Ne Nju-Jork filloi...

[Sabriu]

NË NJU-JORK FILLOI LUFTA DIPLOMATIKE E RUSISË KUNDËR AMERIKËS !

Tanimë ka filluar lufta diplomatike e Rusisë kundër Amerikës, e cila, në ditët e ardhshme, do të jetë edhe më intensive, më e ashpër, më arrogante dhe më iracionale në mbrojtejn e interesave të sferës së influences së Rusisë cariste në Ballkan.

Prof.Dr.Mehdi HYSENI


Qysh në vitet e 90-ta të shekullit XX, kur diplomacia e Rusisë së presidentit Boris Jelcin, ishte në stadin më të lartë të marrëdhënieve të suksesshme dhe miqësore me Amerikën (në një artikull lidhur me marrëdhëniet tradicionale ruso-serbe rreth çështjes së Kosovës, të botuar në gazetën studentore “Bota e Re”, Maj, 1995), ndër të tjera, pata nxjerrë edhe konkluzionin parashikues, se me të ardhur në “rend dite” të agjendës së OKB-së, shqyrtimi i problemit kolonial të Kosovës, “idili romantik” I marrëdhënieve ruso-amerikane, do të vijë në pikëpyetje dhe, do të pësojë ndryshime rrënjësore në kuptimin negativ të zhbalancimit të tyre, për shkak të mbështetjes së njëanshme dhe iracionale të Serbisë gjenocidale-kolonialiste nga ana e politikës dhe e diplomacisë zyrtare të Rusisë.

Këtë konstatim timin lidhur me paralajmërimin e disonancave serioze në relacionin e marrëdhënieve ruso-amerikane, të parashikuar para një dekade, fatkeqësisht e provoi edhe qëndrimi i papërmbajtur adiplomatik proserb i ambasadorit rus në OKB, Vitalij Çurkin, kur më 19 mars 2007 largohet nga séanca e organizuar e KS të Kombeve të Bashkuara, ku “temë” shqyrtimi kishte çështjen e Kosovës. Si preteksit të largimit nga vazhdimi i séancës së theksuar, ambasadori rus V. Çurkin, deklaroi se për marrjen e një potezi të tillë “të gabuar gjaknxehtë” (që sipas abc-së së diplomacisë është minus jo vetëm për të si diplomat i rangut më të lartë, por edhe për përmbajtjen e kursit të diplomacisë shtetërore ruse, posaçërisht kur është fjala ruajtjen e ekuilibrit të saj ndaj marrëdhënieve ndërshtetërore me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, si dhe në kontekstin më të gjerë sistemit të marrëdhënieve ndërkombëtare, kur Rusia me çdo kusht po ushqen ambicie joreale që të jetë bashkëpartnere e SHBA-së në zgjidhjen e krizave dhe të problemeve në dimensione ndërkombëtare) kishte ndikuar drejtpërdrejt paraqitja e “raportit të njëanshëm” të kryeshefit të UNMIK-ut, Joakim Ryker, i cili sipas kritikës së ashpër dhe të pargumentuar të ambasadorit rus V.Çrukin, “haptazi favorizon pavarësinë e Kosovës”(Beta,20.03.2007).

Një akuzë të këtillë paragjykuese dhe subjektive të përfaqësuesit rus në OKB, V. Çurkin, që në të vërtetë ishte e barasvlershme me akuzat kritike të paqëndrueshme të Sanda Rashkoviq-Iviq (përfaqësuese zyrtare e Beogradit), se në “Kosovë mungon liria e lëvizjes, mosiguria etj, si rrjedhim i moszabtimit të standardeve nga ana e UNMIK-ut”, kryeshefi I UNMIK-ut, Joakim Ryker me të drejtë e hudhi poshtë sepse binin ndesh me vlerësimin e tij pozitiv të zbatimit të suksesshëm të standardeve ndërtkombëtare në Kosovë. Me një fjalë, raporti vlerësues objektiv i kryeshfeit të UNMIK-ut, Joakim Ryker lidhur me gjendjen e përgjitshme në Kosovë, u prit në “thikën me dy tehe” ruso-serbe, jo pse ai kishte ndonjë të metë në kuptimin e paraqitjes së gjendjes reale në Kosovë, por pse përmbajtja e tij kishte karakter pozitiv, pikërisht kur është fjala për përmbushjen dhe avancimin e standardeve në Kosovë, të përcaktuara nga ana e bashkësisë ndërkombëtare. Si rrjedhim i krijimit të kushteve dhe rrethanave të volitshme të plotësimit të standardeve ndërkombëtare, kryeshefi i UNMIK-ut, në seancën konsultative të KS të KB-së, me të drejtë shtroi kërkesën, që nga ana e këtij trupi ndërkombëtar, të përshpejtohet zgjidhja e statusit të Kosovës, duke e mbështetur dhe duke e marrë për bazë planin e Marti Ahtisarit. Prandaj, si raporti vlerësues pozitiv për gjendjen në Kosovë, ashtu edhe kjo kërkesë në mbrojtje të planit të Marti Ahtisarit, nxorën në shesh kritikën e ashpër proserbe të ambasadorit rus, Vitalij Çurkin, sepse ky kurs objektiv i politikës së UNMIK-ut, ishte në shpërputhje me kërkesën (post festum) e diplomacisë ruso-serbe, që edhe pas dështimit të bisedimeve serbo-shqiptare në Vjenë, më 10 mars 2007, të vazhdohet dialogu i mëtejmë midis Beogradit dhe Prishtinës, duke e përjashtuar mediatorin ndërkombëtar të OKB-së për Kosovën, Marti Ahtisarin, sepse, kuptohet sipas planit të tij, të propozuar për statsusin e Kosovës, me çdo kusht parashikohet ndryshimi i Rezolutës 1244, e cila ishte dhe është “aduti i vetëm shpresëdhënës” që Serbia të thirrej në mbrojtjen e sovranitetit kolonial të saj mbi Kosovën ngase në një paragraf të saj theksohej se “Kosova është pjesë e RSFJ-së”. Në fakt, ky është shkaku dhe qëllimi kryesor pse politika dhe diplomacia e Beogradit dhe Moskës po insistojnë, që dialogu serbo-shqiptar, të vazhdohet edhe “100” vjet të tjera, në mënyrë që Kosova edhe më tej të mbetet koloni sovrane e Serbisë së Madhe.

