Për rilindjen e shpirtit

[RTP]

AKADEMIKU FRANCEZ DHE ZOQTE



Eshtë dimër. Një akademik francez i moshuar gjendet në apartementin e tij në Paris. Hapet dera dhe ai dallon shërbëtoren e tij besnike, e cila nuk i vjen atij përditë, për ti shërbyer. Edhe atë ditë rastësisht është ndodhur tek ai. Porsa e shikon ashtu, të mbledhur nga të ftohtit, kjo e fundit fillon menjëherë ta qortojë atë. Përjashta bën mjaft ftohët... Ka filluar krejt papritur. Dhe ai ndërkohë, duhet të kishte ndezur patjetër, zjarrin.

Në vijm shërbëtorja iu vërsulet druve, duke dashur ti vendosë ato sa më parë në oxhakun e dhomës. Por akademiku e ndalon atë duke i thënë: “Ju lutem, nuk dua të ma ndizni zjarrin”. Shërbëtorja e shikon atë e habitur. Ndërkohë dëgjon bashkëfolësin e saj të vijojë: “Në oxhakun tim kanë bërë fole ca zogjë të mjerë, të cilët patjetër do të bezdisen pa masë prej tymit të druve.”

...

[RTP]

RRETH KUPTIMIT TRAGJIK

TE SHPELLES SE PLATONIT



Për fat të keq, e vrojtuar në dimensionet e saj reale, Shpella e Platonit, merr tipare me të vërtetë tragjike... Duke e shtrirë atë mbi hapësira të pafunda gjatësish e gjerësish gjeografike, kuptimi i saj i kapërcen ato të një tregimi të thjeshtë. Padashur ajo merr një kuptim rrënqethës. Eshtë e lidhur me miljona e miljona njerëz kudo në botë, të cilët nuk mund të shpëtojnë dot nga paragjykimet apo normativat e jetesës, të cilat janë mësuar të vijojnë tradicionalisht në mënyrë të verbër. Ndryshe, të mos shmangen dot kurrë prej ligjit natyror të zhvillimit. Nuk bëjnë përjashtim këtu as fëmijët e më të pasurve të botës. Kujtoni romanin e Fransuaz Sagan, “Bonjour Tristesse” (“Mirdita Trishtim”): është një hymn për zbrazëtinë e jetës apo melankolinë. Më ka rastisur të shoh kategori të pasurish të mësojnë fëmijët e tyre, të mos shoqërohen me fëmijë të varfër, duke i shndërruar vetë fëmijët e tyre në të pazotë dhe të verbër për tërë jetën. Për ilustrim, nuk mund të lihen mënjanë yjet e shkëlqyer të kinematografisë... Mund të sillni nder mend jetën e tyre. Shumica gjënden përherë të kredhur në një lloj rrethi vicioz, duke mos mundur të shkëputen dot nga alkolizmi, drogat e lloj lloj perversionesh... Mjaft prej tyre kanë përfunduar në vetvrasje.

Vetëm një elitë fare e vogël njerëzish në gjithë botën është në gjëndje të thyejë paragjykimet, që lidhen me pozicionimin e tij si njeri. Pjesa tjetër ose nuk mund, ngaqë nuk arrin të kuptojë, ose bëhet pjesë përbërëse intersash të caktuara, që nuk e lejojnë të gjëndet jashtë vorbullës. Kjo qe arësyeja, që Sokrati nuk tentonte kurrë ti mbushte mendjen dikujt. Ashtu i shëmtuar e i shkurtër, ai vetëm i drejtonte pyetje bashkëfolësit, derisa tjetri shtrëngohej të pranonte se nuk mund të vijonte më tej. Ngaqë, në bisedë e sipër, kur përpiqemi të ndryshojmë mëndjen e tjetrit, kjo tregon jo vetëm mungesë zgjuarësie dhe edukate, por padashur, na bën edhe qesharakë. Kam përshtypjen se në atë rast, sejcili prej nesh nënkupton në bisedë, pa e shprehur, se babai im është më i mirë nga të tjerët. (Sa më sipër, fjalën baba merreni në kuptimin simbolik: të paragjykimeve të jetës së mëparëshme)... Edukata të mëson të tërhiqesh gjatë një debati, duke ruajtur të pacenuar respektin për bashkëfolësin. Si detaj të vogël, unë mund të shtoja se etiketa e sotëshme e lejon dikë që nuk bie dakord me dikë tjetër, të buzëqeshë me mosaprovim, por unë personalisht jam edhe kundër kësaj. Mbetem partizan për seriozitetin e plotë, në mënyrë që të mos lihet asnjë shteg për bashkëfolësin të ndjehet i fyer apo snobuar.



