Origjina e Vasejoviceve

[GL_Branch]

nc nc nc nc, o medet per neve

kjo eshte per te qajt e per te vajtuar dite e nate ...

po ashtu edhe ne greqi shume cham orthodoks dhe Arvanit jane asimiluar...une qka po brengosem me shume se ne Malin e zi atje ende po asimilohen shqiptaret.

nje festival ne Guci nga shqipare me 01 Gusht 2004 qe edhe keta i kane ditet numruara atje (vetem 25% jane atje shqiptar kur para 60-60 vjeti vjeti kane qene shumice shqiptare):

http://www.youtube.com/watch?v=t7Of5Vsi1Yg

Nese shteti shqiptar nuk ndihmon diqka atje shume shpejt edhe atje do ta humbin dinjitetin kombetar shqiptar, po normal po nuk pate mbeshtetje prej dikujt do asimilohesh.

[nostradamus99]

Ja pra per kete jam kunder martesave te perzijera
o zooot ne tokat tona jemi be pakice.

[nostradamus99]

Ju lutem a mundeni te me tregoni si dhe pse keta shqipetar te mjer jan asimiluar
ne sllav boshnjak grek etj.
A kane qene te detyruar apo interesi personal i ka shtyr?
faleminderit

[imodhjom]

po ashtu edhe ne greqi shume cham orthodoks dhe Arvanit jane asimiluar...une qka po brengosem me shume se ne Malin e zi atje ende po asimilohen shqiptaret.

nje festival ne Guci nga shqipare me 01 Gusht 2004 qe edhe keta i kane ditet numruara atje (vetem 25% jane atje shqiptar kur para 60-60 vjeti vjeti kane qene shumice shqiptare):

http://www.youtube.com/watch?v=t7Of5Vsi1Yg

Nese shteti shqiptar nuk ndihmon diqka atje shume shpejt edhe atje do ta humbin dinjitetin kombetar shqiptar, po normal po nuk pate mbeshtetje prej dikujt do asimilohesh.

persa i perket plaves dhe gucis eshte e vertet,ne nje udhetim qe kam bere para disa kohesh me ra rasti te takoj shume pak shqipetare.kane mbetur vetem pleq pasi pjesa tjeter kane emigruar thuajse te gjithe ne shtetet e bashkuara,kishte shume me teper boshnjake.pastaj edhe keta shqipetare me mire flisnin serbo-kroatishten se shqipen.

[DYDRINAS]

Nga Libri i asimilimeve të popullit tim





ALBANI



Ali Podrimja







Dyer të panjohura m’u hapën. Qartaqefas e piva kafenë. Nuk di kur do te kthehem në shtëpi. Në këtë kullë prej gurit do të banoni, më thanë. Pasi u rashë poshtë e lart kateve, u ndala në dhomën mbi bibliotekën e Belëve. Hapa dritaren në anën veriore. Shikimin përqendrova në majë të Katerdrales. Venerova se ajo ngacmonte qiellin vazhdimisht.

Tek bëja gjumin e parë, ra telefoni: Trimat lidhen për Atdhe, do të thotë, atdheun duhet dashur edhe kur nuk të jep asgjë. Zëri kumbues u fik në anën tjetër. Lëshova dorëzën e telefonit dhe nuk më zu gjumi më. Para dritares dridhet një gjeth, në pjergullën e zgjatur telart murit. Mund ta rrëzojë edhe puhiza. Ma kujtonte një tregim të Hivzi Sulejmanit, që as përsëvdekuri nuk e lanë të qetë. Një zot e mbron gjethin. Nxjerr dorën jashtë dhe ndiej fërkimin e lirisë.

Ditëve të para miku ma shpëloi një krah të qytetit. Tjetrin, tha, zbuloje vetë. Po deshe humb në turmë ose mbytu në Reiner. Shoh se njerëzit u ngjajnë ngapak guacave. Më të shurdhët janë. T’u nxjerrësh ndonjë fjalë, duhet thyer me çekiç ato. Në mes meje e Arbërisë, diku aty nën dritën e fortë të neonit ose pranë grumbujve të hekurishteve, shtohen dhe ngulfasin ato. Europa krijon membranën e vet mbrojtëse. Por lakuriqët ballkanas nuk e lanë të qetë. E shoh: ndryshe kupton dhe e ndërton lirinë dhe shtetin. Nëpër gjësende grith vetminë. Përpiqem të krijoj fytyrën e engjëllit tim.



Bisedën e djeshme e nis në krye të rrugës me mikun tim të ri.

- Alban, nga je?

- Nuk e di.

- Kë ke baba e nënë?

- As këtë nuk e di.

- Emrin kush ta vuri?

- Ai.

- Si ia thonë emrin?

