Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -9 deri 0 prej 17
  1. #1
    i/e regjistruar Maska e marcus1
    Anėtarėsuar
    21-03-2003
    Vendndodhja
    Greqi
    Postime
    2,574

    Feja v.s. Krishterimit!

    Shume njerez mendojne se Krishterimi eshte nje nga fete qe egzistojne sot, pra Krishterimi eshte nje pjese e sistemit fetar ne pergjithesi. Une do mundohem me kete shkrim te tregoj se Feja (te pakten ashtu si e njohim ne sot) dhe Krishterimi nuk kane asgje te perbashket.

    Cfare eshte Feja? Kur ka lindur ajo? Ku i ka te ngulura rrenjet Feja? Do doja qe para se te shtjelloja mendimet e mia mbi keto pyetje, t'i jepja pergjigje pyetjes se pare: Cfare eshte Feja?

    Kjo eshte nje pyetje qe do merrte pergjigje nga me te ndryshmet nga njerez te ndryshem si dhe shume pergjigje nga une, por do mjaftohem tani per tani te jap vetem nje pergjigje. Feja eshte perpjekjet e njeriut me mjete njerezore per te kenaqur Zotin, per t'u pranuar nga Ai, si dhe per t'ju shmangur zemerimit te Tij.

    Le t'i hedhim nje sy tani fillimit te jetes (njerezore) ashtu si pershkruhet ne Bibel. Kemi dy persona ne kopshtin e Edemit, te cilet kalonin kohen e tyre ne pranine e njeri-tjetrit dhe ne pranine e Zotit. Krijuesi i tyre zbriste ne Edem here pas here dhe kalonte kohe me ta. Ata ishin te kenaqur dhe te lumtur ne pranine e Krijuesit te tyre. Ne kete periudhe nuk shohim as shenjen me te vogel qe mund te na tregoje se dy njerezit e pare ishin fetare. Ata nuk kishin nevoje per te kenaqur Perendine. Egzistenca e tyre e kenaqte Perendine. Ata nuk kishin nevoje te benin asgje, per te fituar miratimin e Tij, ata ishin miratuar qe nga momenti qe Krijuesi i tyre i kishte krijuar.

    Cfare kuptojme nga ky shpjegim qe dhashe me siper? Kuptojme se njeriu nuk ishte destinuar per t'u bere fetar. Kuptojme se vete Zoti nuk kishte ne mendjen e Tij dhe as ne planet e Tij qe te krijonte nje fe, me rregulla dhe rite te ndryshme fetare, ne menyre qe njerezit ta kenaqnin Ate. Jo, Ai e krijoji njeriun te perkryer dhe vete egzistenca e njeriut e kenaqte Perendine. Krijesa jetonte ne prezencen e Krijuesit ashtu si peshku jeton ne uje.

    Cfare ndodhi atehere? Perse lindi Feja (perpjekja e njeriut per te kenaqur Zotin) ne nje kohe qe Zoti ishte krejtesisht i kenaqur me njeriun? Cdo gje e keqe filloi ne momentin kur njeriu mekatoi. Brenda tij u fut ndjenja e fajit, turpit, frikes, justifikimit, deshira per t'ja hedhur fajin tjetrit ne menyre qe t'i shmanget denimit, etj.

    Para mekatit Adami dhe Eva qendronin lakuriq para Perendise dhe nuk kishin as ndjenjen me te vogel te turpit. Kjo gjendje me kujton femijen e vogel qe lahet nga nena e tij. E imagjinoni nje femije 4-5 vjecar te kete turp nga nena e tij? Nje gje e tille do ishte absurditet. E njejta gje eshte edhe me njeriun e pare para mekatit. Do ishte absurditet nese njeriu do kishte turp nga krijuesi i tij. Dhe megjithate kjo gje ndodhi. Kur njeriu mekatoi, dhe Zoti zbriti sic e kishte zakon te kalonte kohe me njeriun, ata u fshehen dhe mbuluan trupin e tyre me gjethe fiku. Ne ta u fut ndjenja e turpit dhe e frikes ndaj Perendise dhe bashke me ta u fut edhe deshira per te kenaqur Perendine ne menyre qe te pranohet nga Ai.

    Si filloi praktikimi i fese? Para se te pergjigjem do doja te thoja me pare se Fete qe egzistojne, pamvaresisht nga ndryshimet qe ato deklarojne se kane, kane nje bosht te perbashket. Jane tre gjera qe egzistojne ne cdo fe qe ne njohim sot, si ato pagane dhe politheiste, ashtu dhe ato monoteiste. Keto tre gjera jane: Tempulli, Prifterinjte dhe Flijimet. Nuk ka fe qe te mos i kete keto tre gjera.

    Tani t'i kthehemi pyetjes: Si filloi praktikimi i Fese? Abeli dhe Kaini filluan t'i bejne oferta Perendise per ta kenaqur Ate. Njeri i ofroi Perendise nga prodhimet e tij bujqesore ndersa tjetri flijoji nje kafshe. Ketu fillon edhe historia e Fese. Ketu e ka zanafillen edhe Feja. Feja nuk ishte shpikje e Zotit, por e njeriut. Njeriu kerkonte te gjente nje menyre se si te kenaqte Perendine, por Perendia nuk mund te kenaqej nga metodat njerezore. Eshte e vertete se vete Perendia me vone, u dha udhezime njerezve se si te flijonin, si te ndertonin tempujt ashtu si dhe vendosi prifterinjte, por te gjitha keto nuk ishin asgje tjeter vecse nje hije e dickaje madheshtore qe do vinte me vone, per te cilen do flas me poshte.

    Le t'i kthehemi tre gjerave te perbashketa qe fete kane sot. Tempulli, pra vendi ku do banonte Zoti dhe njerezit do gjenin prezencen e Tij; Prifti, ndermjetesi midis Perendise dhe njeriut te thjeshte; Flijimi, perpjekja njerezore per te kenaqur Perendine dhe per t'ju shmangur zemerimit te Tij. Te treja keto, sic kam thene me siper, jane boshti i te gjitha feve egzistuese.

    A ndodh kjo gje edhe me Krishterimin? A i kishte edhe Krishterimi keto cilesi te feve te tjera? Krishterimi eshte e vetmja "fe" (nese mund ta quajme te tille) qe nuk pati tempuj, nuk pati ndertesa te vecanta te caktuara per te adhuruar Perendine. Te Krishteret e pare e adhuronin Perendine kudo, ne shtepira, ne fusha, male, pyje dhe kudo qe ata te gjendeshin. Te Krishteret e pare e dinin mjaft mire se Perendia i vertete nuk banon ne ndertesa te ndertuara nga dora e njeriut. Ata e dinin shume mire se ata vete ishin Tempulli i vertete i Perendise dhe se Perendia kishte ardhur dhe banuar ne ta.

    Krishterimi eshte "feja" e vetme (nese mund ta quanim te tille) qe nuk kishte prifterinj. Ata e dinin shume mire se ata vete ishin prifterinj dhe se kishin te drejten te futeshin ne vendin me te shenjte dhe te komunikonin drejtperdrejt me Perendine. Ata e dinin shume mire se nuk kishin nevoje per ndermjetes, pasi ndermjetesi i tyre i vertete me Perendine ishte Kryeprifti i tyre, Jezu Krishti.

    Krishterimi eshte "feja" e vetme (nese mund ta quajme te tille) qe nuk pati flijime. Ata e dinin shume mire se nuk kishin nevoje te flijonin ndonje kafshe ne menyre qe te kenaqnin Perendine, te miratoheshin nga Ai dhe t'i shpetonin zemerimit te Tij. Te Krishteret e pare e dinin mjaft mire se i kishin shpetuar nje here dhe pergjithmone zemerimit te Perendise, pasi zemerimi dhe denimi kishte rene mbi Jezu Krishtin, i cili vdiq dhe u flijua ne Kryq per hir te tyre.

    Keshtu pra, ndersa njeriu vuante nen zgjedhen e nje sistemi fetar, duke u munduar te pajtohet me Perendine, ne Krishterim kete gje e beri vete Perendia duke e bere njeriun te lire, jo vetem qe te clirohet nga zgjedha e fese, por edhe te kete mundesine te komunikoje me Perendine ashtu si komunikonte njeriu i pare para se te mekatonte.

    Po mire, do thote dikush, une nuk e njoh nje Krishterim te tille. Une njoh nje Krisherim qe edhe tempuj ka, edhe prifterinj ka, edhe flijime ka (mbase jo si ne kohet e lashta, por flijime moderne). Per cfare lloj Krishterimi po flet ti?

    Eshte me se e vertete. Krishterimi lindi si nje besim pa tempuj, prifterinj dhe flijime, por me kalimin e kohes, Krishterimi i vertete e humbi pastertine dhe thjeshtesine e besimit te tij. Me kalimin e kohes Krishterimi u kthye ne nje Fe, ne nje fe te vdekur, ne nje fe, qe pervec emrit nuk ndryshonte ne asgje nga fete pagane. Kur kjo gje ndodhi, Krishterimi humbi fuqine e tij, qe ishte Jezu Krishti. Tashme Krishti, nga jete qe ishte per te Krishteret, u kthye ne nje emer fetar, ne nje person historik, apo ku e di une se cfare, por Krishti, nuk ishte me fuqia e te Krishterit. Krishterimi i paster qe kishte fuqine te ngjallte akoma edhe guret, u kthye ne nje fe te rendomte.

    Kam dhene nje pergjigje se cfare eshte Feja, por sic e thashe edhe ne fillim, ka me shume se nje pergjigje per te pershkruar fene. Me lejoni te huazoj disa thenje te tjera per fene.

