Dosja antishqiptare e Greqisë, 1912-2007

[BARAT]

SHQIPTARËT TË FUNDIT PËR KRIME NË GREQI
Në Greqi shqiptarët renditen të fundit në listën e personave që kryejnë vepra penale. Ndërkohë që janë ata që nga opinioni shpesh akuzohen për vepra që nuk i kanë kryer, apo për vjedhje dhe vrasje të bërë nga të tjerët shpeshherë edhe nga grekërit. Këtë tregon studimi i publikuar nga gazeta “Elefterotipia” dhe kryer nga Qendra e Planifikimit të Emigrantëve Ekonomik (KEPE). Nën titullin “Mos të përflasim më shqiptarët” në reportazhin e saj kushtuar kësaj teme gazeta shkruan ndërmjet të tjerash se “shumica e krimeve bëhen nga grekërit dhe vetëm më pak se 10 % kryhen nga emigrantët. Por kush janë ata? Sado që të bërtasim, është e pabesueshme: nuk janë shqiptarët. Bëhet fjalë për sllavët, irakenët, polakët dhe rumunët”. Por ajo që të habit është në opinion qarkullojn ideje se të gjitha bëhen nga shqipatarët. “Opinioni shumë herë ka ide të gabuar për kriminalitetin. Emigrantët shqiptarë janë më të shumtët në numër, më shumë se gjysma e emigrantëve të tjerë. Dhe kjo është me sa duket ajo që nxit më shumë opinionin, dhe shikon tek shqiptarët fytyrën e emigrantit-kriminel” thuhet në raportin e KEPE me titull “Kriminaliteti i të huajve”. Sipa këtij raporti kryejnë vepra penale 37 në 1000 vendas dhe 32 në 1000 të huaj.

KRIMET E RËNDA
Në këtë kategori vend të parë zënë të huajt. Sipas shifrave kriminaliteti i të huajve është gati dyfishi më i madh se ai i vendasve. Kështu për akte të rënda në 1000 të huaj janë dënaur 8, përkundrejt 5 grekërve. Studimi parashikon që në të ardhmen kjo shifër do të ritet. Por në këtë kategori të huajt nuk janë autorë të veprave të rënda si vrasjet apo përdhunimet, në kët kategori në vend të parë janë grekërit. Emigrantët kryesisht akuzohen për fallsifikime dhe vjedhje. Në veprën e armbajtjes pa leje apo treafikun e lëndëve narkotike ka rritje të ndjeshme dhe pjesmarrja është pothuajse e barabartë tek të dy grupikmet, grekë dhe të huaj. Sipas studimit vetëm 6.1 % e autorëve janë të huaj në të gjitha kategoritë e krimeve.

EMIGRANTË SHQIPATRË TË FUNDIT NË LISTË
Vetëm 10.8 % e të huajve kryejnë vepra penale shifër kjo që ka pësuar rritje nga 5.4% që ishte më 1994. Me të vetmin ndryshim pasi aktualisht në Greqi jetojnë 761 000 emigrantë të cilët përbëjnë 7 % të popullsisë ose një në 10 krahë pune. “Opinioni shumë herë ka ide të gabuar për kriminalitetin. Emigrantët shqiptarë janë të bshumtë në numër, më shumë se gjysma e emigrantëve të tjerë. Dhe kjo është me sa duket ajo që nxit më shumë opinionin, dhe shikon tek shqiptarët fytyrën e emigrantit kriminel” thuhet në raport.

Por e vërteta është krejt ndryshe. Janë jugosllavët me 123 dhe irakenët me 113 akte në 1000 emigrantë. Pasojnë pakistanezët, rumunët dhe bullgarët. Të fundit në listë janë indianët dhe shqiptarët. Ndryshimi në kategorinë e krimeve varet nga mënyra e jetësës apo gjendjes familjare të çdo grupimi. Sipas studimit emigrantët shqiptarë në të shumtën e rasteve jetojnë me familjet e tyre. Në këtë klasifikim në të dy grupimet, grek dhe të huaj, numri i vepra penale është i njëjte 11 në 1000 vetë. Sipas studimit edhe kriminaliteti i të huajve ka koston e vetë. Kështu sipas llogarive nga 1995 deri në 2001 kjo kosto kapi shifrën e 1’322 miliard euro.

Gazeta Shekulli, 16 Tetor 2003

[BARAT]

Sondazhi me 20 vende evropiane: “Grekërit, populli më ksenofob”

Radio BBC World Service dhe gazeta angleze “The Guardian” botuan dy ditë më parë (11.11.2003) pjesë të Sondazhit Social Europian financuar nga Komisioni Europian për të matur qëndrime sociale në 20 vende europiane. Sipas organizatorëve, sondazhi paraqiti prova mbi të cilat grekërit rezultojnë populli më ksenofob në Europë. Më shumë se 79% e të anketuarve grekë besonin se janë emigrantët ata që shkaktojnë papunësinë dhe se ata duhen përzënë nga vendi. Emigrantët përbëjnë 10% të popullsisë greke prej 11 milionë banorësh, nga të cilët shumica janë shqiptarë.

Sipas sondazhit, në arsim, të paktën 25% të nxënësve në Greqi besohet të jenë fëmijë të emigrantëve, nga të cilët asnjëri nuk lejohet të mbajë pozita nderi, siç dëshmoi dhe rasti i studentëve të shkëlqyer shqiptarë të cilët përjashtohen me anë të procesioneve fyese dhe shpesh edhe kërcënimeve të mbajnë flamurin gjatë festës kombëtare të Greqisë. Në shëndetësi, incidentet janë tepër të turpshme teksa spitalet greke rregullisht refuzojnë të kujdesen për emigrantët, kurse media, politikanët dhe drejtuesit e kishës rregullisht përfshihen në nxitje raciste. Reklamat për shtëpi me qira në Athinë shpesh citojnë "jo për emigrantët". Gjykatat greke në mënyrë të vazhdueshme refuzojnë të hetojnë padi për diskriminim të emigrantëve.

