Mbremja ishte e ftohte. qielli ishte i erret, i zi. deti perplasej me nervozizem ne shkembinjte e akullt, e une e lagur nga shkuma e tij mundohesha te kujtoja vargjet e nje poezie te vjeter dashurie.ftohtesia e nates me kish hyre ne trup; kujtimet, ndjenjat, lotet, gjithcka kishte ngrire.e treta veshtrimin e pergjumur ne naten e shpirtit tim te lodhur nga pritja; pashe vetmine te strukur nen mendafshin e shpreses se, nje dite, dashuria do te trokiste ne akullnajen e zemres se plagosur. dy duar me rrethuan. ndjeva ngrohtesine te me shkrinte trupin. akullnajat nisen te thyheshinduke krijuar copat e nje ndjenje te bukur qe tashme njihja mire. u derdha ne krahet e tij duke u munduar te mos rrezohesha nga shkallet e lumturise. hapa syte,ngadale, si te isha zgjuar nga gjumi i thelle i nje dimri te gjate. nata nuk kish ikur ende. tashme e dija se se shpejti do te niste dita e re. valle, a ishte vec nje enderr, apo imagjinate e deshires sime per t'u pergjumur ne krahet e ngrohte te dashurise?! ndoshta po, ndoshta jo! ndoshta dashuria eshte mbledhur me mantelin e nates e pret te vije mengjesi per te me thene "Gezuar diten e te dashuruarve". ndoshta...
Krijoni Kontakt