Ahtisari në Këshillin e Sigurimit: Rekomandoj pavarësi të mbikqyrur për Kosovën

[Sabriu]

Rusia nuk mund të ndal Kosovën që të bëhet e pavarur
Agim Vuniqi



Përfundimisht koalicioni anglo-amerikan, por edhe BE-ja kanë sfiduar Kremlinin me daljen haptazi në përkrahje të propozimit të presidentit Ahtisaari për pavarësi të mbikëqyrur, që do të ndryshojë dukshëm në t’ardhmen qëndrimin zyrtar të Moskës, e cila pretendonte të vente paralele me pavarësinë e Abkhazisë dhe Osetisë Jugugore.

Për të mbetur lojtar në skenën e diplomacisë ndërkombëtare Moska po përpiqet që të afrohet pak a shumë me pozicionin e administratës së Bushit duke përkrahur qëndrimin zyrtar të Washingtonit në vendosjen e sankcioneve kundër Iranit. Kremlini ka zbutur pozicionin e tij në Iran, ata presin qe këtë ta bëjë edhe SHBA që t'i degjojë më për së afërmi kur është në pyetje Kosova. Rusia lëvizë përpara në drejtim të kooperimit me SHBA kur është në pyetje Irani.

Këtë javë gjatë dëgjimit në senat, përfaqësuesit e Departamentit të Shtetit dhanë indikacione që Rusia mund të bëjë presion për mënyrën e profilerimit nuklear. Eshtë plotësisht e qartë që Kremlini do të mbështetë sanksionet e mëtejme kundër Iranit dhe do të tërhjekë lëndët nukleare nga regjimi i Presidentit Mahmoud Ahmadinexhad. Por ky lajm i mire mund te ndryshojë. Levizja e Kremlinit në drejtim të pozicionit të SHBA në Iran mund te ndryshojë.
Por gjithashtu gjesti i Rusisë i përafert me qëndrimin e Bushit dhe të fuqisë evropiane don që ajo të shiqohet si lojtar i përgjegjshëm në arenën ndërkombëtare. Tash Rusia pret në përgjigjen e SHBA-së për çështjet që janë të rëndësishme për Kremlinin. Së pari është çështja e pavarësisë së Kosovës, e populluar nga shqiptarët etnik mbi 90 %, ka krijuar nervozë të papërmbajtur në diplomacinë ruse. Rusia pretendon që të shtrojë ndikimin e mëtejmë mbi Beogradin përmes mbajtjes së status-quos, përpjekje që realisht është e paqëndrueshme, ngase çdo zvarritje e mëtejme do të ndërlikojë situatën në rajon me reperkusione të mëtejme të destabilitetit rajonal. Për këtë qëllim SHBA orkestroi intervenimin e NATO-s, pa mandat të Këshillit të Sigurimit, duke ngushtuar hapësirën manovruese të diplomacisë ruse duke instaluar atë që për momentin ishte esenciale protektoratin e OKB-së nën administrimin e NATO-s, defacto.


Tash, me disa miliardë dollarë te shpenzuara, NATO dëshiron t'i jep fund misionit. Me 26 mars KB e bëri të qartë që Kosova duhet të pavarësohet gradualisht. Qeveria e Kosoves mirepriti e kënaqur propozimin, por Serbia deshiron të rifiton kontrollin mbi Kosoven. Kryeministri serb Koshtunica bëri vërejtje që me garantimin e pavarësisë së Kosovës, KB për herë të parë pretendon të ndajë anëtarin sovran të shteteve pa pajtimin e saj, duke harruar se Serbia ishte përgjegjëse dhe shkaktari kryesor i tragjedisë kosovare, por edhe i luftërave në ish-Jugosllavi, ku pësuan me qindara mijë qytetarë të pafajshëm.
Por shumë më tepër se të drejtat e serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës është „senduiçi“, dhe kjo është kur punët mund të komplikohen. Moska e cila ka të drejtën e vetos në Këshillin e Sigurimit, ka bërë të qartë se do të kundërshton çdo plan që Serbia nuk e pranon.

