Politika shqiptare dhe servilizmi

[rapsod]

Po ngre nje pyetje per te ngritur nje dialog qe ndoshta mund te jete edhe frytdhenes per te dalluar tiparet e politikes shqiptare ne teresine e saj.
1- A eshte politka shqiptare servile?
2- Nese po, ndaj kuj, pse, dhe a duhet te jete?

Respekte dhe pershendetje!!!!

[Ingenuous]

Servilizmi manifestohet hapur ne nje klase te papjekur politikisht, per me teper kur ajo eshte ne qeverisje e ka kapacitete te dobeta administruese dhe kap nivele te larta keqmenaxhimi e korrupsioni.

Gjate viteve te fundit te qeverisjes socialiste si me tipike u perceptuan jo serioziteti dhe korrupsioni, ndersa ne vitin e pare te qeverisjes demokratike si me tipike perceptohen paaftesia dhe jo menaxhimi.

Pikerisht kjo sjellje politike servile vihet re jo pak ne kushtet e Shqiperise, ne bashkeveprimin e saj me partneret nderkombetare, duke i kthyer ato ne vendimmarres ose vendimreferues.

Dhe pergjegjese per kete eshte vete politika shqiptare, qe me problemet qe krijon imponon zgjidhje artificiale me ndermjetesimin e paleve te treta, qe nuk e perjetojne normalisht realitetin politik shqiptar.

Mirulexofshim.

[Brari]

5 vjet nga vrasja e Rasim Lumeshit


Më 2 prill të vitit 2002 u ekzekutua "Pishtari i Demokracisë" Rasim Lumeshi dhe Ilir Gosturani


Sot, mbushen 5 vjet nga vrasja gjakatare e "Pishtarit të Demokracisë", Rasim Lumeshi. Rasim Lumeshi u ekzekutua nga segmentet e shtetit të atëhershëm më 2 prill të vitit 2002. Ai sapo ishte kthyer nga Kosova ku kishte qenë si i ftuar nga disa miqtë e tij atje, kur papritur u qëllua me armë pabesisht në një kafe të qytetit të Bajram Currit dhe mbetet i vdekur bashkë me Ilir Gosturanin dhe gjithashtu u plagos edhe gjykatësi Kujtim Dusha. Vrasja e Rasim Lumeshit dhe Ilir Gosturanit, nuk u bëri aspak përshtypje drejtuesve të qeverisë socialiste të atëhershme. Strukturat e shtetit nuk bënë asnjë përpjekje për zbulimin dhe arrestimin e autorëve të këtij krimi tepër të rëndë, sepse pas kriminelëvë qëndroninin vetë strukturat e shtetit të atëhershëm.

Pas këtij akti të rëndë kriminal, në deklaratën për shtyp të Partisë Demokratike shkruhej: "Të martën në orën 10:00, në qytetin e Bajram Currit u ekzekutua në prani të forcave të Policisë dhe të SHISH-it, "Pishtari i Demokracisë", veprimtari i shquar i PD, Rasim Lumeshi, sëbashku me anëtarin e PD dhe veprimtarin e saj të njohur, Ilir Gosturani, si dhe u plagosën rëndë Hysen Biberaj dhe gjyqtari Kujtim Dushaj". Kryetari Partisë Demokratike, Sali Bersiha e dënoi ashpër këtë akt kriminal dhe kërkoi gjetjen e autorëve dhe vënien e tyre para drejtësisë. Berisha tha atëherë gjatë ngushëllimit, se "dora kriminale e shtetit po vret djemtë tanë më të mirë".

Më 3 prill të atij viti, Rasim Lumeshi u përcoll për në banesën e fundit me një det dhimbje e lotësh nga mijëra e mijëra vetë nga Fieri, Tropoja, Tirana dhe gjithë Shqipëria, të cilët shprehën dashurinë dhe respektin për "Pishtarin e Demokracisë". Rasimi ka lënë tre fëmijë, Renaldën 6 vjeçe, Redonin 3 vjeç dhe Roselën 2 vjeçe.