Patjetër, ju bie ndër mend Sollzhenicin, kur shkruan te ‘‘Pavioni i kancerozëve’’ se i ashtuquajturi Njeriu i Ri Komunist, që të arrijë të koregjohet, duhet të kalojnë disa mijra vjet, në përngjajshmëri të plotë me shpejtësinë e ndryshimeve të specieve sipas teorisë së Darvinit. Ngaqë për fat të keq NJERIU i RI u rrit dhe u formua në një SHPELLE krejt të veçantë, të ndërtuar me mjeshtëri nga Lenini, Stalini apo Xherxhinski.

Ndërkohë më lejoni të shkruaj diçka për SHKALLEN TRAGJIKE:

Shkallën e mësipërme,ku vëndet e mësipërme vendosen thjesht me qëllim ilustrativ, unë do të guxoja ta quaja SHKALLA TRAGJIKE. Për arësye se edhe pas qindra vjetësh diferenca midis pllajave të Azisë dhe Botës së civilizuar do të mbetet. Merrni shëmbëll vëndet e Ballkanit, ku përveç hordhive të Xhenghis Khanit, kaluan përsipër, edhe dyzetëetre vjet diktaturë komuniste.



Pa dashur të futem në propagandë fetare, diku Krishti shpreh diçka që të lë me gojën hapur: ‘‘Mos mendoni se erdha që të sjell paqen në botë. Nuk erdha që t’ju sjell paqen por përçarjen. Erdha të ndaj birin nga i ati, vajzën nga nëna, nusen nga vjehra. Më të afërtit do të jenë armiq me njeri tjetrin. Kush do atin dhe nënën më shumë se mua, nuk është i denjë të jetë nxënësi im...’’

Patjetër kjo ka kuptim simbolik, pasi ideologjia e Krishtit është diametralisht e kundërt me egërsinë dhe dhunën. Aty Civilizimi Perëndimor gjen themelet e tij. Kuptimi i frazeologjisë së mësipërme, konsiston në atë që njeriu mbi të gjitha, duhet të vendosë idealin e ndershmërisë, të fjalës, besës, edukatës, karakterit, gjithshakje të bukur, heroike e madhështore. Që në çdo hap të gjykosh prindërit, fëmijët, të afërmit, shoqërinë... Me pak fjalë, gjithshka që ndodh rreth teje, të kalohet në FILTRIN e NDERGJEGJES.

Unë për ilustrim, nuk do të ngurroja aspak të konsideroja, një grua fshatare, të veçantë e tradicionale, nga fshatrat më të thella të Shqipërisë, shumë më të mirë nga një europjane. Po ashtu një familje të ndershme negrish, superiore prej mesatares se një familjeje amerikane ose të përngjajëshme me familjet më të mira të Amerikës.... Një filozof (keqbërës për mua) Marksi, thotë diku se metafizika (kupto pandryshueshmërinë e gjërave) është një zonjë e nderuar brënda katër mureve të shtëpisë... Pajtohem me të në këtë pikë. Ngaqë, shumë gjëra brenda familjes tonë, NE nuk duam të ndryshojnë kurrë drejt të keqes.

Nëna e Sokratit rastis të ketë qenë një mami. Filozofi thotë se përveç lindjes natyrarale duhet të ndodhë patjetër edhe lindja e shpirtit. Në filozofi kjo quhet Mamia intelektuale. Një fëmije nuk mjafton ti mbushësh mendjen me lloj lloj informacionesh shkencore, historike, gjeografike etj. Këto njohuri nuk kanë kurrfarë lidhje me Lindjen e Shpirtit. Rëndësi ka, që fëmijës ti drejtosh shpirtin drejt diellit, duke e bërë atë, në radhë të parë, një njeri të ndershëm. Më ka rënë rasti të njoh njerëz të rrallë në Shqipëri, të cilët edhe pse pa shkollë, kishin një shpirt prej qehlibari. Kurrë nuk thoshin gjysëm fjale të keqe për tjetrin. Ishin njerëz me të vërtetë fisnik nga zemra. Arrinin ti rezistonin të keqes edhe pse qe koha e Luftës së Klasave. Ku, pothuajse të gjithë njerëzit qenë angazhuar në një aktivitet të jashtëzakonshëm, për të dëmtuar njeri tjetrin. Kjo është arësyeja, që unë shkruaj diku se shumica e profesorave të shumtë të universiteteve kudo në botë, mund të konsiderohen njerëz veçanërisht të zgjuar. Por kurrsesi të mençur.