    Feja eshte opium! Plotesisht dakort. Feja eshte opium, eshte nje ilac qe i ve njerezit ne nje gjume te thelle dhe i mban ne erresire te plote. Njerezit, mund te mos kene idene se cfare predikon feja e tyre, por kur vjen puna per ta mbrojtur, ata behen fanatike dhe deklarojne se feja e tyre eshte feja e drejte. Nese u kerkohet te argumentojne drejtesine e besimit te tyre, ajo qe do kuptoje dikush eshte se ata e besojne nje gje te tille per vete faktin se ata paten fatin te lindin ne nje vend ku praktikohet feja e tyre. Ata qe femije, u brymosen me ritet dhe traditat e fese se tyre dhe keshtu arriten sa edhe te besojne se ata linden Ortodokse, Katolike apo Muslimane.

    Nje grek do thote se feja Ortodokse eshte feja e drejte, vetem per faktin se lindi ne Greqi nga prinder Grek. Nje italian do thote se feja Katolike eshte me e drejta dhe nje turk apo arab do thote se feja muslimane eshte me e drejta. Perse? Sepse atyre u qelloi te lindin ne vendet perkatese. Kjo tregon pra, se feja eshte opium per popullin.

    Feja eshte politike! Po, feja ashtu si edhe politika ka etje per pushtet. Feja e ka treguar qarte gjate historise se kur pushteti i saj kercenohet, eshte gati akoma edhe te vrase njerez ne emer te Zotit. Feja do kete fuqi dhe pushtet persa kohe do kete njerez fetare ne gjumin e shkaktuar nga opiumi qe ajo u ofron njerezve sepse pushteti i saj varet nga numri i madh i anetareve te saj.

    Meqe politika eshte kurve, me jepet rasti te them se edhe feja eshte kurve. Feja ka flirtuar dhe ka kurveruar me boten dhe gjerat e kesaj bote. Feja eshte nje Lavire e ndyre, me e ndyre se politika, sepse pervec faktit se Feja kurveron, ajo mbeshtillet me nje petk fetar per t'u kamufluar dhe per te mashtruar njerezit se gjerat qe ben, i ben ne emer te Zotit.

    Ne kundershtim me Fene, Krishterimi i vertete eshte Drite sepse Drita e vertete qe eshte Jezu Krishti, banon ne zemrat e te Krishtereve te vertete dhe ndricon jo vetem ata, por edhe te gjithe ata njerez qe duan te ecin ne drite.

    Ne kundershtim me Fene, Krishterimi i vertete apo Kisha e Jezu Krishtit, nuk ngaterrohet me politiken dhe as me punet e kujtdo qeverie. Ajo (Kisha) i jep cdo qeverie ate qe i takon qeverise dhe Perendise ajo qe i takon Perendise.

    Ne kundershtim me Fene, Kisha e Jezu Krishtit, jo vetem qe nuk eshte Lavire, por eshte nje Nuse e paster e cila i qendron besnik deri ne fund Dhenderrit te saj, Jezu Krishtit dhe eshte ne pritje te Tij deri ne diten qe do vije dhe do ta rrembeje per te kaluar perjetesine me Te.
    The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford

  2. #2
    Paqe! Maska e Matrix
    Anėtarėsuar
    02-11-2002
    Vendndodhja
    Nė Zemrėn e Hyjit!
    Postime
    3,123
    Te falenderoj vella i dashur qe u riktheve ne kete forum, me shkrimet e tua qe vertet kane munguar ketu.

    Per temen mund te them se eshte shume e goditur dhe me vend!
    Krishti: Ne Qiell me lavdine Hyjnore, ne toke me perulesine e sherbetorit!

  3. #3
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    10-01-2007
    Postime
    135
    Citim Postuar mė parė nga liveintwoplaces
    ...

    Ne kundershtim me Fene, Krishterimi i vertete apo Kisha e Jezu Krishtit, nuk ngaterrohet me politiken dhe as me punet e kujtdo qeverie. Ajo (Kisha) i jep cdo qeverie ate qe i takon qeverise dhe Perendise ajo qe i takon Perendise.

    .
    pershedetje

    nje pyetje te shkurt per ty shoku.

    sa i takon Perendise te adhurohet ?, Ai nuk e ngarkon askend pertej mundesive te veta , e me intereson sa ka mundesi nje i krishter te adhuroj Zotin dhe me sqaro sa i takon(e meriton) Perendia te adhurohet.

  4. #4
    The Daywalker Maska e Dageus
    Anėtarėsuar
    08-02-2007
    Vendndodhja
    NYC
    Postime
    52
    L2P, ky perkufizimi i fese eshte shume shabllon, dhe po, nqs nje njeri koncentrohet vetem ne ate perkufizim dhe do te ishte e drejte ajo qe thua ti. Te te them te drejten nuk e lexova te gjithe postimin sepse nuk isha dakort qe ne fillim. Feja nuk jane vetem perpjekjet e njeriut per te kenaqur apo per te mos merzitur Zotin. Edhe Zoti vete nuk do ishte dakort me ate perkufizim. Une nukmund te them se gjerat qe bej ose jo, jane te kenaq apo te shmang inatin e Zotit. Shume gjera behen nga dashuria per te, nga ndjesite qe te sjell. Te jap nje shembull tjeter (meqe po flasim per fe ne pergjithesi), nje budist nuk mediton qe te kenaqe Zotin, po mediton qe te arrije ate vend ne fene e tij ne te cilin ai/ajo ndjehet ne paqe. Qe ne fakt eshte me teper nje veprim egoist nese me pyet mua. Dhe e ke gabim kur thua qe Kisha nuk ngaterrohet ne pune qeverie. A eshte ngaterruar kisha ne pune qeverie a s'ka institucion tjeter qe mund te kete te njejtin efekt. Tani shume me pak, po te shohesh historine tamam, nuk mund ta besh kurre ate pohim.

  5. #5
    i/e regjistruar Maska e I KTHYERI
    Anėtarėsuar
    03-12-2006
    Postime
    85

    Pergjigje

    Feja dhe Krishterimi.

    Eshte shume interesate si teme, por mendoj se duhet te jemi me objektive ne kete diskutim dhe te mos i heqim krishterimit, si krishterim autetntik te pasurit e Tempullit, Prifterinjve dhe te Therores se Pagjakeshme.
    Me te drejte ju thoni se Krishterimi nuk eshte nje fe ne kuptimin klasik qe ne i japim perkufizimit te nje feje. Sepse nese nje fe eshte perpjeke e njeriut per tu takuar me hyjnoren dhe per te krijuar nje mardhenie me te qofte edhe ne fete me arkaike te cilat perpiqeshin te qetesonin zemerimin e zotave me flijime, krishterimi e kapercen kete perpjekeje njerezore te nje rruge te ngritur prej tij per tu takuar me Hyjnine, sepse vete Fjala e Perendise behet njeri dhe vjen takon njeriun dhe e transformon ate. Nqs nje fe stimulon fuqishem perpjekjet e njeriut per ti pelqyer zotit qe do te thote qe njeriu te shpetoje, krishterimi thekson se njeriu shpeton nga HIRI I PERENDISE. Per te vazhdur me tej do te thoja se nese nje fe eshte rruga e njeriut per te takuar Zotin, ne Krishterim vete Zoti vjen dhe takon njeriun.