Mundësitë e pritura janë në paketin e rrethanave që Moska mundet teorikisht të qëndrojë në konditat që t'u jepet pavarësia enklavave separatiste pro-ruse në shtetin e Gjorgjisë, edhe pse ato defacto funkcionojnë si të pavarura, tregëtojnë me rublën ruse, qytetarët e këtyre territoreve e populluar me shumicë ruse shfrytëzojnë pasaportat ruse, dhe asgjë nuk bëhet pa „aminin“ e Kremlinit. Gjorgjia (Gruzia)megjithatë, i konsideron ato si territor i saj, Gjorgjia është bërë shpejt shteti klient nr. 1 në Kaukaz.
Por për grupet me influencë të neokonzervatorëve brenda dhe jashtë administratës së Bushit, kompromisi eshte i papranueshem. Për ta politika e jashtme është lojë morale, rusët janë të këqinjë "bad guys" dhe duhet te mësojnë lekcionin se sa të "shperblehen" me ujdi.


Ja psh, Richard Holbrroke-arkitekti i SHBA-së-udhëheqi sulmin kunëer Jugosllavise me 1999-duke akuzuar Rusinë për dëshirën të sfidon SHBA dhe aleatët e saj dhe thotë se kjo çështje është çels kyç për marrdhënjet e Rusisë me perëndimin. Holbrooke si zakonisht emërgjon duke ftuar Gjorgjinë që t’i bashkangjitet NATO-s, përfshirë Osetin dhe Abkhazin, do të bëhet test i marrdhënjeve të perëndimit me Rusinë. Eshtë shumë lehtë të prejudikohet reagimi i Moskës.


Në ndërkohë, Holbrooke ka aleat brenda administratës së Bushit-Dan Fried ndihmës sekretarin e shtetit për Evrope dhe çështje evro-aziatike. Fried këtë e shtron si kërkesë imediate„ pavarësisht a do Moska apo jo, Kosova nuk është presedan për Abkhazin dhe Osetin Jugore " jo vetëm që nuk është por as që do të bëhet, tha ai në brifingun në Departmentin e shtetit (burimi: Washington Post). Problem i vetëm është gjithashtu që Rusia nuk mund të ndal Kosovën që të bëhet e pavarur, ajo mund të merr masa shtesë për të mbikëqyrur Abkhazin dhe Osetinë Jugore.

[Konig]

Per mendimin tim mjafton te leme te shkuaren, kishat dhe manastiret, xhamiat e te tjera objekte fetare u krijuan ne shekuj dhe do te ndertohen ne te ardhmen.
Nuk i ka hije ketij forumi qe besoj frekuentohet nga pjesa me inteligjente e shoqerise te kete urrejtje per objekte te fese tjeter, SHqiperia dhe Kosova kane dhe do te kene kisha dhe xhamia perkrah njera tjetres dhe kjo sperben aspak problem, dhe prandaj Kosova dhe SHqiperia do perkrahen nga perendimi sepse nuk jane shtete muslimane te mirefillta por jane shtete me nje kulture te moderuar ku mbizoteron toleranca dhe bashkejetesa paqesore mes njeri tjetrit ne breza.

Nuk kemi gje kunder asnje kishe dhe asnje ortodoksi, pasi kemi shekuj qe jetojme ne harmoni, te pakten ne treva shqiptare. Por vend e pa vend, ata kisha e manastire i lene serbeve hapesirat, te cilat me siguri qe ata nuk do ti lene kaq sa jane, por do ti zgjerojne. Strategjia e serbeve eshte e njejte me ate te grekeve. Per ato kisha do te thuhet se jane serbe ( a nuk ishin Prizreni e Peja kryeqendrat e Stefan Dushanit, a nuk u mund Llazari ne Fushe-Kosove, a nuk ishte mbreteria e Rashes ne sanxhakun e Novi Pazarit treve shqiptare, a nuk themeluan Cirili dhe Metodi peshkopaten e Ohrit,etj). Nuk po them ti shkaterroni apo ti sulmoni, por mos u tregoni mendjelehte ndaj tyre dhe mos i shikoni si dicka e vogel e parendesishme. Gjithashtu, megjithese situata e sotme e ben shume te veshtire per ti ndaluar, serbe s'kane c'bejne cdo 15 qershor ne Gazistanname.

