Kino-ditari - Filma të rinj në 2007 !

[autori]

Sot me rekomandim të një shoqes sime para disa javësh vajtëm pamë më në fund 'We own the night' Hah s'ishte dhe aq i realizuar sa ma bëri ajo po shikohej, sepse kish karakterin human në disa raste dhe të prekte.

s'ka dale akoma ketu, del ne fund te nentorit. Por e pres me padurim kete film te James Gray qe ka pas bere dy filma te mrekullueshem : ne moshen 25 vjeçare, filmin e tij te pare "Little Odessa" (fitoi "Luanin e argjende" ne "Mostra di Venezia" ne 1995 ) dhe filmin e tij te dyte "The Yards" - qe e prezantoi ne Kanë ne vitin 2000. Te dy ishin thriller (suspens); me duket se dhe ky qe ke pare ti eshte thriller ( e prezantoi ne festivalin e kanes, kete vit, ne muajin maj, dhe kritika ishte shume e mire.

[peoples]

GVS ka bere nje film te madh, si rralle gjenden regjizoret (sot) qe kane nje ide dhe liri te tille ne te shprehur. Ndoshta produksioni europian (MK2 production-France) ia ka dhene kete liri dhe ai e ka perdorur me shume talent.

[autori]

Shkurt muhabeti, i bie qe sot per sot, 3 jane regjizorët me te medhenj amerikane aktualë:
1. David Lynch ("Elephant Man", "Mulholland Drive", "Inland Empire"... etj etj).
2. Michael Mann ("Heat", "Collateral", "Miami Vice", ... etj etj)
3. Gus Van Sant ("To die for", "Good Will Hunting", "Elephant"... etj etj).

Te tre kane nje gje te perbashket: jane formalistë ne kulm ! Pra, i japin nje rendesi te jashtezakonshme formes filmike (ngjyrave, muzikes... etj etj).

Ky i fundit, Gus Van Sant, nga Portland-i, per mendimin tim eshte më interesanti aktualisht. I ka provuar te gjitha : pasi e filloi me filma indipendente, konfirmoi talentin e tij ne filma Hollywood-janë ("To die for", "Good Will Hunting"), dhe qe prej 5-6 vjetesh, i eshte rikthyer filmave indipendentë, me nje triptik te mrekullueshem : "Gerry", "Last Days" dhe "Elephant". Per ata qe jetojne ne USA, e vetmja keshille e imja do ishte qe t'i gjenin e ti shihnin sa me pare keto 3 kryevepra te kinematografise.

Tani vijme tek ky i fundit, "Paranoid Park". Dhe qe mua më là goxha te ftohte... Nuk hyra dot ne film... Më shume ndjeva pergjate 80 minutash doren e kameramanit Christophore Doyle (kameraman i filmave te Wong KarWai-t), sesa doren e Gus Van Sant-it. Po mos ta dija se e kish bere Gus Van Sant-i, do thoja ne fund te filmit: "pashe nje film te Wong KarWai-t, por ne anglisht !"

Shkurt, per mua, "Paranoid Park" eshte konkluzioni, por njekohesisht edhe negacioni (mohimi) i trilogjise pararendese (""Gerry", "Last days", "Elephant"). Por jo tejkalim i trilogjisë, keshtu qe mbetet gjithmone e vlefshme pyetja: "Et après ?" ("Po pastaj ?") pra, "Po pastaj, ça do na beje Gus Van Sant-i qe te na mrekullojë ??...

[korçar]

Jo dakort, jo dakort!
Paçka se filmi mund te te kete lene te ftohte, une besoj se "Paranoid Park" eshte i te njejtit soj si dhe "Psikoza" Hiçkokiane. Ka shume per te thene per sa i perket "Paranoid Park" dhe analogjive te shumta me "Psikozen" e Hiçkokut (aq me shume qe paranoja hyn ne psikozat).
Paçka se filmi nuk eshte i lehte per t'u tretur, per momentin, ne saje, apo per shkak, te filmave te tjere te Van Santit, une besoj se ne thelb ajo ç'ka dashur te beje Van Santi eshte nje ri-percaktim i dramaturgjise ne kontekstin e modernizmit, jo modernizmi i Kinemase por modernizmi i jetes aktuale. Menyra se si personazhi i filmit e trajton ate ç'ka bere, vrasjen e rojes, per mendimin tim perben jo vetem menyren "sociologjike" se si bota sot (kur them bota sot, aq me shume ata qe jane ne adoleshence) e sheh vdekjen ne pergjithesi por perben edhe thelbin e modernitetit te kinemase.

