Miratohet krijimi i Qendres se Studimeve Albanologjike

[D@mian]

Qeveria miraton krijimin e Qendrës se Studimeve Albanologjike





KM.gov.al
22/8/2007

- Kryeministri Berisha: Synojmë fuqizimin dhe përsosjen e organizimit të veprimtarisë shkencore të instituteve kërkimore.

Kryeministri Berisha paraqiti sot në mbledhjen e këshillit të Ministrave vendimet e qeverisë për modernizimin e institucioneve kërkimore dhe kalimin e tyre pranë institucioneve mësimdhënëse.

Kryeministri u shpreh se këto vendime, të cilat paraqiten pas një pune të gjatë të përkushtuar të një grupi të gjerë studiuesish dhe përfaqësuesish të botës akademike, shënojnë një kthesë rrënjësore drejt shkëputjes nga një një formë e vjetër e organizimit të shkencës dhe vendosjen e saj në alternativën perëndimore.

Kryeministri theksoi se reforma e institucioneve kërkimore të Akademisë së Shkencave ka patur vetëm një synim kryesor, atë të fuqizimit, mbështetjes dhe përsosjes së organizimit të veprimtarisë kërkimore shkencore të këtyre institucioneve, si dhe vendosjen e tyre mbi platforma moderne perëndimore.

Kryeministri theksoi se këto institucione do të mbështeten fuqimisht nga qeveria me financime dhe investime me qëllim që të funksionojnë me standartet më të larta bashkohore.

Duke vlerësuar se mësimdhënia dhe kërkimi shkencor lidhen në mënyrë përfundimtare dhe organike me njëra tjetrën, Kryeministri theksoi se univerisetet janë djepi i gjenisë krijuese, i mendimit intelektual dhe atij shkencor.

Duke u nisur nga kjo , në përputhje me fushat dhe prioritetin e tyre, do të krijohet Qendra e Studimeve Albanologjike, e cila do të përfshijë disa institute, si ai i albanologjisë, instituti i arkeologjisë dhe ai i historisë, u shpreh Kryeministri.

Kryeministri theksoi se ky institute duhet tu thotë shqiptarëve të vërtetën mbi historinë e tyre, pasi edhe sot e kësaj dite ata e kanë tabu historinë e tyre. Gjithashtu kryeministri u shpreh se eshtë e domosdoshme që këtij instituti ti kërkohet të bëjë historinë jashte tendencioziteteve ideologjike.
Ndër Institucionet që do të krijohen Kryeministri veçoi vendimin për krijimin e Institutit të Antropologjisë kulturore, i cili u shpreh kryeministri merr një vlerë të madhe. Duke vlerësuar potencialin e jashtëzakonshëm të studiuesve shqiptarë në fusha të tilla si ajo e gjuhësisë, historisë, arkeologjisë, etj, Kryeministri shprehu besimin se kjo qendër do ti japë një shtytje të madhe shkencave albanologjike të vendit.

Kryeministri theksoi se me funksionimin e këtyre Instituve të rëndësishme do të pakësohet burokracia dhe do të zhvillohet shkenca nëpërmjet investimeve dhe financimeve për të.

Ndër të tjera, Kryeministri u shpreh:

Përveç këtij vendimi të rëndësishëm do të thoja se në këtë mbledhje ne kemi edhe një seri vendimesh të tjera të rëndësishme, ndër të cilat unë do të veçoja projektvendimet për reformën e institucioneve kërkimore. Pas një punë te gjatë të kujdeshshem dhe me përkushtim të një grupi të gjerë studiuesish , përfaqësues të botës akademike shqiptare, Ministria e Arsimit ka sjellë këto vendime me të cilat shpreh bindjen më të madhe se shënohet një kthesë rrënjësore drejt shkëputjes nga një alternativë së cilës I ka kaluar koha, shkëputjes nga një formë organzimi e shkenës dhe vendosjen e saj në alternatiovën perëndimore.