    Nqs themi se njerezit e pare Adami dhe Eva nuk kishin nje Tempull mund te themi ate qe Ungjillor Joani thote tek Apokalipsi se ne Parajse ne Jerusalemin e ri ai nuk pa Tempull, sepse vete Zoti ishte Tempulli. Mendoj se kjo eshte shume e rendesishme qe te kuptohet se kur flasim per dy njerezit e pare duhet kuptuar realiteti ne te cilin ata jetonin. Ata ishin gjithmone nen prezencen e TEMPULLIT HYJNOR, vete PERENDISE SE GJALLE qe do te thote se ata adhuronin ne kete TEMPULL. Sa per Tempullin duhet te kuptojme se, “Ndonese ne historine e gjate te njerezimit ka patur dhe tempuj te deformuar, apo qe jane deformuar gjate rrjedhes se kohes, perseri tempulli mbetet shtylla kryesore e nje qyteterimi. Edhe kur ka patur persona te korruptuar ne te, perseri ai ka qene i nevojshem. Historia ka treguar se demi pa tempull eshte shume here me i madh …Nje qytet pa tempull kthehet ne kaos”. Fjalet e Plutarkut, se nuk ka patur dhe as nuk do te kete ndonjehere qytet pa tempull, jane shume te rendesishme per te kuptuar TEMPULLIN si nje qender “shpirterore dhe fizike…,ku realizohet qellimi perfundimtar i ekzistences”. Dhe ekzistenca e Tempullit dhe e Besimit te Krishtere eshte ai qe ka ndryshuar shume vizionin e shume kombeve po permend vetem , fiset e ndryshme gjermanike te cilat jetonin ne nje gjendje pothuaj gjysem te eger. Mbreterit e tyre pinin vere me kupa te bera nga kafkat e armiqve te tyre. Te gjithe e dime se me futjen e krishterimit dhe te vlerave te ketij qyteterimi ato u transformuan. Sa per ate qe ju thoni se Krishterimi eshte e vetmja “fe” qe nuk pati tempuj nuk do te isha dakort. Se pari duke pasur parasysh ato qe permenda me lart, por edhe duke lexuar Veprat e Apostujve psh, shohim se te krishteret e pare shkonin ne TEMPULL dhe adhuronin. Pjetri dhe Joani u arrestuan ne TEMPULL, dhe eshte e rendesishme te kuptojme se krishteret e pare nuk e shihnin veten e tyre te shkeputur nga TEMPULLI, por e shihnin veten si pjese organike te tij dhe KRISHTI ishte MESIA qe i ishte premtuar “Avraamit dhe fares se tij”. Vetem me vone shohim se te krishteret largohen nga TEMPULLI, por me urdher te udheheqesve te IZRAELIT. Gjithashtu nje moment shume i vecante eshte edhe arrestimi i apostull Pavlit, qe u be ne TEMPULL ku ai shkoi te adhuronte Perendine qe ai e besonte dhe e predikoi deri ne skajin e botes. Gjithashtu rreth vitit 160 ne shohim qe te krishteret e pare ndertojne nje “TEMPULL” nqs do ta thoja keshtu, per nder te nje peshkopi nga Smirna qe quhej Polikarp i cili u martirizua ne vitin 156. Vend ku te krishteret mblidheshin dhe adhuronin PERENDINE dhe si thonte edhe nje historian i asja kohe se ata mblidheshin ne keto “TEMPUJ” dhe adhuronin nje te kryqezuar. Dhe kjo tregon se besimi i krishtere ka bashkeudhetuar me TEMPULLIN qe ne fillesat e tij.
    Ju me te drejte thoni se si TEMPULLI, PRIFTERINJTE DHE FLIJIMET, ishin “hije e dickaje me madheshtore qe do te vinte”. E mirekuptoj kete qe ju thoni, por duke kaluar ne pjesen e dyte, qe jane Prifterinjte medoj se ata jane pjese organike e Krishterimit, e ketij Krishterimi qe ndryshon nga cdo lloj feje. Nqs do te shohim me vemendje pjese kur apostull Pavli i arrestuar qendron para kryepriftit dhe pa e ditur flet ashper ndaj kryepriftit dhe qortohet se po flet ashper ndaj tij ai kerkon te falur, sepse ai e shikonte ate perseri si “Prift te Perendise se Larte”. Sa per ate qe ju thoni se Krishterimi nuk kishte prifterinj po te citoj nga letra e shen Igntit (viti i martirizimit 110) qe ju dergon Filadelfianeve. Eshte leter e nje personi qe jetoi dhe u martirizua ne vitet apostolike “Dhe i shkruaj keto jo ngaqe gjeta mes jush perēarje, por pastrim. Sepse sa jane te Perendise dhe te Jisu Krishtit, ata ndodhen bashke me peshkopin dhe, perseri, sa pendohen dhe kthehen ne njeshmerine e Kishes edhe ata do te behen te Perendise, qe te jetojne ne perputhje me vullnetin e Jisu Krishtit. Vellezerit e mi, mos u mashtroni; ai i cili pason ate qe shkakton ndarje “nuk trashegon Mbreterine e Perendise”… “Pra kujdesuni te merrni pjese ne nje falenderim, sepse nje eshte trupi i Zotit tone Jisu Krisht, dhe nje gote qe na bashkon me gjakun e Tij; nje therore, ashtu si nje peshkop bashke me prifterinjte dhe dhiakonet, bashkesherbetoret e mi, ne menyre qe ēfaredo qe te beni, ta beni ashtu si e do Perendia”... “Therrita fort midis atyre qe fola, me ze te larte, me ze Perendie: t’i perkushtoheni peshkopit, prifterise dhe dhiakoneve”... “Pa peshkopin te mos beni asgje”. Te ruani trupat tuaj si tempuj te Perendise, duajeni njeshmerine, shmangni perēarjen, behuni imituesit e Krishtit, ashtu si dhe ai eshte imitues i Atit te tij”. “Ju porosis te keni kujdes t’i beni te gjitha me njeshmeri Perendie; te udheheqe peshkopi duke simbolizuar Perendine dhe prifterinjte duke simbolizuar apostujt ndersa dhiakonet, te dashurit e mi te veēante, te jene te ngarkuar me sherbesen e Jesu Krishtit” (e cituar nga letra drejtuar Magnezianeve nga Shen Ignati)
    Nga sa mund te shohim ne citimet e mesiperme duke pasur parasysh qe keta persona jetuan ne nje periudhe shume me te afert me Krishtin dhe me Apostujt te cilet transmetuan mesimin e tij shohim se Kisha qe ne fillesat e saj ka pasur prifterinj te cilet kryenin sherbesen e tyre ne funksion te komuniteteve te krishtera. Besoj se deshmite e ketyre njerezve jane me te sigurta, sepse ata ishim me afer ne kohe me Personin qe themeloi kete besim, ishin me afer me deshmimtare okulare te cilet moren kete besim dhe e transmetuan ne te gjithe boten. Gjithashtu po permen se Peshkopi Ignat ne letrat qe ai dergon thekson se ka mesuar prej UNGJILLORIT JOAN. Dhe eshte ky Ungjillor qe ne letren e tij te pare thote “ Ate qe ishte qe ne fillim, ate qe kemi degjuar, ate qe kemi pare me syte tane, ate qe e vume re, edhe duart tona e preken, per Fjalen e Jetes. Edhe jeta u shfaq, edhe e pame dhe deshmojme, edhe ju japim juve ze per jeten e perjeteshme, qe ishte tek Ati dhe u shfaq nder ne. Ate qe kemi pare dhe kemi degjuar, per ate ju japim ze juve, qe te keni edhe ju pjese me ne, dhe pjesa jone eshte me Atin edhe me Birin e atij Jisu Krisht. Edhe keto ua shkruajme qe te jete i plote gezimi juaja”. Mendoj se keto vargje tregojne qartazi se mesimi i Krishtit i mare nga apostujt dhe i transmetuar prej tyre tek keta Peshkope te cilet besoj se e mbajten te paster e mbrojten me jeten e tyre dhe e transmetuan deri ne ditet tona, me TEMPUJ dhe me PRIFTERINJ.

