Kim Mehmeti

[bili99]

BDSH dhe fati ..i trete..apo i kam harruar numrimin e partive qe kane nderruar keta bashkeshqiptaret e mij,ne vend qe te nderrojne vetveten ata nderrojne partite.Kur i pershkojne te gjitha me rend ata themelojne parti te tjera.Nderroni vetveten ju vellezer, pastroni vetveten perpara se te mundoheni te nderroni popullin tuaj, te pastroni popullin tuaj..Zgjeroni shpirtin, largoni xhelozite personale dhe inatet primitive...Nuk mund te behen 100 Ali Ahmeta nga nje Levizje, rreth Ali Ahmetit te gjithe ju qe u ndate shkelqeni me shume, vetem rreth Ali Ahmetit mund te shkelqeni nese ende keni ideal Lirine Kombetare qe une s'kam dyshim se e keni pasur njehere...Shkelqimin Ali Ahmetit as ia merrni ju e as ia jepni por forcen ia shtoni ju dhe te gjithe qe besojne ne zgjidhjen perfundimtare te ceshtjes kombetare shqiptare,keshtu me nje force te perbashket jemi nje hap me afer lirise dhe bashkimit....Ku vajti parolla " Jemi argat te popullit"..?..te jeshe argat i popullit nuk duhet te turbulloje mendjen fama, emri, duhet te rreshtohesh perkrahe atij qe historia ia ka lene ne dore , ne hise ti prij nje rrethi , nje popullate, nje teritori drejt lirise kombetare...drejt bashkimit...
Me nje lufte aq te vogel , u krijua nje kapital politik aq i madh.Ne kete lufte ka kontribut thuajse gjithe populli edhe ju por, mos lejoni sot tu rreshqase nga dora nje kapital i fituar me gjak, dhe eshte e turpshme bile qe shqiptaret vete kontribojne ne c'berjen dhe zhdukjen e ketij kapitali te madh politik, qe eshte si nje themel shume i forte per zgjidhje perfundimtare te ceshtjes tone kombetare.

"Nje parti qe ka seline ne ujdhesen e inatit shqiptar"...eshte edhe pergjigja qe ka dhene autori i shkrimit z.Kim Mehmeti.Nuk duhet ndonje profeci tjeter per ata qe u deshmuan se nuk mjafton vetem atdhedashuria , patriotizmi te nxjerrish nje popull ne drite, duhet te jeshe shembull personal,duhet te sherbejsh me shembull personal per tolerance dhe bashkim, nuk duhet te jeshe percares permanent, duhet te rrezatosh drite duhet te jeshe vete DRITA....qe ti sjellish drite popullit tend.

me nderime per flakjen e veseve individuale, per nje te mire te pergjitheshme,

bili99

[AngryAngel]

KM e ka mesu gjuhen shqipe pas viteve te 90 sepse deri atehere ska dite

AbdylhaKIMi shqipen e ka ditur, por ska dit ta shkruaj. Shkrimin e mesoi me vone, jo gjuhen ne pergjithesi

[klerioni]

Dy aktet e tragjedisë

Shkruan: Kim Mehmeti









Dy janë shoqëritë më të rrezikshme për individin: ato ku sa herë që dhunues është shteti, fajtorë shpallet viktima, dhe shoqëritë ku gjyqtarët gjykojnë, e qarqet politike e caktojnë fajësinë dhe dënimin. Shqiptarët e Maqedonisë e njohin peshën e të jetuarit në shoqëri të tilla. Dekada me radhë ata kanë shijuar helmin e pamundësisë të mbrosh vetveten nga institucionet e shtetit. Atyre shpesh u ka ndodhur që fajtorë të shpallet i vrari, e jo vrasësi, që të të shpallin kriminel dhe terroristë ende pa filluar gjykimi. Kështu ishte gjatë dekadave të socializmit dhe kështu është edhe sot, në kohën e demokracisë. Këto tipare kishte edhe aksioni i fundit policor në Brodec të Malësisë së Tetovës, ku u vranë gjashtë shqiptarë dhe u keqtrajtuan dhjetëra të tjerë, e që ende e nxitë revoltën e shqiptarëve të këtushëm dhe i çon ata të pyesin veten: pse çdo shqiptar i vrarë nga policia shpallet fajtorë pa u ofruar prova për fajësinë e tij, dhe pse shqiptari i keqtrajtuar nga institucionet shtetërore medoemos duhet të vishet me petkun e kriminelit dhe të destruktivit ende pa e dëshmuar këtë gjyqi.