Në reformën e institucioneve kërkimore të Akademisë së shëqkënacdeve ka patur vetënm një synim ,kryesor, fuqizimin , mbështetjn, përsosjen e organizimit të veprimtarisë kërkimore shkencore të këtyre institucioneve, vendosjen e tyre atyu kua ato sot qëndrojnë në të gjitha vendet perëndomore, shkeputjen e tyre nga platoforma burokratike, sovjetike.

Nuk duhet të mohojmë përpjekjet e stafeve të gjerta akademike për tu shëkputur, por modeli ishte I vjeter, dhe për ata që kanë punuar me modele, këyto modele nuk zëvendësohen duke ndryshuar, por duke vendosur një mopdel të ri. Në qoftë se tenton të arrish një gjë të re me një model të vjetrë, përsërit të shkuarën. Krijohet prtanë universitetve .

Mësimëdhënia dhe kërkimi shkencor lidhen në mënyrë përfundimtare dhe organike. Univerisetet janë djepi ui gjenisë krijuese, I mendimit intelektual , I mendimit shkencor, pra në përputhje me fushat dhe prioritetin e tyre, krijohet qendra e studimeve albanologjike e cila përfshin pas vërejtjeve dhe sugjerimeve që kanë bërë personalitet të shquara kanë vendosur që në këtë qendër të përfshihen didsa institute, innstituti I albanologjisë, institute I arkeologjisë, instituti I historisë dhe uroj që ky institute tu thotë shqiptarëve të vëreteën mbi historinë etyre. Edhe sot e keësaj dite shqiptarë e kanë tabu historinë e tyre. Është e domosdoshme që këtij institute ti kërkohet të bëjë historinë jashët tendenciozitetve ideologjike etj. Mund të jemi I vetmi komb që ende nuk mund të njohin historin ë etyre. Në se diku muind të mendohet se kjo nuk ka intereson, për të mos thënë ndonjë tjetrë se kjo na turpëron, sepse sigurisht po ti nxjerrësh gjërat jashët kontekstit të kohës mund të dalin ndryshe, por shqipatrë nuk kanë pse të mos vlerësojnë historrin ë etyre, arritjet , dështimet sukseset, disfatat, në mënyrë qëq ajo të bëhet gjithnjë e më shumë racionale.

Një institute tjetër do te jetë institute i Antropologjisë kulturore, institute i kulturës popullore dhe arteve dhe kjo merr një vkerë shumë të madhe. Institui I Arkeologjisë ëshytëg një tjetrë institucion I rëndësishëm I kësaj qendre, e cila do të quhet qendra e studimeve albanologjike. Pra pakësohet buroktracia, shtohet shkenca, shtohen investimet dhe financimet. Ne kemi një potencial të jashtëzakonshëm në këto fusha, si në fushën e gjuhësisë, historisë, arkeologjisë. Një vend të pasur me zona arkeologjike sa askusht tjetrë. Të pasur në kulturën e tij dhe mjerisht jo të ekspozuar sa duhet. Kam besim se kjo qendër do të shkëlqejë dhe do ti japë një shtytje të madhe shkencave albanologjike të vendit, shkenca bazë të kombit shqiptar.

Do të ngrihet instituti I Gjeoshkencave pranë institutit gjeoteknik të Tiranës dhe ky përfshin një seri departamentesh, instituttesh me një rol shumë të madh në rritje. Disa prej këtyte institucioneve kanë pësuar një rrudhje të madhe. Sot hidrometerologjia përbën një nga përparësitë e mëdha të këtij vendi, por ky institut nuk kryen dot për shkak të mungesës së fondeve, as detyrën më elementare të monitorimit të pasurisë së parë të këtij vendi, të ujrave. Unë dhash këtë shembull, por probleme të tilla muind të kene edhe institucione të tjera. Qeveria është e vendosur tu japë atyre të gjithë buxhetin , të gjithë mbështetjen , të gjithë hapsirën që ato të përmbushin msionin e tyre, në mënyrë që ato të krijojnë ligjërisht hapsira të reja tregu.