Mirëpo, këtë kërkesë serbe të Beogradit zyrtar, të mbështetur nga Rusia e Vitalij Çurkinit në sesionin kosnultativ të KS të OKB-së, e kanë hudhur poshtë si kryeshefi i UNMIK-ut, ashtu edhe përfaqësuesit e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe të Britanisë së Madhe, të cilët pas asnjë reservë mbështetën si raportin vlerësues të kryeshefit të UNMIK-ut, ashtu edhe Planin e Marti Ahtisarit, duke nënvizuar me theks të posaçëm, se ai duhet të dërguar në procedurë të mëtejme të KS të Kombeve të Bashkuara, në mënyrë që sa më parë të vijë në shprehje zgjidhja e statusit të ardhshëm i Kosovës.

Në këtë vështrim, përpjekjet, angazhimin dhe këreksat racionale të Amerikës, që pa dyshim janë në funksion të përshpejtimit të zgjidhjes së statusit të ardhshëm të Kosovës, KS i OKB-së me në krye sekretarin e Përgjithshëm Ban Ki Mun, duhet t’i marrë në konsideratë dhe kuptuar seriozisht, sepse çdo shtyrje e afatit të mëtjemë të zgjidhjes së këtij problemi ndërkombëtar, mund të jetë shoqëruar me rreziqe dhe pasoja të reja dhe të paparashikuara si për sigurinë dhe stabilitetin e marrëdhënieve në rajonin ballkanik, ashtu edhe për ato në planin e gjerë evro-ndërkombëtar.

Gjithashtu, si OKB-ja, BE-ja dhe NATO-ja, duhet të hudhin poshtë çdo iniciativë dhe kërkesë të re të politikës strategjike ruso-serbe, që bie ndesh me platformën zyrtare të Uashingtonit për zgjidhjen e krizës së Kosovës, pavarësisht nga diktati kërcënues i Moskës zyrtare (që, qysh tani, d.m.th. në sesionin e parë konsultativ të KS të KB-së, më 19.03.2007) , e cila sheshit ka marrë në mbrojtje interesat e politikës kolonialiste të Serbisë gjenocidale, e cila që nga vjeshta e vitit 1912 e deri në verën e vitit 1999 (10 qershor) Kosovën shqiptare e kishte koloni të veten me status 100-vjeçar.

Edhe pse politika dhe diplomacia strategjike e aksit Beograd-Moskë, ende nuk është në gjendje për të kuptuar (sepse duan ta shfrytëzojnë edhe nja 100 vjet si koloni Kosovën), se që me 28 Mars 1989 (me rastin e rrënimit të Murit të Berlinit, që shënoi epilogun gjysmëshekullor të luftës së ftohtë), ka marrë fund, edhe mbrojtja me çdo kusht e sovraniteteve koloniale me karakter absolute shtetëror. Si rrjedhojë, së fundi, edhe Serbia kolonialiste gjenocdiale, duhet të pajtohet me fatin e saj të zi, se sovraniteti i saj kolonial në Kosovë, tanimë ka perënduar, që këtu e tetë vjet më parë, që nga ndërkombëtarizimi dhe, vënia e saj nën protektoratin ndërkombëtar paqësor të OKB-së.