Rasti i Brodecit nuk është më tragjikë se shumë përgjakje të tjera që u ndodhën shqiptarëve të Maqedonisë në dekadat e kaluara. Edhe kjo tragjedi, si të gjitha të mëparshmet, ka dy akte: atë të ekzekutimi dhe pjesën e dytë kur kërkohet nga viktima të pajtohet se e keqja ka qenë e pashmangshme, se fatkeqësia që u ka ndodhur është farë nga e cila do mbijë bima e të mirës së tyre. Kjo tragjedi, si edhe gjitha të ngjashmet që ndodhën në të kaluarën, ka aktorë institucionet e shtetit dhe qytetarët shqiptarë. Por, tragjedia e Brodecit ka edhe një të veçantë: së pari herë ndodh që një aksion të këtillë policorë, të mundohen ta mbulojnë dhe ta shpallin me çdo kusht të “suksesshëm” dhe të domosdoshëm, edhe disa qarqe shqiptare të afërta me qeverinë aktuale të Maqedonisë. Pra, disa qarqe të këtushme shqiptare duan të dëshmojnë se shteti mund të vret e të dhunojë para se të vërtetohet fajësia e viktimës.



Orvatja e disa qarqeve shqiptare që sa më shpejtë të harrohet tragjedia e Brodecit, mundë të ketë vetëm një shpjegim logjik. E ai është se pushtetarët shqiptarë duhet të jenë ata që kësaj radhe i lejuan shtetit të përgjak popullin të cilin e përfaqësojnë, se në Maqedoni ka shqiptarë të cilët ende nuk e dinë se krim më i rëndë se gjitha krimet individuale, është ai të cilin e bëjnë institucionet shtetërore. Ai të cilin e mbështesin ata që e kanë për obligim ta mbrojnë qytetarin edhe atëherë kur ai e ndjell të keqen e vet.





Tani, kur tragjedia e Brodecit ndodhi, kur të vrarët i mbuloi dheu dhe të keqtrajtuarit u shpallën fajtorë ende pa u mbajtur seancat gjyqësore kundër tyre, pra kur medoemos duhet arsyetuar dhunuesi, e jo i dhunuari, shqiptarët e këtushëm e jetojnë aktin e dytë të kësaj tragjedie. E si gjithmonë më parë, edhe tani, rolin kryesorë të pjesës së dytë të tragjedisë, do e luajnë pjesëtarët e familjeve të të vrarëve dhe të të keqtrajtuarve. E të cilët kanë përballë vetes institucionet e një shteti ku vlen parimi: shteti kurrë nuk gabon. Që do të thotë, se asgjë nuk do u vlejë pafajësia eventuale e familjarëve të tyre të vrarë apo të keqtrajtuar. Sepse, aty ku sunduesi ka pushtuar edhe të drejtën, aty ku drejtësinë e peshojnë juristët, por dënimin e shpallin politikanët, popullit i mbeten vetëm vuajtjet. Pra, aty ku vlen ligji i më të fortit, viktima nuk duhet të dëgjojë ç’thotë gjyqi, po të kërkojë çelësin që do e çlirojë nga prangat që e çojnë të ecë zvarrë drejtë të vërtetës.