    Persa i perkete pjese se FLIJIMEVE, ju me te drejte konstatoni se Krishterimi nuk eshte nje fe qe ofron flijime ne kuptimin qe te ofroje “gjakun e qengjave dhe te vicave” si therore ndaj Zotit. Arsyeja eshte e qarte se vete “QENGJI I PERENDISE QE NGRE MEKATIN E BOTES” u flijua nje here e pergjithmone per faje e njerezve dhe per shpetimin e tyre. Por lind pyetja; A benin flijim krishteret e pare? Nese po cfare? Mendoj se nese duhet te flasim per kete pjese te trete te Krishterimit eshte mire te shikojme se cfare na tregon Shkrimi i Shenjte dhe Historia e zhvillimit te krishterimit ne shekuj. Me interes eshte te shohim kapitullin gjashte te Ungjillit pas Joanit ku Jisu Krishti u tregon te gjitheve qe qene prane tij se Ai ishte Buka e vertete qe vinte nga qielli e dhene prej Atit. “Sepse buke e Perendise eshte ai qe zbret nga qielli dhe i jep jete botes”. Dhe Ai thote se “Une jam buka e jetes...”. Gjithashtu duke vazhduar ne kete linje shohim se Jisui nuk qendron por ecen me tej dhe thote se “Une jam buka e gjalle qe zbriti nga qielli”. Dhe me pas ne formen urrdherore Ai drejtohet dhe thote: “Me te vertete, me te vertete, po ju them juve, ne mos hengshi mishin e Birit te njeriut, dhe ne mos pifshi gjakun e atij, skeni jete ne veten tuaj. Ai qe ha mishin tim, dhe pi gjakun tim ka jete te perjetshme dhe une do ta ngjall ne dite te pstajme. Sepse mishi im eshte me te vertete ushqim, dhe gjaku im eshte me te vertete te pire. Ai qe ha mishin tim dhe pi gjakun tim mbetet tek une dhe une tek ai. Sikunder me dergoi Ati qe rron, edhe une rroj per Atin, keshtu qe ai me ha mua, do te rroje edhe ai per mua. Kjo eshte buka qe zbriti nga qielli”... “Qe nga ajo here shume nga nxenesit e tij u kthyen prapa, dhe nuk ecnin me bashke me te”. Keto thote Ungjillor Joani per kete fjale qe ne dukje eshte shume e rende, sa edhe shume nga nxenesit e Jisuit u skandalisen, per menyren se si ai fliste per “mishin dhe gjakun” e tij. Por po te shohim momentin e Darkes se Fundit kur Jisu Krishti i urdheron nxenesit qe te bejne ate qe Ai beri duke thyer buken per te cilen tha “KY ESHTE TRUPI IM” dhe pasi bekoi kupen dhe tha se “KY ESHTE GJAKU IM”. A ka ky moment lidhje me pasazhin e Ungjillit pas Joanit qe Jisui urrdheron se kush nuk ha mishin dhe kush nuk pi gjakun e tij nuk ka jete? Gjithshtu edhe Apostull Pavli kur ju drejtohet Korinthianeve dhe thote: “Sepse une mora prej Zotit ate qe ua dhashe edhe juve.... Sepse sa here te hani kete buke, dhe te pini kete kupe rrefeni vdekjen e Zotit gjer ne ate kohe qe te vije. Prandaj ai qe te haje kete buke, a te pije nga kupa e Zotit, pa qene i denje, do te jete fajtor i trupit dhe i gjakut te Krishtit”. Gjithashtu edhe te krishteret e pare mblidheshin ne thyerjen e bukes si na informon Ungjillot Llukai ne Veprat e Apostujve. Gjithashtu edhe shkrimet e hereshme te Krishtera na tregojne per thyerjen e bukes. Po citoj: “Dhe diten e quajtur e Diele mblidhen ne nje vend ata qe jetojne ne qytet ose ne fshat dhe aty kujtimet e apostujve ose shkrimet e profeteve lexohen aq gjate sa e lejon koha. Kur lexuesi ka mbaruar, kryetari, me nje fjalim, na nxit dhe na fton t’i imitojme keto gjera fisnike. Pastaj ne ngrihemi bashke dhe bejme lutje. Dhe, siē u tha me lart, kur kemi mbaruar lutjen, sillet buka, vera e uji dhe po ashtu kryetari drejton lart lutje e falenderime duke perdorur sa me mire aftesite e tij dhe bashkesia pohon duke thene: Amin. Pastaj behet te ndaret dhe te marret e gjerave te shenjteruara nga secili dhe ato dergohen me anen e dhiakoneve tek ata qe mungojne. Ata qe deshirojne, kontribojne sipas mundesise. Ato qe mblidhen i jepen kryetarit dhe ai kujdeset per jetimet, grate e veja dhe ata qe jane ne nevoje per shkak te semundjeve ose te tjera shkaqe, per ata qe jane ne burg e te huajt qe jane ne kalim mes nesh; shkurt ai eshte mbrojtesi i tere atyre ne nevoje. Ne te gjithe e imitojme kete mbledhje te Dielave sepse ajo eshte dita e pare ne te cilen Perendia duke shnderruar erresiren dhe lenden beri universin dhe Jesu Krishti Shpetimtari yne u ngjall se vdekurish po ate dite...”.(Cituar nga shen Justini martirizuar ne vitin 165). Gjithashtu po citoj edhe nga DIDAKIA (shkrim i viteve 100) nje nga shkrimet me te hereshme dhe me autoritare te krishtera qe thote: “Kur te mblidheni te dielen e Zotit, thyeni buken dhe falenderoni, pasi te keni rrefyer shkeljet tuaja, qe te jete i paster flijimi juaj. Por kushdo qe ka zenke me nje tjeter, te mos mblidhet me ju, deri sa te pajtohen, ne menyre qe te mos ndotet flijimi juaj”. Per t’iu kthyer pytjeve te mesiperme se: A benin flijim krishteret e pare? Nese po cfare? Mendoj se citimet e mesiperme na japin nje pergjigje se ata benin “FLIJIM” dhe ajo qe ata benin ishte e urdheruar nga vete themeluesi i ketij besimi FJALA E MISHERUAR E PERENDISE JISU KRISHTI I CILI URDHEROI QE TE BENIN THYERJEN E BUKES DHE PIRJEN E KUPES SI “FLIJIM” NE KUJTIM TE “FLIJIMIT” TE QENGJIT TE PERENDISE QE NGRITI MEKATIN E BOTES. Dhe ne kishen e Dhiates se Re ngjarja shpetimtare qendrore eshte flijimi i persosur, dhe i gjithmjaftueshem i Jisu Krishtit, te vetmit KRYEPRIF TE MADH, i cili eshte gjithashtu QENGJI I PERENDISE, i therur per shpetimin e botes, PASHKA E RE. Dhe ajo qe te krishteret benin flijim ishte “BUKA DHE VERA” si kujtim i “Qengjit tone te Pashkes qe eshte flijuar...”. ishte ky flijimi pagjak ne zbatim te urdherit te Krishti qe kush nu hante nga “Mishi dhe nuk pinte nga Gjaku i Tij nuk kishte jete ne veten e tij...”.
    Dhe per ate qe ju thoni se Krishterimi lindi si nje besim pa TEMPULL, PRIFTERINJ DHE FLIJIME, mendoj se nuk qendron duke pasur parasysh menyren se si ju keni dashur te argumentoni ekzistencene e TEMPULLIT, PRIFTERINJVE DHE FLIJIMIT. Sepse nga sa u tha me lart nje Krishterim i tille nuk ka ekzistuar. Qe ne fillesat e tij ai ka psur lidhje me TEMPULLIN, PRIFTERINE DHE FLIJIMIN.
    Ju gjithashtu citoni nje thenie te famshme se “Feja eshte opium per popullin”, me duket se nuk i qendron diskutimit ne kete teme, sepse po ju citoj nga Sigmund Freud (Frojdi) “Pyetja, “Kush eshte qellimi i jetes njerezore? - eshte bere shume here; kurre nuk ka marre ndonje pergjigje te kenaqshme…Keshtu, perseri, vetem feja eshte ne gjendje t’i pergjigjet pyetjes se qellimit te jetes. Veshtire se do te ishte gabim te konkludoje, se idea e nje qellimi ne jete qendron apo bie me sistemin fetar”. Dhe menyra se si je perpjekur ta shtjellosh kete thenie me duket se nuk e argumenton kete thenie qe e etiketon fene si opium. Dhe te mos harrojme se eshte “Feja”, ajo qe flet per Perendine dhe te krijimit te nje mardhenie personale me te. Dhe eshte interesante te shohim se si Jean-Paul Sartre e shikon problemin e nje sitemi pa “FE” kjo per thenien e pare. “Perendia nuk ekziston…dhe ne duhet te perballemi me te gjitha konsekuencat e kesaj. Ekzistencialisti i kundervihet fuqishem nje lloji te etikes sekulare qe do te donte ta hiqte Perendine me koston sa me te vogel…Perkundrazi, ekzistencialisti, mendon se eshte shume e dhimbshme qe Perendia nuk ekziston, sepse e gjithe mundesia e gjetjes se vlerave ne nje qiell te ideve hiqet se bashku me Ate; nuk mund te kete nje te Mire a priori meqenese nuk ka nje ndergjegje te persosur dhe infinite per ta menduar ate. Askund nuk eshte shkruar se e Mira ekziston, se ne duhet te jemi te ndershem, se nuk duhet te genjejme; sepse fakti eshte qe jemi ne nje plan ku ka vetem njerez. Dostojevski thote: “Nese Perendia nuk ekziston te gjitha do te ishin te lejueshme”. Kjo eshte vete pikenisja e ekzistencializmit…dhe si pasoje njeriu eshte i deshperuar, sepse as brenda tij dhe as jashte tij, ai nuk mund te gjeje diēka per tu kapur…nese Perendia nuk ekziston, ne nuk gjejme as vlera dhe as urdherime ku mund te drejtohemi per ta legjitimuar sjelljen tone.”
    Ndersa per thenien e dyte ku thua se feja eshte politike me duket se je shume pasionant ne diskutimin e kesaj pike, duke bere edhe krahasime qe nuk qendrojne. Ndoshta per kete pike eshte mire te sjellim ndermend periudhen ateiste qe ne Shqiptaret kaluam, se cfare do te thote nje shoqeri qe nuk ka nje sistem fetar, qe nuk ka TEMPULL, nga te buroje DRITA QE ME TE DREJTE THUA SE ESHTE JISU KRISHTI. Dhe mire thua se Kisha e Krishtit eshte Nuse e stolisur per Dhenderin e saj Jisu Krishtin dhe eshte kjo “Nuse” qe na tregon per “Dhenderin” e cdo shpirti.
    Mendoj se jam perpjekur te jap sado pak dicka nga menyra se si ka udhetuar bashke TEMPULLI, PRIFTERIA DHE FLIJIMI ne Kishen e krishtere te themelosur mbi gjakun e Qengjit dhe mbi mesimin e apostujve duke qene Ai guri i qoshes. Dhe me bindje mund te them se krishterimi ishte nje fe me TEMPULL, PRIFTERINJ DHE FLIJIME, dhe asnjehere nuk e humbi pastertine e tij, asnjehere nuk vdiq, dhe asnjehere nuk e humbi fuqine e tij qe eshte Jisu Krishti, sepse Ai vete premtoi se do te ishte me ne deri ne fundin e botes.


    ME DASHURI QE BURON NGA KRISHTI PERENDI PER TE GJITHE.

  6. #6
    Paqe! Maska e Matrix
    Anėtarėsuar
    02-11-2002
    Vendndodhja
    Nė Zemrėn e Hyjit!
    Postime
    3,123
    Qyteterimi, qe me Renien, kishte nevoje per Tempullin, Prifterinjte, Flijimet.

    Por ne Krishterim:

    Tempulli eshte Krishti
    Kryeprifti eshte Krishti
    Flijimi eshte Krishti

    Tani, keto cilesi te Krishtit, trashegohen tek te gjithe ata ku Krishti banon.
    Pra, ne (dmth Kisha) jemi Tempulli
    Ne jemi prifterinjte
    Po keshtu, ne jemi flijim (perderisa kemi vdekur bashke me Krishtin)

    Pra, njeriu me Krishtin, rikthehet ne Eden, ne gjendjen para Renies.
    Madje, akoma me shume, njeriu merr ate jete qe ishte tek Pema e Jetes, qe Adami nuk e mori.


    ----

    L2P ka treguar se i krishteri duke e pasur Krishtin brenda vetes, kudo qe te jete, eshte brenda Tempullit qiellor (Besoj se dhe I_KTHYERI do binte dakord me kete). Po, keshtu, duke qene se Krishti u flijua njehere e pergjithmone, ne kemi te drejte te hyjme ne vendin me te Shenjte te Tempullit, i cili me pare ishte i mbuluar me vel, ne vendin ku banon Perendia dhe te kemi shoqeri me Te.

    Persa i perket praktikes se thyerjes se bukes, ajo ishte pjese e dickaje me te madhe ne Kishen e Hershme. Ishte pjese e Agapeve, ose darkave te dashurise qe te krishteret organizonin. Dhe faktikisht, ishin vazhdimi i asaj qe beri Krishti.
    Ku e theu Krishti buken? A nuk ishte ne nje darke me nxenesit e Vet?

    Thyerja e bukes nenkupton miqesine ne kulturen hebrease dhe po keshtu dhe ne ate shqiptare (dhe besoj se dhe ne kultura te tjera). Krishti i dha nje kuptim akoma me te thelle kesaj, duke treguar se miqesia jone me te krishteret e tjere, eshte e bazuar ne faktin se ne jemi pjese e te Njejtit Trup, e Trupit te Tij, i cili u flijua per ne (u thye) dhe tani Jeta e Tij ndodhet tek te gjithe ata qe besojne tek Ai (hane nga Buka qiellore).
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Matrix : 07-03-2007 mė 10:27
    Krishti: Ne Qiell me lavdine Hyjnore, ne toke me perulesine e sherbetorit!

