Plani"B"...

[Sabriu]

PLANI "B" NË LOJË?

Ndoshta plani "B" përkatësisht rikthimi te opcioni i "kundërndarjes territoriale", do t'i imponohet Kosovës në javët që vijnë. Kjo do të thotë që nëse Serbia e imponon ndarjen e Kosovës, ai veprim do të shkaktonte edhe shkëputjen e Luginës së Preshevës nga Serbia.

Dr. Milazim KRASNIQI

Nëse gjendja faktike në terren do të ketë ndikim në fatet e ardhshme të Kosovës më shumë se sa letrat e Marti Ahtisarit, atëherë e ardhmja mund të jetë me shumë probleme dhe paqartësi, pavarësisht se çfarë do të shkruhet edhe në rezolutën e ardhshme eventuale të Këshillit të Sigurimit.Kosova tash tetë vjet është e ndarë në pjesën veriore, e cila efektivisht qeveriset nga Beogradi, ndërsa formalisht nga UNMIK-u dhe në pjesën jugore, e cila efektivisht dhe formalisht qeveriset nga UNMIK-u, ndërsa virtualisht edhe nga institucionet e përkohshme të vetëqeverisjes. Pra, ndarja në terren për këto tetë vjet të adminsitrimit civilo-ushtarak ndërkomëbar mbi Kosovën, ka qenë faktike. Në pjesën veriore të Kosovës, që përfshinë qytetin e ndarë të Mitrovicës, Zveçanin, Leposaviqin, Leshakun e Zubin Potokun, tash tetë vjet kanë vazhduar të funksionojnë ligjet serbe, ka qarkulluar monedha serbe dhe kanë vepruar organet serbe të sigurisë. KFOR-i, duke qenë korniza e sigurimit të jashtëm të Kosovës, ka qenë kornizë e sigurisë edhe për strukturat paralele serbe. Ndërsa, UNMIK-u ka qenë në rolin e procesmbajtësit, i cili ka shënuar ngjarjet që kanë bërë vaki në territor.

Ndër të tjera, UNMIK-u ka mbajtur shënime të përpikëta edhe për plagosjen e pjesëtarëve të policisë së vet nga bandat serbe, por para drejtësisë nuk ka arritur ta dërgojë askend. (UNMIK-u e mban në burg Albin Kurtin, për organizimin e një proteste, në të cilën janë vrarë protestuesit, ndërsa paramilitarët serbë që patën organizuar sulme me bomba ndaj policisë së UNMIK-ut, janë të lirë.)

Komisioni faktembledhës i OKB-së, i ngritur sipas kërkesës së Rusisë, në të vërtetë është ngritur dhe vjen në Kosovë, për ta afirmuar ndarjen e Kosovës, ashtu si ajo është në terren. Nëse shkojnë në veri, ata do të shohin se atje vërtet është bërë Serbi, dhe se e tillë është bërë nën administrimin e organizatës që ata e përfaqësojnë. Ata nuk do të kenë asnjë mundësi të hartojnë një raport korrekt e të mos e pranojnë faktin që Kosova në terren është e ndarë. Ndërsa, një raport i tillë do ta kontestojë planin e Marti Ahtisarit dhe do të mund të legjitimojë shpalljen e ndarjes së pjesë veriore të Kosovës nga shteti i ri në formim. Atëherë do të fillojë periudha e "riintegrimit", me negociata të veçanta me palën serbe e me Serbinë, me ndihmën dhe ndërmejtësinë ruse. Kjo ndërmjetësi ruse do ta rikthjeë rolin e Rusisë në Ballkan dhe do ta rrisë rolin e Putinit në radhët e nacionalistëve rusë. Ndërsa, ai rol i rritur në sytë e nacionalistëve, i duhet Putinit, që të sigurojë kontinuitetin e pushtetit me Sergej Ivanovin në zgjedhjet presidenciale të vitit të ardhshëm. Nëse kriza edhe shpërthen, si pasojë e ndarjes së Kosovës, Putini mund t'i fërkojë duart që e ka mbajtur NATO-n edhe për një kohë të preokupuar në Ballkan, larg kufijve të vet.

Drejtuesit shqiptaro-vendorë të Kosovës, që nga presidenti e deri te zëdhënësja e kryeministrit, nuk ua kanë ngenë këtyre cikërrimave të terrenit. Ata po e kryejnë me shumë sukses detyrën e zëdhënësve të administratës amerikane, duke na treguar atë që e dimë të gjithë. Ata tërë kohën po na tregojnë se çka po mendon administrata e Bushit për Kosovën. Por, ata po e harrojnë një fakt logjik: administrata amerikane po flet nga pozicioni i vet, që do të thotë se nuk e përfaqëson pozicionin e Serbisë. Po të ishte për administratën amerikane, pavarësia e Kosovës do të pranohej moti, por pengesë e pranimit të saj është Serbia. Ndërsa, Serbia edhe më tutje, po thotë haptas dhe me arrogancë të shtuar, se nuk do ta pranojë pavarësinë e Kosovës, aniqë janë në dijeni të qëndrimit amerikan.

Nëse mbahet kjo politikë refuzuese, dhe duket se do të mbahet, atëherë varianti më logjik i politikës serbe është ndarja e Kosovës. Edhe pse SHBA-të dhe NATO-ja janë kundër ndarjes, ndarja në terren është faktike. Deklaratat nuk e ndërrojnë këtë gjendje, ndërsa larg logjikës është që mund të përdorën armët e NATO-s për ta ndryshuar gjendjen faktike në terren. E kjo do të thotë se ndarja mund të jetë një fakt ndërkombëtarisht i njohur. Ajo nuk do të pranohet si e atillë, por do të jetohet me të.

Riintegrimi i Luginës së Preshevës, e cila në një variant më të butë se veriu i Kosovës, ishte rebeluar ndaj Beogradit, ka ndodhur më lehtë për shkak se Kosova nuk ka mbajtur qëndrim në favor të rezistencëssë tyre. Pacifikimi i Luginës së Preshevës, i bërë edhe me ndihmën e Prishtinës e të Tiranës, i ka hapur rrugë inkurajimit të Serbisë për të luajtur pa frikë me letrën e ndarjes së Kosovës. Përndryshe po të ishte ruajtur aktive ajo vatër krize, e ndërlidhur me statusin e Kosovës, Lugina e Preshevës do të mund të fitonte vetë më shumë e edhe do të bëhej pengesë e ndarjes së imponuar të Kosovës. Ndoshta bash për ta nxjerrr jashtë loje këtë rol të saj, u nxitë rebelimi i atjeshëm, kur nuk e kishte kohën e duhur.

Shtrohet dilema: çka më tutje? Ndoshta plani "B" përkatësisht rikthimi te opcioni i "kundërndarjes territoriale", do t'i imponohet Kosovës në javët që vijnë. Kjo do të thotë që nëse Serbia e imponon ndarjen e Kosovës, ai veprim do të shkaktonte edhe shkëputjen e Luginës së Preshevës nga Serbia. Edhe ashtu Leposaviqi e Leshaku i janë ndajmbathur Kosovës në vitin 1953, si kompensim për marrjen nga Serbia të Luginës së Preshevës. Prandaj, nëse Serbia luan me kartën e ndarjes së Kosovës, mund të rifutet në lojë projekti i rikthimit të gjërave në vendin e vet: territoret shqipare të Luginës të Preshevës, (Kosova Lindore) t'i kthehet trungut të vet dhe terrritoret e bashkëngjitura serbe t'i kthehen Serbisë. Në atë rast, nuk do ta kishte vetëm Serbia planin B të ndarjes së Kosovës, por edhe Kosova do ta kishte planin B të ndarjes së Serbisë. Ky ekuilibër pastaj do të mund të ftohte gjakrat e ekstremistëve serbë, që duan të zhvatin territore, pa u hyrë ferrë në këmbë. Ose do t'i detyronte ta paguajnë edhe ata me territore çmimin e aventurizmave të vet.

[RTP]

Kuku,kuku..Shih kush jep analize!
Milazimi arapi qe kerkon vajzat me u mbulue me ferexhe neper shkolla te Kosoves.
Po kush e lexon mendimin e Milazimit, o daj?

[Sabriu]

Kuku,kuku..Shih kush jep analize!
Milazimi arapi qe kerkon vajzat me u mbulue me ferexhe neper shkolla te Kosoves.
Po kush e lexon mendimin e Milazimit, o daj?

Ja nje shkrim tjeter teze




Rreziku për shtyrjen e definimit të statusit
Bajrush BEHRAMI




Faktmbledhësit e KS të OKB-së që do të takohen me serbët do të bombardohen dhe do të aktrojnë viktimën në marshin e tyre drejt Kosovës. Kjo kolonë e organizuar nga politika e Beogradit në vete përmban rrezikun e shtyrjes, apo zvetënimin e Pakos së Ahtisarit dhe që rrjedhimisht fillimi i dhunës së pakontrolluar në Kosovë. SHBA-të janë ato që së bashku me partneret tjerë duhet që ta evitojnë këtë.

Tashmë kur përfundimi i statusit politik të Kosovës është në fazën përfundimtare, pozicionimi dhe retorika e ashpër e palëve kundërshtare është rritur shumë. Rusia si mbrojtëse tradicionale e Serbisë në njërën anë dhe politika më parimore SHBA-ve me shtetet tjera perëndimore në anë n tjetër si mbështetësit kryesor të Kosovës në rrugëtimin drejt pavarësisë së mbikëqyrur, mund të themi se është klima që po i karakterizon këto dy tabor në arenën ndërkombëtare. Rusia si një fuqi më shumë se regjionale që donë të respektohet në arenën ndërkombëtare ka ngritur një klimë të "papërshtatshme", siç cilësohet nga analist dhe komentator të ndryshëm, lidhur me Kosovën: Shumë sish këtë e shohin si acarimin më të madh të klimës politike pas së ashtuquajturës fazës së luftës së ftoftë që pat ekzistuar me decenie në mes ish BRSS-së dhe perëndimit në të kaluarën.

Faktmbledhësit që do të vijnë në Kosovë këto ditë, do të informohen ashtu siç janë informuar radhazi shtetet anëtare të KS nga misioni i OKB-së në Kosovë, i cili mision i emërtuar si UNMIK dhe që faktikisht e ka mandatin dhe pushtetin në Kosovë. Fakti se në përbërje të këtij grupi do të jenë po këta përfaqësues të KS të cilët shumica e tyre e përkrahin Planin e Ahtisarit, po natyrisht që po aty do të jetë edhe përfaqësuesi i Rusisë, e cila ka kërkuar që për këtë mision "faktmbledhësish", por që pesha e tij realisht do të duhet që të humb në shumësinë e vendeve të përfaqësuara në këtë mision. Dhe ky është një fakt që duhet përshëndetur. Por fakti tjetër dhe me plot rrezik është paralajmërimi i serbëve për një 'marshim" të tyre pikërisht në ditën kur faktmbledhësit do të jenë në Kosovë. Thuhet se pjesëmarrja do të jetë e madhe. Madje përmendet shifra deri mbi 100 mijë që thuhet se janë të zhvendosur nga Kosova. Organizatorët e tërë kësaj kanë qëllimin e caktuar politik, në mënyrë që të ushtrojnë trysni sa më të madhe mbi faktorin ndërkombëtar se gjoja kthimi i këtyre serbëve është i pamundshëm në këtë kohë dhe po aq i pamundshëm do të bëhet kthimi i tyre, sipas kësaj politike, nëse Kosova e fiton pavarësinë e mbikëqyrur sipas Planit të Ahtisarit, dhe që mundësisht të diskualifikohet misioni ndërkombëtar në Kosovë që siç e kualifikojnë këta zëra si "përkrahës të shqiptarëve". Natyrisht se faktori ndërkombëtar në krye me SHBA-të nuk do të duhej që të bien pre e këtij "karnevali", sepse tashmë të gjithë i kanë të njohura ato çfarë ka zier kuzhina e Beogradit për një periudhë të gjatë sa janë ndërkombëtarët në Kosovë dhe sa ka hequr faktori ndërkombëtar me Serbinë e cila me luftërat e shumta ka bërë një kasaphane të vërtetë në Ballkan. Agjenda e faktmbledhësve në Kosovë që të vizitojnë veriun e Kosovës dhe enklavat serbe nuk është një punë e mençur e KS, sepse ky është një rrezik se "tregimet e serbëve" mund të kenë peshë dhe shtyrja e definimit të statusit do të jetë në agjendën e KS përderisa të kthehen të zhvendosurit të cilët nuk do të kthehen kurrë, sepse ata janë vetëm objekt në duar të politikës së Beogradit për të arritur qëllimet e kësaj politike anti moderne për kohën.

