SHBA: Barak Obama, kandidati per president i Partise Demokratike

[Sa Kot]

Ne fakt ke te drejte, shume pak fitoi nga delegatet. Por fitoi disa argumenta te forte me shume:

1. Fitoi shtetet me te medha, Obama s'ka fituar asnje shtet te madh deri tani.
2. Fitoi zgjedhjet ne Teksas por mund te humbe mbledhjet caucus...gje qe forcon argumentin e saj se caucuset nuk perfaqesojne realisht voten e popullit.
3. Fitoi bindshem me latinot serish, te cilet jane esenciale per nje fitore ne Nentor.
4. Fitoi Ohio, shteti i cili ka zgjedhur fituesin presidencial prej shume dekadash.

Pra, ne nje proces zgjedhor ku duket se superdelegatet do jene ata qe do vendosin, keto argumenta jane nje ekstra shume e dobishme per Clinton.

[Dita]

Obama paska thyer rekordin e mbledhjes se fondeve si politikan brenda 1 muaji, shkruan CNN. Aq shume jane tani ne dispozicion, sa sic duket nuk po dijne me sesi t'i investojne. William i Black Eyed Peas kish bere nje kenge te re "We are the ones" kete here duke terhequr Jessica Alba.

[Xhuxhumaku]

degjova sot ne lajme se nje keshilltare e Obames, nje samantha, qe kishte fituar pulitzer, kishte dhene doreheqjen se e kishte quajtur Hillarin "moster".

paska fillu dhe stafi i obames tuj ik per shele

Sa kot, ke fillu tuj u marr me "lalin e modh", dhe ke heq dore nga Hillaria?

[darwin]

Ja zgjero ti njohurite tuaja pra, deklarata e Obamas ne lidhje me pavaresine e Kosoves, marr nga vet webfaqja e tij.

Today’s announcement of independence by the leadership of Kosovo ends a chain of events that began with the bloody break-up of the former Yugoslavia. Kosovo’s independence is a unique situation resulting from the irreparable rupture Slobodan Milosevic’s actions caused; it is in no way a precedent for anyone else in the region or around the world.

Kosovo’s independence carries with it important responsibilities. The international community has devoted enormous resources to Kosovo’s political, economic and social development for nearly a decade, with results not always meeting expectations. I hope that Kosovo’s government and people act with urgency to ensure that Kosovo becomes a positive example of democratic governance and the rule of law. All the people of Kosovo, be they of Albanian, Serb or other origin, must be able to live in a free, tolerant and prosperous society where minority rights and religious sites are fully protected, and the people of Kosovo have a stake in one another’s success.

Serbia and its people have also suffered terribly over the past two decades. Serbs deserve a more peaceful, prosperous, and hopeful future. This month’s re-election of President Boris Tadic was a critical step in moving Serbia closer to the goal of full integration into the democratic West, including membership in Euro-Atlantic institutions that can help bring more stability and prosperity to the people of Serbia. Serbia ultimately belongs in the European Union. The EU and Serbia should rapidly deepen their ties, a move that would help demonstrate to the Serb people that they are indeed genuinely part of the West.

I honor the service of all Americans, military and civilian, who have worked so hard to bring peace to the Balkans. The United States must continue to work with our European allies on behalf of the security and prosperity of the entire region. I am convinced that, with our support, Serbia and Kosovo can emerge as models of democratic and economic growth, and their people can know a bright future.

Edhe une mendoj qe me mire do jete me Klinton, por edhe Obama nuk eshte keq. Megjithese, jam i bindur qe Klinton do nominohet nga PD-ja.

Lëvize pak atë mouse.








Shiko, se si ngazëllehen këta të tjerët tek ANALIZOJNË atë që ti nuk e lexon dhe aq mirë:

http://news.serbianunity.net/2008/03/06/6368/

First, the Clinton campaign shows its enthusiasm for Kosovo’s independence by using the Albanian word “Kosova” throughout and by chiding the Bush administration for independence not coming soon enough.

...