  7. #7
    i/e regjistruar Maska e marcus1
    Anėtarėsuar
    21-03-2003
    Vendndodhja
    Greqi
    Postime
    2,574
    I KTHYERI, te faleminderoj per pergjigjen tende. Me te thene te drejten me ka qelluar te debatoj shpesh me ortodokse, sidomos ne kete forum, por fatkeqesisht ata kane qene te fryre me njohurite e tyre teologjike, nje fryerje dhe arrogance qe i pengonte te shihnin te tjeret me dashuri. Kjo gje nuk ndodhi me ty. Dhe gezohem per kete gje.

    Ne lidhje me temen, nuk kam c'te shtoj me shume. Bindja ime eshte kjo, Tempulli, Prifterinjte dhe Flijimet s'jane gje tjeter vecse nje hije e Krishtit, nje hije e Krishtit korporate, dmth, te Krishtit dhe te Nuses se Tij, Kishes. Sic e dime, Kisha eshte trupi i Krishtit dhe Krishti eshte koka e ketij trupi, per kete Krisht e kam fjalen, per nje Krisht korporate.

    Pasioni i Perendise ka qene qe para se te themelohej bota, qe Krishti te kete nje Nuse, nje Nuse te paster dhe te dlire, nje Nuse vetem per Te, nje Nuse qe do i takonte Atij dhe vetem Atij.

    Pasioni i Perendise ka qene qe Ai, te kete nje Tempull, nje Tempull ku Ai do mund te banonte dhe te kenaqej, nje Qytet te shenjte, Qytetin e Tij. E pra, Tempujt e Dhjates se vjeter, nuk jane asgje tjeter vecse nje Hije e Tempullit te vertete, nje hije e Qytetit te vertete, qe eshte Kisha e Tij.

    Edhe per Prifterinjte, qellimi i Zotit ka qene qe te gjithe t'i sherbenin Perendise dhe te ishin prifterinj, pa c'ka se njerezit nuk i qendruan besnike Atij dhe Ai caktoi vetem Levitet. Por njerezit nuk mund te ndryshojne planin e Perendise. Keshtu, prifterinjte e dhjates se vjeter benin nje detyre te perkoheshme, nje detyre te cilen do e bente nje here dhe pergjithmone vete Jezu Krishti ne Kryq. Tashme besimtaret nuk do kishin me nevoje per ndermjetes, pasi ndermjetesi i tyre do ishte vete Krishti. Besimtaret e thjeshte, nga ana tjeter, do ishin te gjithe prifterinj, pasi te gjitheve u hap rruga per te hyre ne vendin me te shenjte (Ta Agia ton Agion) dhe te gjithe do kishin mundesi t'i sherbenin Perendise. Keshtu pra ne Kishe te gjithe mund t'i sherbenin Perendise. Ne kishe nuk egzistonin me klasat. Sigurisht qe kisha do kete me te pjekur dhe me pak te pjekur ne Krisht dhe per kete arsye do kete edhe peshkope, pleq apo dhjake, por jo si nje ofiq, jo si nje detyre qe u jep atyre te drejten te bejne gjithcka per te tjeret, ndersa te tjeret te jene plotesisht pasiv. Jo si nje detyre qe u jep atyre te drejten te vishen ndryshe dhe te paguhen per sherbimet qe japin. (akoma edhe me keq kur ata paguhen nga shteti, gje qe verteton ate qe kam thene une, se feja ka kurveruar me boten)

    Peshkopet apo pleqte apo dhjaket, nuk ishin aty per te sunduar njerezve te thjeshte, por per t'i sherbyer trupit, per t'u bere shembull ne cfare Zoti i tyre i kishte mesuar, se nese duan te jene te paret duhet te jene te fundit dhe nese duan te jene te medhenj duhet te behen sherbetore. Ky ka qene qellimi kryesor i peshkopeve etj. T'i sherbejne trupit te Krishtit. (Kishes) Jo te sundojne mbi Kishen.

    Ne Dhjaten e Re nuk kemi tempuj, por shtepia. Besimtaret takoheshin neper shtepirat e tyre dhe kudo qe mund te ishte praktike per ta. Sa per shembujt qe jep, Apostujt nuk shkonin ne tempuj per te adhuruar Zotin, ata shkonin per te predikuar Zotin e tyre. Mos harro se atehere ka qene zakon qe ne fillim t'ju predikohej Krishti Judenjve dhe me pas paganeve.

    Sa per shkrimet e hershme qe ke sjelle, po te them se eshte nje fakt per te treguar se ajo qe kam thene une eshte e drejte. Eshte me te vertete per tu habitur se si dikush i shkruan nje kishe dhe i pergjerohet asaj qe te degjojne dhe t'i binden atyre qe punojne dhe i sherbejne asaj. Ja me thuaj, a mund te ndodhe nje gje e tille sot? Jo! Nese dikush do shkruante nje leter, vetem kishes nuk do ja dergonte. Letrat e sotme i dergohen Peshkopeve, Kryepeshkopeve, Arqimandriteve, Patriarkeve etj. Kush e llogarit kishen sot? Ata qe permenda me lart bejne ligjin dhe vendosin gjithcka per kishen. Jo vetem bejne ligjin, jo vetem nuk marrin shembullin e Krishtit i cili u lau kembet apostujve, por ata jetojne edhe ne lluks, duke u shoqeruar nga limuzina dhe body guard.

    Kjo pra eshte feja sot. Sigurisht qe brenda ketij sistemi fetar ka edhe njerez qe e duan Perendine me nje zemer te paster dhe qe jane te mbushur nga dashuria e Tij dhe mendoj se nje shembull i tille je dhe ti, por sistemi fetar ne pergjithesi eshte i ndyre, eshte ndyre nga ndyresia e botes.

    Ah, edhe dicka tjeter! Jo, Krishterimi, ose me mire Kisha, nuk ka humbur kurre qe nga dita e lindjes se saj. Kjo eshte e vertete, por kjo nuk do te thote se Kisha ka filluar dhe do mbaroje duke u perfaqesuar nga e njejta Dogme fetare. Kisha lindi ne Jeruzalem, u zgjerua ne Antiok dhe me pas ne vende te ndryshme te Europes. Por me kalimin e kohes, ato kisha qe egzistonin atehere, u zhduken, por Kisha e Tij nuk u zhduk. Pishtari i Tij kalonte ne vende te tjera dhe nuk fikej kurre. Atje ku njerezit e braktisnin Perendine, Ai e merrte pishtarin e Tij dhe e vendoste diku tjeter, aty ku njerez te tjere e donin ate me zemer te paster. Dhe keshtu ky pishtar ka kaluar nga brezi ne brez deri ne dite e sotme, por kurrsesi, ashtu si mendoni ju Ortodokset, se ka kaluar nga ju qe nga fillimi dhe deri ne fund.

    Mendova se do shkruaja shume pak, por shkruajta shume, keshte qe po e mbyll qe te mos behem me shume i lodhshem.

    Te falenderoj edhe nje here per frymen tende te bute dhe per dashurine tende qe buron nga Jezu Krishti.

    Ne Te,

    Konti
    The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford

  8. #8
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    05-12-2006
    Postime
    172