[RTP]

Akademik Stavilici i drejtoi një letër të hapur anëtarëve të Këshillit të Sigurimit të OKB së

Prishtinë, 2 prill - Esat Stavileci, profesor i Universitetit të Prishtinës dhe anëtar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës, u dërgoi sot disa prej gazetave më prestigjioze të Evropës dhe botës një shkrim analitik, si letër të hapur për anëtarët e Këshillit të Sigurimit të OKB së, në vigjile të diskutimeve për të ardhmen e Kosovës. Në letër u përmblodhën argumente dhe fakte për pavarësinë e Kosovës, në kohën kur Serbia ka ndërmarrë një ofensivë diplomatike për të ndikuar te anëtarët e Këshillit të Sigurimit të OKB së që të pamundësëohet nxjerrja e një rezolute të re të tij, me justifikimin se me propozimin e ish presidentit finlandes, Martti Ahtisaari, gjoja "po i merret një pjesë e territorit të shtetit" dhe se gjoja "po i hiqet sovraniteti mbi Kosovën" dhe se në këtë mënyrë, siç shprehen zyrëtarë të Beogradit, "po dhunohet ligji ndërkombëtar". Akademik Esat Stavileci, në shkrimin e tij, ka sistemuar katër grupe argumentesh dhe faktesh që, nga njëra anë, flasin se Kosova është vendosur nën pushtimin serb, në udhë jolegjitime dhe, nga ana tjetër, se shqiptarët si popull shumicë në Kosovë kanë të drejtën për vetëvendosje, qoftë si e drejtë e popullatës në një territor të individualizuar, qoftë si e drejtë kombëtare e tyre. Ky shkrim, njëkohësisht, mëton të argumentojë se janë plotësisht të papranueshme periatjet dhe projektet serbe për krijimin e dy entiteve në Kosovë dhe për ndarjen e saj. Në grupin e parë të argumenteve dhe fakteve, akademik Esat Stavileci thekson se pavarësia e Kosovës përpara se të kualifikohej si "një rast klasik i secesionit të një pjese të një shteti sovran", siç shprehen serbët, do të duhej të kundrohej si një "anulim aneksimi" i cili kishte ndodhur në udhë jolegjitime në vitin 1912, nëpërmjet të pushtimit ushtarak, pa u pyetur asnjëherë populli shumicë i Kosovës dhe pa u marrë pëlqimji prej tij. Prandaj, Serbia në vend se të pranojë veprimin e saj illegal me të cilin me "të dyja këmbët" ka shkelur ligjin ndërkombëtar, me aneksimin e Kosovës, përdor një argument të paqëndrueshëm shkencërisht për "ta ruajtur sovranitetin mbi Kosovën" të cilin, siç dëshmojnë faktet, e mbajti jolegjitimisht. Në grupin e dytë të argumenteve dhe fakteve, autori i letrës, shpërfaqi pozitën kushtetuese të Kosovës në ish Jugosllavi, me identitet politiko territorial të vetëvetes, me kushtetutë të vetën,me territor dhe kufijtë e vet të cilët nuk mund të ndryshoheshin pa pëlqimin e saj. Në grupin e tretë të argumenteve dhe fakteve për pavarësinë e Kosovës, akademik Esat Stavileci përmblodhi një numër shembujsh që e bëjnë të ngjashme çështjen e Kosovës me territoret që fituan pavarësinë për të theksuar se, nga ana tjetër, çështja e Kosovës nuk mund të kundrohet e krahasueshme me secesionizmin në disa vende të botës,duke nënvizuar në letrën e tij se këtë duhet ta kenë parasysh ato shtete që ende mbahen të rezervuara ndaj pavarësisë së Kosovës. Në grupin e katërt të argumenteve dhe të fakteve, letërshkruesi kundërshtoi tezën sipas së cilës ekzistimi i shtetit shqiptar mund të jetë një pengesë për statusin shtet i pavarur dhe sovran i Kosovës, madje duke theksuar se edhe sikur Kosova të konstituohej si "shtet i shqiptarëve" kjo do të ishte më parë hendikep se sa përparësi gjeopolitike e popullit shqiptar në Ballkan. Në fund të letrës, akademik Esat Stavileci shtroi nevojën që rezoluta e re e Këshillit të Sigurimit të OKB së për Kosovën të bëjë të qartë statusin politik, juridik dhe ndërkombëtar të Kosovës dhe që të menjajojë ambiguitetet në lidhje me të;që subjektiviteti i plotë ndërkombëtar Kosovës t'i krijojë mundësinë e anëtarësimit në mekanizmat ndërkombëtare, përfshirë aty edhe OKB në; që integriteti territorial i vendit të sigurojë shtrirjen e qeverisjes së institucioneve të Kosovës dhe zbatimin unik të ligjeve në gjithë hapësirën e saj dhe përfundimisht,që shteti funksional i Kosovës të pengojë invalidimin e mundshëm të tij.