Po qe se këtë realitetit tentojnë ta anashkalojnë dhe injorojnë si Beogradi dhe Moska (ashtu siç veproi delegacioni serb në Vjenë, me ç’rast e “bombardoi” planin e Marti Ahtisarit, në përpjekje për t’i mbrojtur interesat dhe objektivat e politikës kolonilaiste të Serbisë), ashtu siç veproi në emër të strategjisë së tyre të njësuar , ambasadori rus, Vitalij Çurkin në sesionin e pare konsultativ të KS të OKB-së, më 19.03.2007 në Nju-Jork, që direkt dhe indiret vuri në dukje se Rusia është me këmbëngulje kundër platforms politiko-strategjike paqësore të Shteteve të Bashkuara të Amerikës për zgjidhjen e statusit të Kosovës, atëherë, s’ka dyshim se, tanimë ka filluar lufta diplomatike e Rusisë kundër Amerikës, e cila, në ditët e ardhshme, do të jetë edhe më intensive, më e ashpër, më arrogante dhe më iracionale në mbrojtejn e interesave të vjetra kolonialiste dhe ekspansioniste të Serbisë së Madhe në Ballkan, përkatësisht të mbrojtjes së sferës së influences së Rusisë cariste në Ballkan.


Paraqiti: "Dr.Dituria"

[Sabriu]

Hamdi Dega , Nju Jork



Mundesia e perdorimit te vetos nga Rusia putiniste kunder pavaresise se Kosoves ne Keshillin e Sigurimit te OKB-se eshte kthyer ne nje ankth jo vetem nga propaganda dhe lideret e Beogradit dhe te Moskes, por edhe ne qarqe serioze e demokrate ne Perendim. Eksperte te se drejtes nderkombetare e analiste politike, diplomate te shquar e deri edhe akademike ne kete fushe, lidere nacionaliste e deri edhe komzopolite te kulluar e kane kthyer kete veto hipotetike ne nje gogol qe qendron kercenueshem mbi kryet e Kosoves dhe pavaresise se saj.
Eshte fakt se shqetesimi per nje veprim te tille te mundshem te Rusise e shume me pak edhe te Kines eshte serioz dhe perben nje pengese jo te vogel ne dhenien e pavaresise plotesisht te merituar Kosoves dhe popullit te saj. Eshte fakt se nga ruset dhe serbet, shqiptaret mund te presin gjithcka pasi per Rusine, Serbia ka qene dhe mbetet nje mashe dhe dore e zgjatur e planeve te saj ne Ballkan. Eshte fakt se si anetare e perhereshme e Keshillit te Sigurimit te OKB-se, Rusia e ka te drejten te perdore veton sa here te doje e per cdo ceshtje qe i intereson asaj.


Eshte po ashtu fakt se duke synuar ti tregoje botes se Rusia eshte gjalle dhe mbetet nje superfuqi boterore, udheheqesit e saj mund te ndermarrin cdo hap qe u intereson atyre ne nje shfaqje fuqie ne arenen nderkombetare. Argumenti i Moskes per gjoja krijimin e nje precedenti te ri ne fushen e se drejtes nderkombetare nuk qendron per vetet faktin se Kosova e historia e saj tragjike ka qene dhe mbetet precedent ne vetvete tash nje qind vjet e deri sot. Me perjashtim te ndoshta kombit e popullit cifut, nuk ka nje rast te dyte persekutimi masiv e permanent, nuk ka nje shembull terrori shteteror pavaresisht nga sistemet ne fuqi ne Beograd qe te jete ushtruar dhune masive e zbatuar nje politike terrori shteteror kunder shqiptareve per gati njeqint vjet me radhe pa nderprerje, vale- vale, here me ulje e here me ngritje, shume pak me kulac e me shume me kerbac.


Ti mohosh te drejten e pavaresise nje populli e nje kombi si shqiptaret e Kosoves do te thote te besh nje krim te ri kunder tyre dhe njerezimit qe u shokua nga cfare pa me sy per te pakten tre muaj ne kete treve. Te perdoresh veto kunder aspirates se tij per mevehtesi e pavaresi, kur ajo u eshte dhene shume popujve e vendeve te tjera shume me te vogla e shume me pak tragjike se Kosova eshte jo vetem nje krim kunder Kosoves por edhe kunder njerezimit, eshte edhe nje akt racist. Asnje interes strategjik , ekonomik, financiar, fetar, racor, ideologjik apo i cfaredolloj nuk qendron mbi te drejten e nje populli per vetvendosje deri ne shkeputje, te njohur e te pranuar verbalisht nga te gjitha shtetet e botes, nga Karta e OKB-se dhe Dokumenti i Kopenhages.


Te detyrosh nje populll e komb mbi dy milionesh si shqiptaret e Kosoves te qendrojne me zor e me veto ne nje shtepi te imponuar me zjarr e me hekur, me gjak e dhimbje pa fund, qe eshte kthyer ne nje shtepi shtrigash dhe krimesh pa fund kunder njerezimit, te cilat po faktohen e vertetetohen perdite nga Gjykata Nderkombetare e Hages, eshte nje krim qe u qendron perkrah bile edhe kalon atyre te falangave national- socialiste te Milloshevicit dhe te paramilitareve te Arkanit, Sheshelit dhe neo-stalinisteve ruse bashkepunetore te tyre.


