Çfare ndodh nese zgjedhjet i fiton mazhoranca?

[Xhuxh Xhumaku]

Vete qendrimi ne pushtet i dyshes Nano-Rama gjate 8 vjetesh zhgenjen keterciperisht teorine tende te ekujlibrit.

Teoria e rrotacionit eshte pjese e ekuilibrit - nano e qelbi duke korruptuar çdo qelize pushteti, ndersa salis e mbante pd-ne nen hyqem stalinisti.

Ne nje fare menyre, salis e tosis jane nje dopjo-gjashte qe i ka ngelur ne dore Shqiperise prej diabolizmit te atyre dy figurave qe sa vjen e behen me te urryer ...

[drity]

Teoria e rrotacionit eshte pjese e ekuilibrit ...

Jam shume dakort me ty.
18 Shkurti eshte momenti i pershtatshem per te krijuar nje rrotacion.

[BEHARI]

edhe une jam dakort me ty!!
per 18 shkurtin!por me nje shtes te vockel;18 shkurt 2015ten!

[drity]

O Albo, boll i perzive temat.
Duket sikur jemi duke fol perçart qy t'gjith tashti.

[JestersWorld]

Çfare ndodh nese zgjedhjet i fiton mazhoranca?


Mustafa Nano

Në Shqipëri, të gjitha zgjedhjeve që janë mbajtur deri më sot, u është dhënë një rëndësi që nuk e kanë pasur. Të gjitha zgjedhjet parlamentare janë konsideruar si momente të një përmase historike, në të cilin shqiptarët kanë pasur shans të ndahen ose nga regjimi komunist i Enver Hoxhës e Ramiz Alisë, ose nga regjimi i gangsterëve i Sali Berishës, ose nga regjimi i korruptuar i Fatos Nanos. Nga ana tjetër, në të gjitha zgjedhjet lokale janë gjetur plot motive, të cilat kanë synuar të japin idenë se kemi pasur të bëjmë me momente, në të cilat ndahen epokat. Merret vesh, se duke përjashtuar zgjedhjet e para, pas të cilave pritej të rrëzohej komunizmi e të merrte rrugë ndërtimi i demokracisë, shtetit të së drejtës dhe i tregut të lirë (ironia është se edhe sot e kësaj dite nuk kemi as treg të lirë, as shtet të së drejtës, as demokraci), në rastet e tjera është tepruar. Zgjedhjet e mëpastajme kanë qenë thjesht ngjarje të rëndësishme politike, e asgjë më tepër sesa kaq.

Në thelb, mund të thuhet e njëjta gjë edhe për zgjedhjet e datës 18 shkurt 2007. Thjesht do të zgjidhen drejtuesit e pushtetit lokal dhe këshillat e njësive të këtij pushteti, i cili - të rrimë shtrembër e të flasim drejt - është më tepër një pushtet virtual sesa një pushtet real. Komunat e bashkitë e Republikës së Shqipërisë nuk kanë asnjë fuqi praktike për të ndikuar në mënyrë përshtypje-lënëse në jetën e komunitetit të tyre. Kompetencat e tyre reduktohen te mbledhja e pak taksave e te ndërtimi i ndoca veprave të vogla publike (ndërtimi i kalldrëmeve, rrugicave, trotuareve, hapja e ndonjë kanalizimi, shtrimi i ndonjë rruge me asfalt, e gjëra të këtij lloji) në interes të banorëve. Gjithçka tjetër është në dorë të leviathan-it të frikshëm, alias pushtetit qendror.

Ç‘është kjo tollovi e madhe atëherë, që dominon gjithë fushatën elektorale e që po u merr mendjen apo po u cingëris nervat shqiptarëve? Për ç‘dreqin harxhohen miliona dollarë nga kandidatët për kryetarë bashkish e komunash e nga partitë politike në formë poster-ash, fushatash publicitare në televizione, festash e tubimesh elektorale, honorarësh për mitingashë e militantë? Kjo vjen për dy arsye, njëra prej të cilave është karakteristikë e zgjedhjeve të tilla në çdo kohë e në çdo vend, e tjetra ka lidhje vetëm me momentin politik shqiptar, në të cilin po jetojmë. E para ka të bëjë me valencën natyrale politike të të gjitha zgjedhjeve lokale. Duke qenë në çdo rrethanë "mid-term elections", ato u shërbejnë përveç të tjerash forcave politike të mazhorancës e të opozitës për të treguar forcën e tyre, gjë që do të reflektonte ndryshimin e humorit të zgjedhësve disa kohë pas zgjedhjeve parlamentare. Mbi bazën e rezultateve të këtij testi, edhe mazhoranca, edhe opozita do të adoptonin sjellje e strategji të tjera në funksion të përmbushjes së misioneve të tyre. Nëse mazhoranca humbet, ajo bëhet vetvetiu më e përunjur, më kërkuese ndaj vetes, më pak arrogante e më e prirur të korrektojë diçka apo shumëçka në aksionin e vet të qeverisjes. Nëse humbet opozita, do të kishim të bënim me një sinjal, sipas të cilit opozita nuk mund të ekzistojë më kështu si ka qenë. Duhet të ndryshojë.

Arsyeja e dytë, e cila është karakteristikë shqiptare e këtyre zgjedhjeve, lidhet me atë që po ndodh momentalisht në skenën tonë politike. Kryeministri Berisha ka kohë që po ndjen se po i rrëshqet toka nën këmbë. E vetmja shpresë e tij ka qenë përçarja e opozitës. Dhe mendoi ta realizonte këtë nëpërmjet armikut historik të Sali Berishës; ky i fundit - si të ishim në një botë zhgjëndrrash - ka zënë ta thërrasë të parin "lider historik të së majtës". Për këtë shkak, të dy janë takuar disa javë më parë në mënyrën më protokollare e më pompoze të mundshme, duke dhënë idenë e një "aleance historike në të mirë të vendit, demokracisë, zgjedhjeve të lira, e kështu me radhë". Gjithë Shqipëria ka lënguar për shtatëmbëdhjetë vjet me radhë nën peshën e armiqësisë midis Nanos e Berishës, ndërsa tash ata po kërkojnë që ne të shpërblejmë me votë këtë flirt të tyre "providencial". Dhe kështu nga njëra anë kemi tandem-in Nano-Berisha, më anë tjetër kemi opozitën. Për këtë do të votojnë shqiptarët? Ja, kjo është pikëpyetja e këtyre zgjedhjeve, në të cilat - duhet shpresuar - shqiptarët do dinë si të sillen, pa rënë në grackën e atyre që po tentojnë të bëjnë me të gjitha fuqitë demonizimin e opozitës. Të kuptohemi, nuk është fare mëkat të shohësh e të denoncosh dobësitë e sotme dhe paudhësitë e djeshme të opozitarëve tanë, por konsensusi elektoral në favor të tandemit Nano-Berisha do të ishte qëndrim e sjellje syleshësh. Do të ishte një gabim kolosal, për pasojat e të cilit do të bëheshim të vetëdijshëm shumë shpejt.


* * *


Në këtë kontekst, është interesante pra të vërejmë se ç‘ndodh, nëse zgjedhjet fitohen nga mbajtësit e pushtetit. Së pari, e gjithë mazhoranca do të vihet egërsisht e pa kthim nën thundrën e liderit të saj, dhe ndonjë zë i mekur i dëgjuar brenda saj (sidozot zëri i Bamir Topit kundër kandidimit të Fatos Nanos për President) nuk do të dëgjohet më. Pas kësaj, pushteti i pakonkurrueshëm i Berishës në kampin e vet do të bëhet absolutisht i pakonkurrueshëm, dhe puna do të shkojë deri atje sa nuk do të jetë çudi që vetë Topi të jetë i pari me votën e tij pro Fatos Nanos. Por e keqja më e madhe nuk është as zgjedhja president e Fatos Nanos, as fakti që Berisha do të shtypë për fare çdo vullnet të lirë brenda partisë (ai do ta bëjë këtë sipas të gjitha gjasave - ndonëse me më shumë vështirësi - edhe po të humbasë). E keqja më e madhe është diku tjetër. Sali Berisha, me të dalë fitimtar nga këto zgjedhje, do t‘u sulet me tërbimin më të madh të gjitha institucioneve të pavarura të shtetit shqiptar. Nëse deri në korrik do të ketë rezistencën e Presidentit të Republikës, më pas do t‘i ujdisë punët për bukuri me Fatos Nanon, e për rrjedhojë Republika e Shqipërisë nuk do të qeveriset më asnjë çikë me ligje, por do të sundohet nga qejfet e dy ustallarëve.

