Ervin Hatibi

[Fiori]

Nate Shkurti

Të shtëna
Nata shpohet e pikon
U mbush qyteti me ujë prej macesh
Të shtëna, të shtëna
Rrëzohet gjumi përmbi nënat
Rrjedh nëpër udhë qumështi i gjirit
Valiumi
Frika qytetare, meshë e mekur nën bankat e drunjta
Të shtëna të shtëna
Zhurmojnë nëpër qepalla këpucët e rënda
Me këmbë të mitura ushtarësh brenda.



Merzia

Merzia varferon vec pjese te trupit
Te cilat fshihen nen bust
Merzia, piedestali qe me larton
Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada
Te pjek merzia, merzia, merzia
Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku
Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen
E tonet kuqerreme te burojne nga merzia
Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,
ku perdet u ulen
eshte dhoma e mire e miqve, me veles
I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre
Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti
ekziston
Nen emra te rreme e kujtese te njellojte
Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin
Merzia, merzia
Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje
Ku vec mund te humbet
Vec te mos e prek me trupin
As te falem me to nuk dua
Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij
Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate
Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur
pa gjak
Ku stolat kendonin me ze te harruar
shatervani...
Aty midis flokesh i shpetoja njerezise
Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin
Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe
Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua
Vec merzira te mira
Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur
Merzia
Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me
Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera
eshte dicka qe vertet te kthen ne bust
Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan
Ne uje te mbyturish
Qe t'i kesh per pleqeri
Tani qe zhduka edhe floket e shenjte
nje figure e lojes me letra jam bere
Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore
Me ca rroba te stolisura fort
Bust, bust spathi, si fant
Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit
Tanime merzia si nje gjarper pellumb
Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur
Ngroh si veze dy kokat e mija
Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.



Atdheu Turist

Kamarda ishte këtu
Pantallonat e shkurtra
Aparatin fotografik nuk e shqiste dore
Vërtik kokën me flokë të bardhë linçuar
Flokë të bardhë, vargan turistësh me kërcinj konserve
Plakë prej shëndeti dhe qershori
Nën bluzat e bardha lisho e vesh trupin
Zhurmë zanoresh janë thithat gjinore
Tek hapin rrathë të shtrembër në ujin e ndenjur te bluzës
Cfarë drithërash Kamarda, plot
Jot shoqe parkon në pleqerinë poshtë bluzës
Nuk e lëshon aparatin, emri i markës
Me Y greke, që ndryshe kalamajtë e shqiptojnë
Të pisët lypin çamçakiza e qindarka
Të pisët, të shprishur gjaku
Plaka shtrëngon
Qemerin e kishës, që sapo doli
Ata shkruajnë se ishin aty
Të dy çift pleqsh
Kamarda kthehu në katund.
Aparati fotografik, aparati fotografik
Kërcinjtë, falanga falangjesh, turistët e zbardhur
Turistët, turistët, me flokë të bardhë, të verdhë
Kisha ku u martua Kastrioti
Ishe aty Kamarda
Shtrëngonit aparatin fotografik, këtu të vjedhin
Dy cicat si një autobus i vetëm përmbi hartën gurore e pluhur
Qumësht pluhur ish-qumështi italo-shqiptar



Ndjenje e dashuruar

Me ndjenjat jam ulur ne dhome e bisedoj
ato jane dashuruar me ty, une nuk i besoj
Me hir trendafilash dimri, qe celin mbi re,
te krahasojne
si harqe ylberesh hutuar
rreth flokeve te tu duan te qendrojne

Mbi udhet e fletes sime fillojne te vrapojne
dhe tingujt nga pas po i ndjekin
une per nje cast ndaloj
te gjithe me shikojne dhe nisin e presin
u them po shkoj, hej ta takoj

Nga duart e henes te marr,nga yjet e ftohte
mbi krahet e mia te mbaj, nga endrrat te mbroj
Rreth teje ndjenjat e mia dhe tingujt e lashte
njeherazi thone
ky djale qe ju shihni prane ka shekuj me radhe
qe po ju kerkon

Harrohemi ne brigje prekjesh,ne kenge vetetimash
ne dete te arte buzeqeshjesh
ecin mbi perla vargjesh, ne maja te lira
ku vetem nje ze eshte degjuar,
heeej, heeeej jam dashuruar...


