SHBA: Barak Obama, kandidati per president i Partise Demokratike

[^AngeL^]

e ka Shprehur shume qarte Hilari Clinton ne nje nga konferencat e saj.
" pas Xhorxh The First, u desht nje clinton te pastroj Rremujen e tij, dhe pas Xhorxh The Second duhet edhe nje Clinton tjeter per te ndryshu Ameriken"

hallall Xhorxhit, i rrezoj kullat e amerikes dhe ja la fain bin ladenit,muslimanve, po dalin pak nga pak te vertetat, sic keto ketu ne londer,te vena nga shteti anglez.

[Alienated]

Clinton vs. Obama, konflikt i ndërtuar apo i qenë?

Clinton dhe Obama nuk janë paraqitur thjesht si dy figura me një personalitet psikologjik shumë-planësh e tërheqës për audiencën amerikane dhe botërore, por edhe si protagonistë me një përgatitje politike dhe administrative për t’u admiruar.

Ndërkohë që në ngadalësinë e njohjes së Kosovës nga qeveritë e guximshme perëndimore, Beogradi vetë-digjet që t’i tregojë botës se Pavarësia e Kosovës nuk do qetësojë por do trazojë më tej Ballkanin, Amerikanët jetojnë një tjetër eksitim politik të radhës, pa vënë re as Beogradin e as Kosovën: ditë entuziaste zgjedhjesh presidenciale. Në një nga debatet e fundit të demokratëve në Texas, transmetuar drejtpërdrejt nga CNN, Kosova në fakt u përmend dy here si fjalë dhe jo si çështje. Dhe që të dy herët nga Hillary Clinton me dëshirën që të demonstronte informimin e vet super-aktual dhe gatishmërinë veteranore për reagim në politikën e jashtme amerikane. Sigurisht, sado të sulmohet ambasada amerikane në Beograd apo të tundet flamuri shqiptar në rrugët e Prishtinës, vendin kryesor në shtëpitë dhe në trurin virtual të audiencës amerikane në këtë moment e kanë kandidatët për presidentë.

Diferenca e Demokratëve

Ajo që u pa deri në debatin e tyre në Teksas qenë dy kandidatë superbë nga ana e demokratëve, një çift senatorësh që ta bën të vështirë zgjedhjen: Hillary Clinton dhe Barack Obama. Një dyshe që e ka bërë të duket thuajse qesharak atë të konkurrentëve konservatorë McCain e Huckabee, nga të cilët veç i pari mundi t’i rezistojë garës presidenciale. Clinton dhe Obama nuk janë paraqitur thjesht si dy figura me një personalitet psikologjik shumë-planësh e tërheqës për audiencën amerikane dhe botërore, por edhe si protagonistë me një përgatitje politike dhe administrative për t’u admiruar. Lodrat e zakonshme që luhen në fushata zgjedhjesh mbi dallimet “rrënjësore” mes tyre lidhur me eksperiencën apo aftësinë për ndryshimin e situatës, nuk mund të zbehin forcën dhe bukurinë ideore që propozoi kësaj radhe kampi demokrat amerikan si njësi e pandashme. Ndoshta dy mandate rresht të Bushit e thanë Amerikën aq keq sa kampi i djathtë, në përpjekjet disa-vjeçare për të mbijetuar një president-shkatërrim që e polli vetë, s’ka fuqi të rilindë. Ndoshta edhe as nuk dëshiron të rilindë e harxhojë energji ekstra në një moment kaq të pavolitshëm, ku yjet duket flasin njëzëshëm kundër tyre.

