Licensa per te genjyer

[Leila]

Licensa per te genjyer



Nga Lorenc Vangjeli

E para ishte fjala! Dhe mbas fjales erdhen te tera. Kryeministri shqiptar ka ardhur ne Tirane nga nje vend qe ne letersine romantiko-nacionalisto-folklorike shqiptare, mbahet si nje nga djepet e mbajtjes se fjales se dhene. Kryeministri shqiptar rierdhi ne pushtet ne veren e 2005 sepse shqiptaret i besuan fjales se tij. Por fjala e tij ne dimrin e 2007 eshte ne ngrice absolute. Zoti Berisha ka pasur gjithmone nje respekt te spikatur per veten; do te ishte e pamundur te mos e kishte kur shikonte admirimin e mbeshtetesve te tij, kur me nje fjale te vetme te tij ata mund te katapultoheshin jo vetem ne politike, por dhe të merrnin licensën legale për të qenë të pasur, të sukseshëm, të ditur, të pafajshëm e kështu me rradhë. Ka ditur dhe frikën që ngjallte tek kundërshtarët e tij. Ata kanë gjetur në fjalët e kryeministrit ose aktakuzat e rradhës, ose katarsisin e duhur për t’u shpëlarë nga mëkatet më të paimagjinueshme të krijuara nga fantazi që e tejkalojnë dhe krijuesin dhe krijesën e Frankeshtajnit.
Por Kryeministri Berisha ka qeshur me cinizëm me gjithë publikun shqiptar.
Hidhur. Ulët. Jopolitikisht.
Natyrisht që një hall i madh e ka detyruar ta bëjë këtë tallje të pashembullt, këtë përqeshje primitive, këtë sapun që e shiti me shijen e garantuar të djathit. E ka detyruar një hall tërësisht politik. Ai ripërsëriti edhe dje përpara atyre që e besonin dhe atyre që thjesht nuk e besonin, se në politikën që bëhet në botën tonë shumë materialiste, fjala ka vetëm vlerën e fjalës; domethënë të ajrit të dredhur dhe tingullit që zhduket në hapësirë. Kryeministri shqiptar u tha shqiptarëve se ato që ai thoshte në fushata elektorale nuk duhej të merreshin për bazë. Si puna e moralit që shitet në ato shtëpitë që shesin ngopje epshi. Dhe këtë justifikim kërkoi ta përdori si ‘Delete’ për gjithë atë lumë akuzash që ai ka derdhur që nga çasti i hyrjes së tij në politikë kundër zotit Nano.
Tashmë, mbas 16 vjetësh, më së paku publiku duhet të jetë i tronditur kur mëson se ish-lideri i opozitës ka bërë katër vjet burg të kotë nga akuzat e fallsifikuara të ish-Presidentit Berisha. Kur mëson se zoti Nano nuk ka lidhje as me megavjedhjet, as me instalimin e diktaturës së krimit dhe abuzimit në Shqipëri, me trafikun e drogës, vjedhjen e taksave, me kohën e vrenjtur dhe përmbytjet në veriperëndim, me vrasjet në asfalt, e madje nuk ka lidhje as me vrasjen e deputetit të ndjerë Azem Hajdari.
‘Në fushatë elektorale mund të thuhet gjithçka’, justifikon ‘Delete-n’ e tij Kryeministri që tashmë ndodhet po në fushatë elektorale. Në të cilën ai do të sulmojë me mënyrën e ‘bashkëbisedimit’ të kokës me muret sidomos rivalin e tij Edi Rama. Zoti Berisha do të tundë gishtin kërcënueshëm mbi kryeqytetarin e kryeqytetit si kryehajdutin, kryemashtruesin, kryeuzurpatorin, kryetrafikantin e kështu me rradhë deri në mërzi të thellë. Gishti i tij do të rrijë në të njëjtën brimë fyelli, për të njëjtin avaz.
Por zoti Berisha nuk e ka me të dhe zoti Rama kaq gjë duhet t’ja lejojë. E njëjta gjë do të ndodhte nëse përballë zotit Berisha do të konkurronte një i porsalindur në maternitetin e vjetër të Tiranës në datën 18 shkurt në të gdhirë. Ajo foshnje që me të drejtë të Perëndisë do të mbartte vetëm mëkatin fillestar, do të ishte përbindëshi që kishte vjedhur, për shembull, paratë e shqiptarëve në piramida, që kishte instaluar diktaturën më të egër komuniste në Evropë, që ishte me dosje sigurimi, amorale, vrasëse dhe trafikante. Por dhe me atë foshnje personalisht, zoti Berisha nuk do të kishte asgjë personale. Ai e ka me pushtetin. E ka dhe me të vërtetën. Alergjinë që ai e ka patologjike ndaj të vërtetës. Do të bënte gjithçka për hir dhe në emër të pushtetit. Nuk mund të bëjë dot ndryshe. Dhe këtë gjë e di mirë që nga Presidenti dhe Prokurori i Përgjithshëm e deri tek Halil Lalaj i KKRT-së së vjetër e ndonjë gjyhnaqar i vogël province, i cili mund të ketë mbetur ndonjëherë rastësisht si guralec brenda këpucës së tij të pushtetshme.
Por tani kryeministri ka një hall vërtet shumë të madh. Lutja e tij publike për publikun shqiptar që të mos e besojë në ato që thotë ka formën e bumerangut, shijen e zhgënjimit dhe formën e amebës. Kryeministri shqiptar është në fushatë elektoralen ku do ta ndajë atë pjesë politike që konkurron, në dy pjesë simetrikisht të barabarta; djajtë dhe ëngjëjt. Natyrisht për arsye politike. Halli kryeministror është i jashtëzakonshëm sepse tashmë, pak nga pak ai po kupton se gënjshtra është rruga me shkurtër, por që në politikë të nxjerr në monopate të trishtuara. Ai shtrëngoi dorën me Nanon, por ‘hallet’ e tyre sa janë të ndryshme, po aq janë dhe të ngjashme. Nëse do të bëhej fjalë seriozisht për emrin e ri të banorit të Pallatit të Brigadave, Nano e ka ‘hallin’ e tij të përmbledhur në më pak se 140 emra, kurse Berisha duhet të merret me tre milion e kusur shqiptarë. Të cilëve duhet t’u mbushë mendjet tani se në qoftë se dikush kapet qoftë dhe njëherë duke gënjyer, ky quhet ‘krim’ moral, kurse kur rresht së gënjyeri vetëm në gjumë, kjo është thjesht statistikë. E ka bërë më parë Enver Hoxha nga njëri skaj i hartës politike të Shqipërisë. Tani duhet ta bëjë dhe Sali Berisha nga skaji tjetër i të njëjtës hartë. Në mes janë shqiptarët, që kanë fatin të qëndrojnë në errësirë edhe kur moti është i lagësht. Në mes si puna e ndonjëgjëje të turpshme, që nuk është mirë t’i tregohet publikut.