Në një raport të tijin Monitori grek i Helsinkit përmend krahas Sondazhit Social Europian, edhe “presionin e ushtruar nga lëvizja “Mjaft” nga Tirana, si një nga arsyet pse qeveria greke vendosi të ndërmarrë hapin e nisjes së procedurave për të kaluar në Parlament një projektligj antidiskriminues, i cili do të dënojë deri në një vit burg fajtorët e akteve raciste në këtë vend. Aktivistë të kësaj lëvizjeje kanë iniciuar gjatë këtij muaji një valë protestash në adresën e Ministrisë së Jashtme greke kundër vrasjeve dhe keqtrajtimeve të shqiptarëve”. Lëvizja ishte para disa ditësh në krye të hartimit të një peticioni i cili u mbështet nga mbi 10000 nënshkrues si dhe organizuese e demonstrimit paqësor "Mjaft dhunës në kufirin me BE-në" nxitur nga vrasja e qytetarit shqiptar Vullnet Bytyçi në kufirin grek. Kreu i kësaj lëvizjeje Erion Veliaj pohon “strategjinë për të detyruar autoritetet greke të marrin masa pro emigrantëve, nëpërmjet demaskimit në arenën ndërkombëtare në prag të Lojërave Olimpike 2004 në Athinë”.

Shekulli
13/11/2003

[BARAT]

TIRANË – Protesta e shqiptarëve në qendër të Athinë, i ka ndarë grekët në dy pjesë. Manifestimi madhështor, i organizuar pasditen e së enjtes në kryeqytetin helen, është konsideruar nga intelektualët dhe media e majtë si një “leksion” emancipimi për fqinjët tanë. Por, të djathtët, përjashtuar qëndrimin zyrtar të Qeverisë Karamanlis, nuk e vlerësojnë protestën paqësore të emigrantëve, në bashkëpunim me organizatat antiraciste greke.
Manifestimi paqësor, i zhvilluar të enjten në sheshin “Omonia”, ka qenë temë kryesore debati dje në qarqe të ndryshme intelektuale e shoqërore në Athinë, por edhe në median vendase.
Tronditet Athina
Prania e madhe e njerëzve në këtë protestë, por sidomos numri i madh i qytetarëve grekë ishte një surprizë shumë e këndshme për organizatorët, gjë e cila u ka dhënë më shumë siguri emigrantëve në të gjithë territorin e Greqisë. Rreth 15 mijë persona kërkuan që t’i jepej fund racizmit. Në protestën e organizuar nga Forumi i Emigrantëve shqiptarë, në bashkëpunim me disa shoqata të të drejtave të njeriut, manifestuesit kanë hedhur parrulla për ndalimin e dhunës dhe dhënies fund të racizmit grek ndaj bashkëkombasve tanë. Thirrjet shqiptare janë mbështetur edhe nga folësit grekë, politikanë e intelektualë të njohur, të cilët u kanë bërë apel të gjithë grupeve shoqërore helene që të trajtojnë emigrantët si çdo qënie njerëzore. Jehona e protestës ka qenë e fortë edhe dje. Shumë gazeta e televizione kanë hapur edicionet e tyre me ato që ndodhën në Athinë.

Kathimerini
mbron shqiptarët

Një prej gazetave më me potencë në Greqi, e majta “Kathimerini”, ka dalë haptas në mbrojtje të të drejtave të emigrantëve. Duke dënuar dhunën e ushtruar mbrëmjen e së shtunës (4 shtator) kundër tifozëve shqiptarë që festonin për fitoren e kuqezinjve në “Qemal Stafa” përballë kombëtares së Greqisë”, gazeta bën thirrje për më shumë civilizim të një pjese të veçantë të shoqërisë helene, e cila “ende nuk e ka kuptuar se emigrantët shërbejnë për zhvillimin e vendit”. Pas ka bërë një raport të gjatë për atë që ka ndodhur gjatë protestës, “Kathimerini” mban qëndrim kritik edhe për ndërhyrjen e policisë me gaz lotsjellës dhe shkopinj gome kundër emigrantëve në përfundim të manifestimit, i cili ka qenë me të vërtetë shumë paqësor. Pasi ka përmendur faktin e arrestimit të disa dhjetrave shqiptarëve mbrëmjen e së enjten, gazeta e majtë aludon për një provokim nga ana e grupeve raciste greke, të cilat kanë lidhje me organizatën neo-naziste “Chryssi Avgi” (Veza e Artë). Burime të gazetës kanë zbuluar se prapa provokimeve gjatë manifestimit të emigrantëve shqiptarë, qëndron një grup i quajtur “Blue Army”. Autoritetet zyrtare greke mendojnë se ky grup ka rreth 150 anëtarë. Disa prej tyre mendohet se kanë shpërndarë edhe fletushkat antiturke në vigjilje të ndeshjes së të mërkurës në mbrëmje, Greqi-Turqi, e zhvilluar në Athinë.

