Eduart Selami: President të rizgjidhet Moisiu

[mondishall]

Do vrisja mendjen per presidentin shqiptar, po qe se Shqiperia do ishte shtet presidencial. Sa per Selamin me kembet ne toke, qe permend dikush, me vjen te qesh dhe te qaj. Se kembet mund t'i kesh ne toke, por koken ne hava. Thuaje troc, qe Selami ishte tip idealisti ne politike, por politikes, qe ta dini me mire, i bejne dem dhe jo mire idealistet. Keshtu qe dhe Selami do kalonte pa e kuptuar as vete, nga idealizmi rinor, ne realizmin dyfytyresh, qe s'po na ndahet e s'po na ndahet, ta marre e mira, ta marre.

[Albo]

Moisiu eshte tashme nje figure e konsumuar dhe pjese integrale e pushtetit te korruptuar qe ndertuan socialistet ne 8 vjetet e tyre ne pushtet. Kjo duket tek fakti i thjeshte se perdite ministria e rendit dhe forcat e veta policore por raportojne kapje droge, arrestime trafikantesh e kriminelesh, ashtu sic po mesojme se prokuroria e vendit le te lire njerez te inkriminuar publikisht si "Gezimi i Kashtes". Pra, ngurimi i Moisiut per shkarkimin e Sollakut pas kerkeses se pozites eshte jo vetem i paprecedent por edhe nje veteshkarkim i presidentit te vendit.

Ai president qe i imponohet shumices qeverisese te vendit nuk meriton te marri nje mandat te dyte. Dhe ne rastin e Moisiut, "presidentit konsensual" pa mbeshtetje politike, as qe behet fjale qe ai te rizgjidhet president.

Berisha mbetet rrenja kryesore e konfliktualitetit sikur eshte ne opozite, ashtu edhe kur eshte ne pushtet.

Arsyeja per kete eshte fare e thjeshte, pasi kryeminstri Berisha eshte i vetmi politikan qe prodhon politike ne Shqiperi dhe detyrimisht qe pjesa tjeter e politikes apo shqiptaret e thjeshte do te vazhdojne te pergojojne dhe komentojne inisiativat dhe idete e Berishes.

Berisha nuk eshte e keqja e politikes shqiptare, nje njeri si Berisha eshte ajo per te cilen ka nevoje e majta shqiptare me shume se kurre ndonjehere ne historine e saj. Dhe kjo histeri e juaja ndaj figures se tij eshte nje forme e pandergjegjshme e shprehjes se kesaj xhelozie.

"Anti-Berishizmi" eshte politika e vetme qe njeh e majta shqiptare per arsyen e vetme se ajo nuk ka nje njeri si Berisha qe te prodhoje politike dhe ide qe i apelojne elektoratit te majte shqiptar. Dhe mos u cudisni aspak kur edhe bastionet socialiste votojne per Berishen dhe alternativen e tij sic bene ne grup ne keto zgjedhjet e fundit lokale.

Albo

[Ingenuous]

Ju jap fjalen Zoti Nano dhe.... me falni qe ju kam cilesuar padrino dhe te korruptuar.

[Iceberg]

Moisiu te rizgjidhet!!!
Nese Ed Selami e ka pase me gjithe mend ose e ka lene ajo e shkreta mendje ose ka ndonje lidhje familjare krushqie me Alfred Sollakun.

Moisiu sot per sot eshte e keqja me e madhe e Shqiperise duke mbrojtur nje kryeprokuror te perfolur per lidhjet me krimin dhe qe nuk i dha asnje mundesi qeverise se pas zgjedhjeve te 2005-es te filloje e te luftoje krimin e organizuar ashtu sic ju pat premtuar zgjedhesve.
Kisha ruajtur respekt per Eduard Selamin por me kete prononcim me duhet te reflektoj e ndryshoj mendim.