[Xhuxh Xhumaku]

Fushata e thashethemeve te Kryeministrit Berisha

Nga Anila Basha

Nuk i shkon nje burri te merret me thashetheme grash. E jo me, te mendohet qe kete mund ta beje nje kryeminister. Nuk la gje pa thene shefi i ekzekutivit per kundershtarin e tij politik ne hapje te fushates se zgjedhjeve vendore te 18 shkurtit, te shtunen e javes qe kaloi. Nje nga te perditshmet e djeshme te shtypit shqiptar kishte cituar se Berisha shau “Ramen me liber shpie”. Ne pritje te perfundimit te hapjes se fushatave te dy koalicioneve, te djathte dhe te majte, u pa qarte se ç’kod etike do te kete gjuha e deklaratave qe do te perdoret....

Si të ishte një thashethemexhi kafenesh, Berisha u tregoi shqiptarëve se sipas tij, Rama nuk është as burrë dhe as grua, madje, se Rama, kryetari i socialistëve kishte prishur edhe dasmën e të vëllait për punë “vjedhjeje” të gruas a diçka që nuk u mor vesh qartë.

E thënë nga kryeministri i Shqipërisë, që duhet të kishte më shumë t’u thoshtë shqiptarëve për Tiranën, kjo ishte një deklaratë, sa banale, aq edhe groteske; sa e neveritshme, aq edhe e pacipë; sa e paqytetëruar aq edhe për të qarë. Të shikosh kryeministrin e vendit tek flet për jetën personale të kundërshtarit të tij politik si të ishte gazetari i radhës i ndonjë prej suplementeve të gazetave a revistave duke dhënë detajet e rradhës për ndonjë shkrim rozë, është e jo vetëm e jashtëzakonshme, por e pabesueshme.