Racizmi nuk është shuar

Qëndrime pozitive për protestën e shqiptarëve dhe organizatave antiraciste greke kanë mbajtur edhe një pjesë e madhe e shtypit të majtë helen, të cilët citojnë shumë politikanë të njohur si dhe jepen opinione kundër shfaqjeve të dhunës nga një pjesë e shoqërisë së tyre. Por, jo çdo gjë mbyllet këtu. Shtypi i djathë e ka konsideruar protestën e së enjtes si “një ngjarje të rëndomtë për arsye të rëndomta”. Në faqet e gazetave të këtij krahu politik ngrihet edhe hipoteza se manifestimi paqësor fsheh qëllime politike në vetvete. Gazeta “Ta Nea”, duke e anashkaluar arsyen e vërtetë të manifestimit greko-shqiptar, të parin në llojin e vet në kryeqytetin Athinë, analizon përleshjet e zhvilluara pas manifestimit ndërmjet emigrantëve shqiptarë dhe policisë. “Është turp për këta emigrantë të shkujdesur që e konsiderojnë veten si fansa të futbollit dhe i përdorin këto ngjarje për t’u hakmarrë ndaj veprimeve raciste”, shkruan “Ta Nea”. Edhe një pjesë e politikanëve të djathtë e kanë konsideruar konfliktin e së enjtes mes protestuesve dhe policisë si një shfaqje të re të dhunës. Ata nuk kanë dhënë asnjë gjykim rreth manifestimit. Ndërsa përsa i përket incidenteve të pas-manifestimit, zyrtarët e policisë së Athinës kanë deklaruar se do të hetohen të gjithë, emigrantët dhe policët. Dyshimet kryesore për provokime gjatë protestës hidhen drejt grupeve neonaziste greke. Por, hetimet ende nuk kanë filluar.Nje lajm i mire vjen nga sopranoja e talentuar/mirenjohur --> INVA MULA <-- e cila perdor aftesite e saj per te bashkuar e lehtesuar popujt, nje ambasadore e vertete e shpirtit shqiptar:

"Sports and the arts should create bonds between countries, especially neighbors like Albania and Greece. I read of the events on the Internet in France and it made me very sad. Maybe with artists, with people who are wise and temperate, we can create bridges of friendship between these two nations, who have so much in common.”

In the aftermath of the unfortunate incidents that took place after the Greece-Albania soccer match two weeks ago, which caused racist and nationalistic clashes in the two countries, Albanian soprano Inva Mula is building her own bridge of friendship with her voice this evening at the Thessaloniki Concert Hall’s opera gala in memory of Maria Callas.

The Albanian soprano was speaking from Paris, where she has been living for the past few years, and was on her way to Seville, before going on to Moscow and then Thessaloniki. These three appearances in one week reflect how busy the singer has been in the past 16 years, with myriad appearances taking her all over the globe.

[BARAT]

The Time Machine

By Nikos Konstandaras
11/09/2004 Kathimerini

The violence that followed the World Cup qualifier between Greece and Albania last weekend was a brutal reminder of how far our society still has to go before it frees itself of the inferiority complexes that make us see enemies everywhere. On the surface, it is inconceivable that a young man was killed in a fight that followed Albania’s defeat of Greece, less than a week after the end of the Athens Olympics. For the 16 days during which Greece hosted the most complicated and demanding event in the world, no one was hurt. On the other hand, it is just as incredible that only one person was killed in the fights that brought together the twin poisons of sports fanaticism and nationalistic fervor after the September 4 match. Hooliganism has been nurtured to such a monstrous level in the sick hothouse of our soccer leagues that the yardstick for our fans’ behavior is an incident that took place a few years ago when some soccer fans threw Molotov cocktails, rocks and planks at a train on the Kifissia-Piraeus railway line, setting it alight, because it was carrying the fans of a rival team (as well as other passengers) toward the harbor. The fact that scores were not killed is purely a fortunate accident. If we add to this the nationalism that accompanies the games of our national teams, the violence becomes self-justifying, as if the hotheads were warriors in a battle for the greater good of the nation — jihadis in team jerseys.

Gramoz Palushi, a 20-year-old Albanian, was stabbed to death in a fight on the island of Zakynthos last Saturday and some 20 other people were hurt in fights across the country. A 22-year-old Greek is being held as a suspect in Palushi’s murder and the stabbing of two other Albanians. Greek news media have stressed that the suspect is “Greek American,” as if his alleged actions are something foreign to Greece. On the contrary, those who think of themselves as supremely Greek are very much at the forefront of such violence. Extreme right-wing groups, which have been actively trying to proselytize among the national team’s supporters, were involved in much of the fighting and in the ongoing efforts to cultivate a climate of fanaticism and violence. Although these groups are tiny compared to the far-right racist parties in other European countries, they may turn out to be a greater threat here because their ideas are not as isolated in Greece as their counterparts are in other countries. Where else could a provincial governor like Thessaloniki’s Panayiotis Psomiadis get away with making incendiary, anti-Albanian statements and calling for the border to be closed. No amount of so-called Albanian “provocation” can excuse someone in office from making such statements.

In Greece’s noxious cocktail of sports and politics we have shown unbelievable and inexcusable tolerance for hooliganism. Legislation aimed at curbing violence and allowing true fans to reclaim the stadiums from a few thousand organized supporters (among whom lurk a significant number of sociopaths) have not come to much. The problem is that team owners have learned that they do not need to have fans filling the stadiums and their coffers because the government will always bail them out when their debts become insurmountable. The government does this because of the political cost of angering the teams’ fans, so it is in the interests of owners and management to have a fan base that may be small but is violent enough to create a problem for the government when necessary. It is as simple as that. It will take a very determined government to play this game of chicken with the teams and not blink. The violence will end only when the team owners realize that they will never see a cent of taxpayers’ money again unless they fill their stadiums with people who are prepared to buy season tickets without fearing for their lives. Until that time, the culture of violence that plagues our soccer will rage on, sustaining the primitive kill-or-be-killed instinct. Any government or state official who talks about sporting spirit and so on while this situation continues should be pilloried in the press and by the public wherever he or she appears. The Education Ministry has to ensure that children are taught the sporting spirit and fair play from a tender age. This will take some doing, because in the partisan atmosphere that exists at home, in the news media and which has been transmitted to the children without any filter, rival teams are enemies who have to be destroyed. It is normal to boo the players, fans, anthems and good moves of a rival team and it is unheard of to cheer for them, no matter what they do. We saw this attitude rear its embarrassing head frequently during the Olympics, which were otherwise the culmination of civility. Most of those booing and whistling whenever rivals of Greeks had the ball or made their move would probably have been shocked to be told that their behavior was unsporting. For them, the spirit of sport means to do everything to help your team — and intimidating its rivals is part of that. The hysterical outburst by a large part of the crowd that held up the start of the men’s 200m final was perhaps the most bizarre example of this national self-centeredness. The need of at least some people to vent their frustration at the absence of phantom sprinter-motorcyclist Costas Kenteris and their declaration that these were their Games and they would do whatever the hell they liked, showed complete disregard for the athletes who had not disgraced themselves by skipping a doping test. But they did not care. In their minds, their feelings were far more important than the race itself. Their shouts swamped the efforts of those who disagreed with them but could not stop them.

