Skënder P. Luarasi

[monikal]

Pedagogu i nderuar Refik Kadia, ish – student dhe koleg i prof. Skender Luarasit shkruan ne artikullin e tij : “William Shakespeare in Albanian Translations before and during the Communist Era”
The first Albanian translator of Shakespeare’s plays, Bishop Fan S. Noli, the head of
the Albanian Autocephalous Orthodox Church in Boston, USA, was politically motivated
to translate the four tragedies Othello, Macbeth, Hamlet, and Julius Caesar. During the
communist regime in Albania three other distinguished translators of Shakespeare’s works, Skënder Luarasi, Vedat Kokona, and Alqi Kristo, were also politically motivated to translate= several Shakespearean tragedies, comedies and history plays.
When “The Merchant of Venice” was translated by S.Luarasi due attention was given to Heine’s statement “O, Shylock, you are wronged!”
Skënder Luarasi, a scholar well-known for his dissident views, translated “Richard III” and “King Lear” with the oblique hint of denouncing the tyranny of the communist dictator. For a time, he was denied the right to write and publish.
When I was asked to provide a preface to the translation of “Richard III”, everything I wrote about the play, I implied the tyranny of the dictator, who killed his own allies, who was hypocritical and cruel, who was interested in creating a formal “public” consent for his diabolical ruthless elimination of his “enemies” and tyrannical rule. S. Luarasi had translated the tragedy with the implication for the bloody end of the usurper and tyrant.

[monikal]

Në vleresimin e personalitetit te Skender Luarasit shfaqet nje paradoks hiperbolik. Perkunder studjuesve objektive, ka edhe nga ata dashakeqas qe nuk ia permendin as emrin kur mburrin veten me meritat e tij. Nje kritik ka thene: “I madherishmi Skender Luarasi asgje te mos kishte bere per demokracine , mjafton qe na dhuroi shqiperimin e Whitmanit: “Fije bari” . Ky perkthim e beri edhe Prerç Zogajn poet!

THE POETIC VISION OF PREÇ ZOGAJ IN TRANSLATION
By Gjeke Marinaj

Understanding the importance of learning,
Zogaj became a compulsive reader. He spent
most of his free time studying Albanian and
world literatures. In 1975, in the school campus
library, he discovered a book by Walt Whitman
titled Leaves of Grass, translated by Skënder
Luarasi. He was so excited that when his
grandmother visited him, she noticed a change
in his behavior: “She asked me ‘what is the
matter with you?’ and I cheerfully answered: I
am going to be a poet!” (Zogaj). Aware of the
fact that one of the most important steps in the
preparation of a poet was a university education,
he paid maximum attention to his high-school
studies and graduated with distinction in 1976.
Although his poetry does not bear a particular
resemblance to Whitman’s works, he was
greatly inspired by him. “The role of Whitman
in my early poetry was comparable to that of
Rudolf Marku’s in a later period in my career.
Whitman pulled me from the old path. For
a while I had no real direction as a poet and
merely kept trying to improvise…. Then I got
to know Marku, another poet from Lezhë, and
my poetry entered yet a new direction, a unique
path that I still take today each time I write a
poem” (Zogaj).
With Whitman in mind, he became a poet
who effectively articulates the core concept
of his whole Albanian culture in his poetry.
Accordingly, there was a kind of progression
in his works.

[monikal]

Disa dite me pare me rastisi te gjej ne nje kioske librin e çmuar te Skender Luarasit “Fjala shqipe”. Tek i gezohesha fatit takoj pedagogun e nderuar te gazetarise Prof. Bashkim Gjergji te cilit ia dhurova me kenaqesi. Nderkohe na ndal nje zonje intelektuale dhe na pyet se ku mund ta gjente edhe ajo nje kopje te kesaj vepre te rralle te perkthyesit tè Uitmanit pasi i duhej per temen e doktoratures. Ajo ishte shume e interesuar edhe per ndonje shenim kritik mbi shqiperimin e kryevepres “Fije bari” nga Skènder Luarasi, ndaj ne pamundesi qe ti gjej librin “Fjala shqipe” te pakten po i dergoj keto shenime kritike me urimin qe ta ndihe rasti ti lexoje ne kete forum te nderuar shqiptar.