Afrohu

Dua ti harroj sot fjalet
le te flasin vete veshtrimet,
le te flase dora qe dridhet,
ketu mbi kitaren time.

Se kur erret bie nata
nje drite ndizet brenda meje,
njerezit fytyrat fiken,
asgje tjeter s'ndjej vec teje.

Neper jave rrjedh trishtimi
cigaren prape kam filluar
nuk je ndryshe nga te tjerat
vetem une kam nryshuar.

E terhqeh imazhin tend,
dhe veten neper gjume
jemi bashke, por ne agim,
i vetem mbetem une.

Te shoh me qarte kur ti je larg,
afrohu te te dua
dhe nese kjo eshte loje
nuk me pelqen te luaj.

Dicka mire e kam ditur
vajzat vdesin porsi lulet
nje petal qe me solli vjeshta
permbi floke vjen e me ulet.

Te shoh me qarte kur ti je larg...



Deshire dhe Heshtje

Tej dritares eshte ngrohte
njerez jan ulur ne tavolina
qyteti nis e del prej vetes
ne rruge bredhin klube e makina

Nuk eshte e thene te jem krejt i vetem
s'eshte e then te jem as vete i dyte
me miq te rastit po te mbushet nata
nje vend do gjej ku the clodh syte.

Kam ftohte e s'te shoh prane
mendoj, mendoj se si
avujt e ngrohte te frymes time
si zogj te bardhe e te verbuar mberrijne te ti
ne enderr vijne, e qete kendojne
e une me syte pak mbyllur ri
koken ngre lart, degjoj ngadale
kengen e hene te brisht si zane qe solle ti.

E di se hesht hija ime
e di se lotet s'flasin kur
ata ata degjojne vec fjalet e mia
ne heshtje qendrojn dhe ata si une

Pas pak ngadal do te iki
qe lotet te shkoj ti fshi diku
ketu prane mbase atje larg
pas pak ngadal do kethehem une



Parku i dhimbjeve

Ka një park ku vetëm rri shikon
Edhe në darkë dhimbje dha të shtogve
dridhje shpirti parkun e kënaq
Trotuarët tingujt vuajtjet vallëzojnë mbi park
E pas me hap një tren harresash
mundohet të më kapë

E në krahë kam netët
Që ëmbël më vajtojnë
E parë kthema vajzën
Që lehtë ti këndoj

Më kane thënë se e kanë parë
Mbi një lot duke qarë
Dua sytë ti shoh prapë
Ti flas fjalë si i marrë

Në errësirë flokët mi prek
Goten time kanë lënduar
Arome e vajzës po më pret
Nuk më le as për tu larguar

Para meje buzëqesh nga pas liqenit gri
Unë lundroj mbi valët e ndjenjës time
që nesër do të më ikë
Mërmëritet që vrapojnë pa mua nëpër shi
Ndezin vonë në park një dritë kujtimesh
dhe i shuajnë përsëri

E në krahë kam netët
Që ëmbël më vajtojnë
E parë kthema vajzën
Që lehtë ti këndoj

[Zani]

A e di njeri Poezine Lekura jote bronz te Ervin Hatibit?Eshte dhe teksti i nje kenge te aleksander gjokes.
flmd zani

[drini_në_TR]

Ja edhe teksi i këngës që i bëri të njojtur Ritfolkët.

Unë personalisht kam pas fatin ta njihja dhe ta kisha shok Ervinin. Megjithëse at'herë isha veçse 13 vjeç , Ervini më linte të shkoja tek shtëpia e tij, ku edhe gjatë asaj kohe Ritfolkët bënin prova, dhe më linte të përdorja baterinë . Mbaj mënd, tek dhoma e tij kishte vënë në tavan një vizë të gjatë të trash, ngjyrë zezë, që e bënte të dukej tavani sikur kishte një të krisur të madhe... dukesh shumë bukur... posterat i kishte gjithandej në dhomë, por edhe instrumentat muzikorë të Ritfolkëve. Unë isha tip nxënës i tyre, Leksi më linte baterinë që t'i bija me Ritfolkët tek "Taverna Bushi" aty ngjitur tek rruga e Elbasanit, dhe unë që u gëzojsha shumë... kanë qënë kohë të pa harrueshme ato, megjithëse unë isha shumë i vogël në moshë... sidoqoftë e zgjata më shumë sesa duhet...