Një aleancë e tillë midis Kryeministrit të sotëm e Presidentit të nesërm (mos o Zot!) do të thotë që kontrollit të pushtetit ekzekutiv, mazhorancës parlamentare e parlamentit vetë nga ana e Kryeministrit, do t‘i shtohet edhe kontrolli i Këshillit të Lartë të Drejtësisë, e për pasojë kontrolli i të gjithë sistemit të drejtësisë. Çfarë do të mbetet pa u kontrolluar me ligj, do të merret nën kontroll pa ligj. Shenjat po jepen qysh tani në fushatë elektorale. Një farë Aldo Bumçi, një nga thjeshtrat e mjera të mazhorancës, është dëgjuar të thotë këto ditë se, pas zgjedhjeve, parlamenti do të mblidhet në seancë plenare dhe do të caktojë një prokuror të pavarur për të hetuar Prokurorin e Përgjithshëm (!!!). Për sa kohë që në postin e Presidentit do të jetë Alfred Moisiu, shqiptarët i kanë të gjitha garancitë se pallavrat e ministrit të Drejtësisë do të mbeten pallavra, por me të ardhur Fatos Nano (mos o Zot, përsëri!), Bumçi nuk do të ngjajë më me një budalla; përkundrazi, budallenj do të jemi ne të tjerët. Me t‘u bërë realitet kjo gjë, institucionet e tjera e krerët e tyre ose do ta qepin gojën nga frika përballë zullumeve antiligjore të pushtetit, ose do të jenë të detyruar të qajnë hallet prej të papuni me Dhori Sollakun në ndonjë kafene të Tiranës. Dhe kështu, bota institucionale do të zhytet në një përgjumje totale. Pas saj, do të vijë radha e botës mass-media-tike, e cila do të vihet e tëra nën darët e pushtetit. Sa për opozitën, nuk do të ketë nevojë për ndërhyrje të tjera nga jashtë; nëse fiton mazhoranca, ajo bëhet vetvetiu copë e çikë.

Artikull fantastik dhe 100% i vertete.

[Brari]

plotesisht i vertete qe mustafa eshte me banden hakmarrja..
kte deshe te thuash o jest..
ate po thot dhe mustafa se sa te jete zagari i mafies moisiu e sallaku aty.. kanibalet jan te garantuar.. dhe drejtesia do jete nje pallaver..
me qarte ska si e thote mustafa.. pra mobilizohuni o vampire.. ki eshte mesazhi mustafes.. ne prag te votimeve..

--

pa te shohim cthone analët e edvinit ne ::



tirana onserver:

Forum

3 pyetje 3 përgjigje



1. Kur duhen edhe katër ditë nga votimi për zgjedhjet lokale, si do ta vlerësonit këtë fushatë elektorale? Ku janë dallimet me fushatat elektorale të 3 korrikut 2005 për zgjedhjet e përgjithshme dhe me ato të vitit 2003 për zgjedhjet lokale?

2. Si mendoni ju, çfarë vlere kanë patur spotet publicitare gjatë fushatës elektorale? A kanë shërbyer ato për të rritur kuotat e kandidatëve, apo në disa raste janë kthyer me efekt të kundërt?

3. Nëse do t'u duhej të bënit një përcaktim, cilat janë avantazhet e Edi Ramës dhe Sokol Olldashit ndaj njëri-tjetrit. Cilat janë pikat më të forta dhe më të dobëta të tyre? Dhe nëse është e mundur, a mund të na jepni një përcaktim nga do të anojë fitorja?

.....................

Alfred Peza
Drejtor i tv “Ora news”

1. Një nga dallimet me esenciale mes kësaj fushate elektorale dhe atyre për zgjedhjet e përgjithshme parlamentare të 3 korrikut 2005 dhe ato lokale të 2003, gjykoj se lidhet me tendencën gjithnjë e në thellim, të zbritjes së programeve dhe premtimeve të kandidatëve me këmbë në tokë, duke tentuar që t'i drejtohen komuniteteve gjithnjë e më të vogla, e deri tek qytetari i thjeshtë. Një proces ky sa natyral aq edhe shoqëror, e cila në fund të fundit, është një nga elementët e rëndësishëm që po çon drejt kristalizimit dhe konsolidimit të demokracisë shqiptare. Sigurisht që kjo situatë nuk është e njëjtë në të gjithë territorin e Shqipërisë, por të paktën në bashkitë kryesore të vendit dhe mbi të gjitha, në kryeqendrën e saj, Tiranë. Për shumë arsye që dihen tashmë, fushata mes kandidatit të PD-së Sokol Olldashi dhe atij të PS-së, Edi Rama, për kreun e Bashkisë së Tiranës është më prezente në media, e për rrjedhojë edhe për opinionin e gjerë publik, jo vetëm të kryeqytetit. Është lehtësisht e perceptueshme, se kjo përballje mes tyre, është ku e ku më konkrete në projekte, ku e ku me detajuar në platforma dhe programe sesa përballja e 2003-shit mes vetë Ramës dhe sfidantit të tij të asaj kohe, Ngjela dhe ku e ku në raport me përballjen e vitit 2000 mes PS-së e PD-së për Tiranën, kur kandiduan Edi Rama dhe Besnik Mustafaj. Pas kësaj, detyra e opinionit dhe e medias është që të ruajnë ne memorien dhe arkivat e tyre, të gjitha premtimet elektorale të Ramës e Olldashit (dhe të gjithë kandidatëve për kryetarë komunash e bashkisë ku secili punon dhe jeton) në mënyrë që të dinë t'i kërkojnë llogari gjatë 4 viteve të mandatit. E në fund të saj, që të gjithë të jemi në gjendje të bëjmë një bilanc sa më të mirë mes premtimeve dhe realizimit të tyre nga ana e fituesve të kësaj fushate. Një rrugë e sigurt kjo, se në këtë mënyrë do të arrijmë të thellojmë gjithnjë e më tepër, atë që unë quajta ardhjen e politikës gjithnjë e më pranë problemeve dhe halleve të njerëzve, derisa ajo të ecë me këmbë në tokë. Por, sigurisht që ky është perceptimi im idealist për artin e politikës, pavarësisht se e kam shumë të qartë se nuk mund të ndodhë kurrë që politikanët të bredhin me fuoristrada, ndërsa politika vetë, të ecë më këmbë.

2. Ka studime të tëra që tregojnë se jetojmë në epokën e informacionit e për rrjedhojë, bombardimi i opinionit publik me mesazhe, imazhe dhe slogane për një kohë relativisht të gjatë (kjo fushatë ka zgjatur 2-3 muaj), sigurisht që nuk mund të mos lerë gjurmë në memorien, e për rrjedhojë në gjykimet dhe bisedat e tyre. Ndaj, sigurisht që spotet publicitare kanë rëndësinë e tyre, ashtu siç ka e gjithë performanca që kandidatët apo forcat politike që ato përfaqësojnë, shpalosin përballë opinionit publik. Kjo ka bërë që fushatat elektorale në Shqipëri, të bëhen gjithnjë e më mediatike, ku kandidatët marrin shërbime të specializuara në fushën e marrëdhënieve me publikun, sondazheve, etj., në mënyrë që të arrijnë një rezultat maksimal zgjedhor me maksimumin e mjeteve propagandistike që arrijnë të kenë dhe të venë në dispozicion të tyre. Ndoshta me këtë shpjegohet se përse për herë të parë kemi vendosje të posterave deri në 500 metra katrorë me fotot e kandidatëve për kryetarë bashkish, në "portat" hyrëse dhe dalëse të qytetit. Apo transmetimin e spoteve publicitare në radiotelevizione dhe gazeta, vlera e të cilave ndoshta këtë fushatë mund t'i kalojë 1 milion USD. Vlera e këtyre spoteve publicitare mund të kthehet në të kundërt të atij që i publikon, ndoshta vetëm atëherë kur njëri nga kandidatët realizon spote negative për sfidantin e tij, mesazhet e të cilave e tejkalojnë limitin e lejuar nga morali dhe ndërgjegjja e kësaj shoqërie, të së drejtës së tij.

3. Avantazhet dhe disavantazhet e dy kandidatëve, nuk do të doja t'i ndaja. Le ta nisim me Edi Ramën: Së pari, në këto 6 vjet ai ka arritur të ofrojë një model ndryshimi në punët publike të qytetit, i cili është i prekshëm, sikundër brenda këtyre ndryshimeve, ne shohim një degradim urban të kryeqytetit, i cili ndoshta ka shkuar aq larg, sa është vështirë që të riparohet më me kalimin e viteve. Së dyti, Edi Rama, edhe për shkak të formimit dhe kulturës së tij akademike dhe familjare si artist, padiskutim që është një pionier i futjes së stilit modern në të bërit politikë në Shqipëri. Sikundër u pa qartë, se Rama është një gjeni i formës, por është larg të qenurit në këtë nivel, përsa i përket përmbajtjes. Së treti, Rama është një nga përfaqësuesit më të spikatur të një gjenerate të re politikanësh, por që me kalimin e viteve, të paktën në perceptimin publik, nuk arriti t'i rezistonte sistemit shqiptar të ekonomisë informale, duke dhënë shenjat e një politikani që nuk ka ditur të ruajë të njëjtën joshje përballë publikut, të cilin e magjepsi këtu e 8-9 vitet e shkuara. Së fundi, ka edhe diçka tjetër që ia vështirëson këtë radhë punën Ramës për të marrë një mandat të tretë në Bashkinë e Tiranës. Ndryshe nga gara për dy mandatet e para, ai ka kundër ish-Kryetarin e PS-së, Nano, mbështetësit e tij brenda partisë por edhe rivalët e tjerë të koalicionit të majtë. Ndërsa për Sokol Olldashin, avantazhi më i madh mbetet mosha e re e shoqëruar me një kurbë spektakolare ngjitëse drejt majës së politikës shqiptare, çka i jep avantazhin që të joshë votuesit e lëkundur dhe kundërshtarët e Ramës si brenda ashtu edhe jashtë PS-së apo të majtës. Kjo armë kaq e fortë, mund të rezultojë edhe dobësia e Olldashit nesër, por votimi për të do të bëhet mbi perceptimin aktual dhe jo atë të së ardhmes. Dhe së dyti, Olldashi ka mbështetjen e fuqishme të qeverisë dhe të mazhorancës që ai përfaqëson. Në Shqipëri, për nga mënyra sesi funksionojnë grupet e ndryshme të interesit, qofshin këto mediatike, por edhe të biznesit, këto janë një mbështetje e fuqishme në favor të tij, sikundër Olldashi mund të paguajë me votën e qytetarit të thjeshtë, faturën e gabimeve 18 mujore të qeverisë Berisha.