Therefore, the very hostile atmosphere that the Albanian fans created in Tirana’s stadium last Saturday — with the support of their government and probably by their news media as well — was a wonderful lesson for all Greeks. Here we could see what our visitors are often subjected to. The nicest touch in the stadium was a giant banner proclaiming, in English, “This is not Portugal.” It certainly was not. Nor is Greece Portugal. The Greek soccer squad, which had never won a match in a major competition, started the Euro 2004 championship by beating hosts Portugal, one of the favorites. The Greeks and Portuguese then clawed their way through the tournament and met up in the final. Again the Greeks won, depriving the Portuguese team of its one last shot at glory as its best players prepared to retire. The Portuguese fans applauded the Greeks. That should have been a lesson to all of us. But too many Greeks have a terrible habit of taking for granted the civility of others while demanding the world indulge their own bad-temperedness. The Albanian fans acted in a way that is far more familiar to us. Instead of making us see ourselves for what we are, it triggered a sense of anger that these upstarts could upstage us in this way. The Albanians, more than the Portuguese, are close to the way we think and act, which makes the behavior of the racists who attacked Albanians in Greece even more ridiculous. The beautiful irony is that the Greeks are always going on about how they support the underdogs. This time the Albanian team did to the European champions what the underdog Greeks did to the Portuguese in Portugal — and we did not like it. So much for supporting the underdog. Added to this anger was the frustration that those gloating over our defeat felt they were taking revenge on a nation that has often acted in a humiliating way toward Albanian immigrants while also providing them with jobs, schools and a better life.

Looking at the often provocative behavior of the Albanian fans — which included throwing stones at a bus carrying Greek fans to Tirana — it was as if we could see ourselves. Perhaps that, and the shock that a young man died because of all this, resulted in the Greek fans behaving very differently a few days later when the national team played against Turkey in the newly rebuilt Karaiskaki Stadium. Perhaps our national team’s seriousness and sportsmanship — which its players display even when they are not winning — is contagious. Perhaps our pride at having hosted a successful Olympic Games was making an effort to overcome the cannibalistic instinct that has driven gentler souls away from spectator sports. When, before the game, some Greeks began booing and whistling during the Turkish national anthem, the vast majority hissed them into silence. When one threw a water bottle at the pitch, he was beaten up by others. The goalless draw and the scrappy match might have played a role, but we came unsettlingly close to acting like the Portuguese, even while playing with a team that represented Greece’s age-old and bitter rival. Afterward there was a sense of pride and relief that resembled the emotions which follow a hard-earned victory. We were happy that we had not descended into barbarism. It was as if the whole nation suddenly felt the joy that one experiences when taking part in sport without fanaticism.

It is time for everyone to realize that the gains of giving sport back to the broadest possible section of the public far outweigh the costs of confronting the hooligans and those who use them to their own ends. If this means that some teams will lose power and influence, or may even die, so be it. Their stadiums and facilities can be put to better use hosting games by school teams made up of the sons and daughters of Greeks and Albanian immigrants playing together — mixing it up until they become one.

Within the space of a week, we have strayed into the abyss of hatred and violence (which is synonymous with the Balkans to many) after having soared to the top of the world in the joy of playing gracious host to the world.

It is as if we are travelers in a time machine. Except that we still have the power to decide which will be our future and which our past.

[BARAT]

Murder, riots follow Greek soccer defeat
Albanian killed on Zakynthos

06/09/2004 Kathimerini

Albanian soccer fans wave flags in Omonia Square after Saturday night’s defeat of the Greek national squad by Albania in Tirana. Shortly afterward, groups of belligerent Greeks arrived at the central Athens square where huge crowds had gathered in June and July to celebrate Greece’s victories in the Euro 2004 championship. Riot police were called in, and used tear gas to disperse both parties.

An Albanian man was stabbed to death and several more were injured during ugly after-dark brawls in Greece after Albania’s national soccer squad defeated the Greek side on Saturday during a World Cup qualifying match in Tirana.

In Athens, the government and opposition parties issued strongly worded condemnations of the violence yesterday.

“Such acts run against the sporting spirit... which we honored when the Olympics were held in Greece,” government spokesman Theodoros Roussopoulos said.

Albanians represent the vast majority of the estimated 1 million immigrants living in Greece.

The worst incident was in the village of Tsilivi on the Ionian Sea island of Zakynthos, where a 20-year-old Albanian immigrant was killed and another two suffered non-life-threatening stab wounds during an attack early yesterday by a Greek man who objected to their celebrating Albania’s 2-1 upset of the reigning European champions.

Police arrested 22-year-old Greek-American Panayiotis Kladis for the attack.

Four Albanians and one Greek were treated for knife wounds in Athens after the match, although no arrests were made, and in Thessaloniki an 18-year-old Albanian was held for allegedly injuring two Greeks with a broken bottle.

