Adoleshenca dhe kujtimet ndaj saj.

[Gerrard]

Ehhh DI_ANA c'na hap plage te vjetra , Sa do doja te isha dhe njeher ne moshen 16 vjecare, te kthehesha dhe njeher ne shoqerin e Adoleshences. Sa e bukur eshte kjo mos po sa e veshtire per ta kaluar. Nje shoqeri te dashur dhe aspak cinike apo materialiste se vet mosha nuk i llogarit keto faktore. Nje shoqeri te paster dhe nje moshe qe kurr nuk harroet ne jet.

Kalofshi Mire

T-B

[e panjohura]

Pse moj e nderuar hudh zjarr ne ndjenja tona????
Jo jo e thash kete sepse po te kisha mundesi do kthehesha ne moshen adoleshente meqenese me duket qe u rrita pa qen fare adoleshente me iku shum shpejt,u pjeka para kohe dhe i hyra jetes e papergaditur,po keshtu me priu fati ndoshta edhe te kthehesha prapa te njejten do e perjetosha pra nuk dua te kthehem kam frig mos po me perseriten gjerat!!!!
Nuk dij mu kan perzi gjerat po te them te drejten me duket qe gabimet me te renda po i bejm pas kalimit te adoleshences ne pjekuri, po nisem nga vetevetja asnje gabim te vetmin nuk kam bere para moshes se pjekuris athua une isha adoleshente pas te 18-ve e e rritur me 16vj.nuk kam pergjigjeje por gjithmon i kthehem kesaj pyetje....
e panjohura

[e panjohura]

Sa do te deshiroja te kisha jeten e pjekuris sikur at te adoleshences.Isha femiu me i lumtur me dukej,u rrita ne nje mes ku kisha dy baba dy nena pastaj me erdhen edhe dy vellezer e dy motra por une mbeta e perkdhelura e te gjitheve.
Ne shkoll isha nxensja me e dalluar por edhe shum problematike por e mbuloja me dijeni dhe nuk denohesha.
Thash dy baba dy nena sepse agja nuk kishte fmi.Pra feminij e mrekullueshme po pastaj............KATASTROF

e panjohura

[DI_ANA]

Ehhh DI_ANA c'na hap plage te vjetra , Sa do doja te isha dhe njeher ne moshen 16 vjecare, te kthehesha dhe njeher ne shoqerin e Adoleshences. Sa e bukur eshte kjo mos po sa e veshtire per ta kaluar. Nje shoqeri te dashur dhe aspak cinike apo materialiste se vet mosha nuk i llogarit keto faktore. Nje shoqeri te paster dhe nje moshe qe kurr nuk harroet ne jet.

Kalofshi Mire

T-B

Do te doja edhe une qe te isha dhe njeher ne ate moshe....pikerisht per te korrigjuar dhe ndryshuar shume gjera......

respekte

[DI_ANA]

Ah kjo femijeria...
E cuditshme te mendosh,por eshte pikerisht ajo qe end personalitetin tone qe do na derrmoje ne te ardhmen,do na detyroje ta ndjekim si mace dhe si qen pa asnje menyre armepushimi.

[xfiles]

Adoleshencen e kam kaluar e vetmuar dhe larg familjes...
Ne te vertete mendoj se per mua ka qene nje periudhe ku ne te cilen nuk kisha te drejte gabimi dhe ku ne te cilen duhet te perballohesha me jeten dhe me "boten e madhe"!
Do te kisha dashur shume qe kete faze jete ta kaloja "brenda ngrohtesise se familjes",po ja qe nuk ishte e mundur,per fatin tim te keq!
Kam mesuar shume gjera per jeten para kohe dhe pikerisht mendoj se nuk eshte mire,pikerisht per faktin se edhe ne adoleshence vetja me dukej e" madhe"!
E madhe sepse isha vetem perballe jetes dhe veshtiresive te saj,e madhe sepse nuk kisha si te veproja ndryshe....ja qe jeta na ben ndonjehere te rritemi para kohe!
Do te desha shume te kisha patur vertete nje periudhe te tille ku edhe une te beja gabime,te qeshja,te qortohesha nga prinderit,te shpertheja kunder "padrejtesive",te beja ato qe ben cdo adoleshent,te beja ato qe kerkon mosha dhe jo ato qe na detyron jeta!
Adoleshenca ime ishte e dhimbshme sikurse dhe femijeria vete ..........dhe keto te dyja me mungojne shume ne ditet e sotme....


respekte

DIA_NA, ma keput shpirtin keshtu, me duket se po bie ne dashuri me ty.... edhe pak me avatarin tend .. by the way ca e quajne ate te foto, duket si Kim Basinger.

per sa i perket temes, shume e vertete, adoleshenca eshte delikate, kushedi sa here me ka vajtur ne mendje te vras veten, edhe per gjera koti. Adoleshenca eshte momenti kur del nga endrrat dhe nis e shikon realitetin per ate qe eshte, dhe rezultati eshte nje zhgenjim total. Mgjiithate kur vjen ne nje fare moshe thua ah sikur te jetoja dhe nje here ato vite....

