Nis protesta "Berisha ik!", shkak mungesa e energjisë elektrike

[Xhuxh Xhumaku]

kuj do tia fusi sala tani per krizen e pashembullt energjitike?

show shkerdhataresk me tosin nuk po pin uje, se nga mungesa e ujit nuk ka drita.

duhet nji kurban ... kushedi cilen veper te enverit po lexojn tosi e sala per mprehjen e shpates ...kapercimin e situates ...

[swat]

Liones nuk e di perse cdo proteste qe behet nga e majta duhet te llidhet me 97-ten....
Po behet 1 dekade qe ka kaluar tashme dhe sa me pak ta kujtojm aq me mire eshte sepse per cdo kend eshte nje plage ende e pa mbyllur....

Une nuk e kuptoj se si simpatizantet e Sali Berishes e permendin edhe krenohen me 97-ten....
Nuk them se duhet te krenohen simpatizantet e te majtes por sa me larg ngjarjeve te hidhura te keti kombi te vuajtur aq me mire do ishte....

Gjithsesi brari kete pune ka, cdo gje e lidh me berishen, 97-ten, nanon edhe ramen...

[i humburi]

e keqja eshte se te majtet tane nuk jane te majt te mirfillte po pragmatiste e te shkathet, te pozicjonum ne nji llogore cfardo politike,shkurt profitatore.ndersa te djathtet sado qe kane nje far doze embrionale idealizmi jane teper te pa formu,e se din c dome thene e djatht.pse sherben etj,pervec qe jane nenprodukte 50 vjecare,per nga formimi. etj

duhet ,per hir te se vertetes te levdoj qeverine e PD ne fillimet e saj kur asnje exponent nuk dilte ne media....qendrime qe tregojn dicka por qe sfumohen e konfondohen e linjat mbeten kantato...( linja te piksynimeve e komportamenteve)

Si mund te ndihmohen kte politikane te mjere,pmv prfitimeve te tyre????
Me sinqeritet kush mund te ndihmoje te beje sevap... se mun na zemrohet dhe evropa pa le

[i humburi]

disa fraza sinjifikative besoj nga nji artikull i dikurshem i nenshkruesit
me te cilin artikull te pervojtur kerkohet te vertetohet se s ka as te majt as te djathte por vec te mire e te liq, e te miret s mund te jene as te paafte apo dicka tjeter ''pa....''.



''Ndoshta përveç partisë së njerzve te mdhaj, ku bajn pjesë të njoftun o të pa njoftun, të pasun o te vorfën, ku kufij artificjale që ka vendos njeriu prej zemrës së tij të prishun nuk egzistojn përveç nji vije të hollë e disi të pa dukshme që ndan të mirën nga e keqja.

Nji zotni që fliste gërqisht e thojte që ishte arvanit dhe mik i te majtës, duke
u hangër me llafe me do shqiptarë që punonin në Greqi e ishin të djathtë
arriti në nji konkluzë fort të çuditshme në gjuhën shqipe:
‘’…e majta…e djathta,…nji dora lan tjetra, dy dora lan ftyra…kalla?’’
konkluzë pas së cillës nji nga shqiptarët shtoi:
‘’kalla kalla… po lan ftyra ndyra apo ftyra ndotur?…’’
Në vargjet e ma sipërme, vargje me të vërtetë të bukura, Hygo, i ‘’majti’’i largohet pozicjonimit e linjës së tij të zakonshme ma tepër se kurrë e duket sikur me kte poezi i përgjigjet me nji përshendetje veprës së A dë Lamartinit.''

[i humburi]

zz Xhumaku,Brari, Sweat,Murik etj. te resp.e super te respekt. a e dini se pse nje i humburi anon pak nga e ''ashtuquajtura e djathte''? Sepse ne vendin tone gjithmone kane qene me te dobetit, me naivet, e jo vetem xhentilence por domosdoshmeri per shoqerine,bile do thoja superdomosdoshmeri.
C far mund te behet ne kete drejtim??

Ne se me lejoni zj.Lioness,nje kompliment per kryefjalen tuaj ke profili
''Aulona avllia... '' te kujton stilin e nji dame franceze te shek 18 qe ka perkthyer Sadiun ne fr.,por qe s po me kujtohet emri i saj

[Dj-GabrieL]

Po keshtu dhe ne Fier sot filloje nje goxha protest nga qytetaret e ketij qyteti.

Heret a vone do ndodhte me kete katastrof qe gjendet shqiperia ne keto momente.

