Te krishteret

[muslim_965]

Disa gabime te qarta ne Bibel

--------------------------------------------------------------------------------

Selamualejkum
Nese na mundeson Allahu subhanehu we teAla do paraqesim ne menyre te thjeshte dhe te kuptueshme disa gabime qe gjenden ne Biblen e "shenjt" .
Dhe ju kerkoj te me kuptoni nese hasni ne raste kur emrat nuk jane ne trajten e gjuhes Islame (p.sh emrat e profetve) dhe gjithashtu sa per dije keta emra (jo vetem te profetve) jane marre nga dukja e tyre ne gjuhen e shkruar Gjermane.
Ndersa me Allahun subhanehu we teAla qendron Suksesi.


Gabimi i 1-rë

Kush e inspiroj(shtyri) Davidin qe luftaret Izraelit ti numëronte?

a) Zoti (2.Samuel 24:1)
b) Satan (1.Kronik 21:1)


Gabimi i 2-të

Sa lufetar jane gjetur ne Izrael ?

a) 800,000 (2.Samuel 24:9)
b) 1,100,000 (1.Kronik 21:5)


Gabimi i 3-të

Sa luftetar jane gjetur ne Juda?

a) 500,000 (2.Samuel 24:9)
b) 470.000 (1.Kronik 21:5)


Gabimi i 4-të

Zoti e la Davidin te zgjedhe ne mes 3 formave te denimit. Njera prej tyre eshte , qe Zoti nje Kohe te gjat te gjendjes se Uris (munges e ushqimit per gjallnesat) mbi ate vend do ta lej.Sa vite ishte kjo kohe ?

a) Shtate (2.Samuel 24:13)
b) Tre (1.Kronik 21:12)


Gabimi i 5-të

Sa vite ishte Ahasja kur u be mbret i Jerusalemit?

a) 22 (2.Mbreti 8:26)
b) 42 (2.Kronik 22:2)


Gabimi i 6-të

Sa vjeqar ishte Jojahin kur u be Mbret i Jerusalemit?

a)18 (2.Mbreti 24:8)
b) 8 (2.Kronik 36:9)

[muslim_965]

Cka tha Muhamedi a.s. rreth Bibles se sotme

--------------------------------------------------------------------------------

Le të shohim se çfarë ka thënë Profeti Muhamed a.s. rreth validitetit dhe besueshmërisë së Biblës.



Transmetuar nga Abu Namlah al-Ansari : “Derisa ai po qëndronte me të Dërguarin e Allahut, e edhe një Hebre ishte me të, një funeral kaloi andej. Ai (hebreu) e pyeti atë: Muhamed, a flet ky funeral? Profeti tha: Allahu e di më së miri. Heberu tha: Ai (funerali) flet.

I dërguari i Allahut tha: çfarëdo që të ju thojnë njerëzit e librit ( hebrenjtë dhe të krishterët) mos i verifikoni ata dhe as mos i përgënjeshtroni por thuani: Ne besojmë në Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Nëse është gënjeshtër, mos e konfirmoni, dhe nëse është e drejtë mos e përgënjeshtroni” (Përkthim i Sunan Abu Dawudit (Kital Al-Ilm, libri 25 nr 3637)



Transmeton Ubaidullahu fjalët e Profetit Muhamed: “Përse i pyetni njerëzit e shkrimeve rreth çfarëdo gjëje kur Libri (Kur’ani) i cili i është shpallur Profetit të Zotit është më i riu dhe i fundit. Ju e lexoni atë të pastër, të pashtrembëruar dhe të pa ndryshuar, dhe Allahu u tha se njerëzit e shkrimeve (Hebrenjtë dhe të Krishterët) i ndërruan shkrimet dhe i shtrembëruan; shkruan shkrime me duart e tyre dhe thane: është nga Allahu, për ta shitur atë për një fitim të vogël. ….(Sahih Buhari Volumi 9 libri 92, nr 461)



Transmeton Ebu Hurejra “ Njerëzit e Librit e lexonin Torën në hebraisht dhe pastaj ua sqaronin atë Muslimanëve në Arabisht. Profeti i Allahut u tha (Muslimanëve) Mos ju besoni njerëzve të Librit dhe as mos tregoni mosbesim ndaj tyre por thuani Ne besojmë në atë që na është shpallur neve dhe në atë që ju është shpallur juve’ (Buhariu Volumi 9, Libri 92, numër 460)



Kur i bashkojmë të gjitha këto thënie është e qartë se burimet që i përdorin të Krishterët dhe Hebrenjtë (Bibla apo çfarëdo burimi tjetër fetar) duhet të injorohen si të tilla sepse nuk janë të besueshme. Siç kemi parë tek Jeremia skribët i korruptuan ligjet dhe i kthyen ato ‘në rrenë’ (Jeremia 8:8)

