A duhet largohet Janullatos prej kryesise Kishes orthodokse shqiptare?

[G.S.Vangjeli]

[QUOTE=ilia spiro;2976543]

Ne kuadrin e pergjegjesise si Kishë Mëmë, Patriarkana nderhyri per te ndihmuar ne ringritjen e KOASH-t dhe ne kete kuader dergoi Anastasin si Eksark ne ate kohe. Dhe me pas u shpall Kryepiskop me kerkesen dhe deshiren e besimtareve orthodhokse. Pas ngritjes se Sinodit,gjithcka eshte zgjidhur kanonikisht.

saktë

Edhe sikur te zgjidhet nje kinez ne te ardhmen ne krye te KOASH-it, perseri jemi brenda kanoneve,sepse Tomosi (vendimi per shpalljen e autoqefalise),nuk percakton se c`kombesi apo shtetesi duhet te kene kleriket ne Shqiperi dhe as Kryepiskopi.

jo saktë këtu...

vërtet Tomosi nuk përcakton kombësi apo shtetësi.., por kisha apo ç'do lloj institucioni tjetër nuk mund të dalë kundër ligjeve të tanishme të shtetit të tanishëm.

historia në shekuj ka provuar herë pas here që ligjet dhe kufijtë e shteteve të ndryshëm kanë ndryshuar... vetëm kisha s'ndryshon ose ndryshon shumë pak ligjet e saj në shekuj.Prandaj bën mirë që si ndryshon Kanonet(ligjet) e saj të brendshme

kjo do të thotë që mbas Anastasit duhet të vijë patjetër në krye të kishës një njeri që plotëson jo vetëm kushtet kishtare por edhe ato të legjislacionit civil të vendit..

[G.S.Vangjeli]

Eshte me te vertet e pa tolerueshme, qe nje grek ta krishterizon vendin ton !

Lexova qe kishte vendos edhe kryca mbi tunelin kosove - shqiperi !

Qen !!!!!
Qe duhet vra !

Ne Çameri, ky vrasës i ka eliminuar shqiptaret e besimit Islamik, e sot na hyn ne oborr dhe na leh si bir kuçke ?!

He mor i mjer, qofsh i mallkuar !

ngadalë mor Ilirjan..., ngadalë
përpiqem të kuptoj zemërimin tënd por jo kështu si shprehesh ti..

Anastasit nuk i bëjnë asgjë këto që shpreh ti... vetëm rrëmbimin tënd tregon kështu..

Është e kotë të akuzosh pa argumenta....

[>_Ilirian_>]

[ilia spiro]

kjo do të thotë që mbas Anastasit duhet të vijë patjetër në krye të kishës një njeri që plotëson jo vetëm kushtet kishtare por edhe ato të legjislacionit civil të vendit..

Kjo i takon te ardhmes Vangjel! Ne fillim nuk ka qene ky ligj. U eksperimentua njehere ne projektkushtetuten e vitit 1994 dhe deshtoi. Nuk e di ligjin aktual, sepse cdo dite del nga nje ligj ne Shqiperi. Por me duket se ligji ben fjale per shtetesine dhe jo kombesine. Une flas ne kuptimin juridik dhe nuk po e shpreh deshiren time. Po ta beja kete une per post Anastas do te deshiroja patjeter nje Klerik me shtetesi dhe kombesi shqiptare. Pervec Mitropolise se Gjirokastres ku do te duhej nje minoritar grek,sepse shumica e orthodhokseve ne kete Mitropoli jane minoritare.
Por duke iu kthyer aspektit juridik (te perfaqesuar nga chino),une edhe kete ligj e quaj shkelje te Kushtetutes, sepse kurrkush nuk ka te drejte te nderhyje lidhur me kombesine, shtetesine apo gjakun e klerikeve tane. Vetem orthodhokset mund te bejne kete.

Ja se c`thote Kushtetuta:

Neni 10
Në Republikën e Shqipërisë nuk ka fe zyrtare.
Shteti është asnjanës në çështjet e besimit e të ndërgjegjes dhe garanton lirinë e shprehjes së tyre në jetën publike.
Shteti njeh barazinë e bashkësive fetare.
Shteti dhe bashkësitë fetare respektojnë në mënyrë të ndërsjelltë pavarësinë e njëri-tjetrit dhe bashkëpunojnë në të mirë të secilit dhe të të gjithëve.
Marrëdhëniet ndërmjet shtetit dhe bashkësive fetare rregullohen mbi bazën e marrëveshjeve të lidhura ndërmjet përfaqësuesve të tyre dhe Këshillit të Ministrave. Këto marrëveshje ratifikohen në Kuvend.
Bashkësitë fetare janë persona juridikë. Ato kanë pavarësi në administrimin e pasurive të tyre sipas parimeve, rregullave dhe kanoneve të tyre, për sa nuk cenohen interesat e të tretëve.