    Kisha dhe Krishterimi

    Ėshtė mėse e vėrtetė qė shumė njerėz e shohin krishterimin si fe. Por pikėsėpsri duhet tė jemi tė qarėt se ēfarė do tė thotė fjala fe dhe mė pas tė shohim krishterimin nėn kėtė prizėm. Ēfarė do tė thotė “fe” nga vjen kjo fjalė, cila ėshtė lidhja e saj me gjuhėn shipe dhe si pėrdoret kjo fjalė sot.
    Fjala “fe” ėshtė njė fjalė e cila vjen nga “fejth”, qė do tė thotė besim. Nėse e shohim kėshtu krishterimi ėshtė njė fe.
    Nėse pėrpiqemi qė nėpėrmjet kėsaj fjale tė kuptojmė gjėra tė tjera si praktika dhe rituale, krishterimi nuk ėshtė njė fe.
    Po tė shohim shkrimet e hershme tė krishtera, tė cilat u pėrkasin 100 viteve tė para tė krishterimit do tė dilnim nė konkluzionin se krishterimi ėshtė njė pėrjetim. Njė I krishterė nuk beson thjesht nė njė Perėndi apo forcė abstrakte por krijon njė marrėdhėnie konrete me njė person konkret, nė mėnyrė individuale dhe kolektive njėkohėsisht, marrėdhėnie e cila realizohet brenda besimit, shpresės dhe dashurisė qė ėshtė fillimi dhe fundi I gjithēkaje. Megjithėatė askush nuk mund tė pėrjashtojė nga krishterimi praktika dhe rituale qė e shoqėrojnė atė nga vitet e tij tė para.
    Sado qė ėshtė e vėrtetė se dy njerzit e parė nuk kishin nevojė qė tė kėnaqnin Perėndinė, pati njė arsye qė ata e “hidhėruan” Perėndinė dhe si pasojė u larguan nga Edeni, duke u nisur nga ky fakt do tė thotė qė ekzistonte edhe njė arsye pėr ta “kėnaqur” atė. Sado qė mund tė duket nė vėshtrim tė parė se ata nuk kishin nevojė tė bėnin asgjė, shohim qė ata duhet tė ruanin njė porosi, apo ligj, tė mos hani njė nga frutat e kopshtit. Nisur nga kjo do tė thoja qė ata nuk ishin tė miratuar thjesht dhe vetėm sepse ekzistonin qė nga momenti I krijimit, sepse pėrderisa ekzistonte prova dhe ruajtja e ligjit ata kishin nevojė tė kalonin nga ky moment pėr tu miratuar, pasi nė tė kundėrt argumenti ėshtė kontradiktor. Kjo pėr faktin e thjeshtė se nuk ka nevojė tė provohet diēka e vėrtetuar apo e miratuar.
    Por edhe shijimi I prezencės hyjnore nė vetvetė ėshtė adhurim dhe si rrjedhojė ka njė praktikė adhuruese, apo ritual e thėnė ndryshe, pasi edhe vetė ėngjėjt pėrgjunjen duke himnuar Perėndinė qė do tė thotė se edhe adhurimi qiellor, sipas atyre qė thotė shkrimi I shenjtė ka njė praktikė rituale. Do tė mė thuash qė ato shprehje biblike janė thėnė ashtu qė tė bėhen tė prekshme dhe tė kuptushme nga ne, sepse si ėshtė e mundur qė tė pėrkulen fizikisht qenie tė cilat janė shpirtėrore. Atėherė do tė pėrgjigjem, qė ato janė thėnė pėr ne, qė edhe ne tė bėhemi pas masės tonė imitues tė adhurimit qiellor, sikundėr edhe ėngjėjt, por ata nė mėnyrėn e tyre tė realitetit nė tė cilin ndodhen dhe ne nė mėnyrėn e realitetit tonė fizik, sepse ato qė Perėndia I ua drejtoi njerėzve I ua drejtoi pėr realitetin e tyre duke pėrdorur edhe ėngjėjt si shembull.
    Nėse njeriu ishte I destinuar tė bėhej fetar do tė them qė kjo fjalė qė ti pėrdor ėshtė e huaj pėr krishterimin, madje nė fjalorin e mirfilltė tė tij nuk ka kuptim. Njeriu u krijua I lirė dhe me mundėsi zgjedhjen, fatkeqėsisht zgjodhi rrugėn e mėkatit. Kjo do tė thotė se njeriu I krijuar pas ikonės dhe ngjashmėrise sė Perėndisė u rebelua kundėr Krijuesit, si rrjedhijė ky rebelim solli dhe turbullimin shpirtėror tė njeriut. Humbja e gjendjes sė pastėr bėri qė njeriu tė mos shohė qartė atė nga i cili ishte krijuar. Si rrjedhojė dhe adhurimi I tij nuk mund tė ishte si mė parė, qė do tė thotė edhe vetė rituali I adhurimit pėsoi tė njėtin fat.
    Ju thoni se Zoti nuk e kishte nė mendje dhe nė planet e tij tė krijonte njė fe. Atėhere si mund tė flasėsh pėr Qenijen absolute e cila I njeh tė gjitha dhe qė gjithēka ekziston nė planin e tij? Sepse mendoj unė nėse ka ndodhur kėshtu do tė thoja qė Perėndisė I doli situate jashtė kontrollit; mosqoftė e kėshtu. Megjithėatė do tė jap njė pėrgjigje, Perėndia si I gjithėditur di gjithēka nė paranjohjen e tij, dhe atė ēka do tė ndodhte ai e njihte. Sepse Perėndia jeton jashtė kohe dhe hapėsire, si rrjedhojė nuk ėshtė I kufizuar prej tyre, si rrjedhojė tek Ai nuk ekziston nocini njerėzor I kohės, nuk ekziston e shkuara dhe as e ardhmja, Ai jeton nė tė tashmen absolute. Si rrjedhojė ai njeh gjithė atė qė ne kryejmė nė kohė, nė tė tashmen e tij. Mjaft pėr kėtė ide. Ndėrsa ritet fetare nuk janė pėrdorur asnjėherė nė kuptimin kaq tė thatė sa e pėrmend ti, pėr tė kėnaqur Perėninė. Ato janė pėrdorur nga njerėz tė ndryshėm nė kohė dhe forma tė ndryshme si mjet qė njeriu I rėnė nė mėkat tė afrohej sa mė pranė Zotit nėpėrmjet ritualit. Pra rituali ėshtė pėrdorur si mjet pėr tė arritur qėllimin. Dhe Zoti nuk ėshtė kėnaqur nga rituali I flijimit, por nga falenderimi, ndjesa, dhe pendimi qė njerėzit ofronin duke e shprehur me anė tė ritualit. Pasi duke qenė qenie psikosomatike adhurimi nuk mund tė ishte vetėm I njėanshėm, pasi njė njeri I plotė nuk mund tė ofrojė njė adhurim gjysmak.
    Ai e krijoi njeriun tė pėrkryer. Edhe nė kėtė pikė pikpamja e jote nuk mund tė jetė aspak e krishterė, por edhe nėse ti e kė pėrdorur si tė tillė ėshtė e gabuar. Nėse Zoti na krijoi tė pėrkryer dhe ne jemi mėkatarė kjo si mund tė ndodhė? Si mėkatuan Eva dhe Adami kur ata ishin tė pėrkryer? “Dhe Perėndia pa se gjithēka ishte e mirė”, por ėshtė tjetėr e mira dhe tjetėr e perkryera, po tė ishte se ne do tė ishim tė pėrkryer tė gjitha sa ke diskutuar nuk marrin vlerė, atėherė cila ėshtė e reja qė solli Krishti, nga se na shpėtoi? Apo mos vallė shpėtoi tė pėrkryerit, tė cilėt nga natyra janė tė shpėtuar?
    Do tė doja tė mos ndalem mė gjatė dhe nė ēdo paragraf, sepse ndonėse shume lakonik besoj se jam zgjatur shumė dhe jam akoma nė libri I parė I Biblės, qė do tė thotė se pėr tė arritur tek I fundit me kėto pėrgjigje tė shkurtra do tė mė duheshin muaj dhe gjithashtu mendoj, qė ti bie nė tė, thelbit tė temės.
    E para e punės qė tė flasim si ka qenė krishtėrimi, nėse ka pasur tempuj, prifterinj apo rituale tė tjera duhet tė konsultojmė burimet e viteve tė para tė krishterimit.
    Kėto burime janė tė krishtera dhe jo tė krishtera.
    Nė burimet e krishtera do tė fusim shkrimet e dhiatės sė re, letrat qė tė krishterėt kanė shkėmbyer njėri me tjetrin, apologjitė e krishtera tė kohės dhe rekomandime tė dėrguara nga njėra kishė tek tjetra.
    Nė burimet jot ė krishtera do tė fusim tė gjitha ato informacione qė vijnė nga jashtė kishės.
    Pėrsa u pėrket kėtyre burimeve vėrtetojnė se tė krishterėt e parė kanė pasur dhe tempuj dhe priftėrinj dhe praktika tė tjera deri nė flijim.
    Vetė Zoti Krisht shkonte nė tempull pėr tė adhuruar, ai vetė pranonte priftėrinė madje dhe praktikat e ndryshme fetare. Shkonte tė shutunave nė sinagogė, shkoi nė Jerusalem pėr tė falur Pashkėn, hėngri me dishepujt darkėn e pashkės, madje u rrethpre, hyri si foshnjė nė Tempull dyzet ditė pas lindjes, mori emrin ditėn e tete, u pagėzua nga Joani nė Jordan, agjėroi etj. Madje ai vetė e ruan rendin e priftėrinjve, ndonėse I kritikon ashpėr ata, nuk e dėnon apo shkatėron kėtė rend. “Ato qė ata iu thonė nga katedra bėhini, por mos bėni veprat e tyre” Mattheu. Pas shumė mrekullish qė ai bėnte I dėrgonte njerėzit tė rrefeheshin tek priftėrinjtė, jo vetėm duke e respektuar kėtė rend, por edhe duke rivlerėsuar dhe duke bėrė priftėrinjtė pjesėtarė tė mrekullisė sė tij. Apostull Pavli, kur I thanė se shau kryepriftin, kėrkoi fale duke thėnė se nuk e dinte, apo mos vallė shkrimi gėnjen? Apostull Petroja dhe Joani shkonin nė Tempull regullisht, ku edhe predikonin, madje kasha e parė e krishterė u pėrhap brenda sinagogės, nė njė vend tė caktuar lutjesh dhe adhurimi. Ungjillori Matthe jo vetėm qė nuk I pėrbuz praktikat fetare por I rivlerėson ato duke I vendosur nė tekstin e Ungjillit tė shkruar prej tij. Madje dhe vetė apostujt qė e pėrhapėn krishterimin pėr tė cilin ju po flisni ishin praktkantė tė traditave judaike, pėr tė cilat flasin qartė ngjarjet qė tregohen nė librin e veprave tė apostojve.
    Vetė Krishti thotė shkoni dhe pagėzoni, ose “Ky ėshtė Trupi im…ky ėshtė Gjaku im…bėjeni kėtė nė kujtimin tim.” Apo mos vallė kėto nuk janė praktika.
    Nė letrat e apostojve flitet qartė dhe shkoqur pėr Diakonė, Presviterė dhe Episkopė. Fjala diakon do tė thotė shėrbėtor, njėlloj si levitėt por ne forma dhe mėnyra tė tjera adhurimi, presviteri nuk ėshtė asgjė mė shumė apo mė pak se njė prift, episkopi ėshtė pikėrisht njė mėkėmbės I apostojve ose ndryshe njė kryeprift.
    A nuk mblidheshin tė krishterėt nė shtėpitė e tyre dhe kryenin agape, nuk mblidhen presviterėt dhe tė luten pėr tė sėmurin duke e lyer me vaj dhe Zoti do ta shėrojė tė sėmurin sipas letrės sė Jakovit.
    Apo mos vallė shkrimtarėt e vjetėr tė krishterė gėnjejnė kur thonė si pėrshembull Tertuliani, Justini, Kelmendi episkopi I Romės, Polikarpi I Smirėnės dhe shumė tė tjerė qė I pėrkasin shekullit tė parė, kur thonė se tė krishterėt ēdo tė dielė mblidhen nė njė vend tė caktuar ku luten, lexojnė pjesė nga shktimet, kėndojnė, kryejnė flijimin pa gjak dmth falenderimin hyjnor tė cilin e pregatit episkopi dhe ua ndan mė pas tė gjithė atyre qė janė tė pagėzuar. Apo mos vallė gėnjejnė kur thonė se falenderimi behet me bukė ujė dhe verė dhe qė pas lutjeve tė gjithė ata qė marrin prej tyre, marrin trupin dhe gjakun e Krishtit sikundėr ai ka thėnė.
    Por edhe nėse kėta si tė krishterė tė kohve mė tė hershme tė krishterimit gėnjejnė, pėrse do tė gėnjenin duke thėnė po tė njėjtat gjėra historianėt romakė tė kohės, apo guvernatorė dhe pushtetarė tė tjerė nė letrat dhe kronikat e tyre qė ruhen edhe sot.
    Kėshtu qė po tė them ty edhe tė gjithė tė tjrėve se krishterimi nuk lindi pa tempuj priftėrinj dhe praktika, por u bė I tillė mė pas nga disa njerėz tė marrė si Martin Luteri me shokė. Krishtėrimi mor zotni nuk lindi ai ishte njė zhvillim organik I judaizmit, sipas fjalės sė Zotit …nuk erdha ta prish ligjin port a pėrsos atė. Dhe krishtėrimi nė vetvete nuk zuri fill ashtu nga hiēi por ishte pėrsosja e jo vetėm e ligjit por edhe e praktikave dhe ritualit. Po tė shohėsh nė kohėt e para tė krishtera askush nuk e ndante dot njė tė krishter nga njė jude, sepse krishterimi shihej si pjesė e judaizmit.
    Por ky krishterim qė njeh ti nuk ėshtė veēse njė krishterim qė lindi po aq vonė sa Martin Luteri dhe qė pėr fat tė keq nuk mund tė ketė asnjė lidhje me krishterimin.
    Nėse do tė njohėsh krishterimin e vėrtetė fillo tė numurosh vitet mbrapsh, tė studiosh dhe tė shohėsh me vėmendje zhvillimin e kishės nė histori duke shkuar kėshtu deri nė kohėt apostolike dhe do tė shohėsh qė ai krishtėrim ekziston edhe sot po aq I pastėr, po aq I thjeshtė dhe po aq I vėrtetė sa krishterimi I shekullit tė parė. Atje do tė gjesh edhe pėrgjigjet qė nuk I di, mėnyrėn e adhurimit, ritualet dhe gjithēka tjetėr qė deri tani e akuzon kot. Atje do tė gjesh tė pa shkėputur traditėn e apostojve dhe trashėgiminė apostolike si atėherė.
    Unė qė po ju jap kėtė pėrgjigje jam orthodhoks dhe pjesėtar I kėsaj kishe dhe I kėtij krishterimi pėr tė cilin flas. Pėr KISHĖN DHE KRISHTERIMIN.
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Kryeengjelli : 09-03-2007 mė 07:04