Gogoli i vetots ruse nuk duhet gogolizuar deri aty sa te cenohen te drejtat njerezore dhe kombetare te shqiptareve te Kosoves. Liria e fituar me gjak e sakrfiica, me mundime e vetmohim total, me mbeshtetjen e fuqive me te medha te kohes te perfshira ne NATO dhe te udhehequra nga nena e demokracise, SHBA, nuk mund te shkoje e nuk duhet kurrsesi te shkoje per dhjam qeni. Ka ardhe koha e fundit, ora 12 per tu thene e per tu dhene fund manovrave te ndyra serbo- ruse per te fituar kohe e per te shtyre per ne kalendat greke, pra ne pafundesi kohore ceshtjen e pavaresise se Kosoves.


Eshte provuar me teprice jo vetem nga lideret politike e diplomatet me te shquar te Perendimit, por edhe nga lideret ushtarake dhe ligjore te Evropes e SHBA-se se cdo durim kinez, cdo tolerance ndaj manovrave te pista te Beogradit e Moskes eshte kunderproduktive jo vetem per pavaresine e lirine e Kosoves, por edhe per interesat strategjike e politiken largpamese te Perendimit.


Nje shtet e qeveri qe ushqen, strehon, fsheh e mbron kriminele nderkomebtare te luftes, kasape cnjerezor si Ratko Mlladic e Radovan Karaxhic eshte edhe me kriminel se vete keta kryekriminele serbe e nderkombetare njekohesisht. Ruset dhe serbet kuptojne vetem gjuhen e tolerances zero.


Nje shtet e nje qeveri e ligjshme qe nuk ka kurajon minimale per te kerkuar as faljen minimale dhe per te marre sadopak pergjegjesine e paraardhesve te tyre ligjore per krimet pa fund ne Bosnje, Knin, Kosove eshte po aq ne mos edhe me barbare se paraardhesit e saj.


Askush nuk e akuzon nje popull si serbet per krime e barbari. Perkundrazi. Por ne qofte se ky popull nuk distancohet nga nje grusht kriminelesh te perbindshem qe dolen nga gjiri i tij si nje pjelle bastarde dhe nuk u kerkon llogari liderve te tij qe e sollen ne kete gjendje qe eshte sot ka pergjegjesine e vet. "Cdo popull ka qeverine qe meriton" thoshte nje nga baballaret me te shquar te demokracise amerikane Abraham Linkoln. Te votosh ne mase e me shumice per nje perbindesh si Shesheli nuk eshte faji i shqiptareve dhe Kosoves, por i vete serbeve qe akoma vazhdojne te jene te verbuar nga propaganda nacional- socialiste e tij dhe Milloshevicit.


Nje pergjegjesi te rende morale, por edhe eklesiastike, para robit por edhe para Zotit, ka edhe bashkepunetorja me e afert e falangave nacional- socialiste serbe Kisha Ortodokse dhe popet e Beogradit, qe vazhdojne te perdorin mitet e rreme te patriarkanave se Decanit, te Gllogjanit e deri sa edhe falsifikojne edhe emrat e urave si ajo e Gurit.Te gjitha keto kisha ortodokse jane ngritur mbi rrenojat e kishave katolike shqiptare, te shkaterruara me zjarr e me hekur nga falangat sllave te ardhura nga pertej Uraleve.


Arshivat e Vatikanit duhet te happen dhe nxjerrin masakren kunder bijave te veta shqiptare ne Kosove e Sanxhak sa nuk eshte vone. Cdo heshtje per kete histori te pergjakur eshte tolerance per nje krim kunder njerezimit. Le te dale nje pop serb e te na jape emrin e nje femije a plaku shqiptar, te nje nusje apo te nje vajze te virgjer shqiptare qe ndihmoi apo strehoi, qe i dha nje krodhe buke apo nje pike uje, qe I mbrojti sadopak gjate masakrave e poshterimit fizik e moral te terrorit shteteror serb kunder tyre ne gaze pin e 99-es dhe kerkoj falje publike per keto shpifje te miat.


E te mos harrojne se asnje cifut nuk u kap as burgos, as internua, as sakatua nga nacional- socialistet e Hitlerit ne trojet shqiptare, ku populli i varfer por bujar shqiptar i strehoi, mbajti me buke, mbrojti duke rrezikuar edhe jeten e vet , sic veproi midis te tjereve edhe gjyshi hoxhe i autorit te ketij shkrimi Elez Hoxhe Berisha me tete pjestaret e nje familjeje cifute nga Gjakova, te cilet kur i kerkoi Gestapo-ja germane ai i paraqiti se pjestare te familjes se vet pasi djemte e tij ishin duke luftuar ne mal per lirine e Shqiperise dhe te Kosoves nga thundra naziste e sllaviste. Une jam krenar per ate gjest te larte te tij , po ju me cfare krenoheni !?