[RTP]

E VERTETA PER KOSOVEN: ARGUMENTE DHE FAKTE
(Dërguar disa prej gazetave më prestigjioze të Evropës dhe
botës, si letër e hapur për anëtarët e Këshillit të Sigurimit
të OKB së)

Shkruan: Esat Stavileci

Vëmendja e diplomacisë botërore gjithnjë e më shumë po përqëndrohet në çështjen e Kosovës.Në duart e anëtarëve të Këshillit të Sigurimit të OKB së, tashmë është një propozim i adresuar nga ish kryetari finlandez, Martti Ahtisaari, që i është bashkëngjitur dokumentit më të cilin ai ka vënë kornizat e një statusi të mundshëm të ardhshëm të Kosovës,ka përmbledhur garancitë për pozitën e pakicave, veçanërisht atë serbe në Kosovë dhe ka përshkruar modalitetet për praninë relativisht të theksuar ndërkombëtare në Kosovë, me fuqi ekzekutive dhe të interpretimit të mandatit të vet, edhe pas vendimit eventual për statusin e ri të saj që, edhe ashtu, pavarësinë dhe sovranitetin eventual të Kosovës do t'i bënin me shume formale se sa faktike.Tash është në përgjegjësinë e anëtarëve të Këshillit të Sigurimit që të marrin një vendim rreth të ardhmes së Kosovës. Jemi në dijeni se Serbia ka ndërmarrë një ofensivë diplomatike për të ndikuar te anëtarët e Këshillit të Sigurimit të OKB së që të pamundësohet nxjerrja e një rezolute të re të tij, me arsyetimin se, me propozimin e Ahtisaarit, Serbisë "po i merret një pjesë e territorit të shtetit" dhe se "po i hiqet sovraniteti mbi Kosovën" dhe se e tërë kjo, sipas zyrëtarëve të Beogradit, "është në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar". Kjo është arsyeja që,me qëllim të informimit më të të plotë të lexuesve tuaj dhe,njëkohësisht të anëtarëve të Këshillit të Sigurimit të OKB së, si një punonjës i shkencës pranë Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës dhe si një profesor universitar i së drejtës, me një bibliografi relativisht të gjerë politike dhe juridike, të theksoj,në vija të përgjithshme, një numër argumentesh dhe faktesh historike, politike e juridike, të cilat, në mënyrën më bindëse, flasin se Kosova është vendosur nën pushtimin serb,në udhë jolegjitime dhe pse shqiptarët, si popull shumicë në Kosovë, duhet të gëzojnë të drejtën e vetëvendosjes,qoftë si e drejtë e një popullate në një territor të individualizuar, qoftë si e drejtë kombëtare e tyre. Nëpërmjet të argumentimit dhe faktimit të kësaj të vërtete,ky shkrim mëton, njëkohësisht, të argumentojë se janë plotësisht të papranueshme përsiatjet dhe projektet serbe për krijimin e dy entiteteve në Kosovë ose për ndarjen e saj.
Së pari, meqë Kosova është aneksuar nga Serbia në udhë jolegjitime, pavarësia e Kosovës në asnjë mënyrë nuk është në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar. Ç'është e vërteta, pavarësia e Kosovës përpara se të kualifikohej si "një rast klasik i secesionit të një pjese të një shteti sovran", siç shprehen serbët, do të duhej të kundrohej, në fakt, si një "anulim aneksimi ilegjitim". Në të vërtetë, në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar kishte rënë vetë Serbia, e cila me 1912 e aneksoi Kosovën nëpërmjet pushtimit ushtarak,pas një agresioni të saj në Perandorinë