  9. #9
    Paqe! Maska e Matrix
    Anėtarėsuar
    02-11-2002
    Vendndodhja
    Nė Zemrėn e Hyjit!
    Postime
    3,123
    Ajo qe dua te sqaroj pak eshte se ekzistojne 2 Tipe prifterie.

    Eshte prifteria Melkezediane dhe ajo Aronike.

    Tipi i pare eshte prifteria e perjeteshme e Krishtit. Kjo prifteri eshte para prifterise Aronike, dhe njekohesisht prapa saj.
    Prifteria Aronike eshte prifteri e kufizuar ne shume aspekte.

    Nje nga tundimet kryesore te te krishtereve te hershem ishte aplikimi i rregullave judaike ne Kishe. Kjo trajtohet gjate ne Letren per Galatianet.

    Ndersa prifteria Melkezedekiane, trajtohet ne Letren per Hebrenjte
    Krishti: Ne Qiell me lavdine Hyjnore, ne toke me perulesine e sherbetorit!

  10. #10
    i/e regjistruar Maska e marcus1
    Anėtarėsuar
    21-03-2003
    Vendndodhja
    Greqi
    Postime
    2,574
    Kryeengjell, do te te pergjigjem duke cituar vetem ato pjese qe une i quaj me te rendesishme.

    Fjala “fe” ėshtė njė fjalė e cila vjen nga “fejth”, qė do tė thotė besim. Nėse e shohim kėshtu krishterimi ėshtė njė fe.
    Nėse pėrpiqemi qė nėpėrmjet kėsaj fjale tė kuptojmė gjėra tė tjera si praktika dhe rituale, krishterimi nuk ėshtė njė fe.
    Po tė shohim shkrimet e hershme tė krishtera, tė cilat u pėrkasin 100 viteve tė para tė krishterimit do tė dilnim nė konkluzionin se krishterimi ėshtė njė pėrjetim. Njė I krishterė nuk beson thjesht nė njė Perėndi apo forcė abstrakte por krijon njė marrėdhėnie konrete me njė person konkret, nė mėnyrė individuale dhe kolektive njėkohėsisht, marrėdhėnie e cila realizohet brenda besimit, shpresės dhe dashurisė qė ėshtė fillimi dhe fundi I gjithēkaje. Megjithėatė askush nuk mund tė pėrjashtojė nga krishterimi praktika dhe rituale qė e shoqėrojnė atė nga vitet e tij tė para.
    Plotesisht dakort me kete pjese. Eshte e vertete, me se e vertete se Krishterimi eshte nje perjetim dhe per te pare kete gje nuk eshte nevoja te shkojme ne shkrimet e te Krishtereve te pare, por ne jeten e gjithsecilit qe beson me zemer te paster ne Krisht.

    Por problemi qendron se, ndersa ti e pranon se Krishterimi eshte nje perjetim dhe jo nje besim ne nje force abstrakte, ti e mohon ne nje fare menyre ne shkrimin tend. Pse, sepse ti beson se vetem ata qe jane te Krishtere Ortodokse mund te perjetojne Krishtin, ne nje kohe qe per perjetimin e besimit e tyre te thelle dhe te paster mund te deshmojne me qindra e mijera njerez gjate shekujve dhe deri me sot, por qe nuk i perkasin Kishes Ortodokse.


    Nėse njeriu ishte I destinuar tė bėhej fetar do tė them qė kjo fjalė qė ti pėrdor ėshtė e huaj pėr krishterimin, madje nė fjalorin e mirfilltė tė tij nuk ka kuptim. Njeriu u krijua I lirė dhe me mundėsi zgjedhjen, fatkeqėsisht zgjodhi rrugėn e mėkatit. Kjo do tė thotė se njeriu I krijuar pas ikonės dhe ngjashmėrise sė Perėndisė u rebelua kundėr Krijuesit, si rrjedhijė ky rebelim solli dhe turbullimin shpirtėror tė njeriut. Humbja e gjendjes sė pastėr bėri qė njeriu tė mos shohė qartė atė nga i cili ishte krijuar. Si rrjedhojė dhe adhurimi I tij nuk mund tė ishte si mė parė, qė do tė thotė edhe vetė rituali I adhurimit pėsoi tė njėtin fat.
    Jam plotesisht dakort me ty persa i perket faktit se njeriu u krijua i lire. Por nuk jam dakort per sa i perket "ndryshimit te ritualit te adhurimit". Para se te mekatonte nuk kishte ndonje ritual adhurimi. Ritualet e adhurimit filluan pasi njeriu kishte rene. Renja e tij e kufizoi mundesine e Tij per te pasur shoqeri me Zotin dhe per te adhuruar Ate. Njeriu filloi te "shpikte" menyra per "ta marre me te mire" Zotin dhe sic e kam thene gjithcka kishte te bente me ritualet ne Dh.V. ka qene nje fare pregatitje e asaj gjeje madheshtore qe do vinte ne te ardhmen. Te gjitha ritualet e Dh.V. kane qene nje hije e realitetit, nje realitet qe na u zbulua neve njerezve te epokes se Dh.R.

    Ju thoni se Zoti nuk e kishte nė mendje dhe nė planet e tij tė krijonte njė fe. Atėhere si mund tė flasėsh pėr Qenijen absolute e cila I njeh tė gjitha dhe qė gjithēka ekziston nė planin e tij? Sepse mendoj unė nėse ka ndodhur kėshtu do tė thoja qė Perėndisė I doli situate jashtė kontrollit; mosqoftė e kėshtu. Megjithėatė do tė jap njė pėrgjigje, Perėndia si I gjithėditur di gjithēka nė paranjohjen e tij, dhe atė ēka do tė ndodhte ai e njihte. Sepse Perėndia jeton jashtė kohe dhe hapėsire, si rrjedhojė nuk ėshtė I kufizuar prej tyre, si rrjedhojė tek Ai nuk ekziston nocini njerėzor I kohės, nuk ekziston e shkuara dhe as e ardhmja, Ai jeton nė tė tashmen absolute. Si rrjedhojė ai njeh gjithė atė qė ne kryejmė nė kohė, nė tė tashmen e tij. Mjaft pėr kėtė ide.
    Perseri jam plotesisht dakort me ty. E kam mjaft te qarte ate qe ti ke thene dhe qe une kam bere me te zeza. Eshte me se e vertete, por kjo nuk do te thote se fjalet e mia jane kontradiktore. Aspak, ne thjeshte te kufizuar nga gjendja jone natyrore, perdorim fjale te cilat shpesh here nuk mund te shprehen ndryshe. Pastaj mos harro se edhe ne Bibel shpesh here perdoren fjale te tilla, te cilat jane shume te varfera per te pershkruar karakterin e Zotit. Fjale si "Zoti u pendua" apo "Zoti eshte ziliqar" (zilotipos) shpresoj se tregojne qarte se perputhen mjaft mire edhe me ate qe kam thene une per sa i perket Planit te Tij.

