Mesele shqiptare

[Hajrush]

MOS THUEJ KAM HARRU,THUEJ M’U KA KRU!

Niherë, s'u kanë fort moti, në ni katun, ni plak shkon te xhamia me falë Xhumanë ditën e ejte. Prit-prit, nuk shkon kush m'u falë. Dikur hemene kah iqinija, kapërcen ni shok i tina e pe sheh shtritë në oborr të xhamisë.
-Shka je kah ban ktu?,- e pvetë.
-Qe valla, po pres me falë xhumanë.
-O hajvan, sot asht e ejte,- i thotë ky shoku.
-Ik mor, mos e m'kallxo ti mu shka asht sot. E Xhuma asht, hiq pa shybe.
-Ku pe din ti se asht e Xhuma?
- P’e di se gruja prama m'ka qitë fli, bile- bile ma ka mushë edhe kusinë. Për qata e di se sot asht e Xhuma.
-Hej, hec pi shpije, se, kqyre u ba aksham, leje ti flinë e kusinë!,-i bërtet shoku. Ky,qi ish shkue m’u falë, s'pat shka me ba, u nis e drejtë te shpija. Si hini n’oborr thirri:
-Oj grue, shka të qoj prama me qite flinë? Hajde- hajde flinë, po, pse m'a prune kusinë? E din shka m'ke ba me to? Tan ditën e lume kam nejtë te xhamia me falë Xhumanë
-Se di o njeri, m'u paskan perzie ditët, kam harru.
- Mos thuej kam harru,po biri drejtë, thuej m'u ka kru!