Lidhur me ngjarjet e Brodecit, e thanë të veten edhe disa zyrtarë të Beogradit e të Prishtinës. Ndër të cilët edhe zëvendëskryeministri serb, Bozhidar Gjeliq i cili tha se Beogradi ka ndihmuar në aksionin policorë të Brodecit. Nga ana tjetër, ish-kryeministri kosovar, Agim Çeku akuzoi Serbinë se i armatosë dhe i trimëron shqiptarët e Maqedonisë për të bërë trazira në shtetin ku jetojnë. Këto dy deklarata kundërthënëse, lidhen në një nyje të përbashkët: kanë për qëllim të dëshmojnë se Maqedonia është shtet ku shërbimet policore serbe ose marrin pjesë në vrasjen e shqiptarëve, ose janë aktive në manipulimin me ndjenjat e tyre dhe kështu i çojnë përpara tytës së pushkës. Andaj, deklarata e Çekut ka shijen përbuzëse ndaj të gjithë shqiptarëve të Maqedonisë – ata i shpallë si turmë të pavetëdijshme e cila lehtë manipulohet nga cilido “pandur” serbë - e ajo e Gjeliqit bart në vetvete arrogancën e “vllahut të madh”, pa ndihmën e të cilit policia e Maqedonisë nuk do mund të hynte në asnjë fshat të banuar me shqiptarë dhe nuk do mund ta luftonte “rrezikun shqiptarë”. Të dyja këto deklarata lidhen në nyjën e disfatit të shqiptarëve të këtushëm, të cilët edhe sot janë të pambrojtur institucionalisht dhe janë lënë në duart e “tregtarëve” partiak të këtushëm shqiptarë, të cilët jo njëherë deri tani, nëse nuk merrnin pjesë në krimin shtetërorë mbi shqiptarët, atëherë pranonin rolin e atij që duhet të mbulojë fajtorin.





Të shumta janë arsyet pse shqiptarët e Maqedonisë nuk duhet të heqin dorë nga zbardhja e të vërtetës për tragjedinë e Brodecit. Pse duhet të kërkojnë nga pushtetarët dhe partitë e tyre që ky shtet njëherë e përgjithmonë të ndjehet përgjegjës ndaj veprimeve të veta mbi popullatën shqiptare. Pra, pse nuk duhet të veprojnë si deri tani, pse nuk duhet të lejojnë që edhe këtë tragjedi – si shumë të tjera të mëparshme - ta mbulojë mjegulla e shpjegimeve të kota nëpër kafene e çajtore, pse duhet të kërkojnë shpjegime të argumentuar nga ata që në Brodec u sollën si të kishin ardhur të çlironin fshatin e okupuar nga ndonjë armik i jashtëm. Një ndër arsyet parësore pse duhet të insistohet në zbardhjen e plotë të tragjedisë së Brodecit, janë edhe deklaratat e Gjeliqit dhe të Agim Çekut. E të cilat, nëse asgjë më shumë, ndoshta do dëshmojnë se Maqedonia ishte dhe mbeti Kazablanka e Ballkanit ku lirshëm shëtisin misionarët e të keqes. Se Maqedonia është shtet që ka qeveri, por mbetet e paqartë se kush është sunduesi i vërtetë i saj. Se shqiptarët e Maqedonisë ende trajtohen si pushtues, e jo si pronarë të asaj që kanë. Pra, që më në fund të shihet se shqiptarët e Maqedonisë janë si banorë që kanë vendbanime, kanë pushtetarë të vetët, por nuk kanë shtet që kujdeset për ta. Si të tillë, ata edhe sot shërbejnë vetëm si mbulesë për dështimet e qeveritarëve të këtushëm, të cilët sa herë që nuk dinë nga ta çojnë shtetin, tregojnë me gisht nga duhet të shkojë policia. Dhe gjejnë ndonjë vendbanim shqiptarë ku e zbulojnë “armikun”, të cilit i është shqiptuar dënimi para se t’i mundësohet gjykimi.