Duke përfunduar këtë shkrim të thjeshtë, unë arrij në konkluzionin se në se një intelektual iluminist i duhet të zgjedhë midis dy, tre, katër ose më shumë ideologjive, doktrinave apo teorive të caktuara, atij i duhet të bëjë krahasime në frymën matematike. Nuk ka gjë më të ndershme nga bota e numrave, ku NJE dhe NJE bëjnë DY... Eshtë diçka, për të cilën shprehemi se nuk e lëviz as topi.

Fjala vjen, ja një skemë e thjeshtë... Nëqoftëse sejcilën prej objekteve të mësipërme, që bën pjesë në një kategori të caktuar (ideologji, doktrinë apo teori etj.) e shënojmë me...

A1, A2, A3 apo A4

patjetër na del për detyrë të përcaktojmë avantazhet e sejcilës ndaj të tjerave... Dihet: kurrë nuk ekzistojnë në botë dy gjëra të përngjajëshme. Me pak fjalë nuk mund të ndodhë kurrësesi, në rastin e mësipërm, që...

A1=A2=A3=A4

Numrat e mësipërm nuk mund të jenë kurrsesi të barabartë me njeri tjetrin.

Duke presupozuar, se për të zgjedhur diçka ne përdorim Mendjen tonë të Hapur, ne arrijmë të zgjedhim patjetër numurin e preferuar. Që matematikisht ka kuptimin se i zgjedhuri, është më i madh nga gjithë të tjerët. Ndofta, gjithshka në logjikën e një kutie votimi: voton duke zgjedhur të keqen më të vogël....

Ose e kundërta.

Në rastin e mësipërm, presupozohet se unë kam zgjedhur më të bukurën, më të pastrën, më madhështoren.... etj.

Sa me sipër e nderuar Nirvana, unë i shkruaj, ngaqë dallova tek ju problematizimin tuaj si intelektuale, diçka që rezulton edhe nga rreshtat tuaja të mëposhtëme, që unë kam lexuar, falë një libri që më ka dërguar një shkrimtare dhe grua aq e veçantë si Vitori Stefa.



AH NJERIU!

...Dhe Zoti krijoi universin, zbukuroi qiellin me yje, galaktika, konstelacione, trupa të ndritshëm, të errët, hëna misterioze të gjithë i binden verbërisht ligjeve të tij dhe qysh në fillimin e kohrave nuk i shkelin e sfidojnë ato.

Perfekt vazhdojnë udhën e tyre trupat qiellorë, universe mbas universesh, pa i prerë udhën njeri tjetrit.

.................................................. .................................................. .......



Robert Martiko

[RTP]

KORNELIA GRAK



Ishte bija e të famëshmit Skipion Afrikani dhe nëna e dy tribunëve po aq të famshëm në historinë e Romës: Tiber dhe Gaio Grak. Kornelia qe një grua e kultivuar dhe me shpirt të fortë. Thuhet se ajo mbeti e ve qysh në moshë të re e megjithatë refuzoi martesën me mbretin e Egjyptit, Tolomeo VIII Evergete, për t’iu dedikuar edukimit të fëmijëve të saj. Në një rast kur një zonjë e pasur u mburr me arturinat e saj të çmuara, Kornelia i tha: “Haec ornamenta mea” që do të thotë: “Ja gurët e mij të çmuar”, duke treguar djemtë e saj.

Kur Tiberi dhe Gaio Graku ndërmorën veprën e tyre heroike, reformiste në ndihmë të plebejtë apo më të varfërve, nëna e tyre u bë mbështetësja e tyre e plotë. Morale. Dihet, në vijm ata të dy u vranë prej atyre që prekeshin nga reformat. E megjithatë, Kornelia e duroi me stoicizëm humbjen e fëmijëve të saj të dashur, duke lënë të gjithë rrethin e të njohurve të saj të habitur e të mbushur me admirim për të.