Skënder Luarasi: Hyrje e librit ''Fije bari''
Uollt Uitmani lindi më 31 maj 1819, në një fshat të ishullit Long Ailend, jo shumë larg nga qyteti Bruklin, në familjen e një fermeri të vogël dhe mbas një jete gjithë punë e përpjekje në dobi të kauzës së lirisë e të përparimit, i nderuar nga njerëzit e thjeshtë e qarqet kulturore përparimtare, vdes në Kamden, Nju Xhersi më 1892, në moshë të thyer. Ai shkroi deri ditët e fundit të jetës. Kësaj kohe i përkasin dy lirikat e njohura ’’O yll i Francës’’ dhe ’’Spanjë e
1873-së‘’ ku ai harmonizon lirinë që kërkon aq gjak e mund…
Uollt Uitmani vëllimin e parë me vjersha ''Fije Bari'' e nxorri në dritë në korrik të vitit 1855. Për fat të keq këtë vepër me vlerë të madh, që atëherë nuk kishte më shumë se 94 faqe, autori e radhiti vetë në shtypshkronjë dhe nuk arriti ta nxjerrë më tepër se 1000kopje. ‘’Fije Bari’’ që përmbante në vetvete jehonën e luftës kundër skllavopronarëve dhe të ngjarjeve revolucionare në Europë, nuk u prit mirë .Të rallë qenë ata që e shfaqën haptas simpatinë. Qeveria e kohës, për shkak se vepra u cilësua ‘’antifetare’’ e ndaloi qarkullimin. Gazeta ‘’Nju Jork Taims’’ shkroi: ‘’Cili është ky i ri arrogant që hiqet si poet i kohës dhe si ndonjë derr kërkon nëpër plehrat e kalbura për të na servirur mendime të poshtra?’’
Por pati edhe njerëz përparimtarë në Amerikë e jashtë saj që e përshëndetën daljen e vëllimit si një kryevepër arti.. te këtij ‘’poeti të mahnitshëm amerikan’’.
‘’Fije Bari’’ përmbledh në vetvete një numër të konsiderueshëm vjershash me motive të larme, të marra nga jeta e gjallë. Vepra përshkohet nga një notë e thellë optimizmi dhe sinqeriteti. Ky karakter i krijimeve të Uitmanit dallohet veçanërisht në sfondin e veprave të ngrysura të romantikëve të shek. XIX : Të Poes, Hotornit e të tjerë.
''Toni i gëzuar i vjershave të Uitmanit afirmon me forcë, - thotë kritiku Mendelson - idenë se jeta premton lumturi''.
Fryma e shëndoshë e humanizmit qëndron në bazën e poezisë së Uitmanit. E gjithë vepra e poetit të madh është një himn për njeriun, për punën e tij , për krijimet e tij. Njerëzit në veprën e Uitmanit dinë ta gëzojnë jetën, dinë ta gëzojnë ditën e natyrën e lirë, agimin e purpurt, diellin e ngrohtë. Ata nuk dekurajohen, ata kanë besim në forcat e tyre. Prandaj epitetet që u mvesh këtyre autori, janë karakteristike për atë që nënvizuam më lart. Heroi i tij është njeriu bujar, symprehtë, i gjallë, i gëzuar, i shëndetshëm, madhor-krenar, i arsyeshëm. Edhe natyra, megjithëse nuk ka pasuri të shquara ekzotike prapseprapë në çdo vjershë duket sikur e përkëdhel ëmbël njeriun. Baza e optimizmit të poetit qëndron në demokratizmin e tij, në besimin që ai ka për të ardhmen.
