Poetic cinema lovers!

[autori]

Gjithmone ka nje limit them une, se po i bere me te thjeshta sec duhen, ato humbasin ate integritetin dhe s'kane me kurfare kuptimi, qofte ky edhe estetik.

Po kush tha qe filmat e Ozu-se jane te thjeshte ?? Ato ne fakt, jane tejet te komplikuar !! Por varet se ke quan thjeshtesi dhe komplikim !! Pra varet se ne raport me ç'fare mund ta quash nje veper artistike te thjeshte. Pra cilat jane referencat e tua.

Per të ta thene troç, problemi ne kinematografi eshte se jemi te gjithe të infektuar keq fare (une i pari !! mos ki merak !!!) nga ajo mender kinematografi qe vershon nga kodra, pra nga Hollywood-i dhe eshte kthyer ne referencen tone kryesore. Eshte nje kinematografi qe ka permbytur voten vizuale dhe qe imitohet ne pafundesi nga te tjera e te tjera kinematografi, te cilitdo vend qofte... Pothuaj te gjithe vendet e botes kane bere Holly(w)***** e tyre... Pse, filmat shqiptare, ç'jane ? Hollywood !!

Pra ne fakt eshte qelbur keq fare puna, jam koshient, sidomos kur shikon titujt e filmave qe shfaqen ne jave ne kinematë normale, te zë te qarët dhe i thua Godard-it : PO, e ke mire or mik, kinematografia ka vdekur por per dreq, s'po ka kush ta varrosi ! (dhe keshtu i bie, perderisa filmin e fundit qe ai beri ne 2002-shin, sipas statistikave, e panë veçse... 20 mije veta ne gjithe Francen, nuk behet fjale qe filmi i tij te eksportohet !!!). Dhe behet fjale per kinematografi te mirefillte, apo poetike, siç po e quajme ketu.

Ne fakt, ç'infektimi kerkon mund ... e kam hequr vete, dhe vazhdoj gjithmone ta heq, sepse eshte nje ushtrim i përsa-hershëm qe shkoj shikoj nje film. Por me kalimin e kohes (duhen pare shume filma te ketij lloji, si keta qe diskutojme tek kjo teme), me kalimin e kohes fillon dhe habitesh biles edhe me vehten se si te kane pelqyer disa filma (siç me ndodh mua, qe habitem sesi e paskerkam konsideruar film te mrekullueshem, dikur, "Seven" , apo "Farewell my Concubine", kur dolen ne kinema, para shume vitesh...). Eshte ajo puna e ç'infektimit.... eh, do kohe dhe praktikim me shume shume filma ! Te siguroj ! E kam hequr vete!!!

Mire e kishe thene ti qe, per Ozu, jeta eshte banale, por a do te uleshe ne karrike per nje ore e gjysme per te pare nje film banal? Nuk e besoj. Prandaj them, te luash me kete ide eshte paksa "e rrezikshme" nese nuk ke gje tjeter per te thene.

Po jo pse, meqe jeta eshte banale, ndaj dhe filmat e Ozu-se jane banalë ?? Kush e tha kete ??? Edhe ne kete rast, varet se ç'quan banale ne nje film, njesoj si dhe se ç'quan me te thjeshte dhe te nderlikuar.

Meqe jemi ketu, pashe qe Hou Hsiao Hsien ta paska hequr mendjen. Me too, vecse per tjeter gje: Flowers of Shanghai me eshte dukur filme shume i merzitshem, tmerresisht monoton, qe pervec nje "lush setting" nuk kish ndonje gje te madhe (apo te vogel) per te thene. Hitchcock ishte ca si megalloman, nje showman i lindur por nje artist mjaft serioz, edhe nuk e kishte keq kur tha se ai mund te bente nje film qe s'vlente fare, dhe te tjeret ta konsideronin si kryeveper. Te njejten gje mund te kisha thene per Flowers of Shanghai.

Hmmm.... Qe thua ti, pothuaj pas 20 vitesh krijimtari, ata qe marrin vesh nga keto pune, kane rene dakort qe Hou-ja eshte i vetmi trashegimtar bindes i Ozu-se. Pike.

Tani per "Flowers of Shanghai" : po ta them qe ne fillim qe, nese do me detyronin te beja nje TOP 10 te filmave me te bukur qe me eshte dhene te shikoj ne jeten time, do ta vendosja rrezik gati tek 5 te parët.