Krenoheni me te gjitha web-sitet e kishave ortodokse serbe ne Kosove, Beograd e kudo ne bote qe si me e si nen komande nuk lene shpifje e trillim, poshteresi e ligesi pa propaganduar kunder shqiptareve si "fundamentaliste islamike", si " muslimane fanatike" si " terroriste potenciale" cka eshte rrena me e madhe dhe spiffja me ndyre e ju "njerezve te Zotit" kunder shqiptareve ne pergjithesi. Boll derdhet zi e zift mbi shqiptaret o predikues te Drakulles e jo te Zotit. Boll me … Enough it’s enough !


Ky kor kukuvajkash qe ndjellin e mbjellin zi e vetem zi kunder nje populli te lashte e te qyteteruar si shqiptaret, populli me tolerant ne Ballkan e ne Evrope persa i perket fese ideologjise eshte nje blasfemi qe edhe Zoti do ta ndeshkoje heret a vone. Nje popull me tolerance shembullore fetare, me harmoni totale fetare jo vetem ne trevat shqiptare kudo jane, por edhe ne diaspore ku hoxha, prifti e popi shqiptar bekojne se bashku e ne syte e te gjithe besimtareve te tyre pa asnje dallim, jo vetem buken, por edhe femijet e feve te tjera, ku martesat nderfetare jane regull e jo perjashtim, ku myslimanet festojne Krishtilindjet bashke me vellezerit Katolike apo ku ortodkeset festojne Bajramin bashke me vellezerit myslimane, jane dhe do te mbeten pergjithnje burim krenarie dhe shembull qyteterimi e tolerance per gjithe Ballkanin e me gjere.


Te kercenosh me gogolin e vetos ruse, pavaresine e nje populli e nje kombi te tille eshte blasfemi mbi blasfemite. Por te drejten e vetos ne Keshillin e Sigurimit te OKB-se nuk mund dhe nuk kemi ndermend t’ia heqim ne as Rusise, as Kines, askujt. Shyqyr qe se ka ate te drejte edhe Rumania (!? )


Gogoli i kesaj vetoje e ka zgjidhjen shume te thjeshte. Ajo eshte zgjidhja ala- malazeze. Kur nje populli sa nje e treta e shqiptareve ne numer popullsie si malazezet, perfshi edhe shqiptaret qe e perkrahen teresisht ate si asnje kombesi tjeter ne Mal te Zi, kur nje vendi me siperfaqe me pak se gjysma e asaj te Kosoves iu dha a drejta e Referendumit per Shkeputje e Pavaresi nga Serbia, megjithese serbet aty perbejne mbi 40 per qind te popullsise, pse te mos perdoret nga Bashkimi Evropian e njejta zgjidhje edhe per Kosoven !?


Pse te perdoren dy standarte krejt te ndryshme per ceshtje shume te peraferta. Pse te mbahet ne tension e stres jo vetem nje popull si shqiptaret, por edhe vete kancelairte evropiane per veton e mundshme te ketij ose atij anetari Keshilli te Sigurimit kur Referedumi eshte menyra me demokratike dhe me e civilizuar per te vendosur per fatin e nje populli e kombi si shqiptaret e Kosova!?


E gjithe bota demokratike pranon se Kosova dhe shqiptaret kane jetesuar shumicen ne mos edhe me shume te standartave qe Shtetet e Bashkuara te Amerikes dhe Bashkimi Evropian u vune atyre per te fituar te drejten legjitime dhe te merituar te pavaresise. Atehere edhe SHBA dhe Bashkimi Evropian tu japin shqiptareve te Kosoves te njejtin standart si malazezeve dhe Malit te Zi.


Ne kete menyre sovrani popull do te jape veridiktin e tij qe nuk mund ta zvetenoje asnje lloj vetoje e kujtdo qofte. Kjo do ta lehtesonte jo vetem punen e veprimtarine e SHBA-se dhe Bashkimit Evropian por edhe te Keshillit te Sigurimit dhe anetareve te Perhershem te tij.


Keshtu zgjidhja malazeze do te daraviste, do te zvetenonte dhe nxirrte jashte loje cdo gogol vetoje, do ti jepte nje populli e kombi si shqiptaret e Kosoves vetem ate cka meritojne dhe per cka kane luftuar brez pas brezi, pa hakmarrje, ne harmoni e respekt reciprok me pakicat kombetare si serbet, romet, turqit, boshnjaket e te gjitha kombesite e tjera ne Kosove.