[DI_ANA]

...per sa i perket temes, shume e vertete, adoleshenca eshte delikate, kushedi sa here me ka vajtur ne mendje te vras veten, edhe per gjera koti. Adoleshenca eshte momenti kur del nga endrrat dhe nis e shikon realitetin per ate qe eshte, dhe rezultati eshte nje zhgenjim total. Mgjiithate kur vjen ne nje fare moshe thua ah sikur te jetoja dhe nje here ato vite....

Nje faze teper e veshtire e cila na dobeson ose forcon sipas natyres dhe asaj qe kemi kaluar...
Zhgenjimi eshte dicka e hidhur dhe vete jeta jone eshte vazhdimi i nje fillimi te mire ose jo te kendshem!
Mendoj se me kupton...


respekte

[DI_ANA]

Kujdes me adoleshentët!

Nga Gëzim Tushi

Adoleshenca është konsideruar nga psikologët si “moshë e vështirë” e njeriut në rritje. Shumë delikate dhe jashtëzakonisht e vështirë. Problematike për prindërit, për shoqërinë dhe për vetë adoleshentët. Moshë e paqartësive, konfuzionit, dilemave personale. Moshë interbrezore, me një këmbë nga fëmijëria dhe tjetrën nga rinia. Nuk është i madh dhe kërkon të duket dhe të trajtohet si i tillë. Nuk është as i vogël, megjithëse në jetën e përditshme shfaq veprime të cilat shpesh janë joekuivalente me moshën fizike. Adoleshenca është moshë kritike, është moshë e “krizës së identitetit” të njeriut, kur shfaqen hapur kontradikta të thella të personalitetit në krizë, në zhvillim, në formim apo edhe në deformim. Është moshë e vështirë për të komunikuar dhe për t’u “marrë vesh”. Është mosha e vështirë e negativizmit, e kundërshtimit, e mendjemadhësisë boshe, e dukjes, e ekzibicionit, e ndjenjave të vrullshme e energjive të tepërta që duhen konsumuar. Në këtë periudhë moshore të rinjtë janë të vrullshëm, të papërmbajtur, të padisiplinuar, agresivë, kokëfortë, egoistë dhe egotikë, me konsume të hallakatura energjish.
Është periudha më e vështirë e komunikimit me ta, e marrëveshjes, e konsensualitetit. Është “koha e artë” e moshës, kur atyre iu pëlqen vetja, duken të bukur, dëshirojnë të jenë atraktivë, në qendër të vëmendjes. Janë të zhurmshëm, llafazanë, emocionalë, duan të duken, të bien në sy, të jenë në qendër të vëmendjes, të vlerësuar për gjykimet e tyre. Edhe pse të paqëndrueshme dhe në jo pak raste të nxituara. Nuk pranojnë mendimet e të tjerëve, veçanërisht moralizimet e “mërzitshme” të prindërve. “Dinë” gjithçka dhe diskutojnë me “kompetencë për çdo gjë”. Kanë krizat e tyre moshore, dilemat, pavendosmëritë, që lidhen me perspektivën e tyre. Përjetojnë dashuritë e para, të vrullshme, kanë marrëdhënie seksuale, bëhen të rritur, seriozë, konkurrentë, sfidues, të ashpër e konfliktualë. Duan të jenë të parët në çdo gjë. Kanë në thelb shpirtin e garës dhe të konkurrencës, për gjithçka. Kjo është adoleshenca, kjo është mosha e vështirë e konfliktualitetit. Koha më e vështirë e “krizës edukative” të familjes. Mosha e suksesit dhe e dështimit. Kjo kohë fizike e të rinjve, është shumë e kushtueshme për prindërit, të cilët duhet të investojnë shumë nga vetja, me abnegacion, për siguruar “patën” (adoleshentin), që të jetë e shëndetshme dhe e sigurt, që nesër të prodhojë “vezët e arta”. Nga çdo prind që ka adoleshentë në shtëpi do të dëgjosh ankesa shqetësime që kanë të bëjnë me komunikimet interpersonale me ta. Do të dëgjosh se nuk janë të bindur, se nuk të dëgjojnë, se janë të mbyllur, të pakomunikueshëm, se u pëlqen vetja, se kanë filluar dashuritë, se qëndrojnë natën vonë në PUB-e, se kanë filluar të pinë cigare, alkool, ndoshta disa edhe drogë. Të gjithë ankohen për një periudhë të vështirë krize, në marrëdhëniet e prindërve me adoleshentët. Prindërit shpesh habiten dhe nuk janë në gjendje të kuptojnë ndryshimin që po ndodh, i cili nuk është vetëm moshor dhe fizik, por dhe mental, konceptual e emocional. Prindërit, shpesh janë shkaktarë të konfliktualitetit me adoleshentët, sepse habiten dhe nuk kuptojnë atë që ndodh pikërisht në “kufirin kohor” të kalimit, nga mosha e fëmijërisë në adoleshencë. Nuk kuptojnë se pikërisht, në këtë periudhë ndodh një “revolucion moshor”, që ka të bëjë me specifikën e kalimit nga fëmijëria e brishtë, kur fëmija është i varur nga prindi, i dëgjueshëm dhe i cënueshëm. Në këtë moshë, është i lehtë raporti me fëmijën, sepse kjo është mosha, kur ai është i dëgjueshëm, i komunikueshëm, i “manipulueshëm” dhe i trajnueshëm prej tij. Në këtë moshë të fundit të bindjes, fëmija mendon se prindi “është perëndi”. Ai di çdo gjë, është më i madh, ka të drejtë gjithmonë. Kjo është periudha e fundit e trajnimit dhe manipulimit të lehtë prindëror. Është periudha e fundit kur “pi ujë” edhe