Sipas Islamit ALlahu xh.sh. në librat e shenjta u ka premtuar atyre që do të ndërrojnë fjalët e tij se do të ballafaqohen me zjarrin e dënimit, sepse Ai e dinte se kjo do të ndodhte. Ai i vuri njerëzit e librit (Hebrenjtë dhe të Krishterët) në sprovë dhe ata dështuan thellë në këtë test. Sot edhe ashtu nuk e kemi një Bibël. Bibla katolike ndërron nga Bibla Protestane apo nga Biblat e disa kishave të lindjes. Zoti thotë në Kur’an 5:13 “Për shkak se ata e thyen zotimin e tyre, Ne i mallkuam ata, dhe zemrat e tyre i bëmë të forta (të shtangura). Ata i ndryshojnë fjalët nga domethënia e tyre dhe braktisën një pjesë me të cilën ishin urdhëruar. Ti vazhdimisht do të vërejsh tradhtinë e një pjese të tyre, përpos një pakice nga ata. Pra falju dhe hiqu tyre. All-llahu ido ata që bëjnë mirë.”
Izraeli kur e humbi mëshirën e Allahut filloi të mëkatojë kundër të së vërtetës dhe besimit në tri rrugë: 1) ata filluan të keqpërdorin shkrimet, duke ose i larguar fjalët nga kuptimi i vërtetë, ose duke i aplikuar ato aty ku ato kurrë se kishin pasur kuptimin. 2) duke e bërë këtë ata e harruan një pjesë të Porosisë së Allahut dhe qëllimit të Tij 3) Ata zbuluan gënjeshtra të reja për të mbështetur ato të vjetrat.

Kur’ani thotë tek 5:41 “O ti i dërguar! Të mos brengos vrapimi në mosbesim i tyre që me gojët e tyre thanë: “Ne kemi besuar”, e zemrat e tyre nuk kanë besuar (munafikët), e as i tyre që janë jehudi, të cilët shumë i përgjigjen gënjeshrës dhe shumë e dëgjojnë (fjalën) një populli që nuk vjen te ti, ata janë që i menjanjojnë fjalët pas vënies së tyre në vendin e vet ( nga ana e All-llahut) e thonë: “Nëse u jepet kjo, pranoni, e nëse nuk u jepet,atëherë refuzoni. Po atë që All-llahu do, të humbë, ti nuk mund të bësh asgjë për te (nuk mund ta shpëtosh). Janë ata të cilëve All-llahu nuk deshi t’iu pstrojë zemrat (prej kufrit). janë ata që në këtë jetë kanë poshtërim, kurse në botën tjetër”

Përse atëherë Zoti lejoi korruptimin e Fjalës së Tij. Kjo në fakt edhe nuk është një pyetje për tu shtruar. Zoti i dha njerëzimit lirinë e mendjes dhe të vendosjes. Kjo është ajo që na dallon nga të gjitha krijesat tjera. Dhe për këtë nuk duhet ta akuzojmë Zotin për bëmat e këqia të njerëzve. Ky arsyetim i cili zakonisht dëgjohet nga të krishterët bie pasi që në këtë rast UNIK Zoti e bëri të njohur ndryshimin e bërë Fjalës së tij më herët dhe në Fjalën e tij Finale të Fundit, në Kur’an e tregoi të vërtetën hyjnore dhe duke qenë se Kurani u shpall që të jetë Fjala e fundit e përhershme e tij deri në fundin e botës ai edhe premtoi se do ta ruajë Kur’anin por një premtim të tillë nuk e bëri për librat e shpallur më herët

[muslim_965]

Edison Mishel, (Muhamed Abduselam), prift në Haiti. Në vitin 1973,
ai e pranoi Islamin. Më vonë, e kreu edhe obligimin e Haxhit. Ai
zgjodhi misionin e thirrjes në Fenë islame. Ndërsa deri dje, u
mësonte të tjerëve Krishterizmin, sot, ai u mëson Islamin. Ai
ndërroi edhe emrin dhe tani quhet Muhamd Abduselam. Kohët e fundit,
duke dëgjuar ligjëratat e tij, pranuan Islamin mbi 150 banorë të
Haitit."
.................................................. .................................................. ..............
Joseph Amado, (Ahmed Jusuf), prift katolik, ka shërbyer në
Kishën `The New Papal Church of Kenema', në Siera Leon. Së bashku,
me dymbëdhjetë anëtarët e familjes së tij, e pranoi Islamin. Amado,
para se të bëhej musliman, mori pjesë në një konferencë fetare për
Misionarët e Kishës, në Frankfurt të Gjermanisë. Kishte caktuar që
të ndërtonte një kishë të re, në Siere Leone, por dëshira dhe
vullneti i Allahut ishte që ai të bëhet musliman. Kështu, prifti
Amado, morri emrin Ahmed Jusuf dhe kaloi në Islam. Ndërkaq, gjithë
dokumentacionin zyrtar dhe konfidencial, ia dorëzoi Kishës
përgjithmonë.
Ish-prifti katolik, deklaroi se do të punojë që, edhe të tjerët në
Afrikë, të përqafojnë Islamin dhe uroi që Allahu edhe ata t'i
nxjerrë, nga errësirat e idhujtarisë, në dritën e Islamit."