In Omonia Square, the central Athens landmark where Greek soccer fans traditionally flock to celebrate national or club-level victories, roles were reversed on Saturday night when a few hundred Albanians gathered to jubilate. A crowd of Greeks soon assembled with ugly intentions, and riot police stepped in, using tear gas to disperse both groups.

In other incidents, Albanian supporters damaged seven cars near the Peloponnese railway station in Athens, while two cars with Albanian number plates were wrecked by Greeks in Thessaloniki.

In the Tirana encounter, Greece’s national soccer squad put on a poor performance in its first official match after unexpectedly winning the Euro 2004 championship in Portugal on July 4. Having let in two goals in the first 10 minutes of play, Greece scored at the end of the first half but was unable to equalize.

[BARAT]

Shqiptari humbet shpretkën nga dhuna e ushtarëve grekë

ELBASAN (17 Shtator) - Tre emigrantë shqiptarë rrihen barbarisht në kufirin shqiptaro-grek. Njëri prej tyre humb shpretkën nga keqtrajtimi, ndërsa dy të tjerët pësojnë dëmtime më të lehta. Një thupër thane ka mjaftuar që egërsia dhe barbaria e ushtarëve grekë të arrijë kulmin. Madje kur kufijtë e kësaj torture arrijnë "in ekstremis", njërit prej emigrantëve i ka kushtuar edhe shpretkën. Pas kthimit për në vendin e lindjes, Ligor Halili i është nënshtruar edhe një operacioni që ka zgjatur plot tri orë. Edhe dy bashkëvuajtësit e tij, i vëllai, i 45-vjeçarit, Mili Halili, 43 vjeç dhe Rrahman Pashollari, 60 vjeç, nga plagët janë shtruar në spitalin e Elbasanit për të marrë ndihmën e parë. Tre viktimat e fundit të dhunës së ushtarëve grekë, nga fshati Burrishtë i Elbasanit, i janë shtuar numrit të madh të shqiptarëve të masakruar, listë kjo që ka nisur që kur shqiptarët njohën hemorragjinë e emigrimit. Tri viktimat e dhunës kanë duruar për rreth 10 orë torturat e policëve grekë. Sipas të dëmtuarve, gjashtë ushtarakë të një patrulle greke i kanë ndaluar dhe më pas i kanë mbajtur për 10 orë në qelitë e burgut "PIL" në afërsi të liqenit të Prespës. Pasi janë masakruar dhe gjymtuar, tre shqiptarët janë riatdhesuar nëpërmjet pikës së kalimit kufitar të Kapshticës. Por më rëndë nga tre të dëmtuarit ka qenë 45-vjeçari Ligor Halili, i cili ka rrezikuar seriozisht jetën. Madje mjekët kanë pohuar se një vonesë tjetër mund të kishte qenë tragjike për të, pasi, si pasojë e goditjeve, ka pësuar një hemorragji të brendshme. Ndërsa rebelimi i familjarëve të të masakruarve ka arritur deri aty sa kanë bërë edhe një protestë drejtuar qeverisë shqiptare, e cila duhet të reagojë ndaj këtij akti flagrant të shkeljes së të drejtave të njeriut. Në një intervistë për Gazetën Shqiptare Ligor Halili tregon gjithë torturat shtazarake të policisë greke, që e detyruan të hiqte shpretkën e cila ishte shpuar në dy-tre vende.

Tregon emigranti

Kur keni punuar si emigrant në Greqi?
Kam pesë vjet që shkoj rregullisht për të punuar, por nuk kam mundur dot që të kem një palë dokumente të rregullta, pasi vështirësitë kanë qenë të shumta. Herën e fundit jemi nisur me vëllain tim në 5 gusht dhe së bashku me një mikun tonë.
Kur jeni kthyer që andej?
Për rreth një muaj ne kemi punuar me punë bujqësie në fshatrat e Greqisë në zonën e Prespës. Pasi nuk kishim më punë aty, vendosëm që të ktheheshim dhe të tre së bashku me vëllain tim dhe Rrahmanin u munduam të gjenim një makinë për t'u kthyer.
Po më pas çfarë ndodhi?
Sapo na ka pikasur policia greke dhe nisën që të na qëllonin pa mëshirë si të ishim kriminelë. Pasi na morën paratë që kishim me vete, filloi kërbaçi. Na kanë mbajtur në burgun "PIL" dhe aty na kanë qëlluar. Mua më kanë goditur me një thupër thane në të gjithë trupin dhe për katër a pesë orë më kanë goditur pa ndërprerje. Shkelmat e tyre më kanë hyrë deri thellë në bark dhe për një kohë të gjatë nuk jam përmendur. Kam dëgjuar edhe të bërtiturat e vëllait tim dhe të shokut tjetër që ishte me ne. Më pas mbaj mend se jam përmenduar në një taksi që po na dërgonte për në drejtim të Elbasanit. Aty më ka nisur edhe një hemorragji e brendshme, e cila, sipas mjekëve, më ka ndodhur për shkak të dhunës së ushtarëve grekë.
Si erdhët në vete?
Kam shkuar në spitalin kirurgjikal të Elbasanit, aty bëra një EKO dhe doktorët më thanë se shpretka ime kishte dy-tre të çara, prandaj duhet ta hiqja. Operacioni zgjati tri orë dhe tani jam pa shpretkë.
dxh/dxh (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Komiteti grek i Helsinkit e ka cilësuar si akt kriminal vrasjen të martën e një të riu shqiptar pranë kufirit midis të dy shteteve, në zonën e Kosturit.