Osmane, "edhe pse qysh prej kohësh Kosova kishte identitetin e vet historik dhe etnik,të shoqëruar me legjitimitetin e çlirimit të vet, qoftë nga pushtimi osman(1912), qoftë nga pushtimi fashist(1944), edhe pse kishte integritet gjeografik, demografik dhe kulturor të saj". Së këndejmi, në vend se të pranojë veprimin e saj ilegal që ka bërë duke shkelur "me të dyja këmbët" ligjin ndërkombëtar, me aneksimin e Kosovës, Serbia tash përdor një argument të paqëndrueshëm shkencërisht, historikisht dhe aktualisht, për të "ruajtur sovranitetin mbi Kosovën" të cilin, si dëshmojnë faktet, e mbajti në mënyrë jolegjitime për një periudhë shumë të gjatë, pa pyetur asnjëherë popullin shumicë të Kosovës dhe pa i marrë atij pëlqimin. Kosova është pushtuar gjatë luftërave ballkanike(1912 13), "në kundërshtim me aspiratat e shqiptarëve që kishin shprehur në Lëvizjen Nacionalçlirimtare 1878 1912". Shqiptarët ishin kundër përfshirjes së tyre në shtetin serb, përkatësisht jugosllav. Kështu, Serbia, edhe pse "mori legalitetin ndërkombëtar" për pushtimin e Kosovës, në asnjë mënyrë nuk mundi ta arsyetojë legjitimitetin e veprimit të saj. Përveç kësaj, qëndrimet posesive serbe ndaj Kosovës që i referohen historisë janë dyfish të pathemelta. Së pari, "janë të pathemelta në aspektin metodologjik të cilësimit të karakterit kombëtar të territorit, meqë po të merrej historia si kriter, me gjithë realitetet nacionale territoriale bashkëkohore, Hungaria do të kishte të drejtë të vinte dorë mbi pjesën jugosllave të Panonisë, Bullgaria dhe Hungaria do të rivalizonin rreth Beogradit, Greqia do të vinte dorë mbi Stambollin,Shqipëria mbi Janinën, Meksiko mbi Floridën dhe Kaliforninë, Suedia mbi Norvegjinë dhe Finlandën, Gjermania mbi pjesët e rajoneve të Shlezisë dhe të Sudeteve, Danimarka mbi Shlezvikun, Iraku mbi Kuvajtin, etj., etj?. Së dyti, qëndrimet posesive serbe ndaj Kosovës" janë të pabaza edhe në aspektin e së vërtetës materiale, meqë Kosova, përkundër pohimeve me karakter të tillë, "nuk është as djep i popullit serb, as djep i shtetit serb". Më në fund, ambiciet imperialiste me "të drejta historike" nuk kanë mundur t'i mbrojnë Anglia, Franca, Spanja, Portugalia, Holanda që, siç është e njohur, "me shekuj kanë mbajtur vende e popuj të shumtë". Prandaj, "me shkatërrimin e perandorive koloniale, janë krijuar mbi 120 shtete të reja". Serbia ka qenë "nën sundimin e Perandorisë Osmane për afro pesë shekuj (1389 1878)", Spanja "kishte pushtuar tërë Amerikën Latine në fillim të shekullit XVI. Edhe "rusët nuk kanë përmendur ndonjëherë "të drejtat historike" mbi Ukrainën". Argumentet historike flasin bindshëm se serbët "janë vendosur në Kosovë me rastin e zgjerimit të shtetit serb në këtë drejtim nga Nemanjiqët". Në territorin etnik shqiptar, për pasojë pushtimesh, në Mesjetë dhe në kohën e Perandorisë Osmane, janë vendosur pakica sllave, turke dhe rome. Pakica sllave është shtuar ndjeshëm me "kolonizimin e dhunshëm në mes të dy luftërave botërore, megjithatë, kurrë nuk ka arritur të jetë mbi 10% të popullatës në tërësi". Mbi bazë të këtyre fakteve, konkluzioni