Risia

Pa dyshim që risia e radhës janë dy senatorët demokratë (sido që jo për arsyet që e bënë të spikatur Bush-in në kandidaturën e tij të para tetë vjetëve, pra pazgjuarsia e dukshme dhe paaftësia për të përfunduar një fjali pa gabuar, dhe as për të kundërtën e këtyre arsyeve). Vetë senatori me eksperiencë dhe veterani i njohur i luftës McCain, në të shkuarën aq i përmirëfolur dhe i mbështetur nga pjesa më e arsyeshme republikane, madje edhe nga mjaft demokratë, është tkurrur e mezi i dëgjohet zëri teksa përballet me kandidatë të kalibrit të dy demokratëve të tanishëm. Për fatin e tij të keq, presidenti G. W. Bush që duhet të qe në krah të tij megjithë dallimet e tyre të shkuara, është një kartë e djegur ose më saktë një lloj flame politike. që në këto momente çdo republikan e do sa më larg kampit të vet. Ndërsa kampi liberal, sidoqë edhe ai pjesë e një Amerike kësaj radhe të drobitur luftërash e zhvlerësimesh, jo veç ndihet i mëkëmbur ideologjikisht, por ka fuqi të dalë me kandidatët më jo-ortodoksë të imagjinueshëm, që në një erë pre-Bushiane do ishin formulë e sigurt për disfatë: një grua dhe një afro-amerikan. Ka figurë më të bukur sesa një Amerikë kaq e lirë dhe me ajër ringjallës, kaq afër idealit të atyre që u rropatën e vdiqën nëpër kampe përqëndrimesh e burgje ish-socialiste që t’i sillnin zërin e lirë popullit të vet?

Konflikti

Çështja është se kjo Amerikë dukej dhe dëgjohej kështu deri kur hidhësira e garës së vërtetë në kampin demokratik amerikan arriti një nivel që s’mund të mbahej më nën kontroll e as të maskohej. Mediat kishin kohë që e kërkonin konfliktin mes dy kandidatëve demokratë, i silleshin vërdallë dhe e krijonin sa mundnin. Por deri para 20 shkurtit në të vërtetë nuk kishte një të tillë në arenën publike. Rezultati i dy mënyrave sesi kandidatët shihnin çështjen e shëndetit publik dhe të sigurimit mjekësor, megjithë rrugët “shumë të ndryshme” që predikoheshin (njëra nëpërmjet sigurimit të detyruar familjar dhe tjetra nëpërmjet krijimit të ardhurave financiare që e bënin të përballueshëm sigurimin e familjes), ishin thuajse të njëjtë. Edhe çështja e eksperiencës që luhej nga Hillary Clinton (po të kishte një krizë në botë në tre të natës, cilën do donit t’i përgjigjej telefonit, një si unë e kripur në politikë, apo një buzëqumësht?), dhe ajo e “change”-krijuesit që mund të vinte veç nga një zë i ri në Washington (që nuk ishte ndërkaq i komprometuar nga presioni dhe lidhjet me lobingjet e pafund amerikane), që luhej nga Obama, nuk ishin as të fuqishme dhe as të besueshme. Po ashtu ndryshimi në politikën e jashtme se njëri nuk do ngurronte të takohej me presidentët e vendeve si Irani, Kuba etj që në rastin e parë të përshtatshëm, ndërsa tjetra do priste për herën e dytë të kësaj përçapjeje diplomatike, nuk bindën kënd si ndryshime. Mesazhi për ndryshim ekonomik, për krijim punësh dhe rritje ekonomike, për përkujdesin me norma konkrete për tregun e banesave, për dalje nga lufta e hapje ndaj botës, për luftë për demokratizim ndërkombëtar jo nëpërmjet izolimit por rikrijimit dhe përforcimit të lidhjeve me vendet e tjera, dhe pa dyshim, dalja nga lufta në Iraq, ishin mesazhet e fuqishme që vinin nga e majta (shumë e shmangur djathtas) demokrate amerikane si e tërë. Ky program ndryshimesh vinte në fakt nga të dy palët dhe jo veç njëri prej kandidatëve presidencialë.
Deri në debatin e Texas-it, Clinton-i, që ishte me 11 humbje radhazi nëpër votimet paraprake për të zgjedhur kandidatin përfaqësues (dhe e keqja është se të 11 këto i fitoi Obama) ajo e meditoi disa herë hedhjen në sulm, luajti kartën e ndryshimeve mes tyre, por pa sukses. Një herë madje edhe sulmoi direkt me akuzën paksa të bërë bozë për plagjiarizëm duke i ofruar mediave frazën: Obama sjell “ndryshim te kseroksuar” e jo të vërtetë, nga ato shprehje kjo që shpresohet të ngjisin kur zërohen nga mediat dhe i shndërrohen në famë-shkatërruese kandidatit kundër të cilit hidhen. Edhe kjo frazë-karrem u përfol pak nga mediat dy ditët që ndoqën por u fik. Atë debat Clinton, me gjithë aftësitë e veta retorike shumë të mira, mezi e mbajti pa humbje. Madje ajo u detyrua ta mbyllë me një lëvdatë për oponentin e vet, i cili ishte i asaj lartësie e karakteri sa “ajo e kishte për nder” të garonte me të. Në fakt tamam në këtë pikë Clinton mori duartrokitjet më të nxehta që ajo i kish dëshiruar në momente të tjera të debatit. Ndërsa Obama e lejoi mbylljen e mbledhjes me një duartrokitje për Clintonin që në fakt më shumë ishte për të dhe për demokratët amerikanë në përgjithësi.