Pas vdekjes së Kornelies, në kujtim të saj u ndërtua një statujë. Ishte e para statujë në historinë e Romës, që e ekspozuar para publikut i dedikohej një gruaje.

Vetëm edukata e mirë dhe një shpirti i kultivuar e lejojnë njeriun të mos dorëzohet para fatkeqësive që mund ti bien eventualisht në jetë.

[RTP]

OLONI DHE KRESUSI

Kresusi ishte mbreti i fundit i Lidisë, mjaft i famshëm për pasuritë e tij prrallore. Në oborrin e tij ai kishte zakon të ftonte shpesh njerëz të zgjuar, filozofë apo njerëz të artit. Në një rast ai kishte ftuar edhe Solonin që konsiderohej një nga shtatë të mënçurit e Athinës së Vjetër.
Kreuzi nuk mungoi ti tregonte vizitorit pasuritë e tij të jashtëzakonëshme, natyrisht duke pritur admirimin e Solonit. Por ky i fundit krejt ndryshe nga të tjerët, nuk tregoi asnjë habi për to. I tha mbretit : ‘‘Nuk bën të quajmë askënd të lumtur para vdekjes së tij’’.
Thonë se Kresusi nuk u kënaq me përgjigjen e filozofit.
E megjithatë, koha i vërtetoi katërcipërisht fjalët e tij. Në fillim ndodhi aksidenti vdekjeprurës i të birit në gjah. Në vijim plasi lufta me mbretin Sirus, ku Kresusin e zunë rob dhe e dërguan për ta djegur të gjallë në turrën e druve. Kur zjarri qe gati duke i marrë jetën, ai kujtoi Solonin. Bërtiti tre herë me zë të lartë : ‘‘Solon!... Solon!... Solon!...’’
Sirusi dha urdhër të lironin të dënuarin me vdekje. Kërkoi ta sillnin para tij, ku ky i fundit i tregoi atij për fjalët e mënçura të Solonit. Thuhet se mbreti i fali Kresusit jetën, bile e përdori si këshilltarin e tij deri në ditët e fundit të jetës së tij.

[RTP]

PER LINDJEN E SHPIRTIT
ROBERT MARTIKO


NJIH VETVEHTEN!



Eshtë një thënie e vjetër e cila iu atribuohet të paktën pesë njerëzve të mënçur të Greqisë së Lashtë: Chilonit nga Sparta , Thalesit nga Mileti, Sokratit, Pitagorës dhe Solonit të Athinës.

Gjëndet e shkruar në hyrjen e Tempullit të Apollonit në Delhi . Por edhe në moton e Hamilton College në New York .

Përveç kuptimit filozofik, kjo shprehje ka edhe një vlerë të thellë praktike, në mënyrë që njeriu të bëhet një njohës i thellë i vetvehtes, me të gjitha cilësitë dhe të metat e tij.

[RTP]

URREJTJA Shkencetaret kane arritur te shpjegojne ndertimin anatomik te zones se trurit qe sjell ndjenjen dhe rreflektimin e urrejtjes.Studime dhe eksperimente ne kafshe e njerez tregojne qe keta te fundit kane nje sistem shume me te komplikuar nervor.(me vone do sjell informacion me te detajuar).

Jo vetem betejat ne jeten personale (ka dhe nga ata qe rrefuzojne te perdorin "urrejtje"),por per nje moment te vezhgosh dhunen dhe konfliktet qe turbullojne realitetin e njerzimit dje dhe sot...urrejtja duket se ka marre "timonin" ne vazhdimin e historise.
Pse urrejme?! E per cfaredo motivi apo shkaku qe fshihet pas(keto shpresoj te diskutojme)...si mendoni te luftohet?



