Këshilla Islame

[GoLdeN]

Rini cka do te thuash?

Duke ditur rendesin e madhe qe i jep islami rinise vendosa te shkruaj keto per hakkun dhe vleren e rinise dhe detyren e saj ndaj vetes dhe fese Islame dhe ndaj shtetit ne pergjithesi. Mjerishte shumica e te rinjeve e humbin kohen e kalojne cakun e mendjelehtesise deri ne budallallek, derisa mbeten ne fund te karvanit, pasi kishin qene dikur udheheqesit e tij.



As punan per ndertimin e dunjase se tyre, as per ndertimin e ahiretit te tyre, pra nuk e din pse jane krijuar dhe per cka jane krijuar, thuajse jane krijuar vetem per te henger dhe per te pir dhe nuk e din esencen e krijimit.A thua e kane kuptuar kjo rini fen e tyre, te cile kur ti pyetesh pergjigjen me plot krenari se jemi musliman. pergjigjeja eshte me plote keqardhje se JO.

E nese do ta kuptonin mire fene, do te punonin per kete bote sikur do te jetonin perjete ne te dhe do te punonin per boten tjeter sikur do te vdiqnin te nesermen.

Andaj njeriu duhet te jete i kujdesshem per periudhen e rinise, ne menyre qe mos ta kaloje ate kot, ashtu qe te mos munde te gjeje pergjigje ne Diten e Gjykimit, kur do te pyeten si ka thane Pejgamberi a.s.

- Per jeten ku e ka kaluar,

- Rinine ku e ka hargjuar,

-Per diturine cka ka bere me te dhe

-Per pasurine si e ka fituar dhe ku e ka hargjuar”.

Vella dhe moter para se te pyetesh neser para All-llahut te drejtohem ty me keto pyetje si do ti pergjigjesh neser All-llahut per jeten ku e ke kaluar. Pra si e kalove jeten tende, cka bere gjate jetes tende, sa sexhde i bere per All-llah, a te rrodhen ndonjehere ne jeten tende lotet per All-llahun apo mos vall te rrodhen vetem nga hidherimi dhe knaqesit e kesaj bote, apo ke qajtur kur u ndave nga i dashuri apo e dashura, sa here ke bere estagfirullah ne jeten tende, a ke shqiptuar ndonjehere fjalet LAILAHE ILALL-LLAH, apo vetem ka shqiptuar ndonje muzike.

Nese nuk ki pergjigje per jeten tende, le te pyesim ty, rinine..

Rinine tende ku e kalove, ku e kalove o i mjere. A do ti thuash Zotit se kam qene ne kulbe te nates deri ne oret e vona, e All-llahu te ka thirrur

“O roberit e mi, ju beni gjynahe naten dhe diten, e Une (munde) t’ia fail te gjitha gabimet. Kerkoni falje prej Meje qe t’u fal juve”.

A mos do ti thuash nuk mu kan kujtuar keto fjale se kam qen i dehur, mirepo Zoti ka thene “….mos ju afroni(pini) alkoolit…” a mos do te thuash por shoqeria e keqe dhe me ka mashtruar, Zoti na terhequr neve verejtjen te largohemi prej tyre:

“Ate dite shoket e ngushte do te jene armiq te njeri-tjetrit, perveq atyre qe ishin te sinqerte ne miresi.”

Te drejtohem ty motra ime rinine si e kalove, a mos e kalove rinin tende ne pishina te ndryshme, a e ke pyetru veten se c’do ti thuash Zotit per rinin tende.

Ne te themi ty se shamia eshte obligim nga Zoti, a do te thuash se nuk kam mundur te mbaj shami se shume vape e madhe e sidomos gjate korrikut dhe gushtit, por ne te themi se nxetesia me e madhe eshte zjarri i Xhehnemit .E ty motra ime nese s’mundesh shamin per ta mbajtur se thua nuk jam mesuar keshtu, ne te themi por sa per filim veshu me te gjata, mbuloje se paku trupin, ti do te thuash JO JO nuk mundem sepse tere veren ja kam kushtuar trupit per te fituar nje ngjyre te bukur, ne pishina te ndryshme dhe shume here me ka rene lekura per te fituar kete ngjyra pra si te mbulohem, por ne te themi siq ka thene All-llahu:
“..perkujto diten kur lekurat e tyre i ripertrijm qe ta shijojne sa me shume denimin e merituar…” cka do te thuash pra ti motra ime ne ate dite kur do te rrutullohesh ne zjarrin e Xhehnemit, a do te thuash se nuk kam ditur qe egziston nje denim i tille, por motra ime Zoti ka thene: “IKRE (LEXO). A do te thuash kam lexuar revista te ndryshme edhe kam kryer shkolle por nuk e kam ditur per kete, ne te themi mos harro se pyetja e rradhes eshte cka bere me diturine tende.

Vellezer dhe motra dituria eshte obligim dhe prej miresive te Zotit, pra mere diturine kudo qe ta gjesh, mos lexo gjera te kota mos lakmo ne ktet dunja, e thame kete se rina jone nuk lexon sa duhet nuk kan vullnet per lexim edhe ate qe e lexojne, lexojne vetem ndonje reviste erotike apo dic qe eshte e ndaluar. A e ke pyetur veten ndonjehere edhe per kete pytje se si do te pergjigjesh para All-llahut cka do te thuash kur ai te ka thene ”Lexo ne emer te Zotit tende i Cili te krijoj”. A mos valle do ti thuash se nuk kam pasur para te bleje ne libra fetare apo ndonje kaset fetare, por ne prap te themi se e kemi edhe nje pyetje e ajo eshte: Pasurine tende si e ke fituar dhe ku e ke hargjuar. Pasuria nimet dhe dhunti e All-llaut e ti e poshteron ate e keqperdor e fiton ate ne harame te ndryshme, i shef te rinjet tane ne bastroe sportive, e nuk i shef ne salla te leximit, dhe si i ri qe eshte fillon me bastore sportive e me vone na kasino te ndryshme dhe do te perfundoje ne nje dhom te erret dhe atje do te jep pergjigje per kater pyetjet qe i cekem me larte.

Ne duhet ta sigurojme ardhmerine tone, duke siguruar rinine tone. E nese nuk jemi te sigurt ne rinin tone atehere t’i marrim kater tekbire per ardhmerin tone dhe t’ia falim asaj namazin e xhenazes, ngase kjo ardhmeri eshte e vdekur.

Kur’ani Famelarte dhe Pejgamberi a.s dhe sahabet kane sjellur disa shembuj te te rinjeve te cilet duhet te jene synimi yne dhe synimi i te rinjeve tane, qe ti pasojne shembujt dhe ti marrin ata si shembull, ne vend qe ti emitojme perendimoret apo artistet qysh ndodh sot me rinine tone.

Nese i kthehemi Kur’anit e shofim Jusufin a.s Pejgamber i Zotit i cili u sprovua me nje sprove shume te madhe. Jusufi a.s ishte sherbtore te kryeministri i Egjiptit kurse gruaja e kryeministrit e mbylli ata ne mes 4 mureve dhe kerkoj prej tij te beje zina me te mirpo Jusufi a.s tha “…Ai (Jusufi) tha : All-llahu me ruajt prej teje..”
Ky ishte qe ia pat friken Zotit, ndersa rina jone jetojne vetem per kete qellim.