Ëndërroj

Sa dua të jem larg,
larg mërzitjes pa kufi,
sonte do këndoj për ju,
ju që njihni veç qetësi.

Kënga ime ngjitet lart,
atje lart në qiellin blu,
ju o yje më bësoni,
kënga ime është për ju.

Sa herë ju pyes, yje
sa lart jeni ju,
ju më duket sikur thoni:
"Fluturo në qiellin blu!"

Sa do të doja në k’të natë,
këngën time mos ta mbyll,
dhe të ngjitem atje lart,
dhe të kthehem në një yll.

Si-je, si-je-hee
oho-ehee
oho-ehee
ooa.
Si-je, si-je-hee
oho-ehee
oho-ehee
ooa.

[drini_në_TR]

Drejt fatit tim

Makina ecën me shpejtësi
plepat lemon i ëmbli fllad
drejt horizontit nxitoj unë tani
ku më thërret shpirti im endacak

Fotografia e nënës në xhep
dhe një cigare e shtypur aty
O nënë po iki diku atje tej
ku të mësohem të rroj dhe pa ty

-Refreni-
Ooo, merrmë o fllad
dhe si një gjethe leshomë ti larg
Ooo, lërme trishtim
më lër të endem drejt fatit tim
Kjo vesë e hënës sytë po mi lag, mi laaagg

Kjo hënë e vogël sa pika e vesës
të tjerë qytete ndriçon këtë natë
Rrugë e panjohur është liria
ku më thërret shpirti im endacak

Në çdo qytet ku une të ndaloj
veç i panjohur dua të jem
një kalimtar pa lidhje me turmën
dua qetësi çdo lidhje më tremb

[Dita]

Edhe dy te tjera kenge i kane te famshme "Ritfolk"


"Afrohu" dhe "Deshire dhe heshtje"


Poezite e Ervin Hatibit qe kane sherbyer si tekste per keto kenge jane me te vertete te bukura. I kane dhene bukuri pervec asaj qe fal vija melodike dhe zeri i kengetareve.


Afrohu


Dua t'i harroj sot fjalët
le të flasin vetë vështrimet
Le të flasë dora që dridhet
këtu mbi kitarën time

Se kur herët bie nata
një dritë ndizet brenda meje
Njerëzit, fytyrat fiken
asgjë tjetër s'ndjej veç teje

Nëpër javë rrjedh trishtimi
cigaren prapë kam filluar
nuk je ndryshe nga te tjerat
vetëm unë kam ndyshuar

E tërheq imazhin tënd
me vete nëpër gjumë
jemi bashkë por në agim
i vetëm mbetem unë

(refren)
Të shoh me qartë kur ti je larg,
afrohu te te dua
Edhe nëse kjo është lojë
nuk më pëlqen te luaj
-----------

Diçka mirë e kam ditur
vajzat vdesin porsi lule
Një petal që m'solli vjeshta
nëpër flokë vjen e më ulet

E tërheq imazhin tënd
me vete nëpër gjumë
Jemi bashkë por në agim
i vetëm mbetem unë

(refreni)

Dua ti harroj sot fjalët
kuptoji ti vështrimet
Nata dridhet mbi rrugica
dhe ti mbi dorën time




Deshire dhe heshtje


Tej dritares është ngrohtë
njerëz janë ulur në tavolina
qyteti nis e del prej vetes
në rrugë bredhin klube e makina

Nuk është e thënë të jem krejt i vetëm
s'është e thënë të jem as vet' i dytë
me miq të rastit po më mbushët nata
një vënd do gjej ku të çlodh sytë

(refren)
Kam ftohtë e s'të shoh pranë
mendoj, mendoj se si
avujt e ngrohtë të frymës sime
si zogj të bardhë e të vërbuar
mbërrijnë tek ti.

Në ëndërr vijnë e qetë këndojnë
e unë, me syte pak mbyllur rri
kokën ngre lart, dëgjoj ngadalë
këngën e hënës të brishtë si zanë
që solle ti…
--------------

E di pse hesht hija ime
e di që lotët s'flasin kurrë
prandaj dëgjoji dhe fjalët e mia
në heshtje këndojnë dhe ata si unë

Pas pak ngadalë do të iki
që lotët të shkoj ti fshij diku
këtu pranë, mbase atje larg
pas pak ngadalë do kthehem unë

(refreni)





Per mua me e bukura eshte "Drejt fatit tim"




E paske kujtim te bukur ate me perdorimin e baterise tek shtepia e poetit Drini!

