Granit Zela

[Granit Zela]

in my hermetic studio
like a preserved fish my love
i became bookworm wrinkled of age
within four walls behind closed shutters
stock that is traded and totally wasted
in poetry lines and delirious state
upside – down I slip in the air
my feet don’t touch soil
singing a lyrical song plunged in deep despair

i am given for rent in the black market
it’s possible i’ll be for sale by auction sold in parts
play in lottery perhaps you will strike it lucky in fact
You should know there never was with it a pact

shriveling in the airless room
as a snake
soul do you breathe or not
are you hereabouts
if you are still alive
stand up and look at my eyes
continuously fabricated shaken materialised
i tremble like a bird
in my cage studio abyss
Robinson of loneliness and crucifixion
in Emptiness

[Granit Zela]

amnesty for the living let them die
or create the Ministry of Terror, Injustice
Bank of Anguish where we keep our permanent nightmares
may be my love this will be more honest
than regretting coming of the evil

create the Presidency of Humiliated, Defeated
there should be given asylum to homeless, hamletians
in tribunes Tartuffe’s preach the salvation
crowds in front of them as facing firing squads
idiots threaten that they will revenge
censors who don’t know that life is a temple

human beings thrown in nowhere
destitutes like fresh deads
should have their ministries
throw out snobs covetous people
blind slaves of abyss
vagabonds that multiply like worms and crimes
they sell elegies for you and me my love
what is there written for about pains ?

there is no more Diogenes light and oil lamp
delirious freedom
angry people like enraged genii of tales
persecutors ruthless murderers troubles traps
These words as proverbs
are prove of my protest
my love in Delphi’s temple should be written in black and white
“ every human should always remain a human being”

[Granit Zela]

God what’s happening with the clay-man
when it rains he prays the neighbor's house gets drowned
in drought his land to be devastated
they crawl in the edge of the dark abyss
dictate your orders to unscrupulous people
while gnashing their teeth they clench bloody fists

where will you lead these bittering souls
separated and divided they are to be regretted
i’ll go and weep in suffocating anguished rooms
i am like a bird asking for wings
to come to you our great old God
away or the mire of small folks

i remain breathless my body shivers
dirty and refrained they still do not know
that these undefended WORDS are molded by blood
i am a servant redeemer a monk exiled in mountains
they leave and leave from you killing the memory

return my God to the night before man
liberate people from injustices violence cruelties
how will you quench thirst of these craving for blood
plunge deeply in the chaos of times
beginning from man redo once more everything
with a little more love and Mother Theresa’s goodness.

[Granit Zela]

unë me melhem ju me helm torturo tremb e trand
në udhëkryq pa atdhe dhe na ftoni në mëkat
hem digjni hem vrisni villni vrer delirant
tartufë gjithkund molierë askund atdhehumbur shkretan
zullumqarë të zgërlaqur s’është këtu zulluland!

betoheni e përbetoheni me bujë e brohori
e kujt është kjo kujë kjo kishë këto kuaj
sikur të ishin buaj po m’i vrasin bijtë
ditën e natën të kallni datën gllabëro e përbalt
në vendin tënd s’të zë vendi se ndjehesh azilant
zullumqarë të zgërlaqur s’është këtu zulluland!

makutër tuafër matufër e ziliqarë
bliheni e shiteni lakmitarë bukëshkalë
fytyrëmbuluar me turp idhnakë egërshanë
shkatërroni e rroni si djaj e xhelatë
zullumqarë të zgërlaqur s’është këtu zulluland!

ju mujsharë të mllefosur plot marrëzi e maraz
mbarë e mbrapsht flisni përçart si dehur
gjëmë pa bërë përmbi dhé këtij atdheu nuk i latë
shkel e shtyp kurthe thur rrobashqyer leshrashkrehur
këtë llum e zullum nuk ka lum që e lan
zullumqarë të zgërlaqur s’është këtu zulluland!