The rupture is blamed not on Serbia but directly on Slobodan Milosevic. Serbia, after all, had a public break with Milosevic’s regime some five years ago, and pro-Western, pro-reform politicians have since been hard at work, holding on despite a sense of betrayal with the West over Kosovo. Clinton makes no menton of Milosevic, no mention of pro-Western Serbian President Boris Tadic’s recent re-election as a positive sign, and offers nothing to Serbia in return.

In contrast, Obama’s statement strikes me as far more even-handed. It praises recent developments in Serbia, cites the suffering of the Serbian people, and recognizes Serbia as a genuine part of the West and thus whose rightful place is as a full member of the EU:

Obama - Serbia and its people have also suffered terribly over the past two decades. Serbs deserve a more peaceful, prosperous, and hopeful future. This month’s re-election of President Boris Tadic was a critical step in moving Serbia closer to the goal of full integration into the democratic West, including membership in Euro-Atlantic institutions that can help bring more stability and prosperity to the people of Serbia. Serbia ultimately belongs in the European Union. The EU and Serbia should rapidly deepen their ties, a move that would help demonstrate to the Serb people that they are indeed genuinely part of the West.

Unlike the Clinton statement, Obama seems to be keenly aware that he is speaking to an international audience. He speaks directly to Serbia in a way Clinton never comes close.

And Obama even comes close to admonishing Kosovo for slow progress and insufficient protection of minorities.

Zgjohu tani, mirë?


- - - - - - - - - - - - - -

Dhe nesër, të dy tek biblioteka për njohuritë, dakort?

Shikojmë edhe album zoologjik me shimpanze dhe babuinë.

[bili99]

degjova sot ne lajme se nje keshilltare e Obames, nje samantha, qe kishte fituar pulitzer, kishte dhene doreheqjen se e kishte quajtur Hillarin "moster".

paska fillu dhe stafi i obames tuj ik per shele

Sa kot, ke fillu tuj u marr me "lalin e modh", dhe ke heq dore nga Hillaria?

.....................................

Prononcimi publik i keshilltares duke shprehur urrejtje te pakontrolluar jo vetem personale.
Keshilltarja ne fakt tregoi se c'bisedojne ata pas dyerve te mbyllura kur flasin per kunderkandidatet, dhe tregoi fytyren e kandidatit Obama.Qe te jete budallakia e paskajshme kjo eshte nje grua dhe nje grua e bardhe kjo faqezeza...

[Lioness]

degjova sot ne lajme se nje keshilltare e Obames, nje samantha, qe kishte fituar pulitzer, kishte dhene doreheqjen se e kishte quajtur Hillarin "moster".

paska fillu dhe stafi i obames tuj ik per shele

Sa kot, ke fillu tuj u marr me "lalin e modh", dhe ke heq dore nga Hillaria?

Ajo s'eshte gje, se te shara ne fushate thone te gjithe.

Tani po shikoj intervisten e Samantha Powers ne BBC. Pervec genjeshtrave te tjera apo "fairy tale" qe Obama eshte kunder luftes, ish-keshilltarja ne marredheniet nderkombetare (kjo me siper) tha qe nuk eshte definitive qe trupat do ikin nga Irak brenda 16 muajve. Ashtu sic po thote larte e poshte neper fushate Obama. Dmth faktikisht, ashtu si puna e NAFTA-s, ashtu si ajo e Irakut, jane llogje fushate. Qe jane, kete e dine te gjithe me dy pare mend, por qe e vetmja arsye qe votojne per Obamen eshte se ky eshte Mesia, dhe ai thote: "The truth, nothing but the truth, so help them, God"

[dodoni]

Zgjohu tani, mirë?


- - - - - - - - - - - - - -

Dhe nesër, të dy tek biblioteka për njohuritë, dakort?

Shikojmë edhe album zoologjik me shimpanze dhe babuinë.

