C’farë mbajmë nga Dhjata e Vjetër?

[Tannhauser]

Në këtë temë do trajtohet rëndësia e Dhjatës së Vjetë Vjet dhe c’farë mbajmë sot të krishter prej saj.


Në fjalën e mbajtur në mal, Zoti siguroi dëgjuesit e vet se nuk erdhi që të shuajë Dhjatën e Vjetër (Ligjin ose Profetët), por që ta plotësoi dhe ta përmirësoi. Duke thënë këto nënkupton atë element në të cilin referohet në fjalimin e tij; dhe kjo është vetëm ligji moral dhe jo historia ose pjesa ekzekutive. Sepse as sakrificat e demave shtoi, as histori krijoi a posteriori për Adamin ose Abrahamin ose Mojsiun. Dhjata e Vjetër përbëhet nga tre elemente kryesore, historia, ligji moral dhe ligji ekzekutiv. C’do element u përballua nga Zoti dhe nga apostujt ne mënyrë të ndryshme.

Historia ngeli sic qe. Kjo është e kuptueshme. Të anullohen ndodhira ose te shuhen është dicka jonormale, të krijohen më vonë është fallcifikim dhe mitomani.

Ligji moral u përmirësua. Poligamia u bë monogami, u ndalua vrasja e mosrespektuesit për cështje besimi, aspekti politik dhe shtetëror i besimit u zhduk, u ndalua dënimi me vdekje për tradhëtinë martësore dhe c’do dënim i kesobote u ndalua. Kisha e Krishterë nuk ka burgje, nuk ndërmerr ekzekutime, nuk ka polici dhe ushtri, nuk mbledh taksa.

Pjesa ekzekutive e ligjit u ndalua plotësisht. Nuk bëhen as sakrifica kafshësh, as rrethprerje, dhe as Dhjata e Vjetër është burim i mënyrës së adhurimit. Edhe ato elemente që ishin të dyfishta, dmth përmbanin edhe aspektin moral edhe atë ekzekutiv sic qe psh e Shtuna, dhe i panjohura jashtë Izraelit ndalim i incestit, u ndaluan si pjesë ekzekutive dhe u mbajtën dhe u permirësuan si pjesë morale. Keshtu psh e Shtuna që ishte edhe ekzekutive si festë por edhe si element moral si pushim, u ndalua si pjesë ekzekutive dhe u zëvendesua me një ditë tjetër.

Ndalimi i incestit pushoi si element ekzekutiv por u vazhdua si ligj moral me anë të të cilit ndalohet një devijim biologjik që ka pasoja fatale trashëgimie. Dhe ne fakt vetëm ky ligj u la i hapur (per masa më të rrepta) pikërisht sepse me kalimin e shekujve shtohen të metat e trashëgimisë biologjike.

Nga historia pra e Dhjatës së Vjetër ne kohën që në fuqi është Dhjata e Re nuk mohojmë asgje. Dhe s’kemi pse të bëjmë dicka të tillë. Dhe nuk do ishte e mundur dicka e tillë. Ligjin moral të Krishterët e kemi sigurisht më të mirë. Kur paraardhësi i Krishtit, Boozi i shenjtë u martua me Ruthin, është e kuptueshme se atë ditë të gëzimit gratë e tjera të tij nuk u gëzuan aspak. Kjo nuk ul shënjtërinë e Boozit. Që Davidi kishte 500 gra, as shënjtërinë e tij e as aftësinë e tij hyjnore për profeci ul. Por në jetën e krishterë këto janë të papranueshme, krime të rënda. Pra shumë më i mirë ligji moral i krishterë në Dhjatën e Re.

Edhe rethprerja apo sakrifikimi i kecrave apo i demave në kishë janë gjëra të papranueshme sot. Pjesa ekzekutive e Dhjatës së Vjetër është plotësisht e pushuar. Dhe nuk mund të ushtrojë asnjë ndikim në mënyrën e krishterë të adhurimit të Perëndisë. Dhe në qoftë se ndonjëri bën dicka të tillë nuk mund të kapet prej dëshmisë së Dhjatës së Vjetër se është pjesë e Biblës se Kishes. Në të njëjtën mënyrë nuk mund të martohet me dhjetë gra “ne bazë të Biblës” gjë që e bëjnë mormonët.

Dhjata e Vjetër është pjesë e Biblës, Shkrimit të Shenjtë, vetëm për historinë e saj, brënda së cilës është dhe zbulesa e Perëndisë, [Bse është një[/B], se nuk ka nevojat njerëzore, se krijoi ëngjëjt dhe gjithcka, se interesohet per sjelljen e krijesës së Tij ne tokë, njeriut, se shpërblen ose dënon veprat e tij, se i pergatit shpetimin.


Pa historine e Dhjatës së Vjetër, Dhjata e Re do ishte një përgjigje në një pyetje të panjohur, mbyllje e një teksti të humbur, epilog i një historie të panjohur, letër e dërguar në një marrës që nuk ekziston, citim nga një libër që nuk është shkruajtur, një gjë pa vlerë sikur të të falin vetëm këpuc për këmbën e djathte.

[Sabriu]

Në këtë temë do trajtohet rëndësia e Dhjatës së Vjetë Vjet dhe c’farë mbajmë sot të krishter prej saj.