Pra me c`te drejte na dilka nje ligj a dekret, i cili te na detyroje ne orthodhokseve te shohim me imtesi se c`gjak rrjedh ne venat e Kryepiskopit?
Neser mund te dale nje ligj a dekret kunder mjekrrave. Mos do te duhet ta zbatojne ate kleriket tane?

[monikal]

Petro Nini Luarasi
Kundèr mallkimit tè gjuhès shqipe
(Fragment)
E dègjo , or qir dhaskali,
Tè tè them shkurtèr njè fjalè,
Kjo mendje duhej sè pari
Po tani e mori malè!
Jo grekèria tè jetè,
Kryeprift e Patrik vetè,
Po dhe Krishti ndè na thèntè
Se- “Jam grek, jakni pas meje”
Do ti themi:”Pa mblidh mèntè,
Se shqiptari s’vjen pas teje!”
Grekrit e zgjebur mejtojnè
Me tè rreme tè fitojnè,
Kanè zèn’ e na mallkojnè
Dhe na shajnè Shqipèrinè,
Vetè-vehten turpèrojnè
Dhe çnderojnè Perèndinè!”

Kjo vjershë në fakt u dedikohet sot atyre që janë thjesht qelepirxhinj që, për hir të pagesës, janë të gatshëm të thonë e të bëjnë gjithçka, edhe tradhëti, e cila siç thotë populli: “është streha e parë e maskarenjve’’.

[G.S.Vangjeli]

Kjo i takon te ardhmes Vangjel! Ne fillim nuk ka qene ky ligj. U eksperimentua njehere ne projektkushtetuten e vitit 1994 dhe deshtoi. Nuk e di ligjin aktual, sepse cdo dite del nga nje ligj ne Shqiperi. Por me duket se ligji ben fjale per shtetesine dhe jo kombesine. Une flas ne kuptimin juridik dhe nuk po e shpreh deshiren time. Po ta beja kete une per post Anastas do te deshiroja patjeter nje Klerik me shtetesi dhe kombesi shqiptare. Pervec Mitropolise se Gjirokastres ku do te duhej nje minoritar grek,sepse shumica e orthodhokseve ne kete Mitropoli jane minoritare.
Por duke iu kthyer aspektit juridik (te perfaqesuar nga chino),une edhe kete ligj e quaj shkelje te Kushtetutes, sepse kurrkush nuk ka te drejte te nderhyje lidhur me kombesine, shtetesine apo gjakun e klerikeve tane. Vetem orthodhokset mund te bejne kete.

Ja se c`thote Kushtetuta:


Pra me c`te drejte na dilka nje ligj a dekret, i cili te na detyroje ne orthodhokseve te shohim me imtesi se c`gjak rrjedh ne venat e Kryepiskopit?
Neser i teket presidentit dhe nxjerr nje dekret kunder mjekrrave. Mos do te duhet ta zbatojne ate kleriket tane?

e vërteta është që këto ligje (Shqipëri, Turqi, Greqi ekziston i njëjti ligj) kufizojnë të drejtat njerëzore dhe vullnetin e lirë të çdokush nga ne, si atom apo si një bashkësi(psh bashkësi fetare - ortodoksë).

po të kërkojmë hollë hollë arsyen e këtyre ligjeve do shohim se e vetmja arsye e përgjithshme është një:

Krijimi i vetë shteteve si sipërfaqe e si komb. Me krijimin e shteteve dhe vendosjen e pushtetit civil, u vendosën ligje për rregullimin e jetës shoqërore të cilat dolën më të fuqishme se rregullat (kryesisht fetare) që ekzistonin deri para krijimit të shteteve.

Me divergjencat ndërmjet shteteve të ndyshme për ekspasion(nuk e di fjalën në shqip) u forcuan Ligjet Civile brenda vetë shteteve.., duke parë e ngatërruar në mënyrë të gabuar jetën e funksionin e institucioneve fetare si një kërcënim për vetë jetën civile në vend. Këto ligje janë karakteristikë e dekadave të fundit në shtetet që na rrethojnë, por jo psh: në shtetet Arabe ku mbizotëron pushteti fetar .