Shqiptarët e Maqedonisë duhet të bëjnë çmos që tragjedia e Brodec të shpaloset deri në fund. Nëse nuk ndodh kjo, ata duhet t’i dënojnë partitë e tyre për mos zbardhjen e kësaj tragjedie, madje edhe me bojkotimin e zgjedhjeve të ardhshme vendore dhe parlamentare. Sepse, vetëm me shpalosjen e kësaj tragjedie, ata do mund të shohin se cili është çmimi që janë të gatshme ta paguajnë partitë e tyre për të qenë pjesë e qeverisë. Me shpalosjen e kësaj tragjedie, shqiptarët e këtushëm do e shohin më qartë se kanë politikanë që sillen si misionarë të përvuajtur për të mirën kolektive, e veprojnë si tregtarë të papërgjegjshëm e të pandërgjegjshëm politik. Me çka shqiptarët e këtushëm ndoshta më në fund do e shohin se çka e dallon misionarin e mirëfilltë atdhetarë nga tregtari politik. Pra, do e shohin se misionari vepron sipas parimit se më mirë është të shkosh zvarrë drejtë së mirës kolektive, se sa vrapimthi kah mirëqenia personale, e cila paguhet me fatkeqësinë e popullit. Pra, do e shohin se politikanët veprojnë sipas bindjes se e mira dhe e keqja jetojnë në të njëjtën dhomë, andaj kanë miqësi të ngushtë edhe me njërën edhe me tjetrën. Do e shohin se në njërën anë të moralit të misionarit qëndron besimi, e në tjetrën ndershmëria, se misionarët moralin e vetë e masin me të mirat dhe kënaqësitë që ua sjellin të tjerëve, se morali politik nuk ka anë, ai është proporcional me kënaqësitë që ua sjellë politikanëve dhe elitave partiake. Kur ta kuptojnë këtë, shqiptarët e Maqedonisë do e kenë të qartë edhe të vërtetën se sa e rrezikshme është të jetosh në shtet ku sunduesi nuk e respekton popullin e vet. Se të kërkosh të drejtën në shtet me pushtetarë që nuk i përgjigjen askujt për bëmat e veta, është njësoj sikurse në mes të ferrit ta kërkosh parajsën.

[Alienated]