Por:
Flowers of Shanghai shikohet vetem ne kinema (eshte nje nga ata te rralle filma qe eshte e pamundur të depertosh ne to, po qe se e shikon ne DVD; E PAMUNDUR : belive me !).

Ti thua: "nuk kishte ndonje gje te madhe". Po kush quhet "gje e madhe" ne kinematografi ? Kush quhet e thjeshte? E nderlikuar ? Banale ?

Pra dolëm prap tek Ozu. Pra, ne fakt, ne kinematografine e mirefillte behet fjale per gjera te vogla, ose me sakt, per gjera disi te veshtira per t'u perceptuar, dhe qe perbejne ne fakt nje "gje te madhe". Nese me gjë te madhe ti konsideron diçka qe lidhet me skenarin (ne sensin amerikan te fjales), apo me levizje marramendese te kameres dhe montazhit (manipulim i gjallë !!!), mos e prit kete as nga Ozu, dhe sigurisht ... as nga Hou Hsiao Hsien ! Dhe mos hajde më tek kjo tema... lol (bej shaka !!)

Personalisht, Flowers of Shanghai e kam pare para 4 vitesh, pra pasi kisha vite qe shikoja kete lloj kinematografie; e pashe ne ekran te madh kinemaje, dhe arrita te hyja (te depertoja) ne film. Pastaj u riktheva dhe e pashe perseri ne kinema, pas dy javesh, sepse doja te isha i bindur ne ate qe shikoja: dhe heren e dyte, kur dola nga filmi ... dola duke mu marre kembet, a thua vertet se kisha pire hashish !!

Pra, ajo qe ti e perceptove si monotoni, une arrita ta perceptoj si marramendje (jam i sinqerte: vetem heren e dyte arriti të më zërë plotesiht filmi, tamam si puna e alkolit apo e drogës. Per mua, ky eshte thelbi : të të zërë filmi ! Por kjo varet nga shkalla e imunitetit, pra ajo puna e "infektimit" dhe "ç'infektimit" me Hollywoodin. Ndaj dhe shpesh, filmat qe ketu po i quajme poetike, shume njerez i quajne te merzitshem dhe monotonë, se nuk arrijne te hyjne ne film. Dhe eshte e kuptueshme ! Jane keqazi te infektuar...

Po ti, ku e pe filmin ne fjale, ne kinema ? ne dvd ? kur e pe ?

ps. no hurt feelings per kete te fundit, ok? Arti eshte "so much about taste" keshtu qe s'ke pse merzitesh.

Absolutely ok ! Nema problema !

pss. Nje film tjeter kinez qe me ka pelqyer eshte "Farewell my Concubine" Kaige Chen. S'besoj se do ta klasifikoja "poetik" por eshte nje great, great movie.

Sigurisht qe eshte "great movie" , se eshte shume here me i thjeshte per t'u "gelltitur" (Hollywood kinez eshte aman, ose siç thua ti, "S'besoj se do ta klasifikoja "poetik" ). Edhe une gomari, e kam pelqyer qe ç'ke me të dikur, kur doli ne kinema (ne '93-shin, sa kisha mberritur ne vendin ku jetoj tani). Nejse, aq merrja vesh asokohe, aq e kisha dozen e ç'infektimit, ndaj dhe filmi më zuri. por te siguroj se film hollywoodjan kinez eshte, as me shume as me pak !


Edhe diçka te fundit: nuk eshte keq perdorimi i termit poetik, per keto lloj filmash qe po diskutojme, por, me te thene nje te vertete, une nuk jam dhe aq dakort. Sepse, nese keto do quheshin filma poetike, i bie qe te tjeret te quhen filma romaneske (narrative). Pra mbetemi ne kuadrin e letersisë (poezia dhe narracioni jane te letersise, jemi dakort !). Dhe une e urrej kinematografine letrare : Jam verberisht i bindur se kinematografia NUK ka te beje me letersine, akoma me pak me teatrin.

Jam i mendimit se eshte art më vehte !! Dhe kam frike se ne fakt, eshte më i mrekullueshmi (per mendimin tim, më i guximshmi, e detyrimisht, më i masakruari, me i brishti dhe me i pa-kuptuari !!) Them më i guximshmi se, per shembull, letersia e ka shume here më kollaj : nje personazh, per shembull, mund ta mendosh si te duash ne koken tende, kur lexon nje veper letrare; ndersa kinemaja i jep nje fytyre precize, pra behet automatikisht art fragil, i brishtë, kollaj i kritikueshëm. Ke degjuar njeri ti te shaje Victor Hugo-ne apo Stendalin siç shan shpejt e shpejt nje film ? Kurre ! Sepse te lexosh nje roman te Hugo-se duhen jave; ndersa nje film shihet per maksimumi 2 ore ! Dhe shahet per dy minuta !