[MICHI]

Forcat e kuqe do rrembelohen edhe i her. Mbertheni rripat se keni pick punen.

[Brari]

Marrëveshjet, që nuk mund t’i grisë dot Rama

Bledi KASMI


Pedagogu i psikologjisë, Pango, në një reagim publik të pak kohëve më parë deklaroi se në dy kapituj të studimeve të tij, tashmë të botuara, ka provuar se Edvin Rama vuan nga çrregullime psikike, të cilat paraqesin një rrezikshmëri jo të vogël për shoqërinë. E kaluara e basketbollistit të "Dinamos", që asnjëherë nuk mbaronte një ndeshje pa u penalizuar nga arbitrat, mbetet ende jo plotësisht e zbardhur. Ndërsa për kryetarin e PD janë gërmuar deri edhe gurët e shtëpive të tre brezave të tij paraardhës, ndoshta media duhet t'i ndihet borxhlie Ramës, se për këtë të fundit nuk ka arritur kurrë që ta zbardhë jo vetëm këtë të kaluar, por të paktën misteret e jetesës së tij të 20 viteve të fundit. Ndoshta nuk është koha aspak për të kujtuar dramën familjare të Ramës, shkatërrimin e jetës së bashkëshortes së tij, një nga aktoret më të spikatura të viteve '80. Po kështu nuk do të ishte e udhës të kujtohej mohimi që i bënte të birit të tij, as edhe akuzat monstruoze që i bënte babait të tij në gjykatë, sikurse nuk do të ishte mirë të kujtoheshin aspak dhimbjet jo të vogla që i ka shkaktuar të jëmës së tij dhe që për një pjesë të mirë të komunitetit të Tiranës janë të njohura këtu e 20 vjet më parë. Por, gjithsesi, të gjitha këto janë të domosdoshme për t'u analizuar nga psikologët, të cilëve politika duhet t'u referohet me shumë kujdes. Janë të domosdoshme për të analizuar sjelljet që shoqërojnë sot atë që ka marrë përsipër të drejtojë një parti politike, e cila është dhe forca kryesore e opozitës. Është një mjet mjaft efikas që do të ndihmonte jo vetëm partinë kryesore të opozitës, politikën në tërësi, por dhe vetë Ramën, për ta bërë këtë të fundit që të paktën të reflektojë në lidhje me zgjedhjen e tij. Sepse politika nuk është si loja e basketbollit, ku pas pesë gabimesh personale, të bëra në një kohë rekord, penalizohesh thjesht duke lënë fushën e lojës. Gabimet politike si ato që Rama po kërcënon t'i shkaktojë vendit, kanë pasoja shumë herë më të rënda, historike dhe që nuk kanë të bëjnë thjesht me fatin e një individi apo një familjeje fatkeqe, por të një kombi.

Po thuhet rëndom ditët e fundit se pretekstet e nxjerra nga Rama për të mos hyrë në zgjedhje apo skenarët imagjinarë, të cilët ai i përsërit prej ditës që është zgjedhur në krye të PS, për filma me luftë, janë absurde dhe autori i tyre është një i sëmurë. Gjithsesi, konstatimi është i pamjaftueshëm, pasi kemi të bëjmë jo me një të sëmurë të izoluar, i cili jeton në ambiente ku monitorohet çdo ditë, por me një të sëmurë që jeton në Pezë, bredh me mandat në kërkim të përmbysjes jo thjesht të një rendi kushtetues, por të një rendi të njerëzve normalë, duke sjellë si realitet botën imagjinare të tij, e cila dhe në të kaluarën e tij personale ka sjellë jo pak drama.

Futja e Ramës në politikë i ngjasonte një virusi, që sikurse po e provojnë negociatat e këtyre muajve të fundit, rrezikon që të gjithë politikën ta fusë në një spirale mjaft të rrezikshme. Prej javësh dhe ditësh, jo vetëm politika e brendshme, por dhe ajo ndërkombëtare po kërkon antivirusin e atij që në fillim u fut thjesht si një kavie e Fatos Nanos, dhe më pas arriti që të ecë përpara në xhunglën e politikës, duke mos përdorur asnjë nga normat e saj. Ish-kryetari i PS ka pasur një marrëdhënie vërtet të çuditshme me atë që sot rehatohet në zyrën që Nano mbante para 3 korrikut. Ai ka shërbyer gjatë këtyre viteve si një korrektor i çoroditjeve të Ramës. Ishte e ashtuquajtura fushata për katharsis ajo që provoi përplasjen e parë mes Nanos dhe Ramës. Ky i fundit guxoi që ta krahasonte Nanon me një personazh qesharak të filmave të realizmit socialist dhe reagimi i Nanos ishte i menjëhershëm, kur i kujtoi Ramës sentencën që tashmë mund të quhet historike për politikën, se ishte ai që e kishte sjellë Ramën me thonj të paprerë nga trotuaret e Parisit në politikën shqiptare. Mjaftoi kjo sentencë si dhe një panoramë e shkurtër e aferave korruptive të Ramës, që solli heshtjen e atëhershme të tij.