Kushdo që ka dëgjuar kryeministrin të flasë me këtë gjuhë patjetër ka menduar se e ka bërë nga ekzaltimi i tepërt blu në sallën e Pallatit të Brigadave. Një mendje normale mendon se në atë moment, mungon normaliteti i mendjes i atij që shprehet. E veç kësaj, le të lëmë moralin. Përpara se të jetë një kryeministër, Berisha është prind, dhe nën shembullin më të keq u thotë 18 vjeçarëve që do të votojnë për herë të parë duke pasur një ide tjetër për fushatën, zgjedhjet e politikën, se u bëkërka edhe kështu, u hapkërka libri i shtëpisë për kundërshtarin. “Me sha nga robt” është ndoshta refreni i të rinjve të sotëm, siç i kemi parë dhe i dëgjuar. Por kur dëgjoje dje kryeministrin e Shqipërisë, duhet të mendoje se askush prej të rinjve adoleshentë, nga mosha 15-18 vjeç nuk kanë faj që e pasurojnë fjalorin. Sepse kryeministri u tregon (dhe nuk merremi me të vërtetën a të pavërtetën e deklaratave të tij) se si u ndakërka gruaja, apo si kundërshtari i tij nuk qenkërka as burrë e as grua. Mirë që nuk sqaroi publikisht se nga dallojnë dy sekset, se në ekzaltim e sipër edhe kjo mund të kishte ndodhur.

Madhështisë së skenës së prezantimit të fushatës, e prishi pikërisht ky fjalor degjenerues, plot fyerje e sharje, plot mllef e mallkime që nuk i shkon një pushtetari.

Nëse kryeministri e kryetari i PD, nuk kishte gjë për të thënë për projektet, mirë është ta mbyllte me pak premtime elektorale fjalimin e tij. Ajo që bëri duke hyrë në jetën personale të kundërshtarit me fjalor banal, ishte një skenë degjeneruese, që nuk të lë vetëm një shije të hidhur, por të grric nervat tek e mendon: a meritojnë të rinjtë e sotëm një fjalor më të pasur sesa ai që dëgjuan publikisht. Dhe fjalimi i Berishës, nuk shkonte fare as me tingujt e “Europe” që PD kishte zgjedhur për këtë fushatë elektorale. Ndërsa Rama, vërtet u tregua shumë i duruar që pasi dëgjoi atë gjuhë makabre të kryeministrit, nuk u mor asnjë sekondë që t’i kthente një përgjigje publike.

A do ta duronte dot Berisha që një kundërshtar i tij, edhe duke shpifur të përdorte të njëjtën gjuhë për familjen e tij? Politika nuk ka moral kanë thënë e shkruar. Por bëhet fjalë për moral politik, e jo për amoralitet në gjuhën dhe sjelljen e një zyrtari të lartë të shtetit. Le të jetë kjo hera e parë dhe e fundit që në këtë fushatë, goxha të tensionuar në aspektin politik, të dëgjojmë të tilla shprehje, që më shumë sesa na neverisin personazhet, na bëjmë që të na neveritet politika.

[Brari]

xhuxh.. vnoje dhe emrin e gazetes kur poston artikuj..

po me qe ke harruar ti po ta vnoj une..

eshte GSH-ja..

e cila ka 1 vit qe thashethemon shkrimtarin ismail kadare duke u marre me bijen e tij qe kur ishte ne tetvjecare..
eshte gsh-ja e edvinit qe un si brar e kapa vet mat kur fallcifikonte pa pik turpi shkrimet e forumit tone..

prandaj anila e Gsh-se ska ftyr te flasi per burrerira..

GSH-ja e stafi i saje jan nje ekip matrapazesh qe hane ne kazanin e bashkise.. qe bejne uik ende neper paris e rrome me taksat e qytetareve te cilat i rruajn mim bizhgo shalsat e edvinit e ndajne dhe garuzhde per bollin malltez dhim kullo basho m.utsihanet qe dublojne zp-ne e erion braces..
u terbuan pse berisha pati nje sukses.. ne stopimin e nje 97 -te edvino caush ceko gjinushiane tani ne kto dit nete te acarta.. u terbuan se berisha po e con popullin ne abc -ne e demokracise.. ne votime.. sepse ishin mprehur vampiret e gsh-zp-se per gjakderdhje..

se e kan kollaj vete.. ikin sapo ja dhezin fitilat kasaphanes.. e ja mbathin me dashnoret e tyre bosa ne paris e miletit ju a vene hanxharin e kallashin causho dardho cupoist ne gryke..

sa te neveritshem..