Per sa u perket analogjive te shumta me "Psikozen" e Hiçkokut (qe Van Santi vet ne nje fare menyre e beri te tijen perderisa pat xhiruar nje remake plan per plan), mjafton te mendosh per skenen e dushit, apo momentin kur personazhi kryesor gjendet vet ne makine duke degjuar muzike, ose ose ironine e trajtimit se vdekjes se rojes... Atje ku Hiçkoku nga filmi ne film e rriste pushtetin dramaturgjik te filmave te tij per te arritur deri tek "Psikoza" (edhe pse mandej ka filma te tjere shume te mire te Hiçkokut) Van Santi duket se ka zgjedhur nje menyre moderne per ta tretur disi forcen dramaturgjike te filmave te tij, per t'ju perputhur, per mendimin tim, menyres te se qenit, apo te se qenit te mendimeve, aktuale. (Mbase nuk jam shume i qarte por pikerisht sepse ka shume per te thene, dhe eshte disi e veshtire akoma, sepse shpejt, per te kapur ate ç'ka duhet kuptuar...) Une them film tejet i madh (por mbase tejet i madh vetem per Historine e Kinemase).

[Fiori]

Sot pashë 'American Gangster'...hmm shumë grafik në disa momente. E kam vënë re që kohët e fundit nuk i toleroj dot filmat e këtij lloji Fundi (ku përshkruanin si kishin përfunduar karakteret në jetën e vërtetë) më zhgënjeu pak.

Filmi ishte i gjatë dhe salla ishte plot që gjys ore para se të fillonin reklamat...tjetër zhgënjim!

[autori]

Paçka se filmi nuk eshte i lehte per t'u tretur, per momentin, ne saje, apo per shkak, te filmave te tjere te Van Santit, une besoj se ne thelb ajo ç'ka dashur te beje Van Santi eshte nje ri-percaktim i dramaturgjise ne kontekstin e modernizmit, jo modernizmi i Kinemase por modernizmi i jetes aktuale.

Ketu jam dakort me ty. Rralle kam pare keto vitet e fundit nje film më modern, pikerisht siç thua dhe ti, ne kuptimin se si e shikon nje adoleshent jeten dhe vdekjen (kjo konfirmon ate qe, jo rastesisht, ne mesazhin tim te pare lidhur me filmin, te thosha qe me beri pershtypje fjalia e famshme e 16 vjeçarit: "Eshte mire me bo seks, por akoma dhe më mire eshte mos me bo fare" !

Per sa u perket analogjive te shumta me "Psikozen" e Hiçkokut (qe Van Santi vetë ne nje fare menyre e beri te tijen perderisa pat xhiruar nje remake plan per plan), mjafton te mendosh per skenen e dushit, apo momentin kur personazhi kryesor gjendet vet ne makine duke degjuar muzike, ose ose ironine e trajtimit se vdekjes se rojes... Atje ku Hiçkoku nga filmi ne film e rriste pushtetin dramaturgjik te filmave te tij per te arritur deri tek "Psikoza" (edhe pse mandej ka filma te tjere shume te mire te Hiçkokut) Van Santi duket se ka zgjedhur nje menyre moderne per ta tretur disi forcen dramaturgjike te filmave te tij, per t'ju perputhur, per mendimin tim, menyres te se qenit, apo te se qenit te mendimeve, aktuale. (Mbase nuk jam shume i qarte por pikerisht sepse ka shume per te thene, dhe eshte disi e veshtire akoma, sepse shpejt, per te kapur ate ç'ka duhet kuptuar...) Une them film tejet i madh (por mbase tejet i madh vetem per Historine e Kinemase).