Në një vend që ende nuk e ka të definuar statusin siç është Kosova, është normale se droja nga shpërthimet është e madhe dhe nëse statusi i saj nuk definohet sipas kompromisit të Grupit Negociator lidhur me decentralizimin, të përshkruar në Pakon e Ahtisarit, ku serbët kanë një qeverisje të lartë në Kosovë. Atëherë dhuna dhe gjakderdhja është e pa evitueshme. Për këtë kanë menduar mire edhe organizatat që merren me problemet e refugjatëve, siç është UNHCR. Kjo organizatë ndërkombëtare ka një vit që ka përgatitur një kamp për refugjat afër trekëndëshit të rrugës, Prishtinë-Mitrovicë-Kastriot. Sipas shumë njerëzve ky kamp është krijuar për serbët të cilët do të aktrojnë viktimën në rast se Kosova e fiton statusin e saj sipas Pakos së Ahtisarit. Gjendja jo e mirë mbisundon edhe në Luginën e Preshevës, sepse edhe atje shqiptarët nuk janë as përafërmi të fitimit të të drejtave të tyre legjitime që u takojnë, krahasuar me serbët e Kosovës. Prandaj vatrat e krizës ende janë prezentë në këtë pjesë të Ballkanit dhe këto vatra mund të eliminohen një herë e mire vetëm nëse merret parasysh vullneti i shumicës dhe ky vullnet merr legjitimitetin e duhur para KS të OKB-së.

Është me rëndësi që fqinjët e Kosovës, Maqedonia dhe Mali I Zi kanë pak a shumë një qëndrim të njëjtë sa i përket Kosovës të cilat dikur ishin në kuadër të ish federatës jugosllave dhe qëndrimi i tyre dikur nuk dallonte nga ai i Serbisë.

|Serbia është duke i qitur nga fyti i saj kafshatat e fundit që dikur i pat pushtuar me forcën e armëve, sepse edhe elita politike e saj e ka shumë të qartë se çdo gjë ka marr fund sa i përket kthimit të Kosovës dhe kontrollimit të saj. Qartësia e kësaj teze është dukur në horizont me ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë. Perëndimi nuk guxon që të tërhiqet prapa dhe ta humb atë që ka investuar.

[Sabriu]

SERBIA PO DO LUFTË, PO DO NDARJE TË KOSOVËS SHQIPTARE, JO KOMPROMIS POLITIK AS ME SHQIPTARËT, AS ME AMERIKËN (!)

Prof.Dr.Mehdi HYSENI
Paraqet:Sabri Selmani



"Talk of the wolf and his tail appears"!
"Kujto qenin e bëj gati shkopin"!



Serbia, si rrjedhim i "ndërsyerjes" dhe i mbështetjes direkte dhe indirekte të Rusisë së Vladimir Putinit, mund të provokojë ndonjë konflikt ushtarak kundër Kosovës, por Kosovën shqiptare kurrë më nuk ka asnjë gjasë minimale që ta rikthejë nën sovranitetin e saj kolonial, sepse, tani, Kosova është nën mbrojtjen e ligjshme dhe të sigurt ushtarako-politike dhe diplomatike nga ana e bashkësisë ndërkombëtare (SHBA, NATO, OKB dhe BE). Këtë fakt, duhet ta kenë parasysh edhe Rusia, edhe Serbia, ndryshe, siç ka deklaruar para ca kohësh ish-ambasadori amerikan në OKB, Richard Hollbrook: " Nëse Rusia do të vërë veto-n kundër planit të emisarit special të KB-së për Kosovën, Marti Ahtisari ose i prolongon negociatat lidhur me këtë plan, do të shkaktojë vale të re të dhunës, e eventualisht, edhe luftë. Nëse Rusia e bllokon planin e Ahtisarit, për kaosin e shkaktuar, do të mbajë përgjegjësi Moska, e cila po i kurajon të të gjitha tendencat e gabuara brenda Serbisë, gjë që kjo do të
ndikojë negativisht, edhe në aspekte të tjera të Rusisë me Perëndimin.Serbia, duhet të ketë parasysh faktin se e ka humbur Kosovën, për shkak të politikës së kryetarit të saj, Slobodan Milosheviq. Ardhmëria e Serbisë është në BE, me kusht që, ajo t'i ketë tejkaluar mitet e saj paralizuese historike."(www. washingtonpost.com, 13.03.2007).

1. Metoda ruse versus pavarësisë së Kosovës shqiptare

S'ka dilemë se përzierja e Rusisë në zgjidhjen e statusit të Kosovës (ashtu siç i konvenon sferës së interesave tradicionale ruso-serbe-sllave në Ballkan), është sinjal zerioz për SHBA-në, se diplomacia dhe politika e jashtme e Rusisë së Vladimir Putinit, po bën përpjekje që të "ringjallë" imazhin, rolin dhe ndikimin e saj të BRSS-së së dikurshme si "partner i barazvlershëm" me SHBA-në si superfuqi botërore në zgjidhjen e problemeve dhe të konflikteve në relacione ndërkombëtare, së këndjemi edhe në zgjidhjen e çështjes përfundimtare të Kosovës, si dhe të problemeve të tjera në Ballkan, të cilin historikisht e konsideron si sferë të paprekshme të interesit ruso-sllav.

Këtë kurs pretencioz dhe negativ me pasoja të paparashikuara për sigurinë, për paqen dhe për stabilitetin e marrëdhënieve globale ndërkombëtare, kohëve të fundit e ka bërë të ditur edhe kritika e ashpër e presidentit të Rusisë, Vladimir Putin, i cili në fjaleminin e tij të fundit, të paraqitur në sesionin e rregullt të Parlamentit Rus, direkt e akuzoi Amerikën dhe aleatet e saj të NATO-s për "përzierje në çështje të brendshme të Rusisë dhe, si rrezik potencial për sigurinë botërore"(Reuters, 26,04.2007).

Duhet të mbajmë parasysh faktin se kjo kritikë e V. Putinit në adresë të Uashingtonit zyrtar, të NATO-së dhe të BE-së, nuk është kurrfarë novus-i diskursit të Moskës zyrtare, por vazhdim i observimeve të kritikës së mëparshme, të bërë në Konferencën e Munihut për sigurinë politike, më 10 shkurt 2007, ku ndër të tjera, politikën e jashtme amerikane e quajti " rrezik për sigurinë botërore ngase i ka tejkaluar kufijtë e saj nacionalë, duke krijuar lështu pasiguri në përmasa botërore." (Reuters,10.02.2007).

Gjithashtu, në kuadrin e zhvillimit të punimeve të kësaj kconference, presidenti rus, Vladimir Putin, me theks të posaçëm, vuri në dukje edhe problemin e Kosovës, zgjidhja e të cilit, sipas "versionit" kritik të presidentit Vladimir Putin, do të duhej të jetë favor të dy palëve. Ndryshe, po qe se "plani i Marti Ahtisarit për Kosovën, do t'i imponohet në mënyrë të njëanshme Beogradit, atëherë, Rusia , do të jetë e gatshme të përdorë veto-n e saj, me rastin debatimit të Rezolutës së re në kuadrin e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.

Ia vlen të theksojmë se, edhe pas përfundimit të vizitës së Grupit Faktmbledhës në Kosovë të KS të Kombeve të Bashkuara, Moska zyrtare sërish qëndron në të njëjtat pozicione, duke rikonformuar qëndrimin e saj se "Plani i Marti Ahtisarit nuk mund të jetë kurrfarë platforme për hartimin e rezolutës së re të KS të KB-së, si zgjidhje përfundimtare të statusit të Kosovës, sepse esenca e përmbajtjes së tij cenon të drejtën e njërës nga shtetet anëtare të KB-së, gjë që kjo është në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare, me Kartën e Kombeve të Bashkuara dhe se mund të ketë pasoja negative për sigurinë dhe stabilitetin rajonal dhe ndërkombëtar."(Tanjug,30.04.2007).

Ky konstatim zyrtar i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Federatës Ruse nuk është i qëndrueshëm as mbi bazën e së drejtës së sotme ndërkombëtare, as me mbi atë të Kartës së Kombeve të Bashkuara, sepse Kosova është problem kolonial i Serbisë që nga viti 1912. Prandaj, si i tillë, edhe duhet të zgjidhet në frymën e së drejtës ndërkombëtare dhe të dispozitave të Kartës së Kombeve të Bashkuara në favor të Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike, e jo të Serbisë, as të serbëve. Mëpastaj, siç pohon ky burim i politikë së jashtme ruse, është e vërtetë se Serbia është anëtare e OKB-së, por ky status i saj është i dyshimtë dhe i disktueshëm ligjërisht sipas së drejtës ndërkombëtare dhe Kartës së Kombeve të Bashkuara ngase shtrohet pyetja e pashmangshme, si ka qenë e mundur që pas kryerjes së tre agresioneve dhe luftërave gjenocidale kundër Kroacisë, Bosnjës dhe Kosovës, (me qëllim që t'i rizgjeronte kufijtë ekzistues të Serbisë së Madhe në kurriz të popujve kroat, boshnjak
mysliman dhe shqiptar, 1992-1999), t'i rikethehet në OKB, pa dhënë llogari ligjore sipas sistemit juridik pozitiv ndërkombëtar, kur mirëfilli dihet se nga praktika e derisotme e OKB-së, shtetet agresore dhe gjenocidale siç janë Serbia dhe Mali i Zi nuk mund të jenë anëtare legjitime të OKB-së, as të BE-së, as të NATO-s e as të OSBE-së. Ky është gabimi drastik i OKB-së, të cilin sot, pas përfundimeve të tre agresioneve pushtuese dhe gjenocidale, Serbia e ka kapitalizuar në favor të interesave të saj neokolonialiste, duke u kthyer prapë, pa asnjë të drejtë në strukturat e bashkësisë ndërkombëtare si "shtet paqësor" dhe si "shtet demokratik-integres" në procesin e reformimit dhe të demokratizimit të "Ballkanit Perëndimor"(!?).