[Xhuxh Xhumaku]

Balkanweb

Per nje pjese te madhe te qytetareve shqiptare, Berisha u rikthye ne pushtet ne emer te “duarve te pastra”, nje praktike kjo e njohur me pare edhe ne vende te tjera ish-komuniste te Lindjes (Gjeorgji, Ukraine dhe ne Kirgistan). Por megjithe ngjashmerite e artikuluara ne kohe te ndryshme edhe ne mjedisin politik e publik te ketushem, veshtire se mund te provohet suksesi “ipso iso” i tyre.

Tani qe kane kaluar me shume se tre vjet ne Gjeorgji dhe me shume se gjysma e asaj periudhe ne Shqiperi, mund te shtrohet lehte pyetja: A ishte vertet ndryshimi i qeverisjes nje “revolucion populist anti-korrupsion”, apo thjesht nje transformim nga nje sistem i “korrupsionit kapilar” ne nje tjeter sistem te “korrupsionit elitar”?, sikurse pyesin me te drejte shume studiues, duke perfshire edhe autorin e ketyre radheve. Le te perpiqemi ne vijim, t’i japim nje pergjigje jo-shterruese kesaj pyetjeje.

Pas nje viti e gjysem qeverisjeje te z. Berisha dhe kabinetit te tij, edhe ne luften kunder korrupsionit – flamurit te fushates se tij te 3 Korrikut 2005, rezultatet thuajse mungojne plotesisht. Padyshim, bejne perjashtim perpjekjet e sforcuara te qeverise per te rregulluar imazhin e vet ne raport me komunitetin nderkombetar; shpenzimet jo te vogla brenda dhe jashte vendit per konferenca te bujshme qe nuk sjellin asnje investitor; ndonje aksion i bujshem me kombinacione policeske si arrestimi i kryekomunarit te Golemit dhe nje ish-drejtori drejtorie ne ministri (ndonese prej asaj kohe ndertimet ne Golem dje gjithe bregdetin cuan ne dyfishimin e cmimit te cimentos e hekurit); largimin nga puna disa policeve e ndonje mesueseje fshati qe pranonte ryshfet, etj.

Ajo qe vihet re lehte ne analizen e politikave anti-korrupsion te qeverise eshte mbeshtetja i kesaj lufte thuajse plotesisht ne kredon personale politike dhe publike te vete kryeministrit Berisha. Nderkaq, deshtimi i luftes kunder korrupsionit shfaqet ne injorimin e punes se bere dhe shkrirjen e strukturave monitoruese te ngritura nga qeveria paraardhese (qe perfshinin edhe aktore te tjere te shoqerise si komunitetin e biznesit, shoqerine civile, median, etj.); ne mosbashkepunimin konstant dhe ne luften e paprincipte te ekzekutivit dhe te Kuvendit te kontrolluar prej tij ndaj institucioneve kushtetuese te zbatimit te ligjit si Prokuroria, Kontrolli i Larte i Shtetit, Inspektorati i Larte i Dekarimit te Pasurive, etj. Ne njefare menyre, mund te thuhet se kjo lufte ka sjelle rezultate perfundime te kunderta nga çfare priste opinionit publik prej saj. Keshtu “te fituar” kane dale te gjithe: te korruptuarit e djeshem qe dita-dites harrohen dhe i largohen ndeshkimit; te korruptuarit e sotem qe gelojne ne institucionet e shtetit e qe jane ne garen e etshme te pasurimit permes tenderave prej miliona Eurosh, privatizimeve strategjike “ngrij-shkrij”, emerimeve nepotike dhe thellesisht klanore, etj. Ndersa vete qeveria gjen nje alibi elektorale per deshtimin e ndermarrjeve me te medha te ashtuquajtura “anti-korrupsion” te saj (rrezimi i “ligjit te spiuneve”, ligjit per konfliktin e interesave, amendimet ne ligjin per KLD-ne, etj).

