Arkivi i gazetës elektronike sportive: "FUTBOLLI"

[RaPSouL]

Arsenal në çastet e fundit sjellë Diarran

Arsenal ka nënshkruar me mesfushorin e kombëtares franceze, Lassana Diarra, i cili largohet nga Chelsea në momentet e fundit të afatit kalimtar, për një shumë të pazbuluar.

22-vjeçari Diarra ka pasur mundësitë e kufizuara në ekipin e parë në Stamford Bridge dhe tash do të kërkojë një fillim të ri me topxhinjtë.

“Kam respekt të madh për menaxherin Arsene Wenger dhe jam i joshur nga stili i futbollit të cilin e luan ekipi”, ka thënë Diarra në ueb faqen zyrtare të Arsenalit.

Arsenal në sezonin e kaluar përfundoi në vendin e katërt në Premier Ligë, derisa Chelsea përfundoi i dyti, menjëherë pas Manchester United.

Chelsea është në krye të tabelës aktuale pas katër ndeshjeve, por rivalët e tyre nga Londra kanë një ndeshje më pak, dhe nëse fitojnë do të mund të barazohen me pikë.

[RaPSouL]

Milan mposht Sevillan, fiton edhe Super Kupën

Milani, fitues i Ligës së Kampionëve është edhe fituesi i Super Kupës së Evropës pasi që mposhti fituesin e Kupës UEFA, ekipin spanjoll Sevilla, me rezultat 3-1, në një ndeshje që u dominua nga kujtimi për Puertan.

Italianët ishin në disavantazh në pjesën e parë, pas golit të Renatos (13’) që solli Sevillan në epërsi prej 1-0, dhe me të cilin rezultat përfundoi pjesa e parë. Pjesa e dytë kaloi në favor të italianëve në të cilën ata shënuan tri herë.

Pippo Inzaghi, ishte ai që hapi serinë e golave për Milanin. Ai shënoi me kokë pas krosimit të Gatusos në minutën 55. Goli i dytë erdhi nga Jankulovski në minutën 61 përmes një voleji fantastik, pas asistimit po ashtu fantastik nga Kaka.



Në minutën 85 akordohet penalti në favor të Milanit, të cilën e gjuan Kaka, por që portieri Palop arrin ta largojë. Kaka, pa lëvizur nga vendi e dërgoi sërish në rrjetën e zbrazët topin e rikthyer.

Sevilla ndoshta nuk arriti të fitojë ndeshjen për nder të lojtarit të tyre Antonio Puerta, që vdiq të martën, por e gjithë ndeshja shkoi në kujtim të tij, me të dyja ekipet duke i bërë homazhe. Madje lojtarët kishin të shkruar emrin Puerta, nën numrat në shpinë të këmishave të tyre.

[RaPSouL]

Tomas Ujfalusi refuzon Liverpoolin

Qendërmbrojtësi i Fiorentinës, Tomas Ujfalusi, ka refuzuar mundësinë e kalimit në radhët e Liverpoolit gjatë kësaj vere.

Menaxheri i futbollistit çek, ka pohuar se Ujfalusi nuk dëshiron të kalojë në radhët e Liverpoolit dhe ai është i përkushtuar plotësisht në skuadrën e Fiorentinës.

"Pasi Jimmy Carragher pësoi lëndim, drejtuesit e Liverpoolit na kanë dërguar ofertë, por momentalisht Ujfalusi nuk është i interesuar dhe nuk dëshiron të transferohet në klubin anglez. Ai dëshiron të qëndroj te Fiorentina, kurse në rast se vendos të largohet nga këtu, atëherë dëshiron që destinacioni i tij i ardhshëm të jetë Spanja. E respektoj vendimin e tij, ndonëse tingëllon paksa shokues, ngase një ofertë e tillë ju paraqitet vetëm një herë", ka thënë menaxheri i Ujfalusit.

[vedat_milani]

OOOOOOOOOOOO Me vjen keq shum per Puerten kam pas dhimbje te mdha ndaj aty lojtari se kam percjell shum sevillen ne spanj duke luajtur asht kan jashtazakonisht lojtar i mrekkullushem tung urime milan ja vlen te fitoj se asht ekip fenomenal ok tung tung te barcelones munden te shuhen se ato edhe pse kan yje ne ekip asgje ska se ku ka yje ka konflikte kurse te interit sivjet ne ta zajn vendin e katert se veshtir do ta ken MILANI i shkatrron te gjith ok FINALE opet shkon TUNG I DUA MIQT E MILANIT OK TUNG

[RaPSouL]

Raul: Të fitojmë në Europë!

1 Shtator Simboli i Realit të Madridit, Raul Gonzales, në një intervistë të dhënë për të përditshmen spanjolle “AS”, ka folur mbi situatën e skuadrës madrilene dhe mbi objektivat e sezonit të ri. Raul ka folur gjithashtu edhe për shortin e Champions League.



? Çfarë mendimi keni për projektin e ri të klubit?

? Reali është një skuadër e madhe dhe mbi të gjithë një nga klubet më të mëdhenj të Europës. Jam shumë i lumtur për punën që po bëjmë dhe jam i bindur që do të rritemi shumë si skuadër.

? Në ndeshjen e derbit kundër Atletikos së Madridit, ju keni qenë udhëheqësi i vërtetë i skuadrës.