.....................

Mustafa Nano
Analist

1. Duke përjashtuar ngarkesën e madhe politike të këtyre zgjedhjeve, të cilat në fakt janë administrative, nuk shoh dallime të tjera esenciale. Është e njëjta pamje, me tubime elektorale të rrëmujshme, ku tonin e japin militantë të irrituar, me kryetarë partish që cytin turmat nëpërmjet retorikës së tyre të dhunshme, me varfëri idesh e projektesh qeverisëse, me kandidatë lokalë që e shohin sho-shoqin, jo si rival e kundërshtar, por si armik, etj, etj. Të gjithë jemi fajtorë në këtë mes, por do të ishte e padrejtë të mos veçonim njeriun që ka marrë pjesë në të gjitha fushatat elektorale në periudhën postkomuniste e që është shquar gjithë kohën për gjuhën e pagdhendur, helmatisëse e provokative, dhe për strategjinë e linçimit të kundërshtarëve nëpër sheshe e nëpër televizione. Është fjala për kryeministrin e sotëm, i cili nuk ka ditur ta ndalë dorën as kur ka qenë puna për të shpikur kandidatë me mbiemrin Rama, as kur ka qenë puna për të sharruar postera të kandidatëve të opozitës, as kur ka qenë puna për të përdorur policinë e shtetit si instrument politik të vetin, as kur ka qenë puna për të zhbiriluar në jetën ngushtësisht private të kryetarit të PS-së.

2. Spotet publicitare përbëjnë anën më të shëmtuar të të gjithë fushatës. Rrallë kemi parë spote pohuese e konstruktive; përkundrazi, kemi antispote, të cilat kanë synuar demonizimin e kundërshtarit. Frekuenca e transmetimit të këtyre spoteve, si dhe denduria e posterave gjigandë nëpër mure e rrugë të qyteteve tona, përveçse janë shndërruar në një bezdi e agresion për qytetarët, rinxjerrin në shesh nevojën për transparencën e fondeve, me të cilat financohen fushatat.

3. Gara në Tiranë, ashtu si gara në të gjithë Shqipërinë, është midis opozitës së kryesuar nga Rama e mazhorancës së kryesuar nga Nano-Berisha. Në këtë kuptim, Olldashi nuk hyn fare në këtë histori. Duke qenë kështu, shqiptarët kanë një rast për të shenjuar me votën e tyre fillimin e fundit të tranzicionit shqiptar. Dhe merret vesh që ky tranzicion merr fund në atë moment, kur të largohen nga skena politike ata që e kanë dominuar këtë skenë për gjithë kohën. Për fat të mirë, tandem-i i njohur është tashmë në të njëjtën anë të barrikadës, dhe kështu shqiptarëve nuk iu duhet më të zgjedhin të keqen më të vogël.

.....................

Ilva Tare
Analiste

1. Është pa dyshim një nga fushatat më të ashpra që janë regjistruar ndonjëherë në vend. Format e agresivitetit nuk vërehen vetëm në replika verbale, por edhe në mënyrën e të bërit fushatë, posterat dhe milionat që po shohim e shkelim me këmbë çdo ditë dhe sidomos përdorimi i jetës personale të politikanëve për qëllime elektorale. Ky element nuk është shfrytëzuar më parë kaq hapur për fushatë, gjë që dëshmon se logjika "o sot, o kurrë" ndaj kundërshtarit është vënë në veprim. Shfaqet që po jepen në media me momente nga jeta private e Ramës tregojnë se Shqipëria ka bërë vetëm hapa imagjinarë drejt emancipimit dhe se çështje të cilat në shoqëritë e zhvilluara nuk përbëjnë lajm këtu kthehen në skandale duke vërtetuar se shoqëria ka ende nevojë të mësohet të pranojë dhe kuptojë lirinë e gjithsecilit. Më shqetësuese se egërsia e fushatës mund të them se janë zërat e përbetimit nga të dyja krahët politike se rezultati i pas 18 Shkurtit mund të pasohet me situata të ndezura nga pala humbëse. Një gjë është e sigurt që nëse zgjedhjet e 1996-ës na lanë një dekadë pas vendeve të tjera të rajonit, problemet e mundshme në zgjedhjet e 2007 do ta gjymtonin Shqipërinë për shumë më gjatë.

2. Efektet e kundër reklamave janë pjesë e debatit të ekspertëve më të njohur në botë për fushatat elektorale. Gjithmonë ekziston rreziku që pasojat në elektorat nga reklamat kundër, janë 50 me 50 për qind. Sidoqoftë kjo është shifër e huazuar nga fushatat ndërkombëtare të cilat ndryshe nga vendi ynë kanë mundësi të besueshme përllogaritjeje. Përderisa tek ne nuk ekziston ndonjë mekanizëm për matjen e efektit të spoteve tek votuesit është e vështirë të japësh opinion mbi rritjen apo uljen e kuotave të kandidatëve.

3. Besoj se përgjigja "dhëmbë për dhëmbë" me spotet e kundërshtarëve për Bashkinë e Tiranës është më e veçanta dhe mund të ketë ndikuar në tërheqjen e vëmendjeve të kryeqytetasve, si në rastin e Olldashit, ashtu edhe të Ramës. Anipse duhet të them se besohet gjerësisht në diferencën që do të bëjnë për fituesin e Tiranës do votat e të lëkundurve ose të atyre që të dielën do të zgjedhin një fundjavë pa qendra votimi. Ka një siguri nga mbështetësit e Ramës të bazuar sipas tyre në sondazhe që flasin për një epërsi prej 18%, ndërkohë që me shifra më pak entuziaste, por të bindur në fitoren e Olldashit janë edhe mbështetësit e ish-Ministrit të Brendshëm. Mbetet të presim 18 Shkurtin dhe rezultatin që do të dalë me qetësi dhe qytetari pasi çdo surprizë e pakëndshme e prodhuar nga zemërata e humbësit mund të kthehet në ndëshkim kolektiv për qytetarët.

.....................

Arben Muka
Korrespondent i radios "Deutsche Welle"

1. Deri më sot ka qenë një fushatë e fortë, me rivalitet. Kuptohet jo vetëm duke thirrur para turmave të qytetarëve, por duke përdorur skema dhe strategji me efekt tek elektorati. Kandidatët dhe liderët e politikës i kanë përdorur të gjitha mjetet për të përçuar mesazhet e tyre tek votuesit, si i thonë me të urtë dhe me të butë. Unë nuk e di se si janë këshilluar nga kompanitë e huaja stafet elektorale të dy grupimeve të mëdha. Por ajo që kam ndjerë deri më sot është se formulat dhe këshillat e tyre ata nuk i kanë zbatuar me përpikmëri. Kanë bërë dhe performancë alla shqiptare, ballkanike, duke mos duruar vetëm udhëzime për të bërë përformancë alla përendimore.
Krahasimi me fushatat e tjera të mëparshme? Mua më pëlqen ky lloj konceptimi, kuptohet duke i hequr elementët ekstremistë dhe pa etikë që janë vënë re. Por këto të fundit do të vijnë duke u shuar vetvetiu bashkë me civilizimin dhe demokratizmin e politikës, institucioneve, shoqërisë në tërësi.

2. Spotet dhe elementët e tjerë propagandistikë janë mjaft të avancuar. Të studiuar dhe të punuar deri në detaje nga dy grupimet e mëdha politike. Më duket se propaganda më shumë se sa treguese për alternativat është sulmuese për kundërshtarin. Në aspektin profesional kam përshtypjen se këto dy anë duhet të ishin të balancuara. Por të shpresojmë se në fushatat e tjera këto raporte do të vijnë aty ku duhet. Për pjesën ë dytë të pyetjes them me bindje se si për Sokol Olldashin ashtu dhe për Edi Ramën, spotet, por dhe i gjithë materiali reklamues i tyre ka ndikuar për të rritur kreditet, ka qenë funksional. Efekt kanë bërë mendoj dhe ajo pjesë ë propagandës që nxjerr ne pah dobësitë ose minuse nga kundërshtari politik.

