
Postuar mė parė nga
engjellorja
Fizarmonicistit te verber
Gjethe,
e vjeshteruar,
nazike,
e perflakur...
pushon,
qetesisht,
mbi kapelen tende...
Ti,
nuk e sheh dot
E ndjen
Ti,
vetem,
shperndan tingujt
e nje tangoje te haruar,
me fizarmoniken tende te vjeter...
Vertit shpirtin
qetesisht ,
tastove te plasaritur te fizarmonikes ,
ngjitur,
vende- vende me skoē...
Ulur shkujdesur
mbi trotuar...
...ne trup;
kostumin e erret,
te stripsur nga koha...
...ne kembe nje pale shapka shtepie...
..ndersa,
brenda
kapeles,
bosh;
(pikerisht aty,
ku kalimtari indiferent,
duhej te te shperblente
ate copez shpirt,
po aq te plasaritur,
sa tastot e fizarmonikes...)
...brenda...
...pushon...
qetesisht...
...gjethja nazike...
p.s
kete poezi i'a dedikoj nje njeriu real, nje fizarmonicisti te verber, i cili, para nje viti i binte fizarmonikes te rruga "Myslym Shyri"...
... ate dite nxitoja dhe nuk munda t'a shperbleja per tingujt e paperseritshem qe me mbeshtollen te teren,te asaj tangoje te bukur...
sot, pas nje viti, po i le nje poezi te kapelja...
Krijoni Kontakt