E kisha vendosur t'i jepja nje shanc te dyte filmit, dhe ashtu do bej: do shkoj ta rishikoj. Sepse heren e pare me ndodhi diçka : me zuri gjumi pergjate nja 7-8 minutash, nga çereku i filmit. Ishte paradite, per me teper (pra, nuk kish lidhje me lodhjen time !!).
Por kam pershtypjen se behet fjale per film-ambjent (sa per krahasim, eshte si te thuash "Millenium mambo"-ja i Gus Van Sant-it). Dhe filmat-ambjent "te vene ne gjume", ne kuptimin e mire te fjales (ti me kupton ç'dua te them...). Dhe ne fund te filmit, me kujtohet t'i kem thene vehtes:"Ndofta u ka dash ta pranoj (appréhender) si film vetem keshtu, pra, gjysem i zgjuar".

Por nuk e prisja si te tille, ndaj dhe ja "rrefuzova" vehtes ta pranoja si film te tille (pra si film-ambjent). Nderkohe qe, mbaj mend fare mire qe "Desserto Rosso" te Antonionit e kam pare dy here ne kinema, dhe te dyja heret filmi me pat vënë si ne gjysem-gjumë, dhe pikerisht, keshtu e pata pranuar ( appréhender) dhe shijuar filmin. Po e njejta gje më pat ndodhur me "Millenium mambo" te Hou Hsiao Hsien-it.

Do shikoj se ç'do ndjej heren e dyte me "Paranoid Park" dhe do te them. Jam gati i paduruar per ta rishikuar, sepse më interesojne vertet ato qe shkruan më lart dhe per me teper, jam dakort.

Pyetje :
Kur flet per ri-percaktim te dramaturgjise, ne kontekstin e nje modernizimi te jetes aktuale, a mund te themi se edhe Lynch, permes "INLAND EMPIRE", ka bere te njejten gje, pra nje ri-percaktim te dramaturgjise ? Sepse me duken se keto dy filma, pra "INLAND EMPIRE" dhe "Paranoid Park", kane nje gje flagrante te perbashket: që te dy, nga ana dramatrugjike, jane te ndertuar ne paqe totale (en apesanteur), jane te strukturuar si nje disk, dhe jo si nje film.

[Le Piaf]

Shum komedi e mire, shume shume

I Now Pronounce You Chuck and Larry

http://youtube.com/watch?v=ETpsEyNEwoc

[korçar]

Bukur fort. Me behet qejfi qe fole dhe per "Millenium Mambo" sepse ka diçka te perbashket... Nuk e di mire se çfare, por dhe mua me shkoi ndermend "Millenium Mambo" (mbase ajo qe thua ti film-ambjent, megjithese une besoj behet fjale per me shume se kaq, pra jo vetem kategoria ne te cilen mund ti fusesh filmat, apo "ngjashmeria" e efekteve, une kam pershtypjen se behet fjale per nje tip ndjeshmerie contemporane - fjale serioze kjo e fundit, o bo bo...).