Parashikimet

Por tani që Clintonit mediat dhe opinioni i kanë vënë kutin në fitoren e votimeve paraprake në Ohio dhe Texas më 4 mars, kur të gjitha sondazhet japin numra shumë të afërt mes dy kandidatëve, kur e shkuara ka treguar se Obama mund të fitojë edhe shtete ku sondazhet e tregojnë Clintonin me përparësi dyshifrore, kur financat e fushatës së Clintonit bien, kur delegatët e përgjithshëm të Obamës janë më të shumtë se ata të Clintonit dhe superdelegatët partiakë që ende kontrollohen nga Clinton, po humbasin rëndësinë e mëparshme, kur McCain para pak ditësh nisi të konsideronte si të vetmin kundërshtar në sulmet e veta Obamën sikur ai të kish dalë ndërkaq i fituar mbi Clintonin…tani është koha për të nisur lojën e vjetër sa njerëzimi: sulmo, shpif, lufto me armë të ndershme e të pandershme. Në fund të fundit edhe Machiavelli e ka cilësuar përleshjen politike si një arenë ku qëllimi justifikon mjetin. Tamam tani është pjesa që mediet mezi presin të vijë, e kur s’e shohin, e cysin me sa munden që ta afrojnë. Pasi Clinton duke mbajtur në dorë letra nga ato që kampi i Obamës u dërgon votuesve, thërret para turmës: “Turp të kesh Barack Obama” për shpifjet e shkruara në letra, pa dyshim nuk do të shohim më dy konkurrentë që nisin dhe mbyllin debatet me përqafime e fjalë të përkëdhelëse ndaj njëri-tjetrit. Tani nis fushata negative, ose më mirë e nxirë. Në këtë erë të re akuzash, votuesit tentojnë të humbasin ekuilibrin racional, dhe normalisht vendimet merren jo më duke u bazuar në fakte e në arsyetim. Dhe sido që Clinton ka qenë më përpara dhe më intensive me fushatë negative, nuk besoj të jetë në interesin e saj që delegatët t’u binden thjesht emocioneve të veta. Veç kësaj, nuk dimë sesi mund ta përdorë Obama si armë fushatën negative. Ndoshta as ai s’është më poshtë se Clinton, dhe ky do qe një problem i ri për këtë të fundit. Apo tamam në këtë hapësirë të errët Clintoni po e shtyn qëllimisht Obamën? Bill Clinton ia kish propozuar këtë rrugë së shoqes që para disa muajsh, madje ai vetë dha shembullin e tij personal sesi mund të sulmohej Obama. Por Hillary as kësaj here nuk e dëgjoi në çastin e duhur ish-presidentin dhe kandidatin për zotëri të parë të ShBA-ve.

