Bijat e turpit

[Matrix]

Dorontine,

Kur e kuoton shkrimin, kuotoje sic eshte sepse pastaj i humbet kuptimi.
Lexoje dhe njehere, dhe po mos e kuptosh se c'kam thene, mund te me pyesesh,ok?

Kush tha qe Kurani eshte demode?

Ai eshte madje shume ne mode.
Ai i lejon gruas te behet bashkeshortja e dyte, e trete, e katert e nje burri.
Me nje fjale te krijoje nje harrem-familje te tipit anadollak.

Ose, po nuk u kenaq dhe me kaq, mund te behet pjese e harremeve me te medha te sulltaneve dhe kalifeve.

vazhdoni keshtu se e keni mire.


Por ta dini, se me kete mentalitet nuk jeni pjese e Shqiperise, por e Anadollit.

[forum126]

22 Ju, gratë, nënshtrohuni burrave tuaj porsi Zotit,

23 sepse burri është kreu i gruas, sikurse edhe Krishti është kreu i kishës, dhe ai vetë është Shpëtimtari i trupit.

24 Ashtu si kisha i është nënshtruar Krishtit, kështu gratë duhet t'i nënshtrohen burrave të tyre në çdo gjë.Efesianëve - Kapitulli 5

[Matrix]

Shume e sakte!

Ashtu si Kisha i nenshtrohet Krishtit, dhe burrat t'i duan grate ashtu si Krishti e do Kishen, dhe dha jeten per te.

Kjo eshte dashuria e persosur!

[Zëu_s]

22 Ju, gratë, nënshtrohuni burrave tuaj porsi Zotit,

23 sepse burri është kreu i gruas, sikurse edhe Krishti është kreu i kishës, dhe ai vetë është Shpëtimtari i trupit.

24 Ashtu si kisha i është nënshtruar Krishtit, kështu gratë duhet t'i nënshtrohen burrave të tyre në çdo gjë.Efesianëve - Kapitulli 5

Shume e sakte!

Ashtu si Kisha i nenshtrohet Krishtit, dhe burrat t'i duan grate ashtu si Krishti e do Kishen, dhe dha jeten per te.

Kjo eshte dashuria e persosur!

E qortove Dorontinen qe te mos ia nderroi kuptimin "quotimeve", nejse se vetem deshta te ndalem pak tek fjalia e forum126 dhe fjalia yte qe qenkan tersisht te njejta me çdo fjale sikur kur i fotografon, dhe kan kuptimin e njejt, apo jo. hehehhehe

Bota krishtere, sipas teje, eshte e persosur, eshte perfekt (ne syte e mi eshte bota e pasur me para, por pa trashegemi dhe ardhmeri te shendoshe), por si e spjegon ti faktin qe (sipas teje) ne zemer te pasurise, kultures, persosmerise, perfekcionit dhe civilizimit kristian te europes, pra ne disa kantone te Zvicres deri ne vitet e '90ta nuk iu lejohej mashkujve te dalin ne oborr te vet me pantollone te shkurtera, femrat bartnin shamija dhe nuk iu lejohej femrave te votojne etj.

Populli nuk eshte budalla kur thot "i perqeshuri te perqeshe".

Pergjegjie te mirefillt ne pyetjen time nuk me paski dhene ende.
Nuk prishe pune se edhe me hesht bene.

[Matrix]

Kjo qe thua eshte shume e drejte


Por mos ngaterro mesimin e Krishtit dhe apostujve me sjelljet e botes "se krishtere." Ka shume gjera qe bota e krishtere i praktikon, por nuk gjejne vend ne mesimin e Krishtit.
Psh, Krishti e ka thene qarte se Mbreteria e Tij nuk eshte e kesaj bote, por shpeshhere te krishteret jane perzjere me politiken dhe jo vetem kaq, por kane rrembyer armet dhe kane persekutuar paganet, muslimanet apo dhe te krishtere te tjere.

[Gimi3]

[QUOTE=Matrix]

pra detyrat e shtepise duhet t'i beni ju me duket

Nese e kupton termin bashkeshortesi , ateher i kupton gjerat se duhet dashur , ndihmuar njeri - tjetrin , me gjith qef i ndihmoj gruas ne detyrat e shtepise
Ato femrat jane prehje per ne dhe ne jemi prehje per ato
edhe nje dredhez te cilen e fut ne gojen e bashkshortes eshte prej bamiresise

[Gimi3]

[QUOTE=Matrix]

Dhe e dyta, une nuk kam qellim provokimin.
Eshte e drejta juaj te besoni ne fene tuaj dhe eshte e drejta jone te besojme se feja juaj ka gafa. Mos valle nuk duhet ta shprehim mendimin tone?

1. Sa i sinqert Matrix-i ama valle si nuk paske qellim provokimin kur temen nuk e hap tek Komuniteti ( Katolik ) i Krishtere ?!
Por e hap tek vendi :
Bota Shpirtërore > Toleranca fetare > Origjina Pagane e Islamit ?!?
Sipas teje nuk qenka provokim ?
2.Sipas teje e drejte e jone qenka te besojme ne fene tone , ndersa te mos besojme ne librat e shpallur sic jane Teurati & Ungjili edhe pse aty eshte futur dora e njeriut, te drejten e besimit ne keta Libra ti po na ndalon ?! Ku dihet fare mire se Kur'ani eshte i po te njejtit Zot , i cili i ka shpallur edhe Teuratin edhe Ungjillin vetem se nuk na obligohet te praktikojme ata pasice jane bere ndryshime !?
3.Ndersa juve ju mundesohet te besoni ne fene tone se ka gafa ?!
Cfare (pa)drejtesie sipas jush?!!
4.Mendimin mund ta shprehesh askush nuk ta ndalon nje gje te tille , vetem se bazohu ne dicka , pasice zakonisht ben MIX- me fraza te pabaza dhe formulon dicka qe as vet sje ne gjendje ta kuptosh

[fisniku-student]