Në fjalën e mbajtur në mal, Zoti siguroi dëgjuesit e vet se nuk erdhi që të shuajë Dhjatën e Vjetër (Ligjin ose Profetët), por që ta plotësoi dhe ta përmirësoi. Duke thënë këto nënkupton atë element në të cilin referohet në fjalimin e tij; dhe kjo është vetëm ligji moral dhe jo historia ose pjesa ekzekutive. Sepse as sakrificat e demave shtoi, as histori krijoi a posteriori për Adamin ose Abrahamin ose Mojsiun. Dhjata e Vjetër përbëhet nga tre elemente kryesore, historia, ligji moral dhe ligji ekzekutiv. C’do element u përballua nga Zoti dhe nga apostujt ne mënyrë të ndryshme.

Historia ngeli sic qe. Kjo është e kuptueshme. Të anullohen ndodhira ose te shuhen është dicka jonormale, të krijohen më vonë është fallcifikim dhe mitomani.

Ligji moral u përmirësua. Poligamia u bë monogami, u ndalua vrasja e mosrespektuesit për cështje besimi, aspekti politik dhe shtetëror i besimit u zhduk, u ndalua dënimi me vdekje për tradhëtinë martësore dhe c’do dënim i kesobote u ndalua. Kisha e Krishterë nuk ka burgje, nuk ndërmerr ekzekutime, nuk ka polici dhe ushtri, nuk mbledh taksa.

Pjesa ekzekutive e ligjit u ndalua plotësisht. Nuk bëhen as sakrifica kafshësh, as rrethprerje, dhe as Dhjata e Vjetër është burim i mënyrës së adhurimit. Edhe ato elemente që ishin të dyfishta, dmth përmbanin edhe aspektin moral edhe atë ekzekutiv sic qe psh e Shtuna, dhe i panjohura jashtë Izraelit ndalim i incestit, u ndaluan si pjesë ekzekutive dhe u mbajtën dhe u permirësuan si pjesë morale. Keshtu psh e Shtuna që ishte edhe ekzekutive si festë por edhe si element moral si pushim, u ndalua si pjesë ekzekutive dhe u zëvendesua me një ditë tjetër.

Ndalimi i incestit pushoi si element ekzekutiv por u vazhdua si ligj moral me anë të të cilit ndalohet një devijim biologjik që ka pasoja fatale trashëgimie. Dhe ne fakt vetëm ky ligj u la i hapur (per masa më të rrepta) pikërisht sepse me kalimin e shekujve shtohen të metat e trashëgimisë biologjike.

Nga historia pra e Dhjatës së Vjetër ne kohën që në fuqi është Dhjata e Re nuk mohojmë asgje. Dhe s’kemi pse të bëjmë dicka të tillë. Dhe nuk do ishte e mundur dicka e tillë. Ligjin moral të Krishterët e kemi sigurisht më të mirë. Kur paraardhësi i Krishtit, Boozi i shenjtë u martua me Ruthin, është e kuptueshme se atë ditë të gëzimit gratë e tjera të tij nuk u gëzuan aspak. Kjo nuk ul shënjtërinë e Boozit. Që Davidi kishte 500 gra, as shënjtërinë e tij e as aftësinë e tij hyjnore për profeci ul. Por në jetën e krishterë këto janë të papranueshme, krime të rënda. Pra shumë më i mirë ligji moral i krishterë në Dhjatën e Re.

Edhe rethprerja apo sakrifikimi i kecrave apo i demave në kishë janë gjëra të papranueshme sot. Pjesa ekzekutive e Dhjatës së Vjetër është plotësisht e pushuar. Dhe nuk mund të ushtrojë asnjë ndikim në mënyrën e krishterë të adhurimit të Perëndisë. Dhe në qoftë se ndonjëri bën dicka të tillë nuk mund të kapet prej dëshmisë së Dhjatës së Vjetër se është pjesë e Biblës se Kishes. Në të njëjtën mënyrë nuk mund të martohet me dhjetë gra “ne bazë të Biblës” gjë që e bëjnë mormonët.

Dhjata e Vjetër është pjesë e Biblës, Shkrimit të Shenjtë, vetëm për historinë e saj, brënda së cilës është dhe zbulesa e Perëndisë, [Bse është një[/B], se nuk ka nevojat njerëzore, se krijoi ëngjëjt dhe gjithcka, se interesohet per sjelljen e krijesës së Tij ne tokë, njeriut, se shpërblen ose dënon veprat e tij, se i pergatit shpetimin.


Pa historine e Dhjatës së Vjetër, Dhjata e Re do ishte një përgjigje në një pyetje të panjohur, mbyllje e një teksti të humbur, epilog i një historie të panjohur, letër e dërguar në një marrës që nuk ekziston, citim nga një libër që nuk është shkruajtur, një gjë pa vlerë sikur të të falin vetëm këpuc për këmbën e djathte.

Per dallimet(krahasimet) e historine e Dhjates se vjeter me Dhjaten e re e ke gabim,gjithashtu teksti,epilogu,e panjohura,jo-ekzistenca,jo-shkruashmeria,jo-vlerat nuk kan referenca e as preferencat e duhura,keshtu shkrimi mbetet sikur te mundohesh te hedhesh uje me shoshe ne kosh.