Pikërisht, për shkak të një gabimi të këtillë fatal të OKB-së në mosndëshkimin ligjor dhe në kohën e duhur të Serbisë agresore gjenocidale, tani vetë OKB-ja, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, NATO-ja dhe aleatët e saj të evroperëndimorë po ballafaqohen me kërcënimet, me sulmet, me kundërshtimet, me kushtëzimet cinike dhe me diktatin e Serbisë "demokratike" të Boris Tadiqit, të Vojislav Koshtunicës dhe të Kisdhës Ortodokse Serbe, të "ndërsyerë" nga Rusia e Vladimir Putinit, se nuk do të pranojnë kurrfarë tipi pavarësie të Kosovës, përpos rikthimit të saj nën sovranitetin kolonial të Serbisë, qoftë edhe duke e përdorur luftën dhe aggressionin e tyre gjenocidal pushtues, si mjetin më të preferuar tradicional të Serbisë së Madhe të Ilia Garashaninit (1844), përkatësisht të Slobodan Milosheviqit (1992-1999) dhe të Kishës Ortodokse Serbe për copëtimin dhe kolonizimin e trojeve indigjene të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike.


2. Si, dhe kush do të fillojë luftën në Kosovë?!

Shikuar retrospektivën e hidhur dhe, jo më të largët se një dekadë(1989-1999), të fillimit të agresionit luftarak gjenocidal në Kosovë nga ana e Serbisë militariste të Slobodan Milosheviqit dhe të Kishës Ortodokse Serbe, edhe kësaj radhe (nëse Kosovës i njihet pavarësia e saj nga ana e Amerikës dhe e aleatëve të saj evro-perëndimorë), luftën në Kosovë, do ta provokojnë sërish mbeturinat paramilitare, militare dhe policore çetniko-fashiste serbe të harangave dhe fallangave të soldateskës vrastare të regjimit të mbijetuar të Slobodan Milosheviqit, të stacionuara dhe të barrikaduara në pjesën veriore të Mitrovicës "sereb" dhe përgjatë kufirit verilindor të Kosovës.

Kuptohet, kriminelët barbarë serbomëdhenj, luftën në Kosovë, do ta provokojnë sipas të së njëjtës metodologji strategjike dhe taktike sikurse më 1989 (frikësim, terror, represalie, plaçkitje, djegje dhe dëbim të popullsisë civile shqiptare nga vatrat e tyre etnike. Kjo mund të ndodhë, pikësëpari në rajonin e pambrojtur shqiptar të Anamoravës: Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë, jo përbrenda kufijve veriorë të Kosovës, siç ka paralajmëruar "kollovogja", organizatori kryesor i "Gardës së shenjtit car Llazari", Zhelko Vasileviq), me rastin e rikujtimit të 600-vjetorit të disfatës së serbëve në Betejën e Kosovës më 1389, po në të njëjtin vend, në Gazimestan, Kisha Ortodokse Serbe, e bekoi "referatin" kërcënues luftarak të Slobodan Milosheviqit, se për disfatën e tyre nga turqit në Betejen e Kosovës, 600 vjet më pas, do t'iu hakmirreshin shqiptarëve, për shkak se ata, sipas "teftereve" të falsifikuara të Kishës Ortodokse Serbe dhe të historigrafisë mitologjike serbomadhe,
ishin ngulitur "me dhunë" (të "favorizuar" nga Perandoria Otomane) në "Kosovën e shenjtë serbe"(!?)

Mirëpo, nëse vjen deri te shpërthimi i luftës në Kosovë,siç ka paralajmëruar themeluesi dhe kryeorganizatori i "gardës car Llazar", Zhelko Vasilveiq, promovimi i së cilës pritet të bëhet më 5 maj 2007 në Krushevac të Serbisë, ajo luftë nuk do të ketë karakter paramilitarist çetniko-fashist serb: " masakro, dhuno, vraj gra, femijë, pelqë civilë të pambrojtur shqiptarë në Kosovë, por do të jetë e intensitetit më të lartë, ku do të digjen edhe paramilitarët, edhe arsenali i tyre i armatimit klasik dhe i armëve kimike-biologjike, të depozituara në Krushevac, në Lluçani, në Vinça afër Beogradit etj., para se të shkelin në territorin e Kosovës shqiptare.

Si kreu shtetit serb (Boris Tadiq, Vojislav Koshtunica), ashtu edhe këshilltarët e tyre neonacistë me prirje dhe me veprim antishqiptar dhe antiamerikan, ashtu edhe "kokat politike" të Kishës Ortodokse Serbe së bashku me strukturat e tyre ushtarake, paraushtarake dhe policore etj., duhet ta kenë të qartë se,çdo provokim luftarak nga ana e tyre, me qëllim që të infiltorhen në Kosovën shqiptare, do të jetë me pasoja katastrofike për vetë Serbinë dhe serbët, sepse kësaj radhe shqiptarët së bashku me forcat e pranishme ushtarake mbrojtëse të NATO-s në Kosovë nuk do t'i presin "me lule" dhe me "lutje paqësore" të rugovizmit të dështuar pacifist pasiv nipërit-kasapët paramilitarë çetniko-fashistë dhe neonacistë të Drazha Mihailoviqit, të Slobodan Milosheviqit, të Vojislav Sheshelit, të Zhelko Razhnjatoviq-Arkanit, të Vuk Drashkoviqit.etj., por me hekur dhe me zjarr, ku do të digjen të gjithë ata, që mësyjnë rrugën për të ndezur luftën agresive dhe pushtuese serbe në Kosovën
shqiptare.

Në një hap të tillë eventual të ndërhyrjes ushtarake të Serbisë në Kosovën shqiptare, të kopjuar nga plani strategjiko-taktik nacioanalshovinist imperialist dhe gjenocidal i Serbisë së Madhe të Slobodan Milosheviqit dhe i Kishës Ortodokse Serbe për "zgjidhjen" e statusit të Kosovës, pa dyshim se kanë ndikuar premtimet dhe qëndrimet e njëanshme të politikës dhe të diplomacisë së Rusisë, e cila haptazi ka marrë anën e mbrojtjes së Serbisë, në rast se Shtetet e Bashkuara të Amerikës, OKB-ja, BE-ja dhe NATO-ja, do të njohin pavarësinë e Kosovës.

Kërcënimet Serbisë përmes propagandës së saj luftarake kundër njohjes së pavarësisë së Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës si inicuese dhe mbrojtëse e saj, me të drejtë dhe në mënyrë kosntruktive janë kritikuara edhe nga senatorët amerikanë: John Mc Cain (republican) dhe Joe Lieberman (democrat), i cili kritikat e Vladimir Putinit në adresë të
gabimeve dhe të metave "unilaterizmit amerikan", i cilësoi si "rikthim në retorikën e luftës së ftohtë."

Duke qenë se, tanimë sikruse Amerika, OKB-ja, NATO-ja dhe BE-ja së bashku me Marti Ahtisarin e tyre në rolin e emisarit special ndërkombëtar për zgjidhjen e statusit politike me mjete paqësore, janë dijeni të plotë se Serbia dhe Rusia e kanë "varrosur" Planin e Marti Ahtisarit si të "papranueshëm" për interesat e Serbisë në Kosovë, atëherë, duhet të veprojnë fuqishëm dhe, sa më parë të jetë e mundur që të thirret mbledhja e KS të Kombeve të Bashkuara, në mënyrë që t'u vihet pike grackave të rrezikshme zvarritëse, kërkesave dhe planeve tinëzare të Rusisë dhe të Serbisë për vazhdimin e dialogimit të ri (me muaj dhe me vjet) të dy palëve në konflikt. Praktikisht, bisedimet me palën serbe dhe ruse për statusin e Kosovës kanë marrë fund me hudhjen poshtë të Plani të Ahtisarit.

Në favor të konstatimit tonë, është edhe kjo deklaratë e këshilltarit të premierit të Serbisë, Dr. Slobodan Samarxhiq, i cili, pas përfundimit të vizitës së Grupit Faktmbledhës të KS të KB-së në Beograd dhe në Prishtinë, ka nënvizuar se Nëse "plani i Ahtisrait është i vdekur" siç ka deklaruar Slobodan Samarxhiq (këshilltar i kryeministrit Vojislav Koshtunica) Samardziq, duke nënvizuar se :" Plani i Ahtisarit tanimë ka dështuar, gjë që këtë nuk e pohon vetëm Serbia, por edhe Rusia... Kështu që, në bazë të një plani të këtillë të vdekur, nuk mund të miratohet një vendim ose rezolutë e re për Kosovën, pa pëlqimin e Beogradit dhe të Moskës..." (Tanjug,29.04.2007), atëherë, nuk do të thotë se "ka vdekur" alternativa tjetër-e drejta e vetëvendosjes, e cila do t'i njihet Kosovës automatikisht me procedurë të shkurtër dhe unilaterale nga ana e Amerikës dhe nga shtetet e tjera të bashkësisë ndërkombëtare.

Vetëm armiqtë qëllikëqinj dhe politikanët infantilë dhe të verbër,që "nuk shohin përtej hundës së tyre", të cilët nuk e njohin apo duan ta shtrembërojnë historinë e Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike dhe, që nuk dijnë se ç'është politika dhe diplomacia ndërkombëtare, mund të nxjerrin përfundime iracionale, apolitike, komike dhe absurde se "Plani i Ahtisarit nuk ka alternativë tjetër, apo "është i vdekur", siç pohon propaganda dhe diplomacia serbo-ruse"?!

Alternativa e vetme, e bazuar dhe e justifikueshme moralisht, politikisht, ligjërisht dhe historikisht për zgjidhjen e statusit kolonial 100-vjeçarë të Kosovës, është zbatimi i së drejtës ndërkombëtare të vetëvendosjes që nënkupton shkolonizimin e Kosovës nga Serbia e Madhe kolonialiste dhe gjenocidale.

Ndryshe, nga çdo vonesë dhe nga kalkulimet e panevojshme në disfavor të njohjes së vetëvendosjes së Kosovës, ekziston rreziku që të përfitojë "plani i autonomisë së mbikëqyrur serbe", që si antitezë e Planit të M.Ahtisarit, kryeministri i Serbisë, Vojislav Koshtunica, në emër të arritjes së "kompromisit politik" me palën shqiptare, ua propozoi anëtarëve të Misionit Fakymbledhës në Kosovë të KS të Kombeve të Bashkuara, me rastin e vizitës së tyre Beogradit, më 26.04.2007.

Ja, ky është "progresi historik" i bisedimeve të palës shqiptare dhe të mediatorëve ndërkombëtarë lidhur me statusin e ardhshëm të Kosovës, pas dy vjet bisedimesh, së fundi, Beogradi zyrtar ka gjetur "formulën magjike" të zgjidhjes së problemit kolonial të Kosovës: "Pavarësi" nën saçin e kuq të sovranitetit kolonial serbomadh. Ja, ky është "kompromisi politik" rreth të cilit nuk duhet të humbasin asnjë minutë kohë as Amerika e as shqiptarët, por të marrin hapa vendimtarë të drejtë dhe të justifikueshëm (historikisht, juridikisht, moralisht, politikisht dhe demokratikisht) që Kosovës t'i njihej cilësia e plotë e subjektit juridik ndërkombëtar si shtet i pavarur dhe sovran brenda kufijve të vet etnikë shqiptarë, i pëlqeu apo jo ky vendim me peshë historike dhe ligjore aleancës serbo-ruse sllave.

[Sabriu]

PËRGJIGJE RADIKALËVE TË SHESHELIT

Çetnikët serb po e krijojnë Gardën e Car Lazarit me 5 mijë veta "për të mbrojtur Kosovën"

Gazeta "DANAS" e datës 28-29 prill 2007 njofton mbi krijimin e Gardës së Car Lazarit në shkrimin me titull: Vasileviq: I kemi pesë mijë vullnetar!