3. Kjo pyetje është mjaft e sikletshme për mua si reporter në një media të huaj. Sigurisht që e kam një përgjigje, por nëse do ta jepja atë sot, kur duhen dhe 4 ditë të mbahen votimet do të më dukej vetja si një pjesë e vogël e komunitetit tonë të medias, që mezi pret fushatat elektorale, apo dhe situatat acaruese politike. Janë një mjet për biznesin e tyre, për të fituar sa më shumë duke u bërë palë me atë forcë që i afron më shumë. Në rolin tonë ne jemi vetëm pasqyruesë të garës, vlerësimet i bëjnë të tjerë, të specializuar. Por dhe sikur të pyesnit vetë Olldashin e Ramën për rezultatin e 18 shkurtit, nëse do të merrnit përgjigje të sinqertë dhe ata do të ishin të dy të pasigurtë. Kjo është një veçori pozitive e kësaj gare, kur fituesi do të merret vesh vetëm nga numërimi i çdo vote.

.....................

Mimoza Dervishi
Analiste

1. Është një fushatë negative dhe e tensionuar, që mund të duket deri diku e ngjashme me fushatat alla shqiptare të kohëve të fundit. Kjo në fakt është me ngarkesa akoma më të mëdha emocionale dhe më banale se kurrë ndonjëherë. Sigurisht më e keqe do jetë situata pas zgjedhjeve dhe gjithë ky mllef i pa shkak deri diku, do shpërthejë pikërisht në 19 shkurt. Deri dje mendoja se kjo ishte një fushatë politike, aq sa ajo e 3 korrikut, por në fakt kështu si po rrjedhin punët them se nuk është as politike as lokale më, është thjesht një fushatë banale deri e turpshme dhe për këtë "meritat" i shkojnë PD-së që në vend të programeve, merret me jetën personale të Edi Ramës. Mazhoranca po tregon se nuk i ka punët në rregull dhe e tëra duket si një e sëmurë psiqike që nuk e kontrollon dot më veten.


2. Spotet kudo kanë ndikimin e tyre. Kryesisht ato janë për të kujtuar njerëzit rreth premtimeve të njërit a tjetrit kandidat. Por më qesharakja e kësaj fushate qëndron tek spotet e PD-së kundra Ramës. Kanë totalisht efektin e kundërt, më tepër i bëjnë nder Ramës dhe kjo tregon jo vetëm naivitet të atyre që këshillojnë Olldashin, por dhe pamundësi për të dalluar çfarë i prish punë vërtet kryetarit aktual të Bashkisë së Tiranës. Nga ana tjetër duke njohur psikologjinë e shqiptarëve them se spotet nuk kanë të njëjtën vlerë si në Amerikë, meqë Amerikën po mundohen të kopjojnë, mendoj që ata që janë simpatizantë të njërës a tjetrës parti e kanë ndarë mendjen që në krye të herës për kë do votojnë, pa qenë hiç nevoja e spoteve. Ata që janë të lëkundur nuk besoj se kanë pësuar ndonjë tronditje të madhe sepse gjërat i shohin dhe i prekin vetë nëpër rrugë, dhe kur sheh spote negative që mundohen të klasifikojnë gjithçka me zero, efekti është invers.

3. Rama ka avanatazh punën e deritanishme, ndërsa Olldashi punën si ministër i Brendshëm. Po t'i vësh në kandar shikon se njëri ka punuar 6 vjet pikërisht për Tiranën që po konkurron dhe tjetri një vit e pak si ministër i një qeverie. Tirana është sot një pikë referimi kur do të flasësh sa ka ndryshuar Shqipëria dhe këtë s'e mohon dot kush. Qeveria nuk është sot një referim suksesi pavarësisht ca sukseseve sporadike të ish-ministrit të Brendshëm.
Rama gjithashtu është vetja sot dhe nuk ka ndonjë tutor mbi kokë që të thuhet se ai po bën lojën a politikën e këtij apo atij. Ndërsa për Olldashin nuk mund të themi se përfaqëson veten, deri tani përfaqëson Berishën. Ka ngritur një fushate alla Berisha vetëm mbi denigrime dhe mohimin e gjithçkaje. Shto pastaj që më shumë flet Berisha se ai, dhe kjo e dëmton keq një 34 vjeçar në politikë, për çfarëdo lloj posti të luftojë. Nga ana tjetër e kam thënë dhe më parë se Olldashi vetë, edhe mos kishte Berishën që i prish punë në krah, është fare i pangjyrë përballë karizmës së Ramës, dhe këtu nuk e kam fjalën veç për çeltësinë e tij fizike. Mendoj që fiton Rama nëse zgjedhjet do jenë të ndershme dhe të lira e nëse gjithmonë PD-ja do pranojë humbjen. S'ka ndodhur kurrë ta bëjë këtë dhe ndoshta ky është rasti të shikojmë se është në garë vërtetë Olldashi apo si gjithmonë i njëjti Berishë.

.....................

Edlira Gjoni
Analiste

1. Dallimi më i madh i kësaj fushate me atë të zgjedhjeve të 3 Korrikut 2005 qëndron tek antireklama e shëmtuar që doli në modë këto ditë dhe tek posterat dhe sloganet qesharakë që mbinë nëpër Tiranë dhe në gjithë Shqipërinë.
Është e dhimbshme të konstatosh bindjen e ngjashme me atë të vitit 1996 nga të djathtët se ata "meritojnë dhe duhet të fitojnë patjetër në të gjithë Shqipërinë", duke lënë kështu fare pak hapësirë të shpresohet për diversitet dhe bashkë-qeverisje të ndarë mes palëve. Zëri i kryeministrit gjatë turit elektoral (a s'duhet të ishte në punë ai të gjitha këto ditë?) është ngritur aq lart, është ngjirur aq shumë (sepse gjithëpushteti kërkon korda të tendosura), saqë Rama dhe e majta duket se kanë hequr dorë si nga lufta, ashtu edhe nga shpresa për të fituar këto zgjedhje.

2. Spotet publicitare të përdora gjatë kësaj fushatë janë provë e gjallë e shterpësisë krijuese të politikës dhe bërësve të saj. Psikologjikisht dihet se njerëzit, veçanërisht femrat, kur nuk kanë ç'të ofrojnë për të tërhequr vëmendjen, thërrasin në ndihmë dhe nxjerrin në pah biologjinë e të qenit femër. Kjo është aftësia dhe arma e tyre e vetme. Në një përsëritje rigoroze të kësaj dukurie psikologjike, edhe pse biologjikisht nuk janë femra, shumica e kandidatëve e kanë mbështetur apelin e tyre për vëmendje duke i bërë antireklamë kundërshtarit. Duke nxjerrë në pah anët më negative të tij (pavarësisht nëse janë të vërteta ose jo), këta të dëshpëruar për sigurinë në fitore e kanë fokusuar të gjithë magnetizimin e vëmendjes ndaj tyre duke depersonalizuar kundërshtarin, sepse kjo është vlera e vetme me të cilën mund të luajnë. Shumica e spoteve publicitare janë ndërtuar mbi dashuri narciste me vetveten, mbi iluzione përparësie, mbi fjalë dhe veprime mes të cilave vështirë se gjendet ndonjë lidhje. Të gjitha këto ngjajnë më një vallëzim të shfrenuar që sado që mund të duket harmonik për ata që e kanë marrë me revansh bindjen për fitore, duket se po e bëjnë vallëzim në cepin më ekstrem të pistës së ngritur lart. Më e keqja është se nëse këta valltarë të çartur rrëzohen nga ky cep, ata do të bien mbi turmën që po ndjek si gjithmonë me bindje dhe urtësi këto lëvizje të pakontrolluara nga orbita e logjikës morale.