? Nuk do të shprehesha kështu. E gjithë skuadra luajti mirë në atë ndeshje dhe arriti të përmbyste rezultatin. Jam shumë i lumtur që e nisëm kampionatin në këtë mënyrë, sidomos për tifozët.

? Cilat janë kërkesat e teknikut Shuster?

? Të fitojmë, të luajmë mirë dhe të dëfrejmë publikun. Këto janë vlerat e përhershme të Realit të Madridit, të cilat dëshirojmë t’i ruajmë deri në fund.

? Shuster ka thënë se ju duhet të jeni udhëheqësi i Realit?

? Ai më njeh shumë mirë, e njeh karrierën time. Trajneri Shuster nuk ka asnjë problem me mua dhe as unë me të. E di që jam shumë punëtorë, i disiplinuar dhe e di që jam gjithmonë i gatshëm për të ndihmuar Realin e Madridit. Por kemi edhe detyra të tjera?

? Dhe cilat janë këto?

? Të ndihmojmë lojarët e rinj që të përshtaten sa më shpejt me skuadrën. Reali kërkon shumë dh është e nevojshme ndihma e lojtarëve veteranë. Kemi një skuadër të madhe, lojtarë të rinj dhe me eksperiencë, me të cilët shpresojmë të shkojmë sa më lart.

? Reali ka blerë më shumë lojtarë cilësorë apo yje?

? Nuk kanë ardhur yje mediatike, por kanë ardhur lojtarë të rëndësishëm. Suksesi i një skuadre është ekuilibri i saj. Tani, pas largimit të Zidanit, Figos, Ronaldos, Bekamit dhe Roberto Karlosit nuk ka më “Galaktikë”. Ndërsa lojtarët që kanë ardhur këtë verë, janë futbollistë që kërkojnë të japin maksimumin në çdo ndeshje dhe kërkojnë të bëhen yje botërore. Në skuadër kemi një përzierje të mirë midis lojtarëve me eksperiencë dhe atyre të rinj dhe me të ardhme shumë premtuese. Kemi një skuadër të madhe dhe që më pëlqen shumë.

? Eshtë më e lehtë për ju të jeni kapiten tani, me një skuadër pa yje?

? Tani gjithçka është me e lehtë. Ajo epokë na paragjykoi të gjithëve. Por Reali ka rikuperuar vlerat e tij historike dhe mendoj se kemi gjetur rrugën e duhur për të vazhduar përpara.

? Çfarë mund të thoni për rivalët e ardhshëm të Vilarealit?

? Janë një skuaër e fortë, sidomos në fushën e tyre. Do të kërkojnë të japin maksimumin kundër skuadrës tonë, por edhe ne nuk mbetemi prapa. E dimë që na pret një kampionat shumë i vështirë dhe do të kërkojmë të bëjmë më të mirën tonë për ta fituar.

? Tashmë te Reali i Madridit nuk ka më Maikëll Ouen dhe Antonio Kasano, por kanë ardhur Baptista, Soldado, Saviola, pa harruar edhe Van Nistelroin, Robinjon, Gutin dhe Higuainin. Mos janë gjë shumë?

? Nuk do të thoja kështu. Nuk duhet të harrojmë se kemi tre kompeticione përpara dhe trajneri duhet të bëjë rotacionet e tij. Sigurisht që Soldado dhe Saviola do të kenë mundësitë e tyre. Rud është rikthyer në kombëtaren e Holandës, gjithashtu është edhe Higuain. Do të ketë vend për të gjithë, jam i bindur për këtë.

? Po ju, çfarë mendoni të bëni?

? Unë do të vazhdoj si gjithmonë, do të jap maksimumin në çdo senacë stërvitore dhe në çdo ndeshje sikur të ishte ndeshja e fundit në karrierën time. Nuk mund të jetoj me të shkuarën. Në këtë sezon do të kem shumë sfida të rëndësishme, kolektive dhe individuale. Endrra ime është që të kthehem në kombëtare dhe të luaj në Europianin e vitit 2008.

? Në 6 shtator ju mbushni plot një vit që keni luajtur ndeshjen e fundit me Spanjën dhe ka qenë ajo kundër Irlandës.

? Eshtë trajneri ai që duhet të zgjedhë, ndërsa unë përpiqejm të jem në nivelet më të larta dhe i gatshëm në çdo moment. E rëndësishme është që të kualifkohemi për në Kampionatin Europian dhe kjo është një sfidë për çdo lojtarë të kombëtares. Po punojë për të triumfuar me fanellën e Realit dhe për t’u kthyer në kombëtaren e Spanjës.

? Cili është sekreti juaj për të qenë në formë?

? Unë gjithmonë kujdesem për trupin tim dhe i njoh limitet e mia. E rëndësishme është që stërvitesh mirë dhe të pushosh mjaftueshëm për të qenë sa më i freskët. Dua të luaj edhe tre apo katër vite të tjera në nivele të larta. Nuk do të dorëzohem.

? Sa orë flini në një ditë?

? Tetë ose nëntë, është ideale për një sportist.

? Cili është çelsi për të qenë i freskët?

? Për mua është faza përgatitore, ku unë stërvitem për të triumfuar gjatë sezonit. Në fillim vuan, por më pas këmbët shkon gjithçka në vendin e vet. Më kanë mbetur edhe disa vjet për të luajtur dhe dua të jap maksimumin në çdo minutë që do të luaj.

? Kaq e rëndësishme është që të stërvitesh mirë?

