si te pendohem

[djal_ipenduar]

po e hapi kete tem me arsye se po brengosem per kete veprim temin
une shum i besoj zotit i besoj me gjith zemer por me duket se jam duke bere gabime shum te renda dhe po du me pas pergjigje se qka duhet bere per ta permisuar kete gabim

kjo eshte brenga ime " un kurr nuk kam prek femra te huaja dhe nuk kam prish ndonje por gabimi im sipas meje eshte se kam shikuar filma qe nuk jan te mire ndoshta po me kuptoni " dhe tash dua te di a eshte gabim qe permisohet dhe si

dhe tash po e bej nje pyetje a ban me shiku a jo ,ma perseri
un jam djal i ri 18 vjeqar dhe si qdo i ri ne kete moshe ka deshire per keso gjera dhe deshta ta di a eshte mekat shum i madh

ju lutem moderatoreve qe te ta lejojn kete tem sepse jam shum i brengosur rreth kesaj teme

[Arrnubi]

Falënderimi i takon Atij që fal gjynahet, pranon pendimin, që është ndëshkues i rreptë, i Cili i ka hapur dyert për të penduarit dhe ka lehtësuar shkaqe për ta. Paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të dërguarin mëshirë për njerëzimin, Muhamedin, familjen dhe shokët e tij.

Vëlla i dashur!

Shumica e njerëzve nuk e dinë rëndësinë dhe realitetin e pendimit dhe janë duke humbur kryerjen e tij. E nëse e dinë rëndësinë e tij, ata nuk dinë rrugën që të çon tek ai. E nëse e dinë rrugën ata nuk dinë se si ta fillojnë.

Pra, eja me mua, vëlla i dashur, të qëndrojmë në realitetin e pendimit, rrugën që të çon tek ai, duke shpresuar që të mbërrijmë sa më parë.

Të gjithë ne gabojmë

Vëlla i dashur!

Të gjithë ne jemi gjynahqarë, të gjithë ne gabojmë. Ndonjëherë ne pranojmë nga Allahu edhe caktime të tjera, por Allahu na ruan dhe na largon nga shkujdesja. Nuk mbetemi bosh pa mëkate dhe as mëkatet nuk largohen nga ne. As unë, as ti nuk jemi të pagabueshëm.

“Çdo njeri është mëkatar. Më i miri prej mëkatareve është ai që pendohet.” Transmetoi Tirmidhiu, e bëri të mirë shejh Albani.

Shkujdesja dhe pakujdesia janë të natyrës njerëzore. Nga mëshira e Allahut për njeriun, si krijesë e dobët, është hapja e dyerve të pendimit, ligjëruar për ne dhe pranuar nga ne. Sa e sa herë fitojmë gjynahe dhe bëjmë marrëzi... e përveç kësaj, njeriu do të ishte në çoroditje dhe siklet të madh, me përcaktim të kufizuar në kërkimin e afrimit tek Zoti i tij, duke i prerë shpresat për falje.

Ku është rruga e shpëtimit?

Ndoshta më thua se unë po kërkoj lumturinë e vetes sime dhe dëshiroj shpëtimin e shpresoj faljen e mëkateve, por rrugën për në pendim nuk e di dhe nuk di si të filloj. Si i zhytur në mëkate dua t'i braktis dhe me krenari të gjej rrugën dhe të pres ndihmën. Dua ngrohtësi dhe dritë shprese, po ku është rruga?

Rruga, vëlla i nderuar, është e qartë, sikurse dielli, është e vetme, nuk ka tjetër. Ajo është rruga e pendimit, rruga e fitores, rruga e shpëtimit. Ajo është nga më të lehtat, e hapur para teje në çdo çast, ndaj mos e braktis atë, pasi do të gjesh përgjigjen: " Unë e fal atë që është penduar, që ka besuar, që ka bërë vepra të mira dhe që përqendrohet për në rrugën e drejtë." Ta Ha, 82.