I shofim rinine e shokeve te Pejgamberit a.s (sahabet) se si kan pranuar poste te ndryshme qysh ne moshen e re. Usame Iben Zejdi e udheheqi ushtrine Islame ne moshen 18 vjecare dhe ishte komandat kunder nje ushtire te forte, pra kunder romakve.

Te rinjet tane jo ne moshen 18 vjecare por as ne moshen 30 apo 40 vjecre nuk jane ne gjendje te udheheqin shtet sepse nuk jan kalitur per kete detyre, po jan kalitur per te udhehequr sfilad mode .

Nese e shikojme rinin ne kohen e Pejgaberit a.s., i kan dhene rendesi dijes. Muadh Iben Xhebeli ende pa i mbushum 30 vjet shkoi ne Jemen me mijera kilometra per ti thirrur popullin e Jemenit ne fene Islame.

Kemi Imam Shafiun r.a, i cili ju printe tubimeve per sherbimin e njerzimit ne dituri akoma pa i mbushur 20 vjet.

Imam Neveviu i beri sherbime njerzimit ne fikh, hadith, histori, kurse vdiq ne moshen 40 vjeq.

Ata si kan qene i kane pasur edhe punet ku e gjithe bota ua ka pasur lakmi dhe ka marr mesim prej tyre, dhe ne si i kemi rinine ashtu i kemi edhe punet tona ku te gjitha te keqijat jane ne rinine tone dhe krejt bota merr shembull per te keqe neve.

O vella dhe ti moter mos ngurro mos te vie marre nga askush kthehu islamit, krenohu me Islam dhe mbuloje trupin tende. Te kemi parasysh se marria e vertete eshte ajo e cila do te zbulohet para All-llahut diten e Kijametit. Diten e perqmimit te madh, jo para njeqinde apo dyqinde nje mije apo dy mije, por ne deshmin e te gjitha krijesave, melaqeve, xhineve dhe njerzeve prej Ademit a.s e deri tek njeriu i fundit per kete dite duhet te na vij marre. Pra para se te behet vone ti kthehemi kesaj feje te pastert te cilet arimiqt e All-llahut po mundohen ne menyra te ndryshme me na mposhte, dhe eshte duke bere nje luft fetare por te fshehte, pra bashkohonu dhe “..kapuni te gjithe per litarin e All-llahut..” pra ktheju Zotit dhe fjaleve te Tij

“Thuaj.Kjo eshte rruga ime e vene ne fakte te qarta e qe une te thrras te All-llahu, une dhe ai qe vjen pas meje.Larg te metave eshte All-llahu, e une nuk jam nga idhujtaret”.

Pra tregoju armiqeve te Allahut qe je musliman me argumente, pra meso dhe thuaj atyre une nuk jam si ju i humbur.

Mbrohu ne momentet e veshtira me duat pejgamberike:

O Zot, mbulona te metat tona, dhe sigurona nga ajo qe kemi frik.O “Zot, na ben (te fort) t’u hakmerremi atyre qe na kane bere zullum.Na ndihmo kunder atyre qe na kane bere padrejtesi.O Zot, nderpreje dashakeqesin e armiqve dhe ziliqareve ndaj nesh.

Dhe ne funde kerkoni fjale prej Allahut se AI eshte fales dhe i Meshirshem dhe beni dua siq ka bere Ibrahimi a.s

“Mos me turpero, diten kur do te ringjallemi .Diten kur nuk ka dobi as pasuria as femijet.(Ka dobi) vetem ai qe i araqitet All-llahut me zemer te shendoshe (shuara :87-89)


www.ilirida.net/islam.php

[Drini_i_Zi]

Këshilla të urta
Pjesa e dytë- Eshref Ali el-Tahanevi







Mos u brengos nga varfëria dhe skamja.



Mos i vër re të metat dhe gabimet e atyre që janë nën kontrollin tënd.



Nëse je në dijeni të gabimit të dikujt, fshihe atë.



Ji në shërbim të miqve, udhëtarëve, të huajve, ulemës dhe njerëzve të devotshëm të Allahut.



Rri në shoqërinë e të devotshmëve.



Ki frikë nga Zoti në çdo kohë.



Kujto vdekjen.



Cakto një kohë të caktuar çdo ditë, ku të mendosh për ato gjëra që ke bërë atë ditë.



Kur të kujtohet një vepër e mirë, ji mirënjohës. Kur të kujtohet një veprim i gabuar, pendohu.



Mos thuaj asnjëherë gënjeshtra.



Ji i thjeshtë dhe i vetëpërmbajtur.



Mos merr pjesë nëpër takime që janë në kundërshtim me sheriatin.



Bëji dua Zotit që të të mbajë në rrugën e drejtë.



Të qenit krenar për mirësitë është kryelartësi, por konsiderimi i tyre si dhuratë nga Zoti dhe të kujtosh paaftësinë tënde është falënderim.



Mëkatet janë të rrezikshme, prandaj duhet të shmangen.



Kushtoji vëmendje Allahut, jo shqetësimeve, ato do të zhduken.



Mos e konsidero adhurimin tënd as si diçka për të cilin duhet të jesh krenar dhe as mos e konsidero të kotë.



Mos i cito fjalët e dikujt pa qenë i sigurt se i ka thënë ai.



Kërkoju të gjithëve të bëjnë dua për ty. Ju nuk e dini se kujt mund t’i pranohet duaja.



Nëse ndonjëherë prindërit tuaj veprojnë padrejtësisht, jini të durueshëm me ta.



Mosrespektimi është më i dëmshëm, sesa bërja e mëkateve.



Të vegjlit duhet ta kenë gjithmonë parasysh moshën e të mëdhenjve. Mos e konsidero veten të barabartë me më të mëdhenjtë.



Mosrespektimi është rezultat i kryelartësisë dhe arrogancës.



Jini të përpiktë në orar.



Kur jeni në praninë e një të sëmuri apo të familjarëve të tij, mos flisni në atë mënyrë që mund t’i bëjë ata të humbasin shpresat.



Gjatë ngrënies mos përmendi gjëra që mund t’ua neverisin ushqimin të tjerëve.



Mos e mallko dhe mos fol keq për kohën (moshën). Koha është e pafajshme.



Aty ku janë tre persona, dy prej tyre nuk duhet të pëshpëritin me njëri-tjetrin.



Mos e harxho kohën e një personi të zënë me punë, duke zgjatur bisedat boshe.



Mos i lexo letrat e të tjerëve.



Dhurata nuk duhet të refuzohet për shkak të vlerës apo sasisë së saj të vogël.



Mos e jep asnjëherë vendimin për një çështje, pa dëgjuar versionin e të dyja palëve.



Kur hyn në dhomën e prindërve, merr leje.



Nëse për ndonjë arsye të duhet të largohesh kur të tjerët po hanë, kërko falje.



Besëtytnia është një lloj shirku, prandaj largohuni nga ajo.



Disa njerëz nuk i vizitojnë të sëmurët. Kjo nuk është e drejtë. Ka shumë thawaab nëse viziton një të sëmurë.