? Por nëse nuk bën stërvitjen e duhur, atëherë nuk mund të pretedosh të luash dhe të japësh maksimumin. Puna ë bëra gjatë javës, duhet të reflektohet në ndeshje.

? Si e imagjinoni veten në pankinë?

? Si gjithë lojtarët e tjerë. Për mua nuk ka asnjë problem të ulem në pankinë nëse trajneri e vendos kështu. Unë përpiqem të bëj më të mirën time dhe të fitoj vendin e titullarit. Kurrë nuk e kam vënë trajnerin nën presion për të luajtur si titullar. Kam luftuar dhe besoj se ia kam arritur me forcat e mia.

? Çfarë mund të thoni për objektivat e sezonit?

? Këtë vit, një nga objektivat tonë më të mëdhenjë është Champions League, por gjithashtu duam të mbrojmë titullin kampion në Spanjë. Duam të rikuperojmë prestigjin e humbur në Europë. Kemi disa vjet që eleminohemi n` çerekfinale, ndërsa këtë sezon dëshirojmë të arrijmë të paktën deri në gjysëmfinale për të fituar respektin e humbur.

? Këtë sezon do të shohim një futboll më të bukur se ai i sezonit të kaluar?

? Eshtë e vërtetë që sezonin e kaluar nuk kemi zhvilluar një kampionat shumë brilant, por jam i sigurt se këtë herë do të jetë ndryshe. Shpresojmë që të ofrojmë më shumë spektakël, të shënojmë më shumë gola dhe të pësojmë më pak. Duam që tifozët të kënaqen me lojën tonë.

? A është rikuperuar ambjenti i mirë në skuadër, pas atyre viteve të vështira që keni kaluar?

? Sezonin e kaluar kemi kaluar shumë vështirë dhe fitimi i titullit kampion na ndihmoi shumë për t’u ringritur. Na shërbeu për t’u rikthyer një Real i madh. Tani jemi një familje e vërtetë dhe nuk kam më probleme. Me presidentin Kalderon dhe me drejtuesit e tjerë gjithçka po shkon në rrugën e duhur.



Për Barçën...

“Barcelona kishte një skuadër të madhe dhe të mos harrojmë se sezonin e kaluar e përfunduam kampionatin me pikë të barabarta. Këtë verë janë forcuar edhe më shumë, kanë blerë lojtarë me të vërtetë cilësorë dhe do të kërkojnë të mos gabojnë si sezonin e kaluar. Kanë një grup lojtarësh fantastik, edhe pse me kaq shumë yje në skuadër do ta kenë të vështirë të përshtaten. Mendoj se do të luftojnë me ne deri në fund”



Për rivalët në Champions...

“Të gjitha skuadrat do të jenë të forta dhe do ta kemi shumë të vështirë për t’i mundur. Verder Bremen, Lacio dhe Olimpiakos janë skuadra që e meritojnë të jenë në një kompeticon të tillë dhe do të kërkojnë bëjnë maksimumin për t’u kualifikuar. Besoj se janë skuadra që meritojnë respekt, por jo që t’i kemi frikë. Reali nuk ka frikë asnjë, por vetëm i respekton skuadrat kundërshtare. Objektivi ynë është që të fitojmë çdo ndeshje dhe të arrijmë sa më larg të jetë e mundur. Shpresojmë t’ia arrijmë”



Për Kapelon...

“Ka qenë dhe mbetet një trajner i madh për mua. E di që ka thënë fjalë shumë të mira për mua dhe e falenderoj shumë. Eshtë një trajner fantastik dhe titulli kampion që fituam sezonin e kaluar, është meritë e tij. I ka kthyer skuadrës buzëqeshjen e munguar dhe titullin që tifozët tanë e prisnin prej vitesh. Fabio ishte arkitekti i Realit të sezonit të kaluar dhe i meriton të gjitha elozhet. I uroj shumë fat në jetë dhe karrierën e tij”



“Blerje shumë goditëse”

“Jam shumë i kënaqur me blerjet e lojtarëve holandez. Drejtuesit e klubi kanë bërë një punë shumë të mirë dhe kanë arritur të sjellin te Reali lojtarë që kanë dëshirë të luajnë dhe të triumfojnë. Kam parë videot e Botërorit të Gjermani 1974 dhe Argjentinë 1978 dhe kam vënë re se gjithmonë kërkojnë lojën me një takim dhe sidomos në krah. Holandezët zhvillojnë një futboll shumë ofensiv. Jam shumë i lumtur për blerjen e lojtarëve holandez. Jam i bindur se do të sjellin shumë gjëra të reja te Reali. Do të veçoja Drenten dhe Snaijderin, të cilët i kam parë, por nuk duhet të harrojmë edhe Robenin, i cili ende nuk ka arritur të debutojë me skuadrën tonë. Gjithashtu janë Pepe dhe Metcelder në mbrojtje, dy lojtarë shumë premtues. Jam i bindur që edhe Saviola, një sulmues fantastik, do të triumfojë këtu në Madrid. Pas zhgënjimit te Barcelona, besoj se do të kërkojë maksimumin në një klub të madh si Reali i Madridit”.