Per ta mbyllur, nese kinematografia ka te beje me nje art tjeter, deri diku do te ishte piktura (meqe behet fjale per imazh). Por jo letersia, apo teatri (kete te fundit e urrej cerebralisht : nje here te vetme qe vura kembet ne teater, dola ne krye ne 30 minutave !! - te betohem !

[Baptist]

kur them film mundohem te kufizohem ne ato krijimtari vizuele qe shfaqen ne kinema publike perfshire ketu edhe ate qe mund te quhet "home cinema" sepse eshte e njejta gjelle e sherbyer ne "kushte 'familjare'".

Kam frike se se shpejti Vendi i shikimit te Filmit do te mund te rezultoje me prodhim mentalitetesh te tipit (nese me lejohet te bej analogji) te te ushqyerit ne vend publik, (restornteve te klasit te pare dhe atyre Popullor "kuzhines popullore") ndaj ("porosise ne shtepi") te ushqyerit diskret pra ne privat.

Duke bere ndarjen e tipit Ekstravert dhe Intravert ne dy klase themelore. E konzumit te ulte dhe atij te larte.

Ne djall! Por kualiteti gjithmone Paguhet, dhe fatkeqsisht "kualiteti mbi normalen" zakonisht te ngel te uritur. Ose s'mund ta hash ose s'mund ta zberthesh, cilado qofte arsyeja konsumatori i vendosur i klasit te larte, do te ngelet i uritur.

Te mos vazhdoj me kete analogji, per te thene se kualiteti i ulte te ngope gjithmone dhe ndonjehere eshte aq i zberthyeshem sa te fermenton ne lukth, ashtu qe shpesh here ende pa e kryer, te detyron "te kthesh", se te ka tepruar!

Andaj gjithnje do te kufizohem ne kuptimin Film qe nuk i tejkalon kllapat e jashtme te asaj qe mund te nenkuptohet si dicka "normale" (e cka ka normale ne kete bote?!).

Edhe ne kete percaktim te kufizuar transparent, Filmi ngelet nje fushe e gjere e hulumtimit dhe zbulimit te panderprere te Mjeteve te Shprehjes.

Ketu po flitet per Film Poetik. A mund te flitet ne te njejten menyre per Film Prozaik, Film Novelist, e pse jo edhe Film Letrar si gjini qe i perfshine te gjitha keto?
Nese ekziston dicka si Film Letrar, a nenkupton kjo se mund te ekzistoje edhe Novele Filmore? A ka dicka te tille ne letersi. A ka dicka te tille ne letersine shqiptare? Apo mos eshte pikerisht ky lloj romani paraardhesi me i denje i shprehjes se sotme filmike.

A ekziston dicka si Letersia e Paster apo Filmi i Paster?
Apo mos ka ndodhur dicka e ndermjeme me keto dy gjini.

C'ti bejme Teatrit te Shejkspirit?
-A eshte Teater i Paster teatri i tij?
Une ne veprat e tij verej shprehje tipike nga gjuha filmike.

A eshte Novela Letrare apo Vepra Teatrore moster e Filmit qe e quajtem film?
Ose te dyja se bashku.

Nga kush varet shprehja filmike?
A ka arritur "mituraku" te imponohet si mjet i shprehjes artistike "individuale"?
Apo mos ekziston nje "rrejedhje" difuzive mes arteve qe shprehen semantikisht duke u kontaminuar reciprokisht shekuj me pare. Novelisti shkruan perfytyrimet e tij te cilat s'mund te jene tjeter gje pos sinteze audiovizuele e realitetit te tij fiktiv. Ndersa "gjuha e tij e pasigurte letrare" t'i kaloje kufijte e letersise duke bere nje "kalim te palejueshem te gardhit" per ne gjuhen filmike te narracionit...

Po e le me kaq sepse e shoh se ne kete qeshtje ma paske grabitur ne postimin tend te fundit para se ta perfundoja kete leter...

p.s.: ne leteren e ardhshme do te te pergjigjem per pyetjen qe ma bere. Por mos qesh!

