HOMAZH dhe IMAZH...

[Agim Doçi]

Mbrëmë e prita Tanën të më vinte në enderr dhe mëngjezi më gjeti me këto vargje përkushtimi që as vetë nuk e di kush i shkroi unë dikush tjetër jashtë reales për GJYSMEN TIME ME TE MIRE - bashkeshorten Tatiana Doçi....

Balada e vetmisë

zgjata duart drejt teje me shpresë se do të vish
por erdh e m’u përplas një erë e ftohtë veriu
vërtetë si mund të rrijë larg teje njeriu
pa u krisur e thyer si qelqi më dysh?

zgjata duart në hapësirë me shpresë se je ti
po ajo flakërimë sysh bukuri perëndie
por ishte një mjegull që kurrë s’u davarit
në zemër m’u ndeh një tis trishtësie

tash ç’po bën si qesh po flokët si i trazon?
ndoshta emrin tim përmend si diçka të largët
po vuajtjet e kësaj zemre që dot s’të harron
nuk kanë si t’i dinë as ti as vdekatarët

dhe unë drejt teje çdo ditë duart zgjas
me shpresën se një çast ke për t’u kthyer
S’i mundet njeriu prej teje t’rrijë larg
më dysh si qelqi pa u krisur e...thyer?

eja sadopak, hyr në endrrën time
Eja erëmira zgjomë pak nga gjumi
Eja se po plas në mijëra thërrime
Thomëni ku është?...thomëni ku humbi!?...

[mondishall]

Pritme dhe mua z.Agim, me vargjet e meposhtme. S'kam faj une qe po ju bezdis, por ju qe ma prishet orarin e gjumit, me fluturimet fantastike poetike...

Perseri nje enderr

Jam ulur ne ballkon
Dhe kafen po e pi
Vetmine ti ma zbon
Dhe prane meje rri.

Atehere zemra rreh
Me force djalerie
Oh c'puthje ti me jep
Me ndjenje vajzerie!

Dhe kur rri perballe
Moj kacurelja ime
C'magji po me ben valle
Me syte tend jeshile?

A mundet te duroj
Pa puthur syte e tu?
Ndaj buzet i afroj
Por kafen kam ketu!

C'po ndodh, ku vajte ti
O enderra ime e bukur?
Mos prish kete magji
Qe po na ben te lumtur!
* * *

[ajzberg]

Bukur Agim ,shume bukur ..............

Qelqin me kujtove therrime shperndare
Vajza zemer thyera me lot pa thare...............

[Agim Doçi]

Po une e deshta si askend tjeter
me lot e kujtoj
ja shfaqja dashurin per dite
Per ty une rroj!!!!!!!

Tani ajo nuk asht ma.....
sa turp!.......
Une jetoj.
Absurd...
s'e kuptoj

[engjulli_peje^]

I Dashur AGim
Zoti Te Dhen
Zemre dhe Shpirtit
te Tanes i dhent shpetim

Ajo tashme nuk jeton me
Zoti ta largoj dhimbjen
ty Ta shtoj,

Ne ender te Del
Se te Donte shume
Dhe ti gjithashtu
Keshtu mendoj dhe une

Me Erdhi keq Kur
E morra vesh ate Dite
Lot nga Syt
Me Dolen Se se kisha Prit

Zoti ty ta morri
dhe ty ta Largoj
Besoj me Ngushellimin
Time
Dhimjen Ta letesoj.

E di qe Seshte e Lehte
E di qe eshte E veshtir
Se ke humbur Gruan
Vajza QE te shtoj ty Lumturin

Jeta eshte e gjat
Ti duhet Te Jetosh
Me Femijet e Tu
Dhe Me ne
Jeten Duhet TE kalosh


Me Respekt Saimiri

[Agim Doçi]

Sa shumë më ke dashur e kurr s'u lodhe
duke më ushqyer veç me dashuri...!
Sa net pa gjumë zemër, ti kalove
Ti Mbreteresha pa mbreteri.

[Anisela]

Sa shumë më ke dashur e kurr s'u lodhe
duke më ushqyer veç me dashuri...!
Sa net pa gjumë zemër, ti kalove
Ti Mbreteresha pa mbreteri.

Mbreteria e saj ish frymezimi yt!!!

[Agim Doçi]

keto vargje i kam shkruar kur e dashuroja Tanen nga Liqeni i Lurës rreth vitit 1968. Tana kishte shume admirues por une fitova kur i deklarova : Nuk te merr askush perveç meje!!!!!!!!!

DUA TË BËHEM ANKTHI I YT!!!!!!!!!

Buzë një liqeni me ujë të embël
që thonë legjendat: "ish akullnajë"
Eci menduar dhe shpesh ndal këmbët
se më vjen pranë mirazh i saj!...

Nëse legjendat diku mbështeten
dhe ka mundësi të jetë ashtu...
Sot dua të shkrij vetveten
duke të puthur dy sytë e tu...

Dimri i shkuar ngriu gjithë botën
akujt zaptuan strehët e shpirtit.
Po dashuria ky rit i moçëm
neve të dyve na vuri gishtin!

"Dilni nga rreshti! Mjaft të penduar!"
Ishte një thirrje, që s'di nga erdhi.
Mbetëm papritmas krejt të hutuar
Rrezet e ngrohta ndjenja i derdhi.

Kishim kaluar 5 kontinente
Por ky i gjashti, ishte seç ishte!..
mes akullnajash cikma na merrte
Dhe na përplaste keq, xhelozishte...

Sa çohej njëri, tjetri rrëzohej
Era e shpifjes bënte hatanë.
Bora e frikës mbi ne lëshohej
dhe na mbulonte tej e matanë...

Rrinim të fjetur, rrinim të strukur
Bile as frymë nuk merrnim fare
Valangë e njerzve na kishte futur
shtat pash nën dhé, varr për nën varre...

Por befas ngjau dhe mrekullia
Nga një ngulçimë që s’di nga doli
Dorën fisnike dha dashuria
Dhe nga nënvarret në drit na nxorri.

Mos iu fshih dritës, mos i mbyll sytë!
Sekretin tonë s’e di njeri!
Nëse mes nesh do vij një i dytë
Ndoshta atëherë quhet tradhti!…