3. Avantazhet e Edi Ramës ngelen tek puna, arritjet e tij që janë thjeshtësisht të dukshme për syrin e lirë dhe mëvetësia e tij vendimmarrëse. Çdo ndryshim pozitiv në Tiranë ka ardhur si pasojë e vendosmërisë dhe pavarësisë së tij kokëfortë dhe produktive për kryeqytetin. Disavanatazhet e tij janë dy mandatet e djegura dhe një i tretë që në Shqipëri është treguar se nuk fitohet dot thjesht falë punës dhe përkushtimit (megjithëse ky i fundit është zhvendosur nga Bashkia tek Partia). Disavantazh tjetër është ulja drastike e ritmit të punës dhe ndryshimeve pozitive në Tiranë gjatë pjesë së fundit të mandatit të tij të dytë dhe zëvendësimi i çdo metri të lirë katror në Tiranë me pallate shëmbëlltyra të skemave piramidale në Shqipëri. Rritja fiktive e çmimit të banesave dhe lejet e dyshimta të ndërtimit lëshuar ia kanë ulur shumë popullaritetin Ramës. Loja e ulët e kundërshtarëve të tij me cenimin abuziv dhe jashtëligjor të jetës private është po ashtu një thikë pas shpine në fushatën e Ramës. Gjithashtu, edhe mbështetësit e tij të majtë janë figura të konsumuara që kërkojnë më shumë të përfitojnë prej tij sesa ta ndihmojnë atë. Të gjitha këto e bëjnë fitoren e Ramës më ireale dhe të vështirë sesa ato të viteve 2000 dhe 2003.
Avantazhet e Sokol Olldashit? Tirana ndoshta ka nevojë vërtet për një fytyrë të re (dhe do ishte mirë që t'i kishte qëndruar larg konfuzionit qytetar duke shënuar emrin e tij poshtë fytyrave jo shumë të reja të Fatmir Mediut apo Nard Ndokës).
Olldashi është i ri në moshë dhe i ri në politikë. Kjo do të përcaktojë votën pro tij të zgjedhësve të lëkundur, apo edhe të atyre që janë lodhur nga Edi Rama. Olldashi ka dëshirë dhe vullnet për përkushtim. Ka seriozitetin e duhur për hijen e rëndë të Bashkisë, dhe ka avantazhin se imazhi dhe popullariteti i Ramës sot është më i lëkundur se kurrë.
Disavantazhi më i madh dhe fatkeq i Sokol Olldashit është Sali Berisha. Ende pa fituar Tiranën, kryeministri që mesa duket jeton ende në periudhën e feudalizmit, filloi të ndajë tapi tokash që janë zaptuar falas para 10 vjetësh, dhe do të shiten sikur të jenë pjesë e Parisit pas 10 ditësh. Nëse fiton Olldashi (të gjitha gjasat flasin për këtë), atëherë Sali Berisha duhet të rishikojë ligjin e punës, sepse do t'i duhet të përmbushë në publik të dy rolet njëkohësisht, edhe kryeministër, edhe kryebashkiak. Olldashi nuk ka marrëzinë dhe guximin e Ramës që ta qeverisë Tiranën sipas stilit të tij. Do të ishte e këndshme të shpresohej, por me një epror si Berisha, të gjithë ne, ashtu si edhe Olldashi vetë, nuk duhet të presim shumë nga jeta për tre vitet e ardhshme.
gjedlira@yahoo.co.uk

.....................

Plator Nesturi
Analist

1. Kjo fushatë elektorale po paraqitet si ndër më të ashprat në historinë e zgjedhjeve. Ndryshe nga ato zgjedhje që deri tani i kemi konsideruar nga më të egrat dhe ku është devijuar vullneti i zgjedhësve i dalë nëpërmjet votës, ashpërsia e tanishme elektorale nuk ka të bëjë aq shumë duke shfaqur fytyrën e vrazhdë të manipulimit dhe përdorimit të forcës. Këto zgjedhje dalin disi nga ky kuadër dhe ashpërsia nxitet nga politika nëpërmjet deklaratave jashtë çdo norme etike ndaj kundërshtarëve dhe me nxitjen e përfshirjes në këtë tension antagonist edhe në masat e zgjedhësve. Fakti që vijmë pas një periudhe të gjatë të krizës politike dhe përdorimit disa mujor të toneve të nxehta, kjo i bën zgjedhjet e 18 shkurtit, jo thjesht për administratën vendore, por si një ballafaqim politik ku dhe skemat e mëtejshme varen nga fati i rezultatit të tyre. Nisur nga ky tension i brendshëm që shfaqet, ka pak mundësi që këto zgjedhje do të vijojnë të qeta dhe të plotësojnë standardet e kërkuara ashtu siç po deklarohet nga mazhoranca. Për më tepër kur këto garanci të kryeministrit Berisha për zgjedhje të ndershme bëhen menjëherë pasi ka lëshuar një varg akuzash e fyerjesh pa princip ndaj kundërshtarit.
Këto zgjedhje do të kenë probleme sepse realisht përplasen dy botë të ndryshme që fatkeqësisht vërtiten brenda këtij trualli të ngushtë. Certifikatat, Kodi Zgjedhor i shpëlarë, regjistri i përkohshëm, listat problematike për zgjedhjet, ishin vetëm preludi i një përplasjeje ku askush nuk mund të pranojë humbjen, ku cilido të jetë rezultati ai do të jetë i papranueshëm për njërën palë dhe një arsye më shumë për rritjen e përmasave të konfliktit politik të nesërmen e zgjedhjeve. 18 shkurti duhet të jetë certifikata e garancisë e Shqipërisë për vijimin e rrugës së saj drejt BE-së, por kam pak shpresë se këtë provim kjo klasë politike dhe në plan të parë qeverisja aktuale, do ta kalojnë me sukses.

2. Risia e kësaj fushate kanë qenë padyshim spotet elektorale televizivë për fushatën e kandidatëve dhe shpalosjen e mesazheve të tyre. Por më e veçanta, si në çdo gjë të re që futet në Shqipëri dhe i shkohet deri në fund, kanë qenë ato që quhen antispote. Pra një spot ku nxirren në pah pikat e dobëta të kundërshtarit dhe ku ai mund të tallet, ironizohet dhe deri të denigrohet. Përgjithësisht, pa hyrë në Kodin e Etikës pasi ajo është e fundit që respektohet tek ne, idetë e antispoteve kanë qenë të gjetura, me ritëm dhe efikase. Nga kjo anë të paktën, njerëzit, në mungesë edhe të programit të "Portokallisë", kanë patur me çfarë të qeshin.
Një moment tjetër dhe që futet tek antispotet e fshehura, ishte botimi i fotove "plazhiste" të Edi Ramës. Është afërmend larg, të besohet se PD-ja nuk ka pasur gisht në publikimin e tyre, pavarësisht deklaratës mohuese që dhanë. Por çuditërisht për një ambient si Tirana, tashmë me parametrat e një metropoli dhe me një rini moderne e larg klisheve të vjetra, ky publikim fotosh duket se ka sjellë një ndikim të kundërt. U mendua se këto foto do t'i sabotonin Ramës votat thuajse të garantuara të brezit të tretë. Por edhe nëse Rama mund të humbasë ndonjë votë nga mosha 55 vjeç e sipër, duket se ai ka fituar më shumë simpatinë e masave rinore, deri tani indiferente ndaj politikës, dhe që parashikohet një pjesëmarrje më e madhe e tyre në favor të kryebashkiakut aktual.

3. Rama vjen në zgjedhje me një imazh të përcaktuar prej kohësh dhe zgjedhësit e kryeqytetit e njohin mirë këtë imazh dhe nuk u duhet të lodhen për të zbuluar vlerat e tij. Ia njohin punën, ia njohin këmbënguljen për transformimin e Tiranës dhe padyshim askush nuk mund t'ia mohojë vlerat si administrator i mirë për kryeqytetin. Përsa i përket kandidatit të PD-së, z. Olldashi, duket se pikërisht kjo e fundit, pra fakti që duhet t'u mbushë mendjen zgjedhësve se është edhe administrator i mirë, do të jetë problemi i tij kryesor në këtë fushatë. Olldashi vërtet është paraqitur si një ministër i suksesshëm, por në kushtet kur Berisha ka treguar se çdo sukses të vartësve do ta privatizojë, ky është një element negativ në fushatën e kandidatit të PD-së. Kjo sepse qytetari tiranas nuk do të shihte dallimin nëse po kandidon Olldashi apo Berisha dhe nëse vota për Olldashin shkon për Olldashin vetë apo për Berishën.
Ka edhe njëmijë arsye një pjesë e të cilave favorizojnë Ramën dhe disa të tjera mund të hedhin tisin e dyshimit, si çështja e rikandidimit, fakti që është dhe kryetar partie, përplasja permanente bashki - qeveri etj. por në testimin e përgjithshëm kryetari i PS-së është pikë përpara kundërshtarit të tij. Mbetet vetëm të shohim se si do të vijojë dhe a do të ketë probleme gjatë procesit zgjedhor.

.....................

Bledar Zaganjori
Kryeredaktor i gazetes "Shqip"

1. Këtë fushatë do ta vlerësoja në dy aspekte. Në atë të ideve dhe aspektin e etikës. Sa i përket ideve më duket një fushatë e vakët në ide, madje edhe krahasuar me atë të zgjedhjeve të 3 korrikut. Në zgjedhjet e 3 Korrikut, ndoshta ngaqë kishim të bënim me zgjedhje të përgjithshme, kishte më tepër ide, platforma dhe përplasje mendimesh. Fushata aktuale është një rendje pas fyerjeve dhe së fundi pas skandaleve private. Sa për dallimet me zgjedhjet e vitit 2003, mund të them që të paktën në Tiranë ajo ishte një fushatë më civile, ndërkohë që zgjedhjet e 18 Shkurtit janë veshur me një ngarkesë politike kur bëhet fjalë për zgjedhje thjesht administrative. Pra shihet se çfarë do të ndodhë pas 18 Shkurtit dhe jo më 18 Shkurt.

2. Në një klimë të ngarkuar politike spotet publicitare nuk mendoj se kanë rritur numrin e përkrahësve dhe kundërshtarëve. Mund të ketë ndodhur me një pakicë fare të vogël, por në fund të fundit të parëndësishme. Në të tilla situata njerëzit e kanë të vendosur kë do të votojnë, sikundër janë të vendosur edhe ata që do të votojnë ose nuk do të votojnë. Ndryshimi mund të ndodhë për faktorë që nuk lidhen edhe aq me spotet.

