Shën Serafimi i Sarovit

[Albo]

Thënie nga Shën Serafimi i Sarovit

- Kur mendja bashkohet me zemrën në çastin e lutjes dhe nuk shpërndahet, atëherë zemra ngrohet nga ngrohtësia shpirtërore, ndriçohet nga drita e Krishtit dhe e gjithë qenia njerëzore mbushet plot me gëzim dhe paqe.

- Askush nuk u pendua nga heshtja.

- Për shpëtimin tonë duhet të përdorim të gjitha fuqitë që kemi, kurse trupin duhet ta forcojmë aq sa të ketë mundësi të përballojë përpjekjet tona shpirtërore. Por n.q.s. me dashje e sëmurim trupin tonë aq sa të sëmurim edhe shpirtin, atëherë kjo nuk është gjë tjetër veçse pamaturi dhe mungesë gjykimi, qoftë edhe kur si arsye kemi fitimin e virtytit.

- Kur në zemër ekziston pendimi, atëherë dhe Perëndia është me ne.

- Kur ushtrojmë heshtjen, atëherë armiku nuk mund të bëjë asgjë në thellësi të zemrës së njeriut. Heshtja bën që të lindin në shpirtin e luftëtarit frytet e Shpirtit të Shenjtë.

- Heshtja dhe vetmia lindin butësinë dhe pendimin e thellë.

- Kur heshtja lidhet me veprimtaritë e tjera shpirtërore si lutjen, studimin, ushtrimin, ajo e çon njeriun në përsosje.

- Heshtja e afron njeriun me Perëndinë dhe e bën engjëll përmbi dhé.

- Fryt i heshtjes është edhe paqja e shpirtit.

- Heshtja të mëson qetësinë i dhe lutjen pa pushim, kurse vetëpërmbajtja e ndihmon mendjen të mos shpërndahet.

- Nuk duhet t’ia hapësh zemrën tënde tjetrit pa qenë nevoja. Në një mijë mund të gjesh vetëm një që të mund të ruajë sekretin tënd. Kur vetë ne nuk e ruajmë këtë sekret, si pretendojmë ta ruajnë atë të tjerët?

- Nuk duhet t’i japim rëndësi mendimeve blasfemuese.


Kristina Tolaj