Vesi antishqiptar tek ata...

[Agim Doçi]

ATA QË VRANË QETËSINË E NATËS…

Ata vinin shtazërisht, si hienat pas ngordhësirës
Ata vinin të armatosur, me pabesinë e errësirës.

Ata vinin forcërisht, shpërthenin dyert si ujkonjë
Ata të vinin në duar prangat dhe hiçi mbetej nëpër dhomë…

Ata të kallnin në dhè të gjallë, në baltovinat e kënetës
Ata përmirrnin mbi gjithë kombin se ishin kob i antijetës.

Ata e trembën çdo gjë njerzore, i trembën dhe pëllumbat
Se ishin Sigurimi i Shtetit, shpirt – pistolet dhe zemër – plumbat.

Ata që ishin dhe janë prap sot, mallkimi i kombit shqipëtarë
Ata pas shpine të vrasin kot, dhe si At Fishtën të lënë pa varr!


Agim Doçi

[Syku]

Mllef!

Hapu toke e merrme tani
se zemra ime me s'duron
keso perdhosjesh ballafaqas,
keso peruljesh nderkombetare,
nga keta zagar rrugaça
qe terbim po i japin dheut!

Hapu toke e merrme tani
se krahu im force nuk ka
aq sa duhet per te ndeshkuar
keto egersira qe veç fryhen
nga illnimi im, nga plasja ime
qe me djeg si furre perbrenda!

Hapu toke e merrme tani,
kursemi dhimbjet e turpshme
qe po hasi ne keto rruge kurbeti!
Lerma pak fytyre te panjollosur
qe ngjirin tend ta kem me veti!

Hapu toke e merrem tani,
le ti leme zagart te hane ç'te mmunden
e kur, çka mbetur te jete mbaruar,
njeri-tjetrit do i versulen.

[Agim Doçi]

Syku!
Te lumte! Mjaft bukur dhe mjaft dhimbshem. Po vazhdoj nje "far dialogu" me ty. Ndoshta te shtyn e te shkruash më me optimizem.
Qafime.


.................................
Pa gjumë mbetën foshnjat
Atdheu nuk flë...
Janë vjedhur ninullat
ndaj gjumi s'i zë!

Pa gjumë mbetën burrat
përmbys a në brinjë
Janë shitur endrrat
diku në...Athinë.

[Agim Metbala]

Zotëri Doçi ju falënderoj shumë për poezinë (perlë) që shtuat tek poezitë e mia.