Në realitet , dallimi midis qëndrimit biblik dhe atij kur’anorë , në lidhje me gjininë femërore , fillon që nga lindja e fëmijës femër.Për shembull , Bibla pohon se periudha e papastërtisë rituale te femrat është dyfish më gjatë nëse lind femër se nëse lind mashkull ( Ligji Levitian , 12:2 – 5 ).Bibla katolike në mënyrë eksplicite pohonë :
“ Të lindurit e vajzës është humbje “ ( Sirah , 22:3 )
Përkundër këtij deklarimi shokant , fëmijët meshkuj priten me nderim të madh ,
“ Njeriu i cili edukon të birin e vet , do të meritojë zilinë e armiqëve të tij “
( Sirah , 30:3 )
Vajza konsiderohet si varrë e dhimbshme , burim potencial i turpit për prindin.
“ Vajza jote është kokëforte.Shiko mire që të mos shkaktoj përqeshjen nga armiqtë e tu , që të mos bëj objekt talljesh , që të mos bëj të bëj të shpifjeve dhe të turpërojë publikisht.” ( Sirah , 42:11 ).
Po kjo ide e njejtë e raportit ndaj fëmijëve , vajza si burim i turpit , i ka nxitur arabët paganë , para ardhjes së Islamit , që t’i mbysin fëmijët femra.Kur’ani e ka gjykuar ashpër këtë praktikë të neveritshme :
“ Kur ndonjëri prej tyre lajmërohet me ( lindjen ) vajzë , fytyra e tij i prishet dhe bëhet plotë mllef.Fshihet prej njerëzve , për shkak të asaj të keqeje me të cilën u lajmërua ( e konsideronte bela , e jo dhuratë prej Zotit ).Mandej , ( mendon ) a do ta mbajë atë , ashtu i përulur , apo do ta mbulojë atë ( të gjallë ) në dhe.Sa i keq është ai gjykim i tyre. “ ( En – Nahl – 58-59 )
Duket të theksojmë se ky zakon i keq kurrë nuk do të ishte pushuar së aplikuari në Arabi , po të mos ishte fuqia e fjalëve të Kur’anit , në mes të cilave gjykohej ky zakon .
( Kur’an , 16:59 , 43:17 , 81:8 – 9 ) Aq më tepër , Kur’ani nuk bën dallim midis fëmijës femër dhe fëmijës mashkull.
Për dallim nga Bibla , Kur’ani lindjen e vajzës e konsideron si shpërblim dhe mëshirë nga Zoti , sikurse edhe lindjen e djalit.
Kur’ani madje shpërblenë lindjen e vajzës , atë e përmend në vend të parë :
“ Vetëm i Allahut është pushteti në qiej dhe në tokë.Ai krijon çfarë të dojë.Ai i fal fëmijë femër atij që do , e fëmijë mashkull atij që do . “ ( 42:49 )

ARSIMIMI I FEMRËS


Dallimi midis konceptit biblik dhe kur’anor mbi femrën nuk është kufizuar vetëm në vajzat e posalindura , ai shkon shumë më larg kësaj.T’i krahasojmë qëndrimet e tyre në lidhje me gruan e cila dëshiron ta mësojë religjionin e vet.
Zemra e Judaizmit është Tora , ligji , por sipas Talmudit : “ Femrat janë të përjashtuara nga mësimi i Torës “.Në shek. e pare të erës së krishtere , Rabini Elijezer ka deklaruar : “ Nëse një njeri ia mëson vajzës së vet Torën , kjo do të jetë sikur t’ia ket mësuar prostitucionin . “. Qëndrimi i Shën Palit në Dhjatën e Re nuk është fare më i butë : “ Si në të gjitha kishat e të shenjtëve , femrat të heshtin në kisha , ngase atyre nuk u është e lejuar të flasin , por të nënshtrohen , siç urdhëron edhe ligji.Nëse dëshirojmë të mësojnë diç , le t’i pyesin burrat e tyre në shtëpi , ngase është e pahijshme për gruan të flasë në kishë. “ ( Letra e Parë e Korintasve , 14:34 – 35 ). Si mund të mësojë gruaja , nëse i ndalohet të flasë!!!Si mund të zhvillohet intelektualisht , nëse është e detyruar të qëndrojë në gjendje të nënshtrimit të plotë ! Si mund t’i zgjerojë horizontet e veta , nëse i vetmi burim i informacionit është burri në shtëpi?!
Nëse jemi të drejtë , do të duhet të shtrojmë pyetjen , a ndryshon qëndrimi në Kur’an , shkurtimisht e përshkruan pozitën e gruas.Havla ishte një muslimane , burri i së cilës me një rast në gjendje të zemërimit kishte deklaruar: “ Ti je për mua si shpina e nënës sime “
Arabët paganë këto fjalë i kanë konsideruar si formulë për shkurorëzimin , e cila e ka liruar mashkullin nga çdo obligim bashkëshortorë , ndërsa gruas nuk i lejohet të largohet nga shtëpia e burrit ose të martohet sërish.Pasi i kishte dëgjuar këto fjalë nga burri , Havla kishte rënë në situatë të mjerueshme.Prandaj shkoi drejt te Pejgamberi i Islamit dhe ia tregoi rastin e vet.Havla vazhdoi të diskutojë me Pejgamberin duke synuar ta shpëtojë martesën e vet të luhatur.Së shpejti intervenoi Kur’ani.Arsyetimi i Havlës ishte pranuar.Vendimi Hyjnor e hodhi poshtë këtë zakon të padrejtë.Një kaptinë e tërë
( sure 58 ) e Kur’anit , e cila quhet “ El- Muxhadila “ , ose “ gruaja e cila diskuton “ , i është kushtuar këtij rasti :
“ Allahu dëgjoi fjalët e asaj që kishte diskutuar mbi burrin e vet dhe i ankohej Allahut – kurse Allahu dëgjon bisedën tuaj të ndërsjelltë ngase Allahu , me të vërtet , gjithçka dëgjon dhe gjithçka sheh “ ( 58:1 )
Femra , sipas Kur’anit , ka të drejtë të polemizojë me mashkullin , madje edhe me Pejgamberin e Islamit personalisht.Askush nuk ka të drejtë ta detyrojë atë të hesht.Ajo nuk është e obliguar që t’i drejtohet vetëm burrit , në lidhje me pyetjen e ligjit dhe çështjeve të tjera fetare.