[Humdinger]

Rexhep Meidani analizon për "Shqip" qeverisjen, debatin për Presidentin, reformimin e PS-së, zgjedhjet e 18 shkurtit dhe ato në Shijak

Meidani: Mbështes Moisiun

Ish-Presidenti, dakord me Edi Ramën: Duhet përkrahur në këtë situatë që "vlon"

Gazeta Shqip


Ish-Presidenti i Republikës, Rexhep Meidani, njëkohësisht një nga figurat kryesore të socialistëve shqiptarë, deklaroi se opozita duhet të hartojë një strategji më të plotë për t‘i propozuar mazhorancës strategjinë për bashkëpunimin institucional. Duke analizuar paketën "Rama", Meidani, gjatë një interviste ekskluzive për gazetën "Shqip", thekson se "këmbëngulja vetëm në një variant strategjik (pra dhe maksimal), në kushte kohore minimale, mund të krijojë dhe mjaft probleme, deri mosmbajtje qëndrimi e premtimi apo dhe njëfarë "bumerangu" në një rrafsh ndërkombëtar...

Zoti President, lideri i opozitës, Edi Rama, këto ditë u paraqiti pesë kushtet e socialistëve për të shmangur zgjedhjet e parakohshme. Sipas jush, a janë këto kushte të realizueshme dhe a mendoni se zoti Berisha do t‘i pranojë ato?

Realisht, këto kushte janë zhbllokuese për situatën aktuale, por dhe për atë të pritshme. Normalisht, në teori, ato duhet të pranohen nga shumica qeverisëse, sepse janë në shërbim të stabilitetit politik, të zhvillimit ekonomik, të realizimit të reformave të domosdoshme dhe të vetë proceseve integruese. Por nuk besoj se ato mund të kthehen në "marrëveshje xhentëlmenësh", ku nuk mund të ketë as një anë politike të fituar. Edhe pse nëpërmjet tyre fiton qytetari shqiptar dhe Shqipëria!...

Kjo, edhe duke pasur parasysh çfarë ka ndodhur gjatë 18 muajve të qeverisjes, në përgjithësi, apo të gjithë atë konflikt të panevojshëm për reformën apo garancitë zgjedhore, në veçanti. Mjafton të kujtojmë dhe udhëzimin e certifikatave një natë para zgjedhjeve në Shijak, për të kuptuar që loja e "maces me miun" mund të vazhdojë dhe pas firmosjes së marrëveshjeve politike dhe mishërimit të tyre ligjor. Me fjalë të tjera, në politikën shqiptare, krahas një mungese të theksuar besimi midis forcave politike, të kultivuar gjatë gjithë këtyre 16 vjetëve, shfaqet po me aq forcë: mbajtja e pushtetit apo marrja e tij deri në mënyrë jo demokratike. Mjaftojnë vetëm këta elementë, krahas shumë të tjerëve, për të kuptuar se dhe nga ana praktike është pothuajse e pamundur që brenda 3-4 muajve të realizohet ajo paketë reformash, që në fakt është mjaft thelbësore për të ecur përpara.

Në këto kushte, ku nuk veçohet (apo, të paktën, nuk kuptohet) aspekti strategjik nga ai taktik, çështja mund të shtrohet shumë më thjesht: Nga ana politike dakord, por cili është, nga ana teknike, varianti maksimal dhe cili është varianti minimal? Përndryshe këmbëngulja vetëm në një variant strategjik (pra dhe maksimal), në kushte kohore minimale, mund të krijojë dhe mjaft probleme, deri mosmbajtje qëndrimi e premtimi apo dhe njëfarë "bumerangu" në një rrafsh ndërkombëtar...

Nuk duhet lënë mënjanë dhe fakti i pozicionit konkret të pozitës, që është më e interesuar që të mos ketë reformë zgjedhore deri në procesin e zgjedhjes së Presidentit të Republikës, pavarësisht se ç‘ thuhet apo ç‘ deklarohet publikisht. Madje, nga shumë të dhëna "lexohet" një variant i fshehtë i saj, që nëse detyrohen të hynë në zgjedhje të parakohshme, preferojnë "heshturazi" të futen me skemën zgjedhore të sotme...

Një tjetër zhvillim i rëndësishëm ishte ndryshimi i qeverisë Berisha. Kryeministri largoi disa nga ekspertët e KOP-it për t‘i zëvendësuar me disa nga zëdhënësit e Partisë Demokratike. Si i keni parë këto lëvizje?