Biseda këputet. Shikohemi çuditshëm. Errësira e syve të tij më kapërdin të tërin. Fryma gati nuk e lëshon. E kap për krahu. Nga prehëri im më shikon ai. I shpëlon dhëmbët. Pakëz më vonë çilet.

- Nuk e njoh – përgjigjet preras.

- Ashtu!

- Nëna më thoshte se ka qenë tepër i bukur... Pakëz i ngjaj unë.

- Dhe?

- Një ditë kishte ikur ai. As nëna nuk e kishte ditur pse. Pas një kohe shkoi edhe ajo. Nuk di a janë takuar më... Unë rri te gjyshja.



Rruga e Hajnrih Belit mbaron në udhëkryq. Nga aty derdhen rrugët e tjera. Lëvizet çmendurisht. Në anën tjetër, afër një bange të gjelbër, ndalen autobusët urbanë. Edhe ai nr. 1, nga i cili miku im i vogël zbret çdo ditë në orë të caktuar. Nja dhjetë metra larg e pret një grua e shtyrë në moshë, ulur mu në atë bangë. Ajo është gjyshja e tij. Sapo takohen qafohen. Rrugës së ngushtë nisen dorë për dore. Ajo bie përskaj shtëpisë së rrethuar me gjelbrim.

Takimi i parë me vogëlushin ndodhi rastësisht. Në krye të rrugës kryesore gjendesha sapo zbrisnin fëmijët nga autobusi urban nr.1. E kisha vënë hapin në shkallën e parë kur dëgjova: Alban! Alban! Ktheva kokën nga zëri gati i shtjerrë. Gruaja e shtyrë në moshë afër bangës priste vogëlushin e veshur në blu, i cili u nda nga turma. Me çantë në shpinë e me një qese sportive kaloi zebrën. U puthën dhe dorë për dore u nisën rrugicës që shpiente atje në krye të rrugës.

Para meje u ndal një ditë autobusi nr.1. Zbriti vogëlushi, fytyra e të cilit më ishte vijëzuar në kujtesë. As vetë nuk e di, në gaz i thashë: Ku je, more Alban? Ai ktheu kokën. Më shikoi me habi befasuese; kush isha unë vallë! Në dyshim përvoli buzën. U zhduk pas drunjve, duke kthyer kokën disa herë pas autobusit, i cili rrëshqiste ngadalë. Pas tri ditësh e njëjta skenë: tek hyja, vogëlushi zbriste. Më shikoi fëmijërisht. Sytë i kishte të kaltër, plot dritë qiellore. Nuk e mbaj mend cili më parë buzëqeshi. Ky ishte takimi ynë i dytë.

Më vonë mësova se Albani kishte lindur nga një dashuri e rastësishme e dy bredhacakëve të takuar rastësisht në Këln. Babai i tij, të cilit nuk di pse nuk ia thotë emrin, një ditë me shi tek kishte shkelur rrëzë Katedrales, ishte bërë qull tek e shikonte atë nga poshtë-lart. Ishte sjellë rreth saj përderisa një dorë vashe kishte hapur çadrën. Ai nuk e kishte veneruar fare atë. Sytë i kishin mbetur në majë të Katedrales. I bëhej se ajo ishte nja tri herë më e lartë se xhamia e Sinan Pashës. Nuk kishte kaluar as një muaj dhe prapë ishin takuar. Ajo shiste lule pranë Urës Lëvizëse. Nëse dëshiron të të shkojë puna mbarë, duhet përzier gjakrat, i kishte pëshëpritur ajo. Dhe kishin rënë në dashuri. Pra, nuk mund të thuhet se Albani është kopil.



Sapo zbritja një paradite në stacionin tim, më doli përpara me biçikletë ai. Nuk më kishte harruar edhe pse nuk ishim parë me ditë.

- Ç’bën, Alban? – e pyeta në hap.

Rrudhí krahët. Nuk më kishte dëgjuar ndoshta.

- E di ç’do të thotë emri yt?

Lëvizi kokën. Mezi dikur shqiptoi: Jo.

- Mirë që nuk e di… E di ku gjendet Kosova?

Dy çuka iu thelluan në faqe.

- Mirë që nuk e ditke as këtë.

Ika në shtëpi. Në krye të rrugës, nën kurorën e një pishe, qëndronte ai. Nuk lëvizi vendit derisa mbylla portën e jashtme. Nga këndi i dritares pashë kur rreptas pastaj i grahu biçikletës.



Lexoja faqet e fundit të një libri kur dëgjova trokitje të lehtë në derë. Hapa atë dhe brenda u rrokullis buzëqeshja e vogëlushit. Ishte koha kur ai kthehej nga shkolla. Zuri vend. Përpara ia vura një gotë lëng dhe çokollatën. Ballë meje përbihej njëri nga tragjikët e kohëve moderne të popullit tim, që në mënyrë të dhembshme sajonin Librin e asimilimeve. Një orë gati kishte kaluar kur më tha se ndodh ta kërkojë gjyshja edhe në polici. Mos u bë merak, i thashë. Të përcjell unë. M’i tregoi librat. Autorët e tyre ishin emra.