URREJTJA eshte nje vecori qe ne e marrim nga jeta pra nuk eshte e lindur, ajo lidhet ngushte me pervojen nga jeta dhe gjykimin tone psikollogjik qe kemi mbi boten qe na rrethon
une mendoj se urrejtja eshte ne varesi te kohes ne qofte se ne bejme nje jete te gjallerishme ajo vdes pak a shume ajo jeton me gjate ne qenijen tone n.q.s. ne i lejojme vetes tone qe monotoniteti te marri timonin e jetes se perditeshme



URREJTJA Dje lexova nje shprehje nga Herman Hese:

If you hate a person, you hate something in him that is part of yourself. What isn't part of ourselves doesn't disturb us.
-- Hermann Hesse

Nese urreni dike, ju urreni ate c'ka nuk eshte pjese e juaja.Ajo c'ka eshte pjese e jona nuk na shqeteson.

Me beri te mendohem gjate, a eshte e evrtete kjo qe ne jemi ziliqare dhe ndaj urrejme, apo mos jemi shume peragjykues dhe subjektivizmi na i ka errur syte???!!!



URREJTJA :Shkak i urrejtjes mund te jete domethenia qe urryesi i vesh nje ideali apo besimi te cenuar.
Mjafton te permend ekstremistet "islamike", konlfiktin nderfetar ne Irlande etj.

Gjurme te abuzimit ne femijeri.

Narcisizmi (brenda kornizes se perkufizimit) me duket nje lloj urrejtje.



URREJTJA: Burimet e urrejtjes jane nga me te ndryshme dhe keto variojne nga personi ne person. Te urresh eshte ndjenje dhe fjale shume e rende, kerkohet shume energji te urresh...dhe vetem pak te duash.

Te urresh dike do te thote te investosh ndjenja te kota mbi dike qe meriton urrejtjen tende, keshtu qe me thoni ja vlen te urresh?



URREJTJA: Mendoj se urrejtja perfshin ndenja te imponuara diku aty nga fillimet e jetes.......asnjeri nuk lind me urrejtje! Imponimi ndoshta fillon nga prinderit edhe nga experiencat tona te para me boten rreth nesh......edhe duke u rritur ne mbartim ato copezat e urrejtjes me vete dhe krijojme nji ndenje te ngurte e te mos pelqyerit dicka......dhe e shfaqim. Nodh shpesh here qe urrejme dicka ne moshe te pjekur...por mendoj qe as nuk krahasohet me ate ndenjen e qendrueshme te urrejtjes qe kemi prej disa kohesh ne vetvete.



URREJTJA: Urrejtja te helmon gjakun. Preferoj indiferenzen





URREJTJA: Urrejtja edhe mund te imponohet nga njerez te pa pergjegjshem, p. sh. kur ke dhene shume energji ne dashuri dhe tjetri i neperkemb ato pa respekt, eshte shume veshtire te mos krijosh urrejtje edhe pse nuk do te urresh dike, dhe indiferentismi eshte me teper rezultati i nje pervoje te tille dhe ka per qellim krijimin e murit te vetmbrojtjes ne te ardhme qe te mos lendohemi me per te njejten gje
indiferimentizmi i shendoshe ka per baze nje rast urrejtje ne rast te kundert ka te beje vetem me njeriun pa ndjenja dhe i preshtatet me teper njeriut nje ecen dhe shikon si kali



URREJTJA: Mire e ka thene Hesse..

Urrejtje=mospranim i dobesive dhe komplekseve dhe si rrjedhoje pasqyrim i tyre diku jashte nesh .
Sec na ka kap nje ndjenje konkurence neve njerezve qe nuk ka as fillim as fund. Duam se sben te jemi me te miret, me te bukrit me puntoret (mu kujtua ajo kenga...e kush eshte me e mira me e bukra me puntorja.... shyqyr qe sna e kane vene himn neper shkolla dhe qendra pune).
Detyrimisht fillon dhe behesh superkerkues ndaj vetes...Rend rend po ku po rend se?
Sikur te ndalonim njehere te kuptonim qe njeriu eshte prej mishi dhe gjaku , dhe qe ka te mira e te keqia, te bardha e te zeza, fitore dhe humbje, do apo sdo ai ti pranoje. Po te arrijme kete nuk do ta kemi aq problem pse dikush eshte gjithmone me i shpejte se ne. Ne te tilla raste thuhet: Ka edhe keshtu... Ka per te gjithe... secili me metrin e vet, etj si keto.
Po te "jetonim" me shume se sa te "rendnim si superheronj te vete bindur", mbase do ti benim nje nder vetes. Do zgjoheshim ne mengjes me me pak komplekse, dhe pa pyetur veten "pse urrejme".