Me nje gur vriten dy zogj : gogoli i vetos ruse dhe mitet raciste a antishqiptare serbe. Amerika e Evropa kane zgjidhur ceshtje jetike per mbare njerezimin e jo me te zgjidhin nje ceshtje jetike si pavaresia e merituar dhe legjitime per mbi dy milione bijeve e bijave te tyre natyrore e besnike deri ne vdekje, qe nga Skenderbeu e deri tek Nene Tereza, qe nga Agroni e Teuta e deri tek Adem Jashari e Xheve Lladrovci …
---------------------------------------------
"Dr.Dituria"

[Sabriu]

Po i përgatitet një shah-mat Rusisë

19 Mars 2007

Shkruan: Mr.sc. Arburim ISENI
Paraqet:Sabri Selmani

Marrëdhëniet në mes të Rusisë dhe Serbisë kanë ngelur ende të ngushta pavarsisht ndryshimeve në udhëheqësi të të dy shteteve. Ruajtja e vazhdueshme e këtyre marrëdhënieve të mira rrënjët e veta i ka në traditat e njejta kulturore që i kanë të dy shtetet. Të dy shtetet mburren më shumë nga traditat Sllave që i kanë të njejta, përfshirë këtu edhe alfabetin Kirilik, fenë e tyre krishtere ortodokse dhe vëllazërinë e tyre Sllave, gjë që i bënë që këta të dallohen nga perendimi. Prandaj, nuk duhet të çuditemi se përse Rusia, edhe pas rënies së bllokut të saj Sovjetik ka vazhduar t’ja mbaj anën Serbisë edhe gjatë viteve të rënies së saj nga blloku Sovjetik – veçanërisht sa i përket kundërshtimit të çështjes së Kosovës, e cila tashmë pas tetë vitesh ka hyrë në agjendën e bisedimeve serioze për përcaktimin e statusit të saj përfundimtar. Prapseprap, nuk duhet atribuar vendimin e Rusisë se e gjoja e mbrojka Serbinë në vendimin e saj që ta mbaj Kosovën nën jurisprudencën e saj, kur dihet qartë se të dy vendet Kosova dhe Serbia kanë kultura krejtësisht të dalluara, dhe këtë e din shumë mirë edhe vet Rusia.