[autori]

qe pervec nje "lush setting" nuk kish ndonje gje te madhe (apo te vogel) per te thene.

Harrova diçka "te vogel" per te pyetur, por qe me duket kryesorja : çdo te thote "lush setting" ?? Mos do te thote gosti ? Pra qe njerzit pinin saké rreth nje tavoline, gjithe kohen ? Apo do te thote "kadro lluksoz", pra kadri i filmit eshte i bukur ?

Ne te dyja rastet, pergjigja ime: po ç'te presesh tjeter nga kinemtografia ? Imazh dhe zë. Gjithe puna eshte se si i perdor ! Mjere ata qe mendojne se mrekullia qendron tek kamerat e shpejta, montazhi marramendes e i shpejte, efektet speciale apo historite qe te lene pa mend !

[autori]

Andaj gjithnje do te kufizohem ne kuptimin Film qe nuk i tejkalon kllapat e jashtme te asaj qe mund te nenkuptohet si dicka "normale" (e cka ka normale ne kete bote?!).

Shume dakort ! Po te shikosh ne temen ku komentoj filmat e rinj qe shikoj ne kinema (kinoditari 2007), nuk bej asnje dallim: biles mendimi im absolut eshte se TE GJITHE filmat duhet te lindin te lire dhe te barabarte, sikunder dhe njerzit. Nje film eshte nje film dhe pike.

Ketu po flitet per Film Poetik. A mund te flitet ne te njejten menyre per Film Prozaik, Film Novelist, e pse jo edhe Film Letrar

Ekziston nje kategori filmash, qe shpesh ketej i quajne filma letrareskë. Une nuk i pelqej. Jane filma me narracion te forte letrar (dhe jo vetem adaptime te romaneve dhe novelave, se adaptim i nje novele eshte dhe "Blow up" i Antonionit, por eshte film i paster kinematografik ! ).

Une rralle shkoj ne kinema per te pare nje "story", edhe pse eshte e llogjikshme qe filmi te rrefeje nje ngjarje, nje histori. Por nuk eshte historia qe me intereson; më intereson diçka tjeter ne nje film: me intereson ajo qe quhet mizaskenë, pra regjizura, pra qënësia e filmit, pra menyra se si ai ekziston, se si na shfaqet para syve, se "ç'fare ka dashur te thote autori" permes femijes se tij.

Filmat jane si njerezit (qe duhet te lindin po ashtu te lire dhe te barabarte !). Edhe tek nje njeri, NUK më interson historia e tij personale, pra se ku ka lindur, ku e ka bere shkollen fillore, ça zyshe (mesuese) ka pas në gjimnaz etj etj. Kur takoj (shikoj, lexoj, kuptoj ) nje njeri, ajo qe më intereson eshte menyra se si ai shfaqet para syve (dhe mendjes) sime, se ç'fare ka per te më thënë, dhe nuk me interson historia e tij personale (ku lindi, shkolla fillore, gjimnazi, ça pune bën, sa rrogë merr): keto kane pak rendesi per mua, keto jane historia e tij, historia e tij nuk me intereson. Mua më interson menyra se si ai shfaqet para syve te mij, se si ai prezantohet, shfaqet (ne frengjisht thuhet "façon d'etre"; do doja ta dija ne anglisht), me intereson se ç'fare ai do të më thotë.

Kjo korrespondon ne kinematografi me mizaskenen, pra me menyren se si e shfaq regjizori vepren e tij, shkurt, ate qe ai ka dashur te thote, por JO ne sensin e narracionit, por ne sensin kinematografik (dmth, te imazhit !). Ndaj dhe them qe, nuk shkoj ne kinema me mësue nje histori te re (pse, akoma ka ngel ndonje histori pa u tregue neper filma ?? pfff..... ). Kuptohet, historia mund te me interesoje, por ne kinema shkoj per t'u surprizuar nga ajo qe thashe me lart, e qe permblidhet me fjalen mizaskenë.

Ndaj dhe kinematografia eshte e ndryshme nga letersia, se nuk tregon ngjarje, siç tregon letersia (romani, novelat... bla bla bla). Letersia eshte letër, gërmë, kinemaja eshte imazh dhe zë. Ndaj dhe nje film mund jete poetik, por nuk duhet te jete poezi (e aq me keq roman, novelë, se keto te gjitha jane zhanre te letersisë !).

p.s.: ne leteren e ardhshme do te te pergjigjem per pyetjen qe ma bere. Por mos qesh!