Ne në Shqipëri do e kemi shumë të vështirë akoma sepse tani po krijojmë Çertifikatën Kombëtare - kush jemi, prandaj ndodhin të gjitha këto.

Analiza duhet më e gjatë por s'kam kohë tani..... nëse mundeni shkruani
Mirë bën të shkruajmë..

[Rina_87]

Per Janullen po pritoj me fol, se boll u thene e u sterthene per te, po nje gje ca me ben pershtypja eshte ky refreni papagallesk nga ithtaret e tij "s'keni ju ca perziheni ne punet e orthodhokseve" - kemi, kemi, edhe shume bile.

[monikal]

Petro Nini Luarasi
Kundèr mallkimit tè gjuhès shqipe
(Fragment)
E dègjo , or qir dhaskali,
Tè tè them shkurtèr njè fjalè,
Kjo mendje duhej sè pari
Po tani e mori malè!
Jo grekèria tè jetè,
Kryeprift e Patrik vetè,
Po dhe Krishti ndè na thèntè
Se- “Jam grek, jakni pas meje”
Do ti themi:”Pa mblidh mèntè,
Se shqiptari s’vjen pas teje!”
Grekrit e zgjebur mejtojnè
Me tè rreme tè fitojnè,
Kanè zèn’ e na mallkojnè
Dhe na shajnè Shqipèrinè,
Vetè-vehten turpèrojnè
Dhe çnderojnè Perèndinè!”

Kjo vjershë në fakt u dedikohet sot atyre që janë thjesht qelepirxhinj që, për hir të pagesës, janë të gatshëm të thonë e të bëjnë gjithçka, edhe tradhëti, e cila siç thotë populli: “është streha e parë e maskarenjve’’.

E kush janë këta që i bëjnë kult Janullatosit e dhespotërve që mallkuan gjuhën shkollen e kishen shqipe ndërkohë që nënvlerësojnë Fan Nolin e martirët e kishës ortodokse shqiptare? Kush na bën leksion neve ortodoksëve shqiptarë mbi të drejtën e idealet tona? Shihni në internet të kuptoni që ju flet varrmihësi i eshtrave shqiptare në Boboshticë, grekomani i tërrbuar që përgojon lebërit, çamët, kosovarët, e gjithë genin shqiptar që nga pellazgët e deri më sot, fantazma e dhespoterve ortodokse gjakatare qe me kryqin e tyre bekonin andartet greke qe therrnin lehonat shqiptare me femijet ne bark, kukudhi i shovinizmit të panginjur ne shek.XXI.

[ilia spiro]

Kryepeshkopi Anastas reagon pas shpifjeve te Kristo Frasherit ne media

--------------------------------------------------------------------------------

SQARIME HISTORIKE TË NEVOJSHME

- REAGIM I KRYEPISKOPIT ANASTAS-

Në artikullin me titull “Bollano dhe Dule t’u kërkojnë falje shqiptarëve”, që u botua në gazetën tuaj, në dt. 20.9.2010, z. Kristo Frashëri i referohet personit tim në një paragraf të zgjeruar. Me gjithë zakonin tim, që të mos u përgjigjem komenteve denigruese ndaj meje, duke ndjerë detyrimin për të vënë në vend të vërtetën historike, deklaroj se pohimet e tij janë të pavërteta.

1. Po e filloj nga titulli i paragrafit: “Janullatos, peshkopi i fronëzuar në hotel “Tirana”. Dhe më poshtë vijon pohimi i tij se “të gjithë e mbajnë mend se ceremonia solemne për fronëzimin e tij në kishën katedrale të Hyjlindëses në Tiranë, dështoi për shkak të kundërshtimit të besnikëve të krishterë, të pranishëm në këtë ceremoni. Dihet gjithashtu se ai u fronëzua kryepeshkop i kishës në Tiranë në një nga sallat e Hotel “Tirana International”, një solemnitet në kundërshtim me rregullat e shenjta të Kishës”. Ky është një përshkrim i gënjeshtërt. Ngjarjet e vërteta ndodhën si më poshtë:
Të dielën e 2 gushtit 1992, në Kishën Katedrale të Tiranës, të mbushur plot me përfaqësues të orthodhoksëve nga e gjithë Shqipëria, Mesha Hyjnore u krye rregullisht bashkë me tipikonë e fronëzimit. Në përfundim të saj, një grup njerëzish të dërguar enkas, në drejtimin e një deputeti jo të krishterë, në pjesën e fundme të kishës, në përfundim të shërbesës, hodhën disa parulla kundër Kryepiskopit. Por këto u mbytën nga qindra zëra të besimtarëve orthodhoksë që kishin mbushur kishën, duke bërë aklamacione pro Kryepiskopit. Shumë nga pjesëmarrësit- z. Frashëri nuk ndodhej aty- i kujtojnë ngjarjet me shumë saktësi. Në hotel “Tirana” u shtrua thjesht një drekë në shenjë nderimi.
Është e habitshme, se si z. Frashëri, me një mosnjohje të thellë, flet si specialist i kanuneve të Kishës, të cilët me sa duket i njeh shumë pak. Fakti se të gjitha Kishat Orthodhokse Autoqefale në mbarë botën e njohën pa kurrfarë vështirësie Kryepiskopin e ri, nxjerr në pah se nuk u bë asnjë shkelje e askurrfarë kanoni dhe rregulli.