.................................................. .................................................. ...................
Abdullah Colobong Mangaoang, thotë:
"Kam lindur në një rreth që i përket fesë së krishterë. Në rini,
isha anëtar aktiv i Kishës së Bashkuar Metodiste. Ëndërroja që, një
ditë, të bëhesha misionar dhe ta ktheja në Kristianizëm atë popull
pagan, barbar dhe të egër, siç i konsideronim ne muslimanët. Madje,
shqetësoja të afërmit e mi, që të më ndihmonin, të mësoja përmendësh
citate nga Bibla. Por, besimi im i patundur, në kristianizëm në
përgjithësi, e në veçanti në Kishën e Bashkuar Metodiste, filloi të
luhatej, për shkak të kundërthënieve të shumta, dallimeve të mëdha,
besimeve iracionale, blasfemive në Bibël dhe traditave pagane të
dogmave të krishtera. Vura re se, gjatë viteve të shkuara, unë kisha
qenë një vijues i verbër i besimit me dogma pagane, sikurse janë:
Krishti qan: "Krishti qan me zë të lartë, duke thënë: O Zoti im, O
Zoti im, pse më harrove?" (Shën Marku: 15-34)
Ky citat tregon qartë se Krishti (Isai) nuk ishte Zot, por thjesht
një pejgamber i Zotit, e asgjë më shumë. Ai iu drejtua Zotit për
ndihmë me një zë të mekur dhe në gjendje të dëshpëruar.
Krishti, bir i Zotit. Kjo dogmë bie ndesh me mësimet dhe thëniet e
Isait a.s. dhe është përdorur në kuptimin metaforik. Kjo shprehje,
në kuptimin metaforik është përdorur edhe për shumë pejgamberë të
tjerë, në Bibël.
Shlyerja e mëkatit: "Baballarët nuk do të vdesin për fëmijët e tyre,
as fëmijët e tyre nuk do të vdesin për baballarët e tyre, por
çdonjëri do të vdesë për fajin e vet." (2 Kronikat 25-4)
"Ai që bën mëkate nuk do të vdesë: djali s'do të përgjigjet për
fajet e t'et, as i ati s'do të përgjigjet për fajet e të birit. Të
drejtit do t'i takojë drejtësia dhe të paudhit paudhësia." (Ezekiel,
18:20)
Citatet e përmendura tregojnë qartë, se dogma `Shlyerja e mëkatit
burimor' është e pabazë. Nëse vërtet Zoti e ka dërguar Isain a.s.,
që me vdekjen e tij në kryq, t'ia falë mëkatet njerëzimit, siç thonë
të krishterët, atëherë Zoti i të krishterëve, bie ndesh me fjalët e
tij dhe Ai paraqitet si i pamëshirshëm dhe jo i drejtë. Ai u bën
padrejtësi krijesave të tij duke lejuar, që njeriu i pafajshëm, të
vuajë për njeriun e fajshëm.
Triniteti: "S'ka Zot përveç një Zoti." (1 Koritianët, 8: 6)
"Tashti, ndërmjetës nuk ka ku është vetëm një. E Hyji është një i
vetëm." (Galatasve 3: 20). "Unë jam i dërguar vetëm te delet e
humbura të shtëpisë së Izraelit."
(Mateu 15: 24).
Vallë, këto citate dhe citate të tjera të Biblës, a nuk e
përgënjeshtrojnë dogmën e "Trinitetit", duke vërtetuar njësinë e
Zotit dhe pejgamberinë e Isait a.s., dhe se misioni i tij, nuk ishte
universal.
"Mos t'ju shkojë ndërmend, se erdha për ta shlyer Ligjin ose
Profetët! Jo, s'erdha të shlyej, por të përkryej. Me të vërtetë, po
ju them: derisa të jetë qielli, asnjë gërmë dhe asnjë presje, nuk do
t'i hiqet Ligjit, por do të zbatohen të gjitha… (Mateu 5: 17, 18)
Këto citate, shprehin qartë, se Isai a.s. s'ka sjellë religjion të
ri, se Krishterizmi s'mund t'i atribuohet atij dhe se Krishterizmi
s'ka themelues.
Madje, studjova Hinduizmin, Budizmin, Judaizmin etj. Por ishte
humbje kohe, sepse, këto fe, nuk të çojnë drejt shpëtimit.
Mendja ime nuk gjente prehje e qetësi… Fatmirësisht, një mik më
huazoi një libër, me titull "Feja Islame - zgjedhja jonë ". Libri
përmbante mbresat e personaliteteve eminente, që kishin pranuar fenë
islame. Fillova të studioj librat e fesë Islame. Feja Islame është
fe e përkryer monoteiste, e udhëzon njerëzimin drejt një jetë të
lumtur dhe i garanton kënaqësi, në këtë botë dhe në botën e
amshueshme.
Më 1972, pranova Islamin. Falenderoj Allahun që gjeta të Vërtetën."

[muslim_965]

Jezusi - Muslimani

Debati është zhvilluar me shekuj. A ishte Jezusi historik nga Nazareti vetëm një rabin i madh apo ishte diçka më tepër?

A ishte ai një pacifist revolucionar apo ishte një çifut fanatik i vendosur të përzë jashtë rrangullat romake. Mbase ishte Mesia i hebrenjve dhe Profeti i Zotit apo ndoshta Zoti vetë? Ndoshta ai nuk ekzistonte fare, ose ishte një grua e quajtur Sofie? A ishte një Sufi? Një Jogi Hindu? Një esen? Një samaritan? Një hipokrit? Si besim themelor i komunitetit musliman, përgjigja e pyetjes për identitetin e Jezusit (Isait a.s) është shumë e qartë.

Pyetja reale është: nëse Jezusi do të ishte gjallë në ditët tona, cilën nga tri traditat Abrahamike do ta kishte përcjellë ai? Kjo pyetje mund të përgjigjet duke shikuar thellë në katër narracionet ungjillore të shërbesës së Jezusit të gjendura në Dhiatën e Re. Para se gjithash, më leni të them se është më se e qartë se këta katër autorë të ashtuquajturve “ungjij” kanë definuar agjendën teologjike që ata kanë dëshiruar të gjendet nëpër shkrimet e tyre.

