http://i43.tinypic.com/29dxwg1.jpg
Idhujt pellasg_______________
Në natyrën e shoqërisë njerëzore, faktori idhull, përmes fenomenit të imitimit me të cilin Aristoteli e spjegon edhe lindjen e mimezës e teatrit ne përgjithësi, përkufizon edhe normat e sjelljes. Imitimi i jetës së shpendëve si totemë të këtij populli krijoi një kulturë totale. Strukturoi botën emotive, motivore, materiale, artistike, moralin, konceptin estetik, si dhe konstantën emocionale të grupit. Këtë popull s’mund ta paramendosh të hidhëruar, ky ishte populli më i qeshur në të gjitha kohërat. Vizatimet që janë gjetur në Kretë e gjetiu, karakteristika e tyre dhe akcenti më markant është fluturimi, lëvizshmëria, mungesa e peshës së trupit, që në fakt të gjitha përshkruajnë lumturinë.
Konservimet kulturore_________
E tërë kultura pellasge është e lidhur ngushtë me shpezët. Duke u nisur nga priftëreshat, ritualet, emrat, veshja. Gjithkund në plan të parë vërehet imitimi i shpezëve dhe krahasimi me to. Edhe sot, priftëreshat katolike mbajnë veshje që imiton dukjen e laraskave. Gjubleta e grave shqiptare është e qepur asisoji që kontura e femrës në profil të duket sa më identike me patat, shotat, apo ndonjë shpez tjetër të familjes së tyre. Ato janë të shkurtëra qëllimisht aq sa të përfitojnë proporcionet e këmëbëve të shotës. Ecja e grave që veshin gjubletën e cila tundet butësisht para-mbrapa, saktësisht ta krijon përshtypjen se ato nuk ecin, por notojnë. E tërë eleganca dhe bukuria e tyre matej me shotën. Vallja e shotës që edhe sot jeton ndër shqiptarët, është vetëm një fakt më shumë se kjo traditë dhe kulturë parahistorike është ruajtur në formë të artit deri në ditët e sotme dhe se vlera arketipore e shpendëve në kulturën, traditën, dhe vetëdijen kolektive shqiptare ka mbetur e gjallë gjatë shekujve.
Familja______________________
- kishte një rregullim unik, dhe krahasuar me botën sot, bashkëkohor. Këtu do të gjejmë edhe një përforcim të faktit pse Odiseu i cili ishte pellasg nuk shkon te gruaja Penelopa, (të përkujtojmë se ky emër do të thotë patë), por e bjen me vete në Itakë. Koha kur ndodhë kjo martesë i takon retroaksionit matriarkal. E vërteta për këtë popull ideal (e them pa ngurrim) është se ata për nga aspekti shoqëror nuk bënin ndonjë dallim të madh ndërmjet gjinive, ose bënin aq sa bëjnë dhe kanë bërë këto shpezë ndërmjetvete. Në ne ende gjallon shprehja (në realitet kategoria) zot i shtëpisë, krahas asaj, zojë shtëpie. Vetëm kaq mjafton që të dijmë se ata ndanin pozita të barabarta në familje. Shtysë matriarkale dhe incestuoze kanë mundur të bartin me vete vetëm shoqëritë të cilat si totem, pra si idhull e kishin lopën apo ndonjë gjitar tjetër të kësaj familje. Kjo shtresë kulturore e cila padyshim pati ndikim të konsiderueshëm në gjeneratat tona të mëvonshme, nuk arriti ta zëvendësojë këtë element të fuqishëm të shpirtit pellasg.
Krijoni Kontakt