    Ndėrsa ritet fetare nuk janė pėrdorur asnjėherė nė kuptimin kaq tė thatė sa e pėrmend ti, pėr tė kėnaqur Perėninė. Ato janė pėrdorur nga njerėz tė ndryshėm nė kohė dhe forma tė ndryshme si mjet qė njeriu I rėnė nė mėkat tė afrohej sa mė pranė Zotit nėpėrmjet ritualit. Pra rituali ėshtė pėrdorur si mjet pėr tė arritur qėllimin. Dhe Zoti nuk ėshtė kėnaqur nga rituali I flijimit, por nga falenderimi, ndjesa, dhe pendimi qė njerėzit ofronin duke e shprehur me anė tė ritualit. Pasi duke qenė qenie psikosomatike adhurimi nuk mund tė ishte vetėm I njėanshėm, pasi njė njeri I plotė nuk mund tė ofrojė njė adhurim gjysmak.
    E thashe edhe nje here, rituali eshte nje hije e realitetit. Kur ajo qe eshte e vertete ndodh, njeriu nuk ka me nevoje per ato qe zevendesonin te verteten, realen.

    Eshte e vertete se rituali perdorej si mjet per te arritur qellimin, por me ardhjen e Krishtit, me kryqezimin dhe ringjalljen e Tij, qellimi u plotesua, njeriu kishte mundesine te kryeje rituale te verteta, reale, frymore, brenda qenjes se tij, aty ku vete Krishtin banon.

    Ai e krijoi njeriun tė pėrkryer. Edhe nė kėtė pikė pikpamja e jote nuk mund tė jetė aspak e krishterė, por edhe nėse ti e kė pėrdorur si tė tillė ėshtė e gabuar. Nėse Zoti na krijoi tė pėrkryer dhe ne jemi mėkatarė kjo si mund tė ndodhė? Si mėkatuan Eva dhe Adami kur ata ishin tė pėrkryer? “Dhe Perėndia pa se gjithēka ishte e mirė”, por ėshtė tjetėr e mira dhe tjetėr e perkryera, po tė ishte se ne do tė ishim tė pėrkryer tė gjitha sa ke diskutuar nuk marrin vlerė, atėherė cila ėshtė e reja qė solli Krishti, nga se na shpėtoi? Apo mos vallė shpėtoi tė pėrkryerit, tė cilėt nga natyra janė tė shpėtuar?
    Ketu me duket se po behet loje fjalesh. Me ate llogjike qe ke perdorur, tregon se Perendia e krijoji njeriun me te meta. Prandaj edhe njeriu mekatoi. Kjo nuk eshte e vertete. Perendia e krijoji njeriun te perkryer (gjithacka qe Ai krijoji ishte e mire), por Perendia i dha njeriut liri te plote. Kete liri njeriu e perdori ne dem te tij. Kur njeriu mekatoi, ai ra, fryma e tij vdiq dhe si i tille nuk kishte mundesi te komunikimi me Perendine.

    Krisht na shpetoi nga mekati qe ne rame. Pas mekatit ne humbem gjendjen e perkryer qe kishim. Kaq e thjeshte eshte.

    Pėrsa u pėrket kėtyre burimeve vėrtetojnė se tė krishterėt e parė kanė pasur dhe tempuj dhe priftėrinj dhe praktika tė tjera deri nė flijim.
    Persa i perket burimeve te hershme (pervec informacinit qe marrim nga bibla) vertetojne se te Krishteret e pare nuk kane pasur as tempuj as prifterinj dhe as flijime. Krishterim eshte feja (nese feja do perktheheh besim, sic e ke thene ne fillim te shkrimit tend) e pare qe lindi pa tempuj dhe prifterinj. (Mund te sjell, nese gjej kohe edhe shkrime te historianeve per keto qe kam thene me lart)

    Nė letrat e apostojve flitet qartė dhe shkoqur pėr Diakonė, Presviterė dhe Episkopė. Fjala diakon do tė thotė shėrbėtor, njėlloj si levitėt por ne forma dhe mėnyra tė tjera adhurimi, presviteri nuk ėshtė asgjė mė shumė apo mė pak se njė prift, episkopi ėshtė pikėrisht njė mėkėmbės I apostojve ose ndryshe njė kryeprift.
    E kam dhene nje here shpjegimin per kete ceshtje ne shkrimin tim te mesiperm. Ti nuk me ke dhene nje pergjigje te kenaqshme. Fakti se egzistonin presvitere, episkope dhe dhjakone, nuk do te thote se ata benin te njejtat gjera qe bejne sot prifterinjte. Nese duam te shohim me te vertete realitetin, ritet fetare te kishave institucionale sot, nuk kane as edhe ngjashmerine me te vogel me kishen e hershme.

    A nuk mblidheshin tė krishterėt nė shtėpitė e tyre dhe kryenin agape, nuk mblidhen presviterėt dhe tė luten pėr tė sėmurin duke e lyer me vaj dhe Zoti do ta shėrojė tė sėmurin sipas letrės sė Jakovit.
    Ku ndodhet tempulli ne kete pasazh? Pikerisht keto gjera qe ke pershkruar me siper nuk ndodhin sot ne kishat institucionale.

    Apo mos vallė shkrimtarėt e vjetėr tė krishterė gėnjejnė kur thonė si pėrshembull Tertuliani, Justini, Kelmendi episkopi I Romės, Polikarpi I Smirėnės dhe shumė tė tjerė qė I pėrkasin shekullit tė parė, kur thonė se tė krishterėt ēdo tė dielė mblidhen nė njė vend tė caktuar ku luten, lexojnė pjesė nga shktimet, kėndojnė, kryejnė flijimin pa gjak dmth falenderimin hyjnor tė cilin e pregatit episkopi dhe ua ndan mė pas tė gjithė atyre qė janė tė pagėzuar. Apo mos vallė gėnjejnė kur thonė se falenderimi behet me bukė ujė dhe verė dhe qė pas lutjeve tė gjithė ata qė marrin prej tyre, marrin trupin dhe gjakun e Krishtit sikundėr ai ka thėnė.
    Por edhe nėse kėta si tė krishterė tė kohve mė tė hershme tė krishterimit gėnjejnė, pėrse do tė gėnjenin duke thėnė po tė njėjtat gjėra historianėt romakė tė kohės, apo guvernatorė dhe pushtetarė tė tjerė nė letrat dhe kronikat e tyre qė ruhen edhe sot.
    Nga pjeset qe po citoj nga ty, nuk shoh gjekundi per tempuj apo edhe per prifterinj. E kam shpjeguar ne shkrimin tim te meparshem se presviteret, episkopet apo dhjakonet nuk kishin asgje te perbashket me prifterinjte e sotem, per sa i perket detyrave te tyre.

    Kėshtu qė po tė them ty edhe tė gjithė tė tjrėve se krishterimi nuk lindi pa tempuj priftėrinj dhe praktika, por u bė I tillė mė pas nga disa njerėz tė marrė si Martin Luteri me shokė. Krishtėrimi mor zotni nuk lindi ai ishte njė zhvillim organik I judaizmit, sipas fjalės sė Zotit …nuk erdha ta prish ligjin port a pėrsos atė. Dhe krishtėrimi nė vetvete nuk zuri fill ashtu nga hiēi por ishte pėrsosja e jo vetėm e ligjit por edhe e praktikave dhe ritualit. Po tė shohėsh nė kohėt e para tė krishtera askush nuk e ndante dot njė tė krishter nga njė jude, sepse krishterimi shihej si pjesė e judaizmit.
    Por ky krishterim qė njeh ti nuk ėshtė veēse njė krishterim qė lindi po aq vonė sa Martin Luteri dhe qė pėr fat tė keq nuk mund tė ketė asnjė lidhje me krishterimin.
    E ke shume gabim. Ne radhe te pare Martin Luteri nuk i shpeton sistemit fetar. Edhe ai dhe levizja e tij eshte pjese e nje sistemi fetar dhe ne shkrimin tim, pamvaresisht se nuk e kam permendur, fus edhe Protestantizmin ne te njejtin sistem fetar.

    Mos harro problemet e medhaja qe i shkaktuan judenjte e Krishtere Palit ne mbjelljen e kishave te tij. Ishin ata judenj qe nuk mund te shkeputeshin dot nga ligji i tyre dhe nuk mund te kuptonin se fakti se ata i zbatonin disa rregullat te ligjit, nuk detyronte edhe paganet tashme te kthyer ne te Krishtere, te zbatonin te njejtin ligj. Akoma edhe Pjetri ra ne kete kurth dhe per kete gje, u qortua publikisht nga Pali.

    Judenjte e pare nuk mund te dilnin dot nga mentaliteti i tradites se tyre mijeravjecare, prandaj edhe ne fillim ata e kishin shume te veshtire te ungjillezonin Krishtin ne bote, saqe u desh qe Pjetri te kishte vegim ne menyre qe te binden se duhet t'ja ungjillezojne Krishtin edhe jo judenjve. Megjithese e kuptuan kete gje, perseri ata nuk e praktikuan. Ishin Qipriotet qe kishin besuar ne Jerusalem qe kur u perndoqen e hapen krishterimin edhe ne Antiok. Po te ishte per judenjte, ata nuk do kishin bere asgje.

    ai krishtėrim ekziston edhe sot po aq I pastėr, po aq I thjeshtė dhe po aq I vėrtetė sa krishterimi I shekullit tė parė.
    Amen! (Amin ) Vetem se ky Krishterim nuk eshte Krishterimi qe ti ke ne mendje.

    Te falenderoj per pergjigjen tende dhe te uroj paqen e Zotit tone Jezu Krisht.
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga marcus1 : 09-03-2007 mė 10:15
    The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •