Ne do të jemi të gjithëpushtetshëm vetëm nëse pranojmë që nostalgjia të bëhet një element pozitiv i jetës sonë. Nostalgjia është gjithçka që ne kemi përjetuar, dashur, që kemi kultivuar në të kaluarën. Por thuhet se nostalgjia është edhe dëshirë për t’u kthyer pas në kohë në një vend të caktuar. Por edhe nëse kjo bëhet e mundur, është shumë e vështirë të riprovosh të njëjtat sensacione. Të gjitha format e ndarjes, nga ndarja e përkohshme dhe deri tek ndarjet tragjike që vijnë si pasojë e vdekjes së njeriut që duam, përjetohet me shumë dhimbje dhe më pas provohet një nostalgji shumë e madhe për këto lloj ndarjesh. Ja përse në këtë rast nostalgjia është një ndjenjë shumë e dhimbshme.
Mund të ndodhë që nostalgjia të paraqitet edhe si një formë frike për të përballuar të ardhmen e atij individi që nuk do të shohë përpara, duke mbajtur me fanatizëm raportin e tij imagjinar me të shkuarën edhe si formë autodifeze. Ka një dilemë për këtë ndjenjë kur përjetohet nga të rinjtë. Shpesh ajo interpretohet si një frikë për t’u rritur, ose si një stepje për të marrë përsipër përgjegjësisë e të mëdhenjve. Por mund të quajmë nostalgji edhe mungesën e lumturisë më shumë se sa një kujtim të të një kaluare të lumtur. Nostalgjia është edhe keqardhja që nuk u arrit të bëhej ajo çka kishin bërë plan. Shkrimtarët e mëdhenj kanë demonstruar se nostalgjia mund të transformohet në vepra të shkruara, me frymë romantike dhe shumë njerëzore. Rousseau e ka përcaktuar nostalgjinë si sëmundjen tipike të të varfërve. Madje, në lidhje me këtë fakt ai shtonte: Nga nostalgjia nuk vuajnë francezët, sepse bëjnë një jetë të mirë, por vuajnë ata djem zviceranë, që braktisin fshatrat e tyre, duke shkuar në zona të humbura nëpër male. “Le të bisedojmë pra mbi këtë ndjenjë kaq interesante, nga e cila nuk shpëton askush. E bukur, apo torturuese? Stimuluese apo zhgënjyese?
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga bebushja
Krijoni Kontakt