2. Shkak për artikullin e z. Frashëri janë ngjarjet e kohëve të fundit në Himarë. Deklarata që bëra, në një moment kur shumë banorë kishin bllokuar rrugët e zonës, ishte “për ruajtjen e gjakftohtësisë dhe shmangien e vetëgjyqësisë”, me qëllim të vetëm ruajtjen e paqes dhe të qetësisë. Pas pak, sigurisht, foli Kryeministri, në të njëjtën frymë me deklaratën time. Z. Frashëri më shtron pyetjen nëse në raste të tjera “kam ngritur zërin tim” ose jo. E vë në dijeni, se nga shumë herët, që nga viti 1993 dhe 1994, me shumë qartësi, kisha protestuar kundër veprimeve të dhunshme të kryera në Greqi. Thirrjet që unë bëra, si edhe kontaktet e mia me faktorë kompetentë qeveritarë kontribuuan në ndalimin e dëbimit nga Greqia të emigrantëve shqiptarë.
Po parashtroj një ndërhyrje që kam bërë me rastin e ngjarjeve të Peshkëpisë: “Marrim pjesë në dhimbjen e thellë që shkaktoi sulmi terrorist ndaj njerëzve të pafajshëm në Peshkëpinë e Sipërme dhe i shprehim me gjithë shpirt ngushëllimet tona, familjeve të viktimave. Ndërgjegjja e krishterë është vendosmërisht kundër veprimeve terroriste dhe i dënon ato. Shpresojmë dhe lutemi që e vërteta të dalë sa më shpejt dhe plotësisht në dritë, të zbulohen fajtorët, të ngarkohen përgjegjësitë siç e imponon e drejta, por edhe të intensifikohen përpjekjet për stabilizimin e paqes” (Tiranë, 11 prill 1994).
Siç edhe kam deklaruar në një intervistë timen në gazetën e përjavshme ABC (më 11 dhjetor 2005 për z. M. Nazarko), nga vitet e para të dhjetëvjeçarit të 1990, kam ngritur zërin në mënyrë të vazhdueshme dhe kam bërë përpjekje e deklarata në intervistat e mia në Greqi për nevojën e respektimit të emigrantëve dhe të mbështetjes së tyre. Psh. kur gjatë vitit 1993, pas dëbimit të një bashkëpunëtorit tim, qeveria greke kishte vendosur të ndërmerrte masa ndëshkuese, ngrita zërin dhe protestova fuqishëm, duke theksuar se, nëse veprimi i parë ishte një gabim nga ana e palës shqiptare, veprimi i dytë nga ana qeverisë greke, për të dëbuar nga Greqia shqiptarët që punonin atje, do të ishte një gabim shumë herë më i madh. Më vonë kur filloi të përdoret në masmedian greke, fjala “fshesë” për dëbimin e qytetarëve shqiptarë, bëra udhëtime dhe vizita të posaçme në udhëheqësit politikë kompetentë dhe në drejtorët e gazetave të mëdha për të protestuar për terminologjinë që kishin përdorur. Siç edhe shkruajnë analistë të shquar, këto përpjekje pajtuese influencuan seriozisht në opinionin publik dhe në qeverinë greke. Në mënyrë karakteristike, gazeta “Kathimerini” një nga gazetat më serioze të Greqisë shkruante: “Ndërhyrja e kryepiskopit të Shqipërisë Anastas kontribuoi qartazi, në mënyrë decizive, që të uleshin tonet nga ana e palës greke në kundërshtinë që lindi me qeverinë shqiptare” (8.7.1993). Dhe në një rast tjetër: “Iniciativat e Anastasit në zbutjen e krizës kanë qenë vendimtare” (11.7.1993). Madje edhe Parlamenti Evropian, në një deklaratë të votuar me votim unanim të tij, theksoi se “mbështet veprën e Kryepiskopit Orthodhoks të Tiranës Anastas Janullatosit, i cili ka bërë përpjekje të shumta për zgjidhjen e krizës midis dy vendeve”. Në vitin 1996 vizitova shqiptarët që vuanin dënimin në burgjet e Koridhalosë, për t’u shprehur mbështetjen time. I vënë në dijeni për raste të ndryshme sjelljesh të papranueshme të nëpunësve grekë në pikat e kalimit kufitar, i kam denoncuar ato në shkallë të ndryshme. Janë të shumta ato raste kur duhet vepruar me dallueshmëri e takt, pa zëvendësuar organet kompetente qeveritare dhe kornizat ndërkombëtare që janë sanksionuar. Gjithashtu, në mënyrë të përsëritur, në intervista të mia në Greqi kam dënuar ksenofobinë dhe kam theksuar detyrimin e drejtësisë dhe të respektimit të personalitetit të emigrantëve, si dhe nevojën e bashkëpunimit dhe të ndihmës reciproke të popujve tanë. Kjo e fundit ka qenë për mua qëllimi kryesor i përpjekjeve të mia dhe shpreh kundërshtinë time sa herë që shikoj të minohet ky parim.