Përndjekjet dhe survejimet ndaj Rasim Lumeshit kanë filluar që në fëmijëri. Më 8 mars 1985 pas një provakacioni të krijuar nga njerëzit e ish-Sigurimit famëkeq, Rasimin e arrestojnë moshën 19-vjeçare në oborr të shkollës, në sy të nxënësve dhe mësuesve. E çuan në postën e policisë ku do t'i përgatisnin akuzën për ta burgosur. Por, Rasimi me zgjuarsinë dhe mprehtësinë e tij, arriti të arratiset jashtë shtetit. Lëvizjet demokratike të vitit '90 e gjejnë Rasimin dhe vëllezërit e tij në radhët e para të demonstruesve. Në fillim të vitit tragjik të vitit '97, kur stalinistët shqiptarë rrëmbyen armët dhe urat e zjarrit kundër shtetit dhe gjithë institucioneve, Rasimi dhe Miftari, ishin përkrah mijëra e mijëra shqiptarëve të ndershëm në Fier, Tiranë dhe në çdo vend për të mbrojtur institucionet e shtetit dhe demokracinë. Rasimi, jo vetëm që ishte një njeri human dhe me prirje të djathta, por ishte edhe një nacionalist i devotshëm. Në vitin 1999, Rasimi dhe hoteli i vëllezërve Lumeshi në Fier, u bënë mikpritësit e qindra e qindra shqiptarëve të dëbuar me dhunë e gjak nga trojet e tyre nga Millosheviçi. Mikpritja dhe dashuria e tij njerëzore ka bërë të mundur që edhe sot shqiptarët nga Kosova ruajnë respekt të veçantë për Rasimin dhe njerëzit e tij të afërt.

Rasim Lumeshi dhe vëllezërit e tij janë përndjekur dhe kërcënuar disa herë nga ish-sigurimsat dhe njerëzit e ish-pushtetit socialist për të vetmin shkak, sepse ata njiheshin si nacionalistë dhe me bindje të djathta. Për këtë qëllim, segmente të qeverisë së atëhershme aktivizuan bandat kriminale në Tropojë për eliminimin e Rasimit dhe vëllezërve të tij.


RD

[Ingenuous]

Ministri mediatik i mjedisit, ishi majti Xhuveli, tani antimajtisti Lufter, dha nje tjeter shembull te jashtezakonshem te "servilizmit" ne Shqiperi sipas modelit te getave te femrave, per te mos permendur llastikun qe perdoret per ndonje objekt poshte tyre, jo vetem nga grate.

Kapercimi i ylberit politik nga fenomeni Xhuveli nuk eshte nje rast i shkeputur dhe as nje rast jetim ne Shqiperi. Problemi qendron se fenomene te tilla sapo hedhin kemben ne anen tjeter te ylberit, afrojne jo thjesht mungese morali, por tentojne nje perkembim morali prej luftetaresh moraliste.

Mirulexofshim.

[*andrea*]

Servilizmi ne Shqiperi ushqehet qe ne moshe te vogel, e nuk ka si te mos jete edhe tek ata te shtuquajtur politikane. Normale, ata behen servile ndermjet njeri tjetrit, por ne te njejten kohe edhe ndaj partnereve te huaj. Gjate gjithe kesaj dekade servilizmi ka qene i hapur.

[TOKE GEGA]

Pse të mos kandidojnë për deputet edhe balerinat e Fiksit, këngëtarët e Top Fest

dhe ata të Kafazit?








