Rrugëve të botës

[Orientalist]

"Rrugëve të botës"

Eci rrugëve të botës
Askush s’më sheh
Askush s’më flet
Askush s’më do.

Mundohem t’i flas dikujt
Por zemra nuk do
Mundohem t’i buzëqesh dikujt
Por fytyra s’më lë.

Kam nevojë për paqe
Por paqe nuk ka
Kam nevojë për dashuri
Por ajo është shumë larg.

Çka ndodhur kështu
Në këtë botë të mallkuar
Njerëzit, kafshët, bimët
Çdo gjë ka ndryshuar.

Nderi ka humbur
Moral nuk ka më
Interesi material është rritur
Nuk më jetohet më.

Në çdo vend që kaloj
Aromë të keqe ndiejë kudo
Kërkoj pakëz liri
Që këtë jetë si ferr të vërtetë mos t’a shijoj.

Mundohem të dal
Nuk di nga t’ia mbaj
Bërtas me zë të lartë
Moral pa Zot nuk ka.

Eci rrugëve të botës
Askush s’më sheh
Askush s’më flet
Askush s’më do.
Ermal Bega

[Orientalist]

‘Damasku’

Damask (Sham),
i mrekullueshëm je,
me bukurinë tënde,
me ndriçimin tënd,
me rrugët e tua,
me xhamitë madhështore të tuat,
me personalitetet e mëdha të tuat,
me historinë tënde,
me njerëzit e tu,
me femrat e tua...
Më ka marrë shumë
për ty o Sham,
më ka marrë malli të ndjej aromën tënde,
tënden o Sham,
më ka marrë malli për banorët e tu,
o i mrekullueshmi Sham,
më ka marrë malli për diturinë tënde,
o ‘Shami Sherif’,
më ka marrë malli për femrat e tua,
për petalen time, o Sham...
U bëra kohë që nuk e kam ndjerë aromën tënde,
u bëra kohë pa i shijuar trëndafilishtet e tua,
u bëra kohë pa i prekur petalet
u bëra kohë pa të prekur,
u bëra kohë pa të parë
u bëra kohë pa të ndjerë...
Oooh Sham, sa të dua
me çdo gjë që ke brenda...
Do të vij përsëri atje,
më prit, së shpejti, InshaAllah,
që t’a marr përsëri nektarin tënd,
dhe dëshiroj, dëshir-oj,
që të vdes atje,
pranë teje,
Të dua,
Sham...

Ermal Bega