3. Z. Frashëri e konsideron si të dyshimtë faktin se shumë nga zyrtarët që vijnë nga Greqia, vizitojnë Kryepiskopin. Pikësëpari, në Kryepiskopatë vijnë e më vizitojnë edhe shumë personalitete të jetës politike, akademike, shoqërore, qytetarë të thjeshtë nga vende të ndryshme të botës. Së dyti, ai nuk e njeh faktin se jo vetëm gjatë vizitave në Shqipëri, por edhe në vende të tjera, psh kur vizitojnë qytete ku ekzistojnë patriarkana orthodhokse ose kisha autoqefale, shumë zyrtarë grekë e kanë zakon të vizitojnë jo vetëm personalitetet politike të vendit por edhe ato fetare. Përveç kësaj, në Greqi, ku kam jetuar derisa erdha në Shqipëri, për 62 vite, kam pasur shumë pozita të rëndësishme në Universitet, në Akademi, në Kishë, në organizma fetarë botërorë, si Këshilli Botëror i Kishave, Konferenca Evropiane e Kishave, kam pasur shumë nxënës, studentë, kolegë, të njohur, qytetarë të shquar që dëshirojnë të takohen me mua. Nga ana tjetër, vizitorët që vijnë këtu, zyrtarë ose jo, nuk vijnë si spiunë ose si armiq. Greqia është vend mik dhe të gjithë atje e dinë se Kryepiskopi Anastas beson në përafrimin, në bashkëpunimin dhe progresin e përbashkët të popujve dhe jetën e tij ia ka përkushtuar këtij ideali. Fraza e tij nënçmuese “tani e ka zbuluar veten se prapa petrahilit kishtar, ai është një militant grek”, rikujton mentalitetin e vjetër të epokës së Hoxhës, që shikonte kudo armiq dhe komplote. Vetëm besimi në Perëndinë, dashuria e sinqertë për popullin, dëshira për zhvillimin e Kishës dhe vendimi për të kontribuar në pajtimin dhe në bashkekzistencën paqësore të popujve, i japin Kryepiskopit fuqinë për të shërbyer Kishën për 19 vite, në mes të mijëra vështirësive. Shtysat e tjera që fantazon z. Frashëri nuk kanë asnjë lidhje me të vërtetën historike.

4. Në ato që përdor kundër meje, z. Frashëri thotë: “Për të rritur pretendimet e Greqisë ndaj Shqipërisë së Jugut, ai bekoi si ushtarë grekë edhe arkivolet me eshtrat e fshatarëve shqiptarë, midis tyre edhe fëmijë të vdekur para dhe pas luftës italo-greke”. E ftoj të thotë se kur dhe ku e kam kryer një veprim të tillë. Bëhet fjalë për një informacion krejt të pabazë dhe të gënjeshtërt.
Për sa i takon nderimit për të vdekurit, për ata që respektojnë dinjitetin njerëzor, përbën një detyrim themeltar, duke nisur nga vitet e Homerit. Madje edhe të vdekurit e palës armike, çdo shoqëri e qytetëruar i respekton dhe kujdeset për ata, pa urrejtje dhe fobi. Nga ana tjetër këtë gjë bëri edhe qeveria shqiptare, kur ofroi vend për një varrezë gjermane në parkun e Tiranës, ndërsa të gjithë e njohin se në Luftën e Dytë Botërore, gjermanët ishin pushtues.