Përfaqësuesi i këtij komiteti, Panajotis Dimitras tha për BBC-në se është e pajustifikueshme që gjatë operacioneve policore greke "emigrantë të paarmatosur të plagosen apo të vriten me armë zjarri".
Zoti Dimitras shprehu shqetësimin se, ndërsa gjatë dy viteve të fundit ka pasur mjaft incidente në kufi, me keqtrajtime apo dhe me vrasje emigrantësh shqiptarë, me përjashtim të një rasti, për policët grekë nuk është marrë as edhe një masë disiplinore.
Ngjarja është e papranueshme dhe vdekja e shqiptarit është një akt kriminal.

Panajotis Dimitras, helsinki grek

Autoritetet greke njoftuan se shtetasi shqiptar humbi jetën nga një plagë në kokë gjatë një kalimi ilegal të kufirit.
Një komunikatë qeveritare thoshte se njëri prej policëve kishte shtirë në ajër "për të frikësuar klandestinët", të cilët tentuan të largoheshin sapo ranë në pritën e rojeve të kufirit.
"Duke pasur parasysh njoftimin zyrtar, do të thoshja se ngjarja është e papranueshme dhe vdekja e shqiptarit është një akt kriminal," tha zoti Dimitras në një intervistë për BBC në shqip.
"Në asnjë rast nuk mund të justifikohet një plumb në pjesën e prapme të kokës dhe as mund të besojë kush se një plumb që shtihet në ajër mund të përfundojë në pjesën e prapme të kokës," tha ai.

Ngjarja
Sipas komunikatës, patrulla kufitare greke kishte diktuar pranë fshatit kufitar Leropigi gjashtë persona që sapo kishin hyrë në territorin grek dhe u kishte thirrur të ndalonin, por ata ishin larguan me shpejtësi.
Nuk është hera e parë e incidenteve fatale në kufirin greko-shqiptar
Patrulla, e cila u vu në ndjekje, arriti të arrestonte katër prej tyre, ndërsa dy të tjerët, kishin vazhduar të vraponin.
"Njeri prej rojeve të kufirit shtiu në ajër për t'i frikësuar dhe patrulla vazhdoi ndjekjen," thotë komunikata.
Pak më vonë, njeri prej klandestinëve, një djalosh 18 vjeηar, u gjet pa ndjenja, me një plagë në pjesën e prapme të kokës, shkaktuar me gjasë nga plumbi i policit grek.
Djaloshi u dërgua menjëherë në spital ku u konstatua vdekja e tij.
Polici që kishte shtirë është arrestuar dhe policia ka filluar hetimet lidhur me incidentin.
Pranë të njëjtit fshat, në fillim të vitit kishte gjetur vdekjen për shkak të dëborës, një adoleshent 16-vjeçar nga Shqipëria, i cili po ashtu kishte kaluar ilegalisht kufirin.

Reagimi grek
Ngjarja e dhimbshme në kufirin greko-shqiptar nuk ka gjetur vend në kronikat e medias greke.
Por veprimtarët e të drejtave të njeriut thonë se shpresojmë që kjo ngjarje të mos mbulohet ashtu si ka ndodhur në të kaluarën.
Përfaqësuesi i Helsinkit grek, Dimitras, thotë se, megjithëse rojet e kufirit duhet gjithsesi të kryejnë detyrën e tyre dhe të arrestojnë ata që kalojnë në mënyrë të paligjshme, "nuk mund të justifikohet përdorimi i dhunës, aq më tepër kur kemi të bëjmë me njerëz të paarmatosur, që tentojnë të hyjnë në Greqi nga halli, jo nga malli".
"Këto dy-tri vitet e fundit që po i ndjekim sistematikisht edhe ne, edhe Amnesty International, kemi jashtëzakonisht shumë raste shqiptarësh që janë plagosur apo vrarë duke kaluar kufirin," tha zoti Dimitras.
"Me një përjashtim të vetëm, shteti grek u përpoq që t'i mbulonte këto raste," tha ai.
"Për fat të keq, jeta e shqiptarit klandestin në kufirin greko-shqiptar nuk duket se vlerësohet sa duhet, ashtu siç i takon një shteti të së drejtës, dhe siç vlerësohet jeta e grekut," tha veprimtari i Helsinkit grek.
Sipas zotit Dimitras, nga gjithë incidentet në kufi, vetëm një rast ka dalë para drejtësisë, që ka të bëjë me keqtrajtimin e një emigranti të moshuar shqiptar, ndërsa ka filluar hetimi edhe për tre shtetas shqiptarë që u keqtrajtuan para disa ditësh në zonën e Prespës.
Ndërsa për rastet e tjera, përfaqësuesi i Helsinkit grek thotë se autorët nuk janë ndëshkuar madje as me masa disiplinore.
"Autorët nuk u janë nënshtruar madje as ndëshkimeve disiplinore dhe rrjedhimisht mund të thuhet se shumica dërrmuese e rasteve mbyllen jo ashtu siç i takon një shteti të së drejtës siç është Greqia," thotë ai.
Për zotin Dimtras, arësyet e incidenteve me viktima emigrantët, kanë të bëjnë me mungesën e tolerancës, por dhe me edukatën e mangët që kanë organet e rendit në respektimin e të drejtave njerëzore të grupeve të margjinalizuara në përgjithësi.
"Ka një tendencë në Greqi që kur shkel ligjin, dhe veçanërisht ku vjen nga grupet e margjinalizuara, siç janë emigrantët shqiptarë apo ciganët, atëherë të drejtat e tua janë të kufizuara.
"Ndërsa për rastet kur këta bien vetë viktima të shkeljeve që bëjnë organet shtetërore, atëherë shfaqet mentaliteti që 'Hajt, mor, se nuk u bë gjë!'"
Tendenca dhe mentaliteti i mësipërm, janë denoncuar nga Avokati grek i Popullit, nga Amnesty International, si dhe nga Federata e Helsinkit dhe Këshilli i Evropës.