Derën e të shurdhrit duhet ta hapësh vet
Shkruan Kim MEHMETI

Përderisa elitat politike të etnitetit maqedonas kërkonin rrugë nga më të pamundshmet që me çdo kusht të arrijnë qëllimet e tyre, që t’ia lehtësojnë popullit të vetë rrugëtimin drejtë sforcimit të boshtit kurrizorë etnik, politikanët shqiptarë në Maqedoni kërkonin arsyetime nga më të palogjikshmet për dështimet e veta. Dhe kështu, shtatëmbëdhjetë vite me radhë, në Maqedoni vazhdon shfaqja e njëjtë absurde e dy taborëve politik të dy etniteteve numerikisht më të mëdha që jetojnë në këtë shtet. Shfaqe që me vite ka lojtarët dhe dekorin e njëjtë, shfaqe në të cilën edhe roli i të mirit dhe të keqit dihet, dhe sa herë që maqedonasit etnik janë përballur me skizofrenin e tyre etnike, sa herë që pushtetarët e Maqedonisë janë zhytur në baltën e dështimeve ekonomike, në korrupsion e padrejtësi, e alarmonin botën me mosmarrëveshjet ndëretnike dhe me “rrezikun shqiptarë”. Kështu që edhe sot, njësoj si ditën kur u mëvetësua, Maqedonia është po ajo e njëjta e ngarkuar me barrën e krizës së identitetit etnik maqedonas dhe me frustracionet e shqiptarëve të këtushëm të cilët thuajse mbetën peng i pamundësisë që bindshëm të artikulojnë kërkesat e veta. Apo, peng i partive të tyre, të cilat assesi nuk arritën të merren vesh mes veti se ç’është interes kolektiv për çka nuk mund të ketë dallime partiake, e ç’është betejë konceptesh dhe ideologjish partiake. Parti të cilat nuk arritën të dallojnë se kanë përballë një opozitë etnike –atë të etnitetit maqedonas – e cila nuk ua lejon luksin të grinden mes veti si partiakët në Tiranë e Prishtinë, që luftojnë për pushtete, sepse kanë shtet të vetin.
Duke i nxitur dhe përkrahur grindjet brendashqiptare, duke shfrytëzuar zhurmën që bënin udhëheqësit partiak shqiptarë, duke manipuluar me të drejtat kolektive shqiptare, elitat politike të etnitetit maqedonas arritën të fshehin të vërtetën se të gjitha problemet madhore që ka ky shtet, kanë shenjën e etnitetit maqedonas. Se problemi me emrin,me mosnjohjen e Kishës Ortodokse Maqedonase, problemi me mosnjohjen e gjuhës zyrtare maqedonase, kontestimi i historisë..., kanë burim popullatën që veten e quan maqedonase. Pra, arritën të mbulojnë të vërtetën se nuk janë kërkesat shqiptare ato që ia mjegullojnë këtij shteti të ardhmen, por ambiciet e një populli që një emërtim gjeografik e përvetësoi si emblemë të përkatësisë së vet etnike, janë ato që Maqedoninë e bëjnë edhe faktorë destabilizues në këtë pjesë të Ballkanit.
Të ndodhur përpara hamendësive se vallë do duhet t’i besojnë historisë së deridjeshme ku thuhej se janë vëllezër të sllavëve të jugut, apo ta korrigjojnë atë, ta rishkruajnë nga e para, e të dëshmojnë se janë nipër të Aleksandërit të Madh, maqedonasit etnik e përvetësuan edhe të kaluarën edhe të sotmen e një hapësire. Nga dalldia nacionalromantike, ata harruan se dheu nuk ka as përkatësi etnike as religjioze. Kështu që demokracinë e shfrytëzuan për ta pyllëzuar Maqedoninë me kryqe ortodokse dhe për të nxjerr nga barku i tokës dëshmi për vetëgënjimin se në këto troje janë të lashtë po aq sa edhe kullosa e Ballkanit. Dhe këtë arritën ta bëjnë vetëm sepse shqiptarët donin t’i ndihmojnë këtij populli në zgjidhjen e problemeve që ka me vetveten dhe të tjerët. Vetëm pse shqiptarët e këtushëm e kishin të qartë se nuk kanë asnjë dobi nëse bashkëqytetarët e tyre të etnitetit maqedonas do e humbnin betejën me mohuesit e identitetit të tyre etnik.
Sikur të donin, shqiptarët e këtushëm do mund të bënin “shantazhe” edhe me emrin e shtetit, duke u rreshtuar me ata që etnitetit maqedonas ia mohojnë historinë, kulturën dhe gjuhën. Shqiptarët e këtushëm mund të pranonin që shtetit të quhej edhe “Republika e kungujve të pjekur”, duke e ditur se gjithmonë do mbeten shqiptarë. Por këtë nuk e bënë vetëm pse e dinin se bashkëqytetarët e tyre maqedonas do mbeteshin pa emër. Dhe elitat politike të shqiptareve të Maqedonisë mirë bënë që nuk (keq)përdorën problemet që etnitetit maqedonas ka me vetveten dhe të tjerët. Por, ato nuk bënë mirë pse elitave politike të etnitetit maqedonas u lejuan