PROSTITUCIONI


Roli i gruas , vendi i saj , të drejtat dhe obligimet në Kur’an janë të ndryshme nga ato që hasen në Bibël.Ti përmendim disa shembuj.Prostitucioni konsiderohet mëkat në shumë religjione.Bibla cakton dënimin me vdekje për mashkullin që bën prostitucion
( lavirin ) dhe për femrën që bën prostitucion ( laviren ) ( Ligji Levitian , 20:10 ).Islami gjithashtu me denim të njejtë dënon edhe mashkullin që bën prostitucion ( lavirin ) edhe femrën që bën prostitucion ( laviren ) ( Kur’an , 24:2 ) .Megjithatë , definicioni kur’anor i prostitucionit ka shumë ka shumë dallim prej definicionit Biblik.Prostitucioni , sipas Kur’anit , është akti seksual në mes të mashkullit dhe femrës , të cilët nuk janë në marrëdhënie martesore midis vete.Bibla si prostitucion e konsideron vetëm marrëdhënien jashtëmartesore seksuale të femrës së martuar ( Ligji Levitian , 20:10 , Ligji i Përtëritur , 22:22 , fjalë të urta , 6:20,7:27 ) Marrëdhënia seksuale e mashkullit të martuar , sipas Biblës , nuk është kundërvajtje ; përse janë të dyfishta këto standarde morale?Gjykuar sipas enciklopedisë së Judaizmit , gruaja konsiderohet si pronë e burrit , ndërsa prostitucioni e konsideron si cënim i të drejtës eksluzive të mashkullit mbi të.Gruaja si prone të saj nuk e kishte këtë të drejtë ndaj burrit.Dhjata e Re merr po atë qëndrim te Mateu , 53:31-32, ku i përshkruhet Jezuit duke thënë : “ E unë ju them se çdo njeri që e lëshon gruan e vet , pos për shkak të adulteries ( lavirësisë ) , e detyron të bëjë adulteri ( lavirësi ) , dhe kush martohet me grua të lëshuar bën adulteri ( lavirësi ) .“
Përse mashkulli që shkurorëzohet nga gruaja e tij dhe martohet me një tjetër nuk është quajtur adulte ( Lavir ) ?!?
Madje deri në ditët e sotme , në Izrael , nëse mashkulli i martuar ngatërrohet në bashkësi jashtëmartesore me një grua , fëmijët e tij të lindur nga kjo lidhje konsiderohen legjitim.Mirëpo , nëse gruaja e martuar mbanë lidhje me ndonjë mashkull tjetër , fëmijët e saj me këtë njeri , jo vetëm që nuk janë legjitim , por u ndalohet që edhe të martohen me ndonjë hebre por me kthimtar ose fëmi ilegjitim ( kopila ) të tjerë.Ky ndalim vazhdon edhe te pasardhësit e fëmiut deri në brezin e 10-të , gjersa turpi të mos dobësohet.
Nga ana tjetër , Kur’ani gruan askund nuk e konsideron si prone të burrit.Kur’ani me raportin e bashkëshortëve e përshkruan me këto fjalë dhe në këtë mënyrë:
“ Dhe një nga argumentet e Tij është që ai për ju , nga lloji i juaj , krijoi femrat që pranë tyre të qetësoheni , dhe midis jush vendosi dashuri dhe mëshirë , këto me të vërtetë , janë mësim për njerëzit që mendojnë . “ ( 30:21) . Ky është koncepti kur’anor i martesës : dashuri , mëshirë , paqe , e jo “ pronësi dhe standarde të dyfishta “

DËSHMIA ( DËSHMIMI )


Një qëndrim , sipas të cilit Kur’ani dallon nga Bibla , është qëndrimi në lidhje me dëshminë e femrës.Është e saktë se Kur’ani ka përcaktuar për pjesëtarët e Fesë Islame në transaksione financiare për dëshmitar duhet marrur dy meshkuj ose një mashkull e dy femra , ( Kur’an , 2:282 ).Megjithatë , është e saktë gjithashtu se në situatat e tjera Kur’ani e pranon dëshmimin e femrës si të barabartë me dëshmimin e mashkullit .
Në realitet ,dëshmimi i femrës madje mund edhe të mohojë dëshmimin e mashkullit :
“ Nëse mashkulli e akuzon gruan e vet për pabesi , Kur’ani nga ai kërkon që të betohet solemnisht pesë here si argumentim i fajit të gruas.Nëse gruaja i mohon të gjitha dhe solemnisht betohet pesë herë , nuk konsiderohet fajtore , por që në të dy rastet martesa prishet. ( 24:6-11 )
Nga ana tjetër , grave nuk u është lejuar të dëshmojnë në shoqërinë e lashtë hebreje.Gratë në Izraelin e sotëm nuk mund të ofrojnë dëshmi për gjyqet Rabine ngase Talmudi thotë : “ Femrat për nga temperamenti janë mendjelehta “ .
Gjithashtu , rabinët mbështesin pohimin që femrat nuk mund të dëshmojnë duke cituar Krijimin 18:9 – 16 , ku përmendet Sara , gruaja e Abrahamit , kishte gënjyer.Rabinët e shfrytëzojnë këtë incident si argument që femrat nuk mund të jenë në gjendje që të dëshmojnë .Këtu duhet theksuar se rrëfimi i cili është marrur shkas , është present edhe në Kur’an , ku theksohet më shumë se vetëm një here pa kurrfarë paralajmërimi se Sara ka gënjyer. ( Kur’an , 11:69 – 74 , 51:24 – 30 )
Nëse njeriu e akuzon gruan e vet për tradhëti , dëshmimi i saj , sipas Biblës , aspak nuk do të merret në shqyrtim ( Numrat ,5:11-31 ) .Në gjykim , gruaja ballafaqohet me ritualin kompleks dhe poshtërues i cili do të duhej ta dëshmojë fajin ose pafajësinë e saj .Nëse dëshmohet se është fajtore pas procesit gjyqësor , do të dënohet me vdekje.
Gjithashtu , nëse një njeri martohet me një femër , e pastaj e akuzonë se nuk ka qenë virgjëreshë , dëshmimi i saj nuk do të merret në shqyrtim.Prindërit e saj duhet të sjellin dëshmi për virgjërinë e saj para pushtetit lokal.Nëse prindërit nuk janë në gjendje ta dëshmojnë virgjinitetin e vajzës së tyre , ajo do të gjuhet me gurë deri në vdekje në prag të shtëpisë prindore.Nëse prindërit do të jenë në gjendje ta dëshmojnë ta dëshmojnë virgjinitetin e saj , burri në atë rast do të ndëshkohet me 100 shekelë argjendi dhe nuk do t’i lejohet tëshkurorëzohet nga ajo grua përderisa të jetë gjallë!
( Ligjet e Përtëritura , 22:13-21 ).
Përse gruaja e gjorë do të duhej të jetojë deri në fund të jetës me njeriun i cili e ka akuzuar aq rëndë?!!

E DREJTA E GRUAS PËR TRASHËGIMI


Një nga dallimet më të rëndësishme në mes të Kur’anit dhe Biblës është qëndrimi ndaj të drejtës së femrës për trashëgiminë e pronës së farefisit të vdekur.
Sipas Numrave 27:1-11, vejushat dhe motrat nuk mund të trashëgojnë asgjë.
Vajzat mund të trashëgojnë vetëm në rast se babai i vdekur nuk ka pasur fëmijë mashkull!.Në çdo rast tjetër , bijtë do ta trashëgojnë tërë pasurinë.Te arabët paganë , para Islamit , e drejta e trashëgimisë ka qenë e kufizuar ekskluzivisht te farefisi mashkullorë.
Kur’ani i anuloi këto zakone prapanike dhe u dha tërë farefisit femëror hise të drejtë në trashëgimi : “ Meshkujve ju takon pjesë nga pasuria që e lënë prindërit e të afërmit (pas vdekjes), edhe femrave ju takon pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit, le të jetë pak ose shumë ajo që lënë, ju takon pjesë e caktuar (nga Zoti). ( Kur’an 4:7 )
Pastaj ka edhe ajete tjera ( Kur’an 4:11-12-176 ).