Uitmani ka në qendër të veprës së tij njeriun e thjeshtë, e jo vetëm kaq, por njeriun e thjeshtë të të gjitha racave. Për të të gjithë janë njëlloj, ai admiron aftësitë dhe vetitë e të gjitha racave…
Uitmani paraqitet si një nga poetët më origjinalë, si një nga poetët me forcë të madhe artistike. Në veprën e tij zotëron tematika shoqërore dhe me të ai i drejtohet masës së gjerë. Kjo e ka bërë atë që t'i pasurojë e t'i perfeksionojë mjetet figurative të poezisë. Sipas Uitmanit, poeti duhet të jetë luftëtar i popullit, tribun ideal dhe si i tillë, poezia e tij duhet t'i ngjajë folesë së ''oratorëve të rrugës''. Por vjershat e Uitmanit nuk janë vetëm një ''poezi oratorike'', ato kanë një strukturë ritmike të caktuar. Vargu i tij nuk ka karakterin e vjershës së sistemit silabotonik, por ka ritme dhe kombinime metrike të përcaktuara.
Çdo varg në vjershat e Uitmanit paraqet një njësi të plotë mendimi. Për të kuptuar më mirë mendimin ose për të nënvizuar gjënë kryesore, ai përsërit fjalë ose grupe të tëra fjalësh. Brenda vjershës ka pushime që përsëriten në mënyrë sistematike. Rimën e gjejmë rrallë, por këtë e zëvendëson duke përsëritur fjalë ose grupe fjalësh në fillim, në mes ose në fund të vargut. Përsëritja e fjalëve dhe uniformiteti ritmik i ndërtimit të vjershave të Uitmanit është karakteristikë e poezisë popullore amerikane dhe e folklorit të zezakëve.
Poeti i madh amerikan depërton në ndjenjat e fshehta të njeriut, ai paraqitet si mjeshtër i peizazhit, ka pasuri të madhe emocionale, është i pasur në leksik. Leksiku i tij është ai i i botës industriale, shkencore, i botës së makinave. Uitmani është nga ana tjetër edhe poet me fantazi të guximshme, gjë që vihet re në çdo vjershë të tij. Në krijimet poetike të Uitmanit, në pjesën dërrmuese të tyre, sundon mendimi i gjallë, sundon jeta. Baza e sukseseve artistike të Uitmanit mbetet në fund të fundit humanizmi dhe karakteti popullor i veprës... Uitmani është poeti që ka folur në emër të njerëzve të thjeshtë, si armik i tiranisë e të çdo lloj shtypje, si njeri që ka luftuar për miqësinë e për vëllazërimin e popujve. Gazeta ''Deili Uorker'' ka theksuar se Uitmani nuk është një eksponent muzeumi, por një fushë beteje.
Uollt Uitmani ka hyrë në letërsinë amerikane si poet i madh demokrat. Ai njihet si një nga përfaqësuesit më në zë të traditave realiste në artin amerikan, si një nga artistët më të mëdhenj të fjalës së lirë. Lufta që ai ka bërë me veprën e tij letrare kundër skllavopronarisë, besimi i tij i patundur në të ardhmen e bukur të njerëzve të thjeshtë, arti i tij novator në përputhje me kohën, të gjitha këto përbëjnë esencën pozitive të trashëgimisë letrare të Uollt Uitmanit. Këtu duhet kërkuar edhe arsyeja se pse Uitmani konsiderohet si poeti kombëtar amerikan.


