Asambleja e Edi Ramës, me gratë e shokëve dhe shokët e grave !!!

[TOKE GEGA]

Asambleja e Edi Ramës, me gratë e shokëve dhe shokët e grave

Nga Kastriot MYFTARAJ


Pasi Edi Rama erdhi në krye të PS, duke e siguruar shumicën me parimin me të cilin u bë kryebashkiak i botës , pra me parimin “një e-mail një votë”, ai bëri një Asamble që duket se është zgjedhur po virtualisht në kompjuterin e zyrës së tij në bashki. Asambleja e PS, e erës “Rama” i ngjan më tepër një klubi privat miqsh se një forumi përfaqësues të zgjedhur të një partie të madhe. Duke lexuar emrat e të zgjedhurve në Asamble, e ke të vështirë të besosh se ata kanë dalë nga kutia e votimit dhe se delegatët mund të votonin për shumicën e këtyre njerëzve.Parimi kryesor mbi të cilin është përpiluar lista e të zgjedhurve është: të zgjidhen gratë e shokëve dhe shokët e grave. Ajola Xoxa, e fejuara e Erion Veliajt, si dhe Ledi Shamku, gruaja e Artan Shkrelit, janë shembujt më domethënës të kësaj mënyre të re të zgjedhjes. Ajola xoxe, që paraqitet si prurje intelektuale nga shoqëria civile, ka si kredencial intelektual qenien korrespondente e revistës “Mapo” në Paris, ku supozohet të jetë duke bërë një master. Shkrimet e saj nga Parisi, që deri tani mund të shkaktonin vetëm pasurimin e fondit të anekdotave mediatike, meritojnë një vëmendje më të madhe tani që ajo filloi karrierën politike. Sa për Ledi Shamku-Shkreli, ajo prezantohet si një gjuhëtare. Aktiviteti i saj në këtë fushë, tani që u bë politikane e lartë socialiste, pritet t’ i sjellë probleme të mëdha PS, pasi Ledi njihet si autore e shumë artikujve dhe e një libri në të cilin kërkon me të madhe që Kosova që të heqë dorë nga shqipja standarde dhe të adoptojë si gjuhë standarde dialektin gegërisht që Ledi e quan kosovarisht. Kjo që thotë Ledi nuk është teori e re, por është teoria serbe e përcarjes mes Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë, sipas skemës së vjetër serbe, të “allbanci” dhe “shiptari”. Vendimet për gjuhën merren unanimisht, në nivel gjithkombëtar, dhe jo si konflikt mes Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë. Tani që Ledi na doli si politikane e lartë socialiste, të gjitha këto bëma të saj i faturohen Ramës, se ato janë meritat e vetme intelektuale të Ledit. Një tjetër grua e shokut është edhe Bardha Barjaba, gruaja e Kosta Barjabës, shefit të kabinetit të Ministrit të Punës dhe Cështjeve Sociale, i cili ka qenë shok i Edi Ramës që në kohën kur Kosta Barjaba ishte sekretar i komitetit të rinisë të universitetit të Tiranës, në vitet e fundit të kohës së komunizmit dhe gjatë kohës së lëvizjes studentore. Në këtë post, Kosta e di mirë të vërtetën e disidencës të ish-pedagogut Edi Rama, prandaj Rama e mban pranë që t’ ia mbajë gojën mbyllur dhe për arsye të tjera. Një vend të madh në listët zenë dhe shokët e vjetër dhe të rinj të grave të Edi Ramës, që nga Eduard Shalësi, Artan Lame, Auron Tare, Dashamir Peza etj. Këta Edi Rama kërkon t’ ia shesë partisë si intelektualë elitarë, kur ata janë ushtarakë (Tare), gjeologë (Lame) që për amatorizëm janë marrë me arkeologji apo urbanistikë dhe dhe në këtë fushë kanë poste të larta në institucionet shtetërore. Këngëtari Ervin Bushati, i cili u bë i njohur me para 10 vjetësh fillimisht me këgën “Krimi s’ jam unë” duket se është preferuar nga Edi Rama për të hyrë në Asamble, pikërisht se Ramës i pëlqen ta dëgjojë këtë këngë për të bërë alibinë e vet, pas krimit që i bëri lidershipit të partisë, që provoi një spastrim të paparë. Nga të vjetrit ka mbetur vetëm Et’ hem Ruka, i cili duket se është kursyer nga Rama vetëm se ka shkruar një libër për klonimin dhe i duhet Ramës si këshilltar frymëzues për stilin e tij të klonimit të anonimëve në lidership.