Tek Marku (68 – 70 pas Krishtit), Jezusi është konsideruar si Mesia i fshehur, Profeti i përvuajtshëm dhe gjykatësi i ardhshëm eshatologjik i cili “nuk erdhi që t’i shërbejnë, por që të shërbej dhe për të dhënë jetën e tij si çmim për shpengimin e shumë vetave”(Marku 10:45). Mateu (80 pas Krishtit) e paraqet Jezusin si një Mësues të Madh dhe si Mesinë e qartë çifut i cili ka ardhur që të “plotësojë Ligjin dhe profetët” (Mateu 5:17). Luka (85 – 90 pas Krishtit) e sheh Jezusin si Mesinë universal i cili është dërguar që të vdesë për mëkatet e njerëzimit. Luka është i pari evangjelist që e pagëzon Jezusin “Soter”, domethënë Shpëtimtar (Luke 2:11). Përfundimisht, tek Gjoni (90 – 100 pas Krishtit), Jezusi është Fjala Hyjnore (Logos) që nis krijimin për atë i cili i këshillon përkrahësit e tij: “në qoftë se dikush më shërben, Ati im do ta nderojë.” (Gjoni 12:26). Çka ndodhi me “unë nuk erdha që të shërbehem”? Çuditërisht, në një interval kohe prej vetëm disa dekadash, Jezusi evoluoj prej një njeriu të përvuajtur në një zot të plotfuqishëm.

Prapë se prapë ne me të vërtetë nuk kemi zgjidhje; ne detyrohemi të përdorim këto burime sepse kjo është ajo çka të krishterët kërkojnë prej nesh. Sipas kristianëve të rilindur (born-agains) nëse nuk ka ekzistuar në Bibël , nuk ka ekzistuar fare. S’ka rëndësi për tani boshllëk i turpshëm në të dhënat Ungjillore rreth jetës së Jezusit mes viteve 12 – 30 që evangjelistët kanë zgjedhur ta injorojnë plotësisht ose tërësisht e kanë lënë në harresë. Duket e pazakonshme që një njeri të cilit një pjesë e madhe e njerëzimit i referohet si Zoti i ardhur në mish, nuk ka pothuajse asgjë për të treguar për vetveten gjatë 30 viteve të para të jetës së tij. Në të 30-tat, Aleksandri i Madh kishte pushtuar shumicën e botës së njohur. Në të 30-tat, profeti Muhamed ishte i njohur nga të gjithë të afërmit e tij si al-Ameen, i Sinqerti; reputacion ky i përhapur përgjatë gjithë gadishullit Arabik. Në të 30-tat, profeti Moisiu ishte i edukuar nga e gjithë njohuria e Egjiptit antik dhe ishte thirrur si Princ i Egjiptit.

Është një fakt i sigurt historik se Moisiu kurrë nuk e kishte dëgjuar fjalën “Judaizëm” gjatë gjithë jetës së tij tokësore. Sipas studiuesve, kjo fjalë ishte shpikur diku kah vitet e vona të shekullit të shtatë p.e.s. pasi Sirianët i sulmuan dhe kishin zhdukur dhjetë nga dymbëdhjetë fiset e Izraelit, diku 600 vjet apo diçka ashtu pas vdekjes së Moisiut. Në këtë kohë kishte çifut por jo edhe Judaizëm. Fjala “çifut” megjithatë paraqiste më shumë identitetin fisnor sesa atë religjioz. Interesant, Moisiu madje as nuk është i kualifikuar për këtë. Na është thënë: “Këto janë familjet e Levit: familja e Libnitëve, familja e Hebronitëve, familja e Mahlitëve, familja e Mushitëve, familja e Korahitëve. Dhe Kohathit i lindi Amrami. Gruaja e Amramit quhej Jokebed; ishte bijë e Levit dhe i kishte lindur Levit në Egjipt; në Amram ajo lindi Aaronin, Moisiun dhe Miriamin, motrën e tyre.” (Numrat 26:58 – 59). Ai ishte Levit, jo çifut.

Gjersa Moisiu ishte Levit nga fisi, cili ishte religjioni i tij? Musliman! Ai ishte një njeri i cili qetësisht dhe me gjithë qenien e tij i nënshtrohej tërësisht Vullnetit të të Plotfuqishmit. Ai “hëngër dhe fjeti” me religjion. Krahasoje këtë me të krishterët e ditëve moderne të cilët besojnë se shkuarja në kishë një herë në javë të Dielën dhe dëgjimi me kujdes i një njeriu që bënë melodi me gishtat e tij në banxho prezanton sakrificën personale dhe nënshtrimin e plotë Vullnetit të Zotit.

A ishte Jezusi jude? Shumicën e të krishterëve i gjen të besojnë se ai ishte pasardhës i Davidit, nga fisi i Judës. Kontradiktat e dhëna për prejardhjen e Jezusit janë material për një artikull të një here tjetër. Megjithëse fjala Judaizëm ishte përdorur gjatë kohës së Jezusit, mbetet një fakt se ky emër asnjëherë nuk është menduar të jetë për religjionin e Bijve të Israilit. Ju mund ta lexoni çdo verset të 39 librave të Biblës Hebraike si edhe shtatë librat e Apokrifisë dhe ju asnjëherë nuk do ta hasni emrin “Judaizëm”. A harroi Zoti ta emëronte popullin e tij të zgjedhur?

A ishte Krishti i krishter? Absolutisht jo! Luka na tregon neve se kjo fjalë i krishter së pari është përdorur si nënçmim për ata që kanë përcjellur rrugën e Jezusit, Mesisë së hebrenjëve: “Dhe dishepujt së pari ishin quajtur të krishterë në Antiok” (Veprat 11:26) Si ishin quajtur dishepujt nga Zoti? Allahu na tregon neve: “E kur e kuptoi Isai vendosmërinë e tyre në mosbesim (dhe qëllimin që ta mbysin) tha: “Kush janë ndihmëtarët e mi për në rrugë të Allahut?” Havarijjunët thane:”Ne jemi ndihmëtarë të fesë së Allahut, ne i besuam Allahut , e ti dëshmo për ne se jemi muslimanë (të bindur, të dorëzuar)!”(Kuran 3:52). Prandaj Jezusi vet ishte gjithashtu një musliman.