është shumë i qartë: ishin pikërisht agresioni, pushtimi dhe aneksimi serb i Kosovës që shkelën ligjin ndërkombëtar, e jo e kundërta, që pavarësia e Kosovës "dhunon të drejtën ndërkombëtare". Historia "është dëshmitare për politikën shkombëtarizuese"; për "krimet e mëdha ndaj shqiptarëve gjatë viteve 1912 1918?; për "planet gjenocidale serbe për shfarosjen e shqiptarëve"; për "shpërnguljen e shqiptarëve në Turq" dhe për "shpronësimin e fshatarësisë dhe për kolonizimin serbo malazias" e tjera. Periudha 28 shkurt 1998 deri me 10 qershor 1999 vetëm sa "i ka tejkaluar rastet e veçanta dhe ka marrë përmasat më të përgjithshme të gjenocidit të pushtetit serb ndaj shqiptarëve".
Së dyti, vendimi mbi të ardhmen e Kosovës nuk mund të injorojë pozitën kushtetuese të Kosovës në ish Jugosllavi, megjithë faktin se ajo nuk gëzonte statusin e republikës por,ç'është e vërteta, ishte pjesë përbërëse e ish Jugosllavisë, me territor dhe kufijtë e vet, të cilët nuk mund të ndryshoheshin pa pëlqimin e saj. Kosova ishte drejtpërsëdrejti e përfaqësuar në Federatën e ish Jugosllavisë, po sikurse republikat e saj, e jo nëpërmjet Serbisë, sepse ashtu do të kishim një situatë paradoksale "të inkuadrimit të Serbisë në Serbi dhe të tri Serbive me tri vota në Federatë", ndërsa njësitë tjera "do të kishin nga një votë". Me identitet politiko territorial të vetëvetes, me kushtetutë të vetën, Kosova ishte njësi konstitutive federale e Federatës multinacionale të Jugosllavisë. Mosnjohja e statusit të republikës për Kosovën nuk mund të anashkalojë faktin e "origjinës josllave të popullatës të saj shumicë shqiptare". Se Kosova nuk ishte pjesë e Serbisë dëshmojnë edhe këto fakte historike dhe juridike: "Kosova nuk ishte në përbërjen e shtetit sovran dhe të pavarur të Serbisë me subjektivitet juridik ndërkombëtar të pranuar në Kongresin e Berlinit(1878)"; "Kosova nuk ishte në përbërjen e Serbisë në Kuvendin e Dytë të AVNOJ it(1943); "Kosova nuk ishtë në përbërjen e Serbisë gjatë konstituimit të saj si njësi federale në Këshillin Antifashist të Çlirimit Popullor (1944); "Kosova nuk ishte pjesë përbërëse e Serbisë në strukturën e Asamblesë Kushtetutëdhënëse të Jugosllavisë me rastin e shpalljes së Republikës Federative të Jugosllavisë (1945)"; "Kosova nuk u inkuadrua në Serbinë sovrane", veçse në përbërje të "Serbisë Federale në kuadër të Jugosllavisë Federative", gjatë pushtimit ushtarak në Kosovë (1945). Më në fund, vlen të përmendet se edhe rrënimi i autonomisë së Kosovës me Amendamentet në Kushtetutën e Serbisë, akt ky që ndodhi me 28 mars 1989, u bë në udhë jolegjitime. Edhe po të mos ekzistonin mangësitë esenciale rreth deklarimit në Kuvendin e Kosovës, mangësi këto që janë dëshmuar,"mosekzistimi i vullnetit të lirë", si pasojë e presioneve të jashtëzakonshme politike, "e bën edhe deklarimin mbi ndërrimin kushtetues jokushtetues".