VETEN KËNDOJ

Veten këndoj - çdo Njeri të veçantë, të thjeshtë;
Po them dhe fjalën Demokratike, fjalën En-masse,
Këndoj Fiziologjinë nga koka gjer te thembrat;
Jo vetëm fytyra dhe jo vetëm truri qenkan të denja për muzën -
them se gjithë Trupi është më i denjë;
Këndoj Femrën në barazi me Mashkullin.
Jetën pa fund, me dëshira, damarë e fuqi,
Gazmoren - e cila, nën ligjet hyjnore, u gatua për veprat
më të lira,
Këndoj Njeriun e Kohës së re!

[monikal]

Henri David Thoro: Bibla e Demokracisë ‘’Fije bari’’
Henri David Thoro pasi lexoi kryeveprën e Uitmanit ''Fije Bari'' dhe e vizitoi autorin më 1855, ka shkruar:‘’Uitman siç duket është demokrati më i madh që ka parë bota. Sigurisht në mes të poetëve demokratë nuk ka figurë tjetër si ai’’.
''Fije Bari'', biografët e Uitmanit, Beks dhe Burrefs, e kanë shpallur si ''Bibla e Demokracisë'' ndërsa vetë Uitmani e quan ''Bibla e Re''. Pavarësisht nga shkalla e vlerësimeve, pranohet nga të gjithë se ''Fije Bari'' është krijimtaria që ndryshon jetën.

Petro Luarasi: Uitman dhe kryevepra “Fije bari”
Walt Whitman(1819-1892) cilësohet poeti lirik i demokracisë amerikane, një nga poetët më të lexuar të letërsisë amerikane .
“Fije Bari”, kryevepra e Uitmanit, u botua më 1885 dhe përbën një nga arritjet më të mëdha të letërsisë botërore.
Skënder Luarasi e shqipëroi kryeveprën ‘’Fije Bari ‘’ dhe e botoi ne vitin 1956 me rastin e 100-vjetorit të botimit të saj nga Uitmani, duke ia bërë të njohur lexuesit të gjerë shqiptar këtë poet amerikan ‘’simbol i çlirimit dhe i vëllazërimit’’. Terrori diktatorial që ushqente servilizmin, hipokrizinë dhe injorancën imponoi një heshtje të thellë për këtë ngjarje të madhe në kulturën shqiptare. Qenë jo të paktë ata që për shkak të titullit e kompozimit të kapakut e ngatërronin kryeveprën e demokracisë për libër agronomie. Libri mbeti i strukur nëpër qoshkat e pluhurosura të magazinave dhe librarive. Ndërkohë që botimi i kryeveprës në Kosovë pati sukses të dukshëm.
‘’Fije bari’’ u ribotua në Shqipëri më 1997 me përkushtimin e z.Mehmet Gëzhilli, botues i Argeta LMG : ‘’ me rastin e 75-vjetorit të vendosjes së marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe ShBA, në përkujtim të 105 vjetorit të vdekjes së poetit Uollt Uitman si dhe 15 vjetorit të vdekjes së shqipëruesit Skënder Luarasi.'' Tirazhi me 2000 kopje u shit relativisht shpejt. ''Fije Bari'' u ribotua me një paraqitje dinjitoze nga z.Bardhyl Guda botues i Infbotues e EDFA.

[monikal]

Opinione mbi shqiperimin e Skender Luarasit: Kryevepra "Fije bari" e Whitman-it

Poeti i mirenjohur Skender Buçpapaj: “Metrika ishte shndërruar në një formë të mirëfilltë të censurës e sidomos të vetëcensurës. Nga metrika e ngurtë unë kam hequr dorë përfundimisht pasi kam lexuar "Fijet e barit" të Uollt Uitmanit. Në vitet Shtatëdhjetë poetë më me përvojë të kohës na thoshin ne të rinjve se Uitmani nuk është i tillë në origjinal si në përkthim. Më vonë unë e kam lexuar në origjinal Uitmanin dhe kam parë se përkthimi i Skënder Luarasit është i përkryer. Plot të tjerë kanë përkthyer pas tij Uitmanin, ndër ta kam provuar edhe unë, por nuk ia kalon asnjëri përkthimit që ka bërë Skënder Luarasi.”