5. Sa i takon çështjes së kishës së Shën Marisë së Përmetit, të gjitha fotografitë e vjetra të bëra para dhe pas Luftës së Dytë Botërore tregojnë praninë në sheshin qendror të qytetit, të kishës orthodhokse. Në periudhën komuniste u shkatërrua streha e kishës së vjetër, u përdorën muret e vjetra, u bënë riparime dhe u vendos aty shtëpia e kulturës. Pas 19 vitesh, ky vend i shenjtë adhurimi për besimtarët nuk është kthyer tek Kisha Orthodhokse, me gjithë thirrjet e bëra, jo vetëm nga orthodhoksët e Shqipërisë, por edhe nga Konferenca Evropiane e Kishave (19.12.2005). Nga ana tjetër, kishat janë mbarëbotërisht bërthama kulture e qytetërimi. Përbën një detyrim themeltar të qeverisë shqiptare, të rikthehen të gjitha vendet e kultit në përdorimin e tyre të hershëm. Ne nuk jemi kundër shtëpisë së kulturës. U treguam të gatshëm të kontribuojmë financiarisht për ngritjen e një ndërtese tjetër të madhe në vendin që është caktuar për t’u vendosur qendra kulturore. Ndërsa nga z. Frashëri, si personalitet i kulturës shqiptare, prisnim të interesohej dhe të bënte thirrje për kthimin në përdorimin e mëparshëm të vendeve të shenjta.