Së treti, e ardhmja e Kosovës nuk mund të kundrohet e krahasueshme me secesionizmin në disa nga vendet e botës. Këtë duhet ta kenë parasysh ato shtete që ende mbahen të rezervuara ndaj pavarësisë së Kosovës. Ato do të duhej që t'i kërkojnë dhe t'i gjejnë "pikat e përbashkëta" të Kosovës me disa vende të botës që janë pajtuar me heqjen e sovranitetit mbi territore të tjera. Kështu, raportet ndërmjet Serbisë dhe Kosovës janë, për shembull, të krahasueshme me ato ndërmjet Indonezisë dhe Timorit Lindor. Siç dihet, Timori Lindor ka qenë i pushtuar dhe aneksuar nga Indonezia në vitin 1975 dhe atë "kundër vullnetit të Portugalisë si sovran i jashtëm", fakt ky që e ka bërë aneksimin e Indonezisë të jetë ilegal. Me 1988, qeveria indoneziane ia njohi të drejtën e vetëvendosjes popullit të Timorit Lindor. Singapori është një shembull tjetër që duhet marrë parasysh. Ky vend u nda nga Malejzia me 1965. Edhe shembulli me Eritren është domethënës për rastin e Kosovës. Ishte qeveria etiopiane ajo që në vitin 1991 ia njohu të drejtën e vetëvendosjes Eritresë. Rasti i Kosovës ka ngjashmëri edhe me atë të Namibisë. Ndarja nga Afrika e Jugut dhe pavarësia e Namibisë ndodhën më 1991. Prandaj, pavarësinë e Kosovës nuk duhet krahasuar me secesionizmin në disa anë të tjera të botës, ku lëvizjet secesioniste "nuk janë duke vepruar në territore të aneksuara që në mënyrë të njëanshme (kundër vullnetit të popullit dhe të sovranëve të mëhershëm) u janë bashkuar shteteve aktualisht ekzistuese, por ato janë duke operuar në territore që kanë qenë pjesë e këtyre shteteve në kohën kur këto shtete kanë filluar së ekzistuari". Kështu është edhe me lëvizjet separatiste në Transdnjestrovle (Moldavi), në Osetinë Jugore dhe në Abkhazi (Gjeorgji) që nuk kanë bazë etnike çfarë ka Kosova dhe që nuk kanë pasur status autonom ose federal kur u shpërbë ish Bashkimi Sovjetik, siç ka pasur Kosova kur u shpërbë ish Jugosllavia. Më në fund, shqiptarët e Kosovës nuk janë të krahasueshëm as me katalonët, uelsianët, baskët, skocezët, korsikanët", sepse ata nuk u përballën, sikur shqiptarët e Kosovës, me dëbim masiv, nga shtetet që i kontrollojnë.
Së katërti, ekzistimi i Shqipërisë si shtet shqiptar, nuk mund të qëndrojë si pengesë për statusin shtet i pavarur dhe sovran të Kosovës, po sikurse që, të sjellim shembuj nga historia e krijimit të shteteve, "as ekzistimi i Rumanisë nuk qe pengesë për krijimin e shtetit të Moldavisë ose që ekzistimi i Francës nuk paraqiste pengesë për kantonet shtete në Zvicër". Më në fund, edhe sikur Kosova të konstituohej si shtet i shqiptarëve, "ekzistimi i dy shteteve shqiptare në Ballkan - do të ishte më parë hendikep, se sa përparësi gjeopolitike e popullit shqiptar në Ballkan". Prandaj, Kosova i përmbush të gjitha kriteret e qenies shtet i pavarur dhe sovran. Nëse bëhet fjalë për territorin, në OKB janë të anëtarësuara 34 shtete me territor më të vogël se sa Kosova. Nëse bëhet fjalë për popullatën, në OKB janë të anëtarësuara 58 shtete me popullatë më të vogël se sa Kosova. Nëse bëhet fjalë për pranimin ose jo të shteteve të reja në OKB, në periudhën prej 190 2002, në OKB janë pranuar 34 shtete të reja. Nuk thuhet kot se "aty ku janë të pranishme faktet, fjalët bëhen të panevojshme.