Nga Pirro Prifti - Paradokset nuk mbarojnë në Shqipëri dhe me sa duket budallallëku që ka kapur Opozitën le të shpresojmë që të mos e infektojë dhe Pozitën.Gjithkush mund të kujtojë vitin 1997 kur kandiduan disa futbollistë e basketbollistë dhe kjo nuk ka të bëjë me përzgjedhjet e politikës dhe të kryetarëve përkatës të partive sesa me idetë fikse të disa mendjeshkulurve brenda këtyre partive që mendojnë se VIP-at e TV, qoftë ata që dalin rastësisht, qoftë që dalin me mik apo që janë me detyra të ndryshme në TV, i do populli dhe elektorati. E pse të mos propozojmë në të ardhmen (në mënyrë hipotetike sigurisht) Agron Llakën për president apo për kryetar partie të PS? E ç’të keqe ka këtu? Përveçse do të shtojë humorin brenda partisë, (mendoni sikur të vendosim për Kryetar të PSD ose të LSI Behar Merjen, të na falin kryetarët përkatës sepse i mendoj në mënyrë hipotetike) e më pas te këta që përmendëm e ata që nuk i përmendëm të na falin, të mund të kandidojnë në parlament, këta njerëz profesionistë në punën e tyre do të shtonin radhët e Partisë me humoristë e qejflinj? Punë e madhe se ka një mori anëtarësh partie, militantësh, simpatizantësh e profesionistësh, të cilët kanë dhënë ku më shumë e ku më pak kontribute në partitë e majta e sidomos në atë Socialiste, punë e madhe se kanë dalë në mitingje, kanë kontribuar më financim, janë anëtarë të devotshëm e me eksperiencë politike. Vendos Njëshi e klani i njëshit. Këtu kemi të bëjmë me një ripolarizim të politikës së majtë dhe largimin me kujdes të intelektualëve që janë angazhuar në politikë duke aktivizuar të ashtuquajturit VIP-a dhe të ashtuquajturit shoqëri civile, por duke lënë pas dore mendimin e strukturave përkatëse partiake dhe hierarkinë përkatëse. Gjithashtu, mania për të ardhur keq e aktivizimit artificial të kontingjentit të grave (çfarëdolloj qofshin) ka krijuar gjithashtu situate absurde dhe qesharake, të cilat të kujtojnë aktivizimin e `nonave tironse` në Frontin Demokratik, të cilat pasi i dëgjonin me kujdes ftesën e të deleguarit nga Fronti Demokratik, duke fshirë djersën e ballit nga puna e rëndë, tundnin kokën në mënyrë pohuese, por në mënyrë alla shqiptarçe që të huajt e perceptojnë si përgjigje mohuese (ju kujtohet budallallëku i përfaqësuesit shqiptar në OKB nga vitet 1963-1965, pasi u prishëm me rusët, kur u votua për një mocion anti-rus ai tha `po` me gojë, por kokën e tundi në mënyrën alla shqiptarçe që do të thotë `po`, por tundja e kokës do të thotë – `jo` për të huajt) e i thonë të deleguarit: `mirë të keqen nona po i them gocës sa të vijë nga shkolla`. E goca e nonës ishte akoma në fillore e s`mund të futej në Front Demokratik?! Po kështu ndodh akoma në Partinë Socialiste, ku metodat dhe marifetet e vjetra vazhdojnë të mbijetojnë dhe kanë një arsye të thjeshtë se përse veprohet akoma kështu: Sepse nëpërmjet aktivizimit futjes të njerëzve që s`kanë dhënë kontribut në Parti që mund të jenë përfshirë në punë, të cilat i japin mundësi atyre të bëhen persona publike (por që në fakt janë pa kontribut të dukshëm për problemin përkatës) ose nëpërmjet propagandës dizinformuese për gjoja aktivizimin e grave, të cilat nuk janë të përfaqësuara siç duhet në Parti apo në të ashtuquajturën shoqëri civili si tipi i Mjaft, Kryetarii Partisë dhe klani i tij gjen një justifikim momental për të eliminuar e larguar kundërshtarët e tij e të Klanit të tij brenda partisë, por duke e propaganduar këtë `nismë` si një risi apo një shpikje të tijën, të cilën u a rekomandon dhe partive të tjera të koalicioni..?! Kështu që Zyra e Dizinformimit e kësaj Partie (e cila nuk është një zyrë, por hipotetike) të cilën e realizojnë e ashtuquajtura `Byro Politike e PS`, e cila në fakt është Klani i vërtetë drejtues i PS arrin me sukses t`u mbushë mendjen anëtarëve të saj, ku janë e ku s`janë që përzgjedhjet nga këto kontingjente, shoqata e organizata, nga këta VIP-a të përmbaruar janë shumë të mira. Në përfundim, me një gur vriten jo dy, por disa zogj: eliminohen me marifet konkurrentët e