per mua jane nje e pandare nese arrin te perfitosh dicka qofshin keto njohuri, qofshin ndjesi.
per mua jane nje e pandare nese arrin te perfitosh dicka qofshin keto njohuri, qofshin ndjesi.
cdo gje kalon, por sa e dhimbshme eshte ne momentin qe e perjeton
Aty ku Virtualiteti fillon e merr permasa te medha ... aty ku fillon te dominoje me shume se realiteti .. dhe kur atehere ti nuk arrin te besh dot dallimin midis virtuales dhe realitetit ... aty per mua duhet te jete vija ndarese ...Cila mendoni se eshte vija ndarese midis Virtualitetit dhe Realitetit? Pra ku fillon njeri e ku mbaron tjetri? Sa te vetdijshem jeni ju per kete fenomen? Po te tjeret?
Sa mendoni qe ndikon virtualiteti ne te dy planet (teorik dhe praktik) e jetes tuaj (private dhe publike)? Po ne ate te te tjereve?
Per mua Virtualiteti fillon e mbaron aty ku eshte e lejueshme ... dhe nese e kaloj ndopak atehere ndizet ajo drita e kuqe e vetdijes ... ku thote " Mjaft "
Virtualiteti do te thoja ndikon me shume tek une ne planin " Teorik " ... me pelqen se lexoj , marr vesh te reja , te jep mundesine te diskutosh , ndash mendime , opinionine ne tema te caktuara ... por jo me shume se kaq ... Personalisht per mua asnjehere nuk do te kete fuqine e Realitetit .. sado i bukur , embel te jete virtualiteti , anonim dhe misterioz te jete ...Realiteti eshte pjese e jetes sime ... i bukur apo hidhur .. me pelqen te perballem me te ....ta prek , ta shijoj .
Music to my heart that's what you are, a song that goes on and on.....
Per mendimin tim, dallimi mes virtualitetit dhe realitetit eshte se te parin e kemi ne dore vete ti japin nuanca dhe forma ashtu si te na teket ne, ndersa i dyti ben te kunderten.Postuar mė parė nga Sokoli
Ne qofte se virtualiteti merr formen e pasioneve qe kalojne kufijte e llogjikes,atehere rrezikohesh te marresh divorc me realitetin e perditshem.
"Meqe brenga eshte burimi i gezimit,mos vajto............"
GETE
Gishtin mbi plage mua
...Vetem se nuk eshte se i ngaterroj, thjesht momentalisht e shoh si rrugen me te lehte per te gjetur veten..
Shpesh merzitem, aq sa e kam vene re qe ne shum raste kam filluar te jem shum kotradiktore, e pavendosur..Dobesite ngrene krye kur ti mendon se mund te kontrollosh cdo gje.Nuk edi, meqe jemi tek psikologjia..me jepni edhe nje keshille: Jam e bindur se shpirterisht nuk po me demton, por kjo kohe qe kaloj ketu esht shume per ate qe me ofron..Si mund ti balancoj gjerat?Te harroj se pres pergjigje nga dikush qe ndoshta "s'ekziston" a "s'do ekzistoje' per nje ceshtje qe e shumta do te vleje per shpalosjen e vlerave diskutuese apo mbi nje teme ku pergjigja tashme dihet..Pak jasht teme vetem do ju isha mirnjohese nese do me ndihmonit te kthjellohesha pak: )
Se pari, logjika dhe padyshim (e po se njejtes rendesie eshte edhe) eksperienca e cila, kjo e fundit deshmon shkak-pasojen, duke udhezuar ate te paren.Cila mendoni se eshte vija ndarese midis Virtualitetit dhe Realitetit?
Pergjigjen e kesaj pyetje e ka gdhendur me mjeshteri Mr. Pirat Kolombi:Sa mendoni qe ndikon virtualiteti ne te dy planet (teorik dhe praktik) e jetes tuaj (private dhe publike)?
Postuar mė parė nga kolombi
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga EXODUS : 20-03-2005 mė 15:44
Njeriu nuk mund te jete asnjere ne kontakt te drejtperdrejte absolut me ate qe e quajme "realitet" i jashtem. Njeriu nuk e njeh boten si nje spektator I thjeshte, por si nje aktor veprues. Bota qe ai kupton dhe percepton eshte nje aregat I madh, sic thoshte Hajdeger, qe konturohet ne formen e nje mjeti e perdoret ne fuksion te realizmit te disa qellimeve individuale apo kolektive. Nga kjo pikpamje, nuk ka mundesi te kete nje te vertete korresponduese me realitetin sepse, qe te vertetohet kjo korrepondence, duhet qe me pare te egzistoje nje instance sipernjerezore, qe ta provoje egzistencen e saj dhe tia bej te ditur njeriut. Pra, nevojitet njevmendim sipernjerezor I perdorur nga njeriu. Logjikisht, kjo eshte e pamundur. Perderisa realiteti I jashtem, qe shpesh quhet unikal, behet I pakapshemne thelbin e vet, atere na duhet te mesojme te notojme vetem ne universin e dijeve te mundshme dhe alternative si teresi konvenciones qe na orientojne drejt VEPRIMIT dhe bota virtuale qe na orienton drejt imagjinates.
P.s Egzistojne shume persona qe jane teresisht te shkeputur nga realiteti.
o me dy molle moj te godita
o me vrave o te vrafte pika
E nuk te rashe per te vrare
Ndersa une jam e mendimit se virtualiteti eshte pjese e realitetit. Realiteti krijoi virtualitetin. Pra, do thoja: a do te kishim ne mundesi te diskutonim me njeri-tjetrin dite per dite edhe pse na ndajne oqeane, kontinente dhe shkruajme nga cepe te ndryshme te botes... pa patur realitet? Per cfare do i flisnim atij personit tjeter nqs jo prej jetes tone, qofshin keto edhe genjeshtra?Postuar mė parė nga Albo
Virtualiteti perfshihet ne realitet. Virtualiteti do vdiste pa realitet.
trendafila manushaqe
ne dyshek te zoterise tate
me dhe besen e me ke
dhe shega me s'me nxe
Po pra virtualiteti na ben te jemi me sociale dhe te bejme muhabet me shume miq...teorikisht. Praktikisht kjo kohe maje komjuetrit na pengon te dalim dhe te takohemi me njerezit prej verteti...d.m.th na ben me te vetmuar praktikisht...
Nje dite sinjor kapiteni ciganen ne rruge e takoi
Krijoni Kontakt