Sa herë që Serbia përgatitet për të ushtruar masakra e gjenocid ndaj popujve tjerë, ajo atë nuk e nisë me forcat e rregullta ushtarake e policore të kazermave shtetërore, por gjoja me vullnetar serb që mobilizohen në oborret e kishave serbe të cilat janë kazerma paramilitare të elitave të krimit! Ato reparte të pa rregullta i marrin përsipër kryerjen e masakrave të popullatës civile për pastrimin etnik të territoreve dhe kështu mendojnë se e hequr përgjegjësinë e Shtetit dhe të forcave të rregullta ushtarake e policore para të Drejtës Ndërkombëtare. Deri me tani kjo taktikë provizore edhe ka funksionuar në dobi të Shtetit Serb!

Edhe pse botërisht dihet se tëra luftërat e fundit në ish RSFJ, me pasoja gjenocidale, janë udhëhequr nga Qeveria e Serbisë dhe nga Shtabi Qendror i Armatës Jugosllave, Gjykata e Hagës nuk e bëri përgjegjës Shtetin Serb as për gjenocidin e Serbernicës dhe as për krimet tjera të ushtrisë dhe policisë serbe, dhe kështu Serbia u lirua edhe nga përgjegjësia e krimeve të njëjta ndaj Popujve: Slloven, Kroat e Shqiptar! Derisa në gjykatën e Hagës vinë të dëshmojnë oficerët ushtarak e policor okupator serb kundër çlirimtarëve të UÇK, në vend se ata të janë vet në bankën e zezë për masakrat që i kanë bërë në Kosovë! Absurdi nuk ka kufi!

Ne. njerëzit thjeshtë jemi të bindur se po të i kishin bërë këto krime Myslimanët e Bosnjës apo Shqiptarët e Kosovës ndaj serbëve Gjykata në Hagë do të merrte një qëndrim të kundërt me këtë që e morri duke e liruar shtetin Serb nga përgjegjësia për gjenocidin në Serbernicë.

Vendimi i Gjykatës së Hagës për lirimin e Shteti Serb nga përgjegjësia juridike për masakra e gjenocid, është një vendim politikë i cili ka edhe përmasa të urrejtjes fetare ndaj Myslimanëve të Bosnjës dhe kjo tregon më së miri fundamentalizmi antimysliman institucional të atyre që e kanë themeluar një gjykatë të tillë politike edhe pse kjo provohet të maskohet me akuza kundër
"fundamentalizmin islamik"! Politikë kjo e cila i detyron njerëzit që të marrin vendim për vetëvrasje si mundësi e fundit për mbrojtje nga terrorizmi shtetëror që zhvillohet me dekada ndaj tyre!

Zhelko Vasileviqi nuk është një qytetar i thjesht por është deputete i Parlamentit të Serbisë nga Partia Radikale e Vojisllav Sheshelit, i cili aktualisht është duke mrizuar në burgun e Hagës, nga ku po qeverisë me politikën serbe. Vasileviqi flet për gard vullnetare çetnike e cila po qëndron në gjendje gatishmërie në kazermat e ushtrisë dhe të policisë të shtetit Serb nën prirjen e oficerëve serb e rus më me përvojë të cilët formalisht shpallen pensionist, por që janë 24 orën në ditë aktiv. Oficerët serb jo rrallë herë i kanë veshur edhe rrobat e UÇK e dikur edhe rrobat kombëtare shqiptare dhe kanë bërë keqpërdorime të ndryshme. Për këto veprime ka patur dhe ka edhe sot dëshmi e dëshmitar!

Tani kemi informacione se vullnetarët e Zhelko Vaseileviqit kanë grumbulluar disa mijëra uniforma të Ushtrive dhe Policive të shteteve pjesëmarrëse në NATO, kanë armatimin dhe mjete transportuese me shenja të NATO-s dhe të Policisë ndërkombëtare. E dimë edhe se të gjitha Kishat serbe në Kosovë janë mbushur me armatim dhe municion dhe aty janë vendosur shtabet çetnike, qendrat e radio lidhjeve dhe qendrat koordinuese dhe ku ka edhe burgje të improvizuara.

Pra, dihet botërisht se në atë momentin kur në Kishë apo ndonjë objekt tjetër fetar apo privat shndërrohet në objekt ushtarak apo policore në shërbim të një vendi armik ai më nuk qëndron nën mbrojtjen e kurrfarë normave ndërkombëtare! Kjo vlen edhe për të gjithë ata persona që vihen në shërbime të natyrës ushtarake e policore, pavarësisht se maskohen me rroba civile apo me ato fetare!

Zhelko Vasileviqi si edhe Vuk Drashkoviqi-Brankoviqi, Koshtunica etj., duhet ta dinë se në Kosovë, pos NATO-s, janë gjysmë milioni armë në duar të shqiptarëve, dhe nëse për në Kosovë niset Garda e Car Lazarit, nga ajo gardë do të e mbarojmë një govegji-gullash serb dhe do t’ ua qesim qenve të rrugëve!

Pra, Car Lazari i pat lënë eshtrat në fushën tonë në Betejën e parë të Kosovës, dhe ju e humbët edhe Betejën e dytë të Kosovës në vitin 1999 dhe si duket po bëhen gati të humbni edhe një Betejë të tretë të Kosovës! Pra, e treta e vërteta! Ne do të ua urojmë një mirëseardhje të zjarrtë! Aq të zjarrtë sa edhe eshtrat e Car Lazarit e të Carica Milicës kanë me nis me kja me za! Dhe përsëri poetët serbë do të gjejnë frymëzimin të recitojnë atë vargun famoz: "...në Kosovë varr pranë varrit kërkon nëna Millovanin..., kush të vije në tokën e Kastriotit, s’ ndahet mirë qe besa e zotit...!"

Në oborrin e Kishës së Lazaricës në Kryshefc me 05 Maj 2007, Priftërinjtë Fetarë mirë do të ishte të predikojnë paqe e miqësi mes popujve tanë, sepse jemi fqinjë dhe do të mbesim edhe në të ardhmen pavarësisht nga ajo se a e duam në këtë apo jo! Kisha Ortodokse Serbe nëse e do me të vërtetë Serbinë dhe Popullin Serb atëherë ajo duhet të e zhvesh popullin e vet nga iluzionet dhe nga gënjeshtrat mitologjike se ai mundet të jetë sundimtar mbi tokat Shqiptare. Kisha duhet të thotë të vërtetën se Serbia duhet të kthehet në kufijtë e vet real të Pashallëkut Serb të Beogradit. Sanxhaku e Vojvodina janë në rrugë drejt pavarësisë nga Serbia, ndërsa Kosova ka dalë nga okupimi serb në vitin 1999 . Sa ma parë të zgjohet nga gjumi populli serb, aq më shpejtë ai do të e gjen rrugën e vet të jetesës në paqe e harmoni me vetveten dhe edhe me të tjerët në Ballkan! Nëse Serbia vazhdon armiqësitë me popujt fqinjë, e vetmja rrugë e shpëtimit të popullit Serb do të është kthimi në atdheun e vjetër në Karpate!

Por, as Shqiptarët nuk mund të flenë të qetë përderisa Garda e Car Lazarit po behet gati me u kthye në fushën e betejave të humbura të tyre në Kosovë. Prandaj pa humbur kohë duhet vendosur rojet dhe vëzhguesit në çdo lagje e në çdo fshehtë si në zonat kufitare si në brendësi. Duhet përcjellë me kujdes lëvizjet e patrullave të policisë ndërkombëtare dhe asaj lokale si dhe çfarëdo lëvizje të reparteve te ushtrive të huaja si dhe lëvizjet e forcave ushtrive të ish republikave jugosllave rreth kufijve tan si në tokë si në hapësirën ajrore. Në lëvizjen më të vogël të forcave armike duhet të reagojmë menjëherë dhe energjikisht! Pa humbur kohë duhet verifikuar përgatitjen mbrojtëse të të gjitha njësive. Jemi në luftë!

1 Maj 2007

KUSHTRIM JANINA

[Sabriu]

Alternativa e vetme, e bazuar dhe e justifikueshme moralisht, politikisht, ligjërisht dhe historikisht për zgjidhjen e statusit kolonial 100-vjeçarë të Kosovës, është zbatimi i së drejtës ndërkombëtare të vetëvendosjes që nënkupton shkolonizimin e Kosovës nga Serbia e Madhe kolonialiste dhe gjenocidale.

[Llapi]

Kuku,kuku..Shih kush jep analize!
Milazimi arapi qe kerkon vajzat me u mbulue me ferexhe neper shkolla te Kosoves.
Po kush e lexon mendimin e Milazimit, o daj?

RTP a edhe me themeluesit e LDK/LKJ-se koke prisha ?!
Qitash po e di qe koke ra ne braz

[Sabriu]

KOSOVA NË PRAG TË PAVARËSISË - POR EDHE TË GJENDJES SË JASHTËZAKONSHME


Shkruan: Bashkim MAZREKU, ish-i burgosur politik

Cilat janë dy skenarët - që mund të gjenerojnë kriza të reja edhe
pas statusit të Kosovës (!?!)

Zgjidhja e statusit të Kosovës po ofrohet, por çfarë do të jetë dhe si do të arrihet deri në finalizim, akoma nuk dihet çartë. Ajo çka dihet tashmë nga të gjithë e që gjendet në tavolinën Këshillit të Sigurimit të OKB-së, është propozimi i M. Ahtisarit për Pavarësi të Mbikëqyrur. Ky propozim deri më tash është i vetmi dhe sipas diplomacisë botërore, (përjashto këtu Rusinë), mendohet të jetë më i miri i mundshëm, që do të siguroj një zgjidhje optimale.
Nuk dua të përsërisë ato qëndrime, për të cilat shumë u shkrua dhe po shkruhet këto ditë, lidhur me këtë çështje kapitale. Nuk dua të përsërisë as pikëpamjet dhe optimizmin e vazhdueshëm të politikanëve kosovarë, që duket të jetë i parakohshëm dhe i pa bazë.
Me këtë rast, dua të përqendrohem në dy skenarë të mundshme të zgjidhjes së problemit, e që nuk janë risi e të pa thëna, por mendoj jo aq shumë të përsëritura. Ky shkrim pra ka për qëllim përsëritjen edhe një herë të këtyre skenarëve dhe tërheqjen e vëmendjes në to.

Skenari i parë

Këshilli i Sigurimit aprovon një Rezolutë të re për Kosovën, pa vënë veto kundër, nga anëtarët e përhershëm, (këtu kam parasysh Rusinë dhe Kinën), të cilat në këtë rast mund të abstenojnë.
Sigurohen 9 vota pro dhe Rezoluta votohet.
Parlamenti i Kosovës aprovon Kushtetutën e Kosovës dhe shpallë pavarësinë, e cila do të njihet nga shtetet veç e veç.
Ardhja e një misioni të ri nga BE-ja për të mbikëqyrë procesin e zbatimit të marrëveshjes në Kosovë, bazuar në propozimin e M. Ahtisarit, siç thonë shumica e politikanëve të Kosovës, apo siç do të thoja unë për të qeverisur në mënyrë virtuale me Kosovën, ngase de fakto këtë qeverisje do ta kishin vendorët. Kjo qeverisje duale do të zgjasë aq sa do të donte misioni mbikëqyrës, nëse nuk përcaktohet ndryshe me rezolutë të OKB-së.