Le të fillojmë nga mënyra e të folurit të Jezusit. Pas “ringjalljes” së tij të supozuar nga vdekja, ai përshëndet apostujt e tij të mërzitur nga Dhoma e Sipërme me fjalët “Paqja qoftë me ju” (Luka 24:36) ose në Hebraishte “Shalom malaihem” ose ndoshta në Aramaike “Shlama alaikum”. Kjo është saktësisht e njëjtë me atë se si MUSLIMANËT e përshëndesin njëri tjetrin. Në Arabishte, poashtu edhe kjo pra një gjuhë Semite, ne themi “As-salamu alaikum” – Paqja qoftë me ju. S’ka njeri në Tokë, madje as çifutët, që kanë vazhduar të përdorin këtë përshëndetje përveçse muslimanëve.

Gjatë predikimit në mal siç është raportuar nga Mateu 5, Jezusi ju mëson pasuesve të tij Urimin e Zotit dhe pastaj reciton nëntë deklaratat të njohura si Lumturia e Plotë. Në versetin e 9 ai thotë : “Të bekuar janë pajtuesit: ata do të quhen fëmijët e Zotit”. Fjala greke për pajtuesit, eirenepoios – është e nxjerrë nga fjala paqe ose eireny. Versioni Aramaik Pshiita i Dhiatës së Re bazuar në manuskriptet origjinale në greqishte e jep këtë versetë në gjuhën origjinale të Jezusit si: Goovay hoon la'ovdai shlomo, davanaa-hi d'Aloho nethqroom. Vini re fjalët Aloh dhe la'ovdai shlomo për “Zot” dhe respektivisht “pajtuesit”. Ata të cilët bëjnë shlomo janë po ata që bëjnë salam, Muslimanët!

Fjalët Eirenepoios, La'ovdai shlomo dhe Muslimoon të gjitha kanë kuptim identik, ai është, të nënshtruarit paqësor ndaj Vullnetit të Shenjtë të Aloh-ut (Zotit). Shoqëria Biblike Aramaike përktheu Luken 6:40 në Hebraishte si: Ein talmeed na'leh al rabbo, shekken kal adam, she'mushlam yihyeh ka rabbo, që në shqip do të thotë: “Dishepulli nuk ia kalon mësuesit të vet, madje çdo dishepull që ka mësuar (Mushlam, Musliman) do të jetë si mësuesi i vet.”

Mateu na tregon neve se Jezusi e luti Zotin e tij që ta shpëtojë atë nga poshtërimi i kryqëzimit duke u lutur në mënyrë shumë specifike: “Dhe, si shkoi pak përpara, ra me fytyrë për tokë dhe lutej duke thënë: ``Ati im, në qoftë se është e mundur, largoje prej meje këtë kupë; megjithatë, jo si dua unë, por si do ti”. (Mateu 26:39). Jezusi i shtrirë në fytyrën e tij siç bëjnë Muslimanët në faljet e tyre ditore, i lutet Zotit për ndihmën e tij hyjnore nëse Ai dëshiron – “insha’allah”. Mateu gjithashtu na tregon neve se kur dishepujt e dëgjuan zërin e Zotit në mal gjatë shpërfytyrimit, ata “ranë me fytyrë për tokë dhe i zuri një frikë e madhe” (Mateu 17:6). Gjithashtu lexoni se si profetët Hebrenjtë faleshin në këtë mënyrë saktësisht tek Joshua 5:14, 1 e Mbretërve 18:42, Numrat 20:6, Zanafilla 17:3. Kush tjetër përveç se muslimanëve vazhdon të falet në këtë mënyrë?

Tora na tregon neve se Moisiu dhe Aaroni kishin për të pastruar gjymtyrët e jashtme në mënyrë që të ishin në gjendje të faleshin “Dhe me këtë ujë, Moisiu, Aaroni dhe bijtë e tij lanë duart dhe këmbët; kur hynin në çadrën e mbledhjes dhe kur i afroheshin altarit, ata laheshin, ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun.” (Eksodi 40: 31 –32). Gjoni gjithashtu na tregon neve për një pellg që gjendej jashtë rrethinave të Tempullit që çifutët gjatë kohës së Jezusit e përdornin për të bërë pastrimin e tyre. Jezusi i referohet këtij pellgu pasi e shëroi një person nga verbërimi: “Pastaj i tha: ``Shko, lahu në pellgun e Siloamit`` (që do të thotë: dërguar); dhe ai shkoi atje, u la dhe u kthye duke parë. “ (Gjoni 9:7). Kush tjetër përveç se muslimanëve vazhdojnë të kryejnë pastrimin në këtë mënyrë?

Ndoshta ne duhet të presim deri në Ardhjen e Dytë të Jezusit që ta pyesim atë vet. Megjithatë një gjë është e qartë, që të dy palët, Muslimanët dhe të Krishterët janë duke e pritur me padurim ardhjen e birit të Marisë dhe mund të thonë njëzëri siç kishte thënë njëherë njëri nga dishepujt e zgjedhur të Jezusit: “Maranatha” – “Eja o Zotëri, eja”!