[Brari]

Edhe Dudushi në barrikadën antiamerikane të Ramës

09 June 2007
Nga Kastriot Myftaraj - Gazetari televiziv Alban Dudushi, drejtuesi i emisionit «Top show» në Top Channel, ka shumë kohë që nuk ka shkruar në shtyp, dhe ai këtë gjë e bën shumë rrallë.Mundimin për ta bërë këtë gjë ai e mori në 9 qershor, një ditë para vizitës së Presidentit Bush në Shqipëri, kur botoi në gazetën «Shqip» artikullin me titull «Shqipëri mos ki frikë me Presidentë në Amerikë». Titulli siç shihet është një perifrazim i vargut të famshmëm të Nolit, por pasi njihesh me përmbajtjen e artikullit e kupton se fjalë është për një sarkazmë. Artikulli i Dudushit fillon me një tallje me ata që menduan t’ i venë Rrugës së Barrikadave në Tiranë emrin e Presidentit George Walker Bush. Dudushi shkruan: «Një ide gjeniale lindi nga këshilli bashkiak i qytetit të Tiranës. T‘i vënë emrin e Bushit një rruge kryesore, madje e menduar mirë dhe se kujt rruge: Rrugës së Barrikadave. Kjo ide është kaq gjeniale, saqë unë do të doja të dija, se kush është autori i saj, ai që e artikuloi për herë të parë, ai të cilit i doli në ëndërr dhe pastaj ua tha shokëve për ta kthyer më pas në një propozim në këshillin bashkiak të kryeqytetit tonë. Jo për gjë tjetër, por që pastaj të dalim dhe ne me një propozim dhe emrin e këtij gjeniu t‘ia ngjishnim një rruge tjetër në Tiranë, p.sh., asaj afër shtëpisë sime. E dua aty, pasi unë herë pas here harroj se sa shumë i duam ne miqtë, d.m.th. ne si popull, çfarë tradite të shkëlqyer e kemi këtë». (Alban Dudushi: “Shqipëri mos ki frikë me Presidentë në Amerikë”, gazeta “Shqip”, 9 qershor 2007, f. 11) Nga mënyra se si shkruan Dudushi, duket se ai nuk kundërshton vetëm atë që emri i Presidentit Bush kërkohej t’i vihej Rrugës së Barrikadave, por ai është kundër që ky emër t’i vihet çdo rruge në Tiranë. Në Tiranë kemi një rrugë kryesore me emrin “Zhanë D’Ark” dhe megjithatë deri më sot nuk e kemi dëgjuar Dudushin që të ironizojë me këtë gjë. Kur dihet se Zhan D’Ark nuk ka pasur asnjë lidhje me Shqipërinë, nuk ka shkelur kurrë në tokën shqiptare, madje Zhanë D’Ark, një fshatare franceze analfabete, lindi dhe vdiq pa e marrë vesh se në këtë botë ekzistonte një vend me emrin “Shqipëri” dhe një popull me emrin “shqiptar”. Por këtë ironi Dudushi nuk e bën se Zhan D’ Ark është franceze dhe Dudushi është frankofon. Një këngëtar çetnik serb, Goran Bregoviç, që kishte kënduar këngë për çetnikët e Ratko Mlladiçit në Bosnjë, Edi Rama e nderoi duke i dorëzuar çelësin simbolik të Tiranës, në vitin 2006. Kur ndodhi kjo Dudushi nuk tha asgjë. Kur erdhi George Soros në Shqipëri, në vitin 2005, Edi Rama e nderoi duke e shpallur qytetar nderi të Tiranës dhe me këtë rast i dorëzoi dhe çelësin simbolik të qytetit. Edhe në këtë rast Dudushi nuk tha asgjë. Dudushi e ka vetëm me Presidentin e SHBA. Më 8 qershor, dy ditë para vizitës së Presidentit Bush, kur Këshilli Bashkiak i Tiranës me shumicë të majtë kundërshtoi propozimin që Rrugës së Barrikadave t’i vihet emri i Presidentit George W. Bush, duke iu vënë ky emër në vend të saj rrugës “Punëtorët e Rilindjes”, televizioni Top Channel ku është Dudushi doli në edicionin e lajmeve me titullin arrogant, provokativ: “Tirana barrikadë Bushit!” Ky titull ishte në vazhdim të atij të 30 majit 2007, ditës kur u miratua në parlament ardhja e forcave ushtarake amerikane në Shqipëri me rastin e vizitës së Presidentit Bush, dhe kur Top Channel, e hapi