Allahu i Lartësuar i ka ftuar të gjithë njerëzit të pendohen, besimtarë apo jo besimtarë qofshin ata, dhe i ka lajmëruar se Ai i fal të gjitha gjynahet atyre që pendohen sinqerisht, që nuk i kthehen më atyre mëkateve dhe që i përmbahen udhëzimit e Tij, edhe nëse gjynahet janë sa shkuma e detit. Allahu i Lartësuar thotë: "Thuaj: 'O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së Allahut, sepse, vërtet, Allahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është Mëshirues'." Zumer, 53.

Por, ç'është pendimi?

Pendimi, vëlla i nderuar, është kthimi sa më shpejt nga ajo që Allahu i Lartësuar e urren, qoftë ajo gjë e dukshme apo e padukshme, në atë që Allahu i Lartësuar e do, qoftë ajo gjë dukshme apo e padukshme. Ai është një term i ligjit islam dhe vërtetësisë së besimit. Ai është parandalim nga dëshpërimi, pranverë e vazhdueshme për mirësi dhe lumturi në dynja dhe ahiret. Ai është personeli i çështjeve, stimuli i jetës, i besuari i arritjeve. Pendimi është e para dhe e fundit shtëpi. Ai është fillimi dhe fundi i adhurimit. Është braktisja e mëkateve nga frika e Allahut dhe shëmtia e veprimit të tyre. Është vendosmëri për të mos u kthyer më në kryerjen e tyre, shqetësim për atë që ndodhi dhe kthim për tek Allahu për ato që kanë mbetur. Pendimi është falje mëkatesh.

Përse të pendohemi

Ndoshta mund të më pyesësh, vëlla i nderuar:

Përse ta lë cigaren, ndërkohë që me të ndjej kënaqësi? Përse të lë shikimin e filmave të shthurur, me imoralitet, ndërkohë që kështu kënaqem? Përse të ndalem nga telefonatat provokuese, ndërkohë që ndjehem mirë? Përse të mos shikoj femrat, ndërkohë që kjo më pëlqen? Përse më bëhet vërejtje për namazin dhe agjërimin tim, ndërkohë që unë nuk dua të jem i lidhur? Përse... përse...? A nuk duhet që njeriu të veprojë çdo gjë që e kënaq, e bën të lumturohet e të ndjehet mirë? Të gjitha ato që më kënaqin quhen mëkate e, përse të pendohem?

Përpara se t'i përgjigjem pyetjeve të tua, vëllai dashur, duhet të dish se unë nuk kërkoj dhe nuk dëshiroj asgjë tjetër, përveç lumturisë dhe kënaqësisë sate e nuk kam për qëllim asgjë tjetër, përveç që ti të jesh i lumtur dhe i suksesshëm në të dy botët.

Tani po i përgjigjem pyetjeve të tua se përse duhet të pendohesh, pasi pendimi është:

1. Bindje e urdhrave të Zotit tënd, i Cili të urdhëron duke thënë: "O ju që keni besuar, pendohuni tek Allahu me një pendim të sinqertë..." Tahrim, 8. Urdhri i Allahut duhet të pranohet me bindje e dëgjueshmëri.

2. Shkak i suksesit tënd në dynja dhe ahiret. Allahu i Lartësuar thotë: "... Pendohuni të gjithë te Allahu, o besimtarë, në mënyrë që të gjeni shpëtim." Nur, 31. Zemra nuk gëzohet, nuk lumturohet, nuk kënaqet e qetësohet, vetëm se adhurimin e Zotit dhe pendim tek Ai.

3. Shkak i dashurisë së Allahut për ty. Allahu i Lartësuar thotë: "…Allahu i do ata që pendohen dhe ata që ruhen prej punëve të ndyra e të neveritshme." Bekare, 222. A ka kënaqësi dhe lumturi më të madhe që mund të ndjejë njeriu pas pendimit, pas fitimit të dashurisë së Zotit të Tij?!