Studjuesi Anton Papleka: “Në vitin 1956 Uollt Uitmani foli shqip e këtë e bëri të mundur një nga mjeshtrit e shqipërimit Skënder Luarasi.Tek meditoj këtë ngjarje letrare, më vjen në mendje kjo pyetje: çfarë do ta ketë shtyrë këtë njohës të letërsisë botërore, këtë intelektual shqiptar, të përkthejë poetin e Manhatanit? Dëshira për të botuar një vepër që do ta përpinin lexuesit? Sigurisht që jo! U deshën vite të tëra që të shitej tirazhi I përmbledhjes ‘’Fije bari’, në një kohë kur libra me vargëzime të autorëve vendas apo të përkthyer, reklamoheshin me të madhe të ishin shujat e parapëlqyera të shumicës së lexuesve.

Po atëhere cila do të ketë qenë shtysa e vërtetë ?
E çmund të ketë qenë tjetër , përveç se synimit për t’i dhënë publikut shqiptar një kryevepër të letërsisë botërore, Biblën e poezisë moderne?Nuk ka dyshim se këtij synimi i ka paraprirë diçka më intime , më e thellë idhja midis frymës antikonformiste , demokratike të poezisë uitmaniane dhe shpirtit të Skënder Luarasit, që i ngjiste një lumi të vrullshëm , një rrebeshi, të cilit, siç thotë poeti Xh.Spahiu, ia mbylli gojën vetëm vdekja. Për të vërtetuar se për këtë intelektual sypatrembur në fillim ishte liria, pastaj vinin gjithë të tjerat, do të mjaftonte të përmendnim vetëm dy fakte domethënëse: pjesëmarjen e tij në luftën e Spanjës dhe botimin e përmbledhjes ‘’Fije bari’’ Ky botim më 1956 që donte të thoshte shumëçka.Uitmani kishte qenë ikonoklasti që kishte shkelur mbi tabu mijëvjeçare: politike, racore, etike dhe estetike. Ai kishte qenë bardi i madh i Demokracisë. Në thelb e në instancë të fundit: i demokracisë shpirtërore.
Uitmani kishte bërë një revolucion të vërtetë në letërsinë botërore: poezinë e shterpëzuar e të sklerotizuar nga akademizmi, e kishte çliruar nga prangat e konvencioneve dhe e kishte çuar të pinte në dy burime rigjeneruese: te Zanafillat, atje ku ishin ngjizur Bibla dhe poemat e lashta dhe te Jeta Moderne.
Skënder Luarasi shqipëroi përmbledhjen ‘’Fije bari’’ në një kohë kur të shkruaje me varg të lirë rrezikoje kokën, sepse mund të bije viktimë e pseudopoetëve, të cilët kishin vetëm një amballazh poetik: vargëzimin dhe rimën. Në poemat e këtij libri ,elementi thelbësor nuk është vargëzimi, teknika, por poeticiteti. Tërë krijimet sillen rreth një strumbullari aq të thjeshtë dhe njëherësh aq universal: të voglave fije bari. Për këtë symbol, Roger Asselineau thotë: ‘’Për të, bari simbolizon së toku universalitetin dhe amëshimin e jetës’’.
Dua tëtheksoj se përmendja e këtij shqipërimi nuk ka aspak karakter përkujtimor, por aktual, të mprehtë, për disa çështje themelore. Në poezinë uitmaniane, demokracia nuk është një koncept I vagëlluar, eterik apo ezoterik: ‘’Libri I tij është shprehje e dashurisë së zjarrtë për të gjitha parimet, mbi të cilat mbështetet demokracia: liri, barazi, vëllazëri’’ Demokracia është ballafaqim me pushtetin e pushtetmbajtësit, një betejë e pandërprerë që duhet fituar përditë. Thelbi I demokracisë mishërohet në vargun profetik: Kundërshtoni shumë, binduni pakë‘’. Bindja e verbër, konformizmi epidemik janë antipodi I demokracisë.Shqipërimi I ‘’Fije bari’’ është një ndër ata modele që duhet të kenë parasysh përkthyesit e sotëm, për të mos lënë që veprat e mëdhatë përmbyten nga mediokritetet dhe përkthimi të uzurpohet nga zanatçinjtë.