E para, postera te tilla ne Beograd (ne demonstraten kunder pavaresise se Kosoves) kishte me te gjithe politikanet boterore duke perfshire edhe Washingtonin dhe kjo nuk kishte kuptimin qe keta po e perkrahin Serbine por qe t'ju "tregonte" atyre "faktin" qe sipas tyre Kosova ka qene, eshte, dhe do te jete Serbi.

E dyta, asnjehere mos u bazo ne mediat serbe te informimit. Po keto media para disa javesh njoftuan se Clooney kishte deklaruar se ishte kunder pavaresise, por ky pas disa ditesh e demantoi ate lajm. Mediat serbe pothuajse nuk kane fare kredibilitet ne bote sepse jane te njohura per genjeshtrat dhe shpifjet e tyre.

E treta, edhe une pajtohem qe Klinton eshte zgjidhje dukshem me e mire per shqiptaret (te pakten per historine e marredhenieve qe ne shqiptaret kemi me te dhe deklaratave te deritashme) por edhe Obama nuk eshte aq i keq sic paraqitet nga disa, duke te perfshire edhe ty ketu. Poashtu, nuk ka politikan amerikan qe mund te dal kunder shqiptareve (sidomos ne problemin e Kosoves), e sidomos nga rradhet e demokrateve.

E katerta, une kam qene i pari ketu qe shkruajta per disa dyshime qe kisha ne Obamen, dyshime qe akoma nuk i kam pastruar teresisht ne mendjen time, por nuk jane aq serioze sa duken. Edhe njehere, Klinton, deri tani, duket si zgjidhje shume me e mire per ne, ne shtepine e bardhe, dhe uroj per fitoren e saj.

[RaPSouL]

Obama fiton edhe në Wyoming

Barack Obama ka shënuar edhe një fitore të rëndësishme në garën për nominimin e kandidatit Demokrat për president.

Në shtetin e Wyoming, Obama ka fituar rreth 61%, ndërsa rivalja e tij Hillary Clinton me 38%. Ky shtet jep vetëm 12 delegatë. Obama ka marrë 7 delegatë, ndërkaq Clinton pesë.

Obama deri më tash ka grumbulluar 1,578 delegatë, ndërkaq rivalja e tij 1,468. Ata duhet të sigurojnë 2,025 delegatë për t'u nominuar si kandidatë të partisë.

Testi i radhës për demokratët do të jetë në Misisipi të martën. Partia Republikane tashmë ka zgjedhur John McCain si kandidat të partisë në zgjedhjet presidenciale që do të mbahen në nëntor.

Ina

[Cimo]

Clinton vs. Obama, konflikt i ndërtuar apo i qenë?

Clinton dhe Obama nuk janë paraqitur thjesht si dy figura me një personalitet psikologjik shumë-planësh e tërheqës për audiencën amerikane dhe botërore, por edhe si protagonistë me një përgatitje politike dhe administrative për t’u admiruar.

Ndërkohë që në ngadalësinë e njohjes së Kosovës nga qeveritë e guximshme perëndimore, Beogradi vetë-digjet që t’i tregojë botës se Pavarësia e Kosovës nuk do qetësojë por do trazojë më tej Ballkanin, Amerikanët jetojnë një tjetër eksitim politik të radhës, pa vënë re as Beogradin e as Kosovën: ditë entuziaste zgjedhjesh presidenciale. Në një nga debatet e fundit të demokratëve në Texas, transmetuar drejtpërdrejt nga CNN, Kosova në fakt u përmend dy here si fjalë dhe jo si çështje. Dhe që të dy herët nga Hillary Clinton me dëshirën që të demonstronte informimin e vet super-aktual dhe gatishmërinë veteranore për reagim në politikën e jashtme amerikane. Sigurisht, sado të sulmohet ambasada amerikane në Beograd apo të tundet flamuri shqiptar në rrugët e Prishtinës, vendin kryesor në shtëpitë dhe në trurin virtual të audiencës amerikane në këtë moment e kanë kandidatët për presidentë.