4. Shkak i futjes tënde në xhenet dhe shpëtim nga zjarri. Allahu i Lartësuar thotë: " E pas tyre (të mirëve) erdhën pasardhës të këqij, që e lanë namazin e u dhanë pas kënaqësive (trupore), e më vonë do të hidhen në çdo të keqe (ose në Gaja). Me përjashtim të atij që pendohet dhe beson e bën vepra të mira, të tillët do të hyjnë në xhenet dhe atyre nuk u bëhet kurrfarë e padrejtë." Merjem, 59-60. A ka ndonjë gjë tjetër që duhet të kërkojë njeriu për të qenë i lumtur sesa hyrja në xhenet?!

5. Shkak i zbritjes së begatisë dhe furnizimit me pasuri dhe pasardhës. Allahu i Lartësuar thotë: "O populli im, kërkoni falje prej Zotit tuaj dhe kthehuni Atij! Ai ju lëshon shi me bollëk dhe fuqisë suaj i shton fuqi, e mos refuzoni e të bëheni mëkatarë!" Hud, 52. Gjithashtu thotë: "Unë u thashë: 'Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë; Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk, ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj'." Nuh, 10-12.

6. Shkak i faljes së mëkateve dhe shndërrimit të tyre në vepra të mira. Allahu i Lartësuar thotë: "O ju që keni besuar, pendohuni tek All-llahu me një pendim të sinqertë në mënyrë që Zoti juaj t’i largojë prej jush të këqijat, t’ju shpie në xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj..." Tahrim, 8. Gjithashtu thotë: "Përveç atij që është penduar dhe ka bërë vepër të mirë, të tillëve Allahu të këqijat ua shndërron në të mira. Allahu është Mëshirues, ndaj Ai falë shumë." Furkan, 70.

Vëlla i dashur!

A nuk i meriton këto mirësi dhe të tjera të shumta përveç tyre që të pendohesh? Përse bëhesh koprrac për t'i dhuruar vetes sate lumturinë e vërtetë? Përse i bën padrejtësi vetes sate me mëkate kundrejt Allahut dhe i mohon asaj fitoren dhe kënaqësinë? Ti je i meritueshëm për t'i pasur këto mirësi me këto fryte të mëdha.

Ndihmoje veten tënde në pendimin e premtuar

para vdekjes e para se shprehet gjithçka

Fillo me të para se të mbyllësh veten

që të shndërrohen të këqijat në të mira.


Si të pendohem?

Vëlla i dashur!

Sikur po më thua: "Vetja ime dëshiron të kthehet tek Krijuesi i saj, tek Shpikësi i saj. Po kuptoj se lumturia e vërtetë nuk është në ndjekjen e epsheve, në ecjen pas kënaqësive, kryerjen e të ndaluarave...", por megjithëkëtë, nuk di se si të pendohesh dhe as nga t'ia fillosh.

Dua të të them se Allahu i Lartësuar, nëse dëshiron të mirën robit të Tij, ia lehtëson atij shkaqet që të çojnë tek Ai, ndërkohë që unë do të të përmend disa çështje të cilat do të të ndihmojnë për në pendim.

1. Pastrimi i qëllimit për pendim të sinqertë.

Nëse njeriu e pastron nijetin për Zotin e tij dhe vendos kërkimin e pendimit, Allahu do ta ndihmojë atë duke i dhënë forcë dhe do ta lirojë nga epidemitë të cilat i pengojnë rrugën dhe e sprapsin nga pendimi i tij. Ai i cili nuk është i sinqertë me Allahun, zemrën e tij e pushtojnë shejtanët dhe ai do të veprojë nga të këqijat dhe imoraliteti të cilat nuk i di kush përveç Allahut. Për këtë ka thënë Allahu për Jusufin (alejhi selam): "Ashtu (e bëmë të vendosur) që ta largojmë nga ai të keqen dhe të ndytën. Vërtet, ai ishte nga robtë tanë të zgjedhur." Jusuf, 24.