Investimi negativ shumevjeçar anti-korrupsion ne periudhen e qenies se saj ne opozite dhe politizimi i tejskajshem i luftes kunder korrupsionit nga qeverisja e sotme ka dhene frutet e veta te hidhura per qytetaret shqiptare ne imazhin negativ te vendit te krijuar per qellime politike; ne keqpedorimin e indekseve te perceptimit me synim vazhdimin e ndeshkimit te kundershtarit politik tashme ne opozite dhe per vendosjen e vemendjes se publikut nga problemet reale te shoqerise se sotme.

Per fat te keq, edhe informimi publik duket se eshte perkeqesuar dukshem. Me sa duket pas nje viti e gjysem qeverisjeje te PD-se dhe maxhorances se dejtuar prej saj, lidershipi i saj ka braktisur luften e drejte per zgjerimin e hapesirave e lirise se individit dhe institucionalizimin e lirise se informimit. Per kete mjafton te shihni faqet e Internetit te ministrive ose te provoni te kerkoni sipas ligjit ndonje te dhene statistikore ne institucionet qeveritare, pa folur per bunkerizimin informativ dhe “pushtimin” e institucioneve mjaft te rendesishme burimore apo rregullatore te informimit si INSTAT, KKRRT, KD i RTVSH, etj., nga militante partiake pro-qeveritare. Kjo sa i takon imazhit dhe perpjekjeve te mundimshme qeveritare “per te zbardhur” ate qe vete lidershipi i pozites se sotme kishte “nxire” per vite me radhe.

Ne nje terren me konkret, gjate ushtrimit te mandatit politik te qeverise se sotme vihet re nje perqendrim ne fare pak duar i kompetencave vendim-marrese per alokimin e fondeve publike, per emerimet, etj; perqendrim i investimeve publike ne nje numer te kufizuar objektesh (psh ne ndertimin e Rruges Rreshen-Kalimash si pjese e rruges Durres-Kukes; modeli i tenderimit ne KESh; tenderat e pakuptimte per investime ne Albtelekom, i cili brenda dy muaj do te nderroje pronar; bllokimi selektiv i shperndarjes se lejeve te ndertimit ne KKRT-ne e Tiranes me shumice qeveritare, etj).

Studimet tregojne se perqendrimi i fondeve publike dhe kompertencave ne alokimin e tyre rrit potencialisht dhe ne terma reale edhe korrupsionin dhe perfitimet ne shuma te medha te parave te paligjshme. Une nuk deshiroj te ngre akuza ne ere as per tenderat e deshtuar ne procedurat dhe afatet normale ne KESH, por nuk mund te hesht kur te njejtat firma fitojne ne tenderimet e drejtperdrejta, por me çmime deri dy here me te larta; kur firmat fituese nuk sigurojne energjine e kontraktuar dhe ndaj tyre nuk zbatohen automatikisht dhe publikisht penalitetet perkatese, kur vendin e tenderimit konkurrues e ze porosia shteterore ose tenderi pa fond limit. As kur per shkak te keqmenaxhimit te kesaj korporate ndeshkohet biznesi me falimentim, qytetari me rritje te kostos se jeteses dhe me perkeqesim te cilesise se jetes qe ben, deri edhe siguria kombetare e vendit dhe e gjithe kjo qe po ndodh kalohet me deklarimin publik kryeministror se “nuk kishim premtuar 24 ore drita ne te gjithe vendin, por vetem ne zonen turistike”, apo “ju dhame energji pa nderprerje gjate muajve te veres”, deri ne deklarimin absurd te kryeministrit para dy diteve per “kthimin e Shqiperise brenda dy-tre viteve te ardhshme ne nje vend eksportues te energjise elektrike (?!), etj. E gjithe kjo situate percillet me nje heshtje te cuditshme kuvendore (te pakten nje komision hetimor mund te ishte ndermarre nga opozita), sa te shtyn te mendosh se po jetojme ne absurdin kur “terri eshte rregull, ndersa furnizimi me energji elektrike perjashtim”.

Te marra sebashku keto dhe shembuj te te pafundem te qeverisjes se sotme, te çojne ne perfundimin se jane te gjitha shenjat se Shqiperia po ka kaluar tashme nga njelloj “korrupsioni kapilar” te qeverisjes se meparshme, ne “korrupsionin elitar” te qeverisjes se sotme. Ndersa fenomeni i “kapjes se shtetit”, perben edhe kercenimin me serioz te korrupsionit per te sotmen dhe te ardhmen e vendit dhe integrimin Euro-atlantik te tij.