[RaPSouL]

“Adriano, do të mbaj”

1 Shtator Adriano qëndron te Interi. Nuk është një komunikatë për shtyp nga klubi i Interit, nuk është fjala e Masimo Moratit apo agjentit të brazilianit, Gilmar Rinaldit, por e një njeriu me të cilin “Perandori” ka pasur raporte jo të mira. Bëhet fjalë për Roberto Mançinin, trajnerin zikaltër, i cili në konferencën e djeshme për shtyp i ka dhënë fund njëherë e përgjithmonë tratativës për të dhënë në formë huaje Adrianon te ndonjë klub tjetër. Gjithashtu, nuk flitet edhe për një shitje të mundshme. Manço shpjegon qëllimet e klubit dhe vendimin e tij: “Ne menduam për ta dhënë në formë borxhi te një skuadër jo elitare, por e dorës së dytë, në mënyrë që ai të luante me vazhdimësi”, shpjegoi Mançini, “po nëse ai nuk mendoi se kjo do të ishte një zgjidhje e mirë, atëherë më mirë të qëndrojë këtu te Interi. Mendoj se dëshira e tij është që të luajë me këtë fanellë dhe të japë maksimumin”. Trajneri i kampionëve të Italisë, madje, i lëshon një apel Adrianos: “Jemi munduar që ta rikuperojmë gjithmonë dhe ta risjellim në formën më të mirë, por kjo varet vetëm nga ai. Klubi dhe trajneri nuk mund të bëjnë asgjë më shumë, nëse fubtbollistit i mungon vullneti”. Ndërkohë, duket e shuar shpresa e “Perandorit” për të qënë në Champions League: “Jemi duke marrë në konsideratë mundësinë që Adri të mos përfshihet në Champions. Por, edhe nëse nuk do të jetë në Europë, do të ketë vend për të në kampionat”. Në Empoli për revansh ? Sot, Interi do të përballet me skuadrën e Empolit, në “Castellani”, dhe do të jetë e detyruar që të fitojë, sepse një tjetër hap fals do të sillte polemika. Mançini pranon vështirësitë: “Kemi më shumë probleme në krahasim me vitin 2006, por jemi duke bërë një punë të mirë dhe zhvilluam fazën e zgjatur përgatitore të verës, sepse duam të kemi vazhdimësi”.

[RaPSouL]

Materaci rrëfehet në një libër: “Marko, një jetë si luftëtar!”

1 Shtator Jeta e një njeriu e përshkruar në faqe të tëra, në një libër autobiografik, rrëfime të jashtëzakonshme, por një kapitull për të shpjeguar se çfarë ndodhi mbrëmjen e Berlinit, në finalen e Botërorit gjerman. Marko Materaci i tha diçka Zidanit, duke e provokuar, ndërsa franezi reagoi në mënyrën më të shëmtuar, duke e goditur me kokë në stomak. Çmenduri apo gjest impulsiv? Pyesni “Matriksin”, që në bashkëpunim me dy gazetarë të njohur, “La Gazzetta dello Sport” dhe “Corriere dello Sport”, ka publikuar dje në ambjentet e “La Gazzetta dello Sport” një libër ku është rrëfyer. Faqe të tëra që përshkruajnë historinë e heroit të Botërorit “axurr”, duke e nisur me gjashtë fjalët misterioze që çuan në “kolaps” Zizunë, i cili doli me karton të kuq pasi goditi mbrotjësin italian. “Preferoj më shumë motrën tëndë k...”. Që këtej, Marko vazhdon: “Ja pra, më në fund i thashtë. I hoqa qafe, ishin një rëndese për mua dhe u çlirova njëherë e përgjithmonë. Janë këto gjashtë fjalët që më bënë, në mënyrë krejt të paparashikueshme, të famshëm dhe protagonist të një finaleje botërori ku, aksidentalisht, shënova një gol dhe realizova një nga pesë penalltitë që më kurorëzuan si kampion bote. Gjashtë fjalë që ndryshuan jetën time dhe atë të Zinedin Zidanit, një gjigant i futbollit, i cili me një goditje me kokë karshi meje, na transformoi të dyve në fenomene mediatike. Por, ajo që nuk kuptoj është: pse Zizu i kërkoi falje gjithë botës për gjestin e tij dhe vetëm mua jo? Ndoshta, një ditë, do të takohemi dhe do të sqarojmë këtë polemikë. Por jo me kamerat përreth...”.

[no name]

është kthyer në një njeri-legjendë që "driblon" kohën

Maldini, ylli që shkëlqen edhe 40 vjeç

Prej 25 vitesh njeh vetëm ngjyrat kuq e zi të Milanit dhe gëzon famën e njërit prej mbrojtësve më të mirë në botë