edicionin e lajmeve me titullin: Amerikanët «pushtojnë» Shqipërinë! Fjalën «pushtojnë» Top Channel e vuri në thonjëza, por edhe e vënë në thonjëza, kjo fjalë dhe ky titull ka një një kuptim shumë të rëndë dhe provokativ. Titulli “Tirana barrikadë Bushit” të krijonte përshtypjen sikur ditën e vizitës së Presidentit Bush në Shqipëri, qytetarët e Tiranës do të ngrejnë nëpër rrugë barrikada për të penguar lëvizjet e Presidentit Bush. Me këtë titull, Top Channel, televizioni më pro Edi Ramës sot në Shqipëri, e konfirmoi se barrikadat e nëntorit 1944, nga të cilat e mori emrin Rruga e Barrikadave, nuk kanë qenë ndërtuar vetëm kundër fashizmit, por kundër gjithë Perëndimit, edhe kundër SHBA, siç e tregoi periudha pas vitit 1944. Bunkerët e ndërtuar në kohën e regjimit komunist, janë “bij” të atyre barrikadave. Ato barrikada ishin “nënat” që lindën bunkerët e drejtuara kundër Perëndimit dhe që ndaluan ardhjen e Presidentëve amerikanë në Shqipëri në 1947, 1957, 1977 etj. Kjo rrugë mund të quhej fare mirë edhe Rruga e Bunkerëve. Në këto barrikada këndohej kënga: “Në barrikadat proletare, urra, urra! Rendin borgjez ne ta shkatërrojmë!” Sot ne jetojmë përsëri në “rendin borgjez” por Edi Rama dhe rrethi i tij të shndërruar në borgjezë, duan të ruajnë dhe “barrikadat proletare”. Epo të dyja këto nuk shkojnë bashkë, se për dreq mund t’ u shkojë mendja disave që t’ u kthehen “barrikadave proletare” dhe me ato slogane dhe ta përmbysë prapë “rendin borgjez” të bijve të atyre që dolën nga barrikadat. Dudushi duket shumë i kënaqur që emri i Rrugës së Barrikadave u ruajt. Sa për atë se kjo u bë me çmimin që iu hoq emri rrugës “Punëtorët e Rilindjes”, së cilës iu vu emri i Presidentit Bush, për këtë Dudushi nuk thotë asgjë. Kryetari i Këshillit Bashkiak, Sokol Dervishi, i LSI, e shpjegoi se përse u zgjodh Rruga “Punëtorët e Rilindjes” për t’ u sakrifikuar, me atë se rilindasit që përkujton kjo rrugë, i kanë emrat në shumë rrugë dhe shkolla dhe kjo është e mjaftueshme. Por, në rast se do të ishte kjo logjika atëherë më mirë do të kishte qenë që t’ i hiqej emri Rrugës së Barrikadave, se në Tiranë ka shumë më tepër emra dëshmorësh partizanë dhe komunistësh që nuk kanë qenë fare partizanë(unë jam i sigurt se edhe rruga ku ka shtëpinë Dudushi ka ndonjë emër të tillë), se sa emra rilindasish. Me këtë argument, e majta tregoi se për të vlejnë më tepër njerëzit e barrikadave me yll të kuq në ballë, se rilindasit, që hodhën themelet kulturore dhe politike të kombit dhe të shtetit. E majta tregoi se për të Qemal Stafa, Vasil Shanto, Myslym Shyri, Mine Peza, Ali Demi, Muhamet Gjollesha, vlejnë shumë më tepër se Jeronim De Rada, Naim Frashëri, Pashko Vasa, Asdreni, Faik Konica, Petro Nini Luarasi, Naum Veqilharxhi, Gjergj Fishta, Ismail Qemali, Luigj Gurakuqi. Rilindasit si tërësi mund të cënohen, por barrikadat e kuqe jo! Presidenti Bush meriton që të nderohet duke iu vënë emri i tij një rruge, madje edhe shumë më tepër se ai është Presidenti i parë i SHBA që shkel në Shqipëri. Ai e meriton këtë nderim se nuk është ekzagjerim të thuash se sot ekziston një vend me emrin Shqipëri dhe ekzistojnë shqiptarë në Shqipërinë shtetërore dhe tej kufijve, në Kosovë, Maqedoni, Malin e Zi dhe Luginën e Preshevës, vetëm falë SHBA. Jo më në 1920, por edhe në 1997, 1999 dhe 2001 shqiptarët në dy anët e kufirit do të qenë zhdukur krejt nga fqinjët sllavë dhe grekë në rast se nuk do të kishin qenë