6. Z. Frashëri duke vazhduar argumentet e tij të gënjeshtra, shkruan: “Megjithatë ai i qetësoi kundërshtarët e tij kur mësuan se ishte një personalitet akademik, i ndryshëm nga dhespotët e fanatizuar grekë, se premtoi që do të punonte për të respektuar autoqefalinë e Kishës Orthodhokse shqiptare dhe se do të kujdesej për ndërtimin e faltoreve të krishtera në Shqipëri. Por, ka kohë që besnikët kanë dalë të zhgënjyer”. Të gjithë sa janë njohës të këtij problemi si në Shqipëri ashtu edhe në mbarë Kishën Orthodhokse dhe në botën e krishterë, e dinë se ai që siguroi Autoqefalinë e Kishës Orthodhokse të Shqipërisë, pas shpërbërjes së plotë të saj, është Kryepiskopi Anastas. Sa për faktin nëse ndërtoi apo jo kisha në Shqipëri, z. Frashëri nuk duhet të bëjë gjë tjetër, veçse një udhëtim të shkurtër nëpër Shqipëri: në Durrës, në Korçë, në Shkodër, në Fier, në Sarandë etj., ose në qendër të Tiranës. Akoma mund të njihet me ekspoze dhe raporte zyrtare që janë botuar në organet e Kishës së Shqipërisë, veçanërisht në gazetën “Ngjallja”, në faqen e saj të internetit, por edhe në studime të posaçme si të Linette Hoppe (Resurrection. The Orthodox Autocephalous Church of Albania, 1991-2003), të Jim Forest, praktikën zyrtare të Simpoziumit “2000 vjet Krishterim në Shqipëri” etj. Por, nëse ka vështirësi për një gjë të tillë, po bëjmë shkurt një referim të disa nga ato që janë bërë:
Realizuam ndërtimin e 150 kishave të reja, restaurimin e 60 kishave monumente të kulturës dhe riparuam mbi 160 kisha të tjera. Gjithashtu ndërtuam shumë objekte për strehimin e selive metropolitane, shkollave, klinikave, atelieve, konvikteve. Me këtë vepër ndërtuese që numëron 450 ndërtesa, iu ofrua mundësi punësimi mijëra njerëzve. U përkujdesëm për arsimimin e brezit të ri të priftërinjve shqiptarë. Themeluam Akademinë Orthodhokse Theologjike dhe arsimuam e dorëzuam 3 episkopë dhe 140 klerikë të shtetësisë shqiptare. U krijua shtypshkronjë, punishte qirinjsh, punishte për punime druri, atelie të ikonografisë dhe restaurimit të ikonave, u bë një përpjekje intensive në fushën e përkthimit dhe të botimit me një gazetë mujore, revista për të rritur, fëmijë dhe të rinj dhe me dhjetëra libra. Në periudha krizash politiko-sociale në vend, ndihmuam në mbledhjen dhe shpërndarjen e mijëra tonëve ushqime, ilaçesh dhe veshmbathjeje për lehtësimin e familjeve të varfra dhe të refugjatëve. Në fushën e shëndetit, një rëndësi të veçantë ka Qendra Mjekësore Diagnostike në Tiranë, me 24 specialitete, me një personal të shkëlqyer mjekësor, me aparatura mjekësore krejtësisht moderne dhe që ka realizuar brenda dhjetëvjeçarit të parë të funksionimit të saj 900.000 vizita. Poliklinika të tjera janë hapur në Kavajë, Korçë, Lushnje dhe në Jorgucat. Në fushën e arsimit, përveç tri shkollave të mesme (dy kishtare dhe një teknike), themeluam 17 kopshte në qytete të ndryshme, 3 shkolla nëntëvjeçare dhe dy Institute të Formimit Profesional. Kur Shqipëria hapi dyert për të pritur valën e refugjatëve nga Kosova, Kisha Orthodhokse, në bashkëpunim me organizma ndërkombëtarë, zhvilloi një program të gjerë ndihme që kapërceu shumën e 12 milion dollarëve dhe kështu u ardhëm në ndihmë më tepër se 33.000 refugjatëve.
Kultivuam marrëdhënie harmonike me komunitetet e tjera fetare, duke mbështetur tolerancën fetare dhe bashkekzistencën harmonike. Kisha jonë u bë anëtare e Konferencës së Kishave Evropiane, të Këshillit Botëror të Kishave, të Konferencës botërore për Fenë dhe Paqen (World Conference on Religion and Peace), dhe është aktive si ambasadore shpirtërore e Shqipërisë në ambiente fetare ndërkombëtarë, të cilat deri tani nuk kishin kurrfarë njohje për atë. Me të gjitha këto, Kisha Orthodhokse u shfaq si një faktor shpirtëror dhe zhvillimi në Shqipëri.
Z. Frashëri e përfundon paragrafin e tij të pabazuar në histori dhe denigrues ndaj meje, duke nxjerrë nga myku i historisë ngjarje dhe ndodhi të fillimeve të shekullit të 20-të, të ndodhura para Luftës së Parë Botërore, duke propozuar veprime të dhunshme të ngjashme me ato që kanë ndodhur në atë kohë. Por për fatin e mirë, jetojmë në shekullin e 21-të, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë është e formuar dhe e bashkuar, Shqipëria dhe Greqia kanë marrëdhënie harmonike. Të dy vendet bëjnë pjesë në të njëjtën aleancë, në NATO, me perspektivë që edhe Shqipëria të jetë pas pak kohe, së bashku, në Bashkimin Evropian. Në këtë mënyrë, vetëm ata sa punojnë për mirëkuptimin e ndërsjellë, bashkëpunimin sa më të ngushtë dhe ndihmën reciproke midis popujve kontribuojnë thelbësisht në progresin e rajonit tonë.

Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë
Prof. Dr. Anastasi

Tiranë 23.9.2010


Ky shkrim u botua në “Gazeta Shqiptare”, Tiranë, e diel, 26 shtator 2010, fq.1-3

[monikal]