Në fakt, mbështetja e Moskës për Beogradin ka të bëjë më shumë me politikën e brendshme të vet Rusisë se sa ta mbështesë Beogradin në kuptimin e drejtë të fjalës dhe gjithashtu mendimi i saj për një zgjerim më gjithëpërfshirës ideologjik në botë. Në shumë mënyra, Kremlini tani po merret me Kosovën dhe po mundohet që situatën momentale të Kosovës ta atribuojë në atë formë siç po e atribuon ajo Çeçeninë brenda territorit të vet, territor autonom brenda Rusisë. Sikurse Rusia dhe Serbia që kanë gjëra të përbashkëta, edhe Çeçenia dhe Kosova kanë gjithashtu shumë gjëra të përbashkëta – së paku sa i përket marrëdhënieve të tyre të tashme me qeveritë e tyre federale. Edhe Çeçenia edhe Kosova kanë popullësinë e vet që dallon tepër nga maxhoranca e shteteve ku ato janë të lokalizuara. Në vend të fesë Ortodokse, maxhoranca e popullatës në Kosovë dhe Çeçeni kanë fenë Islame; në vend të kulturës Sllave sejcila Republikë i ka traditat e veta, përfshirë këtu gjuhët jo sllave. Për më tepër, deklarata e këtyre dy vendeve për pavarësi ka rezultuar në lufta të ashpra. Dallimi më i madh, siç duket, është arritja e Rusisë që ta mbaj deri tani Çeçeninë të përfshirë brenda kufijve të saj pa mos u ballafaquar me ndërhyrjen ndëkombëtare. Kosova, megjithatë, ka qenë gjatë kohë dhe vazhdon të jetë temë e diskutimeve ndëkombëtare, edhe atë më së shumti në fund të vitit 1990 kur NATO e kishte zbatuar të ashtuquajturën “luftën humanitare” me qëllim që ta detyroj udhëheqësin serb Sllobodan Millosheviçin të pranoj një marrëveshje paqësore. Rusia, në ndërkohë, ishte kërcënuar se do t’i kundërpërgjigjet NATO-s. Presidenti i atëhershëm i Rusisë Boris Jeltcin kishte deklaruar në prill të vitit 1999 se, citoj: “Ua kam bërë me dije NATO-s, Amerikanëve dhe Gjermanëve që të mos na detyrojnë të ndërrmarrim veprime ushtarake, sepse përndryshe do të kemi sigurtë një luftë Evropjane dhe ndoshta edhe botërore." Por siç duket kërcënimet e Rusisë ngelën të kota prej momentit kur NATO filloi kampanjën e bombardimeve nga mesi i qershorit të vitit 1999. Në të kohë qe vërtetuar se Rusisë i kishin ngelur shumë pak opcione veprimi. Jo vetëm që Rusia në atë kohë në vitin 1998 u gjetë në lëkundje dhe kolaps ekonomik, por edhe se Jelcini ballafaqoheshte me akuza nga shteti i vet dhe me problemet e tij që i kishte me shëndetin. Për më tepër, armatën Ruse e kishte kapluar një huti, që ishte ende e shkretuar nga lufta në Afganistan që ndodhi në vitin 1980 dhe shpërbërja e Republikave të Unionit Sovjetik Rus në vitin 1991. Sidoqoftë, shumë serb u ndjenë të braktisur nga aleati i tyre Sllav. Bile edhe në nëntor të vitit 2005, gjatë bisedimeve në Moskë në mes të Presidentit Rus Vlladimir Putin, presidenti serb Boris Tadiç tha se mosveprimi rus shkaktoi që konflikti Jugosllav i vitit 1999 të keqësohet edhe më shumë: citoj "Roli i Rusisë në rregullimin e konfliktit është i paanë. Rusia duhet të qartësojë më mirë qëndrimin e saj ndaj Serbisë, mbi të gjitha qëndrimin e Serbisë në Këshillin e sigurimit të Kombeve të Bashkuara. " Sot, mes gjitha atyre murmuritjeve perendimore për përfitime ultranacionaliste më 21 janar 2007 në zgjedhjet e Serbisë, Rusia e kishte bërë shumë të qartë qëndrimin e saj. Kremlini lëshoi një deklaratë me datën 24 Janar 2007 duke u kërcënuar se do ta përdor veton e vet në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, në qoftë se anëtarët tjerë të Grupit të Kontaktit, ku përveç Rusisë përfshihen edhe Franca, Britania, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Italia dhe Gjermania, e marin në shqyrtim një rezulutë në Kombet e Bashkuara në lidhje me pavarësinë e Kosovës. Putini i kishte bërë të qarta qëndrimet e tij duke folur prej anash dhe duke e klasifikuar këtë çështje si çështje të brendshme të Serbisë, citoj: “Rusia mendon dhe beson se është e papranueshme që vendimi në lidhje me satusin e Kosovës të imponohet nga jashtë.” Moska është shumë e vetëdishme ndaj implikimeve të mundshme për pavarësinë e Kosovës, posaçërisht ajo është e vetëdishme për një precedent tjetër të rrezikshëm. Në qoftë se fuqitë e jashtme mund të diktojnë statusin e territorit brenda sovranitetit të një shteti të vetëm, atëherë çfarë do ta parandalonte rastin e Kosovës për t’u shëndrruar në një precedent? Në rastin me Rusinë, e cila do të kishte me thënë se thirrja për Çeçeninë e pavarur nga Rusia me të drejtë se nuk do të lejonte t’i përgjigjej një forme të këtillë të ndikimit ndërkombëtarë, njësoj sikurse po lejohet të ndodh me Kosovën. Kremlini gjithashtu është i shqetësuar rreth efekteve të një precedenti që do të mund të ndodhte “jashtë Rusisë, por në afërsi të saj,” e veçanërisht vatrat e krizës siç janë Abkhazia dhe Ossetia e jugut në Xhorxhia dhe rajoni i Transdniesterit në Moldavi. Edhepse Rusia kishte për qëllim që mos të çaj fare kokën për këto rajone dhe për lëvizje tjera për pavarësi brenda shtetit të saj, nuk do ta çmoj që Kombet e Bashkuara të përfshihen në ate që ende ndjehet se është sferë tradicionale e ndikimit. Rusia ka krijuar tani një standard të dyfishtë në veprimet e saja. I ka lejuar vetes që të inkurajojë lëvizjet për vetvendosje në territoret e saj brenda sovranitetit të vet, mirëpo nga ana tjetër kategorikisht ngel kundër që shtetet tjera ta vëjnë veten e tyre në pozitën siç e ka lejuar ajo. Me politikën e saj momentale, Rusia i ka lejuar vetes fuqinë që t’iu ndihmojë shteteve më të dobëta në përkrahje për të diktuar në integritetin e tyre territorial, mirëpo nga ana tjetër me sukses ka mbajtur përqëndrimin e NATO-s sa më larg nga përqëndrimi i vëmendjes për të ndërhyrë në Çeçeni me verzionin e saj që e ka tani për Kosovën. Deri tani, Rusia ka qëndruar stoike në përpjekjet që po bëhen nga anëtarët e tjerë të Grupit të Kontaktit për ta bindur Rusinë për ta pranuar rezulutën e cila do të shpiente drejt pavarësisë për Kosovarët. Në rast se kjo rezulutë miratohet në Kombet e Bashkuara mbi këtë çështje, atëherë Rusia do të detyrohet të përcaktohet për një zgjidhje. Në rast se do ta përdor veton e saj, fuqinë që ka pasur për ndikimin e çështjeve tjera pran Këshillit të Sigurimit, siç janë ambicjet nukleare të Iranit, Rusia e rrezikon më tepër veten duke e armiqësuar veten me komunitetin ndërkombëtarë. Sidoqoftë, në rast se Rusia nuk e përdor veton e saj, atëherë rezuluta mund që ta dobësoj autoritetin e Rusisë jo vetëm ndaj fqinjësisë së saj nga jashtë, por edhe me Çeçeninë. Deri më sot, Rusia ka arritur që të bëjë devijime për ta vonuar këtë proces. Grupi i Kontaktit gjithashtu u vonua në njoftimin e planit për pavarësinë, ku i dërguari special i Kombeve të Bashkuara për Kosovën Marti Ahtisari ishte i caktuar që ta paraqesë në fund të vitit të kaluar. Ahtisari u pajtua që të pres edhe pak me prezantimin e planit të tij, derisa të mbahen zgjedhjet në Serbi, dhe përfundimisht ai e kishte shpalosur planin për Kosovën më 26 janar, plan ky i cili edhe dejure për momentin e solli pavarësinë e njëmendët për Kosovën. Pothuajse menjëherë delegacioni Rus me këtë rast bëri thirrje për një shtyerje shtesë të këtij plani. Diplomati Rus me të marrë pjesë në takimin e Vienës insistoi që vendimet e zyrtarëve të Kombeve të Bashkuara nuk duhet të merren përderisa Serbia të jetë e aftë të formojë një qevëri pas-zgjedhore. Pavarësisht se Rusia i jep Serbisë edhe një shans në shtyerjen e këtij plani, prapseprap, Serbët poashtu edhe Rusia duhen të sjellin një vendim të regjur, vendim ky i cili pjesërisht do ta testonte edhe njëherë miqësinë Serbo-Ruse. A do ta prezantojë Rusia edhe njëherë veten para Serbëve si një partnere jovepruese duke ia lejuar Kosovës të fitojë pavarësinë e saj, apo do ta vërtetojë aleancën e saj ndaj shokut të saj Serbisë pranë partnerëve të saj perendimor duke e përdorur veton? Përgjigja e kësaj pyetje u kuptua edhe njëherë kur Ahtisari ua kishte prezantuar planin e tij për Kosovën të dy palëve me 2 shkurt, 2007. Tani meqë bisedimet në njëfarë mënyre kanë mbaruar me qëndrime diametralisht të kundërta nga të dy palët, pritet që Këshilli i sigurimit pranë Kombeve të Bashkuara të vendos për marrjen dhe votimin apo jo të rezulutës së pritur e cila do t’ia jepte Kosovës pavarësinë substanciale dhe sovranitetin e plotë, si shteti më i ri dhe demokratik në Ballkan, dhe nëse ndodh kjo atëherë do të përmbyllet edhe kaptina e fundit e luftërave dhe të gjitha aspiratave të popujve që jetojnë në Ballkan gjë që për këtë unë s’kam asnjë dyshim.