SHBA. Në rast se nuk do të kishin qenë SHBA, sot Republika e Shqipërisë do të qe ndarë mes Greqisë dhe Serbisë në Mat, ose në Drin, ndërsa nga shqiptarët në dy anët e kufirit një e katërta do të qenë asgjësuar fizikisht dhe pjesa tjetër do te qe dëbuar, me shumë gjasë në Turqi, se Europa nuk do t’i pranonte, por e shumta do të financonte Turqinë që t’i pranonte dhe sot do të ishin vendosur në Kurdistan që turqit të përmbysnin raportin etnik atje, me anë të “arnautëve”. Këtë e di çdo njeri i arsyeshëm, prandaj sloganet në rrugë nuk do të ishte ekzagjerim të ishin “Thank you for saving us!” Ndjenjën e miqësisë së shqiptarëve për SHBA duan ta prishin segmente të administratës amerikane të manipuluar nga lobet e caktuara, por kjo është një çështje tjetër, dhe është e vetmja kritikë konstruktive që mund të bëhet për marrëdhëniet me SHBA. Më tutje Dudushi shkruan: «Më kujtohet se si i kemi mbushur sheshet tona me flamuj, me fotografi të miqve tanë nëpër vite. Sa shumë i kemi dashur, aq sa si puna e gomarëve në dasmë, vinim lule gjithandej. Lule apo shirita shumëngjyrëshe. Miku ynë gjithmonë na ka parë nga njëmijë fasada të qytetit tonë, na ka parë me buzëqeshje dhe me ngulm, si të donte të kuptonte burimin e gjithë këtij entuziazmi. Proud to be partners e shikon tani të shkruar në të gjitha rrugët kryesore nga pritet të kalojë Presidenti i ndritur i Shteteve të ndritura dhe të Bashkuara».(Alban Dudushi: “Shqipëri mos ki frikë me Presidentë në Amerikë”, gazeta “Shqip”, 9 qershor 2007, f. 11) E qartë, Alban Dudushi e quan Presidentin e SHBA gomar të stolisur në dasmë, sipas traditës së hershme rurale. Nuk dihet që kjo të jetë traditë shqiptare se shqiptarët e kanë pasur traditë që në dasmë të përdorin kuaj të stolisur. Ndoshta fshati në Gjirokastër, nga e ka origjinën Dudushi, bën përjashtim dhe atje në dasma përdorej gomari. Kjo duhet të ketë qenë vërtet një “Top show”! Alban Dudushi, më tutje shkruan: «Burri tjetër i shtetit, i ardhur pas zgjedhjeve të tre korrikut, kishte tridhjetë sekonda kohë në OKB për të bërë një fotografi me Bushin. Tensioni ishte shumë i madh. "Çfarë t‘i them Presidentit në 30 sekonda?", tregon burri. Dhe e vendosi: "Zoti President, shqiptarët kanë 17 vjet që presin që ju të shkelni tokën tonë". Dhe ai e mirëpriti ftesën, vazhdon tregon burri tjetër i shtetit. Më pas ai vazhdoi të këmbëngulte në çdo mesazh që i dërgonte Presidentit të madh, deri sa e kandisi që më në fund Bushi ta bëjë 10 qershorin një ditë të madhe për shqiptarët».(Alban Dudushi: “Shqipëri mos ki frikë me Presidentë në Amerikë”, gazeta “Shqip”, 9 qershor 2007, f. 11) Me këtë Alban Dudushi i jep një përgjigje dhe shqetësimit të kolegut të vet të “Fiks fare”, Saimir Kodrës, se Presidenti Bush po vinte i paftuar në Shqipëri. Në prill, kur u njoftua vizita e Presidentit Bush në Shqipëri, në emisionin “Fiks fare” Saimir Kodra iu drejtua “doktorit” duke i thënë: Doktor, kush e ka ftuar Bushin në Shqipëri, se populli ynë ka një shprehje: Kush vjen pa ftuar, e gjen pa shtruar”. Saimiri do të kishte bërë mirë të pyeste kolegun e vet të Top Channel, Dudushin se ai e dinte se kush e kishte ftuar Presidentin Bush. Pas kësaj batute Saimiri u bë kandidat për deputet i caktuar nga Edi Rama si përfaqësues i “shoqërisë civile”. Dudushi më tutje shqetësohet se “sikur të na vijnë dhe presidentë të tjerë nga SHBA-ja, atëherë me siguri do t‘i mbushim të gjitha rrugët me emrat e tyre”. (Alban