Studjuesi Moikom Zeqo:
Vështirë se mund të gjesh në poezinë botërore një emër kaq emblematic dhe origjinal sa Uollt Uitmani. Që nga Homeri e këtej, Uimani paraqitet si një formulë poetike e jashtëzakonshme e njeriut dhe university, e demokracisë dhe ankthit ekzistencial. Në jetën time nuk më ka bërë përshtypje ndonjë poet aq sa më ka bërë Uitmani I madh. Uitmani është një patriark dhe përherë një fëmijë I demokracisë amerikane. Statuja e Lirisë, ky totem I kohërave moderne , fare mirë do të mbante në dorën e ngritur së bashku me pishtarin dhe librin epokal të papërsëritshëm, të jashtëzakonshëm, të quajtur thjeshtësisht ‘’Fije bari’’.Kultura demokratike amerikane me emrin e Uitmanit krijoi një entitet të pashembullt. Me vargun e tij të lirë ai ka ndikuar në poezinë moderne ndoshta më shumë se të gjithë paraprijësit e mëdhenj. Poezia e Uitmanit na dëlirëson dhe na qetëson, pa harruar se shqetësimi I tij I shenjtë është një shëndet moral I pazëvendësueshëm.
Dua të tërheq vëmendjen për një fakt kulturor të klasit të parë.Në 1956 një figurë e shkëlqyer e kulturës shqiptare,Skënder Luarasi përktheu dhe botoi librin ‘’Fije bari’’ të Uitmanit. Ky libër ishte një çudi për kohën, madje mund të themi një paradoks.. Në vitet ’50, poezia shqipe ishte në mjerim. Shumë poetë mediokër krijonin të politizuar të ashtuquajturën poezi të realizmit socialist, një karikaturë të artit në diktaturë. Luarasi ky disident trim dhe njeri I vërtetë I kulturës bëri sfidën e tij të çuditshme nëpërmjet botimit të Uitmanit.Ishte kjo si një hedhje doreze dueli për tërë mediokritetin letrar të kohës.Një analizë akribike do të vërtetonte se’’Fije bari’’ ka ndikuar në poezinë moderne shqiptare dhe ka qenë një lëndë radioactive artistike.Uitmani është I pari poet I madh I demokracisë amerikane dhe I pari poet I poezisë urbane. Éshtë një mrekulli e vërtetë që miqësia midis populit shqiptar e amerikan të ketë një ndërmjetës dhe interpret kaq të madh siç është emri i Uollt Uitmanit’’. Poetët janë profetë të popujve dhe të lirisë‘’

Botuesi Mehmet Gëzhilli: "Isha fare i ri, nxënës në Shkollën Pedagogjike’’Petro Nini Luarasi’’ (babai i Skënderit), kur një ditë, në fillim të viteve ’60-të do të blija ‘’Fije bari’’në një librari të Korçës, aty afër ku ndodhet Luftëtari Kombëtar. Kur e lexoja dhe e rilexoja në fillimshumë gjëra nuk i kuptoja, a më mirë të them nuk ‘’ i bluaja’’dot, por sa më shumë kalonin vitet aq më shumë m’u bë i dashur ky libërdhe nuk m’u nda për gjithë jetën. Tani them se jeta ka befasira nga më të çuditshmet. Nuk më kishte shkuar kurrë ndër mend se një ditë do të isha botues i tij. Jam i lumtur, tepër i lumtur dhe e ndjej si një privilegj të veçantë të botoj ‘’Fije bari’’në përvjetorin e vdekjes së Uitmanit që është një nderim edhe për shqipëruesin S.Luarasi i cili nuk përktheu thjesht vargjet e Uitmanit, por ju dha edhe shpirtin dhe talentin e vet. Dhe këtë e bëri kur në Shqipëri, në fshatin tim, e kam lexuar Uitmanin, jo nën dritën elektrike, nën dritën e zbehtë të një llampe vajguri."