Diferenca e Demokratëve

Ajo që u pa deri në debatin e tyre në Teksas qenë dy kandidatë superbë nga ana e demokratëve, një çift senatorësh që ta bën të vështirë zgjedhjen: Hillary Clinton dhe Barack Obama. Një dyshe që e ka bërë të duket thuajse qesharak atë të konkurrentëve konservatorë McCain e Huckabee, nga të cilët veç i pari mundi t’i rezistojë garës presidenciale. Clinton dhe Obama nuk janë paraqitur thjesht si dy figura me një personalitet psikologjik shumë-planësh e tërheqës për audiencën amerikane dhe botërore, por edhe si protagonistë me një përgatitje politike dhe administrative për t’u admiruar. Lodrat e zakonshme që luhen në fushata zgjedhjesh mbi dallimet “rrënjësore” mes tyre lidhur me eksperiencën apo aftësinë për ndryshimin e situatës, nuk mund të zbehin forcën dhe bukurinë ideore që propozoi kësaj radhe kampi demokrat amerikan si njësi e pandashme. Ndoshta dy mandate rresht të Bushit e thanë Amerikën aq keq sa kampi i djathtë, në përpjekjet disa-vjeçare për të mbijetuar një president-shkatërrim që e polli vetë, s’ka fuqi të rilindë. Ndoshta edhe as nuk dëshiron të rilindë e harxhojë energji ekstra në një moment kaq të pavolitshëm, ku yjet duket flasin njëzëshëm kundër tyre.

Risia

Pa dyshim që risia e radhës janë dy senatorët demokratë (sido që jo për arsyet që e bënë të spikatur Bush-in në kandidaturën e tij të para tetë vjetëve, pra pazgjuarsia e dukshme dhe paaftësia për të përfunduar një fjali pa gabuar, dhe as për të kundërtën e këtyre arsyeve). Vetë senatori me eksperiencë dhe veterani i njohur i luftës McCain, në të shkuarën aq i përmirëfolur dhe i mbështetur nga pjesa më e arsyeshme republikane, madje edhe nga mjaft demokratë, është tkurrur e mezi i dëgjohet zëri teksa përballet me kandidatë të kalibrit të dy demokratëve të tanishëm. Për fatin e tij të keq, presidenti G. W. Bush që duhet të qe në krah të tij megjithë dallimet e tyre të shkuara, është një kartë e djegur ose më saktë një lloj flame politike. që në këto momente çdo republikan e do sa më larg kampit të vet. Ndërsa kampi liberal, sidoqë edhe ai pjesë e një Amerike kësaj radhe të drobitur luftërash e zhvlerësimesh, jo veç ndihet i mëkëmbur ideologjikisht, por ka fuqi të dalë me kandidatët më jo-ortodoksë të imagjinueshëm, që në një erë pre-Bushiane do ishin formulë e sigurt për disfatë: një grua dhe një afro-amerikan. Ka figurë më të bukur sesa një Amerikë kaq e lirë dhe me ajër ringjallës, kaq afër idealit të atyre që u rropatën e vdiqën nëpër kampe përqëndrimesh e burgje ish-socialiste që t’i sillnin zërin e lirë popullit të vet?