të jenë mosmirënjohëse. Nuk bënë mirë pse u ndihmuan qarqeve politike të etnitetit maqedonas të ushqejnë iluzionin se e sotmja dhe e ardhmja e këtij shteti, varen vetëm nga forca dhe qëndrueshmëria e boshtit kurrizorë të etnitetit maqedonas, vetëm nga shkëlqimi i kryqit ortodoks maqedonas dhe nga zanoret dhe bashkëtingëlloret e alfabetit cirilik. Pra, elitat politike shqiptare nuk bënë mirë pse nuk e caktuan kufirin nga nuk mund të shkohet më tej me lëndimin e ndjenjave etnike shqiptare, kufirin që përcakton të vërtetën se shqiptarët nuk mund të viktimizojnë vetveten shkaku i problemeve etnike që kanë maqedonasit. Duke mos caktuar qartë këtë kufi, partiakët shqiptarë ua sforcuan bindjen partnerëve të etnitetit maqedonas, se sa i përket shtetit dhe pushtetit, ata janë pronarë që duhet të përkujdesen për rendin dhe arkitekturën e shtëpisë.
Duke vetëpranuar rolin e “ndihmësit” që nuk ka çka i përzihet “pronarit” lidhur me emrin, me të kaluarën dhe të ardhmen e shtetit, shqiptarët e Maqedonisë mbetën aty ku janë sot: të luftojnë për pushtet ende pa u bërë pronar të mirëfilltë të shtetit. Të luftojnë për integrim në shoqërinë maqedonase, njësoj si të ishin mërgimtarë të ardhur në punë të përkohshme në Maqedoni. Të kërkojnë zyrtarizim e gjuhës së vet amtare duke lexuar ligjet në gjuhën që e mohojnë të tjerët, t’i pranojnë si të vetat problemet që ka shteti hir asaj se shumëkush Maqedoninë e konsideron si një kreaturë të arnuar nga mbeturinat e popujve tjerë ballkanas.
Tani kur shqiptarët përballen me kohën e humbur përgjithmonë, kur shohin se shfaqja politike vazhdon sipas të njëjtit skenarë dhe në regji të elitave politike maqedonase, atyre nuk u mbetet asgjë më shumë pos të pranojnë se me vite kanë trokitur për mirëkuptim dhe mirënjohje në derën e të shurdhrit. Të pranojnë se vonë e kanë kuptuar se derën e të shurdhrit duhet ta hapësh vet. Pra, të pranojnë se shumë nga të drejtat e tyre mbetën pas derës shtetërore, vetëm shkaku se elitat politike të etnitetit maqedonas çanin rrugë për t’i realizuar qëllimet e veta, e udhëheqësit partiak shqiptarë kërkonin arsyetime se pse u është pamundur të bëhen partner të denjë politik me palën maqedonase. Të pranojnë se përderisa maqedonasit etnik e jetonin kohën, partiakët shqiptarë atë e shisnin dhe e harxhonin me arsyetime se pse nuk u shkonte puna mbarë. Pra, përderisa politikanët e etnitetit maqedonas trillonin shpjegime përpara botës se pse e hanin edhe qengjin e shqiptarëve, udhëheqësit partiak shqiptarë merreshin me gjetjen e arsyetimeve se si dhe ku e kishin humbur qengjin.
E arsyetimet kurrë nuk mungonin. Ato nuk mungojnë as sot kur thuhet se Maqedonia do shkojë në zgjedhje të parakohshme parlamentare, duke i vënë pikë edhe një periudhe të arsyetimeve të qeveritarëve aktual shqiptarë të PDSH-së. Të cilët, shpjegojnë pse nuk u shkon puna mbarë, por nuk arrijnë assesi të shohin se arsyetimet janë proporcionale me paaftësitë e tyre. Kryesuesit e PDSH-së përcaktojnë masën e duhur të maturisë shqiptare që të mos irritohen maqedonasit etnik, por nuk arrijnë të përcaktojnë kufirin e durimit shqiptarë lidhur me të padrejtat që me vite i bartin mbi shpinë. Dhe gjatë përcaktimit të kësaj maturie, ata harrojnë diçka shumë të rëndësishme: se emocionet njerëzorë depërtojnë atje ku nuk munden argumentet dhe uji. Se ka diçka që quhet ndjenjë etnike, e cila nëse njëherë lëndohet, nuk mund ta shërosh as me ilaçrat e mirëqenies së skajshme. E Maqedonia ecë përpara me shqiptarët që gjithnjë e më shumë ndjejnë dhembjen e dinjitetit të tyre të lënduar, shkon përpara me maqedonasit etnik që nuk mund të çlirohen nga vetëgënjimi se kjo tokë e ky qiell u takon vetëm atyre. Pra, Maqedonia në të vërtetë ecë mbrapshtë, ajo ngadalë e sigurt kalbet nga brenda. Dhe mbase ardhmëria e saj tani më nuk varet as nga politikanët e etnitetit maqedonas, as nga politikanët shqiptarë. Maqedoninë mund të ketë të ardhme vetëm në inkubatorin e Unionit Evropian dhe NATO-së. Aty ajo do mund të vë baraspeshë mes ambicieve të shqiptarëve të këtushëm dhe krizës së identitetit që rëndon etnitetin maqedonas.