Topi rrëshqet ngadalë mbi barin e lagur të fushës në qendrën sportive të Milanelos, ndërsa një "djalosh" rreth të 40-ve e sheh sikur ta kishte pronë të vetën. Fatkeqësisht, për shkak të një dëmtimi nuk mund ta prekë, megjithëse e di mirë se nuk i ka ngelur edhe shumë kohë për të kaluar çdo minutë me mikun e tij më të mirë. Edhe kësaj here përsëritet ajo që ndodh prej çerek shekulli, ose po ta mendosh mirë prej një përjetësie. Shiu ka pushuar prej pak minutash, ndërsa Kalac, një portier australian dy metra i gjatë, ecën në majë të gishtave të pantoflave të tij, pasi ka përfunduar dushin. Ankohet vazhdimisht për dhimbje shpine. Duket se është pikërisht kjo dita e duhur për të ndjerë dhimbjet e shpinës, muskujve, apo krahëve brenda hapësirës së Milanelos. "Djaloshi", i cilësuar ndryshe si flamuri i Milanit, është operuar gjashtë herë në 25 vjet karrierë: tri herë sepse i kanë thyer hundën, ndërsa herën e katërt për shkak të një problemi në kavilje. Por edhe gjunjët duket se kanë shkuar për llogari të tyre në këto dy sezonet e fundit: në fillim ai i djathti, pastaj i majti. Shokët e skuadrës thonë se kapiteni kuqezi është futbollisti i vetëm në botë i aftë të vrapojë pa "gjunjë". Paolo Maldini është operuar për herë të fundit më 29 maj në Anversa, nga profesor Marteens, një mjek belg i bërë i famshëm dhe i pasur falë aftësisë së tij me bisturinë dhe mundësisë për të shndërruar në robotë shumë prej atyre që japin shpirtin në fushë. Pas disa ditësh Paolo do të nisë stërvitjet në fushë, ndërsa në fund të shtatorit do të jetë gati për ndeshjen e parë të këtij sezoni që sapo ka nisur. Është pikërisht këtu, i ulur në një qoshe të Milanelos, që Paolo vendos të tregojë rreth sukseseve, "dështimeve", dhe se si ia bën që në moshën 40 vjeç (i mbush qershorin tjetër) të luajë në serinë A, në Champions League të vrapojë qindra kilometra mbi këpucët e rënda me taka, të kryqëzojë kokën dhe këmbët rreth tri herë në javë me kundërshtarë që mund të ishin fëmijët e tij. E pyes se kur mund të perëndojë një kampion i papërsëritshëm dhe një legjendë e gjallë si ai, ndërsa ai hap sytë e kaltër, buzëqesh dhe bisedon e fillon pikërisht për gjurin e majtë. "Më ënjtej dhe më shkaktonte vazhdimisht dhimbje, por më vonë zbuluam se ishte një kockë që më pengonte shtrirjen komplet të gjurit. Kam vuajtur shumë, por gjithsesi luajta shumë ndeshje, përfshi këtu edhe finalen e kupës së kampioneve në Athinë. Sa herë që futesha në fushë për nxehjen i thosha vetes: Nuk mundem, nuk e bëj dot, më dhemb me të vërtetë shumë. Pastaj, për 90 minuta entuziazmi dhe forca e vullnetit funksionin si qetësues dhe ilaç magjik. Më e keqja vinte më vonë".