Konflikti

Çështja është se kjo Amerikë dukej dhe dëgjohej kështu deri kur hidhësira e garës së vërtetë në kampin demokratik amerikan arriti një nivel që s’mund të mbahej më nën kontroll e as të maskohej. Mediat kishin kohë që e kërkonin konfliktin mes dy kandidatëve demokratë, i silleshin vërdallë dhe e krijonin sa mundnin. Por deri para 20 shkurtit në të vërtetë nuk kishte një të tillë në arenën publike. Rezultati i dy mënyrave sesi kandidatët shihnin çështjen e shëndetit publik dhe të sigurimit mjekësor, megjithë rrugët “shumë të ndryshme” që predikoheshin (njëra nëpërmjet sigurimit të detyruar familjar dhe tjetra nëpërmjet krijimit të ardhurave financiare që e bënin të përballueshëm sigurimin e familjes), ishin thuajse të njëjtë. Edhe çështja e eksperiencës që luhej nga Hillary Clinton (po të kishte një krizë në botë në tre të natës, cilën do donit t’i përgjigjej telefonit, një si unë e kripur në politikë, apo një buzëqumësht?), dhe ajo e “change”-krijuesit që mund të vinte veç nga një zë i ri në Washington (që nuk ishte ndërkaq i komprometuar nga presioni dhe lidhjet me lobingjet e pafund amerikane), që luhej nga Obama, nuk ishin as të fuqishme dhe as të besueshme. Po ashtu ndryshimi në politikën e jashtme se njëri nuk do ngurronte të takohej me presidentët e vendeve si Irani, Kuba etj që në rastin e parë të përshtatshëm, ndërsa tjetra do priste për herën e dytë të kësaj përçapjeje diplomatike, nuk bindën kënd si ndryshime. Mesazhi për ndryshim ekonomik, për krijim punësh dhe rritje ekonomike, për përkujdesin me norma konkrete për tregun e banesave, për dalje nga lufta e hapje ndaj botës, për luftë për demokratizim ndërkombëtar jo nëpërmjet izolimit por rikrijimit dhe përforcimit të lidhjeve me vendet e tjera, dhe pa dyshim, dalja nga lufta në Iraq, ishin mesazhet e fuqishme që vinin nga e majta (shumë e shmangur djathtas) demokrate amerikane si e tërë. Ky program ndryshimesh vinte në fakt nga të dy palët dhe jo veç njëri prej kandidatëve presidencialë.
Deri në debatin e Texas-it, Clinton-i, që ishte me 11 humbje radhazi nëpër votimet paraprake për të zgjedhur kandidatin përfaqësues (dhe e keqja është se të 11 këto i fitoi Obama) ajo e meditoi disa herë hedhjen në sulm, luajti kartën e ndryshimeve mes tyre, por pa sukses. Një herë madje edhe sulmoi direkt me akuzën paksa të bërë bozë për plagjiarizëm duke i ofruar mediave frazën: Obama sjell “ndryshim te kseroksuar” e jo të vërtetë, nga ato shprehje kjo që shpresohet të ngjisin kur zërohen nga mediat dhe i shndërrohen në famë-shkatërruese kandidatit kundër të cilit hidhen. Edhe kjo frazë-karrem u përfol pak nga mediat dy ditët që ndoqën por u fik. Atë debat Clinton, me gjithë aftësitë e veta retorike shumë të mira, mezi e mbajti pa humbje. Madje ajo u detyrua ta mbyllë me një lëvdatë për oponentin e vet, i cili ishte i asaj lartësie e karakteri sa “ajo e kishte për nder” të garonte me të. Në fakt tamam në këtë pikë Clinton mori duartrokitjet më të nxehta që ajo i kish dëshiruar në momente të tjera të debatit. Ndërsa Obama e lejoi mbylljen e mbledhjes me një duartrokitje për Clintonin që në fakt më shumë ishte për të dhe për demokratët amerikanë në përgjithësi.

