Kadri Roshi

[Dj-GabrieL]

Ngushellimet me te sinqerta per shoket/miqt dhe vecanerisht familjes.

[Ingenuous]

Skena shqiptare humbi nje prej aktoreve me te medhej te saj.
Shqiperia nje artist te popullit, kolosin e artit te saj.

Ngushellimet e mija familjes se tij,
ingenuous

[Militik]

Shum aktore po vdesin kto vitet e fundit.

[beni67]

Pamvaresisht prej bindjeve te tij ai ngelet nje aktor i madh i skenave shqiptare.
Ngushellime familjes Roshi

[Aloa]

I Paharrueshem Mbetet..................

[Zemrushja]

Ngushellime familjes

Zemrushja

ps. sikur ishte dhe nje teme tjeter..

[ShocK]

U shuajt nje nga yjet e kinematografise Shqiptare
50 vjet karriere ne supe,Aktori I Shekullit per Shqiperine.
Nderime Kadri Roshit per cfare i ka dhene Artit Shqiptar.
I perjetshem qofte kujtimi i tij.

[DI_ANA]

Nje respekt te vecante per kete aktor te madh....
Nje humbje e madhe per familjen e tij...per kinematografine shqiptare dhe per te gjithe popullin tone...Vepra etij do ngelet e pavdekshme ne historine e kinematografise sone.
Ngushellime ndaj familjes...

respekte

[troptit]

Tung!
Jeta e artisteve si Kadri Roshi shenohet vetem nga nje date. Nga ajo e lindjes!Ajo cka e ben ate te pavdekshem eshte arti i tij. Them te Pavdekshem se me te vertete se shume njerez, me siguri, do te harrojne diten kur ai u nda fizikisht prej nesh. Dhe ka mundesi qe prej kesaj dite do te mbajne mend,qe diten qe u varros ky mjeshter i madh i aktrimit, moti shprehu hidherimin e tij.
Por askush nuk do te harroje kurre emocionet e thella qe ky kollos i teatrit dhe ekranit, i ka falur gjate karrieres se tij! Dhe keto emocione do ti rijetoje sa here te permendet, qofte edhe shkarazi, emri i "Artistit te Popullit",Kadri Roshi!
Te faleminderit per gjithshka!

[Davius]

Vjeshta e dytė e Kadri Roshit

Elsa Demo

Gjendja e aktorit duket e përmirësuar në një nga dhomat e pavionit VIP në spitalin ushtarak. Me një kujtesë vitale, 79- vjeçari Kadri Roshi nuk mendon se do tė ngjitet në skenë dhe nga ana tjetër shpreh qëndrimin e tij politik për forcën e majtë që shpreson të fitojë zgjedhjet lokale
Është vjeshta e dytë që aktori humbet në peshë dhe nuk kontrollon dot raportin me ushqimin. Gjendja shëndetësore e Kadri Roshit, i shtruar prej nëntë ditësh në pavionin VIP të spitalit ushtarak erdhi në qendër të vëmendjes nga një vizitë shoqëruar nga kamerat televizive që do t'i bënte Ministri i Shëndetësisë dhe ajo "vajza e shkathët" e qeverisë që quhet Ermelinda Meksi. "Kjo është hapësira më e madhe që kam pasur ndonjëherë", thotė si me shaka artisti, për dhomën ku i shërbejnë disa infermiere, të cilat me të parë aparatin fotografik në dorë të bëjnë shenjë për një foto me aktorin. Gjendja duket e përmirësuar, por fiziku i tij është i hollë e i brishtë nën pizhamën e çngjyrosur. Nostalgjia, si njė ankth i padukshëm dhe i pranishëm shtohet sa herë që vizitorët, të afërm e të largët, të njohur e të panjohur, patriotë nga Myzeqeja e kolegë të skenës, i kujtojnë se duket mirë. Një regjisor i ardhur nga larg i thotë se ka shkruar një dramë për Ismail Qemalin duke pasur parasysh portretin e Kadri Roshit. I shtrëngon dorën dhe i thotë se një rol të vogėl do donte ta luante aty "sa për të kujtuar se jam gjallë". Aktori tregon një lloj bindjeje se nuk mund të ngjitet më në skenë, megjithëse të tjerët pėrqark nuk ia shpërfillin haptazi. Ndez cigaret e veta "Slim" që i mban në xhep të pizhamës dhe të tjerë e shoqërojnë me duhan të fortë. Një shef kabineti ministrish, ndërsa bëhet gati të largohet dhe pasi ka bërë foto me artistin i premton se me të dalë prej këtej, rruga e parë që do të bëjnë së bashku do të jetë drejt Divjakës. Dhe ky njeri i premton se do të jetë ai vetë që do të bëjë shoferin për aktorin e madh.

Artisti e dëgjon si me veshë të ngrirë dhe përshendeten për të pritur vizitorë të tjerë.

Hyrje daljet e sforcojnė disi, aq sa nis e pi disa cigare njëra pas tjetrës. Thotë se kujtesën ia pengon një marrjemendje, megjithatë lutet se nuk do të rrijë vetëm, se ka nevojë për njerëz. Dhe ia beh me vargjet e Shekspirit, vënë në gojë të Hamletit, se ç'krijesë na qenka njeriu, duke kujtuar se dikur ka luajtur personazhe të pakthyeshëm. Dhe pasi ka numëruar virtytet e krijesës humane të Rilindjes sipas Shekspirit, aktori shton me të qeshur "ky duhet të ishte njeriu, por s'është".