Mos i përdorni artikujt e të tjerëve pa lejen e tyre.



Përdore dhe ruaje me kujdes një send që e ke marrë hua.



Mos bëj premtime me nxitim.



Mbaje premtimin e dhënë.



Mos e ngre zërin mbi zërin e prindërve.



Kur takon dikë të cilin nuk e njeh mirë, mos i bëj pyetje personale.



Mos bëj shaka që mund t’i lëndojnë të tjerët dhe mos fol në atë mënyrë që mund t’i bëjë të tjerët të ndihen në siklet.



Nëse bën një gabim, kërko falje për të menjëherë.

[Drini_i_Zi]

Këshilla të urta

Merrni dije për besimin sipas nevojave tuaja, ose duke pyetur dijetarët, ose duke lexuar një libër.





Largohuni nga të gjitha mëkatet.





Nëse bëni një mëkat, pendohuni menjëherë.





Jepini çdo njeriu hakun e tij.





Mos dëmtoni asnjeri, qoftë fizikisht, qoftë me fjalë.





Mos flisni keq për asnjeri.





Mos e doni pasurinë dhe mos kini dëshirë për famë apo emër.





Mos u jepni shumë pas ushqimit dhe veshjeve shumë ekstravagante.





Mos flisni keq për të tjerët.





Nëse dikush ju qorton për ndonjë gabim apo të metë, mos u mundoni të justifikoni veprimin tuaj.





Mos qeshni dhe mos flisni tepër.





Mos përsërisni dhe mos përmendni një debat që mund të ketë ndodhur ndërmjet dy njerëzve.





Kujtoni gjithmonë rregullat e sheriatit, në gjithçka që bëni.





Mos u bëni dembelë në zbatimin e veprave të ibadetit.





Kur takoheni dhe bisedoni me të tjerët, tregohuni të thjeshtë dhe jo mendjemëdhenj.





Shoqërohuni sa më pak me drejtues dhe njerëz që kanë pozicione të larta.





Qëndroni larg nga njerëzit që nuk besojnë.





Mor kërkoni të gjeni të meta tek të tjerët.





Mos mendoni keq për asnjeri. Por shikoni të metat tuaja dhe mundohuni t’i rregulloni.





Faleni namazin në kohën e duhur, në mënyrën e duhur dhe të përqendruar.

Mundohuni ta përkujtoni Allahun çdo çast, me zemër dhe me fjalë.





Flisni thjesht dhe bukur.





Vendosni kohë të caktuara për kryerjen e detyrave të ndryshme dhe mundohuni t’i zbatoni ato.





Mos mendoni gjatë gjithë kohës për çështje të kësaj bote, llogari, humbje, fitime etj., por mendoni për Allahun.





Mundohuni, sa të keni mundësi, t’i ndihmoni të tjerët, qoftë për çështje të kësaj bote apo për besimin.





Mos hani dhe mos pini pak, sa të sëmureni dhe të bëheni të dobët.





Mos hani dhe mos pini shumë që të bëheni dembelë dhe të mos kryeni veprat e adhurimit.





Mos kini dëshirë apo lakmi, përveçse për gjërat që kanë lidhje me Allahun.





Jini mirënjohës për të mirat që u janë dhënë, pavarësisht nëse janë shumë apo pak.

[Drini_i_Zi]

Këshilla praktike për ndryshimin e gjendjes sonë


Java e gjashtë- Nga Amina Cisse Muhammad

Nga Amina Cisse Muhammad



Në rubrikën e kësaj jave, diskutimit do t’i japim një tjetër ngjyrë. Do të flasim për një “rrugë të vockël” në mënyrë që secili nga ne të mundohet të ndihmojë familjen, bashkësinë, shoqërinë dhe pse jo mbarë botën, në dashtë Allahu.

Le të ndalet gjithsecili qoftë dhe për pak çaste, të mendojë se si mund të jetë i dobishëm për veten dhe për të tjerët. Allahu na begatoftë të gjithëve!

Amin






Java e gjashtë


Tregohu bujar me veten... Karikoji mirë bateritë...


Me ritmin e rrëmyeshëm të ditëve të sotme, me adhurimin sipërfaqësor, përgjegjësitë familiare, punën dhe ndoshta shkollën paralelisht- shpesh lëmë pas dore veten tonë. Ndërkohë që nuk jemi shumë të vetëdijshëm për gjurmët që le tek ne një shplodhje jo e plotë gjatë natës, një ngrënie e pamjaftueshme dhe ushtrimet sa për të thënë, me kalimin e kohës shëndeti ynë fizik, mendor dhe shpirtëror, dënohet të vuajë.


Bëjmë ç\'mos për të karikuar celularët, kompjuterat laptop e të gjitha pajisjet portative. Ndoshta ka ardhur koha që të largohemi njëherë prej çmendurisë së përditshme e të karikojmë bateritë tona, madje këtë ta bëjmë rregullisht!



Më kujtohet se si në një artikull botuar më 11 korrik të vitit 1999 në gazetën Washington Post, "Çlirohu nga stresi", flitej për reagimin e trupit ndaj stresit dhe paraqiteshin dhjetë mënyra se si të mposhtej ai:


Valët e stresit çlirojnë hormone dhe aktivizojnë sistemin nervor, duke i bërë shqisat më të ndjeshme dhe duke krijuar më shumë gjallëri. Por njëkohësisht, pulsi fillon të bjerë, muskujt tendosen dhe sistemi imunitar shkon drejt shuarjes.



"Ky është një ragim mëse i qëlluar në raste emergjencash," thotë Xhejms Kompell Kuik, autor dhe readaktor i mëse gjashtë librave mbi stresin. "Stresit nuk mund t\'i bëni bisht," shton ai. Përkundrazi, çëlësi i gjithë suksesit qëndron tek mënyra se si ju e trajtoni atë. "Duhet të jeni aq i aftë sa të çliroheni prej tij." Njerëzit që e kapërdinë stresin përfundojnë me një sërë problemesh mjekësore, psikologjike dhe me shumë [rregullime në sjellje."

Njerëzit që nuk mund të çlirohen prej stresit, mund të përjetojnë më shumë lodhje, trazime stomaku dhe dhimbje të shpeshta koke. Por, stresi i zgjatur është akoma dhe më i rrezikshëm. Ai mund të shpjerë në shkatërrimin e familjes, në probleme shëndetsore kronike si sëmundje të zemrës dhe tension i lartë, humbje të kujtesës e depresion, si dhe aksidente e incidente të shumta.

Diku më sipër u përmend se vendi i punës është një ndër burimet kryesore të stresit, duke thënë: "Amerikanët, të [do profesioni qofshin, po përjetojnë stress të paimagjinueshëm në vendin e punës." Instituti Kombëtar i Shëndetit dhe Sigurisë Profesionale


Përsa i përket stresit që përjetojmë gjatë punës (udhëzime që vlejnë për të luftuar dhe stresin që përjetojmë jashtë saj) autori këshillon si më më poshtë:


1) Planifiko perpara. Cakto përgjegjësitë, afatet përfundimtare dhe probabilitetet.


2) Shmangi fjalët boshe në punë si dhe tipat negativë.


3) Kërko dikë që mund të të japë kurajo dhe me të cilin mund të bësh një bisedë të dobishme.