Të nderuar ortodoksë shqiptarë.
Gjuha, shkolla dhe kisha ortodokse shqiptare kanë çarë rrugën e historisë me gjak, me therrori sublime. Ndaj armiqtë tanë duan të na e shtrembërojnë historinë që kanë jetuar paraardhësit tanë. Lexoni këtë fragment e gjykoni vetë
" Për këtë shkollë, laike, të pavarur dhe me frymë përparimtare, kanë dhënë jetën me dhjetra e qindra arsimtarë patriotë të popullit shqiptar. Në krye të kësaj rruge fisnike shquan fytyra e ndritur e rilindasit tonë të parë, Naum Bredhasit nga Vithkuqi, i cili na fali ''Avetarin'' dhe që këtë mëkatë ndaj ''Megali idhesë'' dhe Fanarit e lau me kokë më 1866 brenda mureve të errëta të Patrikanës. Me kokë e pagoi veprimtarinë e tij patriotike edhe mësonjësi i shkollës shqipe të themelua në Korçë më 7 mars 1887 dhe për ta nderuar këtë datë historike ajo u caktua Dita e Mësonjësit. Pandeli Sotiri u vra prej së shoqes e të vjerrit grek me ndërsimin e Patrikanës. Njerëz të errët në shërbim të armiqve të Abetares shqipe vranë Balil Tahirin, bariun e fshatit Selenicë e Pishës, i cili duke ndjekur me mall të flaktë mësimet e Rilindasve tanë, u bë mësonjës i fëmijëve të fshatit të vet. E vranë kur po kthehej nga Selaniku, pasi kishte kryer një mision patriotik më 1893.
Sepse çeli shkollën shqipe në Negovan dhe predikonte për çështjen shqiptare, andartët grekë, të shtyrë prej dhespotit të Kosturit, Karavangjelit, vranë më 12 shkurt 1906 Papa Kristo Harallambin bashkë me të vëllanë Papa Theodhosin dhe pesë patriotë negovanas, përkrahës të shkollës shqipe, që kështu ta tmerronin njerëzinë sa të mos pranonin mësonjës shqiptar e shkollë shqipe.
Si yll i madh i bukur ndrinte në qiellin shqiptar të errët të asaj kohe patrioti Koto Hoxhi nga Qesorati, shok besnik i vëllezërve Frashëri dhe i idealit të shoqërisë ''Drita'' të Stambollit, në themelin e së cilës ai vuri një nga gurët themeltarë. Trimat e bejlerëve e rrahën dhe shërbëtorët e kishës greke e vranë sepse edukoi, i pari në Shqipëri, falangën e mësonjësve të rilindjes që përhapi dritën në vendin tonë...
Kleri grek në bashkëpunim me hyqymetin turk helmuan në Ersekë më 17 gusht 1911 Petro Nini Luarasin. ''Vramëni'', u tha feudalëve shqiptarë ky mësonjës i vjetër i shqipes, '' po mblidhmani gjakun, se do t'u duhet nipërve tuaj të shkruajnë gjuhën shqipe''.
Në kolonitë shqiptare të Greqisë, Panajot Kupitori, drejtori i gjimnazit të Varvaqit, dijetar e shkrimtar veprash historike e filologjike për gjuhën shqipe e kombin shqiptar, vdiq i sëmurë në burg të Athinës, ku e shpunë shovinistët grekë, sepse hapi shkollë nate më 1876 për t'u mësuar arbëreshërve të Athinës gjuhën amtare.
I helmuar, po në burg të Athinës, vdiq më 1884 bashkatdhetari i Panajotit, Anastas Kullurioti, redaktor i gazetës shqip-greqisht ''I foni tis Albanias''( Zëri i Shqipërisë), autor abetaresh e librash shqip që i përdori në shkollat e tij arbëreshe.
Në mesin e kësaj trumbe dëshmorësh ngrihet si një titan patriarku i gjithë mësonjësve të shqipes, Jeronim de Rada, edukatori i nderuar i rinisë arbëreshe në Shën Dhimitër të Koronës, i cili, i rrahur prej urisë e prej halleve të jetës, punoi parreshtur për lirinë e shpëtimin e Atdheut të zbjerrë. Po të kish rrojtur 100 vjet, plaku i nderuar 90 vjeçar i Makijës, i cili duke dhënë frymën e fundit thirri me dëshpërim ''Po më ikën gjaku i Arbërit'', do të kishte parë se djersa dhe mundi i titanit arbëresh nuk vajti kot... Në Kosovë serbomëdhenjtë e nisën plojën e tyre pas çlirimit të Shqipërisë me Pater Paliqin e me Pater Shtjefën Gjeçovin që u mësonin gjuhën amtare kosovarëve të robëruar. Shovinistët serbë mbytën më 1947 në burgun e Prizrenit Bedri Pejanin, ish mësonjësin e gjuhës shqipe në gjimnazin e Shkupit më 1909 dhe e vranë priftin patriot At Dhimitër Bellkamenin, tek po dilte nga shkolla shqipe e Tushemishtit...Tregojnë për Islam Spahinë nga Luma se një ditë e pyeti hoxhën e fshatit pse nuk e bënte duvanë shqip.
''Allahu nuk e njeh shqipen'', iu përgjegj hoxha që ndoshta vetë nuk e dinte turçen.
''Po mirë'', ia ktheu Islami. ''Një zot që s'e njeh shqipen nuk më duhet''. Që atë çast e përzuri hoxhën dhe nisi të hapë shkolla shqipe."
Skënder Luarasi

A kanë të drejtë pasues të kriminelëve të dikurshëm të na tregojnë ne ortodoksëve shqiptarë mësimet e Zotit. Jo ata na drejtojnë në greminën e djallit.