Parashikimet

Por tani që Clintonit mediat dhe opinioni i kanë vënë kutin në fitoren e votimeve paraprake në Ohio dhe Texas më 4 mars, kur të gjitha sondazhet japin numra shumë të afërt mes dy kandidatëve, kur e shkuara ka treguar se Obama mund të fitojë edhe shtete ku sondazhet e tregojnë Clintonin me përparësi dyshifrore, kur financat e fushatës së Clintonit bien, kur delegatët e përgjithshëm të Obamës janë më të shumtë se ata të Clintonit dhe superdelegatët partiakë që ende kontrollohen nga Clinton, po humbasin rëndësinë e mëparshme, kur McCain para pak ditësh nisi të konsideronte si të vetmin kundërshtar në sulmet e veta Obamën sikur ai të kish dalë ndërkaq i fituar mbi Clintonin…tani është koha për të nisur lojën e vjetër sa njerëzimi: sulmo, shpif, lufto me armë të ndershme e të pandershme. Në fund të fundit edhe Machiavelli e ka cilësuar përleshjen politike si një arenë ku qëllimi justifikon mjetin. Tamam tani është pjesa që mediet mezi presin të vijë, e kur s’e shohin, e cysin me sa munden që ta afrojnë. Pasi Clinton duke mbajtur në dorë letra nga ato që kampi i Obamës u dërgon votuesve, thërret para turmës: “Turp të kesh Barack Obama” për shpifjet e shkruara në letra, pa dyshim nuk do të shohim më dy konkurrentë që nisin dhe mbyllin debatet me përqafime e fjalë të përkëdhelëse ndaj njëri-tjetrit. Tani nis fushata negative, ose më mirë e nxirë. Në këtë erë të re akuzash, votuesit tentojnë të humbasin ekuilibrin racional, dhe normalisht vendimet merren jo më duke u bazuar në fakte e në arsyetim. Dhe sido që Clinton ka qenë më përpara dhe më intensive me fushatë negative, nuk besoj të jetë në interesin e saj që delegatët t’u binden thjesht emocioneve të veta. Veç kësaj, nuk dimë sesi mund ta përdorë Obama si armë fushatën negative. Ndoshta as ai s’është më poshtë se Clinton, dhe ky do qe një problem i ri për këtë të fundit. Apo tamam në këtë hapësirë të errët Clintoni po e shtyn qëllimisht Obamën? Bill Clinton ia kish propozuar këtë rrugë së shoqes që para disa muajsh, madje ai vetë dha shembullin e tij personal sesi mund të sulmohej Obama. Por Hillary as kësaj here nuk e dëgjoi në çastin e duhur ish-presidentin dhe kandidatin për zotëri të parë të ShBA-ve.

A po kthehet në luftë

Lufta për pushtet mes Clintonit dhe Obamës më në fund po kthehet në garë të vërtetë fushatash si ato që jemi mësuar të shohim vazhdimisht: e egër, e hidhur, vulgare. Ajo shkatërron bukurinë e kuadrit idilik që u përshkrua në fillim të shkrimit; Shkatërron mundësinë që ata së bashku të krijojnë një çift udhëheqës në presidencën e ardhshme amerikane; dobëson fuqinë e cilitdo prej dy kandidatëve fitues demokratë, para konservatorit McCain (që tani Obama akuzohet nga republikanët, dashnorët e pakusht të atdheut të vet, për mungesë patriotizmi sepse ka vështrim kritik ndaj Amerikës dhe se nuk mban në kostumin e errët të përhershmin flamurth amerikan); ul nivelin kritik dhe aktiv të opinionit publik dhe e shndërron këtë në një ndjekës telenovele. Po a ishin vërtet kaq kundërshtarë dy kandidatët apo i bëri të tillë fushata që ata vetë udhëheqin? I bëmë të tillë ne? I bënë të tillë mediet? A nuk mund të shmanget poshtërsia dhe balta (për të mos thënë tjetër fjalë) në politikë? Pavarësisht sa i vërtetë qe si fillim konflikti mes dy kandidatëve demokratë, i ndërtuar shoqërisht dhe paksa i vonuar kështu siç është sot, ai është aq i vërtetë sa dhe vetë bota. Dhe me këtë lloj konflikti do të duhet t’i shtyjmë edhe disa ditë të marsit derisa të dalë fituesi mes tyre. Po pastaj? Pastaj nis konkurrenca mes demokratëve dhe republikanëve…kundërshtarë të vërtetë, të pandërtuar, gjenetikisht të kundërt…krejt pa lidhje me fushatën mes dy demokratëve. Ajo është tjetër gjë, shumë më ndryshe ai muhabet, drugo mesele...

MAPO

[Qyfyre]

Republikanet kane nje plus shume te madh qe e kane zgjedhur shume heret kandidatin. Kurse Demokratet vazhdojne akoma me Clinton dhe Obama qe i nxjerrin te palarat njeri tjetrit dhe sa me gjate vazhdon kjo lufte midis tyre aq me shume besoj se perfiton McCain.