Alfred Trebicka nderpret shfaqjen! Kush je ti?

[djalingaqyteti]

Para dy javesh (per fat te keq), u bera deshmitar i nje ngjarjeje shume te hidhur ne histoirne e teatrit shqiptar. Hyj ne shfaqje per te pare nje drame me regji te Llazi Serbos dhe pas pese minutash aktori kryesor i pjeses (Alfred Trebicka) le shfaqjen ne mes, del perpara nesh (spektatoreve) dhe na kerkon te falur dhe se ai nuk mund ta vazhdoje me rolin, pasi nuk ishte paguar nga regjisori!!!
Kjo ngjarje beri shume buje dhe ju me siguri keni degjuar te flitet per kete rast te paprecedent.
Nuk e di, por ne momentin qe degjoja fjalet e aktorit (me besoni per kete), si nje spektator i thjeshte dhe dashamires i teatrit, zemra ime rrihte me nje ritem te llahtarshem, gati per te dale nga vendi. Fryma m'u mor. Keto qe them nuk jane metafora patetike. Per mua ishte nje ngjarje e paimagjinueshme, e kryer nga nje aktor profesionist.
Degjova protagonistin e kesaj ngjarjeje ne nje TV ku justifikonte vehten per ate xhest. Dhe thoshte se nuk ish paguar, nuk kishte patur korrektese nga regjisori, nuk kishte pare transparence e gjera te tilla. Une mendoj se akti qe ai ka kryer nuk te le hapsire te mendosh per asgje tjeter. Nuk e di se si merr guximin te justifikohet dhe te harroje ate qe eshte me kryesorja, nderprerjen e shfaqjes.
Vertet qe nuk gjej emer per t'i vene kesaj ngjarjeje te shemtuar.
Per mua ai nuk e meriton me emrin aktor, nuk meriton te ngjitet ne skene. Dhe ajo c'ka eshte me shqetesuese, eshte fakti qe ky person (Alfred Trebicka) eshte pedagog ne Akademine e Arteve te Bukura. Ai nuk e meriton as kete vend. Ai duhet te gjeje nje profesion tjeter, pasi tregoi vehten qe nuk eshte vene ne vendin e duhur si aktor.
Kush je ti Alfred Trebicka qe le nje shfaqje pergjysem???!!!
Ju lutem mos e mbeshtesni kete cudi!

[IL__SANTO]

Ky eshte Perfaqesimi i artit Shqiptar.

Sdi cte komentoj me teper pasi nga 1 ane i jap te drejte Alfred Trebickes pasi eshte e drejte te mos punosh kur nuk paguhesh por nga ana tjeter Arti eshte dicka qe te pelqen qe e ndjen ne shpirt edhe pagesa e madhe apo e vogel qofte nderhyn pak me ndjenjat.


Ja pra prezantimi i Artit Shqiptar.Turp.

[kiniku]

eshte e drejte te mos punosh kur nuk paguhesh por nga ana tjeter Arti eshte dicka qe te pelqen qe e ndjen ne shpirt edhe pagesa e madhe apo e vogel qofte nderhyn pak me ndjenjat.

Askush nuk e lexon Shekspirin ne stomak te zbrazet.

[Pratolini]

Me duket se ke shkuar shume larg mor djale me keto konkluzione te nxituara.
Per fat te mire une e kam pare kete shfaqje rreth 4-5 dite perpara se te ndodhte historia per te cilen flet. Zoti Trebicka ka pasur nje performance te jashtezakonshme dhe eshte duartrokitur si asnjehere me pare.
Po a di ti mor djale qe edhe familjaret e shkrimtarit te kesaj drame nuk kane perfituar asnje kokerr leku nga ky sharlatan Llazi Serbo ???
Po a di ti mor djale c do te thote te japesh shpirtin per nje jave e kusur per nje shfaqje duke e ditur vazhdimisht se ke presione per tu paguar ???

Veprimin e Zotit Trebicka nuk kam deshire ta justifikoj por perpara se te nxjerresh konkluzione definitive perpiqu te jesh pak me gjakftohte dhe racional ! Respekte

[Humdinger]

Po ty or djalngaqyteti, pa paguar të lanë të shohësh shfaqen??!!

Askush nuk punon më për free dhe nuk ka më as aksione vullnetare... kështuqë, PAK ka bërë Alfred Trebicka.

Llazi Serbo, ti kishte bërë llogaritë që më parë për të filluar diçka, sepse tashmë "jeta është llogari, Olimbiiii".

[Lioness]

Po personaliteti i artistit?

(Nga Shekulli)

Ka shumë realitete të trishtueshme në Shqipëri, ka shumë baltosje që vjen nga të katër anët, ka shumë përdhosje personaliteti. Por ndër më të dhimbshmet, për mua, është përdhosja e personalitetit të artistit. Dhe akoma më e dhimbshme është kur përdhosja e personalitetit të artistit vjen nga vetë artisti.