Në të vërtetë kjo reformë përbën një modernizim real të universiteteve tona. Me këtë reformë universitett tona ngjasojnë me shumë se kurrë me universitet e vendeve të tjera perëndimore.

Duhet të konsiderojmë dhe të rikonsiderojmë rritjen e buxhetit për kërkime shkencore investimin në ekselencan shqiptare. Një fond është krjijuar, ky fornd do të fuqizohet, një fond I dytrë do të krijohet për ekselencat jo vetëm në botën akademike, por ekeselencat në administratëbn publike shqiptare, ndaj dhe ministria e arsimit duhet të monitorojë së bashku me Këshillin e lartë të arsimit, zbatimin e kësaj reforme, të shqyrtojë të gjithë problematikën dhe vështirësitë që mnund të dalin në zbatimin e saj , të ndërhyjmë dhe të lehtësojmë maksimalisht konsolidimin e saj. Kjo është një reformna shumë e rëndësishme për vendin, sepse ka të bëjë me të ardhmen e vendit, të universiteteve, me të ardhmen e zhvillimit tërësor të Shqipërisë. Është e domosdoshme që në procesin e integrimit të mund të shfrytëzohën të gjitha lehtësirat që siguron ky process për fuqizimin e kërkimit shkencor. Kjo kërkon antërsimin në nisma të caktuara , kërkon buxhetim të këtyre nismave , në mënyrë që të përfitohet maksimalisht prej tyre, por unë kam besimin që Ministria e Arsimit, Ministria e Integrimit, do të bashkëpunopjnë ngusht për suksesin e plotë të kësaj reforme.

[Borix]

Ne temen http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=84510 kam dhene mendimin tim, se sa pozitive eshte kjo nisme dhe te tjerat. Mbase krijimi i qendres ne fjale mund te jete teper pozitiv, por ne vend te krijimit te celulave te decentralizuara, ose me sakte te vecuara, kryeministri yne urdheron t'i bashkoje ne nje, duke ulur numrin e specialisteve dhe probabilitetin e suksesit neper kerkime. Megjithate, ky mbetet mendimi im; suksesi eshte per t'u pare e vleresuar.

[Hyj-Njeriu]

o shyqyr me ne fund,gjeja me me mend qe ka bere berisha qekur eshte dukur ne skenen shteterore shqiptare...

[Kreksi]

Nuk e di por ketu mungojnë dy lemi te rendesishme, Antikiteti dhe studimet ilire,keshtuqe do perfshinte edhe trojet tjera shqiptare e më gjëre...pse jo deri ne bosnje qe duhej te konsideroheshin si trashegimsi iliro-shqiptare.
Kjo besoje se duhej te hyje ne degen e Arkeologjisë por duhej te jete si institucion i veqantë.

[unreal]

A din kush t'me tregon...

keta experta qe bene kete propozim/miratim,a jane experta ne fushat shkencore,apo jan te zgjedhur nga "farefisi" i berishes?

dhe,

ne kete institucion,a do te perfshihen edhe akademike nga trevat tjera shqipetare dhe diaspora,apo eshte strikt per akademiket mbrenda kufirit?

[Astrit Cani]

Mire, shum mire asht kjo, shpresojme qe "specialistet" e dijne te bajne pune skuadre, por mbetet me reformue te gjithe arsminin, sepse shqiptaret duhet edhe te mesojne edhe me e lexue objektivisht historine, jashte logjikes klanore...

Opozita reagoi sikur te bahej fjale per rishikimin e disa figurave te saj historike? Teper reaksionare...
Perkundrazi, mendoj se i ka ardhe koha rifutjes se filozofeve te ndaluem ne studimet shqiptare, Marksit e filozofeve te krahut te tij, por edhe shkrimtareve te angazhuem majtas si Brecht e kompani, sigurisht pa demagogji, dhe kjo do jete prova se reforma n'arsim nuk asht demagogji... Po flas per profesionistat e artit dhe filozofise, dihet. Shkrimet e Sekretareve do mbesin ne koshin e plehnave edhe do mijevjeçare derisa t'i zbulojne ndoj alien.