FATI I KEQ I VEJUSHAVE


Meqë Dhjata e Vjetër femrës nuk ia ka pranuar kurrëfarë të drejte për trashëgimi , vejushat kanë qenë ndër pjesëtaret më të pambrojtura të popullacionit Hebrej.Farefisi mashkullor që e trashëgonin pronën e burrit të saj të vdekur , ishin të ngarkuar që ta mbanin vejushën nga kjo pronë.Megjithatë , vejushat nuk kishin kurrëfarë mënyre për ta realizuar këtë të drejtë , andaj kryesisht jetonin nga lëmoshat e të tjerëve.Për këtë arsye , vejushat kanë qenë ndër shtresat më të ulëta të shoqërisë.Në Izraelin e lashtë , të jesh vejushë është konsideruar si symbol i poshtërimit të madh ( Izaija , 54:4 ).Mirëpo , fati tragjik i vejushave në traditën Biblike , ka shkuar madje edhe më tej se vetëm largimi nga trashëgimia e pronës së burrit të vdekur.
Në bazë të Librit Krijimi 38 , vejusha pa fëmijë ishte e detyruar të martohej për vëllaun e burrit , madje edhe nëse ai tanimë ishte i martuar , ashtu që ai mund të t’i sigurojë trashëgimtarë vëllaut të vdekur , duke mundësuar që emri i tij të mos shuhet.Për këtë martesë nuk ishte i nevojshëm pëlqimi i vejushës.Vejusha konsiderohet si pjesë e pronës së burrit të vdekur , funksioni i së cilës ishte që burrit t’i sigurojë trashëgimtarë.Ky ligj Biblik praktikohet akoma në Izraelin e Sotëm.
Arabët paganë , para ardhjes së Islamit , kishin zakone të ngjajshme.Vejusha është konsideruar si pjesë e pronës së burrit të cilin duhet ta trashëgojë trashëgimtari mashkull , dhe zakonisht e martonin për djalin më të madh të njeriut të vdekur me ndonjë grua tjetër.
Kur’ani e ka gjykuar dhe e ka ndaluar këtë zakon poshtërues :
“ Mos u martoni me ato gra me të cilat qenë të martuar prindërit tuaj, me përjashtim të asaj që ka kaluar (para islamizmit) pse ajo ishte turpësi, përbuzje e traditë e shëmtuar.” ( Kur’an , 4:22 )
Vejushat dhe gratë e ndara në traditën Biblike , kanë qenë aq të poshtëruara sa që prifti kryesor nuk ka mundur të martohet me grua të vejë , të lëshuar ose prostitute ( Ligji Levitian , 21:13 ) .Në Izraelin e sotëm , pasardhësi i kastës së Koenit ( këta janë priftërinjtë e lartë në ditët e Tempullit ) nuk mund të martohen me grua të lëshuar , të vejë ose prostitute.Në të drejtën hebreje , gruaja e cila i ka humbur 3 burra , e të gjithë kanë vdekur me vdekje të natyrshme , konsiderohet fatale , dhe i është ndaluar të martohet sërish.Nga ana tjetër Kur’ani nuk i pranon as kastat as personat fatalë.Vejushat dhe grate e ndara kanë liri të martohen për kë të dëshirojnë.Në Kur’an nuk ekziston turp për grate e ndara , as për vejushat.

E PO KJO ESHET FEJA" MODERNE " QE GJYKON FET TJERA DEH GJYKON SITUATEN E FEMRAVE TE FEVE TJERA SE ... INTERESANTE KAN MBETUR EDHE KETO ARGUMENTE TE CILAT I KAN SHKRUAJTUR VETE EDHE NUK I KAN PERMISUAR EDHE TASH NE KETE KOHE ECILA KONSIDEROHET SI KOHE MODERNE DHE BARAZI GJINORE ...NDRYSHONI MORE EDHE KETO NDOSHTA E BOTONI NJE BIBEL TE RE ME PROFITABILE DHE TOLERANTE DHE LIBERALE ...MOS LEJONI AS NJE NDALES TE MUNDSHME ...POR THJESHTE BEJENI SI NJE LIBER" FONTAN DESHIRASH"

[ORIONI]

Gruaja dhe ndryshimi i Biblës

Gruaja dhe ndryshimi i Biblës




Bart Ehrman





Diskutimet rreth rolit të gruas nuk kanë luajtur një rol dhe aq të madh në përçimin e tekstit të Dhjatës së Re, por gjithsesi ato kanë qenë të pranishme, dhe janë shkaku kryesor pas disa ndryshimeve interesante në pasazhe të rëndësishme. Për t’i kuptuar ndryshimet tekstuale që janë bërë si pasojë e një faktori të tillë, na nevojitet të njohim kontekstin dhe natyrën e këtyre diskutimeve [1].









Gratë në Kishën e hershme








Teologët bashkëkohorë kanë konstatuar se diskutimet rreth rolit të grave në kishën e hershme kanë ndodhur si pasojë e faktit se gratë në atë kohë kanë luajtur një rol, shpesh domethënës dhe me profil të lartë publik. Madje, kështu ka qenë që nga fillimi, duke filluar që me jetën publike të Jezusit. Është e vërtetë se ndjekësit e afërt të Jezusit, dymbëdhjetë dishepujt, kanë qenë të gjithë meshkuj, ashtu siç është e pritshme për një mësues çifut të shekullit të parë. Por Ungjijtë më të hershëm rrëfejnë se Jezusi ka qenë gjithashtu i shoqëruar edhe nga gra gjatë udhëtimeve të tij, e shumë nga këto gra kanë siguruar për të dhe dishepujt e tij burime financiare, duke shërbyer si udhëzuese dhe mbrojtëse gjatë udhëtimeve të tij. (shih Marku 15:40-51; Luka 8:1-3).




Thuhet se Jezusi është përfshirë në diskutime publike me to dhe i ka përçuar atyre lajmin e mirë (Ungjillin) (Marku 7:24-30; Gjoni 4:1-42). Në veçanti ne na thuhet se gratë e kanë shoqëruar Jezusin edhe gjatë udhëtimit të tij të fundit për në Jeruzalem, ku ato ishin të pranishme gjatë kryqëzimit,- të vetmet që i kishin mbetur besnike në ato çaste,- ndërkohë që të gjithë dishepujt meshkuj kishin marrë arratinë (Mateu 27:55; Marku 15:40-41). Më domethënëse se të gjitha këto që përmendëm, është ngjarja e treguar në katër ungjijtë kanonikë sipas së cilëve ishin gratë, Maria Magdalena e vetme ose me shoqet e saj, ato të cilat zbuluan varrin e boshatisur dhe në këtë mënyrë u bënë dëshmitaret e para të ringjalljes së Jezusit (Mateu 28:1-10; Marku 16:1-8; Luka 23:55-24:10; Gjoni 20:1-2).