2. Llogaritja e vetvetes.

Llogaritja e vetvetes të shtyn në iniciativën për të mira dhe të ndihmon në largimin e të këqijave, në rregullimin e atyre që kanë kaluar. Ajo e bën njeriun të dallojë atë që është në të mirë të tij dhe atë që nuk është në favor të tij dhe e ndihmon njeriun në pendimin e tij, si dhe e mbron atë.

3. Përkujtimi, predikimi, këshillimi dhe frikësimi i vetes.

Thuaji vetes: O vetja ime, pendohu para se të vdesësh, sepse vdekja të vjen papritur. Përkujtoji asaj vdekjen e filanit, filanit... A nuk e di se vdekja është e caktuar për ty?! Se varri do të jetë shtëpia jote? Se dheu do të jetë shtrati yt? Se krimbat do të të shoqërojnë duke të ngrënë…? A nuk frikësohesh se mos të vjen engjëlli i vdekjes, ndërkohë që je duke kryer mëkate? A do të të bëjë dobi koha kur ajo të afrohet? A do të pranohen në atë çast të qarët dhe hidhërimi yt? Të them ty, o vetja ime, synoje ahiretin që ai të të pranojë. Pranoje atë në dynja që ai të të pranojë. Kështu vazhdo të përkujtosh e të këshillosh veten, derisa t'i frikësohesh Allahut e të mundësohet ty pendimi dhe të pendohesh.

4. Largimi i vetes nga banesa e mëkateve.
Largohu nga vendi që ishe duke i bërë gjynah Allahut që të ndihmohesh për pendim. Të kujtoj historinë e atij personi që kishte vrarë nëntëdhjetë e nëntë persona, kur i thanë atij: "Populli yt është popull i keq, por në tokën e Allahut ka popuj të tjerë që e adhurojnë e i binden plotësisht Allahut, prandaj shko e bashkohu me ta e adhuro Allahun."

5. Largimi nga miqësia e mëkatarëve.
Vetja jote do të ndikohet prej tyre. Dije se ata nuk duan të të braktisin ty, veçanërisht kur mendimet e tyre janë të dirigjuara nga shejtanët për të të shpënë në mëkate. Prandaj largohu prej tyre sa më parë, shmangu takimeve me ta, e, mundësisht, ndërro adresën e banimit, nëse jeton në mesin e tyre. Për këtë arsye i Dërguari i fundit i Allahut, Muhamedi (alejhi selam) ka thënë: "Njeriu është në fenë e shokut të tij. Prandaj le të shikojë secili prej jush se me kë shoqërohet." Transmetuan Ebu Daudi dhe Trimidhiu, ndërsa shejh Albani e ka quajtur hadith të mirë.

6. Dhënia fund e mëkateve.

Nëse njeriu e kupton se gjynahet janë të shëmtuara dhe se prej tyre vjen ndëshkimi, apo se për shpërblim është lutja dhe shpresa e tij, së pari i braktis gjynahet dhe më pas pendohet sinqerisht tek Allahu.

7. Përfytyrimi i xhenetit dhe zjarrit.

Përkujtoje veten me madhështinë e xhenetit dhe se Allahu ia ka premtuar atë atyre që i binden urdhrave të Tij dhe atyre që ruhen. Frikësoje veten me zjarr të cilin Allahu ia ka premtuar atyre që mëkatojnë.

8. Angazhimi i vetes në kohën e lirë me gjera që të bëjnë dobi.

Nëse njeriu nuk angazhohet me të vërtetën do të angazhohet me të kotën. Sepse koha e lirë nëse nuk shfrytëzohet për të mirë do të drejtojë në të ndaluara dhe të këqija.

9. Kundërshtimi i epsheve.

Nuk ka gjë më të rrezikshme për njeriun sesa epshet e tij. Për këtë Allahu i Lartësuar thotë: "A e ke parë ti atë, që për zot e çmon epshin e vet...?" Furkan, 43. Duhet patjetër që ai i cili dëshiron pendim të sinqertë, të shkëpusë çdo lidhje me gjynahet e kaluara dhe të largohet nga ndjekja e epsheve të tij.