vërtetë politikë, I bëhet qejfi popullit se zgjodhën të rinj me perspektivë, u jep mundësi që dhe në aksione të tjera ligjore partiake e të koalicionit të mund të shmangë me marifet kundërshtarët e mundshëm potencialë që mund të dalin papritur apo ata që janë kundërshtarë të vjetër të politikave përkatëse brenda partive të koalicionit. Nuk është e çuditshme që edhe populli t`i mirëpresë këta kandidatë të habitur, jo për faktin se ata mund të ndryshojnë ndonjë gjë, por sepse duke e ditur fare mirë që edhe parlamentarët e tanishëm nuk kanë dhënë ose kanë dhënë kontribut minimal për elektoratin që i ka zgjedhur, atëherë këta të rinj që të bëjnë për të qeshur apo marrin pjesë në `qeshje`, ` përse të mos hynë në parlament e ta bëjnë atë estradë ashtu siç është, të paktën do të bëjnë një punë të dobishme në parlament…`. Shqiptarët në përgjithësi o për arsye gjenetike o për arsye budallallëku, mendojnë si e si të ngelen në histori dhe përdorin në çdo rast të gjitha mjetet për të realizuar ëndrrën e krisur (kjo na ndodh gjithmonë kur jemi në vendin tonë, sepse gjithashtu kemi gjithmonë ëndrra të tjera të çuditshme në kokë për t`i realizuar si p.sh., si e si të shkelim ligjet e të mos i zbatojmë ato sa herë që përballemi, apo si e si të grindemi me policin apo të mos respektojmë eprorin etj, etj), sepse siç e ka thënë dhe ish Mbreti ynë Zog për shqiptarët që `unë komandoj 1 milion princër dhe jo 1 milion njerëz`, sot këta `princër` janë bërë 3.3 milionë dhe 1.2 milionë janë jashtë shtetit; këta që janë brenda shtetit e kanë krimbin e delirit të madhështisë dhe përpiqen sapo tu bjerë rasti të `shkëlqejnë` e të lënë nam në çdo fushë, pavarësisht nëse janë profesionistë të asaj fushe apo jo. Kështu që për ta ilustruar mund të kujtojmë gjithashtu përsa i përket problemit të Nam-it, historinë e adjutantit të gjeneralit spanjoll, i cili ishte rrethuar nga trupat e Napoleonit, i cili i kishte thënë të dorëzohej. Ky adjutant (nuk dihet por ka mundësi të ketë qenë shqiptar) e kapi Gjeneralin dhe pasi gjenerali e pyeti përse e kishte kapur e shtrënguar fort u përgjigj:` dua të hidhem me ty nga kalaja që të ngelem në histori…`. Me gjithë arsimimin e mirë të shoqërisë shqiptare dhe përparimin që vërehet në shumë aspekte sociale dhe ekonomike, mund të vërehet jo pa zhgënjim që pjesa që drejton vendin - ajo politike, ka ngelur më e pak reformuar, më e implikuar, më e manipuluar dhe në një farë mënyre po pengon seriozisht tani pas 16 vitesh Shqipërinë në ecjen me një hap me shoqet e saj ballkanase dhe të Europës qendrore për t’u integruar në Europë dhe për t`u emancipuar, duke gjeneruar probleme pas problemesh, një nga të cilat mund ta shohim jo pa një humor të hidhur kur vjen fjala në përzgjedhjen e kandidatëve për deputet - një njeri të mirë pa dyshim, por që është `out` nga këto probleme që do të mbajë nesër përsipër për t`i zgjidhur nëse do të marrë mandatin e deputetit. E Nesër në Top Channel, në vend që të gjejmë një Saimir që të bën për të qeshur e që vërë në lojë pushtetarët e opozitarët (këta më pak ose aspak) për gafat e gabimet e tyre, jo vetëm që do t`i hiqet një profesionist humorist Kanalit më të parë televiziv, por edhe parlamentit do t`i mungojë një deputet cilësor. Kjo është çështja. Le të `shpresojmë e të ftojmë` që edhe humoristët e tjerë nga janë e s`janë, meqë e kanë rrogën e vogël, meqë janë me part-time herë këngëtarët, banorët e Kafazit të Artë, të marrin pjesë në zgjedhjet e çdo lloji e të fitojnë, sepse populli ynë heroik, liridashës, qejfli e shakaxhi, i do ata, jo vetëm aty ku janë, por edhe në vende që duhet të ishin të tjerë (e që nuk bëjnë dot punën e tyre sepse janë të paaftë apo janë përfaqësues të shtresave e grupeve që nuk përfaqësojnë elektoratin), duke shprehur në një farë mënyre kundërshtimin e tij për cilësinë e dobët të të zgjedhurve duke e shprehur në mënyrë fine këtë kundërshti: ` nëse nuk gjeni përfaqësues të vërtetë atëherë le të zgjedhim përfaqësues humoristë që të paktën të gajasemi gjatë punës e seancave`...