Bukepjeksesi ngrihet cdo dite pa zbardhur.
Ndersa te tjeret flene ai del nga shtepia pa zhurme, here duke pire nje cigare e here duke u kollitur, dhe sigurisht mendon per motin dhe dhimbjen ne shpatull.
Ai do te ece deri ne fund te rruges ku ndodhet furra e tij e mbase do te ngreje koken plot naivitet drejt qiellit sikur te jete hera e pare qe shikon yjet.
Bukepjeksesi ecen me hapa te lehte sa ju nuk do te mund te degjoni rreshkitjen e tij ne kete ore te mengjesit, ne kete rruge te fjetur.
Por vetem nese do te mbani frymen do te degjoni nje zhurme te lehte, qe eshte vringellima e zinxhirit te portes, pastaj nje kercitje dhe me pas asnje grap.
Ai ndez furren, hedh miellin ne magje e me duart e medha shtupake ze brumin, dhe nuk ka si te mos mendoje per djalin e madh qe muajin tjeter kthehet nga ushtria.
Atehere gjerat do te behen me te lehta thote me vete, dhe buzen ve ne gaz.
Kur drita te kete feksur ai do te nxjerre buket e para nga furra, e me dashurine e nje ati te mire do ti rendise ato ne raftet e drunjta.
Aroma e tyre do ta hijeshoje edhe me teper mengjesin, atje ne fund te rrugices ku ndodhet furra e tij.
Pastaj ai do te ndeze nje cigare dhe do te prese njerezine, se njerezia eshte ende duke fjetur.
Pikerisht ne keto caste qetesi, ndersa rrethuar nga tymi i duhanit dhe avulli erëmir i bukeve ai mendon per vajzen e vogel qe mbush njezet, dhe per te nipin qe kete vit shkon ne klasen e pare, mendon per kumbullen qe kete vit ka celur me heret dhe motin e thate.
Pastaj shikon duart e argasura, si fallxhori perpiqet te deshifroje vragat tyre, plot naivitet zhvesh vitet qe ka mbi shpine, qesh si femije.
Njerzit vijne atehere kur fryma e drites ka mbushur boten.
Ai u buzeqesh, pershendetet me ta, e zakonisht flet pak.
Te gjithe largohen nga dyqani me buket e tij ne duar, ndersa ai thinjet perdite.
Njerez, njerez, njerez qe lene dyqanin me buket e tij te bukura, te bera nga duart, dashuria, malli dhe kujtimet e bukepjekesit.
Keshtu gjithcka thuret me te njejtin ritem.
Kur nata derdhet ne kembet e rrugices, kur portat e avllive mbyllen, dritat behen te rralla, e zurmat fashiten, pikersiht atehere nese ende sju ka marre gjumi, e beni kujdes do te ndjeni nje vringellime zinxhiri dhe renkimin e nje porte, e me pas asgje.
Me capa te vegjel, duke u lekundur ne barkun e erresires, here duke pire nje cigare e here duke u kollitur, dhe sigurisht duke menduar per motin dhe dhimbjen ne shpatull ai do te ece drejt portes se shtepise, per tu rrethuar nga njerzit e dashur, per te ndare me ta buken e bere nga duart dhe dashuria e tij e perditshme.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga nitROSHI
Krijoni Kontakt