Pasojat e këtij skenari

Problemet me veriun e Kosovës, ku serbët në shenjë revolte do të manifestonin në të gjitha mënyrat pakënaqësinë e tyre. Gjendje e jashtëzakonshme në veri të Kosovës, gjendje e lehtë e jashtëzakonshme në enklavat serbe, të cilat do të kërkonin mbrojtje më të madhe e ndoshta edhe tërheqje nga vendet e tyre, për t´u shpërngulur atje ku mund të gjejnë mbrojtje më të mirë.
Mobilizim i KFOR –it në shkallën e parë të rrezikshmërisë. Kufijtë administrativ të Kosovës mbesin të paprekur, por jo funksional ashtu siç i kemi tani, e veçanërisht në veri, ku askush (pos serbëve) nuk do të ketë kontroll. Kosova do të njihet si shtet i pavarur në kufijtë ekzistues, por assesi nuk do të mund të kontrollojë kufijtë e saj verior.
Ky skenar do të kundërshtohet nga Serbia, e cila mund të mobilizojë forcat e veta deri në kufi me Kosovën, për të ndikuar të paktën në aspektin psikologjik te serbët dhe për të treguar njëkohësisht, se ata janë përsëri të gatshëm të luftojnë për Kosovën. Kjo gjendje mund të zgjas me javë e muaj deri sa të krijohet një realitet i ri dhe ai është funksionimi i mirëfilltë i shtetit të Kosovës, në fushën e judikaturës, mbrojtjes së pakicave, (kryesisht serbe), dhe ngritjen e nivelit social për të gjithë qytetarët e Kosovës, të paktën për një shkallë me të lartë se në shtetet fqinje.
Për zbutjen e kësaj gjendje, Serbisë do t´i ofrohen benificione të mira e ndoshta edhe aderim të shpejt në UE, para të gjitha vendeve tjera të Ballkanit perëndimor. Por, bashkë me Serbinë do t´i hapet rruga padyshim edhe Kosovës drejt një perspektive të ngadalshme por të mirëfilltë, në gjirin e UE-s. Ndarja e Kosovës me këtë skenar mbetet e mundshme por jo edhe e pashmangshme...

Skenari i dytë

Mos aprovimi i Rezolutës në Këshillin e Sigurimit të OKB-së për shkak të vetos së Rusisë.
Ky skenar nuk e pengon përsëri Parlamentin e Kosovës që të aprovojë Kushtetutën dhe të shpallë pavarësinë, e cila sikurse në skenarin e parë do të filloj të njihet nga shtete të ndryshme veç e veç.
Dallimi esencial i këtij skenari nga skenari i parë është se: derisa skenari i parë ka Rezolutën e OKB-së bazuar mbi Propozimin e marrëveshjes së M. Ahtisarit, si bazë legale për misionin mbikëqyrës të Unionit Evropian, skenari i dytë nuk përjashton mundësinë e pavarësimit, por nuk ka asnjë bazë legale për ndërhyrje ndërkombëtare në cilësinë e mbikëqyrjes. sepse do të mungonte materia e mbikëqyrjes, pra marrëveshja. Mungesa e kësaj marrëveshje do të detyronte Parlamentin e Kosovës t´i bëj thirrje bashkësisë ndërkombëtare për ndërhyrje në cilësinë e mbikëqyrjes ( por në çfarë baze kur s´kemi marrëveshje ??).
Në këtë situatë, "de jure" Misioni i UNMIK-ut do të vazhdoi të qëndroj edhe më tej në Kosovë. Pra, Kosova e pavarur me Misionin e UNMIK-ut dhe KFOR-in në Kosovë. Misioni i UNMIK-ut mbi bazën e rezolutës 1244 nuk do të shfuqizohet nga OKB-ja, por nga vetë parlamenti i Kosovës dhe nga njohja e pavarësisë nga shtete të ndryshme. UNMIK-u nuk do të ketë dalje legale nga Kosova, sepse nuk do urdhërohet nga KS i OKB-së për një gjë të tillë. Nuk do të qëndroj ky mision më në Kosovë, sepse ky mision në Kosovën e pavarur është i pakuptimtë. Misioni i ri i UE-së nuk do të mund të hyjë në Kosovë, sepse nuk ka bazë legale nga OKB-ja, por as që do të mund të qëndroj anash (indiferent). Në fakt me këtë skenar bie në ujë plani për marrëveshje - sipas propozimit të M. Ahtisarit, andaj as Misioni i ri Evropian s´ka përse të vijë në Kosovë. Vetëm gjendja e jashtëzakonshme (në prag të luftës) do të mund të krijonte një alibi për misionin evropian, tashmë me qëllime të papërcaktuara në zbatim të ndonjë marrëveshje, por vetëm për të menaxhuar krizën e re dhe për të mënjanuar kështu eksplodimin e kësaj bombe të kurdisur që quhet Kosovë.

Pasojat e këtij skenari

Kosova e pavarur me UNMIK-un brenda por pa kompetenca e pa Mision të UE-së. Me KFOR i cili do të përballet me një gjendje të jashtëzakonshme, por tanimë me përmasa më të mëdha se sa në skenarin e parë. Kufijtë e Kosovës nuk do të mund të kontrollohen, sidomos kufiri verior. Serbët do të marshojnë drejt veriut të Kosovës (tanimë deri në lumin Ibër) e cila edhe ashtu është nën kontroll të tyre dhe ata do të kërcënojnë me luftë të re. Poashtu edhe serbët e pjesëve tjera të Kosovës (nëpër enklava) do të fillojnë shpërnguljen masive në drejtim të veriut. Dhe kësisoj, Kosova do të përballet me një gjendje të jashtëzakonshme dhe me një eskalim të situatës, të ngjashme me atë të pragut luftës. Ky eskalim i situatës, do të varet shumë nga vendosmëria e KFOR-it dhe institucioneve të Kosovës, e sidomos nga SHPK, TMK etj.

Ndarja e Kosovës e pashmangshme!

Siç vihet në dukje, të dy skenarët tregojnë se pjesa e veriut të Kosovës është një çështje shumë e ndjeshme dhe do të vazhdojë të jetë e tillë. Asnjë institucion, as civil as ai ushtarak nuk do të ketë kurajë ta zgjidhë këtë problem në rrugë paqësore, sepse serbët nuk pranojnë një zgjidhje të tillë, të mësuar me agresivitet, e të lidhur emocionalisht me prenë e vet (Kosovën), që mbi një shekull e mbajtën nën sundim.
Pra, Kosovën në të ardhmen pritet ta kaploi një gjendje e jashtëzakonshme. Kosova do të paguan edhe një çmim të pavarësisë. Sa do jetë i lartë ky çmim dhe për sa kohë do të paguhet ai, do të varet shumë nga vendosmëria e vendorëve dhe në radhë të parë nga forcat ushtarake vendore dhe ndërkombëtare që janë prezentë në Kosovë.
Së këndejmi mund të thuhet se Pavarësia e Kosovës nuk është çështje e kryer siç propagandojnë politikanët shqiptarë, në veçanti super parlamenti i Kosovës i quajtur Grup i Unitetit, i cili duket se e ka humbur busullën në kompetencat që i ka marrë, e të cilat askush nuk ja ka dhënë as legjitimuar.
Se është koha të përgatitemi për më të keqen (edhe nëse del mirë) nuk ka dyshim, por realiteti po tregon, se ne po përgatitemi për festim - pa menduar në flijime të reja, qofshin ato edhe vetëm ëndrrat tona, se Kosova po bëhet shtet i pavarur me tërë territorin e saj dhe se s´do të ketë ndarje të saj! Disa po bazohen në Parimet e Grupit të Kontaktit për mosndarjen e Kosovës, por duket që po harrojnë se ato janë parime dhe hiq më shumë. Dhe, parimet janë relative.
Misioni Evropian mund të vijë në Kosovë me rezolutë apo me gjendje të jashtëzakonshme. Por, ai mision si edhe lidershipi vendorë, duhet ta kenë parasysh, se zgjidhja paqësore dhe njohja e Pavarësisë së Kosovës pa konflikte të reja nuk do thotë asgjë më shumë as më pak se Kosova do të mbetet edhe me tej fuqi baroti. Një zgjidhje stabile dhe një menaxhim optimist të gjendjes pas statusore do të jetë zgjidhje që unë do ta quaja: Program. Pra, misioni evropian zgjidhjen e Kosovës duhet ta sheh si program menaxhimi dhe zhvillimi.
Pikat më të ndjeshme të këtij programi duhet të jenë: siguria, ekonomia dhe aspekti social.
Kosova, për tetë vite me radhë ka përparuar mjaftë, krahasuar me gjendjen e luftës nëpër të cilën fatkeqësisht kaloi. Ndërsa po të krahasohet me një gjendje normale ajo ka vendnumëruar. Qytetarit të varfër i është shpërlarë mendja, ngase ai nuk guxonte të bëj asgjë gjatë kësaj kohe të pritjes së pavarësisë, dhe prandaj duhet ta duroj varfërinë e skajshme edhe më - duke pritur pavarësinë!
Pas pavarësisë, qytetarit i duhet mbushur mendja dhe barku!
E para me optimizëm, bazuar në sigurinë, funksionimin e shtetit juridik, pa korrupsion e kriminalitet, liri të fjalës dhe procese vërtet demokratike.
E dyta, me ndihma të mirëfillta sociale dhe programe zhvillimi në ekonomi, vende të reja pune, rrymë e ujë pa ndërprerje... dhe menaxhim të vetë njeriut ashtu siç do dhe meriton ai, e jo ashtu siç mundet dhe do shteti. Buxheti i Kosovës nuk krijohet mbi kurrizin e qytetarit, por mirëqenia e qytetarit krijohet mbi kurrizin e shtetit. Shteti kërkon tatime, qytetarët paguajnë aq sa munden, ndërsa ato abuzohen dhe qytetari përsëri pretë (ta zëmë) me orë të tëra për një dokument, s´ka punë, s´ka shkollim cilësor etj., dhe nga kjo gjendje qytetari s´ka as shpresë për të nesërme më të mirë.
Për të arritur sukses, (kuptohet ngadalë e jo për një natë), shteti i Kosovës me ndihmën e misionit të ri, fillimisht duhet të menaxhoj aspektin social dhe të sigurisë, për të vazhduar pa vonuar edhe zhvillimin e ekonomisë.
Nëse prezenca e re ndërkombëtare kufizohet të ndihmoj në këto parametra dhe vendorët kufizohen në funksionimin e shtetit të ri të Kosovës për të mirën e qytetarëve, (e jo të kërkojnë prej tyre pritje e heshtje për të mirën e vet pushtetarëve), Zgjidhja të jetë – Program, Pavarësia – Program..., atëherë mund të shpresohet jo vetëm për një mirëqenie të qytetarëve, por edhe për zgjidhje racionale të konflikteve ndëretnike. Ngritja e standardit në Kosovë krahasuar me shtetet fqinje do të ndryshoi dioptrinë e rrymave nacionaliste. Kosova duhet të arrijë një zhvillim të shpejt sa të zgjoj xhelozinë e fqinjëve, në të kundërtën Kosova edhe për shumë kohë do jetë vatër e pashuar krizash, vendi më i varfër që do të gjenerojë vetëm dhunë e urrejtje, qoftë ndëretnike qoftë qytetare në raport me shtetin. Pra, ndarja e Kosovës do të pengohet, pos me ushtri e vendosmëri edhe me këtë logjikë të zhvillimit.
Nëse Kosova e pas statusit dhe misioni evropian dështojnë në zgjidhjen – program dhe emitojnë UNMIK-un, kjo do të paraqes një shkas të ri për vazhdim të gjendjes së jashtëzakonshme mbi baza ushtarake, do të krijojë një shtet policor dhe kështu festimi i pavarësisë së Kosovës do të zgjas shkurt, sepse vendin do ta zënë orët policore, manifestimet e ndryshme në rrugë dhe anarkia, të cilën askush nuk e dëshiron, në këtë kohë të pritjes së gjatë të pavarësisë. Nëse ndodh më e keqja, atëherë kosovarët për të kaluar në Serbi, pasaportat e tyre duhet t´i tregojnë “te ura” mbi lumin Ibër!