4) Renditi gjërat sipas prioriteteve. Gjërat me më pak rëndësi shtyji për më vonë, derisa t\'i kesh përfunduar të tjerat.


5) Rifokusohu duke parë arsyet se përse punon, qëllimet dhe se sa shumë apo sa pak kontribuon për mbarëvajtjen e familjes apo mbarëvajtjen tënde personale duke ndenjur në punë.


6) Bëja vetes të qartë se puna nuk është jeta jote. Kujtohu për familjen, për komunitetin dhe për çështje të tjera të tuat.


7) Shpërbleji arritjet- të tuat dhe të punonjësve të tjerë që mund t\'i kesh nën mbikqyrje.


8) Fli sa duhet. Të blesh një gjysëm ore nga televizori apo aktivitete të tjera për të fjetur pak më tepër, mund të të ndihmojë shumë gjatë qëndrimit në punë.


9) Li pak kohë për t\'u shplodhur, veçanërisht me njerëzit më të afërt.


10) Ndërroje skenarin në parametra periodikë- qofshin këto pushime, një udhëtim në fundjave apo një drekë diku.





Lynn Gordon, autori i një pakete librash, 52 Mënyra për të bërë një ndryshim, sugjeron dhe dremitje të shkurtëra gjatë ditës dhe i sheh si një formë e shkëlqyer për t\'u karikuar.


Ajo që është më e rëndësishme gjatë përpjekjeve tona për të mbushur vetveten është t\'u paraprimë të gjitha çështjeve në kohën e duhur, dhe herë pas here t\'i thyejmë qarqet vicioze në jetën tonë në mënyrë që të kujdesemi më shumë për veten.



Transmetohet se Profeti (a.s) ka thënë: "Agjëroni dhe hani, faluni dhe flini sepse trupi ka të drejtën e tij , syri ka të drejtën e tij, gruaja ka të drejtën e saj dhe fqinji ka të drejtën e vet."


Vini re: këto gjëra janë trajtuar dhe në paketën "52 Mënyra për të bërë një ndryshim" me autor Lynn Gordon, botime të Chronicle Books.

[Drini_i_Zi]

Kohë e çmuar me babain


Kohë e çmuar me babain - Ibrahim Bowers


Ky artikull paraqet lidhjet që ekzistojnë mes babait dhe fëmijës kohët e fundit, në këtë shoqëri tejet të shpejtë dhe me kohë tejet të kufizuar. Gjithashtu ky artikull, jep këshilla praktike se si t’i përmirësojmë këto lidhje në mënyrë që e tërë familja të përfitojë.
ثshtë llogaritur se baballarët që punojnë, shpenzojnë afro 3 minuta kohë në ditë me fëmijët e tyre.
Baballarë që braktisin familjet e tyre, baballarë që rrallë i shohin fëmijët e tyre për shkak të divorcit, baballarë që janë shumë të zënë dhe meren shumë pak ose fare me rritjen e fëmijëve të tyre, i hasim shpesh.
Babai zgjohet herët në mëngjes, nget makinën për në punë, e lë punën vonë dhe rrjedhimisht kthehet vonë në shtëpi… Duke i përmbledhur të gjitha, babai është shumë i lodhur. Ai dëshiron vetëm të hajë darkë, të çlodhet pak dhe më pas të shkojë për të fjetur në mënyrë që të nesërmen të përsërisë të njëjtën rutinë. Herë pas here ai i thotë vetes së tij, se ditën që vjen do të kalojë më shumë kohë me fëmijët e tij.
Muslimanët nuk janë ashtu, mund të thoni ju! Ndoshta... Sa kohë kaloni në ditë me fëmijët tuaj? Nuk është e thënë t’i kaloni vetëm në shtëpi, por, bashkë- vërtetë bashkë.
Një këngë e njohur Amarikane e Harry Chapin tregon historinë e një djali i cili përherë kërkon të kalojë pak kohë me babain e tij, por sheh se i ati është gjithmnonë shumë i zënë. Kur djali rritet dhe babai plaket, babai gjithmonë kërkon të kalojë pak kohë me të birin, por i biri ka gjithmonë gjëra të tjera për të bërë.

Kjo kohë e vlefshme, që babai kalon me fëmijët e tij, është shumë e rëndësishme si për prindin ashtu edhe për fëmijën. Famijët kanë nevojë të dinë se babai i tyre i do ata dhe kujdeset për ta, ndërkohë që edhe babai në anën tjetër duhet të kujdeset që të mos i humbë lidhjet me fëmijët nga pakujdesia.

Këshilla për të përmirësuar lidhjet baba-fëmijë
Ka shumë mënyra se si një baba mund të kalojë pak kohë të vlefshme me fëmijët e tij, që t’i forcojë lidhjet me ta. Madje edhe nëse është tmerrësisht i zënë, ndoshta ai mund rezervojë pak kohë për të zbatuar disa nga këto këshilla.
Në mënyrë fare të thjeshtë tregojuni fëmijëve tuaj se ju i doni ata. Disa baballarë mundohen t’i bëjnë për vete fëmijët e tyre duke ju ofruar dhurata në vend të veteve te tyre. Kjo mund të sjellë më shumë dëm sesa dobi. Shembulli i thjeshtë i Profetit Muhamed (paqa e Zotit qoftë mbi të) është shumë herë më i mirë. Kur vajza e tij Fatimja (Zoti qoftë i kënaqur prej saj) vinte tek ai, Profeti a.s ngrihej, e puthte , i merte dorën dhe i lironte vendin…
Më vovnë në jetë, kjo lloj dashurie dhe ngrohtësie personale do të jetë shumë më e fresket në kujtesën e fëmijëve, sesa marrja i një dhurate të cilën mund t’ua dhuronte kushdo.

Tregojini apo lexojini tregime fëmijës suaj para se ta vini në gjumë
Ka shumë histori të bukura Islame dhe libra te cilët mund t’i përdorni, apo që mund t’i shpikni edhe vetë. Kështuqë, përveç zgjerimit të njohurive, ju do t’u mësoni fëmijëve tuaj edhe moralin Islam.

Lozni me fëmijët
Ju mund të lozni me top, me piktura me ngjyra, të ndërtoni shtëpi me blloqe apo çfarëdolloj loje që pëlqeni.

Lejoini fëmijët t’u ndihmojnë në punë të vogla
Lejoini ata që t’u ndihmojnë kur jeni në dyqane, kur bëni darkën apo rregulloni lulishten e shtëpisë. Fëmijët shpesh ndjejnë shumë kënaqësi kur bëjnë gjëra që të rriturit i quajnë punë.

Shkoni në piknik me familjen tuaj
Kaloni kohë me fëmijët tuaj duke lozur fluturimthi, duke pasuar topin, duke i kapur për krahësh etj. Fëmijët do ta vlerësojnë këtë kohë të veçantë kaluar bashkarisht me familjen.

Ndihmojini fëmijët tuaj të bëjnë detyrat e shtëpisë
Mundohuni t’u tregoni fëmijëve se shqetësoheni për edukimin dhe jetën e tyre, duke parë librat, projektet dhe shënimet që ata mbajnë.