"Kadri, ajo që na ke dhënë me filmat e tu na ka hequr stresin",- thotë dikushi që më pas tregon se ka qenë figurant në disa filma me artistin, në profesion është bojaxhi dhe se njihen bashkė prej 30 vjetėsh. Pastaj i kthehet dhe i thotë se pas të hënës, kur mjekët të kenë vendosur daljen nga spitali, frymën do ta mbajnë për peshk. Ndërsa i njohuri i ka hapur bisedën e kinemasë dhe në krah i rri regjisori Viktor Gjika, Kadri Roshi më në fund bën një deklaratë jo të zakontė, se cili paskësh qenë roli i tij më i mirë në kinematografi. Përballë ka regjisorin e "Njeriut me top", ku ai ka interpretuar plakun Mere, të parin e një fisi fshati gjatë Luftës së Dytë Botërore, i urtë dhe gojëzeher njëherësh. "Plaku Mere, është kurora e roleve tė mi. Atë e kam ndërtuar vetë nga e para si kam ditur", - thotë aktori. "Aty nuk dukej aspak dora e regjisorit. Kjo do të thotë se ia kishë dalë mbanë."

Por bisedës me aktorin nuk i shpëton dot atmosfera e fushatës për zgjedhjet vendore. U duk sikur e gjeti zbulur pyetja, përse nuk u bë pjesë e kësaj fushate krah të majtëve, ashtu si dy vjet më parë, ku kishte shfaqur hapur qëndrimin e tij politik. "Fillimisht si figurë nderi përbri kandidatit Luan Rama",- kujton i ngacmuar ai. "Nuk e kam fshehur ndonjëherë se jam me socialistët",- thotë ai dhe më pas shton se ishte disi i zhgënjyer prej tyre, pasi kishte marrë pjesë në disa fushata nëpër fshtara e qytete të ndryshme të vendit, ku figura e artistit të madh ishte një votë më shumë për deputetin e zonës.

Nuk deklaron qartë përse erdhi ky zhgënjim i tij, e megjithatë nuk e vë në dyshim se Partia Socialiste do t'i fitojë këto zgjedhje, pavarësisht ç'flitet për prapaskenat e saj politike. Me sa duket për artistin, e majta duhet të korrigjojë diçka në politikën e saj në emër të interesave më të mëdha, ato shqiptare, të afrohet dhe dialogojë me "armiqtë" e saj.

Pastaj kureshtarët e pyesin në veçanti se ç'mendon për kryetarin e bashkisë së Tiranës Edi Rama, që kandidon sërish për këtë post. Para se të përgjigjet ul rëndë kryet, sikur të mos dojë t'i shkojë përgjigja kot në radhën e shumë opinioneve nga më ekstremet që qarkullojnë sot për artistin politikan. "Ai punon dhe ka për të fituar." Si për analogji është kthyer nga e kaluara e vet e vështirë, që përtej modestisë thotë se është njeri "me katër klasë shkollë". Lindi në Ballsh në vitin 1924, por prindërit i kishte nga Libohova e Gjirokastrës. U ngjit në skenën e Teatrit Kombëtar prej vitit 1945. Për rrugën që ka bërë prej asaj kohe, fjalët janë të tepërta dhe të varfëra për të thënë më shumë se "vetëm puna të nxjerr në selamet, se talenti hyn në punë vetëm nëse derdh lumenj djerse."

Kjo dita e djeshme me pak erë nëpër të që fryn nga dritarja dhe dera e hapur e ballkonit të dhomës Vip, dhe me shiun që duket se do t'ia behë në çast, i duket vërtet ditë vjeshte. Kur vizitorët nuk kanë më ç'të thonë, i çojnë ndërmend për të qindën herë peshkimin. Atëhere të duket se ke plakun përballë detit, heroin e Heminguejit, që pasi ka jetuar me këtë zanat, në moshë të thyer, solli në breg gjahun më të madh të jetës së vet. Pas kësaj plaku shihte në ëndrra luanë të bardhë.

Për të rrëfyer në vargje vuajtjen që heq njeriu për t'ia dalë në këtë jetë, si në një gjendje jermi që ia ka rrëmbushur më parë zemrën, e fytin më pas, Kadri Roshit i vjen në ndihmë Omar Khajami: "Shkëlqej, por syri i verbër nuk më sheh/bërtas, por vesh i shurdhër s'më dëgjon."

Kinema

Një ditë nga një jetë (1994)

Vdekja e burrit (1991)

Fletë të bardha (1990) (TV)

Misioni përtej detit (1988)

Pesha e kohës (1988)

Rekonstruksioni (1988) (TV)

Kur ndahesh nga shokët (1986)

Rrethimi i vogël (1986)

Dasma e shtyrë (1984)

Fejesa e Blertës (1984)

Apasionata (1983)

Era e ngrohtë e thellësive (1982) (TV)

Dëshmorët e monumenteve (1980)

Partizani i vogël Velo (1980)

Ballë për ballë (1979)

Këshilltarët (1979)

Liri a vdekje (1979)

Gjeneral gramafoni (1978)

Njeriu me top (1977)

Shëmbja e idhujve (1977)

Zemrat që nuk plaken (1977)

Fije që priten (1976)

Lulekuqet mbi mure (1976)

Përballimi (1976)

Tokë e përgjakur (1976)

Kur zbardhi një ditë (1971)

Malet me blerim mbuluar (1971)

Tana (1958)