10. Shkaqe të tjera që të ndihmojnë për t'u penduar.
Duaja drejtuar Allahut që të mundësojë pendimin e sinqertë.

Përmendja e Allahut dhe kërkimi i faljes prej Tij.

Mostejkalimi në të shpresuarit e shumtë, si dhe përkujtimi i ahiretit.

Të reflektuarit në mësimet e Kuranit.

Shtimi i durimit, sidomos në fillim, si dhe shkaqe të tjera të shumta që të ndihmojnë për t'u penduar sinqerisht tek Allahu.


Kushtet e pendimit të vërtetë
Vëlla i dashur!

Pendimi i vërtetë ka disa kushte të cilat duhen vepruar, në mënyrë që pendimi të jetë i saktë dhe i pranuar.

Së pari: Sinqeriteti tek Allahu i Lartësuar.
Të jetë nxitje për pendim dashuria për Allahun, madhërimi i Tij, shpresa dhe lakmia për shpërblimin e Tij, frika nga ndëshkimi. Për këtë arsye Allahu i Lartësuar ka thënë: "Përveç atyre që u penduan, u përmirësuan, iu përmbajtën Allahut (mësimeve të Tij) dhe praktikojnë sinqerisht fenë e tyre për Allahun. Të tillët do të jenë bashkë me besimtarët, e Allahu ka për t’iu dhënë besimtarëve shpërblim të madh." Nisa, 146.

Së dyti: Largimi nga mëkatet.
Mos e imagjino saktësinë e pendimit në vazhdimin e mëkateve. Për sa i përket kthimit në gjynahe pas pendimit të sinqertë, mos përto për një pendim vijues, pasi në këtë rast nevojitet një pendim i ri i sinqertë.

Së treti: Njohja e mëkateve.

Nëse dikush nuk mund të pendohet për diçka, atëherë ai nuk e njeh apo nuk e llogarit atë për mëkat.

Së katërti: Keqardhja për gjynahet e kaluara.

Mos e përfytyro pendimin vetëm se duke ndjerë mërzitje, keqardhje dhe dëshpërim për veprimin e gjynaheve të kaluara. Për këtë arsye keqardhja kthehet sa herë që flitet dhe kujtohen gjynahet e kaluara, ndaj është thënë në një hadith: "Keqardhja është pendim." Transmetoi Ahmedi dhe Ibn Maxhe, saktësuar nga shejh Albani.

Së pesti: Vendimi për të mos u kthyer në gjynahe.

Nuk ka vlefshmëri pendimi i një personi i cili shpreson të kthehet përsëri në mëkate pas pendimit. Për të duhet të pendohet me sinqeritet e vendosshmëri dhe jo t'i japë vetes shpresë që të kthehet përsëri në gjynahe në një të ardhme.

Së gjashti: Kthimi i të drejtës personit që i është marrë.

Nëse gjynahu është i lidhur me ndonjë të drejtë njerëzore, në shenjë dashurie për personin, duhet që t'i kthehet ajo e drejtë, në mënyrë që pendimi të jetë i saktë dhe i pranuar. Për këtë profeti (alejhi selam) ka thënë: "Kush i ka bërë një pa*drejtësi (zullum) vëllait të vet në nderin e tij apo në diçka tjetër, le t’i kërkojë falje atij po atë ditë, para se mos të bëhet çështja për dinarë e dërhemë (para se të vihen veprat në llogari). Nëse e ka një vepër të mirë, do t’i paguhet me të padre*jtësia; por nëse nuk do të ketë vepra të mira, atëherë do t’i me*rren mëkatet e të dëmtuarit dhe do t’i jepen atij (që ka bërë zullum)”. Transmetoi Buhariu.

Së shtati: Paraprirja e pendimit para kohës që nuk pranohet.