Hani rregullisht me familjen tuajثshtë shumë e rëndësishme që familja të mblidhet dhe hajë së bashku në mënyrë që pjesëtarët e saj të flasin për çështjet e ditës me njëri-tjetrin.

Përdoreni kohën në makinë për fëmijët
Mos dëgjoni thjesht lajmet dhe të harroni fëmijët tuaj kur ata janë në makinë me ju. Flisni dhe bëni shaka me ta, apo këndoni këngë Islame bashkarisht.

Lajini nganjëherë fëmijët e vegjël
Zakonisht, janë nënat ato që i lajnë fëmijët e tyre, por, koha e dushit është një mundësi shumë e mirë që të jeni me fëmijët tuaj. Le të lagen me ujë dhe le të luajnë me babain pak më shumë se me nënën.

Mësojini fëmijët të marrin abdes dhe të falen me ju
Nëse faleni në shtëpi, atëherë falja me një xhemat familiar është më mirë se të falurit vetëm. Fëmijët kanë shumë dëshirë ta thërrasin eznain. Zgjidhni më të voglin prej fëmijëve si menaxhuesin e namazit në shtëpi, që të shohë kohën e namazit, të merret më shtrimin e sixhadeve për t’u falur, dhe t’i ftojë të tjerët në namaz.

Merini fëmijët me vete në xhami
Kjo është një mënyrë e shkëlqyer për të ndërtuar lidhje të dyfishta me ta; si baba dhe si musliman në të njëjtën kohë. Jini i gatshëm ndaj fëmijëve tuaj dhe tregojuni atyre se jeni atje në çdo kohë, për të folur me ta për gjithëçka ata dëshirojnë. Nëse nuk jeni i gatshëm për të folur me fëmijët tuaj, atëherë dikush tjetër do të jetë i tillë, dhe ai mund të mos jetë personi i duhur. Një mënyrë e mirë për t’i njohur më nga afër fëmijët tuaj është të dilni jasht me ta për të ngrënë, biseduar apo në rast të ndonjë ngjarje tjetër.

Bisedoni me fëmijët- mos jepni vetëm urdhëra
Përderisa në shumicën e rasteve, babai ka mbi shpatulla përgjegjësinë për të disiplinuar fëmijët, është më e lehtë për të të jetë thjesht urdhër-dhënës, se sa një prind apo shok për fëmijët e tij. Kushtojini pak kohë dëgjimit dhe shmangini fjalët.
Ne kemi vetëm një mundësi të rrimë me fëmijët tanë, para se ata të rriten. Nëse dëshirojmë që ata të na duan dhe respektojnë kur të plakemi, duhet që ndërtojmë këto lidhje që në vegjëlinë e tyre.
Në shumicën e rasteve baballarët nuk mund t’u kushtojnë kohë fëmijëve të tyre aq sa munden nënat. Por, nëse ne gjejmë pak kohë nga koha jonë për ta kaluar me fëmijët tanë , ne mund të jemi ende të aftë të ndërtojmë marëdhënie të vazhdueshme me ta, para se të jetë tepër vonë.

[Drini_i_Zi]

Dhjetë këshilla për të mbajtur lidhjet shoqërore

Dhjetë këshilla për të mbajtur lidhjet shoqërore - Rabbia Javaid

Përqëndrohu në atë se çfarë mund t’i japësh një shoku dhe jo çfarë mund të marësh prej tij.
Nëse qëllimi i vëtëm për të patur një shok, është të jesh i lumtur, atëherë ti nuk je një shok i vërtetë. Mos bjer në grackën e etiketimit se kush i ka dhënë më shumë shoqërisë. Jepu shokëve të tu, pavarësisht nga fakti se sa të kanë dhënë ata ty. Ti mund ta forcosh më shumë lidhjen me shoqërinë duke u bërë dhurata miqve të tu. Nuk është e thënë që duhet t’u japësh dhurata të shtrejnta. Për një mik të vërtetë dhe të sinqertë, qoftë dhe një kartolinë do të ishte më e çmuar se dhurata më e shtrejntë.

Jepini shokut kurajo
Shokët e vërtetë e frymëzojnë dhe e nxisin njëri- tjetrin të bëhen më të mirë nga çmund të jenë, në vend që të jenë pika orientimi drejt greminës. Sa të lumtur ndihemi ne, kur dikush na ndihmon në qëllimet që kemi! Poashtu, edhe ti mund ta ndihmosh shokun tënd duke e shtyrë dhe duke i dhënë të kuptojnë se ai mund t’a arrijë vërtetë qëllimin dhe duke i afruar një strehë ku mund të mbështetet pa frikë.

Jini i gatshëm për të falur
Një pjesë e mirë shoqërish, prishen kur asnjëri nuk është i gatshëm të falë. Për këtë arsye, shoqëria shkatërrohet dhe plagët e saj kthehen në urrejtje dhe pakënaqësi. Nëse doni të ecni përpara, falini të tjerët.

Vini në pah me taktikë gabimet e tyre
Vënia në pah e gabimeve të shokut, është një sjellje që shpie në zemërim. Megjithatë, ky qëndrim tregon disi se ti shqetësohesh për të. Nëse me të vërtetë shqetësohesh për shokun tend dhe kërkon vertetë ta ndihmosh, vëri në pah me kujdes gabimet e tij. Por, sapo të shohësh se mirësia jote e shqetëson shokut tënd, mos e tjer të njëjtin muhabet gjatë gjithë kohës.

Mos ua ktheni shpinën shokëve
Ji i durueshëm kur sheh disa të meta te shokët e tu, sidomos kur sheh se shoku yt kërkon të ndryshojë. Mundohu të kuptosh se askush nuk është i përkryer.

Jini besnik
Gjëja e parë në një shoqëri të vërtetë është ndershmëria dhe besnikëria. Duhet ta sigurosh dhe qetësosh shokun tënd, se do t’i gjendesh pranë gjithmonë. Poashtu, ti nuk duhet të dyshosh tek shoku yt, pasi shoqëria nuk i bën dot ballë përballë dyshimit.

Mos i gjurmoni shokët tuaj
Me shoqëri të vërtetë, nuk nënkuptojmë të qënit bashkë gjithmonë. Të kesh pranë një person gazmor gjatë gjithë kohës, duket ide mjaft tërheqëse. Por,kur miku juaj kalon kohë me të tjerët, ju mund të ndiheni shumë keq. Nëse frikësoheni se mos shoku ju del jashtë shikimit, atëherë ju i frikësoheni humbjes së tij.
Shoqëria e mirë e përballon kohën e ndarjes: duke përballuar ndarjen, ti dhe shoku juaj do të mësoni ta vlerësoni njëri-tjetrin, madje akoma më shumë. Kështu, mos kërkoni që shoku juaj të rrijë me ju gjatë gjthë kohës. Askush nuk dshiron që të tjerët t’i hiqen pronarë.

Gjinduni pranë në mirësi dhe në fatkeqësi
Shokët duhet t’i ndajnë ndjenjat e tyre...të ndajnë me njëri-tjetrin ato gjëra që nuk mund t’i ndajnë me të tjerët, të festojnë kur janë të gëzuar- dhe gjithashtu të ndajnë me njëri-tjetrin të papriturat e jetës. Mos mendo se je mik vetëm në kohë të mira. Kur shoku yt është i mërzitur për diçka, duhet t’i kushtosh vëmendje të plotë. Dëgjoje me dashamirësi dhe mundohu të kuptosh ndjenjat e tij; festo për lumturinë e tij por gjithashtu ji edhe pjesë e dhimbjes që ai mund të përjetojë.