Të dielave "heronjtë" e Milanit duken gjithmonë të rinj dhe të bukur. Plaken ditët e tjera, në fushë, ku shtrihen dhe provojnë skema apo në sallone ku çlodhen. Është pikërisht aty që ndiejnë se kanë paksa dhimbje shpine në pasditet me shi, frikësohen se ndonjë muskul i kofshës i sfilitur nga lodhja nuk ndalon së dridhuri pa ndihmën e ndonjë fizioterapisti. Dikur nuk ishte kështu. Kur të ikën rinia, sidomos në profesionin e tyre, është e vështirë. Të mëdhenjtë e tjerë kanë hequr dorë, Rosi dhe Billy Kostakurta, të tjerë janë në metrat e fundit si Kafu dhe Serxhinjo, dhe pëlqejnë të rrinë nën shoqërinë tyre si ujqit, ose vetëm si ujqërit e vjetër të kopesë. Më pas Maldini shton: "Në stërvitjet e vërteta është e pamëshirshme. Stërvitjet janë pasqyra më e mirë për të treguar atë çka po ndodh me ty. Unë e di që po plakem në mes të këtyre djemve gjithmonë e më të shkathët dhe më të rinj, por për fat të mirë metodat e përgatitjes janë personalizuar dhe më ndihmojnë për të zgjatur karrierën. Po të jap një shembull: kur luaja në krah punoja shumë me shpejtësinë dhe rezistencën, sot si qendërmbrojtës në pjesën më të madhe merrem me markimin. Në praktikë, gjatë javës nuk bëj gjë tjetër. Lodhem më pak, ndoshta dhe mbi të gjitha për këtë arsye ndihem shumë i fortë edhe pse gjymtyrët e mi dhembin". Kam qenë me fat, thotë. Por bujarisë së natyrës i është shtuar shumë edhe entuziazmi, ambicia dhe rreptësia e zbatimit të rregullave me përpikëri të paparë. Ka filluar që 16 vjeç, kurrë nuk është dëmtuar rëndë dhe është më tepër një nga ata që "thyejnë" shpirtin dhe kurajën, se sa këmbën apo kaviljen. "Nëse do të më kishte ndodhur që të rrija larg fushës për një vit e gjysmë, nuk e di se si mund të kisha reaguar. I përballoj problemet vetëm nëse gjendem përballë tyre. Mund ta imagjinoj se shumë gjëra do të vareshin nga marrëdhëniet e mia me familjen, nga afrimiteti me miqtë e mi. Për mua të luash futboll ka qenë gjithmonë një ëndërr që shihja edhe ditën, prandaj edhe sot kërkoj akoma të ndjek rutinën, pa u përzier me të tjerët. Nuk jam fantazist, por më pëlqen shumë estetika e profesionit tim. Më pëlqen të provoj një gjest që të më dallojë nga të tjerët dhe që përfaqëson njëkohësisht edhe një dëshmi personaliteti. Të stoposh një top në një farë mënyre, në zonën time më jep kënaqësi të paimagjinueshme. Në mes të të tjerëve në dhomat e zhveshjesh më konsiderojnë të gjithë më të riun. Por unë e di që realiteti është ndryshe". tani Maldini ndodhet në sallën e shtypit tërësisht të shkretë, i ulur në një bankë që i ngjan me ato që gjenden akoma në shkollat fillore. Në dorë mban një kapele bejsbolli blu dhe të kuqe. Dita e tij mbaron në orën 2 pasdite, ndërsa ajo e kolegëve të tij fillon në katër. E presin. Ai e di që pas disa javësh do të bashkohet me ta. Është kapiteni dhe në këto dhoma kur kalon ai të gjithë i hapin rrugë, një shenjë respekti. "Ujku" plak është sërish aty është sërish numri një. "Tani do të kthehem në Milano, më pret një pasdite si një njeri normal, fare e thjeshtë. E di që jam i privilegjuar por nuk jetoj në një planet tjetër. Mbi të gjitha qëndroj me fëmijët e mi. Nuk kam frikë të shoh trupin dhe kam frikë se mos plakem në mendje. Kam nevojë të ndihem gjithmonë i gjallë. Nuk do të shkoja kurrë për të jetuar në një ishull. Më pëlqejnë Milano dhe Nju-Jorku sepse janë qytete të zhurmshme dhe ndoshta kam nevojë për stres për t‘u ndjerë i qetë". Fëmijët e Paolos quhen Kristan dhe Daniel. Respektivisht 11 dhe 5 vjeç. I pari dëshiron të bëhet kampion dhe të mbajë veshur të njëjtën fanellë si i ati, ndërsa vogli, thotë shpesh Maldini, është një rrugaç simpatik që ngatërron gjithë botën. I kanë parë tek luajnë. Kanë qenë më me fat se ai (Maldini), që lindi pasi i ati ishte tërhequr nga sporti. Ata sigurisht do të donin që babai i tyre të mos heqë dorë kurrë. "Unë besoj te lumturia. E di që ekziston dhe di që ajo mund të përsëritet. Kam qenë shumë herë i lumtur, si atë herë kur në ekranin e ekografisë ndjeva të rrahurat e zemrës së fëmijës tim në barkun e bashkëshortes, Adrianës. Më ngjante çmendurisht shumë. Ishte njëlloj si unë kur isha gjashtëmuajsh. Nëse më duhet ta përcaktoj fjalën dashuri, më duhet të kujtoj atë pasdite në klinikë, atë imazh dhe atë emocion. Po përpiqem t‘i edukoj mirë fëmijët e mi, ashtu si prindërit tanë kanë bërë me ne, mbi të gjitha nëna ime, Maria Luisa, që dinte të na dëgjonte, të na fliste dhe të na jepte këshilla edhe për babin që ishte gjithmonë pas topit. Edhe unë flas shumë me Danielin dhe Kristianin. U tregoj atyre për fëmijërinë dhe adoleshencën time. U shpjegoj se ndoshta kam qenë më i lirë se ata, se në ato kohë kishte më pak rreziqe, se është e rëndësishme të dish të zgjedhësh, të kuptosh ndryshimin mes një shoqërie të mirë. Ashtu si të gjithë, kam ankthe dhe frikë për fëmijët e mi, megjithatë deri tani mendoj se kam qenë një baba i mirë, pavarësisht gabimeve, mungesave, lodhjes dhe mungesë së vëmendjes". Pastaj tregon se vitet e tij më të vështira kanë qenë ato nga 18 deri në 25 vjeç. "Isha shumë i turpshëm dhe më duhej të mësoja, ndërsa sot ndihem shumë i lirë që të them atë që dua të them. Nuk jam perfekt, por mendoj se jam një njeri i drejtë, një cilësi që e di që e kam, ndaj kërkoj që të tjerët ta respektojnë. Nuk i duroj dot tradhtitë, zilitë, gjërat e këqija, sepse kam përjetuar shumë të tilla, si në fushë, ashtu edhe në jetë. Nuk zihem shpesh, por kur e bëj në kokën time ka një arsye shumë të madhe dhe më pëlqen ta pranoj. Jam një njeri që më ngelet hatri shpejt". Në moshën 40-vjeçare mund të ndodhë që të japësh pak intervista, t‘i takosh miqtë vetëtimthi, të mos shohësh kurrë televizor, të mësosh anglishten vetëm, të dëgjosh radio dhe muzikë amerikane dhe të mendosh për të ardhme: trajner apo komentator sportiv, përse jo të dyja profesionet? Maldini kërkon të shtrihet në bregun e detit duke pritur me qetësi dhe entuziazëm perëndimin. Pas tetë muajsh do të heqë dorë nga futbolli, për të mos rrezikuar që të bëhet një djalosh-plak me uniformë dhe këpucë me taka, duke mos ndaluar dot asnjë kundërshtar. Disa ditë më parë, Adriano Galliani, administratori i deleguar i Milanit, i kërkoi se ç‘mund të bënte më vonë, ndërsa ai iu përgjigj: "Nuk e di, flasim pas ca kohe". Në shoqëritë e Berluskonit për të portat janë gjithmonë të hapura. "Do tërhiqem, sepse nuk dua të rrezikoj të shkoj më tej, sepse dua të arrij moshën 50 vjeç pa asnjë frakturë, sepse dua ta kem akoma mundësinë për të luajtur ndonjë ndeshje futbolli me miqtë e mi, apo tenis me fëmijët e mi. Do të heq dorë, sepse duhet të mbrohem dhe të kem një ekzistencë normale. Nuk kam frikë nga zbrazëtia, nuk do të nis një jetë të re. Sigurisht që do të më mungojë fusha, shokët e skuadrës, emocioni i një goli, i fitoreve, lotëve dhe inatit për një humbje. Megjithatë nuk do të bëhem kurrë trajner, është një zanat që nuk më pëlqen. Kur luan, duhet të komunikosh tri herë në javë me shtypin, duhet të drejtosh një grup prej të paktën 25 djem, të kesh biseda të ndryshme me drejtuesit dhe presidentin e shoqërisë, por edhe me Berluskonin. Duhet të udhëtosh në gjithë botën për të punuar dhe mua nuk më pëlqen të jem një turist me familjen time. Kjo është edhe një ndër arsyet që unë nuk u largova kurrë nga Milani. 40 vjeç fillon të flesh disa orë më pak dhe të mendosh gjëra që më parë as që i kisha imagjinuar. Maldini ul sytë mbi kapelën që mban në dorë: "Prej pak kohësh kam filluar të mendoj edhe për vdekjen, por asnjëherë ditën, gjithmonë natën, kur nuk më zë gjumi. Mendoj si do të jetë? E ndiej si pjesë të jetës, por për momentin nuk më tremb. Mendoj për të afërmit e mi, për veten. Jam besimtar, fëmijët e mi shkojnë në një shkollë katolike, ndërsa unë shkoj rrallë, shumë rrallë në kishë. Sforcohem ta mbaj Zotin brenda meje. Megjithatë i lutem shpesh Jezusit, apo Shën Marisë me fjalë që më dalin nga zemra, jo me fjalë standarde, që duhet t‘i mësosh në bibël. Nganjëherë lutem për njerëzit që Zoti t‘i mbrojë, por lutem edhe për paqen. Lutem për kë vuan larg meje, larg prej këtu, larg nga ne, ose janë edhe fjalë falënderuese për atë çka kam arritur në jetë, për çdo gjë të bukur dhe të lehtë. U them që shpesh privilegjet janë pasaporta drejt vetëshkatërrimit. Paolo Maldini më sheh si me turp dhe thuajse i ofenduar. "Mua nuk do të më ndodhë". E pyes se si dëshiron që ta thërrasin, ndërsa ai përgjigjet kështu: "Një njeri i thjeshtë".