A po kthehet në luftë

Lufta për pushtet mes Clintonit dhe Obamës më në fund po kthehet në garë të vërtetë fushatash si ato që jemi mësuar të shohim vazhdimisht: e egër, e hidhur, vulgare. Ajo shkatërron bukurinë e kuadrit idilik që u përshkrua në fillim të shkrimit; Shkatërron mundësinë që ata së bashku të krijojnë një çift udhëheqës në presidencën e ardhshme amerikane; dobëson fuqinë e cilitdo prej dy kandidatëve fitues demokratë, para konservatorit McCain (që tani Obama akuzohet nga republikanët, dashnorët e pakusht të atdheut të vet, për mungesë patriotizmi sepse ka vështrim kritik ndaj Amerikës dhe se nuk mban në kostumin e errët të përhershmin flamurth amerikan); ul nivelin kritik dhe aktiv të opinionit publik dhe e shndërron këtë në një ndjekës telenovele. Po a ishin vërtet kaq kundërshtarë dy kandidatët apo i bëri të tillë fushata që ata vetë udhëheqin? I bëmë të tillë ne? I bënë të tillë mediet? A nuk mund të shmanget poshtërsia dhe balta (për të mos thënë tjetër fjalë) në politikë? Pavarësisht sa i vërtetë qe si fillim konflikti mes dy kandidatëve demokratë, i ndërtuar shoqërisht dhe paksa i vonuar kështu siç është sot, ai është aq i vërtetë sa dhe vetë bota. Dhe me këtë lloj konflikti do të duhet t’i shtyjmë edhe disa ditë të marsit derisa të dalë fituesi mes tyre. Po pastaj? Pastaj nis konkurrenca mes demokratëve dhe republikanëve…kundërshtarë të vërtetë, të pandërtuar, gjenetikisht të kundërt…krejt pa lidhje me fushatën mes dy demokratëve. Ajo është tjetër gjë, shumë më ndryshe ai muhabet, drugo mesele...
(MAPO)

[Dita]

nga aspektet e lezetshme te fushates:

Hillary Clinton ne Saturday Night Live perballe imitatores se vet:

http://www.nbc.com/Saturday_Night_Li...tml#mea=224732

[Dorontina]

Nese amerika do i hjek trupat nga Lindja ather ka me fitu obama ,krejt mvaret a kan para me vazhdu luften,shif sod demisinoi edhe nji i lart i ushtris kinse ka kundrshtu Bushin per qeshtjen e iranit.....edhe politika e usa asht ba loj qe e dim fundin e saj...

nese usa gjen pare me vazhdu konketen dot fiton Mccain...............
--------------------

[OO7]

Sa racista ne Shqiptaret lol

Clinton ska per ta mundur Obamen sepse populli Amerikan e di qe Hillary ishte ne dijeni per 9/11. Gjithesesi zgjedhjet do te jene te manipuluara dhe do te votohen nga John McCain dhe Amerika do te sulmoje Iranin.

[Xhuxhumaku]

Sa racista ne Shqiptaret lol

Clinton ska per ta mundur Obamen sepse populli Amerikan e di qe Hillary ishte ne dijeni per 9/11. Gjithesesi zgjedhjet do te jene te manipuluara dhe do te votohen nga John McCain dhe Amerika do te sulmoje Iranin.

shume profet

ne sport ske pas shonc,...lol

[OO7]

shume profet

ne sport ske pas shonc,...lol

Jo or taj nuk jane profecira. Jane te verteta Nga 16 pike mbrapa ka shkuar ne 4 brenda 1 muaji Obama. Ka per ti mor frymen asaj tetes me gjoks te madh

[Sa Kot]

Jo or taj nuk jane profecira. Jane te verteta Nga 16 pike mbrapa ka shkuar ne 4 brenda 1 muaji Obama. Ka per ti mor frymen asaj tetes me gjoks te madh

Ehe, e shef ti se si behen Florida dhe Michigan "winner-take-all", dhe e mund fort ai pastaj.

[OO7]

Ehe, e shef ti se si behen Florida dhe Michigan "winner-take-all", dhe e mund fort ai pastaj.

E mund e mund ai se osht i zi ene i thith gjithe rrezet. Se ka shume diell anej

[Sa Kot]

E mund e mund ai se osht i zi ene i thith gjithe rrezet. Se ka shume diell anej

Po po, Florida eshte e mbushur me latino, Michigani me blue-collar workers, per t'i fitu ka ai, mprefu...