Se fundmi, ne shoqerine Shqiptare vihet re se familjet e medha(pra bashkejetesa me prinderit, gjysherit, motra, vellezer nuse e niper mbesa) sa vjen dhe po kalon ne ndarjen ne "celula" te vecanta familjare. Ky fenomen po shtohet me ritme te shpejta, kryesisht ne qytetet qendrore dhe ne metropolin Tirane, por edhe ne zonat rurale(megjithese me ritme me te ngadalta). Nese eshte mire, apo keq ky fenomen, nuk mund ta analizoj sepse eshte nje teme me vete, e njekohesisht shume e komplikuar. Mbi te gjitha varet nga mentaliteti i grupeve shoqerore dhe individeve, si dhe kushteve familjare dhe individuale. Pra panvaresisht nga shkeputja me cati me vete(si brenda Shqiperise dhe si jashte saj) e cifteve qe martohen dhe krijojne familje, a duhet gjetur nje zgjidhje se si do te jetojne prinderit apo gjysherit? Prinderit dhe gjysherit shqiptare jane shume te gjere ne shpirt karshi nesh(ne pjesen me te madhe) ndryshe nga te huajt qofshin Europiane apo Amerikane, te cilet jane te ftohte dhe llogarites. Prinderit dhe gjysherit tane jane te sakrifices dhe bejne te pamunduren per femijet, niperit dhe mbesat, qe te arrine te dalin ne jete dhe te krijojne familje te shendosha. Shpesh vihet re se familjet pasi krijohen dhe jane ne gjendje ekonomike te mire relativisht(pasi kur jane keq i mbajne prinderit per dado se jua kane nevojen) nuk duan ti kene "neperkembe" dhe i lene te vetmuar. Per te mos thene qe disa here shohim raste ekstreme qe i braktisin. Nuk me hiqet nga mendja nje plak i cili kur e moren ne interviste ne azilin e pleqve te Tiranes qante dhe thoshte se te pakten ti shihte femijet, niperit dhe mbesat se e kishte mare malli. Dikush mund te thote se si ne tere boten e civilizuar edhe prinderit tane duhet te mesohen te rrine vetem, por a e meritojne prinderit dhe gjysherit tane aq te sakrifices dhe te munduar nga jeta sa jane te ndjene braktisjen qofte te rasteve ekstreme apo qofte kur i kane neper shtepia dhe ju duken si barre? Te me falni se ne keto pak rradhe nuk i them dot te gjitha rastet, te cilat jane te shumellojshme, pra fut edhe ekstremin e azilit apo te lenies ne rruge te madhe, ashtu sic nuk mund te them dot qe te gjithe i perkasin kesaj kategorie indiferente ndaj prinderve dhe gjysherve. Personalisht jam ndjere shume keq kur i vetmotivuar se isha shume i zene me pune gjyshen time te ngrate(rafmet paste) e takova nje dite perpara se te vdiste nderkohe qe kisha tre muaj pa e pare. Pra po nisem nga rasti me i thjeshte dhe deri tek me i nderlikuari e me abuzuesi. C'duhet te bejme dhe si duhet ta bejme qe edhe mevetesine tone familjare ta gezojme dhe prinderit dhe gjysherit tane ti gezojme, kur e perseris qe jane shume shume ndryshe nga prinderit dhe gjysherit perllogarites te botes se "moderuar"?
Përgjigju Duke Cituar
......................
Postuar më parë nga D&G Feminine
Krijoni Kontakt