3. Nëse do të jepja avantazhet e njërit apo tjetrit do të duhet t'i kishim provuar që të dy në krye të Bashkisë për të bërë krahasimin, çka nuk është e mundur të ndodhë. Pika më e dobët e Edi Ramës është të ruajë konsumimin nga 6 vjet në krye të Bashkisë, ashtu sikundër kjo është edhe një nga pikat e forta të tij. Pas 6 vjetësh ai ka se çfarë të tregojë përpara zgjedhësve. Sa për fituesin, preferoj të mos bëj parashikime. Atë ide që kam mendoj ta mbaj për vete.

.....................

Altin Kreka
zv/Redaktor i lajmeve ne "TV Klan"

1. Fushata elektorale po tregon se dita e zgjedhjeve nuk ka për të sjellë aspak votime të drejta dhe të lira. Unë parashikoj incidente të rënda në dallim me zgjedhjet e mëparshme. Edhe në 3 Korrik ndodhën incidente të rënda, siç ishte vrasja e një komisioneri, por këtë herë situata duket tejet e tensionuar pothuajse në të gjithë vendin. Fushata elektorale ka degjeneruar në disa raste në nivele tepër banale. Kjo vihet re më së shumti në Tiranë, por edhe në rrethe. Politika është polarizuar dhe përplasja në disa raste është kthyer edhe e dhunshme. Ju kujtohen incidentet në Laç, Shijak apo edhe në Tiranë. Komisionerët që rrihen me njëri tjetrin nëpër rrethe. Duket se edhe politikanët harrojnë se në certifikimin e zgjedhjeve ndikon edhe periudha para ditës së votimit. Zgjedhjet e 3 Korrikut kishin një fushatë elektorale shumë më paqësore dhe pa probleme, dhe në fund zgjedhjet u cilësuan një "hap para", por jo të lira dhe të drejta.

2. Spotet publicitare janë shtuar së tepërmi së fundmi dhe duket se ka një inflacion. Disa janë pothuajse të pakuptueshëm, por gjithsesi efektivë në disa raste. Ajo që vihet re në këtë fushatë është numri i madh i spoteve anti-reklamë që duket se në shumicën e rasteve bën efektin e kundërt te publiku.
Unë s'jam dakord me reklamat e PS-së kundër Olldashit, por as me reklamat e PD-së kundër Ramës. Edhe pse kandidatët kanë paraqitur projektet e tyre për Tiranën, pak vend kanë zënë këto elemente te elektorati, sepse debati është fokusuar "bën apo s'bën Olldashi për Tiranën", "Rama është anormal", apo fotot e lakuriqësisë së kryetarit socialist.

3. Të dy kandidatët janë shumë të ndryshëm nga njëri-tjetri dhe nuk mund të flitet për avantazhe apo disavantazhe. Atë do e vendosin zgjedhësit më 18 shkurt, ata do të gjykojnë se cilat janë avantazhet dhe disavantazhet e secilit nga kandidatët.

.....................

Adri Nurellari
Analist

1. Zgjedhjet parlamentare të vitit 2005 janë padyshim ndryshe nga këto zgjedhje për shumë arsye duke filluar nga pozicioni i palëve që radhën e kaluar ishin në pozicione të kundërta nga të sotshme, aktorët protagonistë janë ndryshe, çështjet në qendër të vëmendjes së fushatës janë ndryshe. Por, ndërkohë, ka shumë karakteristika që janë të ngjashme qoftë në aspektin teknik dhe qoftë nga përmbajtja. Kështu kjo fushatë nga ana e profesionalitetit është rritur si nivel duke u bërë akoma më i arritur se ai i vitit 2005. Edhe këtë vit janë pajtuar nga të dy palët, ekspertë fushatues me reputacion në nivele ndërkombëtare që gjenden të cituar nëpër manualet e komunikimit politik. Në fakt kjo gjë ka bërë që të dalë në pah një diferencë e madhe midis marketingut politik të spoteve dhe fushatës në terren që tregon se këtyre ekspertëve të pajtuar nuk iu dëgjohet dhe aq shumë llafi. Në nivelin e përmbajtjes këto zgjedhje janë deficitare sepse janë shumë të polarizuara dhe centralizuara duke e bërë të pamundur bërjen e zgjedhjeve administrative, por duke marrë përmasat e zgjedhjeve të përgjithshme. Fatkeqësisht shumë probleme lokale, specifike dhe rajonale janë lënë të patrajtuara dhe të eklipsuara në debate qendrore.

2. Si fillim duhet thënë që spotet publicitare karakterizohen nga ana teknike nga një realizim shumë i arritur me maksimumin e profesionalitetit që mund të blihet në nivelet ndërkombëtare. Prania e këtyre spoteve në fakt e ka çuar vendin tonë në pararojë për sa i përket marketingut politik me një intensitet marketingu të krahasueshme vetëm me Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Problemi që unë shoh është se ky intensitet ka rritur shumë stekën e kostos së të bërit fushatë. Ky zhvillim do ketë dy impakte, së pari ka për ta bërë politikën me një lloj cenzusi pasurie që do të lërë nga pjesëmarrja apo kandidimi individët e varfër që nuk ia lejojnë dot vetes gjithë këtë parketim, së dyti ka për të detyruar politikanët që të bëjnë kompromise komprometuese me individë që do të ofrohen për të sponsorizuar këto fushata të shtrenjta. Por kjo është një sfidë mbarëevropiane të cilën amerikanët e kanë zgjidhur para pothuaj gjysmë shekulli.

3. Rama padyshim që ka konsumin e dy mandateve, të një kujtese të freskët të një degradimi të Partisë Socialiste kur ka qenë në pushtet, sabotimin e Fatos Nanos, faktin që është njëherazi kryetar i PS-së dhe pretendent për kryetar bashkie që do të thotë se edhe nëse merr mandatin e tretë ai nuk ka për t'iu përqendruar punës në krye të bashkisë. Nga ana tjetër, Rama ka avantazhin e përvojës së gjatë si kryebashkiak, zotërimin e profilit të lartë si lider i opozitës dhe faktin që ka kohë në politikën e niveleve të larta si dhe në jetën publike në përgjithësi. Olldashi ka si disavantazh centralizimin, polarizimin dhe agresivitetin e fushatës që ia ka bërë të pamundur për të shpalosur planin e tij për Tiranën, së dyti faktin që është duke garuar me liderin e opozitës që është në një profil publik më të madh si dhe faktin që mbart përsipër barrën e sukseseve apo dështimeve të qeverisjes së partisë së tij sikurse ishte problemi i energjisë elektrike. Si avantazh Olldashi ka faktin që është i ri, energjik dhe pa një të kaluar të përfolur, ka një jetë familjare të shëndoshë dhe të respektuar, ka pasur sukses në postin e ministrit të Brendshëm dhe është përfaqësues i partisë në pushtet dhe shqiptarët kanë një prirje për t'u bërë me më të fortët. Lidhur me rezultatin, unë padyshim që kam shijet dhe dëshirën time se për kë personalisht do të votoj duke qenë se kam edhe një anësim të qartë publik djathtas, porse me keqardhje ndihem i pasigurtë për të bërë një parashikim të prerë dhe të bindur lidhur me rezultatin përfundimtar të zgjedhjeve lokale.

.....................

Skënder Minxhozi
Analist

1. Mendoj se ndodhemi në një kontekst krejt të ndryshëm nga ai i një viti e gjysmë apo i katër vjetëve më parë. Shumëçka ka ndryshuar në skenën tonë politike. Kanë ndryshuar raportet mazhorancë-opozitë, kanë ndryshuar krerët e koalicioneve, programet politike e elektorale janë rishikuar, plus që ndodhemi afër mesit të mandatit të PD-së çka jep mundësinë të gjykohet për performancën e kësaj mazhorance. Pra ndodhemi në një ambient dhe në një logjikë tjetër nga ato të dy datave të mësipërme.

2. Spotet publicitare kanë qenë motori i fushatës. Një agresion i vërtetë mesazhesh dhe kundër-mesazhesh kanë synuar jo më të mbledhin njerëz nëpër sheshe si në të shkuarën, por të hyjnë drejt e në shtëpitë e shqiptarëve për të përkrahur apo goditur njërin prej kandidatëve. Kur sheh sesa është shpenzuar në terma ekonomike për këtë zë të fushatës, mbetet vetëm të imagjinosh sesa do të shpenzohet në fushatën e ardhshme për zgjedhjet e përgjithshme. Lidhur me efektin, mendoj se ai mbetet gjithsesi relativ, sidomos në javët e fundit, pasi shpesh spotet përmbajnë të njëjtin mesazh që përsëritet dhe rrezikojnë kështu të humbasin forcë dhe gjallëri para votuesve. Gjithsesi ato kanë qenë një armë e rëndësishme për grumbulluar vota, kjo s'mund të mohohet.