Më 02.05.2007, Bernë

[Ali Baba Tepele]

Serbët kërkojnë të kthejnë kohën mbrapsht! Ajo nuk ndodh kurrë.Përndryshe do të prisnim të dukeshin Dinosaurët e parë.Car Nikollën që kërkojnë Serbët,edhe ai po të ishte gjallë do bindej se u kishte borxh një kurban të madh Kosovës dhe Arbërisë!
Populli na mëson:"Hodhi një budalla një gur në pus dhe mblidhen 100 të mënçur dhe se nxierrin dotë." Nga kjo lindën dy pyetje që nuk kan kurrë përgjigje;
1- A ishte vërtet budalla ai që e hodhi gurin?
2- A ishin vërtet të mënçur ata që u mblodhën më pas?
Shpiegimin më mbrapa.

[Jimmi_1978]

RTP a edhe me themeluesit e LDK/LKJ-se koke prisha ?!
Qitash po e di qe koke ra ne braz

Themeluesit e LDK-se sot e kane djalin udheheqes te PDK-se

[Llapi]

Themeluesit e LDK-se sot e kane djalin udheheqes te PDK-se

A e ke ndegjue ate fjalen popullore qe thoin prej beteri del Skendeeri.

[Sabriu]

TË LUTEM QEVERI MË BËJ NJË VARR !

Shkruan : Abaz Pllana

Të premtën, më 20 prill 2007, në Lyon të Francës tragjikisht humbi jetën 28 vjeçari B.H. nga Prishtina. Duke mos qenë në lidhje me shqiptarët e Lyonit, ishte vetëm komisiariati i policisë së Lyonit që merr kontakt me kryetaren e Shoqërisë Shqiptare ILIRIA, zonjën Rina çela, të mërkurën më 25 prill 2007 për t’i kumtuar lajmin e rëndë. Tashmë shtroheshin dy mundësi: që trupi i bashkatdhetarit tonë të varrosej në varrezat e përbashkëta të endacakëve dhe të atyre pa emër ose të procedohej me riatdhesimin e tij. Për riatdhesim, familja e varfër nuk kishte mjete të siguronte, ndërsa zyra franceze në Prishtinë edhe përkundër vullnetit shumë të mirë nuk kishte mundësi të financonte këtë veprim. Mundësia e vetme mbeti vetëorganizimi i shqiptarëve të Lyonit, Saint Julienit dhe Annemasit për t’i dalë në ndihmë për të fundit herë bashkatdhetarit të tyre. Nisma del nga Shoqëria Shqiptare ILIRIA dhe lajmi shkoi deri te secili mërgimtar. Bashkatdhetarët tanë nga të gjitha trojet shqiptare u bënë krah për krah për të mbledhur ndihmat që të sigurojë riatdhesimin e të riut të ndjerë nga Prishtina. Agjensioni turistik Reisburo Prishtina nga Gjeneva, mori përsipër transportin pa para të të ndjerit dhe çështja ngeli vetëm tek dikush që duhej patjetër ta shoqërojë arkivolin deri në Prishtinë për shkak të çështjeve administrative. Azizi, një punëtor nga Vitia, me leje e lë punën dhe paraqitet vullnetar për të kaluar edhe këtë pengesë. Të premten, më 27 prill 2007, u arrit që të mblidhet shuma që duhej paguar morgut të Lyonit, pagesa për arkivol, transporti deri në aeroportin e Gjenevës dhe taksat tjera në aeroport. Të premten në orët e para të pasditës, trupi i pajetë i bashkatdhetarit tonë arriti në aeroportin e Gjenevës për t’u nisur në udhëtimin e tij të fundit, për në Kosovë të nesërmen e hershme. Ai varroset të shtunën në Kosovë, ku do të pushojë përjetësisht pranë nënës së tij.
Ju shpreh ngushëllimet e mia më të sinqerta familjes me rastin e humbjes të birit të tyre. I qoftë i lehtë dheu i Kosovës !

Kjo ishte në pika të shkurtëra kronologjia e kësaj ngjarje të dhimbshme. Do të kisha dashur që familja e të ndjerit të mos lexojë shkrimin tim nga këtu e tutje për shkakun e vetëm se biri i tyre u bë shkak për refleksione dhe mendime të tjera të ngacmuara nga ky rast.

Është hera e tretë që në Lyon ndodhin ngjarje të tilla dhe duke u lutur që të mos ketë tjera, prapë mendoj se do të jenë të përsëritshme. Dhe çdo herë mërgimtarët tanë duhen të vetëorganizohen siç dinë dhe siç munden. Dikush mund të thotë se shumë mirë që arrijnë ta bëjnë këtë. Por çështja është se ç’bëhet aty ku nuk mund të vetëorganizohen? Si do venin punët po që se nuk do të kishte një komisioner policie si Kristensen apo zonjat Masson dhe Landra nga morgu i Lyonit? Si mund të lihen të vetëorganizohen mbi 700 mijë shqiptarë të diasporës pa gëzuar mbështetjen ose ndihmën e qeverive të Tiranës, Prishtinës, Shkupit ose Podgoricës që u dalin në pritje të qyetetarëve të tyre përgjatë kufirit për të mbledhur kursimet e tyre sa herë që ata kthehen në atdhe? Si ka mundësi që qeveritë tona të mos qajnë kokën për fatin e gati një milionë mërgimtarëve që marrin pjesë aktivisht në ekonominë vendase? Deri kur qeveritë tona do t’i duan bashkatdhetarët e tyre në mërgim vetëm sa të jenë të gjallë, dhe posa të ndalojë zemra e tyre se rrahuri, do të ndalojë edhe "dashuria" për ta? Qeveritë tona që harxhojnë kohën, paranë dhe mundin e tyre për koncerte apo manifestime të tipit "miss", "mister", "top bukuria" e të tjera si këto dhe nuk mund të gjejnë mundin, kohën dhe paranë në rastet e riatdhesimit të bashkatdhetarëve të tyre në kohën kur ata nuk mund ta bëjnë vetë sepse nuk janë më në mesin e të gjallëve? Pse duhet të presin bashkatdhetarët tanë në arkivole për katër javë (rasti i të riut nga Tirana) , tre javë (rasti i të riut nga Shkodra) dhe një javë (rasti i fundit) për t’u kthyer në atdhe. Më duket se qeveritarëve dhe institucioneve tona, nuk iu bëhet vonë as edhe për katër vjet se një familje shqiptare nuk ka apo nuk pati mundësi ta marrë trupin e familjarit të tyre nga vendi i largët ku e gjeti vdekja.

Shtroj pyetjen se si do të vepronte një qeveri tjetër e botës kur një qytetar i saj do prekej nga vdekja? Me siguri se nuk do të shprehte një moskokëqarje si qeveritë tona. Jo, jo. Këtë nuk e bëjnë as qeveritë e vendeve më të varfëra se qeveritë në tokat shqiptare. Kjo çështje nuk është e lidhur me varfërinë apo me paranë. Kjo çështje është e lidhur me njerëzinë që qeveritarët tanë nuk e kanë. Fatkeqësisht, ne nuk kemi atë ç’kanë të tjerët.

Mërgimtarët e Lyonit, Saint Julienit dhe Annemassit, deri të shtunën në mëngjes arritën të paguajnë 2100 euro për morgun e Lyonit, 160 euro në aeroportin e Gjenevës dhe biletën e shoqëruesit e pagoi vetë Azizi. Pra, të gjitha këto nuk kalojnë shumën 2500 euro. Shqiptarët u treguan edhe më afër familjes së të ndjerit duke iu dhënë edhe 1000 euro dhe 100 franga zvicerane për ditën e varrimit. Ata ndoshta do të mund të u dërgojnë familjes edhe ndonjë ndihmë tjetër në të ardhmen, por, kjo nuk ka rëndësi sa ka rëndësi varrimi i mërgimtarit pranë nënës së tij nga familiarët e tij. A mund ta marrë me mend lexuesi se çfarë lehtësimi i dhembjes për familjen ka qenë arritja e arkivolit të birit të tyre në Prishtinë, kur deri të premten në ora 11 nuk dihej se ç’fat e priste trupin e bashkatdhetarit tonë dhe familjarit të tyre.

Zyrtarët e qeverive tona shkojnë deri në tre herë mbrenda ditës në ambasadat apo zyrat ndërlidhëse të vendeve perëndimore për të siguruar një vizë për vete apo për familjarët e tyre për ikur për turizëm apo biznes jashtë atdheut. Si nuk mund të shkojë asnjëri prej tyre për një javë, dy javë apo me muaj të tërë në këto zyra, për çështje si kjo që ndodhi këtë javë me bashkatdhetarin tonë? Si mund të jenë aq moskokëqarëse qeveritë tona për familjet dhe për ata që vdesin jashtë vendit duke siguruar bukën e gojës, atë që nuk mundën t’ua sigurojnë qeveritë e vendit?

Të premten kur shkova në aeroportin e Gjenevës të paguaj fakturën e fundit, përgjegjësi i ndërmarrjes më pyet për emrin e bashkatdhetarit tonë të vdekur. I përgjigjem, sepse atë na kishte thënë komisioneri i policisë. Më pyet për adresën e tij në Kosovë. I them se nuk e di dhe se nuk e njoh dhe nuk kam pasur rastin ta njoh asnjëherë. Më thotë se do të ishte mirë që të kontaktoj Azizin, ai që do të shoqëronte arkivolin për të marrë informatën që kërkonte. I them se as ai nuk e njeh. Ndoshta në fillim e ka marrur edhe si tallje nga ana ime, por kur i them se fakturat e riatdhesimit paguhen nga mërgimtarët shqiptarë që nuk e kishim pasur rastin ta njohin asnjëherë për së gjalli bashkatdhetarin tonë, me shef me habi duke më thënë se "solidaritet të tillë nuk mund të haset diku tjetër në botë". Në vend që t’i them se gjithkush në botë ka qeverinë e vet, e ne nuk kemi qeveritë që i ka bota, mjaftohem të ngris supet që të mos e zgjas më shumë këtë dialog. Merr grumbullin e letrave që kishin ardhur nga Lyoni dhe nga aty ndau dy fleta dhe duke mbajtur në dorë më drejtohet : "Më lejoni që edhe unë të marr pjesë në dhembjen e familjes së bashkatdhetarit tuaj. Dua që edhe unë të bëj pjesë në këtë solidaritet tuaj". Zemra e këtij zvicerani derdhi dy lot për fatin e një shqiptari, të një shqiptari me fat tragjik. Në fakturën e re të gjitha shpenzimet që do të duheshin fakturoheshin nga ndërmarrja e tij Transit’air (rreth 60 euro) u dhanë dhuratë për humanizmin dhe solidaritetin e njerzve që nuk kishin qeveri të tyre. Si mund që një zviceran që jetën dhe fitimin e tij e ka në të ardhurat e kësaj pune, të heq dorë për një moment për të ndihmuar një njeri që nuk do ta shohë kurrë më, për një njeri që nuk do të presë kurrë nga ai t’ia kthejë një të mirë për kompensim, një njeriu që do ikte nga sipërfaqja e tokës përgjithmonë? Pse nuk mund të gjykojnë e veprojnë qeveritarët dhe institucionet tona si njeriu që unë e quaj zviceran? Por përgjigjen mund ta jap edhe vetë që besoj është e saktë. Unë takova një njeri, një krijesë humane, që mentaliteti i tij ndryshon nga ai i qeveritarëve tanë.