Mësohuni të pranoni ndryshimet në personalitet
Nuk është e nevojshme që shoku juaj të jetë si ju në personalitet, qëndrime dhe besim. Mundet që shoku juaj, fare mirë të gëzojë një personalitet të ndryshëm nga ai i juaji. Kështu, mos prisni një shok identik si ju. Vlerësojeni dhe pranojeni atë ashut siç është- një qënie unike siç jeni edhe ju vetë.

Mos jini llafazan
Në disa raste, në bashkëbisedime, ndihemi të ngacmuar kur themi të fshehtat e shokut në sy të të tjerëve. Kjo sjellje e thyen besimin e shokut tënd dhe shkatërron shoqërinë. Kështu që mësohuni të mbani sekretet.

Mos lejoni që përplasjet të shkatërrojnë shoqërinë
Ka raste, që kur flisni për diçkapër diçka me shokun tuaj, ai nuk pajtohet me atë që ju mednoni se është e vërtetë. Mos debatoni derisa t’i shkatërroni nervat njëri-tjetrit. Lirojini vetet tuaja nga ajo që ju ka futur në konflikt. Dëshira juaj për të fituar mbi atë që debatoni mund ta shkatërrojë shoqërinë, kështu që mënyra me e lehtë për t’i dhënë fund një debati të nxehtë është të thoni: “Ndoshta ju keni të drejtë.” Me diskutime pa vlerë nuk nxirni asgjë me krye.

[Drini_i_Zi]

Tre këshillat

Një ditë një njëri kapi një trumcak. Trumcaku i tha: “Nuk mund të jem i dobishëm për ty duke qenë i burgosur, nëse më liron do të jap tre këshilla të vyera”.Trumcaku i premtoi se këshillën e parë do t’ia jepte sakohë ishte ende në duart e tij, të dytën kur të arrinte degën e pemës, e të tretën kur të arrinte majën e malit.
Njeriu pranoi e i kërkoi trumcakut këshillën e parë.
“Nëse humbet diçka, tha ai, edhe nëse e do më shumë se jetën tënde mos u trishto kurrë”.
Njeriu e lëshoi zogun dhe ai u vendos në degën e pemës.
“Mos i beso kurrë gjërave që janë në kundështim me logjikën e shëndoshë”, lëshoi ai si këshillë të dytë.
Më pas trumcaku fluturoi në majë të malit, nga ku deklaroi: “Ah i gjori ti. Brenda trupit tim gjenden dy gurë të mëdhenj të çmuar. Nëse do më kishe vrarë ato tashmë do të ishin të tuat”
Njeriu i trishtuar për atë që kishte humbur i kërkoi zogut edhe një këshillën e tretë.
“Je me të vërtetë budallah!”, iu përgjigj trumcaku. “Po më kërkon këshilla të tjera pa u ndalur qoftë edhe një cast në dy të parat!” “
Të thashë se nuk duhej të trishtoheshe për gjërat që humbet e të mos besoje në gjëra që janë në kundërshtim me logjikën e shëndoshë. E kjo është pikërisht ajo që po bën në këto momente! Po e bën veten pre e absurditeve qesharake e po trishtohesh se ke humbur diçka! A nuk e shikon o i mjerë se unë jam shumë i vogël për të mbajtur brenda meje dy gurë të mëdhenj të çmuar? Je me të vërtetë një budallah. E për këtë arsye do vazhdosh të jesh i burgosur në kufizimet njerëzore.

[titi-a]

Njohja,nevoja dhe frika ndaj Zotit!

Besimi apo mosbesimi në Zot, nuk luan asnjë rol të vetëm sa i përket të vërtetës ekzistenciale.

Një prej kushteve fundamentale që njeriu duhet ta arrijë në këtë jetë, padyshim është njohja e Zotit - Krijuesit, Sunduesit, Mbikëqyrësit, Qenies Absolute, i Cili është i Përhershëm, i Pa-fillim dhe i Pambarim. Para se njeriu t'ia ketë frikën Zotit, duhet ta ketë të qartë varësinë që e ka nga Ai (nevojën për Të), ndërsa para se ta kuptojë varësinë nga Ai, duhet ta njohë Atë.

Njohja e Zotit është e lehtë për t'u arritur. Në vetë qenien e njeriut ka argument për ekzistencën e një fuqie të përkryer mbinatyrore, absolute. Në qiej e në tokë, në shiun, ajrin, ndërrimin e stinëve, krijimin e të gjitha gjallesave në qifte, përsosmërinë e krijimit, harmonizimin e lëvizjes së planetëve - ka argumente për ekzistencën e Zotit. S'ka dyshim se nuk do të ekzistonte as edhe krijimi më i vogël, po mos të ishte dëshira e Krijuesit, që ai krijim i caktuar të ekzistonte. A do të kishte ndonjë pikturë pa piktorin, apo karikaturë pa karikaturistin!? Jo assesi!

Njohja e Zotit arrihet së paku nëpërmjet dy mënyrave: mendjes dhe vështrimit të krijimit.

Mendja na bën qenie të veçanta, të arsyeshme. Ajo është krijimi më i dashur i Zotit, pikërisht sepse nëpërmjet saj njeriu arrin ta njohë Atë. Por, është e vërtetë se vetëm me mendje, njeriu nuk mund të arrijë çdo gjë. Me mendje mund të arrijmë shumëçka, por jo edhe gjithçka. Me mendje arrijmë ta njohim Zotin, por me mendje nuk mund ta perceptojmë qenien dhe përhershmërinë e ekzistencës së Zotit. Por, megjithatë, edhe më tej mendja mbetet e rëndësishme, sepse prapë përmes saj po kuptojmë se me atë nuk mund të arrijmë çdo gjë. Duke u bazuar në këtë fakt, konstatojmë se mendja është shkak dhe faktor i vetëm, e cila e arsyeton pa-perceptueshmërinë e qenies së Zotit dhe përjetësinë e Tij.

Shkenca ka ardhur në përfundim se në botë çdo gjë pëson ndryshim. Çdo gjë që pëson ndryshim ka qenë e krijuar, që tregon se ka pasur një fillim, dhe është vërtetuar se çdo fillim e ka edhe fundin e saj, ndërsa çdo gjë që ka fillim dhe fund, nuk ka dyshim se ka pasur një krijim të kulluar, dhe së fundi çdo gjë që është krijuar, ka Krijuesin e saj i Cili është Një dhe i Vetëm, e Ai është Zoti i Madhëruar, i Përhershmi, i Pavdekshmi, i Përkryeri, i Gjithëfuqishmi.