“Kjo është (fjalë) e vërtetë, rreth Isait, birit të Merjemes në të cilin ata shkaktojnë dyshime.” (Kuran 19:34).

[muslim_965]

BIBLA dhe TERRORIZMI - pa koment!

Terrori mbi popullin e Amorejve



34 Por Zoti i tha Moisiut: "Mos ki frikë nga ai, sepse unë e lë në duart e tua me gjithë njerëzit e tij dhe vendin e tij; trajtoje ashtu siç ke trajtuar Sihonin, mbretin e Amorejve që banonte në Heshbon.
35 Kështu Izraelitët e mundën atë, bijtë e tij dhe tërë popullin e tij, deri sa nuk mbeti asnjë i gjallë, dhe pushtuan vendin e tij. NUMRAT 21:34-35


Terrori mbi popullin e Kanaanit



2 Atëherë Izraeli i lidhi një kusht Zotit dhe tha: "Në rast se ti ma shtie në dorë këtë popull, unë do të shkatërroj tërësisht qytetet e tyre".
3 Zoti e dëgjoi zërin e Izraelit dhe ia shtiu në dorë Kananejtë; dhe ai i shkatërroi plotësisht ata bashkë me qytetet e tyre, dhe ky vend u quajt Hormah. NUMRAT 21:2-3


Terrori kundër Madianitëve; vriten meshkujt, fëmijët dhe të tjerët ndërsa ruhen vetëm vajzat e virgjëra


1 Pastaj Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë: "Merrua hakun bijve të Izraelit kundër Madianitëve;

7 Dhe luftuan kundër Madianit, ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun, dhe vranë tërë meshkujt.

9 Bijtë e Izraelit zunë robinja edhe të gjitha gratë e Madianit dhe fëmijët e tyre, rrëmbyen tërë bagëtinë e tyre, tërë kopetë e tyre dhe tërë pasuritë e tyre;
10 pastaj u vunë zjarrin të gjitha qyteteve ku ata banonin dhe të gjitha kalave të tyre,
11 dhe morën gjithë plaçkën e luftës dhe tërë prenë, njerëz dhe kafshë:

14 Por Moisiu u zemërua me komandantët e ushtrisë, me krerët e mijësheve dhe të qindësheve, që po ktheheshin nga kjo fushatë lufte.
15 Moisiu u tha atyre: "Keni lënë gjallë të gjitha gratë?
16 Të nxitura nga Balaami, ato i shtynë bijtë e Izraelit të mëkatojnë kundër Zotit, në ngjarjen e Peorit, kur shpërtheu fatkeqësia në asamblenë e Zotit.
17 Prandaj vrisni çdo mashkull nga fëmijët dhe vrisni çdo grua që ka marrëdhënie seksuale me një burrë,
18 por ruajini të gjalla për vete të gjitha vajzat që nuk kanë pasur marrëdhënie seksuale me burra. NUMRAT 31: 1-19


Plaçkitje, vrasje, therrje për haraçin e Zotit !


31 Dhe Moisiu e prifti Eleazar vepruan ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun.
32 Dhe plaçka që mbetej nga plaçkitja e kryer nga luftëtarët përbëhej nga gjashtëqind e shtatëdhjetë e pesë mijë dele,
33 shtatëdhjetë e dy mijë lopë,
34 gjashtëdhjetë e një mijë gomarë,
35 dhe tridhjetë e dy mijë persona gjithsej, domethënë gra që nuk kishin pasur marrëdhënie seksuale me burra.
36 Gjysma, domethënë pjesa për ata që kishin shkuar në luftë, ishte treqind e tridhjetë e shtatë mijë e pesëqind dele,
37 nga të cilat gjashtëqind e shtatëdhjetë e pesë për haraçin e Zotit;
38 tridhjetë e gjashtë mijë lopë, nga të cilat shtatëdhjetë e dy për haraçin e Zotit;
39 tridhjetë mijë e pesëqind gomarë, nga të cilët gjashtëdhjetë e një për haraçin e Zotit;
40 dhe gjashtëmbëdhjetë mijë persona, nga të cilët tridhjetë e dy për haraçin e Zotit. NUMRAT 31:31-40


Terrori mbi popullin e Sihonit; shfarosje e burrave, grave foshnjave


31 Dhe Zoti më tha: "Shiko, kam filluar të kaloj nën pushtetin tënd Sihonin dhe vendin e tij; fillo ta pushtosh, që ti të bëhesh zotëruesi i vendit të tij".
32 Atëherë Sihoni doli kundër nesh me gjithë njerëzit e tij, për t'u ndeshur në Jahats.
33 Por Zoti, Perëndia ynë, na e dha në dorë, dhe ne e mundëm atë, bijtë e tij dhe tërë njerëzit e tij.
34 Në atë kohë pushtuam tërë qytetet e tij dhe shfarosëm burrat, gratë dhe fëmijët e çdo qyteti; nuk lamë gjallë asnjë.
35 Morëm si plaçkë vetëm bagëtinë dhe plaçkën e qyteteve që kishim pushtuar.
36 Nga Aroeri, që ndodhet në brigjet e përroit Arnon dhe nga qyteti që është në luginë, deri në Galaad, nuk pati asnjë qytet që të ishte shumë i fortë për ne; Zoti Perëndia ynë, na i dha të gjitha në dorën tonë. LIGJI I PERTERIRE 2:31-36

--------------------------------------------------------------------------------

[LAINA]

Nje nga 10 urdheresat e Dhjates se Vjeter thote "Mos gjyko qe te mos gjykohesh"...