Është intriguese të pyesësh veten se çfarë kishte në mesazhin e Jezusit që e bënte atë kaq tërheqës për gratë. Shumica e teologëve janë të bindur se Jezusi ka shpallur ardhjen e Mbretërisë së Perëndisë, në të cilën nuk do të ketë më padrejtësi, vuajtje, ligësi, në të cilën njerëzit, të pasur dhe të varfër, skllevër dhe të lirë, burra dhe gra, do të jenë të barabartë dhe pjesë e saj. Kjo ide natyrisht që është shfaqur shumë tërheqëse, si një mesazh shprese, për të gjithë ato që në atë kohë ishin të paprivilegjuar, të varfërit, të sëmurët, të përjashtuarit nga shoqëria dhe sidomos për gratë [2]


Sido që të jetë, është e qartë që edhe pas vdekjes së tij, mesazhi i Jezusit vazhdoi të ishte tepër joshës për gratë. Shumë kundërshtarë të hershëm pagan të krishterimit, duke përfshirë, përshembull, kritikun e fundshekullit të dytë Celsiusi, të cilin ne e kemi përmendur më herët, e denigronte krishterimin duke pohuar se ai ndiqej vetëm nga fëmijë, skllevër dhe gra (dmth. nga ato që nuk kishin asnjë vlerë shoqërore). Çuditërisht, Origjeni i cili shkroi një përgjgje të krishterë ndaj Celsiusit, nuk e mohoi akuzën por u përpoq ta përdorte si armë kundër kundërshtarit duke treguar se Perëndia mund të marrë atë që është e dobët dhe mund ta veshë me fuqi.




Por nuk duhet të presim shekullin e dytë për të parë se gratë kanë luajtur një rol kryesor në kishat e hershme. Ne mund ta kuptojmë në mënyrë të qartë rolin e tyre nga shkrimet më të hershme të krishtera që kanë mbijetuar deri më sot, shkrimet e Palit.



Letrat e Palit që gjenden sot të përfshira në Dhjatën e Re na pajisin me dëshmi të gjera që tregojnë për vendin e lartë që zotëronin gratë në bashkësitë e sapoformuara të krishtera.




Le të marrim psh. letrën e Palit drejtuar Romakëve, në fund të së cilës ai përshëndet anëtarë të ndryshëm të bashkësisë së tij (kapitulli i 16). Ndonëse Pali aty përmend më shumë burra se sa gra, është e qartë se gratë nuk shiheshin si më inferiore se kolegët e tyre burra në kishë. Pali aty përmend Febën, përshembull, e cila ishte dhjake e kishës që ndodhej në Kenkrea dhe ndihmëtare e Palit të cilës ai i kishte ngarkuar detyrën të dërgonte letrën e tij në Romë (v. 1-2). Aty ishte Prishila, e cila së bashku me bashkëshortin e saj Akuilën, ishte përgjegjëse për punën misionare ndërmjet xhentilëve dhe që shtëpinë e tyre e kishin shndërruar në kishë (v. 3-4: vini re Prishila përmendet para bashkëshortit të saj). Pastaj kemi edhe Marinë, një kolege e Palit e cila punonte në bashkësinë e Romës (v.6); kemi gjithashtu edhe Trifenën, Trifozën dhe Persidën, gra të cilat Pali i quan bashkëpunëtore në ugjill (v. 6,12). E më pas është Julia, nëna e Rufit si dhe motra e Nereut, të cilat duket se kanë një rol shumë të rëndësishëm në bashkësi (v. 13,15). Më domethënëse se të gjitha është Junia, një grua të cilën Pali e quan “e para ndërmjet apostujve” (v.7) Grupi i apostujve mesa duket ka qenë më i zgjeruar se numri i dymbëdhjetë meshkujve me të cilët jemi kaq shumë të familjarizuar.




Gratë, për ta thënë shkurt, duket se kanë luajtur një rol shumë të rëndësishëm në kishën e Palit. Deri diku ky profil kaq i lartë shoqërorë është i pazakontë për botën Greko-Romake. Origjinën duhet ta ketë, siç përmendëm më lartë, në shpalljen e Jezusit të ardhjes së Mbretërisë së Perëndisë ku do të ketë barazi ndërmjet burrave dhe grave. Ky duket se ka qenë edhe mesazhi i Palit, siç mund të shihet, përshembull, në pohimin e tij të njohur në librin drejtuar Galatasve: “Sepse të gjithë ju që jeni pagëzuar në Krishtin, Krishtin keni veshur.


Nuk ka as Jude, as Grek, nuk ka as skllav as të lirë, nuk ka as mashkull as femër, sepse të gjithë jeni një në Jezu Krishtin” (Gal. 3:27-28)


Barazia në Krisht duhet të jetë përthyer doemos në shërbimet konkrete të adhurimit të bashkësisë së Palit. Jashtë së qënurit thjesht “dëgjuese të heshtura të fjalës”, gratë duket se kanë qenë të përfshira në mënyrë aktive në takimet javore, duke marrë pjesë, përshembull, në adhurime dhe profetizime më shumë se ç’bënin burrat (1 Korintasve 11).




Njëkohësisht, interpretuesve bashkëkohorë, mund ti duket se Pali nuk e ka dërguar këndvështrimin e tij të marrëdhënieve burrë- grua në Krishtin në atë që mund të quhet rrjedhim logjik i saj. Ai kërkon, përshembull, që kur gratë të luten dhe të profetizojnë në kishë ato duhet ta bëjnë këtë me kokë të mbuluar, për të treguar se ato janë “nën pushtet” (1 Korintasve 11: 3-16, veçanërisht v. 10). Thënë me fjalë të tjera, Pali nuk nxiti një revolucion shoqëror në lidhje me marëdhëniet burrë-grua, ashtu siç nuk nxiti abrogimin e skllavërisë, ndonëse ai pohonte se në Krishtin “nuk ka skllevër dhe të lirë”. Në vend të kësaj ai këmbëngulte se duke qenë se “Ora është afër” (deri në ardhjen e Mbretërisë së Perëndisë), çdokush duhet të jetë i kënaqur me rolet që i janë dhënë, dhe se askush nuk duhet të përpiqet të ndryshojë statusin e tij, qoftë skllav apo i lirë, i martuar apo beqar, mashkull apo femër (1 Korintasve 7:17-24).




Më së shumti kjo mund të shihet si një qasje ambivalente karshi rolit të grave: ato janë një në Krisht dhe janë të lejuara të marrin pjesë në jetën e bashkësisë, por si gra jo si burra (ato duhet, përshembull, që të mos e heqin shaminë e tyre që në këtë mënyrë të duken si burra, pa një “autoritet” mbi kryet e tyre). Kjo qasje ambivalente nga ana e Palit pati një efekt shume interesant në rolin e grave në jetën e kishës pas vdekjes së tij. Në disa kisha është barazia në Krisht që theksohej më shumë, në disa të tjera theksohej nevoja që gratë të ishin të nështruara ndaj burrave. Në këtë mënyrë në shumë kisha gratë kanë luajtur një rol me të vërtetë të madh, role kryesuese; në kisha të tjera roli i tyre pakësua dhe zëri i tyre u mbyt. Duke lexuar dokumentet e mëvonshme që i përkasin kishës së Palit, pas vdekjes së tij, ne do të shohim se diskutime të shumta u ngritën mbi rolin që duhet të luajë gruaja në kishë; duket se ka një tendencë shumë të madhe për ta shtypur krejtësisht rolin e gruas në kishë.