[King_Arthur]

po rusia normal qe perkrah serbine . po nuk ka cfare i ben amerikes rusia , ne bote behet cthote amerika . dhe mos ishte per ameriken kosova nuk do ishte tani ketu ku eshte .

[Sabriu]

po rusia normal qe perkrah serbine . po nuk ka cfare i ben amerikes rusia , ne bote behet cthote amerika . dhe mos ishte per ameriken kosova nuk do ishte tani ketu ku eshte .

Po Amerika , e ndihmoi Kosoven per shqiptaret apo per vete.

[Hyllien]

Ate ske per ta marr vesh kurre, prandaj dhe ne duhet te shohim interesat tona e te jemi sa me diplomatik ne cdo hap qe hapim, duke patur plane rezerve dhe rezerve te planeve rezerve te detajuara per cdo skenar te mundshem. Por kur ke **** ne krye, cfare te presesh aman, normale qe do rrime e do diskutojme nese Amerika na ka ndihmu se ju dhimbs shpirti, apo se ka pat interesa te tjera.

[Sabriu]

Ate ske per ta marr vesh kurre, prandaj dhe ne duhet te shohim interesat tona e te jemi sa me diplomatik ne cdo hap qe hapim, duke patur plane rezerve dhe rezerve te planeve rezerve te detajuara per cdo skenar te mundshem. Por kur ke **** ne krye, cfare te presesh aman, normale qe do rrime e do diskutojme nese Amerika na ka ndihmu se ju dhimbs shpirti, apo se ka pat interesa te tjera.

Te preferoi t`i lexosh shkrimet e Prof.Dr. Hysamedin Ferraj,por mendoi se je teper i vonuar.

[antares]

Sigurisht Amerikes j'u keput barku per arnautet e Kosoves.....prandai dhe krijoi premisat (1997 me hapjen e depove) ne Shqiperi per destabilizimin perfundimtar re Jugosllavise (pengesa e fundit e Parajses se Trgut te Cqyer ne Europen Juglindore).....
Sketerren atomike (nga perdorimi i Uranit te Varferuar) nuk ja kemi borxh Serbit apo Rusit po padronit te rradhes Daj Samit......

[kolombi]

Ti bolsheviku me lart ne nje vrime bjeri fyellit.
Ah sa per borxhet mos kerkon fatura varresh nga Miloshevicet dhe Arkanet?

Te prishet terezia kur shikon Shqiperine te ktheje syte drejt Perendimit.Zotrote kujton me nostalgji vizitat e Hrushoveve te tu kur vinin ne Shqiperi e shtrohej rruga Patos-Fier me sixhade Blloku.

Kur Daj Sami bombardonte serbet,ti dhe miqte e tu nuk late qender Greqie e Rusie pa protestuar per "mekatin" amerikan te radhes.

Me 97 na habite,ke fol si i KGB...............