[Fjala e drejte]

(Agenda)



Të hapësh derën, të mbyllësh derën

të presësh me syse dielli verën

të ndërrosh parfumin

dekorin

kostumin

të bësh maksimumin

të përdorësh telekomandën

të shtypësh tetën

dyshin

gjashtën

të kujdesesh për tonin kur ngre telefonin

-të djelën votonin

të zhysësh kartonin

për një emër

mashkull a femër-si herën tjetër

të ndërrosh fenë, ndoshta dhe seksin

të gjesh pretekstin



(breaking news) (BBCNN)



prapë luftë dhe prapë

makinat

e refugjatëve nën avionë

kanë targat perse të

afganistanit



mjekë pa kufi

të paharruar

tymosin

jashtë vdekjes pop të bob marlit



(chorus)



Kinezë, francezë, senegalezë

hieroglife me bojë kine të zezë

njëlloj të gjithë ndryshe ngjajmë

po na shpove njëlloj na del gjak

dhe koka-kola

në xhinse gri na del boja

dhe e njëjtë është jehona

pop që lëshjnë fort rrugët tona

(por edhe aroma)

e njëjtë fytyra

përsëritet rruar nëpër pasqyra

si a-të e rrumbullakëta

në fundet e vakëta

të emrave italianë

të grave

të fqinjëve tanë

(me rimë)
--------------------------- Ervin hatibi

[ju flet Tirana]

A ka shkruar gje ne proze Hatibi deri tani apo vetem poezi?
Do deshiroja vertet qe te lexoja dicka ne proze nga ai.

[krispi]

kush mund te na e sjelle poezine "Celesi" jam vertet kurioz ta rilexoj

Me respekt
krispi

[Kryeplaku]

Kur lexoj poezite e Hatibit me duket vetja sikur po shikoj ndonje tablo te ndonje piktori te madh, ku figurat nderthuren me njeratjetren dhe diku ngaterrohen por gjithmone mbas tyre fshihet nje mesazh i bukur (esseja e Kryeplakut per Hatibin).

Nejse ajo qe do thoja eshte se befasohem kur shoh kete cudi te madhe reth Hatibit, per faktin se eshte fetar. Keta njerez e gazetar te habitur me Hatibin bejne sikur kan harruar se poetet me te medhenje te Shqiperise, si F.Noli,Ndre Mjeda, Gj. Fishta, N.Frasheri e shume te tjere ishin teper te lidhur me fene. Pra elementi i fese nga njera ane tregon nje shenje frymezimi dhe nga ana tjeter e fur Ervinin ne rangun e poeteve te medhenje shqiptar.

[DeLiRiUm TrEmEnS]

plaku-pa-krye, kur nje lexues i poezise se Hatibit flet rreth vargjeve te ti, ka gjithmone ne koke, gurgullimen e fjaleve te tij magjike kur ai ishte nje IdEaLiSt, dhe ... jo tani, ... eshte fetar. Dikur, askush me mire se "pecist" Ervini nuk mund te vete-gjykohet rreth LSD i gumezhonte ato vargje ne koke.
Nuk e di ne e ke marre mundimin ta lexosh librin e tij te fundit "pasqyra e Lendes" - flet per banane atje, dhe ... nje poeme kish te perkryer, cuditerisht vetem "nje", te ciles vargjeve te fundit i kishte adoptuar nje varg "incestial", per ta rikujtuar disi me lodhje, me djersitje fetare historite e tij te shkuara te dashurise me poezine.
... Sa per katapultimin e Ervinit ne fe, kjo po, ... e vendos mes gjenerates te"ndritur" te vjershetoreve shqiptare, sepse nga njera ane tregon rrenien e stilit te Hatibit ne po te njejtin ferr dantesk poetik te cilin ai e luftoi me narcicizem ne librin e tij te dyte "6E", dhe ... njekohesisht, perben edhe nje antagonizem sesi poezi nuk i perket te njejtit zot pervers, apo pederast sikurse feja!!!

Me keqardhej u konstatua se ..., Ervini i dikurshem u vete-helmua shkretetirave te Jordanise!!!