- Di kush është xhaxhi Naim? – e pyeta befas. Ngriti vetullat. Me fund zbrazi gotën. Prapë e grisi çokollatën me dhëmbë të imët. Fill e për pe zura t’i tregoj për çdo gjë, që kishte të bëjë edhe me atë që nuk dinte asgjë. Dikur më pyeti: Ku gjendet Tomorri? Po pse pyet për Tomorrin, desha t’i them. Aty rrijnë perënditë tona. Por këtë emër disa herë e pëshpëriti. Në mënyrë karakteristike e theksonte germën rr. Më bëhej se këtë e bënte më tepër për vete, ose përpiqej të grithte diçka nga kujtesa e tij. M’i nguli sytë dhe nuk pyeti asgjë më. Hapi çantën. Me kujdes vuri librat. Por ç’libër t’i dhuroja unë? Ato mbi tavolinë ishin edhe për mua të rënda. U vinte era kazamate, lagështi; pikonin gjak, ofshamë e vdekje. Megjithatë, vendosa t’ia fal ca. Ia vura përpara. I shikoi me kureshtje. Shpejt e shpejt i vendosi në çantë. Pak pa rënë muzgu e përcolla deri te shtëpia. Tërë rrugës nuk m’i hoqi sytë. Nuk di në kë i përngjaja. Në të ndarë edhe një herë m’i shkundi kaçurrelat. Gjyshja e shqetësuar zbriti shkallëve. Më shikoi me dyshim dhe ikën brenda. Në dritare lëvizte dorën ai.



Në fund të kopshtit të Belëve këputja një mollë kur pashë mikun me Albanin nën sjetull. Ua bëra me dorë. Më kishin kërkuar gjatë.

- Atdheu e ka një motër – pakëz në gaz e i dehur tha gadimsi, që më kishte bezdisur rreth atdheut që nga nata e parë.

Albani nuk bënte vër me gojë. Nuk e kisha parë të tillë. Nga maja e kokës deri në thembër i kishte rënë një hije pikëlluese. Dikur m’u bë se plasi.

- I pe librat? – e pyeta ngadalë – Herën tjetër t’i sjell të xhaxhit Naim. Aty e ke edhe Tomorrin.

Ai fare nuk dëgjonte. Bënte ca lëvizje jo të zakonshme. Më vonë ato u bënë më të rënda tek grimconte thonjtë. Nga dora e gadimsit u shkëput dhe vrapoi livadhit. Nën një hije peme gjëregjatë u shtri. Dëneste. Mes dhëmbëve më ishin ngrirë fjalët. Për herë të parë e shihja të përlotur Albanin.

- Ç’ke vogëlush? E pyeta i trandur.

Flokët e verdhë ia përkëdhelja tek ia puthja. Ai vazhdonte kafshimin e gishtërinjve. Nuk prante. Përjargej. Në mes shuplakave të duarve fshihte fytyrën. Më vonë drejtoi shikimin nga unë. Mezi u dëgjua:

- Nuk di të lexoj shqip. Unë nuk jam fajtor.

- Oh, Zot!

Ula kokën i turpëruar më tepër nga vetja. Nuk desha të m’i shihte sytë e lagur. Më vinte inat të m’i shihte ai që qante për fatin e vet...



Shumë vjet më parë udhëtoja për në Paris. Diku mbi Alpet e Europës stjuardesa kishte alarmuar: Ju lutem, lidhuni! Nuk punon një motor. Për herë të parë e kisha uruar Zotin të bëja udhën bashkë me Lumin edhe në Hade. Kisha shpërthyer në gaz dhe i kisha tmerruar njerëzit, që fshiheshin nga hija e vdekjes. Po Albani, ku shpie? Librin e asimilimeve e lexoja, apo teksa fillova ta shfletoja.

Rashë në gjunj, nën qiellin e zymtë midis livadhit. Futa kokën mes duarve plot dhé. Miku im i vogël ishte larguar pa nxjerr zë. Adheu, si duket, iu kishte pëshurrur. Aty afër m’i kishte lënë librat. Fërfllizë shiu ishte derdhur mbi mua. Për diçka që dhemb nuk është turp të qash. Albani nuk ishte i vetmi nga Libri i asimilimeve të popullit tim.

Gazeta Tema

[Zëu_s]

Ju lutem a mundeni te me tregoni si dhe pse keta shqipetar te mjer jan asimiluar ne sllav boshnjak grek etj.
A kane qene te detyruar apo interesi personal i ka shtyr?
faleminderit

Hin te nenforumi i religjioneve apo siç quhet "Bota Shpirterore" dhe e kupton pse, ose hin ketu dhe shiko pse ...

http://www.forumishqiptar.com/showth...20#post1583720

Per pike te qejfit vllaqko, per pike te qejfit.

