Nje nder temat qe me preokupojne keto kohet e fundit eshte dhe ajo e rrolit te emigracionit (emigrantit) ne jeten ekonomike politike e sociale shqiptare.
Ajo qe me duket absurde dhe paradoksale, eshte kujdesi i paket qe qeverite shqiptare i kane kushtuar kesaj ēeshtje, ne kontrast me kujdesin e tepert dhe sevilizmin qe ata i kane kushtuar dhe i kushtojne komunitetit nderkombetar.
Per te mbeshtetur shqetsimet e mia mbi fakte dhe jo pershtypje po jap disa shifra,
- Prodhimi brut shqiptar estimohet te jete rreth 10 miliard euro ne vit.
- Ndihma financiare qe emigrantet dergojne ne Shqiperi, estimohet te jete rreth 2 miliarde euro ne vit.
- Ndihma financiare e nderkombetare (Bashkimi Evropian, etc..) 1992-2005 estimohet rreth 2 miliarde ne total.
Perveē mosperfilljes shteterore, une personalisht, ndjej dhe nje lloj perjashtimi qe vete populli shqiptar (individed) i bejne emigranteve nga jeta politike dhe sociale shqiptare. Mjafton te lexosh disa postime ne kete forum dhe shpejte kupton qe ky eshte nje realitet.
Disi, emigrantet, trajtohen si "tradhetare" qe iken per te rregulluar veten e tyre, dhe per kete arsye ata "nuk kane me goje te flasin" pra jo me te drejte morale per te gjykuar, ose atyre "i ka ngel sahati kur kane hikur" dhe nuk jane me ne gjendje te gjykojne per aktualitetin politik dhe social shqiptar.
Ne nje teme te hapur per "rikthimin" e Eduart Selami't, u be shume zhurme per nje shprehje, "hapesiren" qe ai kerkonte ne politiken shqiptare per nje kthim te mundeshem. Personalish, nuk e njoh fare Eduart Selamin, por me thene te drejten, e kuptoj shume mire se ēdonte te thonte ai me ate shprehje.
Mendoj qe, ne qofte se qeveria dhe shoqeria shqiptare, kerkon rikthimin e emigranteve, duhet te krijoje hapesiren e duhur sociale, ekonomike, politike, etc...
Jam shume i interesuar te degjoj mendime te kunderta.
shnet
Krijoni Kontakt