[Granit Zela]

heshtje heshtje heshtje gjithçka hesht si varr
ta pimë një kupë me verë jemi a s’jemi gjallë
po dehem ah po dehem poçmendem e po qaj
nuk kam as halle as brenga m’u shfaq fytyrë e saj
e pashë buzën e saj të bruztën të bukurën
i pashë flokët e saj të ëndërrtët të butët
e pashë faqen e saj të ëmbëlën të skuqurën
qepallapuliturën gushëhijeshuarën
bukuria e saj ishte prej legjende
kurmi i saj si prej vese
mollëkuqe mollëzat e faqeve
kur tretet muzgu nën të zbehtat rreze
duart e saj çelin zambakë të hirshëm
nëpër ujëra krojesh derdhur prej ujdhese
buzët përskuqur si lulëkuqe të zjarrta
bluza i dridhej si valët e Bunës

[Granit Zela]

O Zot i gjithësisë po prishet gjithësia
rrëmujë e katrahurë si Babilonia
atdheu po udhëhiqet e digjet nga judët
nga të pabesët të pafetë dhe të paudhët
AJME ne të pafatët të paatdhe si Hebrenjtë
AVE përgjithmonë emrit tënd të shenjtë

bekuar qoftë emri yt dhe u bëftë dëshira jote
do të vajtoj për veten mu te Muri i Lotëve
mëkatarët kudo zdërhallen në llumhane
lumenjtë janë pa brigje dhe brigjet pa vahe
AJME tradhëtarët Krishtin çuan në kryq
AVE vdekatarët ti çoji në Gjyq

shenjtorët akuzohen sot si heretikë
jep urdhër të ndëshkohen këta të shurdhër
askurrnjëri ndër ta s’di për t’u falur e lutur
e përgjakin atdheun ngase janë të verbër
po unë këtë kam s’kam atdhe tjetër
o mbret mbi mbretër

të them i gjallë nuk jam i gjallë
të them i vdekur nuk jam i vdekur
kalëroj pa kalë krim pa ndëshkim
vetëm uri e çmenduri
o Ati im

dua të flas e nuk flas dot
gaz i pagaz gojë e pagojë
do a nuk do krim ka kudo
këtu të rrosh si të mos rrosh
kohën e bjerrin e tjerrin terrin
Zot s’ka kush më del zot

Krishtin mëshirëplotë pa mëshirë e kryqëzuan
ai veç ka uruar turma e ka truar
paqësisht mes kombeve donte të ngrinte ura
poshtërsisht e dënuan me kobe e tortura
AJME jam i përgjuar por jo i përgjunjur
AVE jam i munduar por jo i mundur


o Zot kundër nesh pse nuk lëshon rrebesh
rrëfe për Golgotën edhe shfre mbi botën
nëse Cezari duhet të marrë çka i takon Cezarit
atëherë çka i takon pse s’i jep barbarit
faltoret e kësaj republike janë shtëpi publike
tempull nuk gjej dot e tash ku të lutem
trandet dheu i atdheut
shembet me zhurmë gjithkund
turmë e çmeritur më ndjek duke britur
do të më vërë përfund e çoroditur
përmbys e përmbyt përul e përkul
jepi fund duke i shkuar në hi plumb e shkrumb!

[Granit Zela]

hëna e ngujuar shtangur kishte mbetur
këngë dashurie me gaz e me vaj
do të vijë një kohë hiret për t’u tretur
po bie buzëmbrëmja mbi buzët e saj

ato flokët e tua kur i shpupuris
me buzëqeshjet e purpurta vijnë vitet e rinisë
më qenkan të shtrenjtë flokët e gështenjtë
i pikëllon pikëllimi trishtimi i tret
s’pushokam së pari gjersa vjen buzëmbrëmja
i zbardhi borërima i përhëni
hëna

asaj i dridhet buza gjithë drithërimë
sytë shkruar me argjend vezullojnë dehshëm
një lot i linte gjurmë faqes me nxitim
asgjë nuk më tremb
as gjum i përjetshëm

kur i rashë në gjunjë sikur krejt u shemba
buzët e çelura si të qenë lulevjeshte
kur i preka kurmin beftë u përmenda
veç në prehërin e saj do të gjeja prehje

po çfarë dridhej ashtu n’pyllishtë a në pllajë
kujtim i trishtë i dashurisë pa faj
o vjeshtë e vonët e vetmisë pa skaj
po bie buzëmbrëmja mbi buzët e saj

[Granit Zela]

ç’lutje do të thuash tashti o murg
para ikonës së shenjtë të letrës
lutu e falu por fol me fjalë
ç’prej fronit tënd përballë Lumit të Letës
loti yt është Bibël që s’mund të lexohet
prej kujtdo nëse me zemër nuk ndjehet
e pamundura është e mundur i mos u mund o murg
FJALA
vetëm
Fjala di ta shpreh të pashprehshmen!

