Simone Christicchi

[Dita]

"Ti regalerò una rosa" do hyje tek kenget me te bukura italiane qe jane shkruar e kenduar ndonjehere. Per te te rrenqethur eshte shkruar ajo kenge dhe prezantimi ne Sanremo me karrigen qe vizualizonte catine, nga e cila djali do i jepte jetes fund me fluturim, eshte i paharrueshem.

Videoja gjendet ne http://www.sanremo.rai.it

ose ne youtube ne disa versione.

Teksti i kenges

Ti regalerò una rosa

Ti regalerò una rosa
una rosa rossa per dipingere ogni cosa
una rosa rossa per ogni tua lacrima da consolare
e una rosa per poterti amare
Ti regalerò una rosa
una rosa bianca come fossi la mia sposa
una rosa bianca che ti serva per dimenticare
ogni piccolo dolore

Mi chiamo Antonio e sono matto
sono nato nel '54 e vivo qui da quando ero bambino
credevo di parlare col demonio
cosi mi hanno chiuso quarant'anni dentro a un manicomio
ti scrivo questa lettera perché non so parlare
perdona la calligrafia da prima elementare
e mi stupisco se provo ancora un'emozione
ma la colpa è della mano che non smette si tremare

Io sono come un pianoforte con un tasto rotto
l'accordo dissonante di un'orchestra di ubbriachi
e giorno e notte si assomigliano
nella poca luce che trafigge i vetri opachi
me la faccio ancora sotto perché ho paura
per la società dei sani siamo sempre stati spazzatura
puzza di piscio e segatura
questa è malatia mentale e non esiste cura

Ti regalerò una rosa
una rosa rossa per dipingere ogni cosa
una rosa rossa per ogni tua lacrima da consolare
e una rosa per poterti amare
Ti regalerò una rosa
una rosa bianca come fossi la mia sposa
una rosa bianca che ti serva per dimenticare
ogni piccolo dolore

I matti sono punti di domanda senza frase
migliaia di astronavi che non tornano alla base
sono dei pupazzi stesi ad asciugare nel sole
i matti sono apostoli di un Dio che non li vuole
Mi fabbrico la neve col polistirolo
la mia patologia è che son rimasto solo
ora prendete un telescopio ... misurate le distanze
e guardate tra me e voi ... chi e più pericoloso?

Dentro i padiglioni ci amavamo di nascosto
ritagliando un angolo che fosse solo il nostro
riccordo i pocchi instanti in cui ci sentivamo vivi
non come le cartelle cliniche stipate negli archivi
Dei miei ricordi sarai l'ultimo a sfumare
eri come un angelo legato ad un termosifone
nonostante tutto io ti aspetto ancora
e se chiudo gli occhi sento la tua mano che mi sfiora

Ti regalerò una rosa
una rosa rossa per dipingere ogni cosa
una rosa rossa per ogni tua lacrima da consolare
e una rosa per poterti amare
Ti regalerò una rosa
una rosa bianca come fossi la mia sposa
una rosa bianca che ti serva per dimenticare
ogni piccolo dolore

Mi chiamo Antonio e sto sul tetto
cara Margherita sono vent'anni che ti aspetto
i matti siamo noi quando nessuno ci capisce
quando pure il tuo migliore amico ti tradisce
Ti lascio questa lettera, adesso devo andare
perdona la calligrafia da prima elementare
e ti stupisci che io provi ancora un emozione?
Sorprenditi di nuovo perché Antonio sa volare.

[Jimi_Hendrix]

E di te pakten per cfare flet kenga?

[Dita]

Patjeter qe e di, perndryshe nuk do e kisha marre mundimin ta sillja.

[Jimi_Hendrix]

Nuk besoj, gjithsesi kenge e bukur eshte!

[Dita]

Mjafton te lexosh reagimet ne youtube qe ta shohesh se ka dhe nga ata qe munden te qeshin me kengen. Keshtu qe nuk besoj se ka problem. "Ogni gusto è giusto."

[Alienated]

Po per ne analfabetet qe s'dime italisht - do marre njeri mundimin te na e perktheje???

[Dita]

Per orientim ... pa u kujdesur per sjelljen e rimes ne shqip


Do të të dhuroj një trëndafil

Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të kuq për të pikturuar gjithçka,
një trëndafil të kuq për të ngushëlluar çdo lot tëndin,
dhe një trëndafil që të mund të të dashuroj.
Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të bardhë si të ishe nusja ime,
një trëndafil të bardhë që të të shërbejë të harrosh
çdo dhimbje të vogel.

Quhem Antonio dhe jam i çmendur,
jam lindur në 54-ën dhe jetoj këtu që prej kur isha fëmijë,
besoja se flisja me djallin,
kështu më mbyllën dyzet vjet në një çmendinë.
Ta shkruaj këtë letër sepse nuk di të flas,
fale kaligrafinë prej klase të parë fillore,
dhe habitem që akoma ndiej emocione,
por faji është i dorës që nuk pushon së dridhuri.

Unë jam si një piano me një tastë të thyer,
akordi i çakorduar një orkestre të dehurish,
dhe ditë dhe natë ngjasojnë,
në të pakën dritë që tejshkon xhamat opakë.
Akoma e bëj në brekë sepse kam frikë,
për shoqërinë e të shëndoshëve kemi qenë gjithmonë mbeturina,
kutërbim urine dhe tallash,
kjo është sëmundje mendore e për të nuk ekziston kurë.

Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të kuq për të pikturuar gjithçka,
një trëndafil të kuq për të ngushëlluar çdo lot tëndin,
dhe një trëndafil për të mundur të të dashuroj.
Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të bardhë si të ishe nusja ime,
një trëndafil të bardhë që të të shërbejë të harrosh
çdo dhimbje të vogël.

Të çmendurit janë pikëpyetje pa fraza,
mijëra anije kozmike që nuk kthehen në baza,
janë dordolecë të varur për t’u tharë në diell,
të çmendurit janë apostujt e një Zoti që nuk i do.
E fabrikoj borën me polisterol,
patologjia ime është që kam mbetur vetëm,
tani merreni një teleskop, matini distancat,
e shikoni mes meje dhe jush, kush është më i rrezikshëm?

Brenda pavjoneve dashuroheshim në të fshehtë,
ndanim një qoshe që të ishte veç e jona,
kujtoj çastet e pakët kur ndiheshim të gjallë,
jo si kartelat klinike të stivuara në arkivë.
Nga kujtimet e mia do të jesh i fundit që do të shuhet,
ishe si një engjëll i lidhur tek një termosifon,
e megjithëkëtë akoma të pres,
e nëse mbyll sytë ndiej dorën tënde që më prek.

Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të kuq për të pikturuar gjithçka,
një trëndafil të kuq për të ngushëlluar çdo lot tëndin,
dhe një trëndafil që të mund të të dashuroj.
Do të të dhuroj një trëndafil,
një trëndafil të bardhë si të ishe nusja ime,
një trëndafil të bardhë që të të shërbejë të harrosh
çdo dhimbje të vogël.

Quhem Antonio e ndodhem mbi çati,
Margherita e dashur të pres tash njëzet vjet,
të çmendurit jemi ne kur kurrkush nuk na kupton,
kur deri dhe miku yt më i mirë të tradhëton.
Ta le pas këtë letër, tani duhet të shkoj,
fale kaligrafinë prej klase të parë fillore,
dhe habitesh që unë akoma ndiej emocion?
befasohu sërishmi sepse Antonio di të fluturojë.