Kjo është e qartë në letrat që janë shkruar në emër të Palit. Shumica e teologëve sot janë të bindur se 1 Timoteu nuk është shkruar nga Pali por nga një ndjekës i tij i gjeneratës së dytë [3]



Aty në një nga pasazhet famëkeqe të Dhjatës së Re, që bën fjalë për rolin e grave, ne na thuhet se gratë e kanë të ndaluar të mësojnë burrat sepse ato janë krijuar inferiore siç tregohet nga vetë Perëndia në Ligjin e Tij. Zoti e krijoi Evën të dytën, për hirë dhe kënaqësi të burrit. Gratë (të lidhura me Evën) nuk duhet përdorin pushtet ndaj burrit (të lidhur me Adamin) përmes mësimit të tyre. Për më tepër, sipas autorit të kësaj letre, çdokush e imagjinon se çfarë ndodh kur një grua merr rolin e mësueses: ajo mashtrohet kollaj nga Djalli dhe e çon burrin drejt shkatërrimit dhe devijimit nga rruga e drejtë.




Për këtë arsye, gratë duhet të qëndrojnë në shtëpi dhe të kujdesen për ruajtjen e virtyteve femërore, që kanë të bëjnë me sigurimin e një pasardhësi për bashkëshortët e tyre dhe të qënurit modeste. Pasazhi është si më poshtë.




“Gruaja le të mësojë në heshtje dhe me çdo nënshtrim. Nuk e lejoj gruan që të mësojë, as të përdori pushtet mbi burrin, por të rrijë në heshtje. Në fakt së pari u krijua Adami, por gruaja u gënjye dhe ra në shkelje. Megjithatë ajo do të shpëtohet duke lindur fëmijë, në qoftë se do të qëndrojnë në besim, në dashuri dhe shenjtërim me modesti” (1 Tim. 2:11-15)




Kjo duket shumë larg këndvështrimit të Palit se “Në Krishtin nuk ka…mashkull dhe femër.” Duke lëvizur në shekullin e dytë, linjat e luftës duken qartësisht të shpalosura. Ka disa bashkësi të krishtera që theksojnë rëndësinë e gruas dhe i lejojnë atyre të luajnë një rol të rëndësishëm në kishë, dhe ka të tjera që besojnë se gratë duhet të qëndrojnë në heshtje dhe të nënshtruara ndaj burrave të bashkësisë.




Shkruesit (skribët) të cilët kanë kopjuar shkrimet të cilat janë bërë më pas pjesë e Dhjatës së Re, kanë qenë të përfshirë dhe ata në këto diskutime. Në disa raste ky debat ka lënë gjurmë në shkrimet që ato kanë kopjuar, dhe pasazhe të caktuara janë ndryshuar për tu përputhur me këndvështrimin e shkruesve që janë marrë me kopjimin dhe trasmetimin e tekstit. Pothuajse në çdo rast në të cilin ka marrë jetë një ndryshim i tillë, teksti është ndryshuar në mënyrë që të minimizoj rolin e gruas dhe rëndësinë e saj për bashkësinë e krishterë. Më poshtë ne do të përmendim disa syresh.









Ndryshime tekstuale lidhur me statusin e gruas









Një nga pasazhet më të rëndësishme në diskutimet bashkëkohore lidhur me rolin e gruas në kishë gjendet tek 1 Korintasve 14. Pasazhi siç shfaqet më së shumti në përkthimet e sotme të Biblës në gjuhën angleze është si më poshtë: “33 Sepse Perëndia nuk është Perëndi trazimi, por paqtimi si në të gjitha kishat e shenjtorëve. 34 Gratë tuaja të heshtin në kishë, sepse nuk u lejohet të flasin, por duhet të nënshtrohen, sikur thotë edhe ligji. 35 Dhe në qoftë se duan të mësojnë ndonjë gjë, le të pyesin burrat e tyre në shtëpi, sepse është e turpshme për gratë të flasin në kishë. 36 Prej jush doli fjala e Perëndisë? Apo vetëm te ju arriti?”




Ky pasazh shfaqet si një urdhëresë e drejpërdrejt për gratë që të mos flasin (lëre më të japin mësim!) në kishë, njësoj si pasazhi i 1 Timoteut 2. Siç e pamë më lartë, shumica e teologëve janë të bindur se nuk është Pali autor i pasazhit të 1 Timoteut, sepse ai shfaqet në një letër e cila duket se është shkruar nga një ndjekës i Palit në shekullit e dytë që e ka shkruar në emër të tij. Por askush nuk dyshon se Pali ka shkruar letrën drejtuar Korintasve. Por ka dyshime lidhur me pasazhin e cituar më lart. Ashtu siç gjendet në formën e tanishme, versetet në fjalë (v. 34-35) janë zhvendosur në shumë prej dorëshkrimeve të rëndësishme biblike. Në tre dorëshkrime Greke dhe në një çift dorëshkrimesh Latine, versetet gjenden jo pas versetit 33 por pas versetit 40. Kjo i ka bërë shumë teologë të hedhin hipotezën se këto versete nuk janë shkruar nga Pali, por fillimisht kanë ekzistuar si shënime anësore të shtuara nga një skrib, me shumë mundësi i influencuar nga pasazhi I Timoteut 2. Ky shënim anësor më pas është future në vende të ndryshme të tekstit nga shkrues të ndryshëm, disa e kanë vënë këtë shënim pas versetit 33 e të tjerë pas versetit 40.




Ka arsye të mjaftueshme për të besuar se Pali nuk është autori i këtij pasazhi. Së pari, ky pasazh nuk shkrihet mirë me kontekstin. Në këtë pjesë të 1 Korintasve Pali është duke diskutuar për çështjen e profetizimit në kishë, e është duke i dhënë udhëzime profetëve të krishterë se si duhet të sillen gjatë shërbimeve të adhurimit në Kishë. Kjo është tema e verseteve 26-33, dhe është po e njëjta temë edhe e verseteve 36-40. Nëse heqim versetin 34-35 nga konteksti, pasazhi shfaqet si një tërësi e cila bën fjalë për rolin e profetëve të krishterë. Diskutimi për rolin e grave në kishë, ndërhyn në mënyrë të beftë në kontekstin e pasazhit, duke thyer në mes udhëzimet që Pali është duke dhënë për një çështje krejt tjetër.