3. Avantazhet e Ramës janë dy mandatet e tij, plus aftësia që ai dhe pjesa tjetër e opozitës patën për të kuptuar se vetëm bashkë mund të fitojnë mbi të djathtën. Sa i përket pikës së parë, do të thosha që Edi Rama vjen në këto zgjedhje si kandidati më i vështirë dhe i padëshirueshëm për Berishën. Edhe fakti që disa figura të së djathtës si Topi dhe Basha refuzuan të kandidojnë përballë tij, tregon se Rama do të jetë e vështirë të mundet në 18 shkurt. Personalisht kam mendimin se Rama është politikani që ka sjellë ndryshimin më të madh në ambientin jo vetëm politik shqiptar në këto 15 vjet. Ky duket se është avantazhi i tij i madh, plus faktit që përmenda më sipër, pra bashkimit të të gjitha forcave të opozitës të cilat siç dihet, kanë qenë shumicë votash edhe 3 korrik 2005.
Lidhur me Olldashin mund të thuhet se avantazhi i tij kryesor është të qenët një politikan i ri dhe dinamik, që ka pasur disa rezultate pozitive në ministrinë që drejtoi për një vit e gjysmë.
Olldashi arriti të afirmohet brenda të djathtës si figura e vetme dinamike e atij që dikur quhej KOP dhe futi në politikë disa nga të rinjtë që u linçuan pranë Berishës. Problemi i Olldashit, në ndryshim nga Rama, është se ai e ndjen shumë praninë dhe peshën e Berishës, çka mund të jetë një disavantazh në lidhje me krijimin e një profili të plotë dhe të pavarur nga shefi i tij.

.....................

Erjon Tase
Kryeredaktor i "Gazeta Shqiptare"

1. Kjo fushatë ka qenë e përqendruar në Tiranë. Të gjitha bateritë dhe energjitë e të dyja forcave po fokusohen në duelin më të madh, kjo sepse fitorja ndaj Edi Ramës do të thotë edhe një mposhtje e PS-së. Ndërkohë, kryetari i socialistëve dhe kryebashkiaku nuk mund t'ia lejojë vetes një humbje në qytetin që ka drejtuar për dy mandate, gjë që mund të shoqërohet me një tronditje të pozitës së tij në PS. Për të gjitha këto arsye, fushata po përqendrohet në Tiranë duke lënë pas dore sfidat e tjera. Shumë incidente që kanë ndodhur në rrethe kanë kaluar në heshtje dhe uroj që edhe gjatë ditës së votimit, të mos lihen jashtë vëmendjes qendrat jashtë kryeqytetit, aty ku është me e mundshme edhe vjedhja dhe manipulimi i votës.

2. Spotet dhe mesazhet e tjera publicitare kanë pasur ndikim të kundërt në rastin kur e kanë tejkaluar etikën. Rasti i parë ishte ai i mesazhit promocional kundër Olldashit me kangurin dhe mundësin sumo. Ishte përtej etikës. Ndërsa i dyti, fotot e Ramës në plazh. Në vend të një efekti kundër Ramës, ato patën një efekt bumerang për PD-në, e cila u përpoq të ndikonte tek zgjedhësit nëpërmjet fotove private të kandidatit, që aq më tepër nuk ishte në ndonjë pozitë që mund të përkthehet si e pamoralshme.

3. Avantazhet e Ramës janë sigurisht projektet e realizuara, qoftë edhe duke sfiduar pengesat burokratike apo politike (siç është rasti i asaj reklamës së tij me sëpatë në dorë për të prerë vetë shtyllat elektrike që KESH-i nuk i spostonte). Pika e dobët e tij është fakti që ndodhet në mandatin e tretë, kur duhet të luftojë edhe me opinionin e qytetarëve që kërkojnë ndryshimin rrënjësor të qytetit. Tashmë Rama kandidon edhe si kryetar partie dhe kjo e bën që të lëkundurit të mos ta shikojnë më vetëm si një kandidat larg politikës së pistë shqiptare. Vota e 18 shkurtit do të tregojë se sa ndikim mund të ketë ky fakt.
Për Olldashin, pozitive është fakti që vjen nga një punë e mirë në ministrinë e Brendshme, kjo edhe për faktin se ai ka patur dorë të lirë për të luftuar edhe krimin e lidhur me politikën, ndryshe nga paraardhësit e tij. Një pikë e dobët e tij, është fakti që duhet të mbajë mbi kurriz të kaluarën e partisë dhe të liderit të saj.
Nga do të anojë fitorja? Pyetja më e vështirë që mund të bëhet në këtë fushatë, ku sondazhet i tregojnë kandidatët shumë pranë. Ndërkohë ekziston gjithnjë edhe një motiv tjetër për të mos dhënë parashikime në votimet shqiptare, kur ka një diferencë të ngushtë. Mund të kesh parashikime se si do votojnë njerëzit, por askush nuk mund të thotë si do numërohen votat...

.....................

Arben Rrozhani
Kryeredaktor i gazetes "Integrimi"

1. Ishte një fushatë e egër, ku ekzekutivi, ashtu si edhe ai që kishte pushtetin në zgjedhjet e 3 korrikut 2005, nuk kurseu asgjë për fushatën. Nuk do të doja ta krahasoja me fushatën e vitit 2003, sepse nuk shoh të përbashkëta. Në tetor 2003 kishim një PD inekzistente që vlerë të vetme përfaqësimi kishte ligjëratën e avokat Ngjelës në Tiranë dhe një begraund të zi qeverisës në bashkitë që kontrollonte, begraund që e ka bërë edhe më sterrë në bastionet ku ende mbahen peng simpatizantët e verbër të PD-së. Ndërsa e majta kishte epërsi të padiskutueshme, sepse kishte tre vjet që modeli i zhvillimit "Rama" kishte korrur suksese tepër të prekshme që e kishin kthyer Tiranën në një pikë referimi se çfarë mund t'i ofrojë mirëqeverisja, çfarë energjish mund të gjenerohen në bashkëpunim me grupet e interesit.
Kjo që po mbyllet ishte një fushatë për fat të keq, ku nuk u përballën alternativat, programet dhe kjo për faj të klimës konfliktuale që ka mbjellë kreu i pozitës dhe bashkëpunëtorët e tij. Dhe e përsëris, për fat të keq, sepse këto janë zgjedhje administrative, që kanë të bëjnë shumë me cilësinë e jetës që do të ketë secili prej nesh në katër vitet e ardhshme.

2. Spotet publicitare treguan se qeverisja me "dietë" e z.Berisha, paska qenë aplikuar vetëm për taksapaguesit. Këta të fundit janë pas 500 ditësh më të varfër, jo se qeveria e djathtë nuk kishte fonde, por se ato majmën pushtetarët e rinj dhe një pjesë e madhe e thesit të buxhetit të shtetit u vu në funksion të fushatës, duke përplasur dhjetëra milionë eurot e reklamave denigruese në fytyrat e lodhura të taksapaguesve që kanë si të ardhur për frymë 1 euro në ditë. Opozita e majtë duhet të mendojë pas fitores së zgjedhjeve më 18 shkurt, ngritjen e një komisioni hetimor parlamentar, për të nxjerrë në dritë fondet që qeveria hodhi në fushatë për të blerë votat. Nuk flas për 5 mijë lekëshat që po u jepen militantëve, por për dhjetëra milionë eurot që duhej të kishin shkuar për investimet publike dhe u bënë megapostera, që do t'i kish zili edhe diktatori i fundit komunist Kim Il Jong.

3. Avantazhet e Ramës, janë në çdo qoshe të Tiranës, dhe në modelin "Rama" aq të lakmuar, sa edhe të paarritshëm nga PD-ja e doktorit të premtimeve elektorale. Pozitës nuk do t'i buzëqeshë as "fati i fillestarit", sepse Tirana nuk ka nevojë për "fillime", por për përmbylljen e rrugës së zhvillimit që nisi në tetor 2000, për të lënë pas mandatit katër vjeçar, një kryeqytet të denjë për Europën 2011. Pika e dobët e Ramës, që është pika e dobët e PS-së. Ai nuk ka ditur t'i vendosë gjoksin sulmeve që e djathta destruktive i ka bërë punës së bërë në Tiranë. Sepse Edi Rama nuk punoi vetëm, ai ishte "trimi i mirë me shokë shumë". Për Tiranën 2007 punuan të gjithë, nga bashkia te qindra njerëz të biznesit që financuan punët publike, shoqërisë civile që i dhanë kurajo zhbërjes së zgjyrës dhe llumit nga Tirana e trashëguar prej PD-së, medias që nuk duhet të pendohet pse e teproi ndonjëherë në favor të të majtës, rinisë që ishte pjesëmarrëse në nismat e bashkisë. Lufta për të fituar Tiranën nuk është luftë e Edi Ramës, por e gjithë shoqërisë progresiste për të mos kthyer pas kohën, aq të çmuar për shqiptarët. Ajo është lufta mes dy botëve dhe votuesit shqiptarë, besoj se e kanë vendosur tashmë, se bota e Doktorit, është Epoka e Gurit, me pishtarë dhe valle shiu.

.....................