Përmbytja e Tiranës, që ishte një skandal më vete, solli një përplasje në distancë mes Nanos dhe Ramës, pasi ky i fundit tentoi që përgjegjësinë për hapjen e portave prej tij t'ia faturonte ish-kryeministrit të atyre ditëve. Reagimi i Nanos ishte i menjëhershëm dhe brenda pak ditëve, kryebashkiaku uli kokën dhe në shenjë reflektimi largoi nga puna bashkëpunëtorin e tij më të afërt, Gonxhen, që mbante postin e nënkryetarit të Bashkisë. Në mënyrë të vazhdueshme, raportet mes Nanos dhe Ramës kanë qenë ato të eprorit me vasalin, të kuruesit me të sëmurin. A kishte gjë më qesharake se vetë kandidimi i Ramës përballë Nanos? A kishte gjë më qesharake se ndërsa Nano me telefon i rrëzonte platformën Ramës të nesërmen e shpallte kryetar?

Rama nuk ka mundur kurrë gjatë këtyre muajve të jetë kryetar i Fatos Nanos, ndërsa ky i fundit gjithmonë e ka konsideruar veten si ilaçin më të mirë për sëmundjet, që ai ia di mjaft mirë, e atij që e mori nga Parisi me thonj të paprerë dhe ia solli peshqesh politikës shqiptare.

Asnjëherë gjatë konferencës për shtyp të dy ditëve më parë, kryetari i PS nuk guxoi që të përmendte emrin e Nanos për deklaratën e përbashkët që ai nënshkroi me kryeministrin Berisha. Për asnjë moment nuk e atakoi Nanon, megjithëse ky i fundit, 60 minutat e konferencës së tij ia kushtoi papërgjegjshmërisë së Ramës. Si burracak, Rama angazhoi një skuadrilje njerëzish histerikë për të goditur një marrëveshje që synon të ruajë rendin e njerëzve normalë, por pa guxuar të dalë vetë në skenë.

Marrëveshja e nënshkruar dy ditë më parë në Pallatin e Brigadave ka sjellë një shpresë jo të vogël, deri tek edhe më skeptikët, se në këtë vend ka një mazhorancë përtej kufijve politikë të njërit apo tjetrit krah, të përgjegjshme, dhe që nuk mund të lejojë pafundësisht një të marrë të mbajë peng stabilitetin dhe integrimin e vendit. Kjo është arritja më e madhe e asaj marrëveshje, se garanton dominimin e plotë të normales mbi anormalen. Prej ditësh kemi marrëveshje, të cilat Rama nuk mund t'i grisë dot më. Përgjatë këtyre gjashtë muajve, marrëveshje pas marrëveshje nënshkruhej dhe mohohej nga kryetari i PS, kjo sepse, në kushte të diktuara nga rregullat e lojës politike, nënshkrimi bëhej ndoshta me personin e gabuar. A është vërtet Nano "ilaçi" i Ramës?

rd

[drity]

Kjo është arritja më e madhe e asaj marrëveshje, se garanton dominimin e plotë të normales mbi anormalen.

e thjeshte dhe e qarte.

[Xhuxh Xhumaku]

Tirana Observer

Pse nuk duam drita

Sipas meje - Ilva TARE

Që në krye të herës dua t'ua pranoj se tundimi për të shkruar mbi pasojat e ç'dashurimit të radhës të çiftit historik Nano-Berisha ishte shumë i fortë. Por meqenëse ishte një nga temëartikujt më të rrahur të orëve të fundit, mendova të shkruaj për çka kisha vendosur përpara takimit të beftë të së enjtes dhe drekës së parashikueshme të së premtes. E mësuar të mos çuditem a tronditem nga surprizë-pazaret e politikanëve, e di që është më mirë t'i injorosh veprimet e tyre. Ashtu sikundër e di që s'mund ta kaloj si të pavërejtshëm rikthimin e fenomenit të mbipopullimit të kafeneve. Sa më shumë shtohen radhët e kafepirësve profesionistë, aq më shumë zbrazen zyrat. Sa më pak vende pune krijojnë sipërmarrjet, aq më e pushtetshme bëhet ushtria e të papunëve.