Per sa i perket "Inland Empire" nuk e di mire, kam pershtypjen se Lynch eshte shume me larg artistikisht (edhe pse mbase me pak i vetedijshem si artist, se Van Santi). Ajo qe eshte e perbashket midis dy filmave eshte e natyres se dialektikes... (Ca fol mo vellai?) Thjesht per mua ngjashmeria, apo me mire le te them ajo qe eshte e perbashket midis dy filmave eshte rapporti krijues me personazhin kryesor te filmit... si dhe pershkrimi i botes se brendshme te personazheve kryesore, thelbi i te dy filmave ("Inland Empire" per ata qe s'e kane kuptuar akoma s'do te thote gje tjeter perveç se "bota e brendshme, perandoria e brendshme e personazhit kryesor" - ne kllapa duhet thene se ne kesi lloj rastesh kupton dhe varferine e gjuhes shqipe...). Po e le me kaq krahasimin "Inland Empire" dhe "Paranoid Park", sepse si gjithmone ka shume per te thene... Aq me shume qe besoj se Lynch eshte disi me tutje artistikisht se Van Santi (ky i fundit kam pershtypjen eshte me afer njerezillekut, le ta quajme keshtu), mbase fale universit te tij paksa te "çoroditur".
Ajo qe mua me intereson pak me shume eshte krahasimi i "Paranoid Park" dhe "Death Proof" te Tarantinos. Nuk e di mire ta shpjegoj, por ka diç te ngjashme, shume te ngjashme midis ketyre dy filmave. Mbase dhe njehere natyra ironike e perfaqesimit te vdekjes. Gje kjo qe humbet gjithe forcen e saj ne filmin e Tarantinos sepse film i prezantuar si homazh i se kaluares (pothuaj parodi, por jo tamam), kurse "Paranoid Park" eshte nje film tejet i kthyer nga e ardhmja, bile aq shume sa konkluzioni i lihet spektatorit. Te te dy keta filma ka nje nderlidhje me "sociologjine", ose me mire "te qenit", e sotshme. Besoj une! Jo per te dhene konkluzione por qe te dy me bejne te mendoj, ne nje fare menyre, per lojrat elektronike te sotshmet, per rapportin me imazhet qe na rrethojne çdo dite e me shume (nuk eshte ndonje zbulim i madh te quash shekullin e 21 shekulli i imazheve)... Trupi i rojes i ndare ne dysh, menyra se si personazhi i "Deathproof" vret viktimat e tij... Nuk e di mire. (Diç ka, si do qofte... Po se çfare?...)

Por gjithesesi kam pershtypjen se artistat e mire jane ata qe dijne te kapin, ne nje fare menyre, fale ndjeshmerise se tyre, ate qe qarkullon ne "ajer"... Ne "ajrin" e botes se sotshme. (P.S. Po behem shume serioz mos kem njeri...)

[PINK]

Sot pashë 'American Gangster'...hmm shumë grafik në disa momente. E kam vënë re që kohët e fundit nuk i toleroj dot filmat e këtij lloji Fundi (ku përshkruanin si kishin përfunduar karakteret në jetën e vërtetë) më zhgënjeu pak.

Filmi ishte i gjatë dhe salla ishte plot që gjys ore para se të fillonin reklamat...tjetër zhgënjim!

Kete e pashe dhe une dje . Kisha kaq kohe mezi e prisja. Damn , leqe u mpiva aty ne karrike . Ka filluar kjo e shkuarja ne cinema 30 min para se te filloj filmi , plus shto aty dhe minutat sa japin reklamat ( ca e acarushme ), plus shtoji dhe gati 3 ore ketij filmit , ca i gjate vertet .. a ndoshta ngaqe une shkoj vone neper cinemara .. dhe aq e pata. Fillova te levizja ne karrike , po dhe nuk levizja dot dhe shume . loool

Nejse ti kthehem filmit , meqe e theksova dhe me lart qe kisha kohe mezi e prisja , nuk me doli dhe aq shume sic e prisja une . Prisja dicka me shume me ishin dy aktore te medhenj por prape nuk mund te them qe nuk ishte mire . Good movie ,por ka dhe me mire . lol

[autori]

Bukur fort. Me behet qejfi qe fole dhe per "Millenium Mambo" sepse ka diçka te perbashket... Nuk e di mire se çfare, por dhe mua me shkoi ndermend "Millenium Mambo" (mbase ajo qe thua ti film-ambjent, megjithese une besoj behet fjale per me shume se kaq, pra jo vetem kategoria ne te cilen mund ti fusesh filmat, apo "ngjashmeria" e efekteve, une kam pershtypjen se behet fjale per nje tip ndjeshmerie contemporane - fjale serioze kjo e fundit, o bo bo...).

Po po! Kur citova "Millenium Mambo", nuk e kisha fjalen vetem per natyren prej filmi-ambjent te atij filmi (më sakt se film-ambjent, më duket se duhet thene film-atmosferë), por edhe per karakterin modern (kontemporan, ose me shqip = bashkekohor) te tij (modernizim i jetes aktuale).

Dy ndjeshmeri bashkekohore, dmth dy heronj moderne : njera qefleshë e jetes se nates, tjetri i pasionuar i skateboarding :