Kur forca shkrihet me dëshirën



Koha ikën shpejt dhe sporti e tregon këtë më shumë se rrudhat në fytyrë. Jo për atë që duket, por për atë që nuk ndjen më brenda vetes. Pjekuria është periudha më e bukur, ndërsa dëshira për të markuar dikë ngelet vetëm një dëshirë. Është e vërtetë që mund të stërvitesh, të hysh me shokët në fushë, por janë muskujt ata që vendosin se çdo të ndodhë me ty. Për tifozët e Milanit bukuroshi 40-vjeçar është legjenda e gjallë e kuqezinjve, sepse të shohësh një mbrojtës që lufton për të markuar një kundërshtar rreth 15 vjet më të ri se vetja, nuk të ndodh shpesh.

Paolo Maldini, 39 vjeç, është akoma në fushë dhe ky është një lajm i mrekullueshëm për të gjithë ata që e adhurojnë. Sigurisht që nuk luan në të gjitha ndeshjet, por në finalen e Champios Leagueas ishte. Nuk është kampion bote, sepse u largua nga Botërori i 2002-it, por është gati për kampionatin që sapo ka nisur. Sigurisht nuk është më 20 apo 30 vjeç, por gjithsesi ka lënë gjurmë të pashlyeshme më shumë se plot 20-30 vjeçarë. Tashmë gjithmonë e më shumë ekziston mundësia për t‘u larguar nga fusha e futbollit shumë vonë: stërvitesh më mirë dhe punohet më shumë për të parandaluar dhe kuruar dëmtimet e ndryshme. Dikur tridhjetë vjet ishin thuajse fundi, ndërsa sot edhe në moshën 35 vjeç mund të flitet për kontrata dhe të ardhme pa u trembur aspak se dikush mund të të quajë "gjysh". Janë pikërisht ata që kanë një forme fizike të përsosur, si Pietro Vierchowod, që ka luajtur deri në prag të dyzetave, apo portierë si Ballota dhe Paljuka edhe ata 40 vjeçarë, Oskar Bevi, kapiten i Torinos edhe ai në të 40-at, apo Billi Kostakurta që hoqi dorë pikërisht kur mbushi këtë moshë. Pikërisht duke parë këto dhe të tjerë shembuj mund të thuash me plot gojën se shprehja "rini e djegur" nuk përdoret më. Paolo Maldini ka pasur një baba futbollist dhe trajner, ka parë, ka mësuar, ka kuptuar si "ushqehet" dhe shkëlqen një pasion, sepse ai gjithmonë ka dashur të bëhet futbollist. Kurrë nuk ka pasur shumë ndryshim midis asaj që ishte dhe mënyrës se si luante: ekuilibër, agresivitet, ndërgjegjshmëri. Kapiteni legjendar jeton në Milano, është gjithmonë i matur dhe i vendosur në ato që bën. Platini hoqi dorë nga sporti se u mërzit, edhe Tardeli gjithashtu. Sepse në një fare pike koka lodhet, ndjek mendimet e veta dhe nuk mendon më për trajektoren e topit. Në këtë pikë është e kotë të lodhesh me stërvitje të tjera. Për Paolo Maldinin në fakt ajo trajektore është akoma gjithçka, është një kometë, është universi. Muskujt nuk janë të lodhur, thjesht i përgjërohen dëshirës dhe vullnetit.