Një përdhosje e personalitetit të artistit ka ndodhur me ngjarjen (është pak të thuash) fyese dhe diskredituese të kohëve të fundit, në skenë,në atë skenë ku vihen vepra të ndryshme teatrore për t'u ndjekur nga njerëz që e duan teatrin, që e shikojnë atë si një mundësi të pasurimit të tyre kulturor dhe të hrefleksionit që bën njeriu pasi ka ndjerë ndikimin e fuqishëm të artit.

Tashmë ngjarja dihet prej të gjithëve: një aktor, Alfred Trebicka, ka braktisur shfaqjen ende pa nisur mirë në natën e saj të pestë, ka braktisur skenën, që është tempulli për një aktor, ka braktisur spektatorin që i është drejtuar këtij tempulli, duke besuar tek magjia e tij artistike… Ka ikur duke lënë gjithçka pas, me sa duket, pa u merakosur shumë jo thjesht për ata 100 spektatorë (megjithëse edhe kjo nuk është pak), por për vetë imazhin që ka një artist, që ka një teatër që unë nuk e quaj një institucion, por një tempull. Një tempull nga më të shenjtët!

Dhe duke qenë se këtu në Shqipëri shumë vlera kanë bjerrë, shumë gjëra janë shembur dhe shkatërruar, e quaj një fat që një tempull si Teatri Kombëtar qëndron i lartësuar, me gjithë problematikën që mbart ai në vetvete dhe vetë koha, duke tërhequr vazhdimisht "besimtarë" fanatikë ose jo të artit skenik, një prej të cilëve është edhe shkruesi i këtyre radhëve. E theksoj këtë fakt, jo për të thënë se sa e pëlqej unë teatrin, se kjo nuk do përbënte asnjë rëndësi për lexuesin, por duke u nisur nga ajo çfarë kam lexuar nga reagimi i aktorit Trebicka, sipas të cilit, veprimin e tij të braktisjes së turpshme të skenës do ta kuptojnë shumica e spektatorëve!

Jo, njëmijë herë "Jo!" do t'i thosha aktorit Trebicka, kjo gjë nuk mund të ndodhë! Nuk mund të ndodhë, pra, që spektatori, "besimtari i shenjtë" i tempullit të teatrit, të kuptojë apo ca më keq, të mirëkuptojë atë që braktis tempullin në kohën e "liturgjisë artistike". Unë jam nga ata njerëz (të më falë lexuesi, që përmend një fakt personal) që ndër vite e vite me radhë nuk kam lënë thuajse asnjë shfaqje pa ndjekur, të vënë në skenën mitike të Teatrit Kombëtar. Tej kënaqësisë që kam ndjerë bashkë me të tjerët, për realizimin artistik të një vepre, kam ndjerë edhe një kënaqësi tjetër të brendshme, për kënaqësinë që kanë ndjerë aktorët kur salla ka qenë plot me spektatorë, sikundër kam ndjerë trishtim edhe për sikletin dhe dhimbjen që kanë përballuar aktoret, kur në sallë nuk kanë qenë shumë spektatorë.

Pra, unë si spektator jo vetëm që nuk e kuptoj dhe, ca më pak, nuk e mirëkuptoj veprimin e aktorit Trebicka, por e dënoj, madje e përbuz, pikërisht në emër të dashurisë dhe respektit për tempullin e Teatrit, në emër të dashurisë dhe respektit për aktorët që janë "shenjtorët" e këtij tempulli. Dhe më befason justifikimi aspak dinjitoz, që aktori Trebicka i bën veprimit të tij aspak qytetar, duke thënë se braktisjen e skenës e paska bërë për të ruajtur dinjitetin dhe personalitetin e artistit. Madje, guxon edhe të thotë se e paska bërë një gjë të tillë në mbrojtje të dinjitetit dhe të personalitetit të një komuniteti artistik, që, sipas tij, nuk mund të fyhet kollaj nga ca don kishotë!

Që të jem i sinqertë dhe komod edhe me ndërgjegjen time, duhet të them se shfaqjen "Pesha e Paqes", vepër e një dramaturgu të ri dhe të talentuar, me një fat tragjik në rrugëtimin e tij të jetës, ndërprerë kur ishte vetëm 24-vjeç, e kam ndjekur dhe shijuar. Dhe për të mos u ndalur në vlerësime të shfaqjes këtu, më duhet të them se e kam pëlqyer dhe vlerësuar edhe interpretimin e aktorit Trebicka, i cili për fat të keq, në një lloj metamorfoze të çuditshme që pëson njeriu në rrethana të caktuara, me veprimin e tij aspak civil nga mesazhet humane që përcolli përmes interpretimit tek "Pesha e Paqes", na përcolli të gjithëve mesazhe negative përmes atij veprimi të braktisjes së skenës, që sido që të kenë qenë rrethanat, nuk pranon asnjë lloj përligjje. Me veprimin e tij, aktori Trebicka ka përdhosur personalitetin e artistit, por jo të asaj kategorie që vetëquhen artistë apo që reklamohen si të tillë, qoftë edhe me diploma, por të artistit të vërtetë që "diplomën" ua jep skena dhe spektatori.