LAJM

[RaPSouL]

Un ju preferoj qe te mos i lexoj njeri sepse nuk jan te drejta

[Alienated]

Un ju preferoj qe te mos i lexoj njeri sepse nuk jan te drejta

Cfare s'eshte e drejte?
E lexove shkrimin ti? Apo direkt mendove se meqe e ka shkruar Kim MEHMETI medoemos sulmon PDSH-ne?

[RaPSouL]

Cfare s'eshte e drejte?
E lexove shkrimin ti? Apo direkt mendove se meqe e ka shkruar Kim MEHMETI medoemos sulmon PDSH-ne?

Nuk dua ta degjoj jo ti shiqoj shkrimin e le me ti lexoj shkrimet e tija thjesht i kam lexuar shkrimet e tija kur bente njejt si Emin Azemi duke sulmuar PDSH me lloj lloj fyerjesh edhe ne fund po vet E.A ne debatin top show me shum i mbante anen PDSH se sa duit njejt edhe ky eshte i te njejtit reng qe per lek e ben edhe ket pun se po mos e bente per lek do te ikte te punonte ne ndonje pun fizike po kur ti vi interesi keti mire ateher edhe kthen.
Po ky ka edhe nje te keqe qe nuk eshte Shqipetar edhe tani sa kam dijeni un se ki do te largohet nga ketu sepse nuk i perket as keti vendi e as keti populli keshtu qe nuk merem me kesi lloj njerez e kesi lloj shkrimesh

[AngryAngel]

Po ky ka edhe nje te keqe qe nuk eshte Shqipetar edhe tani sa kam dijeni un se ki do te largohet nga ketu sepse nuk i perket as keti vendi e as keti populli keshtu qe nuk merem me kesi lloj njerez e kesi lloj shkrimesh

http://www.forumishqiptar.com/showpo...24&postcount=5 Zgjedhja ni kombesi !

A cka eshte nese s'eshte shqiptar? Cdo njeri eshte ashtu si deklarohet vet, pasiqe fundja secili me mire e njeh veten se tjeterin.

[RaPSouL]

http://www.forumishqiptar.com/showpo...24&postcount=5 Zgjedhja ni kombesi !

A cka eshte nese s'eshte shqiptar? Cdo njeri eshte ashtu si deklarohet vet, pasiqe fundja secili me mire e njeh veten se tjeterin.

yyyy nje dite me duket folem bukur gjat per kete person apo???

Nuk kam se cti zgjedh un kombesin keti kur ky nuk e di cila eshte e keti "guri i rend peshon ne vend te vet"
Po ashtu edhe un njof me mire veten time se ky qe e njef veten e vet

Mendoj qe kam arsye qe nuk e dua e nuk i lexoj shkrimet e te lart permendurit (te them te drejten me vjen turp kur debatoj per kete me duket vetja posht pa shaka e them!)

Shnet A.....

[AngryAngel]

Mendoj qe kam arsye qe nuk e dua e nuk i lexoj shkrimet e te lart permendurit (te them te drejten me vjen turp kur debatoj per kete me duket vetja posht pa shaka e them!)

Kete kerkoja ta thuash
pra ti
Nuk i lexon artikujt dhe nga ajo rrjedh se ske edhe per se te debatosh (pervec asaj edhe paske turp)
por ateher pse diskuton ??? (kesaj i thojn kontradikte)
selam N......