Zvicerani, Rina, unë, zyra franceze në Prishtinë, Azizi dhe të gjithë bashkatdhetarët tanë që ndihmuan që B.H. të varroset në vendin e tij, ndjenë një lumturi në shpirtin e tyre. Ata bënë një vepër humanitare, ata lehtësuan dhimbjen e familjes dhe treguan se janë qenie njerzore. Prandaj, edhe njëherë në emrin e familjes falenderoj të gjithë ata që bënë që kjo çështje u mbyll kështu e nuk u la nën mëshirën e qeverive dhe institucioneve tona.

Do të kisha dashur shumë që ky shkrim të mos shihet nga ndonjë prizëm tjetër siç kanë qejf ta shohin disa "rraxhagji" por një ide e re për punën e qeverive në Tiranë, Prishtinë, Shkup e Podgoricë. Ata duhet të mendojnë të krijojnë organizmat përkatës pranë ambasadave apo zyrave përkatëse të vendeve ku qytetarët e tyre kanë emigruar për të sjellur një kafshatë bukë për familjarët e tyre në atdhe. Nëse nuk mund të "sjellin" për së gjalli qytetarët e vet në vend, së paku të bëjë një gjest të vogël që ata të pushojnë të qetë përjetësisht në dheun e tyre. Nëse nuk mund t’ua ndalin vdekjen edhe nga sëmundjet e "lehta" së paku t’ua lehtësojë dhimbjen familjes duke riatdhesuar për së vdekuri të afërmit e tyre.

Qeveri të lutem, më gjej një varr, nuk është një thirrje dëshpërimi. As një thirrje revolte. Kjo është thirrje e mëse 700 mijë shqiptarëve anëkënd Evropës dhe botës që edhe fundin e jetës së tyre e lidhin me tokën mëmë. Prandaj, Qeveri të lutem, mos na leni pa varr...

28 prill 2007

[Sabriu]

LLOGARIA E GABUAR E KOHËS SË VAMPIRËVE PARAMILITARË TË “CAR LLAZARIT” PËR TË RIMARSHUAR NË KOSOVË!


BAROMETRI DIPLOMATIK
Prof.Dr.Mehdi HYSENI

* TEODOSIJE SIBALIQ (peshkopi i Lipjanit):“ Nuk mund të ketë trup të pashpirt: Kosova do të jetë serbe derisa ajo të jetojë në shpirtin e popullit serb dhe, derisa serbët të jenë të gatshëm për të jetuar në të, pavarësisht nga të gjitha vështirësitë të cilat na rrethojnë sot…” (NS,nr.485, 8.01.2005).
* BILANA SËRBLANOVIQ:“KOSOVO VISE NIKADA SRPSKO”! “KOSOVA KURRË MË SERBE.”(B92,4.05.2007).

Ky pohim i vonuar për më se 1 shekull, është objektiv, sepse mbështet të vërtetën historike dhe legjitime se Kosova kurrënjëherë nuk ka qenë territor i ligjshëm i Serbisë, e as “shpirt, as zemër i trupit”, e as “djep” i serbëve dhe i Serbisë, por i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike. Mirëpo, kur serbomëdhenjtë paranoidë, barbarë dhe gjenocidalë janë në gjendje t’i lënë kockat dhe kokën e tyre të molepsur hegjemoniste për koloninë e tyre të dikurshme 100-vjeçare, atëherë, pse edhe ne shqiptarët të mos vdesim për Kosovën tonë dardane(ilire). Pse me të gjitha forcat dhe me gjithë potencialin tonë kombëtar dhe shtetëror, të mos e mbrojmë Kosovën tonë shqiptare, kur historia dhe bashkësia ndërkombëtare janë në anën tonë. Nuk ka fare rëndësi numri “5000 a 50.000” i kriminelëve paramilitarë çetniko-fashistë gjenocidalë serbomëdhenj, të cilët me ndërsyrjen dhe me mbështetjen e shërbimeve, të organeve dhe të instituciuoneve të ndryshme sekrete a publike serbe dhe të Kishës Ortodokse Serbe, më 5 maj 2007 janë “kunguar” dhe “bekuar” në kishën “Lazarica”të Krushevcit se do të përsërisin luftën, agresionin, plaçkitjen, terrorin gjenlocidal (ashtu sikurse kanë vepruar në intervalin kohor 1989-1999 , duke e djegur Kosovën dhe, duke i masakruar shqiptarët, të cilët në atë kohë ishin të pambrojtur nga preventiva diplomatike dhe ushtarake e bashkësisë ndërkombëtare), me qëllim që ta “kthejnë Kosovën në Serbi” , po qe se ajo do të njihet ndërkombëtarisht si shtet i pavarur nga ana e Amerikës dhe e aleatëve të saj.
Me gjithë kërcënimet e propagandës subversive dhe luftarake të “ushtrisë” paramilitare serbe, të quajtur me emrin “car Lazar” , nën komandën e Zhelko Vasileviqit (deputet i parlamentit te Serbisë dhe “kollovogjë” i kasapëve paramilitarë çetnikë), ne kësaj radhe jemi më të fuqishëm dhe më përgatitur se kurrë, që t’i përgjigjemi çdo sulmi dhe çdo provokimi, që do të shfaqej nga harangat dhe nga bandat “profesionale” (për të shuar etjen e tyre ataviste me gjakun e pafalshëm të shqiptarëve, duke torturuar, duke dhunuar, duke vrarë, duke therur në bajonetat e ndryshkura çetnike foshnja, fëmijë, gra shtatëzana, pleqë dhe të rinj civilë shqiptarë në Kosovë) terroriste gjenocidale çetniko-fashiste serbomëdha. Si ata, ashtu edhe “mësuesit” e dobët të tyre qeveria dhe Kisha Ortodokse Serbe, duhet ta mbajnë parasyh faktin se në Kosovë më nuk kanë asnjë gjasë më të vogël për të depërtuar, sepse kohët dhe rrethanat politike dhe ushtarake kanë ndryshuar në themel, edhe pse paranoja kolektive serbe është verbuar dhe nuk po sheh se Kosova qe 8 vjet nuk është nën sovranitetin kolonial serbomadh, as nën “mëshirën” e regjimit gjenocidal terrorist paramilitar, militar dhe policor të Serbisë së kriminelit Slobodan Milosheviq, por nën juridiksionin politik dhe ushtarak paqësor të bashkësisë ndërkombëtare (UNMIK dhe KFOR) dhe të frocave të TMK-së, si dhe të forcave të tjera të armatosura, të organizuara gjithëpopullore shqiptare, jo vetëm në Kosovë, por në mbarë hapësirat e Shqipërisë Etnike. Kjo do të thotë se, popullata civile shqiptare në Kosovë dhe jashtë saj (Anamoravë, Iliridë, Malësi e Madhe e Mbishkodrës) është nën preventivën e plotë të faktorit mbrojtës shqiptar dhe të forcave ndërkombëtare ushtarake, të instaluara në Kosovë, që njihen me emrin KFOR. Më konkretisht, çdo fallangë (e madhe apo e vogël) terroriste paramilitare a militare çetniko-serbe, pavarësisht nga mbështetja e tyre e brendshme apo e jashtme, që do të mësyjë për të kryer asksione inkursive terroriste në Kosovë, do të ndeshet me thyerje qafe dhe koke nga forcat mbrojtëse shqiptare dhe ndërkombëtare e jo me lutjet mëshiruese të popullatës së pambrojtur dhe të pafuqishme civile, si dhe të pedagogjisë së paqes pasive të rugovizimit, sikurse në krimin gjenocidal të tyre,të kryer gjatë viteve 1998-1999.

Prandaj, çdo tentim i Serbisë dhe i serbëve terroristë që, ushtarakisht të ndërhyjnë në Kosovë, do të jetë fatal jo vetëm për aktorët e atij “aksioni invadues”, por edhe për vetë minoritetin kolonial serb në Kosovë, edhe për vetë Beogradin, i cili më nuk do të bombardohej (nën përkujdesjen e kamerave të “fotoreporterëve” frengo-ruso-serbë dhe të aleatëve të tyre antiamerikanë) “ vetëm me avionët luftarakë të forcave ajrore, por edhe nga ato tokësore dhe detare të NATO-s. Për më tepër, çdo ndezje dhe përflakje e ndonjë konflikti ushtarak përbrenda kufirit të territorit të Kosovës shqiptare nga ana e invaduesve kriminelë çetniko-fashistë serbë,të shtytur dhe të përkrahur nga regjimi militarist i Beogradit dhe i politikës së ndyrë të KOS-it, do të ketë për shkak dhe për pasojë që “epiqendra e termetit” të luftës së intensitetit të lartë të zhvillohet jo në Kosovë, por në thellësinë më të madhe të Serbisë, duke përfshirë në plan të parë Beogradin dhe objektivat streategjike ushtarake të Serbisë, si dhe bazat e saj të arsenalit të armatimeve dhe të armëve kimiko-biologjikle në Krushevac, në Lluçani dhe në Vinça etj., të cilat kanë neglur, të padëmtuara nga bombardimet 78-ditëshe të forcave luftarake të Aleancës së Atlantikut Verior- NATO (24 mars-10 qershor 1999). Me një fjalë, çdo tentativë e konfliktit të armatosur terrorist invadues në Kosovë qoftë në formë sporadike individuale apo të organizuar nga ana e Serbisë së Boris Tadiqit(kryetar) dhe të Vojsilav Koshtunicës(kryeministër), do të jetë një aventurë e reprizuar e regjimit të dështuar gjenocidal dhe nazifashist e kasapit të Ballkanit, Slobodan Milosheviq, mirëpo, për ndryshim, do të ketë katastrofën e Serbisë, jo të Kosovës, sepse ajo nuk do të ketë kapacitet, as forcë ushtarake për të përballuar fuqinë e luftës së drejtë mbrojtëse të NATO-s dhe të Amerikës në Kosovë.

(1) Alternativa e vetme e Serbisë, njohja e pavarësisë së Kosovës!

Për t’iu shmangur konfrontimit ushtarak me forcat e NATO-s dhe të shqiptarëve në Kosovë, si dhe për të shpëtuar dhe siguruar gjithanshmërisht ekzistencën dhe ardhmërinë e pakicës serbe në Kosovë, në vend të deklaratave kërcënuese luftarake antishqiptare, se do të përdorë forcën, (në rastë se Kosovës do t’i njihej statusi i pavarësisë nga ana e bashkësisë ndërkombëtare, me qëllim që, Kosovën sërish ta kthejë nën sovranitetin e saj kolonial), ndër shtetet e para në Ballkan, do të duhej ta njihte pavarësinë e Kosovës, sepse kjo, pikësëpari, do të ishte në interes të pakicës serbe në Kosovë dhe të normalizimit të marrëdhënieve ndërshtetërore të Serbisë me shtetin e ardhshëm të Kosovës. Ndryshe, çdo bllokadë dhe përzierje e Serbisë në çështe të brendshme të Kosovës, thjesht, do të thotë fundin e minoritetit serb në Kosovë, si dhe izolimin e serbëve dhe të Serbisë jo vetëm në relacionet rajonale ballkanike, por edhe në shkallë evropiane dhe ndërkombëtare.