Përshtypja ime (ndoshta dhe fare e gabuar) është se po tentohet një prirje për radikalizim në pozicionimin politik. Të paktën, më parë, kjo është shfaqur jo pak në nivelin mediatik. Po ashtu, nuk mund të mohohet se një pjesë e propozimeve, duke ardhur nga radhët e zëdhënësve, kanë manifestuar probleme serioze në lidhje me respektin, që duhet shfaqur ndaj fjalës së thënë në mënyrë publike apo ndaj institucioneve të larta të shtetit.

Të kthehemi një muaj më pas, te zgjedhjet lokale të 18 shkurtit. Sipas jush, cili ka qenë dimensioni apo mesazhi politik i këtyre zgjedhjeve?

Pavarësisht, disa "deformimeve" deri diku të çuditshme, mesazhi kryesor që dha populli në masën e emancipuar të tij, ishte për urtësi, ekuilibër politik dhe balancim pushteti. Në mënyrë të veçantë, qytetarët dënuan me votë "zhurmuesit" e përditshëm të qetësisë së tyre. Por, nuk mund të mohohet që në këto zgjedhje u shfaq dhe aspekti i votuesit konsumator, që u lodh deri në reagim nga ndërprerjet e energjisë dhe të ujit, nga njëra anë, apo premtimet e përditshme e demagogjike, nga ana tjetër.

Një zhvillim i rëndësishëm në këto zgjedhje ishte humbja e Partisë Socialiste në bastionet historike të saj. Kryetari i PS-së, Edi Rama, theksoi se kjo ka ardhur pasi PS-ja në bastione është plakur, po sipas jush pse ka ndodhur kjo?

Isha në atë mbledhje të Asamblesë dhe të them të drejtën u habita pak nga një arsyetim i tillë. Nuk e di a ishte një mendim pas një analize kolegjiale në kryesi apo thjesht një mendim personal. Sidoqoftë, mund të jetë pjesërisht i vërtetë, por në asnjë mënyrë një argument shterues. Sepse në këto nivele u shfaqën mjaft probleme të tjera që janë mjaft të ndërthurura midis tyre. U përfshinë në procesin e kandidimit nëpërmjet parimit "Një anëtar, një votë" disa kandidatë të pakënaqur nga mënjanimi i mëvonshëm, bile pas një përzgjedhjeje fillestare filloi diskutimi me aleatët, pra u futën në lojë dhe kandidatura të tjera. Në disa zona, humbjet u kushtëzuan nga pakënaqësi të tilla, që u shfaqën nëpërmjet çarjes së votës me kandidatët e pavarur, në vende të tjera patën ndikime negative dhe përfaqësues të ndryshëm të partisë, interesa të lidhura me zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Mund të kenë ndikuar në humbjet përkatëse dhe dobësi në strukturat e partisë, një fushatë e vonuar apo e zbehtë etj. Pra, analiza duhet të jetë shumëdimensionale.

Së fundi, për të qenë i sinqertë, mund të them hapur se intelektualisht e politikisht unë e "urrej" fjalën bastion. Me teori, mendësi e sforcime apo dhe manipulime të tilla ne pengojmë, deri e mbajmë peng emancipimin politik e shoqëror në këto zona...

Muajt po kalojnë pak nga pak dhe po afrohet edhe koha ligjore për zgjedhjen e Presidentit të Republikës. PD-ja ka nxjerrë zyrtarisht zotin Topi si kandidaturë të sajën, disa deputetë të PS-së, zotin Nano, ndërsa disa të tjerë Presidentin aktual zotin Moisiu. Ju zoti Meidani, kë shikoni si personin më të përshtatshëm?

Në fjalën e tij në Ansamble z.Rama kishte mjaft të drejtë dhe qartësi në trajtimin e këtij problemi. Unë personalisht ndaj të njëjtin mendim me të dhe do ta quaja të padëshiruar, madje as etike e as institucionale, një diskutim të mëtejshëm në këtë intervistë. Presidenti Moisiu është në detyrë dhe ai duhet përkrahur e mbështetur në kryerjen e kësaj detyre, mjaft të rëndësishme, sidomos në situatën e sotme, që duket e qetë në sipërfaqe, por në brendësi është e ngarkuar, madje aty-këtu që "vlon" jo pak...

