Arbush, ndryshimi i tonit me duket qenka i shoqeruar me tharjen e tufes se luleve.Nuk qenke dhe aq keq pas shkuljes se "te huajit". Me kenaqe.
Intelektualet qe ikin nga Shqiperia? Ne pamje te pare do i pergjigjesha se edhe Kanadezet i ha Amerika; ketu ku jam une, 30% e studenteve qe mbarojne shkollen nuk punojne asnje dite te vetme ne Kanada. Pra ne pamje te pare, fakti qe intelektualet i ikin nje vendi do me dukej normal, dhe jo shume shqetesues. Ne nje kendveshtrim tjeter (te drejtuar nga gjaku qe me shton rrahjet) me tmerrojne pasojat qe shkakton kjo rrjedhje. Me tremb pasiviteti yne per te kundershtuar faktoret, perulja deri ne gjunjezim ndaj "fatit" qe neve na qelloi kriminel e horr e i paskrupullt e na drejton vendin (le ta quajme politikan). Letargjia jone po zgjat shume. E ç'eshte me e frikshme, kur ua them keto fjale miqve te mi qe jane akoma atje, me shikojne (e ndiej permes telave te nderlidhjes) si te isha budallai me i fundit qe sapo u poll mbi toke, e me thone: ashtu flet ti, se vete s'je ketu! Sado te jem per zgjedhjen e lire e demokratike, ikja e trurit te kombit tone, nuk me duket aspak e mbeshtetur ne keto te fundit. Moskthimi me duket tejet vetevrases, per aq kohe sa akoma ngre peshe perkatesia dhe gjaku. Sa vlere ka egzistenca jone? Ne vendin tone, pothuaj asgje. Por egzistenca nuk dhurohet, po te ishte keshtu do te mjaftoheshim vetem duke qene vizitore te Tokes. Egzistenca vuloset fort me ulerime, me ngritje e force. Sikur secili nga ne te vinte veten ne krye te kombit tone, e pastaj t'i bente pyetje vetes: a mbijetoj dot une i paperdhosur? Sikur pergjigja te ishte JO, sa nga ne nuk do t'i hynin fare kesaj pune? a nuk do te ishim te gjithe ne nje vend sikur te mposhtej egoja personale e t'i lihej vend me te zotit e jo me te fortit e arrogantit?
Ornament, thuaje dhe ti nje fjale, se flet fuqishem!
Krijoni Kontakt