URREJTJA:

ne urrejme sepse ... pa urrejtje nuk ka ekzistence!!!
urrejtja sa here jeton perbrenda te logjikshmes, dhe ... edhe vrasja eshte e logjikshme, edhe ... vetevrasja eshte e tille, cdogje perfshihet perbrenda logjikes, qofte ajo e pranueshme apo e kritikueshme nga shoqeria.
urrejtja eshte ajo, ... ben nje njeri te adhuroje jete-vdekjen e tij fshehurazi, dhe ... shkujdesshem.
urrejtja eshte dashuri ndaj ndienjave konfliktuale!!!



URREJTJA: "My only love sprung from my only hate." -William Shakespeare in his Romeo and Juliet-



URREJTJA: Postuar nga Eminem

MENYRA ME E MIRE QE TE BESH NJE NJERI TE VUAJ SA ME SHUME NUK ESHTE URRETJA, PER MUA INJORIMI!

Ndoshta ti ke thene te verteten dhe se duke injoruar, vetem se krijon urrejtje dhe ndoshta arsyea e vetme qe ben te te urrejne eshte kur ata i injoron.
Por a duhet injoruar njeriu edhe se eshte i dobet ne disa pikpamje qe ty dhe mua nuk na pelqejne, ose a duhet qe tipa te ndryshem qe kane nivel te ulet kulturor duhen injoruar kur ata nuk i pershtaten nivelit kulturor qe ti dhe une kemi?
Atehere, une mund te perkufizoj thenien tende keshtu:
Ne urrejme vetveten me pare e me pas duke e pasur pike te dobet urrejtjen , ja transmetojme te tjereve nepermjet mesazheve te ndryshme, ku per tu permendur eshte edhe Injorimi te cilen ti e deklaron vete.
Thjeshte nepermjet shume aspekteve dhe pikpamjeve qe kemi, zbulojme te metat tona.



Mendoj qe nuk me ke keqkuptuar





URREJTJA: Perse urrejme?


Nje pyetje e cila sundon ne vende ku njerezit kane zhvillim te dobet kulturor.
Urrejme sepse jemi te lindur me urrejtjen
Perse urrehet?
Ne fakt njerezit kur nuk jane te zote te shohin me larg,kur mendojne vetem te keqen, kur jane kategorike dhe nuk mendojne se ne shoqerine e tyre nuk ka bashkejetese me ata qe nuk kane te njejtat ide dhe bindje, kur njerezit e tjere u duken shpellare dhe vete urrejtesit jane me shpellare se ata, percmojne te tjeret, i urrejne ata dhe smira dhe inati qe mblidhet brenda shpirtit te tyre shperthejne si nje vullkan i madh duke shtrire llaven e tyre deri ne disa kilometra larg.
Te urresh, per mua eshte krimi me i madh qe nje njeri ben
Sikur te kisha lindur me urrejtje sot mbasi do isha burgjeve te botes, do te isha ndoshta nje kriminel me fame dhe nje njeri deshtak , dhe, sikur ta kuptoja se jam njeri i tille do mirrja mundimin te vetesakrifikoja qe te mos u beja dem te tjereve.
Urrejtja eshte nje mjet primitiv e cila ka marre me qafe jo vetem njerezit por edhe kafshet por edhe gjithesine
Njeriu edhe neqoftese ka urrejtje duhet ta dije ku ta shprehe dhe ta transmetoje por jo ne cdo vend dhe cdo kohe.
Njeriu ben gabime por ato nuk mund te jene pjese e urrejtjes por e paditurise dhe pandergjegjshmerise se personit kushdo qofte ai
Njeriu nga problemet e ndryshme si stresi, problemet psiqike, depresioni, pamundesia per te jetuar realitetin ne evolim, pamundesia per te ecur me hapin e diturise dhe te mencurise etj, kthehet ne nje njeri te rendomte me vesin e tmerrshem negativ te quajtur urrejtje
Nje njeri i kulturuar, i ditur, i mencur ,i zgjuar, intelektual dhe me background te pasur, nuk mund te urreje kurre.





URREJTJA: Urrejtja eshte mungesa e dashurise... NE qofte se zemra eshte e mbushur me dashuri, atehere urrejtja nuk egziston. Edhe tirani me i madh apo njeri i te 1001 te zezave kur bien ne dashuri, ndryshojne ne shume menyra, njera prej tyre eshte harrimi i urrejtjes!
Mungesa e njeres ndjene ne zemer zevendesohet nga tjetra!