Jo vetëm që versetet ndërhynë në mënyrë të ashpër në kontekstin e kapitullit 14, por ato gjithashtu shfaqen në kundërshti me atë që Pali në mënyrë të qartë ka pohuar në një vend tjetër të po të njëjtës letër. Herët në këtë letër siç e kemi parë më parë, Pali ka dhënë udhëzime për gratë që flasin në kishë: sipas kapitullit të 11, kur ato luten dhe profetizojnë, aktivitete këto që janë bërë gjithnjë me zë të lartë në shërbimet e adhurimit të krishterë, ato duhet të sigurohen që të mbulojnë me shami kryet e tyre (11:2-16). Në këtë pasazh, që askush nuk e ka vënë në dyshim se është shkruar nga Pali, është e qartë se Pali i lejon gratë që të veprojnë dhe të flasin në kishë. Në pasazhin e diskutueshëm të kapitullit 14, është gjithashtu e qartë se “Pali” i urdhëron gratë që të heshtin. Është e vështirë të harmonizohen këto dy këndvështrime. Siç është jo e arsyeshme të mendosh se Pali në mënyrë flagrante të ketë kundërshtuar vetveten brenda hapësirës së shkurtër të tre kapitujve, duket qartë se versetet në diskutim nuk janë shkruar nga Pali.




Kështu, duke kombinuar të dhënat: shumë dorëshkrime që kanë bërë zhvendosje të pasazhit në fjalë, mospërputhja me kontekstin e afërm si edhe mospërputhja me kontekstin e 1 Korintasve në përgjithësi, arrijmë në përfundimin se Pali nuk është autor i pasazhit të 1 Korintasve 14:34-35.



Nga kjo kuptojmë se këto versete janë rezultat i ndryshimit të tekstit të bërë nga skribët, fillimisht e vendosur si shënim anësor e më pas me shumë mundësi, në një stad të hershëm të kopjimit të 1 Korintasve, u fut në tekst nga shkruesit e mëvonshëm duke e bërë pjesë të tij. Ndryshimi, padyshim, është bërë nga skrib të cilët kanë qenë të preokupuar që të theksojnë se gratë nuk duhet të kenë asnjë rol publik në kishë, se ato duhet të heshtin dhe ti binden bashkëshortëve të tyre. Ky këndvështrim u bë pjesë e tekstit përmes ndryshimeve tekstuale [4].



Tani le të shohim shkurtimisht disa ndryshime të tjera tekstuale të ngjashme me atë që sapo përfunduam së analizuari. Njëri prej tyre gjendet në një pasazh që ne e përmendëm më parë, tek Romakëve 16, në të cilin Pali flet për një grua të quajtur Junia dhe për një burrë që me sa duket është bashkëshorti i saj, Androniku, të cilët ai i quan “të parët ndër apostujt” (v. 7). Ky është një verset i rëndësishëm sepse është i vetmi vend në të gjithë Dhjatën e Re ku një grua quhet apostull. Interpretuesit biblik kanë qenë kaq të impresionuar nga kjo gjë saqë shumë prej tyre kanë pohuar se pasazhi në fjalë nuk ka atë domethënie që duket në pamje të parë, dhe e kanë përkthyer versetin në atë mënyrë saqë tani ai nuk i drejtohet më një gruaje të quajtur Junia por një burri të quajtur “Junias” duke e shndërruar emrin nga gjinia femërore në atë mashkullore. Problemi me përkthime të tilla qëndron në faktin se ndërsa emri Junia është një emër i zakonshëm i përdorur për gratë, nuk ka asnjë të dhënë nga bota e lashtë ku “Junias” të ketë qenë një emër burri. Pali i referohet një gruaje të quajtur Junia, ndonëse në shumë përkthime biblike bashkëkohore (ju mund ta vërtetoni vetë) përkthyesit vazhdojnë ti refereohen kësaj gruaje apostulle si një burrë me emrin “Junias” [5]




Shumë skrib gjithashtu kanë hasur vështirësi në mveshjen e termit “apostull” një gruaje të panjohur, e në këtë mënyrë kanë bërë një ndryshim shumë të vogël në tekst për ti bishtnuar kësaj vështirësie.




Në shumë dorëshkrime, në vend që të lexojmë: “Të fala Andronikut dhe Juniës, kushërinjt e mi dhe shokë të burgut të parët midis apostujve” teksti është ndryshuar dhe tani lexon: “Të fala Andronikut dhe Juniës, kushërinjt e mi dhe shokë të burgut, gjithashtu bëjë të fala shokëve të mij të burgut të parët ndërmjet apostujve.” Me këtë ndryshim tekstual nuk është më e nevojshme të shqetësohesh nga konsiderimi si apostulle e një gruaje në mes të një grupi meshkujsh!




Një ndryshim i ngjashëm është bërë edhe nga shumë skrib të cilët kanë kopjuar librin e Veprave. Në kapitullin 17 ne mësojmë se Pali dhe shoku i tij në mision Sila shpenzuan shumë kohë në Thesalonikë duke predikuar ungjillin e Krishtit çifutëve të sinagogës lokale. Në versetin e katërt thuhet se: “Disa nga ata besuan dhe u bashkuan me Palin dhe Silën, si dhe një numër i madh Grekësh të përshpirtshëm dhe jo pak gra të rëndësishme.” Ideja e të qënurit të grave të rëndësishme, lëre pastaj të qënurit të konvertuara të rëndësishme, është shumë për një skrib, e në këtë mënyrë teksti duhet ndryshuar, në shumë dorëshkrime ne lexojmë: “Disa nga ata besuan dhe u bashkuan me Palin dhe Silën, si dhe një numër i madh Grekësh të përshpirtshëm dhe jo pak gra të burrave të rëndësishëm”. Tani janë burrat ato që janë të rëndësishëm, jo gratë e konvertuara.


Ndërmjet shoqëruesve të Palit në librin e Veprave pohohet se ishin edhe një çift, Akuila dhe Prishila. Shpeshherë kur emri i tyre përmendet, autori i Veprave përmend në fillim emrin e gruas më pas atë të bashkëshortit, sikur ajo të kishte një lloj epërsie të veçantë qoftë në marrëdhëniet brenda çiftit ashtu edhe në marrëdhëniet me të krishterët (siç ndodhi edhe tek Romakëve 16:3 gjithashtu, ku ajo është quajtur Prisha).



Jo çuditërisht, skribët shpeshherë janë ndjerë të fyer nga kjo renditje emrash dhe e kanë ndryshuar atë, kështu që burrit i është dhënë vendi që meriton duke ia vënë emrin në krye, Akuila dhe Prishila në vend të Prishila dhe Akuila. [6]



Për ta mbyllur, në shekujt e hershëm të krishterimit kanë marrë jetë debate lidhur me rolin e gruas në kishë, në disa raste këto diskutime janë përthyer edhe në përçimin e vetë tekstit të Dhjatës së Re. Skribët herë pas here kanë ndryshuar tekstin e Biblës në mënyrë që ta sillnin atë në harmoni me këndvështrimin e tyre për rolin e kufizuar të gruas në shoqëri dhe në kishë.