Mbi bazën e argumenteve dhe fakteve që u theksuan,në vija të përgjithshme, statusi i ri politik, juridik dhe ndërkombëtar i Kosovës duhet të jetë ekuivalent, pa asnjë mëdyshje, me pavarësinë dhe sovranitetin, me subjektivitet të njohur ndërkombëtar, në gjithë territorin e saj, pra të sigurojë zbatimin unik të ligjit, përfshirë pjesën veriore të Kosovës dhe të ashtuquajturat komuna me shumicë serbe që në propozimin e ambasadorit Martti Ahtisaari kanë fituar shumë kompetenca shtesë, në emër të një projekti të decentralizimit asimetrik, territorial dhe etnik, që përkundër qëllimit me të mirë që mund të jetë menduar, kërcënon me rrezikun që të jetë i dëmshëm për të ardhmen e Kosovës dhe integritetin territorial te saj. Për Kosovën janë të papranueshme persiatjet dhe kërkesat serbe për krijimin e dy etntiteteve ose për ndarjen e Kosovës. Ato persiatje injorojnë faktin "për kuantume dhe proporcione relative demografike dhe kombëtare, shprehimisht të ndryshme" në Kosovë. Më në fund,theksojmë edhe faktin tjetër se Kosova nuk paraqet "territor diversifikativ etnik të karakterit enklav". Prandaj, "përthekimi i dhunshëm politik" i një pjese të territorit të Kosovës", përkundër kompromiseve shumë të dhëmbshme që ka bërë Delegacioni i Kosovës me decentralizimin, zonat e mbrojtura për rreth trashëgimisë serbe dhe procedurat favorizuese legjislative për minoritetet, do t"i kundërvihej drejtpërsëdrejti entitetit burimor politik të atij territori dhe do të ishte në diskordancë të drejtpërdrejtë me të.
Eshtë kohë e fundit që Kosova të dalë nga një "rreth i mbyllur" në të cilin ndodhet për më shumë vjet. Kosova është në pritje të një rezolute të re të Këshillit të Sigurimit të OKB së të cilën do të duhej ta karakterizonin:
Së pari, qartësia politike, juridike dhe ndërkombëtare e statusit të Kosovës që do të menjanonte ambiguitetet në lidhje me të.
Së dyti, subjektiviteti i plotë ndërkombëtar i cili Kosovës do t'i hapte mundësinë e anëtarësimit në mekanizmat ndërkombëtare, përfshirë aty edhe OKB në.
Së treti, integriteti territorial i vendit që do të siguronte shtrirjen e qeverisjes së institucioneve të Kosovës dhe zbatimin unik të ligjit në gjithë hapësirën e saj.
Së katërti, shteti funksional i Kosovës që do të mund të pengonte invalidimin e mundshëm të tij.


Prishtinë,
02.04.07

[Dorontina]

Te gjithe kane te drejte te mendojne..
por ka shume njerez qe i kursejne mendimet
-------------------------------------
esat stavileci ka fillu te flas ....shum bukur ...
ku ja intelektualet tjer ....
Te bashkuar per nji ideal" Pamvaresin e pakushtezuar ...

[Sabriu]

Te gjithe kane te drejte te mendojne..
por ka shume njerez qe i kursejne mendimet
-------------------------------------
esat stavileci ka fillu te flas ....shum bukur ...
ku ja intelektualet tjer ....
Te bashkuar per nji ideal" Pamvaresin e pakushtezuar ...

Ka fillu te flas...?

[alibaba]

Nuk është edhe aq budallë Ahtisari.
Gjithë atë libër (paketë) e ka shkruar e tash mendoni ju se e hedh poshtë me një fjalë??
Jo që edhe kjo fjalë po përshtatet me ato çfarë i ka shkruar në Pako, sepse atyre u nevojitet mbikqyrja për të shtypur popullin, duke i dhënë privilegje Beogradit, Kishave, dhe Shkive.