[BARAT]

Vullnet Bytyçi, i ekzekutuar nga një ushtar grek

HAS (30 Shtator) - "Dy ditë kam qëndruar i fshehur nën një greminë, buzë një përroi të rrethuar në të dyja anët me pyll të dendur". Kështu ka thënë Luan Metalia. i cili deri të dielën në mëngjes konsiderohej i zhdukur. I riu nga Hasi bashkudhëtar me Vullnet Bytyçin, i ekzekutuar nga një ushtar grek, pak pasi ka kaluar kufirin, të dielën, është kthyer në shtëpinë e tij. I traumatizuar nga ajo që ka vuajtur për disa ditë me radhë, nuk ka mundur të flasë gjatë. Shikonte rreth e rrotull dhe ende nuk e besonte se Vullneti, me të cilin ishte nisur për në Greqi, së bashku me katër shokë të tjerë. Ishte i traumatizuar. Ende ruan në mendje ulërimat e ushtarëve grekë, të cilat i kujtojnë ndërtimet e qenve të kufirit. Për 48 orë, Luan Metalia ka ndenjur i fshehur buzë përroit, nga frika se mos ushtarët e kapnin. Babai i tij, Skënderi, është habitur kur në oborrin e shtëpisë ka mbërritur i biri. I lodhur, rraskapitur dhe i paushqyer, i riu është përqafuar me babain, nënën, vëllezërit dhe motrat. Pasi ka pushuar disa orë, ai bashkë me të atin është nisur për ngushëllim në familjen e Vullnet Bytyçit, në fshatin Myçhas. Gjatë rrugës për në fshatin ku bëhej ceremonia mortore e Bytyçit, Luani i ka treguar Skënderit gjithë vuajtjet e ditëve të udhëtimit, ndjekjen nga ushtarët grekë, izolimin në një humnerë dhe kthimin mbrapsht. Vetë protagonisti i kësaj ngjarje ka treguar se Vullnetin e kanë qëlluar tre automatikë, ndërsa vetë Luani në momentin e goditjes është hedhur në humnerë pa e kapur plumbat. Kaq ka mundur të thotë vetë, pasi ka qenë i lodhur. Pjesën tjetër, ia ka lënë për ta treguar i ati, Skënderi. Çfarë i ndodhi Luanit në momentin që kaloi kufirin? Pasi kanë hyrë në kufi, patrulla greke i kanë qëlluar pa paralajmërim. Nuk iu thënë "ndal", veç i gjuajtën me të parën, me breshëri, me tre automatikë. Pastaj policia greke ka bërë manovrime, duke iu hyrë në mes për t'i shpërndarë. Luani u fut me vrap në mal dhe policia më ndoqi nga pas, duke qëlluar edhe drejt tij. Në një moment ra në një humnerë, pranë një përroi të madh. Dëgjova vetëm që qëllohej nga tre automatikë. Po më pas çfarë ndodhi? Për 48 orë nuk ka lëvizur nga vendi. Pas dy ditësh kaa dalë nga aty. Kishte frikë, se një ditë më parë kishte dëgjuar zëra ushtarësh që flisnin greqisht dhe të lehura qenësh. Po për vrasjen e Vullnetit çfarë dinte? Në fakt nuk di gjë. Në momentin kur grekët i qëlluan, ai ra në greminë. Nuk mori vesh nëse plumbat zunë ndonjërin nga shokët apo jo. Vetëm kur erdhi në shtëpi e mori vesh. Si e pritët në momentin kur u kthye? Sigurisht që nuk ka pasur gëzim më të madh për ne. Një herë mbetëm pa frymë, kur e panë. Më pas i dolëm para, e përqafuam dhe e mbajtëm në krahë deri sa e futëm brenda. Ishte i rraskapitur, i lodhur tmerrësisht dhe i uritur. ro/ro (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Perseri dhune ne Kapshtice

KAPSHTICE (7 Tetor) - Përsëri dhunë nga policia greke dhe përsëri pa asnjë justifikim. Kësaj radhe policët helenë, brenda ambienteve të doganës së Kapshticës kanë keqtrajtuar një emigrant nga Gramshi me pretekstin se pasaporta e tij ishte false. Ndërkohë, vetëm pak minuta verifikim vërtetuan të kundërtën. Ka qenë Arjan Torka 28-vjeçari që ka rënë kësaj radhe pre e dhunës. Sipas policisë, ngjarja ka ndodhur në orën 17.00 të së dielës kur Torka donte të kalonte kufirin. Tashmë për këtë çështje ka nisur hetimi. Burime të policisë së Korçës bëjnë të ditur se nga ana e ekspertëve kriminalistë nuk rezultoi që pasaporta të ishte e falsifikuar. Megjithatë i është kërkuar komisariatit të Gramshit të kryejë verifikimet zyrtare. Vetë Torka, me fytyrë të gjakosur dhe me rroba të grisura ka firmosur denoncimin në polici. "Gazeta Shqiptare " ka siguruar një pjesë të këtij denoncimi. Hetuesi: Kur kaluat në doganën greke? Ishte ora rreth 17.00 e ditës së dielë. Pasi u pajisa me vizë nga ambasada greke në Tiranë, vendosa të shkoja të punoja disa muaj në Selanik, ku kam edhe disa të afërmit e mi. Pasaporta juaj është e rregullt? Po. Ajo është lëshuar përpara disa kohësh nga komisariati i policisë së Gramshit. Atëherë çfarë ndodhi në doganën greke? Siç ju thashë, ishte ora rreth 17.00 dhe unë shkova në sportelin e kësaj dogane për të kryer veprimet. Polici që nga brenda sportelit, pa e parë fare pasaportën, mua drejtua duke më thënë se pasaporta ime ishte e falsifikuar. Unë i thashë se pasaporta ime është e rregullt, e nxjerrë në zyrat e shtetit shqiptar. Ai doli jashtë, ku isha unë dhe më tha që unë isha falsifikator dhe do të hyja në burg. Unë këmbëngula se pasaporta ishte e rregullt. Dhe këtë gjë ata shumë lehtë mund ta verifikonin në pjesën shqiptare. Atëherë, polici kufitar grek më goditi me grusht në fytyrë. Unë u mundova të mbrohesha, por erdhën edhe dy policë të tjerë të cilët filluan të më godisnin edhe ata. Ju u mbrojtët duke kundërshtuar? Jo, unë vetëm mbrohesha duke u mbuluar sa të mundja. Pasi më goditën në të gjitha pjesët e trupit, më morën në një dhomë dhe më thanë që të nënshkruaja një deklaratë, të cilën unë nuk e dija se çfarë ishte dhe për çfarë bënte fjalë. Prandaj kundërshtova që ta nënshkruaja atë letër që ata më vendosën përpara. Kur kundërshtova, ata filluan të më rrihnin përsëri dhe më pas më nxorën në anën shqiptare të doganës, duke më thënë se unë nuk kisha për të kaluar më kurrë në tokën e tyre. ro/ro (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Ministri i Jashtëm i grekërve kërkon ndjesë, porse dhuna nuk ndalet