Ne mish-mashin e politikes shqiptare te dites, pak dite me pare u shfaq edhe dalja e perbashket publike dhe deklarata politike perkatese e takimit Nano-Berisha. Ne te vertete, pertej komenteve dashamirese apo kundershtuese rreth atij takimi, te kuptueshme per mjedisin shqiptar dhe kulturen politike mbizoteruese te kohes sone, diçka shume e rendesishme kaloi pa u vene re. E kam fjalen per simboliken e atij takimi ne kontekstin e betejes anti-korrupsion te maxhorances se sotme. Kjo jo thjesht se historite me “mamuthe” e “megahajdute” u ngjajne perrallave per femijet e vegjel dhe nuk trembin me asnjeri, madje as individe te njohur e te panjohur qe ne te shkuaren e afert kane abuzuar realisht me pushtetin e besimin publik. Por sepse ai takim shenoi edhe fundin e “revolucionit populist anti-korrupsion” te Berishes dhe te maxhorances se drejtuar prej tij, demilitarizimin e politikes aktuale shqiptare. E per kete te fundit, meriton te çmohet lart si nje hap perpara ne demokratizimin e metejshem te gjithe jetes se vendit.

Me intuiten e holle te politikanit me pervoje, zt. Nano i dha nje shans te madh kryeministrit aktual dhe kundershtarit politik te tij qe, nese vertet vertet ka vullnet dhe energji politike dhe intelektuale te mjaftueshme, te braktise njehere e pergjithmone retoriken anti-korrupsion si arma me e preferuar e do ndeshjeje politike dhe te drejtoje shenjestren drejt problemeve te verteta te shoqerise dhe ekonomise sone kombetare qe lidhen me kapercim e fazes se tranzicionit. si papunesia, klima e biznesit; investimet e huaja; prodhimi vendas , aftesia konkurruese dhe eksportuese e ekonomise sone kombetare; integrimi me i shpejte ekonomik e politik Euro-atlantik i vendit, etj.

Ndoshta eshte ky eshte edhe kontributi me sinjifikativ i atij takimi, qe nese do te vishet nga dozat e reagimeve emocionale dhe thirrjet e tipit komunist si: “Te ike Nano!”, “Te ike Berisha!” Te ikin te dy”, etj., (duke harruar se ardhje-ikjet ne politike mbeshteten vetem mbi vota dhe ne kete pike demokracia jone funksionon), nuk mund te mos paqtoje jo vetem zgjedhjet administrative te 18 Shkurtit te ketij viti, por edhe zhvillimet politike te metejshme ne vend. Nuk ka dyshim se kjo lloj çarmatosjeje e pozites nga arma e saj me efektshme (anti-korrupsioni) ka edhe anen tjeter te medaljes: domosdoshmerine qe opozita te konturoje, te zhvilloje e te demonstroje vizionin dhe alternativat e saj per rrugezgjidhet dhe perballimin real te problemeve te mprehta aktuale te jetes se vendit.

Dmth qe vendin e borive te fishkellimave te bilbilave te opozites ne Kuvendin e Shqiperise, ta zene bilbilat e fjales se lire qe nderton shtet, qe shpreh, mbron dhe merr persiper alternative zhvillimore dhe pergjegjesi publike ne emer dhe per llogari te qyetareve te vendit dhe jep llogari periodike para tyre. Me fjale te tjera, pas kesaj pritet qe beteja politike te vendoset nga rruga ku rrezikonte te shkonte deri para pak ditesh ne institucione e parasegjithash ne Kuvendin e Shqiperise.

Por a do te mund te behet politika jone me e pergjegjshme, dmth te merret me problemet e jetes se perditshme te qytetareve? Kjo mbetet per tu pare. Per ironi te fatit, dalja e fundit para gazetareve e kryeministrit Berisha nuk premton se qeveria e tij do te ndryshoje kurs. Madje te krijohet pershtypja se jetojme nje epoken kur, sic thote nje perfaqesues i pasunareve te rinj i rreshtuar majtas, se “ne Shqiperi mund te merresh me politike vetem per dy aresye: kur nuk ke para dhe do qe te pasurohesh shpejt, ose kur ke para por do qe ti mbrosh dhe ti shtosh ato sa me shpejt”. Por a ka vend per moral ne politike? Te fillojme te shpresojme se po

Zef Preçi