Psikologu i personalitetit, Carl Gustav Jung, pyetjes fundamentale, a besoni në Zot?, i është përgjigjur: "Unë nuk besoj, por unë e di që Ai ekziston". Pra besimi apo mosbesimi në Zot apo diç tjetër, nuk luan asnjë rol të vetëm sa i përket të vërtetës ekzistenciale. Nëse një person qëndron në një greminë, dhe mohon se jashtë atij vendi ka dritë, nuk do të thotë se mohimi i tij ka ndikuar në mos-ekzistencën e dritës, por thjesht personi në fjalë nuk do që të besojë! Lind pyetja - besimi i tij, a e ka ndryshuar dritën!? Jo! Jo, sepse drita prapë ka mbetur dritë, por ai person e ka mohuar duke mos u mbështetur në arsyen e shëndoshë.

Nevoja jonë për Zotin është nevojë qenësore, e pandashme, jo nevojë e fazës. Asnjëherë njeriu nuk mund të ndihet i pavarësuar nga nevoja për Zotin. Jeta e njeriut varet nga shumë fuqi të cilat i ka përcaktuar Zoti. Njeriu nuk mund të jetojë pa ajrin, ujin, diellin, florën e faunën. Varësia e njeriut për Zotin nuk ndikohet nga rrethanat e caktuara, por është nevojë që do ta shoqërojë gjatë gjithë jetës. Ndërsa Zoti qenësisht është i pavarur nga çdo send, pikërisht sepse është Krijues dhe monitorues i çdo gjëje, prandaj të ekzistuarit e Tij nuk varet nga asgjë.

Për të ekzistuar dhe për të jetuar, nënshtrimi jonë ndaj vullnetit të Zotit në ligje natyrore - fizike është i domosdoshëm, ndërsa nënshtrimin për nderin, respektin dhe falënderimin që Ai meriton, Zoti i madhëruar njeriun e ka lënë plotësisht të lirë, duke dëshiruar që besimi i tij të burojë nga vetë vullneti tij e jo si rezultat i dhunës.

Megjithatë, Zoti e ka njoftuar njeriun për ndëshkimet e mundshme që mund të pasojnë si rezultat i mosrespektimit të fjalës së Tij. A thua çfarë do të ndodhte sikurse Zoti të kërkonte nga ne përgjegjësi në mënyrë rigoroze për veprimet tona, ku si rezultat i mosnënshtrimit të na shqiptonte dënimin!? Kjo mbase nuk është vështirë të kuptohet, - nuk do të mbetej asnjë njeri në tokë. Por, mëshira e Zotit, tejkalon hidhërimin e Tij.

Qenia njerëzore përbëhet nga trupi dhe shpirti, ndërsa mendja e bën qenie të veçantë. Është ligj natyror i përcaktuar nga Zoti, që për të jetuar një njeri, duhet të hajë e të pijë. Ndërsa mendjen e ushqejmë me meditim e lexim, trupin me ushqim, vijmë në përfundim se edhe shpirti që është pjesë e trupit, patjetër duhet ushqyer. Ushqimi i shpirtit është besimi në ekzistencën e Zotit, duke u përpjekur për të demonstruar e zbatuar në praktikë fjalën e Tij. Ndërkaq adhurimi jonë ndaj Zotit dhe respektimi i fjalës së Tij, nuk i bën dobi Atij, por vetvetes tonë, dhe shoqërisë në përgjithësi.

Përgjithësisht, fetë etiketohen padrejtësisht si fe që qëndrojnë pas frikës. Ky gjykim nuk është aspak i vërtetë, sepse njeriu i nënshtrohet ligjit të Zotit, jo vetëm nga frika, por nga frikë-respekti, pikë së pari duke e falënderuar Atë, që e ka krijuar si qenien më të përsosur; dashurinë e nevojën që ndjenë për Të; si dhe për begatitë e dhuruara.

Për më tepër, frika ndaj Zotit ka dallime diametralisht të kundërta nga frika ndaj një personi, kafshe, pushteti apo çka do qoftë dhe kush do qoftë.
Së pari duhet të kemi të qartë se frika ndaj Zotit na afron me Të.
Por ajo që vlen të theksohet, qëndron në faktin se janë së paku tri dallime themelore dhe thelbësore që e veçojnë frikën ndaj Zotit në krahasim me frikën ndaj krijesave të Tij.

Zoti është Krijues, ne jemi krijesa; Zoti është i pavdekshëm, i përjetshëm, ndërsa ne dhe çdo gjë tjetër jemi të vdekshëm të afatizuar; Zoti është i padukshëm, ne jemi të dukshëm.

1. Zoti është Ai që krijon, ndërsa ne vetëm manipulojmë apo modifikojmë me diçka që ekziston, është krijuar nga Ai. Ajo çfarë njeriu bën, është vetëm një reflektim i asaj që tashmë është krijuar nga Zoti.
2. Zoti është i pavdekshëm, i përhershëm, që nuk ka mbarim, nuk është i afatizuar as në kohë as në hapësirë, Ai është që i ka paraprirë historisë, ndërsa ne një ditë do të vdesim, do të bëhemi ushqim për gjallesat e tokës, dhe prapë do të rikthehemi tek Ai.
3. Krijuesi është i padukshëm dhe i dukshëm, e padukshme është vetëm qenia e Tij, ndërsa ekzistenca e Tij është e dukshme në atë që shohim dhe ndjejmë.

Një njeri i cili sinqerisht e beson dhe e kupton ekzistencën e një fuqie mbinatyrore, të pavdekshme dhe të përhershme, ndryshe ndjenë dhe vepron për dallim nga një tjetër i cili nuk është i pajisur me këto njohuri e tipare.
Njeriu duhet të ketë lidhje të drejtpërdrejta me Zotin, sepse në përgjithësi mëkati bëhet kur Zoti harrohet!

Paperceptueshmëria për përhershmërinë e Krijuesit nuk është argument për mosbesim në ekzistencën e Krijuesit. Një njeri që ka jetuar një kohë të gjatë vetëm në shkretëtirë, sytë e të cilit nuk kanë parë as edhe teknologjinë më elementare, pasi ai të ketë zbarkuar në një qytet me teknologji moderne, nuk ka të drejtë të mohojë se atë teknologji të caktuar e ka ndërtuar njeriu. Pse ai nuk ka qenë i pranishëm në kohën e ndërtimit dhe nuk mund ta marrë me mend se njeriu e ka ndërtuar, nuk do të thotë se e ka të drejtën dhe arsyen të mohojë se ai e ka ndërtuar, e aq më pak të supozojë se ajo rastësisht ka ardhur në ekzistencë, ky supozim ngjanë vetëm tek ata persona që besojnë se një e hedhur shkronjash formon poezinë, të cilët me apo pa vetëdije i dhunojnë të gjitha principet kryesore të racionalitetit.

Kur njeriu nuk mund të dijë për zanafillën e një krijese të dukshme dhe mjaft të dobët - (vezës/pulës), të Krijuesit, si mund të pretendojë të arrijë të perceptojë përhershmërinë e ekzistencës së Krijuesit i Cili është i padukshëm!?

Një gjë duhet të kemi më se të qartë,se frika ndaj Zotit nuk do të kishte efektivitet nëse nuk do t'ia shoqëronim edhe besimin e sinqertë.

