Si tek filmi "The Notebook", e njejta ngjarje.Ishte ora 8.30 e mëngjesit në një ditë intensive pune në spital, kur një i moshuar 80-vjecar, erdhi të hiqte të qepurat në gisht. Menjëherë më tha se e kishte me nxitim pasi kishte një takim në ora 09.00.
E ftova që të zinte vend pasi e dija që do duhej më tepër se një orë që dikush të merrej me të. E shikoja teksa kontrollonte orën, me ankth, gjatë gjithë kohës. Plaga dukej e shëruar dhe ndërsa po hiqja të qepurat, fillova një bisedë me të. E pyeta se mos kishte ndonjë konsultë tjetër mjekësore për të bërë tek ndonjë doktor tjetër meqë e kishte me aq nxitim. I moshuar më tha që jo, por që i duhej të shkonte në shtëpinë e kujdesit të shëndetit (azil ) për ti pregatitur mëngjesin gruas së tij. E pyeta mbi shëndetin e saj. Më tha që po kurohej që prej disa vitesh dhe se ishte viktimë e semundjes së Alzheimer.
E pyeta nëse gruaja do merzitej për vonesën e tij. Më tha që e shoqja nuk e njihte më se kush ishte, kishte pesë vite në nje situatë te tillë.
I habitur e pyeta: "Dhe shkon çdo mëngjes edhe pse ajo nuk të njeh ?" I moshuari duke buzëqeshur mu përgjigj:"Gruaja ime nuk më njeh, por unë akoma e njoh atë se çfarë është për mua."
Mu desh që ti përmbaja lotët ndërsa i moshuari po largohej dhe mendova:"Kjo eshte lloji i dashurise qe dua ne jeten time."
Dashuria e vertete nuk eshte as fizike dhe as romantike. Dashuria e vertete eshte te pranosh njeri tjetrin me me cfare ka qenë, cfare eshte dhe cfare do te jete.
Krijoni Kontakt