[Astrit Cani]

Përse nuk e kanë seriozisht historianët politikë
Nga Mero Baze

Disa vite më parë, kam takuar në Nju-Jork një historian të ri kanadez, i cili ka shkruar një libër të mrekullueshëm mbi Fan Nolin. Nuk dua t’ia përmend emrin, se libri është botuar në Tiranë edhe në shqip. Historiani i ri kanadez, i cili e kishte marrë me pasion jetën e Fan Nolit dhe gjërat e pathëna për të, kishte mbetur i tronditur nga një kolegu i tij shqiptar në Tiranë, për të cilin kishte një mirënjohje të veçantë, se e kishte ndihmuar gjatë kohës që i ishte dashur të rrinte në Tiranë për të bërë kërkime për Nolin. Kur kishte marrë librin e përfunduar në Tiranë, “fannolologu” i njohur shqiptar kishte shpërthyer nga zemërimi dhe gati e kishte kërcënuar historianin kanadez në telefon. Shkaku ishte se historiani kanadez me rregullat profesionale të historianit nuk e kishte cilësuar 24 qershorin e 1924, revolucion demokratik, por përmbysje me dhunë të pushtetit. Problemi ishte, se historiani kanadez nuk ishte tronditur nga kërcënimet e ish-kolegut të tij nga Shqipëria, që ia kishte kushtuar gjithë jetën e tij “mërgatës së qyqeve”, por ishte shqetësuar, përse ky njeri në liri duhet ta quante ende revolucion demokratik një revolucion normal që përmbys me dhunë një pushtet. Pak a shumë me të njëjtën egërsi që ishte ndeshur historiani kanadez para 6 vitesh, po ndeshet sot opinioni publik pas deklarimit të një nisme qeveritare për t`i hapur rrugë rishkruajtjes së të vërtetave në histori. Historianët e vjetër shqiptarë, që janë përpjekur të gdhendin historinë tonë në funksion të ideologjisë së tyre, tani nuk janë të shqetësuar për historinë, por për rënien e tabuve të tyre, mbi të cilat kanë ngritur simbolet e ideologjisë së tyre. Mizore është se në këtë debat, i cili nuk duhet të ishte politik, ka një angazhim zyrtar politik për të mos prekur asgjë nga historia e shkruar gjithë gënjeshtra. Qeveria nuk ka dhënë ndonjë direktivë sesi duhet të shkruhet historia, kurse e majta po jep direktivë të prerë të mos preken gënjeshtrat tabu që mbajnë në këmbë ideologjinë e saj. Ky është një ndryshim i madh që shpjegon qartë, ku qëndron kriza e historiografisë shqiptare.

Përse janë false tonet e historianëve politikë

Për të kuptuar sa fals është debati i tyre, krahasoni dy njerëz, Edi Ramën si publicist dhe Edi Ramën si kryetar i Partisë Socialiste. I pari ka shkrime brilante realiste për Luftën Nacionalçlirimtare, për vëllavrasjen, për përdorimin e luftës si trampolinë për pushtet dhe për kinezëritë e veteranëve të luftës që u përdorën si surrogate të komunizmit. I dyti, Edi Rama, kryetar i PS, është një politikan që ngul këmbë tek e kundërta. Ai vesh kostum serioz çdo 5 maj, çdo 29 nëntor shkon te busti i Qemalit dhe Vojos dhe adhuron Myslym Pezën.

Për ta kuptuar sa fals është ky debat tek e majta, shikoni dy njerëz të tjerë, Paskal Milon historian dhe Paskal Milon politikan. I pari ka tentuar të jetë historian komunist dhe ka bërë disa libra plot propagandë kundër Bashkimit Evropian dhe OKB, ka botuar trakte ideologjike në revistat e kulturës masovike popullore dhe e ka shpallur si heroizëm minimin e Kanalit të Korfuzit. Paskal Milo i dytë, politikan, pas komunzimit është një njeri normal. Ka shkuar në biblioteka perëndimore, ka studiuar arkiva, ka bërë shkrime serioze, bilé dhe ka tentuar të tallet me ata që shkojnë pas Enver Hoxhës në Pezë.