Kam dashur të shkruaj për këtë gjë, qysh kur me dëshpërim mësova për ngjarjen. Por i thashë vetes, se më mirë do ishte që të dëgjoja diçka më të plotë nga vetë protagonisti i "shfaqjes" së pas-shfaqjes, se si ai e përligjte veprimin e tij. Do të ndjeja një ngazëllim të natyrshëm njerëzor nëse aktori, në ditët e pas-ngjarjes, do t'u kishte kërkuar ndjesë publike jo vetëm atyre 100 njerëzve që ishin atë natë në sallë, por të gjithë njerëzve që kanë shkelur dhe nuk kanë shkelur në Teatrin Kombëtar, të gjithë komunitetit artistik, për të cilin Trebicka thotë se me veprimin e tij, paska mbrojtur dinjitetin dhe personalitetin! Do të ishte një reagim që tregon për përsosjen që ndodh brenda njeriut. Kam parasysh këtu një thënie të mrekullueshme të shkrimtarit të madh grek, Nikos Kazanxaqis, sipas së cilës, "Njerëzit qëndrojnë më lart se engjëjt, sepse njerëzit përsosen, kurse engjëjt jo!"…

[Elian70]

ka bere shume mire
sa per artin ate e krijojne te pasurit, ne fund te fundit ata e paguajne.
si do te ndiheni ju po mos t' ju paguajne ????
"artiste" jemi te gjithe dhe kemi lexuar shume libra por njeriu nuk ushqehet me theniet e njerit apo tjetrit shkrimtar, apo me nostalgjite tuaja.
dhe me qesharakja eshte qe ta detyroni te kerkoje falje ??????!!!!!!

[Trebeshina]

Kush deshiron vertet ta njohi, mjaft t'ia beje kete pyetje vete Trebickes dhe Ai do te jete absolutisht i gatshem per çdo shpjegim, sqarim etj etj.
Sepse i tille eshte Ai.
Ju flet nje ish studentja e tij, e cila i eshte mirenjohese pafundesisht per ç'ka ky pedagog model i ka mesuar.

Une dhe shume te tjere si une, qe çmendurisht e deshem skenen, qe shume nete e kemi gdhire mbi te bashke me profesoret tane,ne nje moment te caktuar kur realiteti ulerinte "dhimbje" "farferi" , e dini se ç'beme? IA MBATHEM....
E kam te veshtire t'a pranoj dhe pronunçoj kete fakt,por kja eshte e verteta.
Kjo eshte tradheti.
Kurse Trebicka,ky aktor dhe rregjisor i lindur qe vete Hollivudi do ta kishte zili, deshmitar i qindra ikjeve tona, qendroi atje ne shtratin e thare te artit shqiptar "duke hedhur kova djerse dhe mundi" per permbushjen e tij.
PO prisni more njerez se Trebicka nuk rron me fryme te shenjteruar; Ka nje familje per te mbajtur per te mos llogaritur gjerat e tjera minimale qe per nje artist shqiptar ende konsiderohen luks.
Po Llazi Serbo nuk e di se çdo te thote familje, ç'do te thote grua, ç'do te thote femije. Kendveshtrimi i tij miop vetkenaqet neper veshje firmato duke injoruar pacipmerisht aktorin qe pas shfaqjes i duhet te beje konton me realitetin.
Ndoshta une nuk jam askush per t'u keshilluar, por m'a degjoni dhe mua nje fjale:
Falenderojeni Trebicken per te vetmin fakt: " Qe vazhdon te kuroje teatrin shqiptar". Perndryshe, pa ate dhe pa ata artiste besnike te skenes shqipatre, vendi yne s'do te kishte me pashaporte.
Ju uroj çdo te mire!

[patoku]

Pergezime per temen...do shkruaja shume shume gjate por irritohem vetem kur e sjell ne mend...
Po kufizohem te them vetem qe...jo me larg se pak muaj me pare...kolegu(ai nuk meriton as ti japesh kete status)i zoterise ne fjale...i nderuari...i ndrituri Aleko Prodani(ndjeste paste)...DHA JETEN NE SKENE...DHA...JETEN...NE...SKENE...

[Pratolini]

E dha mor patok e dha por sepse s kishte leke per te ushqyer familjen prandaj. Pse pak here ndodh ketu ne shqiperi ??? Megjithese i semure, apo ne moshe pensioni, apo me probleme te caktuara fizike ose mendore, njerezit vazhdojne te punojne sepse s kane c te bejne, duhet te hane.
Kshu qe mos e hyjnizo kot se koti Alekon (rahmet paste) apo dike tjeter, sepse gjerat jane shume me banale se sa kaq sa thua ti. Sikur pati leke Alekoja dhe vajti te rrezikoje jeten neper teatro...aman mor djale.