[Acid_Burn]

O ti hapesi i temes

Selamun Alejkum

Pashe diku ne nje teme tjeter qe kishe kerkuar te fshihet materiali ne lidhje me Ajetullah Khumejnin me pretekst se paska qene Shia. E verte eshte Shia ka qene, por sikurse ti edhe une ka paranuar qe s'ka Zot tjeter vec Allahut dhe se Muhammedi eshte i Derguari i Allahut. A perndryshe prej meje, prej teje edhe prej shumices se muslimaneve ne bote krijoi nje shoqeri e cila edhe pse me mangesi i tha jo Amerikes dhe mbare botes se krishtere. Ajetullah Khumeini ishte nje njeri jeten e te cilit duhet ta studjoje cdo musliman i cili deshiron te mesoje sesi ndryshohet nje shoqeri e si ndertohet nje shtet.

Gjithsesi nese te pengoka ajo teme qe nuk qenka ne forumin e duhur, pse po shkruan ketu ne lidhje me te krishteret? Apo kjo teme duhet te rrije ne kete nen forum e te lexohet e ajo tjetra duhet te fshihet?

Mendo !

E vertete qe ne jemi Sunni, por kjo nuk duhet te na pengoje te shohim gjere, te marrim cdo gje te mire qe mund te na sherbeje per te ndryshuar gjendjen ku jemi katandisur. Ben mire ta lexosh ate material e te mendosh pak me thelle.

"Allahu nuk e ndryshon gjendjen e nje populli perderisa ata nuk e ndryshojne gjendjen e tyre"

Selam

[muslim_965]

Acid_Burn O ti hapesi i temes

alejkum selam o ti mbylles i temes.
Jo mu se spo me pelqen ajo teme por nuk e ka vendin ketu.Ja ka ketu tema dhe nentema mbi shiitet edhe kan debatuar dhe diskutuar me pare keshtuqe nuk ka nevoj te rihapen tema te reja.
Sa per Homeinin dhe politiken e tina dhe cka ishte qellimi i tij?,mundet te debatojme...
Ketu kemi hapur teme mbi krishteret ne menyre qe te njihemi se si gjykon islami mbi krishterzimin,cifutet,dhe ateistet...
Ue selam

[fisniku-student]

interesante gjithsesi ...

[muslim_965]

Si u zhvillua besimi mbi trininë?

Sipas besimit të krishterë mbi trininë Ati, Biri dhe Fryma e Shenjtë janë tre persona të të njëjtës substancë të cilët e përbëjnë një Zot të Vetëm. Dikush me të drejtë mund të pyetet tash: nëse Jezusi a.s., qoftë edhe sipas Biblës, e kishte mohuar kategorikisht çfarëdo atribuimi të hyjnisë për vetveten dhe e kishte cilësuar Allahun xh.sh. si Perëndinë e Vetëm të Vërtetë në një mori rastesh, atëherë si u zhvillua apo prej nga u zbulua besimi mbi trininë. Encyclopedia Britannica me të drejtë pohon:

“As fjala Trini, e as ndonjë doktrinë eksplicite si kjo, nuk gjenden në Dhiatën e Re, dhe as Jezusi apo ndonjë nga pasuesit e tij nuk kanë pasur ndonjë qëllim që ta kundërshtojnë kredon e Dhiatës së Vjetër: “Dëgjo o Izrael, Zoti, Perëndia ynë është një Zot i Vetëm” (Ligji i Përtërirë 6:4). Doktrina e trinisë u zhvillua gradualisht gjatë disa shekujve dhe nëpërmjet shumë kontroversave...”

Zhvillimi i besimit mbi trininë u ndikua nga shumë faktorë. Pikë së pari reflektimet pagane ishin gjigande në shekujt e parë të krishterimit. Trualli ku u gdhendën doktrinat e krishterimit ishte nga të gjitha anët një arenë e fuqishme e veprimeve dhe besëtytnive idhujtare. Janë shumë mirë të njohura trinitë e besimeve të vjetra pagane dhe ndikimi i tyre gjatë formimit të doktrinave të krishterimit ishte i pashmangshëm. Teologjia e vjetër egjiptiane e kishte në thelb besimin mbi një hyjni të mistershme të përbërë nga tre persona: Horus, Osiris dhe Isis; dhe të mos harrojmë se Aleksandria e Egjiptit ishte një ndër vatrat kryesore ku po formësohej doktrina e krishtere.

Gjithashtu besime pagane mbi hyjni trepjesëshe ishin të njohura edhe për romakët dhe babilonasit. Edhe filozofët grekë kishin zhvilluar ide mistike mbi trininë. Platoni me trininë e tij dhe idetë e tjera filozofike ka pasur një ndikim të madh në zhvillimin e idesë për Logosin Hyjnor me të cilin në fakt fillon Ungjilli sipas Gjonit dhe i cili gjendet në thelb të teologjisë së sotme të krishterimit. S’do mend se nga këtu do të kenë depërtuar idetë mbi trininë tek kisha të shekujve tre dhe katër pas Krishtit, pasi që këto kisha ishin në kontakte direkte me këto mësime.