frikësimi, trembja, këmbëngulja për të zbatuar detyrat, porositë, urdhrat e prindërve. Pas kësaj periudhe moshore, çdo gjë është ndryshe. Raportet prind fëmijë përmbysen, marrëdhëniet vështirësohen, relacionet midis tyre bëhen të tjetërsuara. Kjo është periudha më e vështirë, e komunikimeve prind fëmijë. Është koha që kërkon ndryshime në mentalitet, në strategjinë e marrëdhënieve, në taktikën e komunikimit, në respektimin e personalitetit në formim të adoleshentit duke respektuar me detyrim, të vetëndjerin e tij si i madh, që tashmë nuk pranon aq shumë këshilla dhe moralizime nga prindërit, por kërkon të respektohet si partner dhe i barabartë. Është koha e rënies në minimum i “autoritetit të shenjtëruar prindëror”, i të “drejtave të tij të pakufizuara” ndaj fëmijës. Kjo është periudha e krizës së “idolatrisë” së autoritetit të prindërit. Në këto rrethana të vështira, komunikimi është e nevojshme të kuptohen dhe të respektohen ndryshimet reciproke që kanë ndodhur, në relacionet prind-fëmijë, për shkak të “etapës së re” të marrëdhënieve reciproke, në të cilën ndodhen të dy palët.
Kjo është moshë e përgjegjësive të mëdha edhe për adoleshentin edhe për prindin. Ky është momenti psikologjik, kur kemi në dorë edhe patën “adoleshentin” dhe “vezët e arta” që përgatitet të “prodhojë” ajo. Shumica e prindërve, me të cilët bisedojmë, që kanë adoleshentë në familje, janë të turbulluar nga dukuritë e “reja” moshore, nuk janë të aftë, të gjejnë strategjinë, rrugën e komunikimit të suksesshëm me ta. Si të sillemi, të pyesin të shqetësuar dhe të tronditur ata? Si të jemi në marrëdhëniet me adoleshentët? Autoritarë apo Tolerantë? Kjo është çështja! Të heqim dorë prej tyre, duke menduar se janë të rritur dhe mund të bëjnë si të duan, duke e reduktuar në zero “përgjegjësinë prindërore”, duke i lënë ata të sillen sipas “mënyrës së tyre”, apo duhet të gjejmë mënyrat e përshtatshme, për të qenë ndikues me ta? A ka standarde që duhen kultivuar në këtë moshë, që ata të bëhen të përgjegjshëm, planifikues, me objektiva moshore të qarta, me standarde sjelljeje, duke kultivuar që në këtë moshë, angazhimin personal për të qenë të disiplinuar dhe të përgjegjshëm? Me fjalë të tjera, problemi më shumë sipas mendimit tim, është mungesa e kuptimit nga prindërit të veçorive moshore të adoleshencës, si periudha më e vështirë e “krizës së identitetit”, si veçori moshore universale.
I vetmi “ilaç” për të përballuar këto veçori specifike, në marrëdhëniet e acaruara të fëmijës adoleshent me prindërit, është gjetja e “strategjisë dhe taktikës” nga prindi, për të siguruar qëndrueshmërinë e “urave” të lidhjes dhe të komunikimit, si e vetmja mënyrë për ndikuar mbi ta dhe për t’u dëgjuar prej tyre. Sociologët me të drejtë, këtë dilemë të madhe prindërore në marrëdhëniet me adoleshentët, e konsiderojnë si një moment delikat, në të cilin prindërit janë të shqetësuar që të kenë të sigurt “patën” dhe po kaq të sigurt duan të jenë se, ajo nesër do të jetë në gjendje që “të bëjë vezë të arta”. Është normale kjo dëshirë. Kjo është dilema që shqetëson prindërit, në marrëdhëniet e tyre me adoleshentët, që shpesh sjell konflikte në marrëdhëniet me ta. Ky është objektivi dhe angazhimi prindëror shumë pozitiv, por që shpesh nga mungesa e interferimit elegant dhe konsensual me adoleshentët, në vend të “vezëve të arta” sjell konflikt. E gjithë kjo, e lidhur padyshim me mungesën e një raporti të saktë, midis “autoritetit” dhe “tolerancës prindërore”, midis respektimit të identiteteve reciproke, në komunikimin interpersonal. Me fjalë të tjera, ajo që mendoj, se po zhvlerëson komunikimet edukative të prindërve me adoleshentët, është mungesa e kuptimit të kohës, veçorive moshore dhe specifikës psikosociale të adoleshentëve, nga prindërit. Njohuritë e kufizuara të tyre, për shkaqe të ndryshme, është një nga paradigmat sociale të një konflikti tashmë të zgjeruar, masiv, tipik, midis prindërve dhe adoleshentëve. Nuk mund të komunikohet me ta, me të njëjtën mënyrë autoritariste, të vjetër, imponuese, monotone. Në teoritë psikologjike moderne, flitet për metodën prindërore të “komunikimit të manifestuar në rrethana të ndryshme”. Kjo do të thotë, se çelësi i suksesit të prindit me adoleshentin, është që ai të kuptojë rrethanat, të komunikojë në përputhje me to, për të pasur sukses në “strategjinë e komunikimit”, pa shumë konflikt. Kjo është ndoshta mënyra moderne e “veprimit të maskuar indirekt”, duke realizuar shkrirjen e autoritetit dhe tolerancën, për të pasur “një patë të shëndoshë sot, që përgatitet të bëjë vezë të arta nesër.