Por, më interesant nga njerëzit e dyshuar politikisht që çirren për historinë mbetet Pëllumb Xhufi. Ky është një historian normal i Mesjetës në Shqipëri dhe si historian është përpjekur të bëjë aq sa lejohej për historinë e Shqipërisë, megjithëse, duke tentuar ta ndajë historinë e këtij vendi nga Perandoria Osmane, na ka paraqitur historinë e Shqipërisë, si histori të rezistencës fiskale ndaj perëndorisë turke. Në të vërtetë, historia jonë reale janë vlerat që kemi prodhuar brenda Perëndorisë Otomane dhe jo malësorët që nuk kanë dashur të paguajnë taksa apo të ikin ushtarë. Sidoqoftë, Pëllumb Xhufi i dytë, ky politikani, nuk është i shqetësuar për këtë histori, por për historinë që lidhet me komunizmin, të cilin ai nuk ka patur guxim dhe sot e kësaj dite ta shkruajë si duhet. Nuk ka patur guximin dhe kurajën të shkruajë historinë e stërgjyshit të vajzës së tij, të cilin e vrau Enver Hoxha për t`u ngjitur në pushtet dhe si shpërblim mbajti pas vetes nipin jetim, Luan Omari, vjehrrin e Pëllumb Xhufit. Një politikan që nuk shkruan dot historinë e gjysmës së familjes së tij, nuk mund të hapë as gojën e jo të ngrejë zërin për ata që duan të shkruajnë të vërtetat e historisë.

Për politikanët e tjerë që kanë folur për këtë çështje nga e majta, s’dua të flas, se janë të pafajshëm dhe nuk kanë lexuar ndonjë libër.

Çfarë librash historie lexojmë?

Piro Misha është padyshim një nga intelektualët e majtë më të spikatur të Shqipërisë, por dhe një nga botuesit tanë të njohur. Ai ka botuar së paku dy libra, që hedhin poshtë gjithë këtë zhurmë dhe mjaftojnë të kthehen në teste zyrtare të historiografisë sonë, ose së paku në kornizë zyrtare. Ai ka botuar kujtimet brilante të Eqerem Vlorës dhe librin e Fisherit për Luftën e Dytë Botërore në Shqipëri. Këta dy libra mbulojnë gati gjysmën e periudhës së debatueshme të Shqipërisë. Po të lexosh Eqerem Vlorën, i cili nuk ka pasur as zakonin dhe as detyrimin të gënjejë për arsye politike, se e ka shkruar ditarin në fund të jetës së vet, e shikon se heroi i parë shqiptar pas pavarësisë nuk është Haxhi Qamili, një bandit ordiner gjysmë i çmendur i Shqipërisë së Mesme, që me anadollakllëkun e vet bëri vetëm masakra. Prej tij mëson se historia e atyre viteve nuk është histori e Haxhi Qamilit, por histori e elitës shqiptare të dalë nga Perandoria Otomane që përpiqej të hidhte themelet e shtetit të ri shqiptar. Po të lexosh atë, e kupton se në luftën e Vlorës ka pasur një shtet shqiptar që ka luftuar seriozisht, por dhe ka bërë marrëveshje po aq seriozisht me italianët dhe nuk ka qenë një kaçak nga Salaria që ka shkuar për kuverta dhe që ne e kemi bërë hero kombëtar. Selam Musai nuk është as personazh dhe as luftëtar i luftës së Vlorës për gjithkënd që ka qenë në luftën e Vlorës dhe ka shkruar kujtimet.