Kjo kohë është koha e ardhjes së exhelit dhe koha e lindjes së Diellit nga Perëndimi. Në një hadith thuhet: "Allahu e pranon pendi*min e robit të vet, deri para gargarës së tij (frymës së tij të fundit).” Transmetoi Ahmedi dhe Tirmidhiu, saktësuar nga Neveviu. Gjithashtu në një hadith tjetër thuhet: " Allahu gjatë natës e mban të shtrirë Dorën për të pranuar pendimin e mëkatarëve të ditës dhe e shtrin Dorën gjatë ditës për të pranuar pendimin e mëkatarëve të natës, derisa të lindë Dielli nga Perëndimi.” Transmetoi Muslimi.


Shenjat e pranimit të pendimit

Vëlla i dashur!

Pendimi ka disa shenja të cilat tregojnë për saktësinë dhe pranimin e tij, prej tyre përmendim:

1. Pas pendimit e ndien veten më mirë se më parë. Çdo person e ndien këtë në veten e tij. Kush e ka drejtuar pendimin për t’u pranuar tek Allahu dhe vendimin e vendosmërinë e tij e ka të lartë, kjo tregon për pendimin e sinqertë dhe saktësinë e pranimit.

2. Nuk vazhdon frika për t’u kthyer në gjynahet të cilat të kanë shoqëruar. I logjikshmi është i sigurt se shkathtësia e shpejtësisë së Allahut është më e shpejtë se sa hapja e mbyllja e syve. Frika vazhdon të mbetet derisa engjëjt e autorizuar të sjellin qetësinë: “... Mos u frikësoni, mos u pikëlloni, keni myzhde xhenetin që u premtohej.” Fusilet, 30. Në këtë rast mënjanohet frika dhe largohet meraku.

3. Kujdesi i madh për gjynahet edhe nëse je penduar për to. Ibn Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) thotë: “Besimtari e shikon gjynahun e tij sikur të jetë i ulur poshtë një shkëmbi dhe frikësohet se mos shkëmbi bie mbi të, ndërsa i prishuri e shikon gjynahun e tij si një mizë që kalon majë një mali.” Të parët tanë të mirë thoshin: “Mos shiko në vogëlsinë e mëkatit që ke bërë, por shiko se kujt i ke mëkatuar.”

4. Shfaqja e gjynahut të këpusë zemrën duke u shfaqur i përulur para Zotit. Nuk ka gjë më të dashur tek Allahu se sa t’i vijë robi i tij me zemër të këputur për mëkatet e bëra, i përulur, i bindur, i nënshtruar, i penduar me zemër të përlotur tek Allahu, pa mashtruar, pa u mburrur dhe pa përbuzur të tjerët për gjynahet e tyre. Kush nuk i gjen këto në veten e tij, le t’i kthehet përsëri pendimit dhe saktësisë së tij.

5. Kujdesja në urdhërimin e gjymtyrëve. Pasja kujdes në urdhërimin e gjuhës për ta mbrojtur nga gënjeshtra, përgojimi, thashethemet dhe bartja e fjalëve. Angazhimi i saj në përmendjen e Allahut, leximin e librit të Tij.

Kujdesja për barkun; nuk ha vetëm se hallall.

Kujdesja për shikim; nuk shikon vetëm se hallall.

Kujdesja për dëgjimin; nuk dëgjon vetëm se hallall, i ruhet dëgjimit të muzikës, gënjeshtrës, të fshehtave.

Kujdesja për duart; nuk i angazhon ato në harram.

Ruajtja e këmbëve; nuk ecën me to në drejtim të mëkateve.

Kujdesja për zemrën; e pastron atë nga smira, urrejtja, sulmet.

Kujdesja në dëgjueshmëri e bindje; e bën atë të sinqertë vetëm për hir të Allahut dhe largohet nga syefaqësia dhe fama.


Kujdes nga neglizhenca në pendim
Vëlla i dashur!