Zoti President, Kosova po afrohet gjithnjë e më shumë drejt përcaktimit të statusit final, që sipas dokumentit të paraqitur nga Ahtisari, është pavarësi e kushtëzuar. Por, Rusia ka deklaruar se do të vendosë veton e saj në Këshillin e Sigurimit. Ju si e shikoni këtë proces, pse ndodh kjo dhe a është real kërcënimi rus për shqiptarët?

Fillimisht, po kthej pak vështrimin prapa. I ndodhur me punë në Madrid, ndoqa deri në detaje deklarimet e ndryshme një ditë pas paraqitjes së paketës së Ahtisarit në Grupin e Kontaktit. Më pëlqeu një kryeartikull në "Financial Times"( më 27 janar 2007) me titull "Kosovo to declare statehood in months" ("Kosova deklaron forminin e shtetit brenda disa muajsh") të përgatitur nga Daniel Dombey në Bruksel dhe Neil MacDonald në Beograd. Madje, në nëntitull theksohej se lëvizja drejt pavarësisë ka mbështetjen e heshtur të BE-së dhe të NATO-s. Kurse në analiza dhe shkrime të tjera nënvizohej kundërshtimi i Rusisë, qoftë dhe me pretekstin e krijimit të një qeverie të re në Beograd, apo mundësia e një vetoje të saj në Këshillin e Sigurimit.

Sidoqoftë, parë në këtë optikë konkrete, paketa Ahtisari, të paktën në nivelin e sotëm, mbart në mënyrë të kushtëzuar pikërisht këtë situatë. Vetë Ahtisari, edhe në variantin e paraqitur, nuk është i sigurt për miratimin e paketës në Këshillin e Sigurimit. Për çdo rast, ai i rezervohet apo, më saktë, i "trembet" kësaj vetoje ruse. Për këtë arsye dhe aktorë të tjerë të fuqishëm ndërkombëtarë kanë lëvizur tashmë drejt Rusisë...

Me këtë sjellje ruse lidhet ngushtësisht dhe fakti që kjo paketë e projekton pavarësinë, por nuk e formulon, nuk e jep atë. Nga ana tjetër dhe në zbatimin e saj mund të shfaqen natyrshëm edhe mjaft shqetësime të tjera, në lidhje me ponderimin maksimal të përfaqësimit të minoriteteve, të objekteve të kultit, shkollimit, gjuhës etj. Pra, në një mënyrë apo tjetrën mund të shfaqen jo pak probleme segregacioni në linja etnike-fetare, edhe pse dokumenti synon të kundërtën. Histori të ngjashme, sidomos në periudhën e fillimit, janë shfaqur dhe ekzistojnë ende në Bosnjë. Por nga një gjë e tillë nuk mund të shpëtohet apo shmanget kur zbatohet "parimi i veprimit minimal" dhe "teknologjia e diplomacisë shumëdimensionale"...

Sidoqoftë, pavarësisht nga këto, miratimi i një rezolute të re është bërë tashmë absolutisht i domosdoshëm për stabilitetin e Kosovës dhe të rajonit. Kjo edhe pse Rezoluta 1244, e miratuar në Këshillin e Sigurimit në vitin 1999, rezultat i një kompromisi të detyrueshëm, shumë shpejt krijoi ngërçe jo të vogla në procesin e ndërtimit dhe funksionimit të plotë të institucioneve demokratike në Kosovë, në zhvillimin e ekonomisë së tregut në mjaft plane, në transferimin e kompetencave nga ndërkombëtarët në vendorët etj. Por mbi të gjitha, e formuluar me ambiguitet diplomatik, ajo krijoi shpresa false te serbët e Kosovës për të bojkotuar procesin demokratik, për të marrë urdhra destruktivë nga Beogradi, për të mos kontribuar edhe ata në ndërtimin e një Kosove të re, të lirë e demokratike, si qytetarë të saj.