është ëndërr a zhgjëndërr
jeta nuk jeton
gënjyer zhgënjyer
fatverbër verbkob
profet pa dishepuj që për të u shuan
tempullar pa tempull në truall të truar
verbuar në dritë në liri robëruar!

zallamahi zulmëmadhe
kahmos kaos e zhurmë
tubohen e tërbohen
trumbetojnë veç vese e turp
të robëruarit çliro
të pranguarit çprango
mos çmo por përçmo
përçartje të çarturish
në sheshe e ahengje
shesin shpirt e trup
prej asgjëkundi në asgjëkund!

të xhindosur e damkosur
kokëkrisur e fodullë
shkarrashkrues shkatërrues
grafomanë dallkaukë
gjuhëgjarpër e gojëmjaltë
akuzatorë e avokatë
gju më gju i përbuzuri me atë që përbuz
i shtypuri dhe jo shtypësi vihet në bankakuzë

në shandanë s’ka qirinj
abat pa abaci
bota bërë si burg
bujtinarë pa bujtinë
çfarë bëjnë e zhbëjnë
çfarë bartin e zhbartin
anarkistë antiatdhe që zhveshin e zhvasin
në mejhane e kurvhane
orgji dionisiake
të mundon ç’prej gjeneze enigma Tebane

të çakërdisur çehrengrysur
sahanlëpirës kokëshkretë
të lerosur e qorrollepsur
puthadorë hundëpërpjetë
gjallojnë nëpër gjirize
faqerrogozë renegatë
as ecin
as rrinë
veç sillen përçark
si do ta shmangësh këtë tragjedi bumerang?

ke mbetur në Kryq
tmerrshëm mbërthyer
keq i nëpërkëmbur
por kurrë i thyer
eshtra e trup krejt i troshitur
shpirtin plagë por jo i shitur
njerëzit janë të ligj e nuk duan ligje
unë nuk kam armiq sot e kësaj dite

shfryjeni rebelë
dufin tuaj të hershëm
mbi tëra perënditë
e kësaj kohe Ferri
me fatin paska grahur
çasti për t’u ndeshur
me Fatin e Tmerrshëm
lukuni të përgjumurish
prej gjumit po zgjohen
lutuni po kishën murgut kurrë mos ia shembni

kishën tënde murg mos e braktis
një tis mjegulle shpalohet kupolës si kreshtë
më trembin muret e saj si murana varresh
dhe heshtja e njerëzve si një meshë e zezë…

[Granit Zela]

ja mjelma tej i rrahu krahët
në liqe e trazuar
ja mjelma tash e këndoi këngën
si klithma
e një poeti të mallkuar
ja!
e këndoi këngën e funditr
pak para se ti jepet
vdekjes
nuk paska vdekje
më të bukur se vdekja
me këngë e mjelmës
e tash po vjen errësirë
e mjegullës
kordat e zërit si të harpës
asaj iu dashka
tashti të vdesë
duhet të vdesë dikush për këngën!

[Granit Zela]

askurrkënd s’kam dashur si ty gjer më tash
s’kam qasur ndanë meje asfare të tjerë
pa m’u dhimbsur kohën e kam bjerrë prore
gjersa të jem gjallë
gjersa të kem frymë
s’do mundem të dua si ti kësodore

fillikat në botë prej gjithkujt shpërfillur
kjo jetë nëpërduket zbehtane shkretane
kam ngasje t’i kqyr gjestet trillane
fërgëllimë të kurmit tashmë beftë rritur

liqejt pa mjelmat e humbin kuptimin
poashtu si mjelmat nuk bëjnë pa liqej
askurrëndonjëherë s’do mundem të gjej
si gonxhen e gjirit në vlug të shpërthimit

çfarë bën ti me ikjen nga koha në kohë?
s’do gaboj sërish me ty tash e mbrapa
do rrekem t’i harroj flokët e prajta
më s’mbrami tek shuhet dielli mbrëmjesor

askush si ne të dy mos dashtë kurrë mbi tokë!
degë shelgjesh mbi krye do t’i thur gërshetë
buzën pa ta puthur kurmin pa ta prekë
askush s’mund të thotë se s’kemi me vdekë
do t’heshtësh atëbotë ti si një toskë
në të njëjtin varr do kujoj si gegë