URREJTJA: Mos eshte me e lehte te urresh te tjeret se te kritikosh veten ndonjehere?



URREJTJA: Urrejtja eshte pjese e pandare e njeriut!
Vjen si pasoje e mos dominimit te dhimbjes qe njeriu ka.

Gjithmone ai qe urren nuk eshte i lumtur perkundrazi ai eshte njeriu qe vuan me shume nga te gjithe per dy arsye .
1.Ai qe urreni mund te mos e dije qe ju e urreni = ai i lumtur ju te vuajtur.
2.Ai qe urreni mund te jete aq i keq saqe ndjehet mire qe e urrejne = ai i lumtur ju te vuajtur.


dy arsye per te mos urryer.



URREJTJA: Pergjigja mendoj se eshte shume e thjeshte.

Ne urrejme sepse duam. Nese nuk do te ishte e keqja si do te evidentohej e mira ose anasjelltas. Nese njerezimi do te kishte vetem nje sens, dreqi e mori do ishim Klone te njeri tjetrit qe as emer nuk do kishim (e spjeguar me faktin qe ka shume emra qe ne i urrejme )


URREJTJA: c'kuptim do kishe dashuria po te mos ishte urretja,c'kuptim do te kish urrejta,po te mos ishte dashuria


URREJTJA: Nese nuk urrejme jemi pa karakter! Urrejme ate qe cilesojme te keqe dhe urrejtja dhe shkalla e saj percaktohet sipas kufirit e mire e keqe qe ne te gjithe kemi!

URREJTJA: QENI i komshies time sa here shef ndonje LECKAMAN, i lef fort (sa spellcet fare nga inati)
ndryshe sillet me ndonje te panjohur qe vishet mire (i serviloset), sodomos kur ka makine luksoze i lepin kembet.J

URREJTJA:”” Urrejtja eshte ana e kundert e dashurise pra ska asgje te keqe ne ket mes, du dyja na nevojiten,
perfytyroni sikur ne do ishim ne gjendje vetem te donim, ne do na merrnin te tjeret per budallejn!

Dashuria dhe urrejtja jane shoqemotra... “”

jo jo!kjo nuk eshte e vertet.
uurejta ka arsye dashuria,del nga zemra dhe mund te jete edhe e pallogjik.eshte e vertet qe te dyja te verbojne.por njera vjen nga truri, e tjetra nga zemra.
sa per dashuri,sikur te dashuronim te tjeret me shume se veten(sic ndodh shpesh ne dashuri)besomeni!dashuria per veten,do ish pa dyshim e tepert.
dhe mos kij frike .kush dashuron nuk eshte budalla.por njeri.

URREJTJA: urrejtja,sa helm i keq!nuk sjell asnje te mire.

URREJTJA: Urrejtja qe lind dhe perkufizohet ne nje raport me nje individ eshte ndjenje. Here pas here e gjejme veten duke konsumuar momente urrejtjeje.

Por kur burimi i urrejtjes shtrihet ne cfare trashegojme nga Historia, nuk eshte thjesht nje ndjenje. Eshte nje e drejte me te cilen njeriu identifikohet, eshte arme e pushtetshme.

Me kujtohet Bertrand Russell;

Ne i duam ata qe urrejne armiqte tane, dhe sikur mos kishim armiq...do kish shume pak njerez ne bote per te dashur!



URREJTJA: Fjala "urrejtje" tingellon keq por ka shume padrejtesira ne jete qe te bejne ta provosh ate ndjenje.Pse te genjej edhe tek une ekziston ndjenja urrejtjes edhe pse e vogel, ekziston ama.





URREJTJA: NJERZIT E MEDHEJ DINE VETEM TE DASHUROJNE, NDERSA NJERZIT E VEGJEL DINE VETEM TE URREJNE
CFARE TEME e BUKUR!

[Akili-A]

Shkrim i bukur ky mbi urrejtjen..........
vetem se une besoj se urrejtje nuk na krijohet nga jeta por ajo eshte e lindur e trasheguar,eshte instikt (nuk di se si ta pershkruaj me mire).....
Por njeriu me civilizim mund ti kontrolloje instiktet negative.........