Dashuria - kjo Fytyrë e Zotit

[Domira]

FAJ APO DENIM

E kerkova dashurinë ngado
në cdo cep e ne cdo ane
e dija te bukur jo dosido
nuk e dija qe e kisha prane
i fola,e preka,vuajta,qava, per dashurine
por kurre ne jete nuk e kuptova
te duash eshte faj apo denim!!!

[Spleen1]

Imagjino jetën si një ëndërr të natës
Ëndrrat e ditës janë të dënuara të vdesin
Sikur dita e nata që s’bashkohen kurrë
Dhe ëndrrat e mia rrugëve t’botës tretin

Imagjino pasionin si tërbim të etheve
Kur m’i shtrydhin venat e ma shterrin gjakun
Si rrufe më godit buza e jote n’shpirt
Dhe loti që del nga syri i përflakun


_____________________________ NJERIU_________________________
Njeriu ndihet zot absolut kur me qetësinë shpon murin e fjalës e me dashuri shpon vetminë e qetësisë. Njeriu ndihet i mjer kur i ngjan ngjyrës së zymtë që merr letra kur mbi te shkruhen poezi të mërzitshme. .

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

Poezi e huazuar

KUSH KA TË DREJTË ? 

Pasi ishte lodhur për të mësuar, 
kush nga të dy kishte të drejtë? 
Qeni i tij nuk i lehu. 
Me bisht e qëlloi tek këmba lehtë. 

Ai, e lejonte 
qenin e vet që dashuronte. 
Por jo me qenen përballë. 
Se nuk donte të zonjën e saj të takonte, 
kur qenat do shëtisnin vërdallë. 
Me ham!.., e shoot!.., 
u ndeshën prapë qen e zot.
 
Unë, nuk ndaj drejtësi. 
Po sikur të duhej, 
kujt t'ia jepja sot!? 

PH 

[Spleen1]

PRIT

Kur të takohemi
Do të tregoj
Ty pëshpërimë
Se si ëndërrojnë njerëzit
Ty
Që pa ndërpre pret
Sikur gjithë bota
Një dashuri pa urrejtje 
Një shtëpi pa grindje
Një botë pa frikë
E  pa uri !

Prit, Ti
Rri ku je! 
Nëse zbret
Dëshpërohesh  
Pra prit...
Edhe  pak 
Do të shohësh
Shpejt do urtohemi !

Prit,
Ndoshta,  një ditë
Ëndërrojmë - bashkë
Hyjneshë e blatuar
Nga perënditë 

_____________________________ NJERIU_________________________
Njeriu ndihet zot absolut kur me qetësinë shpon murin e fjalës e me dashuri shpon vetminë e qetësisë. Njeriu ndihet i mjer kur i ngjan ngjyrës së zymtë që merr letra kur mbi te shkruhen poezi të mërzitshme. .

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Domira]

Prit, Ti
Rri ku je!
Nëse zbret
Dëshpërohesh
Pra prit...
Edhe pak
Do të shohësh
Shpejt do urtohemi !

Do te zbres,
me nuk pres...

Hyjneshë e blatuar
Nga perënditë

Me mjafton blatimi YT

[Spleen1]

DEDIKIM

Në orën e vetmisë
Ty ëndrra ime
Ta dedikoj me mall
Poemën që nuk do ta shkruaj kurrë
Sepse është tepër e bukur
I përngjanë qetësisë...