Në rast se Serbia do të provokojë luftën në Kosovë, me qëllim që atë ta copëtojë sipas Planit të saj “A”, duke u mbështetur në instruksionet dhe në ndihmën direkte të Rusisë, atëherë, do të jetë e sigurt se ajo do të pësojë sanksione edhe më drastike sesa regjimi gjenocidal i Slobodan Milosheviqit. Për të mos ndodhur diç e tillë, serbët dhe Serbia, duhet të marrin parasysh, edhe opinionet dhe këshillat e vlefshme të forcave dhe subjekteve përparimtare serbe, siç është edhe ky mesazh i saktë dhe tejet realist i shkrimtares serbe, Bilana Sërblanoviq, “ Serbët duhet zgjuar nga gjumi dhe, t’u thuhet se Kosova kurrë më nuk do të jetë serbe.Tani, duhet të mbrohen vetëm pakica serbe dhe monumentet e kulturës në Kosovë, asgjë më shumë.”(B92,04.05.2007), drejtuar jo vetëm shpirtërve të zinj meskin të peshkopit serb të Lipjanit, Teodosije Sibaliq, të peshkopit Artemije Radosavleviq, të patriarkut Pavle të Kishës Ortodokse Serbe, Boris Taditiq (kryetar), Vojislav Koshtnicës (kryeministër), Vuk Drashkoqivit (ministër i Jashtëm) dhe Sanda Rashkoviq-Iviq (krryetare e Qendrës Koordinuese për Kthimin e Serbëve në Kosovë) të Republikës së Serbisë, por edhe gjithë popullit serb, se njëherë e përgjithmonë duhet të heqin dorë nga politika paranoide e ndyrë mitologjike, mashtruese dhe falsifikatore e kuazishkencës dhe e politikës kishtare dhe qeveritare serbomadhe, se Kosova nuk është serbe, por shqiptare.

Kjo përgjigje me bazë të qëndrueshme morale, historike, politike dhe të ligjshme si për Beogradin zyrtar, politikën kishtare të KOS-it, ashtu edhe për “ushtrinë e re” paramilitare-vampirizuese të “car Llazirt”, të promovuar në kishën “Lazarica” në Krushevac, më 5 maj 2007, është paralajmërimi i fundit me interes gjithëserb se më në Kosovë nuk kanë shans të marshojnë kurrfarë bandash, harangash, njisitesh, eskadronësh paramilitarë, policorë vrastare për të masakruar fëmijë, gra shtatëzana, pleqë e të rinj...,etj., dhe, për të plaçkitur dhe vjedhur pasuri, për të djegur dhe rrënuar shtëpia, banesa dhe vendbanime të shqiptarëve, duke shndërruar Kosovën në hirin kishtar mesjetar dhe në varreza masive, krim dhe gjenocid ky, i kryer më 1998-1999 po nga këta të njëjtit paramilitarë-vampirë-vrasës të “car Llazarit”-Slobodan Milosheviqit,të Vojislav Sheshelit, të Zhelko Razhnjatoviq-Arkanit, të Vuk Drashkoviqit dhe të Kishës Ortodokse Serbe, sepse në Kosovë në vend të “markave gjermane”..., etj., të plaçkitura me dhunë dhe me terror gjenocid nga popullata civile shqiptare, kësaj radhe do t’i presin plumbat dhe raketet e forcave ndërkombëtare të NATO-s (KFOR-it) dhe të forcave mbrojtëse shqiptare.

(2) Cila është struktura e gardës paramilitare “Car Llazar”?

Me gjithë njohurinë tonë të deritashme lidhur me kryerjen e krimeve monstruoze gjenocidale të formacioneve private-shtetërore-kishtare-patologjike paramilitare të çenikëve fashistë serbë, të cilët kanë shkaktuar me dhjetra, qindra dhe mijëra viktima në n jerëz të të gjitha moshave kundër popullatës civile në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë(1991-1999), sipas kallëzimit penal të Prokurorisë së Tribunalit të Hagës, struktura organiztave e tyre ishte kjo: [“Ato grupe, vërtet, ishin ushtri private, shumica e të cilave ishin kriminelë, por, pavarësisht nga kjo, kanë qenë të toleruara dhe të mbështetura nga pushteti serb, posaçërisht nga Ministria e Mbrojtjes. Ndër më famëkeqet kanë qenë çetnikët e PRS-së së Vojislav Sheshelit, të njohur si “Beli orlovi”, të drejtuara nga Dragoslav Bokan dhe Mirko Joviq i Ripërtritjes Popullore Serbe”, si dhe “Dushan Silni” dhe “Srpska garda” e Lëvizjes së Përtëritjes Serbe të Vuk Drashkoviq. Mirëpo, ndër formacionet paramilitare më të njohura dhe më të fuqishme (në kryerjen e krimeve dhe të mizorive gjenocidale ndaj popullatës civile të pambrijtur në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë – vërjetje –mh) në hapësirat e theksuara, gjithësesi, kanë qenë “Crvene beretke” dhe “Srpska dobrovoljacka garda-SDG e Zhelko Razhnjatoviq-Arkan. Mirëpo, nga të gjitha formacionet paramilitare, të cilat,prej vitit 1991
e deri më sot, vetëm njëra prej tyre është rasformuar, ajo e Milan Paroshkit.” (Shih:www.dnevnik.com,05.05.2007)].

Si në kuptimin moral, politik dhe jurdik, ashtu edhe në atë të demokratik e paqësor, çfarë do të thotë “mbijetesa” 17-vjeçare e RECIDIVIT të njësitive dhe efektiveve private-paramilitare çetniko-fashiste serbe për Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës dhe për vetë sistemin gjyqësor dhe të drejtësisë së Serbisë nën drejtimin e Boris Tadiqit (kryetar) dhe të Vojislav Koshtunicës(kryeministër)? (1) – Do të thotë se, Serbia është shkëputur dhe distancuar nga zinxhiri i politikës paramilitare terroriste të regjimit militarist të Slobodan Milosheviqit? –Jo! (2) – Do të thotë kjo, se Serbia është reformuar dhe noveluar në kuptimin e demokracisë dhe të demokratizimit të saj, sipas standardeve të BE-së, të OSBE-së dhe të OKB-së?- Jo! (3) – Do të thotë kjo, se Serbia i ka “pastruar” obligimet dhe përgjegjësinë e saj para Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës në ekstradimin e të gjithë kriminelëve me në krye Ratko Mladiqin dhe Radovan Karaxhiqin, të cilët mbajnë përgjegjësi penale ndërkombëtare për kryerjen e akteve të krimit të gjenocidit në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë? – Jo! (4) – Do të thotë kjo, se Serbia me tërë këtë bagazh të pashlyer nga skena politike dhe shoqërore e formacioneve ekzistuese terroriste paramilitare, të cilat, pothuajse,edhe pas dy dekadash ende nuk janë nxjerrë në bagën e zezë të drejtësisë ndërkombëtare dhe vendore për të dhënë llogari sipas peshës së veprave të tyre kriminale të luftës gjenocidale, të kryer në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë?-Jo! – Andaj, si është e mundur që një Serbi e këtillë-“dele e zezë” për humanizimin, drejtësinë, demokracinë, paqen,bashkëpunimin dhe sigurinë ndërkombëtare, të jetë kthyer në OKB, në OSBE, si dhe në strukturat e tjera të Bashkimit Evropian? – Ky është rast precedent dhe turpi më i madh i faktorëve dhe institucioneve ndërkombëtare,që kanë pranuar rikthimin e Serbisë gjenocidale në OKB, pa dhënë asnjë llogari ligjore as materiale për zhdëmtimin e viktimave të gjenocidit dhe të agresionit pushtues të Serbisë së Slobodan Milosheviqit, të shkaktuara në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë.

Si për “regjimin demokratik” të Serbisë, ashtu edhe për institucionet demokratike të BE-së, e në veçanti të OKB-së, të SHBA-së dhe të NATO-s, duhet të jetë i qartë fakti se, pa eliminimin e forcave ekzistuese paramilitare dhe terrosite serbe (prej të cilave një kontingjent i tyre, i stacionuar në pjesën veriore të Mitrovicës, qe 8 vjet radhazi nuk pushuar së vepruari me aksionet e tij subversive terroriste në përndjekjen dhe terrorizimin e shqiptarëve dhe të boshnjakëve nga shtëpitë dhe banesat e tyre), si dhe të arsenalit ushtarak konvencioal dhe kimiko-biologjik të Serbisë, nuk mund të llogaritet, as të shoresohet për arritjen e ndonjë paqe të qëndrueshme dhe sigurie të garantuar për popujt e Ballkanit, në veçanti për shtetet fqinje siç janë Kroacia, Kosova, “Maqedonia”, Hungaria etj.

Krahas karakterit me përmbajtje negative, armiqësore, antihumane dhe antiligjore të formacioneve paramilitare në kurriz të viktimave të gjenocidit serbomadh, të kryer në Kroaci kundër kroatëve, në Bosnjë kundër myslimanëve dhe në Kosovë kundër shqiptarëve(1990-1999), [“Marko Lapushina (gazetar dhe ekspert policor i gazetës javore serbe të Beogradit “Ndeljni telegraf” ka pasqyruar edhe këto karakteristika negative të paramilitarëve të “Gardës Car Llazar”, të formuar në vendlindjen e car Llazarit në Krushevac, më 5 maj,2007:” Ato janë forca të rrejshme nacionale, të cilat veten e quajnë si forca mbrojtëse gjithëserbe.Ato nuk kanë lidhje me car Llazarin, por përfaqësojnë patriotizimin e rrejshëm, duke u përpëlitur që vetes së tyre t’ia atribuojnë ndonjë aurolë të heroit kombëtar dhe të trimave të rinj legjendarë të Serbisë.”(www.dnevnik.com,05.05.2007)].

Sa më sipër prania dhe ekzistenca e sistemit paralel paramilitarist në Serbi provon sheshit se në cilën pjesë të Ballkanit, ende nuk është fituar lufta kundër terrorizmit ndërkombëtar, kundër pritivizmit barbar të egër, kundër mbeturinave fashiste dhe kundër fundamentalizmit serbomadh, faktorë këta, të rrezikshëm për paqen dhe sigurinë ndërkombëtare.


Paraqet:Sabri Selmani

[Ali Baba Tepele]

SHQIPËTAR ! KUJDES !

Shqipëtar kudo që jeni,kujdes.Hapni sytë dhe tregohuni të vendosur para çdo provokimi të botës! Evropa plakë dhe skile e vjetër i nxori përsëri dhëmbët e mprehtë për të ndukur trojet Shqiptare.Këtë herë është më e rëndë goditja sepse Kosovën kërkon jo ta shkëpusë, por ta zhdukë nga historia si komb.Mos kujtoni se këto që jan arritur deri më sotë, na i ka falur kush! Çdo gjë është arritur me gjak.Ajo që ka frikë nga derdhja e gjakut, është Evropa.Le ti përgjigjemi mashtrimit të saj me mënyrën që dimë.Me shpatën të zhveshur.Mos harroni se janë armiqtë e kombit Shqiptarë ata që investojnë këtë ndërrmarrje makabre, në kurriz të kombit Shqiptar.
Vëllezër kujdes! Mos lejoni që të hiqen simbolet tona Shqiptare nga Flamuri ynë kombëtar.Kjo është një dredhi e djallëzuar e radhës e Evropës Skile të vjetër.
Ne do njihemi në Evropë siç jemi në të vërtetë.si Shqiptar.............................
.................................................. ..............