Per interesa personale, per pare te thata, sikur sot.

Po te deshironte kisha jone orthodokse, do te mund te bente pune te madhe kombetare ne kete drejtim, por ata nuk po kan kohe se jan duke u mare me "vllezerit" e tyre, ata "Martiret" orthodoks Turq, Serb, Bullgaro-Maqedon e Grek qe kan dhene jeten ne luftra kunder mUslimanve, perfshire ketu luftrat kunder Shqiptarve dhe sidomos luften e fundit ne Kosoves dhe ne Maqedoni. Duke mos harruar misionin e shum prifterinjeve orthodoks "Shqiptar" per te kthyer apo assimiluar sa me shum Shqiptar orthodoks ne "Grek" orthodoks.

[nostradamus99]

Hin te nenforumi i religjioneve apo siç quhet "Bota Shpirterore" dhe e kupton pse, ose hin ketu dhe shiko pse ...

http://www.forumishqiptar.com/showth...20#post1583720

Per pike te qejfit vllaqko, per pike te qejfit.

Per interesa personale, per pare te thata, sikur sot.

Po te deshironte kisha jone orthodokse, do te mund te bente pune te madhe kombetare ne kete drejtim, por ata nuk po kan kohe se jan duke u mare me "vllezerit" e tyre, ata "Martiret" orthodoks Turq, Serb, Bullgaro-Maqedon e Grek qe kan dhene jeten ne luftra kunder mUslimanve, perfshire ketu luftrat kunder Shqiptarve dhe sidomos luften e fundit ne Kosoves dhe ne Maqedoni. Duke mos harruar misionin e shum prifterinjeve orthodoks "Shqiptar" per te kthyer apo assimiluar sa me shum Shqiptar orthodoks ne "Grek" orthodoks.

Faleminderit

[Konig]

Per ti kthhyer pergjigje pyetjes se pse u kthhyen shqiptaret ne grek, sllav e boshhnjak, duhet te lexojme me shume per luftrat civile shqiptare (psh 1821), ku shpesh keto luftera civile kane pasur sfond fetar, por asnjehere nuk kane munguar nderhyrjet nga jashte, e sidomos Rusia.

[bela70]

Per ti kthhyer pergjigje pyetjes se pse u kthhyen shqiptaret ne grek, sllav e boshhnjak, duhet te lexojme me shume per luftrat civile shqiptare (psh 1821), ku shpesh keto luftera civile kane pasur sfond fetar, por asnjehere nuk kane munguar nderhyrjet nga jashte, e sidomos Rusia.

Të lutem ma e sqaro për cilat luftra civile (dhe fetare) ndërshqiptare e ka fjalen,pasi nuk kam dëgjuar der tani për ndonjë gjë të till,se paskeshim luftuar dhe ne ndermes vete e sidomos nga ana fetare,të pakten un nuk paskam dijeni për këto ndodhi,prandaj na jap më shum sqarime se kur kan ndodhur këto luftra.

[bela70]

Un mendoj se ka shum shkaqe e rethana që e quan popullin ton gjer tek asimilimi,si P.Sh Mos unifikimi i tër popullit në një shtet,pra mbetja e ma se gjysmes së popullit ndër sundim të popujve tjer(nder Serb malazaz,maqedon ,grek etj)hegjemonia e vazhduashme nga ana e këtyre popujve,trysnia në qdo aspekt jetsor si moshapja e shkollave në shum vise,ku si pasoj e shkollimit në gjuh joamtare vinte gjer tek humbja e gjuhes(haresa),pastaj avansimi i kuadrove të cilët vetshpalleshin si joshqiptar por të nacionaliteteve tjera apo jugosllav siq ishte në trend atëher,po të shënoheshe si joshqiptar ather kishte perspektiv.kishte mundsi shkollimi,punsimi dhe avansimi në karier,një ndikim në kët qështje pat dhe pëzierja me martesa,pra japje e marje nga sllavet.
Në disa zona ka ndikuar dhe feja ku për munges të udhëheqsve fetar shqiptar(si priftrinj,popa e hoxhallar)dhe predikimit në faltoret(si kisha e xhami)në gjuhen sllave apo greke ku me ndihmën e këtyre predikusve fetar, ka ardh gjer tek mohimi e iritimi i identitetit të mirfillt kombëtar.Mbi të gjitha është dhuna dhe organizimi i mirfillt nga ana e këtyre popujve që me an të qdolloj mekanizmi t'na e ndrojn identitetin,ku dhe për një pjesë bukur të mirë kan aritur ta e realizojnë.