Nëse e shikojmë në perspektivë historinë e krishterimit të hershëm do të shohim në mënyrë të mrekullueshme se si besimi mbi trininë u ngrit nga asgjëja për tu bërë zyrtarisht një dogmë themeltare e besimit të krishterë përfundimisht diku në shekullin e VI pas Krishtit. Për shembull sipas kredos Apostolike e cila daton diku rreth vitit 200 pas Krishtit përmendet Ati si Perëndia i Vetëm i Vërtetë dhe për Jezusin nuk është dhënë as edhe një shenjë e vetme e hyjnisë. Natyrisht Fryma e Shenjtë as që është menduar të inkorporohet në ndonjë Hyjni trepjesëshe në atë kohë. Nën ndikimin e perandorit pagan Konstantinit në Koncilin e Nikesë në vitin 325 pas Krishtit, Jezusi ngritet në një qenie të mistershme të pafillim dhe pambarim duke u barazuar në një mënyrë me vetë Zotin. Gjurmët e para të hyjnizimit të Frymës së Shenjtë vendosen bindshëm në këtë koncil me këtë kredo; mirëpo tek në shekullin e gjashtë me kredon Atanasiane trinia e përbërë nga Ati, Biri dhe Fryma e Shenjtë gdhendet përfundimisht si strumbullar i teologjisë së krishterë. Edhe pse ky besim po u imponohej me dhunë shumicës së kishave të krishtera dhe vazhdoi të mbijetonte falë forcës së pushtetit më së shumti, numri i kishave të cilat nuk u pajtuan me këtë dogmë ishte i madh gjithandej historisë.

Grupe të hershme të të krishterëve Unitarianë si Ebionitët, Basilidianët, Kapokratianët etj kurrë nuk u pajtuan me këtë cenim të monoteizmit të pastër të cilin e kishte predikuar Jezusi a.s. Gjithashtu gjatë historisë e deri në ditët e sotme vazhduan të funksionojnë Kisha të ndryshme Unitariane.

Krahas këtyre zhvillimeve politike dhe teologjike në dëm të besimit të pastër monoteist, një ndikim të madh në zhvillimin e trinisë e kishte edhe mosekzistimi i një forme të pandryshuar të shkrimeve të shenjta. Ungjijtë dhe shkrimet e tjera të cilat më vonë do të cilësoheshin si kanon i Biblës, kaluan nëpër disa ndryshime derisa morën formën që e kanë sot. Gjetja e manuskripteve të shekujve të hershëm të krishterimit na e bën të ditur në mënyrën më të mrekullueshme se si ndikimet teologjike të kishave të ndryshme vepronin direkt në ndryshimin e Biblës me qëllim të vendosjes së dogmave të ndryshme të cilat Jezusi kurrë nuk i kishte predikuar. Për shembull në disa vende nëpër Ungjij ku në manuskriptet e vjetra Ati i drejtohej Jezusit me fjalët “I zgjedhuri im” më vonë kjo u ndryshua në “Biri im”. Ndryshime të tjera bërë shkrimeve i jepnin Jezusit cilësi të cilat i përmban vetëm Perëndia. Ruajtja e këtyre manuskripteve të vjetra është një dëshmi e gjallë se si nëpërmjet ndryshimeve graduale dhe nganjëherë mjaft të vogla besimet pagane të cilat e ngrenë Jezusin në piedestalin e hyjnisë, po tentohej të mbështeteshin edhe nga Shkrimet e Shenjta. Madje në shkrime futën duart e tyre njerëz të pandërgjegjshëm edhe me përmendje eksplicite të trinisë (Letra 1 e Gjonit 5:7) dhe me shekuj të tërë kjo vazhdohej të konsiderohej si mësim i frymëzuar nga Zoti.

Një shembull tjetër i ndryshimit të Biblës me qëllim të ngritjes së Jezusit në hyjni dhe të vendosjes së besimit mbi trininë është vargu nga Mateu 28:19: “Shkoni pra, dhe bëni dishepuj nga të gjithë popujt duke i pagëzuar në emër të Atit e të Birit e të Frymës së Shenjtë.” Të krishterët pohojnë se gjoja nëpërmjet këtyre fjalëve vetë Jezusi e ka predikuar trininë duke e përdorur fjalën ‘ emër’ në njëjës dhe duke e pasuar këtë me përmendjen e formulës së trinisë; e kjo sipas tyre do të duhej të nënkuptonte se Zoti është NJË Perëndi i Vetëm por i përbërë nga TRE persona. Mirëpo nuk ekziston asnjë manuskript nga shekujt e parë të krishterimit i cili do ta mbështeste autenticitetin e këtij vargu kështu siç gjendet sot në shumicën e Biblave tona. Për më tepër, gjatë tre shekujve të parë pas Krishtit sikur edhe deri në gjysmën e shekullit të katërt ky varg nga etërit kishtarë si Euzebiusi, Justin Martiri, Origeni, Afratesi etj citohej në formën: “Dhe shkoni bëni dishepuj në emrin tim” pa e përmendur fare pagëzimin ose formulën e trinisë. Vetëm pas Koncilit të Nikesë ky varg fillon gjerësisht të përdoret në formën e tanishme duke e përmbajtur formulën trinitariane të pagëzimit. Kështu që në një mori rastesh zbulimi i shkrimeve të vjetra të krishtere e vuri në pah padrejtësinë e bërë mësimeve të Jezuit.
Ky edhe ishte njëri nga qëllimet kryesore të dërgimit të Profetit Muhamed a.s. nga ana e Allahut xh.sh. në mënyrë që të rivendosej edhe një herë përfundimisht besimi i pastër në një Zot të Vetëm dhe si i tillë të mos ndikohej më nga besime pagane. Kjo u arrit nëpërmjet ruajtjes së Kur’anit, Shpalljes së Fundit dhënë njerëzimit nga Zoti. Monoteizmi i pastër ashtu siç është shpallur dhe ruajtur në Kur’an nuk lë vend më për asnjë mëdyshje lidhur me natyrën e Perëndisë.