Kurrsesi ! Te gjithe filmat jane te lire dhe te barabarte !!

[Baptist]

Ne film mendoj se nuk ekziston mizenskene, perpos ne raste te totaleve; Preferohet te quhet mizenkader, qe zakonisht shqiptohet "mizanskene" apo "mizankader", ndonese e para do te ishte pak me e sakte.

Mizanskena, eshte nje term teatror francez, qe ne teater perdoret per te shenjuar "renditjen e aktoreve ne skene". Kjo ne film preferohet te quhet ndryshe.

Pastaj filmi ka edhe mjete tjera te formulimit te kadrit te cilat perfundimisht arrijne te depertojne ne sferen e artit te fotografise dhe piktures me c'rast u nenshtrohet disa prej vlerave themelore te ketij arti.

Perfshirja e ngjyres ne film eshte mesele ne vete.

Kjo e ngaterron kete art edhe me shume. Shumicen e filmave mund t'i shikosh lirisht duke ia eliminuar ngjyren ne plotesi. Shpesh ky lloj filmash jep efekt shume me impresiv ne rast se eshte shikuar pa ngjyre, sepse autori nuk eshte qasur te thote absolutisht asgje permes ngjyres, andaj semantika sinjalesh te caktuara ngjyrash qe u gjeten ne kader rastesisht, mund ta pengojne dhe mjegullojne plotesisht shprehjen origjinale te autorit!

Gjuha e ngjyrave megjithate ka aplikim teper te ngushte, dhe autoret te cilet mundohen ti japin me teper hapesire se qe u takon, per mendimin tim jane budallenje. Sepse kjo eshte njesoj sikur te mundohesh te artikulosh dicka duke perdorur vetem ih, uh, oh, ha, hi , ho, hu, uf, av, iv, ue, eu, eh, he, -a ka nevoje per tjera? Te tilla gjera bejne teoreticienet e filmit te cilet hiqen si krijues te filmit ose genjejne veten se mund te bejne film.

filmi letrar,
mund te jete i bukur por nuk do te jete film. Te tilla narracione eshte me mire ti gjesh dhe t'i lexosh.

Shembulli me tipik qe me kujtohet ne kete rast eshte "Dune" i D.Lincit, ajo eshte veper jashtzakonisht e fuqishme letrare dhe thelbesisht letrareske, sa qe perkthimi i saj per Lincin ne nje gjuhe filmike ishte per mendimin tim "kafshate e madhe"!

filmat jane njerezit qe i krijojne ata.
zhanret nuk ekzistojne jasht personalitetit te krijuesit. as format. -gjera te tilla ekzistojne ne boten industriale te filmit pasi te jene inventuar nga krijuesi dhe te jene deshmuar si produktive. Ato mostra i merr industria dhe i shumefishon duke dhene rezultate te parashikueshme te inkasimit nga publiku...
...

as mua ne instancen e fundit nuk me intereson cfare thote autori, por si e thote ate, si e formulon ate, me cilen ndjenje e thote ate, e keto jane gjera teper personale dhe unike. Regjisori duhet te jete personalitet komplet qe te mund te thote. Ndersa kritiket duhet te jene te zhdervjellte t'i gjejne emrin dhe ta katalogizojne ate krijim te ri qe erdhi se pari ne kete bote duke nxejerrur definicione ne lidhje me te e me kete duke krijuar mostren e gatshme prej se ciles replikuesi industria do te mund te perfitoje..

[Baptist]

as mua ne instancen e fundit nuk me intereson cfare thote autori, por si e thote ate, si e formulon ate

Hahaha, kur thash autori nuk e kisha fjalen per ty, por per demiurgun!

Prit te shoh cilet jane filmat e fundit qe i kam pare?

Po, i fundmi eshte DH4
i parafundmi hic sme kujtohet
ndersa ky i treti mbrapesht me duket se ishte DeJaVu

Por nderkohe e kam rishikuar Nostalgjine sic kisha pretuar ne nje leter dikund.

Mos qesh tani!

[korçar]

Mjani bre burra se e bete kinemane cope e therrime, ja morret shpirtin fare! (Sidomos ky i fundit i mohikaneve (à cfare eshte ku di une) ; i vuri tapen poetikisht, brohorisht, semantikisht ...isht...)