Në orët e vona
Ty ëndrra ime
Ta dedikoj me dashuri
Poemën e bekuar që s’do ta shkruaj kurrë
E cila përjetësisht do të flejë në mua
Se iu përngjanë netëve të qeta
Dhe reve të lehta
Me ngjyra të qiellit
Që pendës m’i ik nga maja ...
____________________________________________
"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"

[Spleen1]

[

Spleen 22

ORA KA RËNË

Koha,
e një kënge
e një sezone tjetër
koha
e një buzëqeshjeje
veç për kënaqësinë
koha
për një shikim
mbi platforme
e buzë liqenit
koha e veçantë
për një hap
me këngë

... ka rënë

Ëndërroj t’i ndal akrepat e orës
Për një ëndërr, për një pranverë
Të shikoj botën
Përmes kllapisë

Koha,
emallit
që të shpien në gabime
koha
e puthjes së parë
fluturimthi, një mbrëmje vere
koha e një përkëdheljeje
të dhuruar me ngathtësi
koha
e një dëshire të çuditshme
me gjëmë e dhimbje
koha
oh, koha e mrekullive
e buzëqeshjes tënde
në zgjim

... ka rënë

Ëndërroj t’i ndal akrepat e kohës
Për emocionet e mia
Në muajin e dashurisë
Dhe të dijë që nesër
Një tjetër ditë lind

Koha,
është shi
koha
e hapave mbi trotuar
koha
e një dite të pa shpresë
e një ditë që s’lind mirë
vdes
koha
e një dite, ...shpresë

... ka rënë

Ëndërroj të ndal kohën
Për t’i dashuruar keqardhjet
E ta shqyej harresën në erë
Të kujtimeve të harxhuara

Koha
në strehën e lotit
ndalet!
koha
për t’iu drejtuar engjëllit
për takim
ngutem, vallë pse?
kohën nuk mund ta ndal...
pafundësisë s’i bëj dot ballë... !

K . . . ka

[Spleen1]

Spleen 24

(bis)

Me ndej, a me shkue... !?
Me ndej e me shkue - gjithsesi
Nga ekzistenca
E frikës
Mos me ekzistuar më
Atëherë çfarë të bëj?
Me ditët e javës
Që janë më shumë se shtatë
A me muajin e trembëdhjetë
Çfarë të bëj
Me stinët e vitit...
Vallë, të pestës
Ç’emër t’i ngjes
Çfarë të bëhet me jetën?
Atë pjesën somnambulë
Të netëve pa hënë
E, e e të beftën!
Ku me lënë?
Ë?


Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"!

[Agim Doçi]

Mu xhvesh shpirti befas tek vajtoja
kur në dhomen e gjumit zukat'te nje mizë
vetmia si pasqyr ku vehten shikoja
bente striptiz...

sonte m'u xhvesh shpirti para meje
sa turp me erdhi.
malli per ty me ridhte nder deje
vjeshten...derdhi

gjethet e pemes njeri u vyshken
ditet u ndryshken
nuk ka me kuptim...im...m...im
kembana e permortshme bin...bin...bin...
s'ka me poet....
s'ka me agim...
terr...
terr...
Amin

[Spleen1]

Një poemë e pambaruar e Bodelaire kushtuar PARIS-it

Bodlaire qe i pari që pati një vetëdije lirike të qytetit modern.
Të kryeqytetit që konsiderohet si një ferr i dashur.

“ Të dua, o shumë i bukuri im, o lozonjari im...
Bombat tua, hanxharët tua, fitoret tua, festat tua
Lagjet tua (popullore) melankolike,
Hotelet tua të mobiluara,
Kopshtet tua plot ofshamë dhe intriga,
Tempujt tu duke vjellur lutjen në muzikë,
Dëshpërimet tua prej fëmijës, lodrat tua prej plaku të çmendur,
Dekurajimet tua… »(poemë e pambaruar)
-----------------------------------------------------------------------
NATA E POETËVE

"Kur heshtja mbulon çdo gjë
Kur të gjithë flenë
Zgjohen poetët
Për t’u djegur nëpër vargje

Ata ia shtrydhin
Gjakun e keq mendimit

Shpirti i tyne shesh betejash

Nga temperatura e fjalëve
Vdesin ngadalë pa klithma"

"Bëhu e arsyeshme, o dhimbja ime, dhe qetësohu pak"!