[monikal]

Agim Bacelli: Whitman e shkroi dhe rishkroi disa here vellimin poetik "Fije bari" (Leaves of Grass), duke e persosur dhe duke e bere nje nga librat me te kerkuar jo vetem ne Amerike por ne tere boten, bile, ky liber u perkthye edhe ne shqip nga mjeshtri i letersise Skender Luarasi. Une kam patur fatin ta kem librin tim.

Tè gjithè atyre qè nuk kanè patur mundèsi ta lexonin kryeveprèn "Fije bari" te Whitman-it tè pèrkthyer nga Skènder Luarasi, u drejtohemi:

Ti lexues
Ti lexues, ke zemrèn plot jetè, kreni, dashuri, si vetè;
Prandaj, pèr ty kèto kèngè


Për ty,Demokraci- një këngë
Ej, do ta bëj kontinentin Një të pandarë;
Do bëj më të shkëlqyeshmen racë që pa dielli;
Do bëj vise hyjnore magnetike,
Me dashurin e shokëve;
Me dashurin jetëgjatë të shokëve.

Do mbiell vllezëri tok si pemët gjatë gjithë lumenjve
t’Amerikës e buzë liqejve të mëdhenj e tejpërtej gjithë padeve.
Do t’i bëj qytetet të papërçarë, me krahët e tyre përqafe njëri-tjetrit;
Për dashurin e shokëve,
Për dashurin burrnore të shokëve.

Këto për ty, Demokraci, prej meje! Urdhro, ma femme!
Për ty! për ty ligjëroj këto këngë
Në dashurin e shokëve
Në dashurin e lartë të shokëve.

Një këngëtareje
Na, prano këtë dhuratë!
E ruajma për ndonjë hero, orator, a gjeneral,
Ndonjë q’i shërben çështjes së shenjtë,
Idealit, Mbarësis’ e liris’ së njerëzimit;
Për kundërshtarin e despotërvet - rebelin trim;
Po shoh se ç’pata vluar për ata, të përket ty aq fort sa kujdo tjetri.

E para lule radhiqe
E freskët, e thjeshtë dhe e bukur,
E çliruar prej robërisë së dimrit,
Sikur të mos kishte në botë modë,
As politikanëri, as punë paresh,
Nga një skaj i ngrohur nga dielli, në bar,
E rimë, e qetë, e artë si agimi,
E para lule radhiqe e pranverës
Shfaq fytyrën e vetë miturake.

Mendime
Për bindje, besë dhe besnikëri;
Rri mënjanë e vë re dhe diçka më çudit thellësisht:
Që turma njerës venë pas disave të cilët nuk besojnë në
njerës.

[monikal]

Skender Luarasi ne mes te kolegeve

[ajzberg]

Pershendetje,keto jane faqe te bukura te forumit shqiptar
Respekte per Skender Luarasin...........

[monikal]

SHTETEVE

U flas shteteve, a njërit nga ata, a çdo qyteti në shtetet:

“ Kundërshtoni shumë, binduni pak”;

Se bindja e verbër të shpie në skllavëri të plotë;

Prej skllavërisë së plotë asnjë popull i botës,

Nuk e fitoi dot përsëri lirinë.

[monikal]

Uollt Uitman, Fije Bari (Walt Whitman: Leaves of Grass)
Shqipëroi nga origjinali: Skënder Luarasi (Translated by: Skender Luarasi)

KUR LEXOVA LIBRIN
Kur lexova librin, biografinë e famshme,
Thashë: Këtë quajtka autori jetë njeriu?
A kështu, kur të kem vdekur vetë, do të ma shkruajë mua
jetën ndokush?
Kinse ka njeri që vërtet ma njohka jetën mua?
Shpesh edhe vetë mendoj se di fare pak ose aspak nga jeta
ime e vërtetë -
Disa nojma apo fije të zbehta, të përzjera, ç'drejtime,
Që rrekem, për vete, t’i vizatoj ja këtu.