Njeriu nuk e di se kur i vjen momenti i vdekjes, as se sa ka mbetur nga jeta e tij. Kështu që gjen njerëz që neglizhojnë në pendim duke thënë se nuk është tani koha e pendimit, le të shijojmë kënaqësitë e jetës dhe kur të arrijmë në moshën e pleqërisë, atëherë të pendohemi. Pikërisht, ky mendim i tyre është ndjekje e pëshpëritjeve të shejtanit dhe joshje e dynjasë kalimtare. Shejtani e mashtroi njeriun se do ta bënte atë të pavdekshëm, por ai nuk e ka këtë mundësi.

Neglizhenca është mospërfillje e kujdesi është të jesh i vëmendshëm nga shkujdesja e neglizhencës dhe të shpresuarit e tepruar. Nëse nuk do të teprojmë në të shpresuar nuk do të ishte pakujdesia në jetë.

Vrapo, vëllai i dashur, në pendim dhe kujdesu që të mos neglizhosh, sepse ajo është një gjynah tjetër që ka nevojë për pendim!

Jepi pendimit kujdesin që i jep një vakti ngrënieje!

Pendohu para se të të vijë exheli e të ndërpritet puna e aktiviteti yt në këtë botë!

Pendohu sepse ti nuk e di se kur do të përfundojnë ditët, netët dhe frymëmarrja jote!

Pendohu para se të mbetesh i padrejtë me veten tënde dhe pastroje zemrën nga njollosja e mëkateve, në mënyrë që ajo të mbetet e pastër!

Pendohu para se të parakalojë ndonjë sëmundje e të shkaktojë vdekjen e të mos gjesh kohë për pendim!



Mos përfito se nuk e shikon Allahun dhe të keqadministrosh mirësitë e Tij

Vëlla i dashur!

Disa njerëz e ngarkojnë veten e tyre me gjynahe dhe kur këshillohen të kenë kujdes për ndëshkimin që vjen prej tyre, thonë: “Ne nuk jemi prej atyre që janë në dyluftim me Allahun në gjynahe ditë e natë dhe që kanë mbushur tokën me gjynahe.” E megjithëkëtë e kalojnë jetën në shkujdesje, vetëm për të jetuar e u furnizuar në këtë botë. Nëse shikon që Allahu i jep në këtë botë edhe atij që bën gjynahe, kjo nuk do të thotë se ajo është në favor të tij; pra edhe pse mëkaton, ai përsëri furnizohet, por mos harro se Allahu ia jep këtë botë atij që e do dhe atij që nuk e do. Allahu i Lartësuar thotë: “Meqë lanë pas dore atë me çka u këshilluan (t’i drejtohen Zotit), Ne ua hapëm dyert e çdo gjëje (begatie), derisa kur u gëzuan për atë që ju kishte dhënë, i kapëm befas, e ata mbetën të zhgënjyer. Ndaj u zhduk mbeturina e fundit e popullit mizor, pra falënderim i qoftë Zotit të botëve!” Enam, 44-45.



Së fundi
Vëlla i nderuar!

Shpejto tek Allahu me pendim, shpejto në braktisjen e epsheve, shpejto në lënien e mëkateve, shpejto të mos përqendrohesh në këtë dynja, shpejto të pranohesh tek Allahu si i penduar, shpejto të trokasësh sa më shpejt në derën e pendimit, sepse gjynahet e tua përbëjnë një rrezik jashtëzakonisht të madh!

Të kujtoj se Allahu gjatë natës e mban të shtrirë Dorën për të pranuar pendimin e mëkatarëve të ditës dhe e shtrin Dorën gjatë ditës për të pranuar pendimin e mëkatarëve të natës, derisa të lindë Dielli nga Perëndimi.

Eja, vëlla i dashur, në mëshirën e Allahut, faljen dhe pranimin e Tij, para se të përfundojë koha!

E lus Allahun e Lartësuar që të më bëj mua dhe ty, si dhe të gjithë muslimanët, prej të penduarve të sinqertë! Paqja dhe bekimet qofshin mbi të dërguarin tonë, Muhamedin (alejhi selam)!

Përktheu: Erion Sula
Marre nga Burimi i Jetes