Prej disa muajsh edhe syri më indiferent shquan njerëz që rrufisin ngeshëm kafe, pa u ngutur për kund. Dua të flas për meshkujt rreth të tridhjetave mjekërparruar e fytyrëngrysur që konsumojnë ditët dhe mbrëmjet duke pirë nga një gotë nëpër kafenetë gjysmë të ndriçuara me gjenerator. Dëshiroj t'i kundërvihem kulturës më negative që shqiptarët kultivuan mjeshtërisht viteve të tranzicionit, vrasjes së pamërshirshme të kohës. Dua të kuptoj si është e mundur që ata burra shpenzojnë ditët dhe netët duke plotësuar numra lotosh në shoqërinë e gjeneratorëve dhe një filxhani kafeje. Dua të di si nuk ulen në shesh përpara zyrës së KESH-it, a kryeministrisë duke lypur dritat e premtuara dhe të mos luajnë vendit derisa fajtori të ndëshkohet dhe e drejta të ndriçohet.

Është thuajse e pamundur të shpjegohet pasiviteti i shqiptarëve që preferojnë gojëkyçjen me nga një kafe disaqindarkëshe në vend të këmbënguljes për më shumë punë, mundësi, jetesë dinjitoze. Në mëhallën përreth shkollës ku të rinjtë mësojnë balet, në kryeqytet, nuk rresht kurrë muzika e gjeneratorëve që shërbejnë për të mbajtur ekspresin në punë dhe televizorët nga ku shikohen rezultat e ndeshjeve të vëna në skedinë. Janë shtuar shumë së fundmi. Dikur shikoje karrige bosh. Tanimë janë zënë nga ata që kanë humbur vendet e punës, ose bën vaki t'u jenë mbyllur aktivitetet. Ankohen si çdo shitës lagjeje që qahet për fitime më të ulëta dhe xhiro më të dobët. Të gjithë ankohen heshturazi, me njëri tjetrin, tek shkëmbejnë opinionet për ngjarjet e ditës. Këtu nis dhe mbaron dhe fatkeqësia më e madhe e kafekonsumatorëve. Ndjekin hap pas hapi njerëzit e politikës që në vend të politikave për punësim, mendojnë për kinse interesa kombëtare duke prodhuar vetëm kriza dhe nënprodukte të tyre.

Mësojnë përmendësh çdo fjali pa kuptim që politikanë të stërvitur i artikulojnë enkas për të qenë të pakuptueshëm. Sa më të ndërlikuara fjalitë boshe aq më me vëmendje i ndjekin ata raportimet mediatike për Berishën, Nanon, Metën, Ramën, Blushin. Përrallat me marrëveshje dhe kompromis janë më të preferuarat për ta. Të vetmet histori që nuk dëgjohen në tavolinat dëshpërimisht të papuna janë ato personale. Kur vjen puna për të folur për hallet e shtëpisë së tyre, ata ndjehen të lodhur, refuzojnë t'i komentojnë në momentet e shplodhjes. Dhe shplodhja zgjat nga ora tetë e mëngjesit deri në mbarimin e benzinës së gjeneratorit në mbrëmje. Kultura e punës, e kërkesës së llogarisë për të drejtat e çdo qytetari është zëvendësuar nga edukata e vrapit për të zënë tavolinat e lira në baret e lagjes a të ish-Bllokut.

Reagime prej të nënshtruarish konfigurojnë pikturën zi e më zi të një Shqipërie të pazhvilluar, që kënaqet me emisione ku përqeshen politikanë. Kjo ushtri të papunësh që s'di ku i gjen paratë për të zaptuar kafenetë e panumërta të Tiranës duket sikur ka frikë nga dritat. I pëlqen të jetë në errësirë, në krizë, në një mal me telashe pasi vetëm kështu nuk do jenë të detyruar të lodhen në punë dhe të mbushin ditët me punë. Ata që sot nuk ngrihen të irrituar kundër varfërisë dhe cilësisë skandaloze të jetës, druaj se po e shijojnë deri në pikën e fundit kënaqësinë e një kafeje të pambarimtë krize.