Dritan Ylli
Drejtor informacioni në LSI

1. Duke ndjekur prirjen për pyetjen tuaj, mendoj se fushata e zgjedhjeve vendore ka pasur një tendencë manipulimi nga ana e Partisë Demokratike. Me këtë kuptoj shpalosjen e programeve dhe platformave që është bërë nga ana e saj. Ndërkohë që në Tiranë PD-ja dhe kandidati i saj kanë shpenzuar më shumë energji dhe fonde financiare, gjithashtu për të denigruar kundërshtarin në atë që përbën jetën personale të tij dhe më pak janë marrë me programet e zhvillimit, me premtimet apo realizimet që ka bërë qeveria e tyre dhe platformat konkrete se si do të zhvillojnë qytetin e Tiranës apo dhe qytetet e tjera në vend. Që në nisje, por edhe gjatë gjithë fushatës, kemi parë një tendencë nga ana e PD-së për bërë një fushatë më tepër anti-reklamë dhe denigruese sesa për të paraqitur alternativa dhe projekte konkrete. Në krah të kundërt me të djathtën ka vepruar koalicioni i majtë dhe në veçanti Lëvizja Socialiste për Integrim. Në qendër të fushatës dhe në komunikimin me qytetarët ka pasur më shumë vizion, objektiva dhe programe konkrete dhe të detajura. Kjo gjë nuk duket vetëm të kandidati i koalicionit për Tiranën, por edhe në qytetet e tjera të koalicionit të majtë. Po të shihen me kujdes programet e dy kampeve e majta, në tërësi kanë qenë më afër qytetarëve, duke dhënë alternativa konkrete. Domethënë, e majta nuk zgjodhi të bënte një fushatë të bazuar mbi anti-reklamën, por mbi premtimet. Unë mendoj se gjithnjë e më shumë është më i nevojshëm mendimi i qytetarëve për sa i përket platformave sesa kur kanë të bëjnë me një mungesë vizioni. Pra, një fushatë e ndërtuar vetëm mbi denigrimin e kundërshtarit nuk besoj se do të sjellë fitoren e koalicionit të djathtë. Më duhet të besoj se elektorati është i aftë të zgjedhë midis një fushate shterpe, pa ide si ajo që ka bërë e djathta dhe një fushatë që është ndërtuar mbi nevojat e qytetarëve siç ka bërë e majta. Nëse do ta krahasoja këtë fushatë me atë të 3 korrikut, mendoj se ka pasur më shumë vizion nga ana e partive krahasuar me zgjedhjet e kaluara.

2. Jam i mendimet se jo vetëm spotet, por edhe perfomanca moderne dhe bashkëkohore i shkon përshtat një politike të civilizuar që tashmë duhet të kemi në Shqipëri, por gjithashtu duhet shoqëruar kjo me kurimin e imazhit po aq shumë të rëndësishëm, veçanërisht gjatë fushatave elektorale. Kjo, referuar edhe fushatave të ndryshme që kemi parë në Perëndim, çka do të thotë se imazhi dhe performanca kanë shumë rëndësi. Kam përshtypjen sërish, që spotet e Partisë Demokratike, për të konkretizuar dhe atë që thashë më sipër, janë fokusuar krejtësisht tek anti-reklama dhe për më tepër që kjo anti-reklamë është përqendruar në jetën politike të kandidatëve, duke cënuar privatësinë e tyre. Unë mendoj se, kjo mënyrë e zgjedhur nga Partia Demokratike dhe kandidatët e saj, komunikon, ankth, frikë, pasiguri tek qytetarët, tek votuesi. E kundërta ndodh po të vështrosh sërish fotot e kandidatëve socialistë, si dhe atyre të socialistëve për integrim. Nëse e keni vënë re, të gjithë e kanë parë që LSI dhe spotet e saj, as nuk kanë synuar të cënojnë njeri, as nuk kanë synuar të fyejnë apo të merren me jetën private të kandidatëve, por përkundrazi kanë shpalosur alternativat, arsyet pse duhet votuar lëvizja socialiste për integrim. LSI nuk ka hedhur në qarkullim dhjetëra spote siç kanë bërë partitë e tjera, por vetëm nëpërmjet dy spoteve ka arritur të fitojë një mendim shumë pozitiv të favorshëm tek qytetarët. Sipas sondazheve që ne kemi bërë, për vlerësimet mbi imazhin apo mbi atë që ofron një forcë politike, përkthehen në më shumë vota për këtë forcë politike sesa anti-reklamat. Pikërisht në këtë linjë kanë shkuar edhe stafi i LSI-së, që kujdeset për imazhin për kurimin e tij dhe për spotet që janë një konkretizim i imazhit. Opinioni është i ndërgjegjshëm, ashtu si në fushatën e 3 korrikut edhe në këtë fushatë, LSI po shpalos një fushatë që është ndryshe nga ajo e forcave të tjera, këtë më së miri e konkretizoi mitingu i madh që u bë në pallatin e sportit, një spektakël të mirëfilltë politik, që bëri edhe ndarjen mes politikës së re dhe të vjetër.

3. Për sa i përket garës për Bashkinë e Tiranës, Edi Rama sigurisht që hyri me më shumë favore sesa rivali i tij. Ai ka krijuar frymën e njeriut që di të ndërtojë, e njeriut që di të sjellë ndryshime, që di të sjellë zhvillim në kryeqytet. Ai arriti të godasë një frymë të vjetër që kish lënë PD-ja në Bashkinë e Tiranës, frymën e kioskave dhe të pisllëkut që mbizotëronte në qytet. Këto, por edhe shumë gjëra të tjera kanë qenë pikë plus për Edi Ramën. Mendoj se këto janë më të rëndësishme sesa disa mendime që kanë qarkulluar poshtë e lartë duke dashur t'i japin Ramës problemet politike që ka me partinë e tyre. Unë nuk besoj se do të ndikojë asnjë problem politik që mund të ketë Rama në PS, por besoj se qytetarët e Tiranës do të zgjedhin njeriun e punës, i cili ka dhënë prova tashmë për këtë gjë. Nga ana tjetër mendoj se, zoti Olldashi pati shanse për të shpalosur një program më të mirë, duke pasur parasysh se pati dhe një kohë më të gjatë për t'u përgatitur. Mendoj se ai nuk arriti të godasë në mendjet dhe në zemrat e qytetarëve të Tiranës dhe ajo që më duket më serioze, Olldashi nuk u ka ofruar asgjë qytetarëve. Gjatë këtyre ditëve nuk pamë asgjë të re për kryeqytetin, pra, nëse ky do të vazhdojë me planet e Edi Ramës, atëherë mendoj se shumë mirë është në këtë post Rama. Të gjitha këto jam i bindur se garantojnë një fitore të Edi Ramës në zgjedhjet e 18 shkurtit. Pastaj po t'u referohemi shifrave të votave në kryeqytet, tradicionalisht përqindja e së majtës është dominante mbi të djathtën.

.................................................. .................................

[Brari]

kush ma gjen ktu ne forum nje shkrim te ketij dritan yllit qe tregon se sa ka punuar edvinoja..
nje m.ut thote ka bere edi .. se te gjitha i beri meta i tij nga skrapari..
nashi e ka dredhur..

se po pergatiten te inatosurit e metes me xhambazet e edvinit te sundojne bashke e po bashke ti cojne valixhet me euro atje..ne ato bankat sekrete.. ku e di mire illi i lsi-se..

[drity]

kush ma gjen ktu ne forum nje shkrim te ketij dritan yllit qe tregon se sa ka punuar edvinoja..

per kte e ke ?

http://www.forumishqiptar.com/showpo...&postcount=192

Nje pallat - nje vote thote

[JestersWorld]

plotesisht i vertete qe mustafa eshte me banden hakmarrja..
kte deshe te thuash o jest..
ate po thot dhe mustafa se sa te jete zagari i mafies moisiu e sallaku aty.. kanibalet jan te garantuar.. dhe drejtesia do jete nje pallaver..
me qarte ska si e thote mustafa.. pra mobilizohuni o vampire.. ki eshte mesazhi mustafes.. ne prag te votimeve..

Jo Brari ate qe kam dashur te them e kam thene une. Por do te ksiha nje pyetje per ty. Si Shpjegohet qe ne morine e emrave te pervecem qe ti perdor si epitete ose mbiemra nganjehere dhe ndajfolje mungon emri i pervecem me te cilin ti me pare turfulloje i ish kryeministrit Nano???

U be njeri i mire Nano dhe politikan i ndershem tani? E duhet share Moisiu qe pervec ruajtjes se ligjshmerise ne disa raste ekstreme te qellimeve antikushtetuese Berishiane, njeriut nuk i ka shkelur ne kallo, as Berishes e as Socialisteve.

Hmmm Si shpjegohet???? E Brari???? Te lutem mu pergjigj kesaj pyetjeje se ne shqiptaret kemi dhe nje shprehje:

"Nuk hahet aty ku dhitet"

[drity]

E duhet share Moisiu qe pervec ruajtjes se ligjshmerise ne disa raste ekstreme te qellimeve antikushtetuese Berishiane, njeriut nuk i ka shkelur ne kallo, as Berishes e as Socialisteve.

Mojsiu ishte nje nder krijuesit e krizes zgjedhore.
I kishte te gjitha mjetet dhe fuqine per ti dhene fund asaj krize, por nuk e beri.