Ai është një i vrarë që është gjendur aty për punët e veta dhe shumë pak ose aspak për qëllimin, me të cilin historiografia jonë e ka bërë hero. Po ashtu, historia e parlamentarizmit shqiptar të viteve `20 nuk është histori të mirësh dhe të këqinjsh, por është histori tipike shqiptarësh me kurthe, puçe, grushte shteti, marrje peng, atentate, siç është historia jonë normale. As Bajram Curri dhe as Ahmet Zogu nuk janë të këqinj, as Avni Rustemi dhe as Ali Bej Këlcyra nuk janë të ndarë në bejlerë dhe të varfër. Ata janë gjithçka ne kishim në vitet `20 dhe po t`i shohësh me kujdes, janë më të mirë se këta që kemi në vitet 2000.

Për të mos ikur nga botuesi Piro Misha dhe nga intelektuali i majtë Piro Misha, do të desha të citoja librin e Fisherit për Luftën e Dytë Botërore në Shqipëri dhe realizmin, me të cilin ai përshkruan skenat e luftës dhe raportet mes kampeve politike shqiptare. Unë jam vetëm konsumues i historisë dhe nuk jam historian, por nuk do të lejoja asnjë ditë tim bir, qoftë dhe ta prekte me dorë tekstin e pështirë të historisë së Shqipërisë që ai mëson në shkollë, ku Ahmet Zogu quhet satrap, Enver Hoxha komandat legjendar dhe Vasil Laçi hero kombëtar. Këto perversitete i mban në këmbë vetëm një politikë që kërkon të ruajë monopolin që ka vendosur një pjesë e indoktrinuar e shoqërisë, historiografia komuniste. Jam i bindur se politikanët e majtë shqiptarë nuk lexojnë më as vetë paçavuret e shkruara për historinë e shtetit shqiptar nga vetë ata ose shokë të tyre. Ata vetë po i shkollojnë fëmijët në perëndim dhe po vetë përpiqen të kuptojnë çfarë ka ndodhur. Zhurmën e kanë nga keqkuptimi, se populli ynë është injorant dhe e nuk e kupton se çdo të thotë të vazhdosh ta gënjesh në vitin 2007. Është një turp që nuk besoj se ka ndodhur në ndonjë vend tjetër, ku në fillim të shekullit të 21, t’i detyrosh qytetarët e tu të mos mësojnë të vërtetën e historisë së tyre. Nuk e kam pyetur Piro Mishën, por jam i sigurt se librat e tij i blejnë dhe i lexojnë gjithë historianët politikë të së majtës që po ngrejnë zërin dhe me me siguri që i lavdërojnë ata libra. Por publikisht duan të na bëjnë budallenj.

Shembuj përmbyllës

Një gazetar i ri, Kastriot Dervishi, ka botuar një libër të plotë me dokumente mbi historinë e shtetit shqiptar. Nuk është ndonjë punë shumë shkencore, por thjesht profesionale nga pikëpamja gazetareske. Ka marrë skeletin e shtetit dhe e ka plotësuar që nga 1912 deri më 2005. Është plotësuar me informacion publik. Akademia jonë e Shkencave ka 40 vjet që nuk e ka bërë këtë libër. Ata pleq mund t’i mbash gjallë dhe 40 vjet të tjera dhe mos ta shkruajnë atë libër, mos të shkruajnë kush ka qenë ministër dhe kush ka qenë kryeministër nga 1912 deri më 2007. Nuk e shkruajnë, se ata e urrejnë politikisht një pjesë të kësaj historie. Kastriot Dervishi e ka shkruar thjesht dhe pa pretendime shkencore. Ka gërmuar ndonjë vit në Arkivën e Shtetit dhe i ka bërë një dhuratë të madhe shkencës historike shqiptare. Kastriotin nuk e njeh njeri. Dhe unë që po shkruaj për të nuk e kam takuar ndonjëherë. Vetëm i kam lexuar librin dhe jam impresionuar nga të vërtetat e dokumentuara. Kastrioti nuk ka gradë shkencore, as do të bëhet akademik dhe as nuk po merr pjesë në këtë zhurmë perverse të historianëve politikë të së majtës që po ulërijnë, sikur po iu prishin kioskat pa leje. Por, nëse këta pleq që s’duan të ikin nga kjo botë para gënjeshtrave të tyre, ngulin këmbë se janë akademikë, unë do votoja që të mos kishim Akademi zyrtare Shkencash, por të kishim akademi konkurrente dhe të shikonim kush do të mbetej në histori, gënjeshtrat e tyre apo të vërtetat që janë në dritë të diellit.