Në këtë kuptim, miratimi i një rezolute të re është, pra, një domosdoshmëri e kohës. Madje, mund të thuhet se kjo gjë duhet të ishte bërë disa vite më parë. Ndryshe e thënë, sot, si problem kryesor është formulimi i kësaj rezolute të re dhe miratimi i saj në mbledhjen e ardhshme të Këshillit të Sigurimit. Një qëndrim negativ i Rusisë në këtë këshill, natyrisht, krijon probleme. Por një vonesë tjetër aty është dhe larg interesave afatshkurtra e afatgjata të rajonit, përfshirë dhe të vetë Serbisë, që duhet njëherë e mirë të heqë dorë nga ëndrra e saj anakronike serbomadhe.

Nga ana tjetër, po të shfaqet kjo sjellje ajo e bën edhe më të qartë dhe të "ashpër" prirjen "putiniste" të Rusisë për të rritur me çdo kusht profilin apo rolin e saj në vendimmarrjen ndërkombëtare. Por, në të gjitha rastet, në radhë të parë për interesat e veta, sesa vetëm e thjesht për hatër të Serbisë! Pra, më shumë se për hir të ndonjë aleance "sakrifikuese" Serbi-Rusi, ka arsye mjaft të tjera, që lidhen me problemet e vetë Rusisë dhe të nxjerrjes së përfitimeve maksimale prej kësaj situate, nga njëra anë, apo të minimizimit të problemeve të brendshme të saj, nga ana tjetër...

Po ashtu, miratimi i kësaj rezolute të re është një zgjidhje e dëshiruar, por nuk është zgjidhja e vetme. Njohja graduale bilaterale e pavarësisë së Kosovës është një mundësi tjetër, madje mjaft potenciale. Në këtë kuptim deklarimi i z. Koshtunica për shkëputje marrëdhëniesh diplomatike me vendet, që do të njohin shtetin e pavarur të Kosovës, është jo thjesht një gabim retorik, por një megalomani arkaike e radhës, një shprehje e "ideologjisë" së viktimizimit apo vetë-viktimizimit dhe, për më tepër, një shtysë mjaft negative drejt një vetizolimi të dytë të Serbisë dhe të vetë popullit serb, ndërkohë që energjitë duhet të shpenzoheshin në realizimin e reformave demokratike, të domosdoshme për proceset integruese euroatlantike...

[Humdinger]

Madhi: Duhet pakt me opozitën, për Presidentin

Shekulli


B.S
17-03-2007

TIRANË
- Kryetari i grupit parlamentar të PR-së, Arjan Madhi është shprehur dje pro gjetjes së konsensusit me opozitën, për zgjedhjen e Presidentit të ri të Republikës në muajin qershor, kohë kur përfundon mandati i Presidentit aktual, Alfred Moisiu. Pavarësisht se ka deklaruar mbështetjen e tij personale për kandidaturën e nënkryetarit të PD-së, Bamir Topi, kreu i grupit parlamentar të PR-së theksoi se, për të shmangur një krizë politike, duhet të gjendet rruga e bashkëpunimit me opozitën dhe të zgjidhet një President konsensual.

Me këtë qëndrim, republikani Arjan Madhi ka dalë kundër deklaratës së djeshme të kryeministrit Berisha për mundësinë e zgjedhjeve të parakohshme, në rast se mazhorancës do t'i imponohet kandidatura nga opozita.
Sipas Madhit, konsensusi për këtë çështje duhet të gjendet për hir të stabilitetit të vendit dhe mazhoranca duhet të marrë në konsideratë, nëse opozita do të ketë një kandidaturë të sajën për postin e Presidentit. "I mbetem strikt idesë, se Topi i përmbush kriteret për të qenë një individualitet që do të përfaqësonte mjaft mirë institucionin e Presidentit të Republikës.

Nisur nga kjo, ne do të siguronim një President, që do të përmbushte kriterin e integritetit moral dhe aftësinë e tij në drejtimin e këtij institucioni",- tha Madhi, ndërsa theksoi se nevoja për konsensus në zgjedhjen e Presidentit të ardhshëm të Republikës, u deklarua dje në Tiranë, edhe nga Komisioneri për Zgjerimin në BE, Olli Rehn.