Referencat





[1] Shih Ehrman, The New Testament, chap. 24. në të cilin jam mbështetur për shumicën e asaj që vijon në këtë diskutim. Për një diskutim dhe dokumentim më të plotë, see Ross Kraemer dhe Mary Rose D’angelo, Women and Christian Origins (New York: Oxford Univ. Press, 1999). Shih gjithashtu R. Kraemer, Her Share of the Blessings: Women’s Religion among Jews, Pagans, and Christians in the Graeco-Roman World (New York: Oxford Univ. Press. 1992) dhe Karen J. Torjesen, When Women Were Priest: Women’s Leadership in the Early Church and the Scandal of their Subordination in the Rise of Christianity (San Francisco: Haper San Francisco, 1993)


[2] Për analizë më të hollësishme shih Ehrman, Jesus, 188-91


[3] Shih Ehrman, The New Testament, kapitulli 23


[4] Për një diskutim më të plotë që dëshmon se Pali nuk është autor i verseteve 34-35, shih veçanërisht komentarin e Gordon D. Fee, The First Epistle to the Corinthians (Grand Rapids: Eerdmans, 1987).


[5] Disktuimi më i plotë i kohëve të fundit është ai i Eldon Jay Epp, “Text-critical, Execetical, and Sociocultural Factor Affecting the Junia/Junias Variation in Rom 16:7”, in A.Denaux, New Testament Textual Criticism and Exegesis (Leuven: Univ. Press, 2002), f. 227-92



[6] Për ndryshime të tjera të këtij lloji nw librin e Veprave shih Been Whitherington, “The Anti-Feminist Tendencies of the ‘Western’ Text of Act”, Journal of Biblical Literature 103 (1984): 82-84








Marrë nga libri i Bart. D. Ehrman: “Misquoting Jesus”- The story Behind Who Changed the Bible and Why





Përktheu Rezart Beka


Drejtor i Qëndrës për studime fetare ‘Erasmus’

www.erasmusi.org
http://www.vizion-islam.com/rubrika.php?subcatID=12

[Zëu_s]

I nderuar Matrix

Nese je SHQIPTAR (mos e mer si ofendim se eshte vetem nje shprehje) at'here ne jemi nga e njejta fare, gjene dhe gjak te qmueshem dhe te shenjet pellazgo-ilir, pra jemi ne nje far menyre vllezer, pa mare parasysh se ne çka beson ti e ne çka besoj une, sepse besimi, bindja fétare eshte diçka personale, secili e din per vete se ne çka beson, edhe po te besojme ne "Spiderman'in e shenjet" kjo eshte pune per ty ose pune per mua.

Kjo qe thua eshte shume e drejte.

Faleminderit dhe me vjen mire qe me ne fund e kuptove qe une jam vetem nje njeri i drejt qe e them gjithmone te verteten e nuk jam radikalo-religjioz dhe super-patriot. E a i pelqen dikujt apo jo ky mentaliteti, karakteri im eshte nje "problem" tjeter qe mua nuk me intereson fare, ama hiq, pese pare nuk i jap.

Por mos ngaterro mesimin e Krishtit dhe apostujve me sjelljet e botes "se krishtere..

Jo, ai njeri qe po i ngatrron fjalet ose mesimet e Zotit te shpalluara permes te te perzgjedhurve, te derguarve, profetve te tije nuk jam une por dikush tjeter. Se kush jan ata qe po ngatrrojne gjera, po japin mesime ose predikime te shtremberuara dhe te keqinterpretuara mbetet te shihet e t'vlersohet nga te tjeret.

Ka shume gjera qe bota e krishtere i praktikon, por nuk gjejne vend ne mesimin e Krishtit.
Psh, Krishti e ka thene qarte se Mbreteria e Tij nuk eshte e kesaj bote, por shpeshhere te krishteret jane perzjere me politiken dhe jo vetem kaq, por kane rrembyer armet dhe kane persekutuar paganet, muslimanet apo dhe te krishtere te tjere.

hmmmm, pasi qe e paske kuptuar aq mire kete problem kristian, dhe bazuar ne fjalet e tua, po te pengojka shum dhe e paske plage ne zemer (ashtu duhet, kjo eshte te jesh i drejt), pse pra po i fut te gjith muslimanet ne nje thes duke harruar apo anashkaluar pikerisht ato problemet kristiane qe i ceke me lart dhe qe jan njekohesisht edhe probleme muslimane (e keshtu nuk duhet, kjo nuk eshte e drejt).

Nuk ka as propogande, as kryqezate!

---

Mos valle cdo perplaseje mendimesh duhet te jete "kryqezate"????

Jo, nje "perplasje" normale mendimesh, pra me ba llaf si njerz, nuk eshte lufte dhe kryqzat, por nje perplasje mendimesh me paragjykime, fajsime, ofendime, mallkime, perbuzje, sharje dhe nemë eshte padyshim nje luft dhe kryqzat e "luftetarve" te mesjetes, se lufta nuk eshte vetem me vra e me pre.
Mos harroni qe me keto fjale te pamatuna po i ngacmoni edhe ata njerz qe nuk jan aq religjioz apo besimtar ne Zot e qe jan te lindur ne nje rreth ose familje muslimane apo krishtere.

Literaturen e kane shkruar njerezit, Kuranin e ka derguar Zoti (sipas jush).

Pse duhet te lexoj literature njerezore per te kuptuar ate cka eshte hyjnore?

Ketu ke fole perseri drejt (pra nese don, mundesh edhe ti te jesh i drejt, por vetem nese don), sepse edhe une mundem te them qe Mulla Bungu Ibn Haxhi Qarri ka then qe i derguari i Zotit Muhamedi a.s. ka thene se ju mashkujt duhet te merrni nga nje femer te secilit komb dhe race te kesaj bote qe ti keni te gjitha ekzemplaret ne shtepi e ti "shfrytzoni" sipas deshires dhe qejfit te çastit.

---

Ju te gjith po harroni nje gje, ate qe ky mallkimi i urrejtjes dhe "luftes" ne mes te krishterve dhe muslimanve qe po na ndjek edhe sot ka filluar shum vone, ne mesjete, sepse siç e dijme te gjith ne kohen e shpalljes se librit te katert nga Zoti, pra Kuranit , Muhamedi ishte pranuar nga te krishteret si i derguar i Zotit ose si Profet dhe ishin te vllazeruar ne mes vete, kristian dhe musliman, qe kishin "armiq" jahudit, pasiqe ata nuk e pranonin as Jezusin e as Muhamedin.
Natyrisht qe edhe kjo ka qene gabim, se nuk mundesh ta kesh dikend armik vetem pse ai beson ndryshe apo ne diçka tjeter.

Edhe pse jemi sot gati te gjith njerz te shkolluar dhe edukuar, prap se prap mirremi me ato budallalleqet e njerzve te pashkolluar, te paedukuar dhe gjysem te eger te mesjetes.

Tung