E mërkurë,22 Tetor 2008 00:41
Shkruanuhamet Krasniqi
Autori është student i Departamentit të Sociologjisë - UP

[titi-a]

Guri dhe zalli


Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje
E martë, 21 Tetor 2008 18:17
Dy shokë udhëtonin nëpër shkretëtire. Në një moment gjate udhëtimit, filloi një përleshje në mes tyre dhe njeri shok i ra shuplakë atij tjetrit. Ai qe ishte i rrahur ishte edhe i zemëruar, mirëpo pa thëne asnjë fjalë shkroi në zall: 'Shoku im më i mirë sot më ka rrahur. 'Vazhduan ashtu të udhëtojnë deri sa mbërritën tek një oazë, ku vendosin të freskohen. Ai që ishte i rrahur, sharroi në baltë të gjallë dhe filloi te mbytej, por shoku e shpëtoi. I shpëtuari, pasi që pushoi pak, shkroi në një gur: 'SHOKU IM ME I MIRE SOT ME SHPETOI JETEN.' Ai qe e kishte rrahur dhe që e kishte shpëtuar shokun pyeti: 'mbasi qe te rraha, shkrove në zall e tash shkruan në gur, pse?'



Ai tjetri u përgjigj: 'Nëse dikush na shkakton dhimbje, atë duhet te shkruajmë në zall në mënyrë që era e faljes të mund ti shlyej ato fjalë. Mirëpo, kur dikush bën diçka të mirë për ne, ato fjale duhet ti gdhendim në gur, prej ku asnjë erë nuk mund ti shlyej. 'MËSO QË DHIMBJEN TA SHKRUASH NË ZALL DHE QË PERVOJAT E MIRA TI GDHENDËSH NË GUR! Thuhet se nevojitet vetëm një minutë për të takuar njerëz madhështorë, një orë për ti vlerësuar, një ditë për ti dashuruar, por pastaj të nevojitet koha e tërë jetës për ti harruar.

Autor i panjohur

[titi-a]

Bisedë me hijen



Shikova rreth vetes, nuk e pashë hijen time!
Ngrita shikimin në qiell, dielli në kupën e qiellit, nuk pashë asnjë shenjë resh. Prapë hodha shikimin rreth vetes, nuk e gjeta hijen.
Subhanallah! Ku shkoi, ecte me mua...
U ktheva mbrapa, e kërkova dhe e gjeta pranë një shkëmbi.

I thashë: Hija ime, ku mbete? Pse nuk vjen pas meje që të vazhdojmë rrugën?
Hija: Jam lodhur duke ecur me ty.
I thashë: Cila është arsyeja?!
Hija: Sepse ti më çon në poshtërim në disa vende dhe unë nuk jam krijuar për to. Ti bën disa veprime që në shikim të jashtëm duken si të sinqerta, por në brendësi janë syefaqësi (ah sikur mos të jem hija jote!)
I thashë: Ti dëshiron ndarjen prej meje, kurse të tjerët dëshirojnë takimin. Ndoshta mos po gabon në gjykim, oj hija ime.
Hija: Pasha Allahun nuk po gaboj! Njerëzit shohin vetëm pjesën e jashtme tënden, por unë e di anën tënde të brendshme.
I thashë: Ç’po synon me këto fjalë?
Hija: Qëllimin tim e di mirë. Njerëzit nuk janë vazhdimisht me ty sikurse unë. Po të shikosh zemrën tënde, do të shohësh se është bërë e zezë.
I thashë: Cila është arsyeja e nxirjes së saj?
Hija: Mossinqeriteti në punë dhe syefaqësia në veprime.
I thashë: A thua deri në këtë masë ndikon kjo sjellje në zemër?
Hija: Po, vërtet sinqeriteti është bazë e veprës, saqë në një fjalë të urtë thuhet: Ai i cili nuk ka sinqeritet, të mos lodhet.
I thashë: Kjo pra është një çështje serioze për mua!
Hija: The të vërtetën. Pa dyshim që sinqeriteti është një kapitull me rëndësi, tek i cili mund të ndikojë shejtani dhe ta dëmtojë veprën e njeriut. Pikërisht për këtë Sufjan Thevriu ka thënë: -Më e vështirë për mua ishte shërimi i sinqeritetit.
I thashë: Por njerëzit nuk e dinë se unë veproj me dyfaqësi.
Hija: Ti a je prej atyre që në veprime ke parasysh vetëm njerëzit apo edhe Zotin e tyre? Tek Allahu i Lartësuar nuk fshihet asgjë, çdo gjë është e zbuluar në Ditën e Gjykimit, trupi, shpirti, ndërgjegjja, vepra, ardhmëria. Të gjitha pengesat bien dhe sekretet zbulohen. Shoku im, në atë ditë nuk të bën dobi njeriu, por veprën bëje të sinqertë, mbuloje adhurimin tënd, që shejtani mos ta rrëmbejë. Prej të sinqertëve kishte të tillë që kishte agjëruar dyzet vjet dhe nuk e dinte askush, kur dilte nga shtëpia për në treg me vete kishte dy copa bukë dhe i jepte sadaka. Në shtëpi mendonin se i ka ngrënë në treg, kurse shokët në treg mendonin se e ka ngrënë ushqimin në shtëpi.
I thashë: Vërtet ma ndërrove mendjen për veten time, oj hija ime. Por më trego diçka mbi shenjat e dyfaqësisë.
Hija: Pyete veten, se ti je njohës i vetvetes.
I thashë: Mos ngurro hija ime, më trego, se vërtet kam vendosur që të jem i sinqertë, inshallah.
Hija: Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Hipokriti ka tri shenja:
1. është përtac kur është në vetmi,
2. është aktiv kur është me njerëz,
3. kur lavdërohet vepron, por kur qortohet e pakëson punën.

I thashë: Ah, mjerë për mua, paskan humbur veprat e mia!
Hija: Ripërtëri vendosmërinë, ripërtëri besën me Allahun e Lartësuar. Çdo herë lute Allahun për sinqeritet në vepër derisa të të bekojë Allahu në veprat e tua, ashtu siç e bekoi Omer bin Abdulazizin, Allahu e mëshiroftë.
I thashë: Pas një mendimi dhe analize, vërtet do të lëviz me vendosmëri inshallah.
Hija: Fillo, shoku im, duke e angazhuar veten në sinqeritet dhe lëviz me vendosmëri para se të të djegë (shkatërrojë) hija jote.
I thashë (i habitur): Ç’thua?! Vallë a të dëmton hija?
Hija: Po shoku im. Kemi dy lloje hijesh. Ato janë:
1. Hija e urryer. Allahu i Lartësuar thotë: “Shkoni tek ajo hije (mjegull e tymit të Zjarrit të Xhehenemit) që ka tre degëzime. Që nuk bën as hije, as nuk mbron prej flakës.” (Murselat, 30-31)
2. Hija e preferuar (e pëlqyer). Është hija e xhenetit. Allahu i Lartësuar thotë: “Janë nën drunj të pemëve pa therra (pa gjemba). Të bananeve me fruta palë-palë. Nën hije të përhershme. Pranë ujit rrjedhës.” (Vakia, 28-31)

Shoku im, ke rastin të zgjedhësh se cilën hije dëshiron. Ai i cili e kërkon sinqeritetin, nuk lodhet. (Mos harro se) Era e dheut që vjen nga sinqeriteti është më e mirë sesa aroma e parfumit që vjen nga syefaqësia.