Dudushi: “Shqipëri mos ki frikë me Presidentë në Amerikë”, gazeta “Shqip”, 9 qershor 2007, f. 11) Dudushi trembet kot se SHBA në më tepër se 2 shekuj të ekzistencës së tyre kanë pasur vetëm 43 presidentë dhe për dy shekujt e ardhshëm nuk pritet të ketë më tepër, ndërsa Tirana ka me qindra rrugë dhe ato pritet të shtohen. Por, duket se halli i Dudushit është se mos preken rrugët me emrat e njerëzve të barrikadave. Ato që shkruan Dudushi në artikullin e vet janë serioze se Dudushi është drejtues i një nga emisioneve më të rëndësishme në televizionin me audiencë të lartë, Top Channel, të cilin televizion “anglo-saksoni”, Spartak Ngjela e ka cilësuar «ikonë perëndimore» e shqiptarëve. Ato që shkruan Dudushi janë serioze se televizioni ku punon Dududshi dhe vetë Dudushi janë shumë afër kryetarit të PS, Edi Rama. Ditën e mërkurë, pra tre ditë para se Dudushi të shkruante këtë artikull, Edi Rama ishte i ftuar në “Top Show” të Alban Dudushit dhe emisioni ishte ndërtuar siç i konvenonte Ramës se paneli i analistëve që i bënin pyetje Ramë ishte përzgjedhur me njerëz të tillë, që i krijuan komoditetin Ramës që mos të bënte polemikë, siç edhe pritej, por praktikisht të bënte monolog me vetveten, se nuk mund të quhen polemikë ndërhyrjet e Henri Çilit dhe të analistit të shpikur nga Top show, Eno Trimcev. Pra është Edi Rama që shpreh antiamerikanizëm me gojën e Dudushit. Sigurisht që njerëzit janë të lirë të shprehin ide si ato që Dudushi, dhe kur këto i ka një analist i shtypit, apo i televizionit, kjo nuk është një gjë e pëlqyeshme, por është e lejueshme. Por është shumë alarmuese kur me këto ide del drejtuesi i një emisioni televiziv të njohur, i cili për më tepër shkruan rrallë. Një drejtues emisioni televiziv, nga vetë natyra e punës së tij, nuk pozicionet në mënyrë kaq të skajshme. Dhe mendoni pastaj kur ai kundër praktikës së tij del në shtyp me këto ide! Pra, është e qartë se dikush e ka mobilizuar atë në një fushatë antiamerikane, ashtu siç po bëhet me televizionin ku punon ai! Dhe ky dikush është Edi Rama dhe të tjera qendra. Duhet kujtuar se për shumë kohë në spotin e emisionit “Top show” shfaqej një fragment nga një emision i prillit 2004, ku një prift katolik, dom Simon Jubani, që për shkak të qëndrimit të gjatë në burgjet komuniste kishte pësuar çekuilibrim mendor, i cili thoshte se SHBA janë vendi më terrorist në botë. Dhe kjo pasohej nga e qeshura e drejtuesit të emisionit, Dudushi. Është e vërtetë se në spot dilte dhe një person tjetër që thoshte se distancohej nga kjo gjë, por kjo nuk e shfajësonte stafin e emisionit që kishte keqpërdor praktikisht një të sëmurë psikik, për të ushqyer antiamerikanizmin tek shqiptarët. Këto ditë në Shqipëri është lëshuar kushtrimi: Antiamerikanë të të gjitha ngjyrave bashkohuni! Dhe në këtë “barrikadë” janë bashkuar që nga analistë ediramistë të medias, tek guerrilas mjaftistë sorosianë që natën shkruajnë slogane antiamerikane tek fasada e Qendrës Ndërkombëtare të Kulturës, poshtë fotografisë së Presidentit Bush, të cilat gazeta “Shqip” shpejton t’i japë në fotografinë e madhe në faqen e parë, tek disa fundamentalistë islamikë që mallkojnë Presidentin Bush në një xhami radikalësh në Tiranë. C’ kombinim kurioz!


gazeta sot

-




ja dhe korierri cfar faqe te pare te zeze ka nxjerre ne diten e madhe te Vizites historike te Bushit..

cfar xhelozesh..

http://www.korrieri.com/upload/20070...01korrieri.jpg

skan turp..