Shqip

[no name]

Mesi: Jemi fantastikë!

1 Shtator Ylli argjentinas i Barcelonës, Lionel Mesi, deklaroi se këtë sezon skuadra e drejtuar nga Frenk Rajkard është forcuar edhe më shumë dhe se do të kërkojë të fitojë të gjithë titujt e mundshëm. “Mendoj se kemi ndërtuar një skuadër të madhe. Kemi lojtarë shumë cilësorë, të cilët do të na ndihmojnë në realizimin e objektivave. Skuadra ka punuar shumë mirë gjatë fazës përgatitore dhe tani do të përpiqemi të tregojmë forcën tonë në ndeshjet zyrtare. Kemi bërë një punë shumë të mirë dhe dëshirojmë të fitojmë gjithçka. Kemi ndërtuar një skuadër më të vërtetë fantastike, e cila pretendon shumë këtë sezon. Shpresojmë që t’ia dalim mbanë”. I pyetur për dëmtimin e Samuel Eto’osë, i cili do të qëndrojë dy muaj larg fushave të lojës, talenti argjentinas tha: “Jemi shumë të mërzitur për atë që i ndodhi Samuelit. Për një futbollist është diçka e tmerrshme të dëmtohet në fillim të sezonit. Megjithatë jam i bindur se Eto’o do të rikuperohet shumë shpejt dhe do të jetë i gatshëm për skuadrën në ndeshjet deçizive. Më vjen keq për të sepse edhe sezonin e kaluar i ndodhi e njëjta gjë, njësoj si edhe mua. Jam i bindur se do të gjejë forcën e duhur për t’u rikthyer”. Lionel Mesi foli gjithashtu për takim e radhës në kampionat kundër Atletik Bilbaos. Argjentinasi u premtoi tifozëve katalanas se nuk do të përsëritet më i njëjti gabim si me Rasing Santanderin në javën e parë. “Duhet të tregohemi të kujdesshëm, të mos bëjmë të njëjtat gabime. Besoj se barazimi në Santander ishte vetëm një aksident dhe asgjë më shumë. Kundër Atletik Bilbaos do të luajmë në fushën tonë, e dimë që do të jetë e vështirë, por me skuadrën që kemi shpresojmë që të fitoren e parë në kampionat. Do të luajmë përpara tifozëve tanë dhe jam i bindur që nuk do t’i zhgënjejmë”, tha Mesi. Për sa i përket talentit meksikan, Xhovani dos Santos, argjentinasi tha: “Eshtë një lojtar shumë i mirë, por është shumë i ri dhe ashtu si unë ka ende shumë punë për të bërë. Deri tani ka treguar se është i vlefshëm, shpresoj që të vazhdojë këtë rrugë që ka nisur”. Për sa i përket vdekjes së lojtarit të Seviljes, Antonio Puertas, Mesi u shpreh shumë i indinjuar: “Nuk di çfarë të them. Nuk e kam njohur personalisht, por më vjen shumë keq për të dhe familjen e tij. Vdekja e tij është një lajm i tmerrshëm për botën e futbollit në përgjithësi dhe sidomos për Spanjën”. Për sa i përket shortit të Champions League, ku Barcelona është renditur në Grupin E dhe do të luajë kundër Lionit, Rejnxhërsit dhe Shtutgartit, Lionel Mesi th: “E dimë që çdo ndeshje do të jetë e vështirë sepse bëhet fjalë për një kompeticion të madh si Champions League. Duhet të shkojmë ndesje pas ndeshje dhe duhet të japim maksimumin në çdo takim. Nuk pres surpriza sepse me rivalët që kemi, pa i ofenduar, mendoj se vendi i parë në do të jetë një detyrim për ne. Kemi një skuadër të madhe, nga e cila shpresojmë shumë këtë sezon”.


Sportekspres

[RaPSouL]

Mijëra adhurues të Torinos presin Recoban


Alvaro Recoban e kanë pritur pothuajse pesë mijë adhurues të Torionos në paraqitjen e tij të parë, ku ka ardhur si huazim nga Interi.



Adhuruesit e Torinos në uruguaian shohin një udhëheqës të ekipit i cili ka për qëllim të mbetet në Serie A. Recoba, megjithatë, ka qenë i ngazëllyer nga pritja që i kanë përgatitur adhuruesit e Torinos.

“Këso pritje nuk mbaj mend në karrierën time. Këtë nuk më kanë ofruar as adhuruesit e Interit. Jam në dijeni që ky nuk është ekip i cili mund të fitojë kampionatin e Serie A, por jam i sigurt që mund të jemi të mirë”, ka thënë Recoba.

“Vetëm Massimo Moratti ka pasur dëshirë të më sheh në Torino. Por, ju premtoj që do të jap gjithçka nga vetja dhe ua kthejë me të mirë këtë pritje të shkëlqyeshme adhuruesve”, ka përfunduar Recoba.