[Homza]

Adoloshenenca eshte moshe qe ti kerkon me patjeter te dukesh i pjekur pra i madh ne moshe, te pish duhan edhe te bosh shrre me policine, kur rritesh me patjeter kerkon ato qe ke ndjere dikur ne adoloshence.

Pra njeriu eshte nje qenie qe gjithnje kerkon ndryshimin, dhe pasi ta kete perjetuar ndryshimin kerkon ate qe e kishte dikur por se merr dot sot.

[Sa Kot]

Adoleshenteve do i thosha vetem qe bota do vazhdoje te rrotullohet, pavaresisht dramave apo menefregizmit apo cfaredolloj gjeje qe ata mund te bejne ose qe mund t'i ndodhe gjate kesaj periudhe.

Shpesh adoleshentet mendojne se jane te vetmit qe po vuajne, ose se jane me te rendesishmit ne kete bote dhe mund te bejne dhe thone c'te duan.....duke i nenvleresuar pasojat e se ardhmes.

Prandaj e vetmja keshille qe mund te jap eshte qe ta marrin shtruar dhe pa shume shperthime.

Personalisht, duke krahasuar veten me adoleshentet e tjere...mendoj se ate periudhe qe ata e kaluan ne moshat 13-19 une e kam kaluar vite me pare, gjithmone kam qene me e rritur se mosha. Kur erdhi adoleshenca, asgje tipike per nje adoleshente nuk me joshte me.....me dukeshin gjera demode dhe te vjeteruara. Tani qe jam 21, me duket gjithcka aq distante saqe nuk e di me se nga i bie femijeria apo adoleshenca. Jam bere per pension.