Ajo çfarë është thelbi i gjithë këtij debati, ka të bëjë me hipokrizinë e historianëve politikë të së majtës për të mbrojtur politikisht gënjeshtrat e historiografisë komuniste, që ka bërë qesharake shumë segmente të historisë sonë. Për këtë arsye nuk duhet me u marrë shumë me zhurmën e tyre, por me aftësinë e qeverisë për të mbështetur financiarisht historianë shqiptarë dhe të huaj, albanologë dhe ekspertë të historiografisë shqiptare që të shkohet drejt një standardi real të historiografisë.

Shumë shqiptarë përfshi dhe pleqtë tanë të Akademisë nuk kanë mundur t’i japin kombit shqiptar dhe historiografisë botërore një libër për Kosovën si ai që ka shkruar historiani i shquar anglez Noel Malkolm. Ai libër i shkruar në vitin 1998, shpëtoi Kosovën dhe u bë guidë e mendimit politik ndërkombëtar që çoi në bombardimet e NATO-s. Ky historian anglez që na ka bërë këtë kryevepër nuk është vlerësuar kurrë prej nesh dhe për fatin tonë të mirë, ai e merr këtë si një gjest tonin për të mos e rënduar profesionalisht. Në fakt, ne nuk e kemi vlerësuar, se nuk dimë të vlerësojmë të vërtetat, por vetëm gënjeshtrat tona. Nëse ai atë libër nuk do ta shkruante me aq realizëm, por do t`iu binte borive serbe për Kosovën, serbët mund ta kishin bërë Noelin miliarder. Ne as librin s’ia kemi blerë. Ne as si tekst zyrtar për Kosovën nuk e kemi marrë. Bill Klintoni ka shkruar se, kur ka lexuar librin e tij për Bosnjën, ka kuptuar sesa vonë i ka rënë në dorë ai libër. Ne duhet të kuptojmë së paku, sa vonë po kujtohemi për të zbuluar të vërtetat tona. Ata që duan të mbrojnë politikisht gënjeshtrat, le ta bëjnë. Le të kenë dhe ata simbolet e tyre false, historinë false dhe ideologjinë e tyre false. Vetëm se nuk mund të jetojnë me dy kute, duke ushqyer injorancën me gënjeshtra dhe fëmijët e tyre dhe vetë ata të jetojnë me një histori tjetër që iu vjen turp ta thonë publikisht.

[Hyllien]

Skandali i rradhes i qeverise Berisha.

[Borix]

Berisha po mbyt shkencen ne Shqiperi. Une kam rastisur vete ne nje projekt-propozim, te cilin jo vetem qe nuk e perfilli (me ate kokefortesine e tij prej mushke), por as nuk lejoi keshilltaret e tij ekonomike te merreshin. Une them se i ngjan te atit - Enverit - nga pikepamja e karakteristikave diktatoriale.

[Astrit Cani]

Po cilen shkence po mbyt bre mixhe, ku ma ke shkencen ne Shqipni, me ato akademiket e tipit rreth masonik qe s'kane shkrue as edhe nji kokerr libri ne jeten e vet. Ata e zhduken shkencen nga faqja e dheut shqiptar. Qeveria aktuale, per te cilen mund te kem rezerva te shumllojshme, prape ka nji nivel te kenaqshem arsimor, ma te nalte se ndoca qeveri te maparshme.
Kurse shkencen e bajne shkencetaret, e Berisha thjesht miraton nji vendim.