O Autor po sa "politikisht" korrrrekt qe qenke o burr i dheut. Si o te gjithe filmat, dhe njerzit, lindkan te barabarte?... Qe kur keshtu?...

Po e ndreqosni fare muhabetin, po futni ne thesin e "poetikishtit" (apo poetikiçit?) gjera qe s'kane te bejne fare... (Po nga e kini marre rrugen ju - te gabuar - nuk ja vlen fare t'ju therrase njeri, se nuk do e degjonit.)

Qe t'i veme pikat mbi "i", kinemaja njeh dy poete sot per sot : Murnau dhe Pasolini. (Paçka se juve mund t'u duket se dhe laraskat kendojne bilbil_lleqe.)
As Tarkovski, as Godard, as Ozu, as Kalatazov, as Resnais "asnje tjeter" (dhe kjo "asnje tjeter" eshte e madhe) nuk ben pjese ne "poetikiçin" tuaj.
E njihni ate historine e te varferit qe i thote nje tjeter te varferi : "Eshte fjale e madhe POEZI o lanet." Nuk e njihni? Kaq eshte historia gjithesesi.

Keto bisedimet tuaja jane fantashkence per bese (keto te fundit midis Baptistit dhe autorit).

[Baptist]

mos do te thuash se e ke zbuluar filmin ti?
hajt na spjego i cik cka quajme poezi - poezi letrash,
-pastaj bisedojme po deshe per poetiken ne Film.

poezia eshte fjale e vockel shume e vockel...

[Cupke_pe_Korce]

autori, aman mos na hap kaq pune; une kujtova se ca gjera jane te qarte, e mbi te gjitha, ajo qe ka thene ai hushkuluri "Bukuria eshte ne syte qe e shikojne." Ti me sa shoh une je bere rob i bestytnive "duhet ta shikosh vetem ne kinema, perndryshe s'ke pare gje." Aj aj aj...ajo qe ESHTE-- my friend,-- ajo DUKET. Eshte si puna e drites qe nuk ka nevoje per nje subjekt tjeter te deshmoje vetine e saj. Ti mund ti kthesh dy gota, edhe te behesh qyqe, madje edhe tja marresh ndonje kenge qe aman aman, por per mua mjafton vetem dy gllenqka qe te nxjerr zorret. E kam fjalen, stomaku im nuk eshte si ai tendi. Edhe nuk eshte as ceshtje praktike, te siguroj.
Tere kjo sa per te te thene qe, po shkova ne kinema, mua te tere filmat "me zene" (ketu nuk po flas me metafora; nga kinemaja dal me dhimbje koke gjithmone).

Ky kinezi qenka dishepull i Ozu-se the? S'ke bere gje tjeter vecse i je afruar ca me shume asaj "teorise" time: s'qenka gje kjo pune. E shef qe intuita s'me ka genjyer? Meqe jemi ende ketu, c'gjera quan te vogla ti? (se une kam thene qe ai s'thone as ndonje gje te madhe, e as TE VOGEL; e lexove besoj.)

Nje gje akoma s'kuptoj: ke quan "film hollivudian" ti? E si te ma kesh shpjeguar kete, me shpjego pak edhe kete tjetren: perse nje film "jo-hollivudian" eshte me i mire se nje "film hollivudian"? (se e shoh qe te qenka bere me yllka fjala)

Edhe nje gje se mos harroj: fillon nje filmi edhe ti ja ben "Aha," edhe pastaj "oh no, oh no, no, no, nooooo" .......edhe Bum!!! Ja nje film hollivudian. Fillon nje film tjeter, edhe ti prape fillon "Aha," edhe pastaj "Oh no, oh no, no, no, noooooo"...dhe ti pret qe t'ja beje Bum! por aha, ta ka prere filmin ai. "Po nuk mbaroi" thua ti. "E o, kaq qe" ta ben ay.
Ky i fundit eshte film "poetik" (me nje fjale AMBIGUOUS); si ajo poezia qe sado ta analizosh, s'ke per ta marre vesh. Eshte bere e tille- e pashpjegueshme. C'ne qe na kini vajtur tek letersia? (nje pjese e mire e artit eshte naive...thone ca)

Edhe sikur nuk me qendron dreq ajo qe ke shkruar mbi teatrin, qellimi i te cilit eshte mjaft i percaktuar. Cili eshte ai i fotografise/kinemase? I would love to know!

[korçar]

Pse duhet me patjeter nje qellim?...

Cili eshte qellimi i teatrit moj zonjeze?