Akoma pa u shuar mirë buja e vrasjes së Vullnet Bytyçit nga kufitarët grekë, këto të fundit kanë shkaktuar një tjetër incident. Arian Tarko, 28 vjeç, është rrahur nga policët grekë në postën e doganës greke të Kristolopogjisë. Sherri ka nisur në prani të dhjetra personave të tjerë, të cilët ishin në radhë si Tarko, për të hyrë në tokën greke. Por duke dashur që gjithçka të ngelë brenda për brenda, policët grekë e kanë marrë të riun shqiptar dhe e kanë futur brenda në postë. Aty, ata kanë e rrahur dhe e kanë qëlluar, duke i shkaktuar plagë të rënda.

Në gjendje shoku, me shenja dhune në fytyrë, Arian Tarko, është paraqitur në orët e mbrëmjes në komisariatin e Korçës. Me zërin që i dridhej, por plot duf e mllef, ai ka bërë denoncimin, që tashmë është bërë i zakonshëm: “Më kanë rrahur policët grekë!” Dhe siç ndodh në të tilla raste, policët e komisariatit të Korçës, kanë plotësuar një formular, ku ka firmosur dhe viktima, i cili më pas, është nisur drejt shtëpisë së tij në Gramsh.

Megjithatë, 28-vjeçari u ka shpjeguar grekërve se ai e kishte nxjerrë pasaportën në policinë e Gramshit
e nuk e kishte blerë rrugëve apo ta kishte të falsifikuar. “Në këto momente njëri nga policët më ka goditur me grushta disa herë në fytyrë dhe me shkelma në pjesën e prapme të trupit”, dëshmoi gramshioti. Pasi e kanë rrahur, policët e kanë detyruar atë që të firmoste një formular, të cilën e kanë plotësuar para syve, por ai nuk ka pranuar që të lërë firmën mbi të. Autoritetet greke e kanë kërcënuar dhe i kanë thënë që të largohej urgjentisht. “Në rast se do të kalosh në Greqi, të duhet një pasaportë e re dhe vizë”, mësohet t´i kenë thënë ata. Grushtat dhe shqelmat e policëve grekë kishin shkaktuar enjtje dhe të çara në fytyrë, ndërkohë që në pjesën e pasme të trupit dukeshin qartë të mavijosurat. Tarko ka qëndruar për disa minuta në policinë e Korçës, e cila i ka premtuar se do
të marrë masa për të sqaruar akoma më tej këtë incident.


VIKTIMAT E TRI JAVËVE TE FUNDIT

Vullnet Bytyçi i vrarë (18 vjeç, nga Hasi)
Ligor Halili i gjymtuar (45 vjeç, nga Elbasani)
Mili Halili i rrahur (43 vjeç, nga Elbasani)
Rrahman Pashollari i rrahur (60 vjeç, nga Elbasani)
Leonard Shmilka i rrahur (19 vjeç, nga Pogradeci)
Dashamir Brekolli i rrahur (26 vjeç, nga Devolli)
Sokol Hallka, i rrahur 26 vjeç, nga Cërriku


KRYEMINISTRI SHPREH NGUSHËLLIMET PËR EMIGRANTIN E VRARË

Kryeministri F. Nano, ka bërë dje një vizitë në shtëpinë e emigrantit të vrarë nga grekërit, Vullnet Bytyçi. Rreth orës 13.00 të mesditës së djeshme, i shoqëruar nga shtabi i tij dhe ministri i Rendit Publik, Luan Rama, ai ka shprehur ngushëllimet në familjen e Bytyçëve. Ndonëse dialogu nuk ka qenë shumë intensiv, kryeministri Nano, i është drejtuar kryefamiljarit Mehdi Bytyçi: “I kam kërkuar autoriteteve të pushtetit lokal që të bëjnë bilancin e të gjitha nevojave emergjente që ka familja juaj dhe unë angazhohem, se brenda një kohe shumë të shkurtër, do t’i realizoj ato”. Ai ka vazhduar më tej se ka kontaktuar dhe me palën greke për të zbardhur rrethanat e ngjarjes. Kam folur në telefon me ministrin e Jashtëm grek, Papandreu. Ai më ka thënë që të të bëj shumë të fala dhe të kërkon ndjesë për incidentin e ndodhur në kufi”. I zhytur në trishtim, kryefamiljar Mehdi Bytyçi është shprehur se familja e tij kërkon vetëm drejtësi. “Djali im është nisur me një çantë të mbushur me bukë dhe nuk ka pasur armë. Unë dua që kësaj çështje t’i shkohet deri në fund dhe të zbardhet plotësisht”.