Dashuria - kjo Fytyrë e Zotit

[Spleen1]

Spleen 5

(Pas takimit)


Të lakmova t’kem për jetë
E të dua kështu si je
Dy lot derdha në tatëpjetë
Kur vetmia nisi t’më zë.

Shumëçka tashti ka ndryshuar
Çdo ditë zërin nuk ta ndiej
Cila zemër t’ka pushtuar
Kush është ai që ty të thej?

Ul vetveten e fol një herë
Edhe mua afër ulëm
Një flamur ngule në derë
Të betohem, të përkulem.

[Spleen1]

Spleen 6


Padashur secili e shkruan
Pa publikuar asnjë rresht kurrë
Autobiografinë në stilin e vet
Në copa letrash tërthurë.

Pas shumë e shumë përpjekjeve
Romancës ia gjen pak rimë
Duke ia besuar thelbin e sekreteve
Lind ditari jetës – intim.

Po nëse letra mbetet e bardhë
Poezi të shkruhet është vështirë
Përditshmërinë të thurur në vargje
Duhet besuar engjëllit të mirë.

Çdo kush që dëshiron me pasion
T’i imitojë poetët me famë
I duhet më shumë se imagjinatë
Ta thotë atë që tjerët s’e kanë thënë.

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Spleen1]

Spleen 7

(si në ëndërr)

Një dorë më rrëshqet në faqe
Përmallshëm flasim për kujtimet
Për ditët kur ishim « Ne »
Për momentet … për përjetimet.

Më paraqitet n’këtë natë dimri
Ma mbush shpirtin me butësinë
Ia njoh flokun ngjyrë kalliri
Parfumin prej luleve jaseminë.

Ia njoh lotin dhr trazimet në shpirt
Edhe gëzimet ia di veç unë
Ia duroj momentin e trishtë
Kur flasim vuaj unë, edhe ajo vuan.

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Spleen1]

Spleen 8

Kam dashur të dua
Siç duhen rrezet e diellit
Të tregoj se bota është e bukur
Sikur dashuria në muajin e prillit.

Kam dashur të shkruaj
Për ty më të bukurat Poema
Me to, ta ndërtoj një mbretëri
Me buzëqeshjen nga Zemra.

Kam dashur të të bëhem diell
Për t’i tharë lotët në faqe
Kam dashur ta ndërtoj një qiell
Stolisur me ardhmëri në paqe.

Meqë nuk më lejove
E sheh që s’kam më fuqi
Bota jote nuk është e imja
As timen s’e kuptove ti.

Unë të ndiej në çdo sekondë
Të shoh përtej padukshmërisë
Ti më paraqitesh kudo në sfond
Nën vellon e nusërisë.

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Cupke_pe_Korce]

Spleen, paske filluar te behesh "mellow" me duket. Sec kishin nje "shije" tjeter ato poezite e para, sidomos ajo e para fare, pak e trishte por me humor.

[Spleen1]

Spleen, paske filluar te behesh "mellow" me duket. Sec kishin nje "shije" tjeter ato poezite e para, sidomos ajo e para fare, pak e trishte por me humor.

Çupkë, unë të falënderoj 1 x që më lexon e dy 2 x që me komentet tua të shkurtëra poezive të mia u jep ngjyrën.

E pranoj që ka dallime brënda poezisë sime, por vetëm në nyansa ashtu siç është vetë natyra njerëzore.

Ndërsa simetrinë, e pranoj haptas, nuk e kuptova. Ja në vazhdim një motërz të së parës.
-__________________________________________________ _______________
Spleen 9

Kur desha të digjemi në zjarrin e kënaqësisë
Dashuria jonë shpejt ndërroi drejtimin
Eh, pra do takohemi në djepin e përjetësisë
Ku trupi yt (ndoshta) do bëhet bashkë me timin

Mu për këtë ankthi im sonte është i gjallë
Se të desha dhe të dëshiroj si i verbëri sytë
E di që më ndien dhe thua pse kështu vallë!?
Pse me mundon mua, veten në vargje e mbyt!?

Se dashuria për ty ende ka veç një emër
Dhe sa më e thellë që bëhet në mishin tim
Aq më shumë më dhemb dhe e ndiej me zemër
Se do të kërkoj dhimbshëm deri në amshim

Ndaj i çmendur nisem kah planeti i lashtë
Ku i shkrimë pasionet dhe gjitha parimet!
Ku krenarisë ia ngrehëm kurthet bashkë
Dhe zgjohem prapë i dërmuar nga kujtimet!

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.
Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Spleen1]

Spleen 10

(Momente të trishta...)

Sa ia vlen të jetohet
Nëse duhet vuajtur gjithmonë
Dhe në fund të fundit
Duhet vdekur ?

A ia vlen kjo jetë
Ku pas gëzimit
Qajmë
Vuajmë
Dhe vdesim ?

Dhe ikim…
Pa lënë gjumë…

Çka bëjmë në ketë botë
Qe s’e kemi zgjedhur
Dhe me ç’të drejtë na kanë obiguar
Ta jetojmë ?

Pyes vetveten
Pa mundur ta ngushëlloj

Të jetojmë mes atyre
Që na lëndojnë
Të mbijetojmë në mes atyre
Që na presin ?

Me fjalët…
Bajoneta…

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.
Tani është momenti!!!!!

Marquez

_____________________________
"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

Spleen 11

Poetë
Burra, gra e fëmijë
Tregoni ëndrrat e natës
Me fjalë të ëmbla
Veç me fjalë
Por të thurura mirë
Që në një poemë
Të mund të lexojmë një jetë

Poetë,
Të moshuar, të rinj e fëmijë
Flisni për dashurinë me pasion
Me fjalë prej veluri
Vetëm me fjalë
Që godasin në zemër
Që me një këngë
Të mund të këndojmë një jetë

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.
Tani është momenti!!!!!

Marquez

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

Spleen 12

(koncert i fundit)

Fliste pa ngurrim e jepte premtime
Fjalët nxjerr nga shpirti rekuiem i këndonin
Por kori interpretonte me shumë mundime
Harmoninë e ngathtë, shikuesit s’ia donin.

Orkestra çalonte apo vepra ish’ shkruar keq
Fjalët e çakorduara mashtronin mendimet
Një rimë, pa ritëm, rezononte për dreq
Dashuria, dashurisë, ia lëndonte përjetimet.

Koncerti konfuz nga dora mjeshtrit i doli
Tenori shtrembëronte esencën e përmbajtës
Qëllimshëm keq luante atë natë virtuozi
Stresonte melomanin me një ton përvajtës.

Po autori a e dëgjonte me të njëjtit vesh?
A dëshironte vërtetë artin t’ia kuptonin?
Apo vetë gaboi ndjenat t’ia çoi pesh?
Në shpirt e lëndoi, se të tjerët e lëndonin?

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.
Tani është momenti!!!!!

Marquez

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

Spleen 13

*** (bis)

Ti nuk duhet të qash
Sepse ta kam mësuar buzëqeshjen
Ti nuk duhet të vuash
Sepse ta kam mësuar gëzimin
Ti nuk duhet ta mendosh vdekjen
Sepse ta kam mësuar jetën
Por... nëse një ditë të humb përgjithmonë
Do të mërzitem unë
Sepse ti nuk me ke mësuar

Se si jetohet pa TY

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.
Tani është momenti!!!!!

Marquez

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"